ជំរឿនបណ្ដាជន ២២:១-៤១
២២ បន្ទាប់មក ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចេញទៅបោះជំរំនៅតំបន់វាលម៉ូអាប់ នៅត្រើយទន្លេយ៉ូដាន់ទល់មុខក្រុងយេរីខូ។+
២ នៅគ្រានោះ បាឡាក់+ជាកូនស៊ីបព័របានឮដំណឹងថាពួកអ៊ីស្រាអែលបានវាយឈ្នះជនជាតិអាម៉ូរី។
៣ ពេលដឹងថាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានចំនួនច្រើន ជនជាតិម៉ូអាប់បានភ័យតក់ស្លុតជាខ្លាំង ហើយចាប់ផ្ដើមស្អប់ខ្ពើមពួកគេ។+
៤ ដូច្នេះ ជនជាតិម៉ូអាប់បាននិយាយទៅកាន់ពួកបុរសចាស់ទុំជនជាតិម៉ាឌានថា៖+ «បណ្ដាជនទាំងនេះនឹងមកបង្ហិនបង្ហោចអ្វីៗដែលនៅជុំវិញយើង ពួកគេប្រៀបដូចជាគោស៊ីបំផ្លាញស្មៅនៅឯវាល»។
នៅគ្រានោះ បាឡាក់ជាកូនស៊ីបព័រ គ្រប់គ្រងជាស្ដេចនៅស្រុកម៉ូអាប់។
៥ គាត់បានចាត់ពួកអ្នកនាំសារឲ្យទៅជួបបាឡាមជាកូនបេអ័រនៅឯពេថោរ+ ក្បែរដងទន្លេ*ក្នុងស្រុកកំណើតរបស់គាត់។ គាត់បានឲ្យគេនាំពាក្យទៅប្រាប់បាឡាមថា៖ «មើល! មានបណ្ដាជនមួយក្រុមបានចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប។ ពួកគេមានគ្នានៅពាសពេញស្រុក+ ហើយកំពុងបោះជំរំនៅទល់មុខខ្ញុំហើយ។
៦ សូមមកជួយដាក់បណ្ដាសាពួកគេឲ្យខ្ញុំផង+ ព្រោះពួកគេខ្លាំងពូកែជាងខ្ញុំ។ បើអ្នកដាក់បណ្ដាសា ប្រហែលជាខ្ញុំអាចឈ្នះពួកគេ ហើយបណ្ដេញពួកគេចេញពីស្រុកខ្ញុំបាន។ ព្រោះខ្ញុំដឹងថាអ្នកណាដែលអ្នកឲ្យពរនឹងបានពរមែន ហើយអ្នកណាដែលអ្នកដាក់បណ្ដាសានឹងត្រូវបណ្ដាសាជាមិនខាន»។
៧ ដូច្នេះ ពួកបុរសចាស់ទុំជនជាតិម៉ូអាប់និងជនជាតិម៉ាឌាន បាននាំគ្នាធ្វើដំណើរទៅជួបបាឡាម+ ដោយនាំយករង្វាន់សម្រាប់ការទស្សន៍ទាយទៅជាមួយដែរ។ ពេលជួបបាឡាម ពួកគេបានប្រាប់ពាក្យរបស់បាឡាក់ដល់គាត់។
៨ បាឡាមក៏និយាយទៅពួកគេថា៖ «ចូរស្នាក់នៅទីនេះមួយយប់សិន ហើយខ្ញុំនឹងនាំដំណឹងពីព្រះយេហូវ៉ាមកជម្រាបអស់លោក»។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកមន្ត្រីរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់បានស្នាក់នៅជាមួយនឹងបាឡាម។
៩ រួចព្រះបានមកជួបបាឡាម ហើយសួរថា៖+ «តើពួកបុរសដែលស្នាក់នៅជាមួយនឹងអ្នក ពួកគេជាអ្នកណា?»។
១០ បាឡាមបានតបទៅព្រះពិតថា៖ «បាឡាក់ជាកូនស៊ីបព័រជាស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់ បានផ្ញើពាក្យមកខ្ញុំថា៖
១១ ‹មើល! មានបណ្ដាជនមួយក្រុមបានចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ពួកគេមានគ្នានៅពាសពេញស្រុក។ សូមមកជួយដាក់បណ្ដាសាពួកគេឲ្យខ្ញុំផង+ ប្រហែលជាខ្ញុំអាចឈ្នះពួកគេ ហើយបណ្ដេញពួកគេចេញពីស្រុកខ្ញុំបាន›»។
