ជំរឿនបណ្ដាជន ២១:១-៣៥
២១ គ្រានោះ ស្ដេចជនជាតិកាណានដែលគ្រប់គ្រងនៅក្រុងអេរ៉ាត+ក្នុងតំបន់ណេកេប បានឮថាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើដំណើរកាត់តាមផ្លូវអាថារីមហើយ។ ដូច្នេះ គាត់បានលើកគ្នាទៅវាយប្រហារពួកគេ ហើយចាប់ពួកគេខ្លះធ្វើជាឈ្លើយសឹក។
២ ពេលនោះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានស្បថនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «បើលោកប្រគល់ពួកគេមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃយើងខ្ញុំ នោះយើងខ្ញុំនឹងបំផ្លាញបណ្ដាក្រុងរបស់ពួកគេឲ្យសាបសូន្យ»។
៣ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើតាមពាក្យសម្បថរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល ហើយប្រគល់ពួកកាណានទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកគេ។ ដូច្នេះ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានបំផ្លាញពួកកាណាន ព្រមទាំងបណ្ដាក្រុងរបស់ពួកគេឲ្យសាបសូន្យអស់ទៅ។ ហេតុនេះ គេហៅកន្លែងនោះថាហោម៉ា។*+
៤ កាលពួកគេបន្តដំណើរពីភ្នំហ័រ+ វាងស្រុកអេដំ+ តាមផ្លូវសមុទ្រក្រហម ពួកគេក៏អស់កម្លាំងជាខ្លាំង។
៥ ដូច្នេះ បណ្ដាជនចេះតែនិយាយប្រឆាំងព្រះនិងម៉ូសេ+ថា៖ «ម្ដេចក៏នាំយើងចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបឲ្យមកស្លាប់នៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំនេះដូច្នេះ? នៅទីនេះគ្មានទឹកគ្មានអាហារទេ+ យើងធុញទ្រាន់*នឹងម៉ាណា*ដ៏គម្រក់នេះណាស់»។+
៦ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យពស់មានពិសវារមកក្នុងចំណោមបណ្ដាជន។ ពស់ទាំងនោះបានចឹកពួកគេ ហើយពួកគេជាច្រើននាក់បានស្លាប់។+
៧ បណ្ដាជនក៏មកជួបម៉ូសេ ហើយអង្វរថា៖ «យើងខុសហើយដែលបាននិយាយប្រឆាំងព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នក។+ សូមមេត្តាជួយអង្វរព្រះយេហូវ៉ាឲ្យយើងផង ដើម្បីឲ្យលោកដកពស់ទាំងនេះចេញពីយើងទៅ»។ ស្ដាប់រួច ម៉ូសេក៏ជួយអង្វរព្រះឲ្យពួកគេ។+
៨ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ម៉ូសេថា៖ «ចូរធ្វើរូបពស់មានពិសមួយ ហើយភ្ជាប់នៅលើបង្គោល។ បើអ្នកណាម្នាក់ត្រូវពស់ចឹក អ្នកនោះត្រូវសម្លឹងមើលទៅរូបពស់នោះ ដើម្បីកុំឲ្យគាត់ស្លាប់»។
៩ ភ្លាមនោះ ម៉ូសេបានធ្វើរូបពស់មួយពីស្ពាន់+ ហើយភ្ជាប់នៅលើបង្គោល។+ ពេលមានអ្នកណាម្នាក់ត្រូវពស់ចឹក គាត់សម្លឹងមើលទៅរូបពស់នោះ ហើយគាត់មិនស្លាប់ទេ។+
១០ ក្រោយនោះ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានបន្តដំណើរទៅមុខទៀត ហើយបោះជំរំនៅអូបូត។+
១១ រួចពួកគេបានចាកចេញពីទីនោះ ទៅបោះជំរំនៅអ៊ីយេអាបារីម+ ក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំនៅភាគខាងកើត ទល់មុខស្រុកម៉ូអាប់។
១២ បន្ទាប់មក ពួកគេបានចាកចេញពីទីនោះ ទៅបោះជំរំក្បែរជ្រលងសេរេត។+
១៣ ក្រោយមក ពួកគេបានចាកចេញពីទីនោះ ទៅបោះជំរំនៅតំបន់ជ្រលងអើណូន+ក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ដែលលាតសន្ធឹងដល់ទឹកដីរបស់ពួកអាម៉ូរី ព្រោះតំបន់ជ្រលងអើណូនជាព្រំប្រទល់នៃស្រុកម៉ូអាប់ គឺនៅចន្លោះស្រុកម៉ូអាប់និងទឹកដីរបស់ពួកអាម៉ូរី។
១៤ ហេតុនេះហើយនៅក្នុងសៀវភៅសង្គ្រាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា បានរៀបរាប់អំពី«វេហែបក្នុងតំបន់ស៊ូផានិងជ្រលងអើណូន
១៥ ហើយជម្រាលនៃជ្រលងនោះលាតសន្ធឹងដល់ភូមិអារ ជាប់នឹងព្រំប្រទល់ស្រុកម៉ូអាប់»។
១៦ ក្រោយមក ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅដល់តំបន់បៀរ។ នៅទីនោះមានអណ្ដូងមួយ ដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់ម៉ូសេថា៖ «ចូរប្រមូលបណ្ដាជនមក ខ្ញុំនឹងឲ្យទឹកពួកគេផឹក»។
១៧ គ្រានោះ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានច្រៀងថា៖
«ឱអណ្ដូងអើយ! ចូរផុសទឹកឡើង! ចូរច្រៀងអបអរ!
១៨ អណ្ដូងនេះហើយដែលពួកមេដឹកនាំបានជីកគឺពួកអ្នកមានត្រកូលខ្ពស់បានគាស់កាយដោយប្រើដំបងនៃអ្នកគ្រប់គ្រងនិងដំបងរបស់ពួកគេផ្ទាល់»។
បន្ទាប់មក ពួកគេបានចេញពីតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ធ្វើដំណើរទៅតំបន់ម៉ាថាណា
១៩ ពីតំបន់ម៉ាថាណាទៅដល់តំបន់ណាហាលៀល ហើយពីតំបន់ណាហាលៀលទៅដល់តំបន់បាម៉ូត។+
២០ រួចមក ពួកគេបានចេញពីតំបន់បាម៉ូត ទៅជ្រលងភ្នំក្នុងទឹកដីម៉ូអាប់+ ខាងលើតំបន់ពីសកា+ ដែលអាចមើលឃើញតំបន់យេស៊ីម៉ូន។*+
២១ ពេលនោះ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានចាត់ពួកអ្នកនាំសារឲ្យទៅប្រាប់ស៊ីហុនជាស្ដេចស្រុកអាម៉ូរីថា៖+
២២ «សូមអនុញ្ញាតឲ្យពួកខ្ញុំដើរឆ្លងកាត់ស្រុករបស់លោកផង។ ពួកខ្ញុំនឹងមិនដើរកាត់ស្រែឬចម្ការទំពាំងបាយជូរណាមួយទេ ហើយក៏មិនផឹកទឹកពីអណ្ដូងណាមួយដែរ។ ពួកខ្ញុំនឹងដើរតាមផ្លូវស្ដេច* រហូតដល់ពួកខ្ញុំឆ្លងផុតទឹកដីរបស់លោក»។+
២៣ ប៉ុន្តែ ស្ដេចស៊ីហុនមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេឆ្លងកាត់ទឹកដីរបស់គាត់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានប្រមូលបណ្ដាជនរបស់គាត់ទាំងអស់ ទៅច្បាំងនឹងពួកអ៊ីស្រាអែលនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ពេលទៅដល់ គាត់បានវាយប្រហារពួកគេនៅក្រុងយេហាស+
២៤ តែពួកអ៊ីស្រាអែលបានវាយឈ្នះស្ដេចស៊ីហុន+ ហើយចាប់យកទឹកដីរបស់គាត់+ ចាប់ពីជ្រលងអើណូន+រហូតដល់ជ្រលងយ៉ាបុក+ ក្បែរទឹកដីរបស់ពួកអាំម៉ូន ត្រឹមក្រុងយ៉ាសឺ+ ព្រោះក្រុងនេះនៅជាប់ព្រំប្រទល់ទឹកដីរបស់ពួកអាំម៉ូន។+