១២ ប៉ុន្តែ ព្រះបានប្រាប់បាឡាមថា៖ «អ្នកមិនត្រូវទៅជាមួយនឹងពួកគេជាដាច់ខាត ហើយក៏មិនត្រូវដាក់បណ្ដាសាបណ្ដាជននោះដែរ ព្រោះពួកគេជាអ្នកដែលមានពរ»។+
១៣ លុះព្រឹកឡើង បាឡាមបាននិយាយទៅកាន់មន្ត្រីរបស់បាឡាក់ថា៖ «សូមអស់លោកត្រឡប់ទៅស្រុករបស់អស់លោកវិញទៅ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមិនអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំទៅជាមួយនឹងអស់លោកទេ»។
១៤ ដូច្នេះ ពួកមន្ត្រីរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់បានធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅជួបបាឡាក់វិញ ហើយប្រាប់ថា៖ «បាឡាមមិនព្រមមកជាមួយនឹងពួកខ្ញុំទេ»។
១៥ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី បាឡាក់បានចាត់ពួកមន្ត្រីឲ្យទៅម្ដងទៀត។ លើកនេះគាត់បានចាត់មន្ត្រីច្រើនជាងមុន ហើយសុទ្ធតែជាពួកអ្នកដែលមានកិត្តិយសជាងក្រុមពីមុន។
១៦ លុះជួបបាឡាមហើយ ពួកគេប្រាប់ថា៖ «បាឡាក់ជាកូនស៊ីបព័របានប្រាប់ដូច្នេះថា៖ ‹សូមកុំឲ្យអ្វីណាមករារាំងអ្នកមិនឲ្យមកជួបខ្ញុំឡើយ
១៧ ព្រោះខ្ញុំនឹងលើកកិត្តិយសអ្នកឲ្យបានថ្កុំថ្កើង ហើយអ្វីដែលអ្នកប្រាប់ ខ្ញុំនឹងធ្វើតាម។ សូមមកដាក់បណ្ដាសាបណ្ដាជននេះឲ្យខ្ញុំផង›»។
១៨ ប៉ុន្តែ បាឡាមបានឆ្លើយតបទៅពួកមន្ត្រីរបស់បាឡាក់ថា៖ «ទោះបើបាឡាក់ឲ្យវិមានរបស់គាត់ទាំងមូលដែលពេញទៅដោយមាសនិងប្រាក់ក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំមិនអាចធ្វើលើសពីបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃខ្ញុំបានឡើយ ទោះជារឿងតូចឬធំក្ដី។+
១៩ យ៉ាងណាក្ដី សូមអស់លោកស្នាក់នៅទីនេះមួយយប់សិន ចាំមើលថាព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រាប់ខ្ញុំអ្វីទៀត»។+
២០ នៅយប់នោះ ព្រះបានមកជួបបាឡាម ហើយប្រាប់គាត់ថា៖ «បើបុរសទាំងនេះបានមកដើម្បីហៅអ្នកឲ្យទៅ ចូរទៅជាមួយនឹងពួកគេចុះ។ ប៉ុន្តែ អ្នកអាចនិយាយអ្វីដែលខ្ញុំប្រាប់អ្នកប៉ុណ្ណោះ»។+
២១ លុះព្រឹកឡើង បាឡាមបានចងកែបលារបស់គាត់ ហើយធ្វើដំណើរទៅជាមួយនឹងពួកមន្ត្រីរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់។+
២២ ពេលនោះ បាឡាមបានជិះលារបស់គាត់ ហើយមានអ្នកបម្រើពីរនាក់ទៅជាមួយដែរ។ ឃើញដូច្នោះ ព្រះយេហូវ៉ាខឹងជាខ្លាំង ហើយទេវតារបស់លោកបានទៅឈររាំងផ្លូវគាត់។
២៣ សត្វលារបស់គាត់បានឃើញទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងឈរនៅលើផ្លូវទាំងកាន់ដាវ។ ដូច្នេះ វាក៏បែរចេញពីផ្លូវចូលទៅក្នុងវាល តែបាឡាមបានវាយវាឲ្យឡើងមកផ្លូវវិញ។
២៤ បន្ទាប់មក ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានទៅឈរស្ទាក់នៅផ្លូវចង្អៀត ដែលមានចម្ការទំពាំងបាយជូរនិងរបងថ្មនៅសងខាង។
២៥ ពេលសត្វលាឃើញទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ា វាខំដើរអែបត្បៀតនឹងរបង នោះធ្វើឲ្យជើងបាឡាមគាបនឹងរបង។ ដូច្នេះ បាឡាមបានវាយវាម្ដងទៀត។
២៦ រួចទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ទៅឈរនៅមុខបន្តិចត្រង់កន្លែងចង្អៀត ដែលលាមិនអាចវាងទៅខាងឆ្វេងឬខាងស្ដាំបាន។
២៧ ពេលសត្វលាឃើញទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ា វាក៏ក្រាបចុះ នោះធ្វើឲ្យបាឡាមខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយគាត់ក៏វាយវានឹងដំបងម្ដងហើយម្ដងទៀត។
២៨ ពេលនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបណ្ដាលឲ្យសត្វលានិយាយបាន+ វាបានសួរបាឡាមថា៖ «តើខ្ញុំធ្វើខុសអីបានជាលោកវាយខ្ញុំអស់បីដងដូច្នេះ?»។+
២៩ បាឡាមបានតបថា៖ «ព្រោះឯងធ្វើឲ្យខ្ញុំខ្មាសគេណាស់ បើខ្ញុំមានដាវ នោះខ្ញុំមុខជាសម្លាប់ឯងចោលហើយ!»។
៣០ រួចលាបានសួរទៀតថា៖ «តើខ្ញុំមិនមែនជាលាដែលលោកតែងជិះរហូតមកដល់ឥឡូវទេឬ? តើខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើដូច្នេះទេ?»។ គាត់ឆ្លើយថា៖ «មិនធ្លាប់ទេ!»។
៣១ រួចព្រះយេហូវ៉ាបានបំភ្លឺភ្នែកបាឡាម+ ឲ្យមើលឃើញទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលកំពុងឈរនៅលើផ្លូវទាំងកាន់ដាវ។ ភ្លាមនោះ គាត់ក៏លុតជង្គង់ចុះ ហើយក្រាបមុខដល់ដី។
៣២ បន្ទាប់មក ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាននិយាយទៅកាន់បាឡាមថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកវាយលារបស់អ្នកអស់បីដងដូច្នេះ? មើល! ខ្ញុំបានមកទាស់នឹងអ្នក ព្រោះអ្នកបានធ្វើផ្ទុយពីបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំ។+
៣៣ លារបស់អ្នកបានឃើញខ្ញុំ ហើយព្យាយាមបែរចេញពីខ្ញុំអស់បីដង។+ បើវាមិនបានបែរចេញទេ នោះខ្ញុំច្បាស់ជាសម្លាប់អ្នកយូរហើយ! តែទុកវាឲ្យនៅរស់វិញ»។
៣៤ បាឡាមក៏និយាយទៅទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ខ្ញុំបានធ្វើខុសហើយ ព្រោះខ្ញុំមិនបានដឹងថាលោកកំពុងឈរនៅលើផ្លូវចាំជួបខ្ញុំទេ។ បើលោកមិនពេញចិត្តឲ្យខ្ញុំទៅ ខ្ញុំនឹងត្រឡប់ទៅវិញ»។
៣៥ ប៉ុន្តែ ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបង្គាប់បាឡាមថា៖ «ចូរទៅជាមួយនឹងពួកបុរសទាំងនោះចុះ តែអ្នកត្រូវនិយាយអ្វីដែលខ្