២៥ ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចាប់យកក្រុងទាំងអស់នៅស្រុកអាម៉ូរី+ រួមទាំងក្រុងហែសបូននិងក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញនោះដែរ ហើយតាំងទីលំនៅក្នុងក្រុងទាំងនោះ។
២៦ ក្រុងហែសបូនជារាជធានីរបស់ស៊ីហុនស្ដេចជនជាតិអាម៉ូរី ជាក្រុងដែលស្ដេចស៊ីហុនបានដណ្ដើមយកពីស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់ ព្រមទាំងទឹកដីទាំងអស់ រហូតដល់ជ្រលងអើណូន។
២៧ ហេតុនេះហើយបានជាមានកំណាព្យចំអកមើលងាយថា៖
«ចូរមកក្រុងហែសបូន។ ចូរសង់ក្រុងរបស់ស្ដេចស៊ីហុនឲ្យរឹងមាំឡើង។
២៨ ព្រោះមានភ្លើងចេញពីក្រុងហែសបូន ហើយមានអណ្ដាតភ្លើងចេញពីក្រុងរបស់ស្ដេចស៊ីហុនមកឆាបឆេះក្រុងអារនៅស្រុកម៉ូអាប់ និងពួកម្ចាស់នៃទីខ្ពស់ផ្សេងៗក្នុងជ្រលងអើណូន។
២៩ ពួកម៉ូអាប់អើយ អ្នកត្រូវវេទនាហើយ! ពួកអ្នកគោរពបូជាព្រះកេម៉ូសអើយ+អ្នកនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល!
ដោយសារព្រះនោះ កូនប្រុសៗរបស់អ្នកបានរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយ។ ឯកូនស្រីៗវិញត្រូវស៊ីហុនស្ដេចស្រុកអាម៉ូរីចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយសឹក។
៣០ ចូរឲ្យយើងបាញ់ព្រួញទៅលើពួកគេទៅក្រុងហែសបូននឹងត្រូវបំផ្លាញចោលរហូតដល់ក្រុងឌីបូន។+
ចូរឲ្យយើងកម្ទេចក្រុងនោះរហូតដល់ណូផាភ្លើងនឹងឆេះរាលដាលរហូតដល់មេដេបា»។+
៣១ ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានតាំងទីលំនៅក្នុងស្រុកអាម៉ូរី។
៣២ រួចមក ម៉ូសេបានចាត់បុរសខ្លះឲ្យទៅសង្កេតមើលក្រុងយ៉ាសឺ។+ ពួកគេបានចាប់យកក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ ហើយបណ្ដេញពួកអាម៉ូរីចេញពីទីនោះ។
៣៣ បន្ទាប់មក ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើដំណើរឡើងទៅតាមផ្លូវបាសាន។ ពេលនោះ ស្ដេចអុក+នៃតំបន់បាសានបាននាំរាស្ត្រទាំងអស់របស់គាត់ ចេញទៅច្បាំងនឹងពួកអ៊ីស្រាអែលនៅក្រុងអេទ្រី។+
៣៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅម៉ូសេថា៖ «កុំខ្លាចស្ដេចនោះឡើយ+ ព្រោះខ្ញុំនឹងប្រគល់គាត់និងរាស្ត្រគាត់ ព្រមទាំងស្រុករបស់គាត់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃអ្នក។+ អ្នកនឹងធ្វើទៅលើគាត់ដូចដែលអ្នកបានធ្វើទៅលើស៊ីហុនជាស្ដេចជនជាតិអាម៉ូរី ដែលរស់នៅក្រុងហែសបូនដែរ»។+
៣៥ ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានវាយប្រហារស្ដេចនោះ និងកូនប្រុសៗរបស់គាត់ ព្រមទាំងបណ្ដារាស្ត្ររបស់គាត់ រហូតដល់គ្មានអ្នកណាម្នាក់រួចជីវិតឡើយ+ ហើយពួកគេបានចាប់យកទឹកដីនោះទៅ។+
កំណត់សម្គាល់
^ មានន័យថា«ទុកសម្រាប់បំផ្លាញចោល»
^ ឬ«ស្អប់ខ្ពើម»
^ ន័យត្រង់«នំប៉័ង»
^ ឬប្រហែលជាមានន័យថា«វាលខ្សាច់ឬតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ»
^ នេះសំដៅលើផ្លូវធំ
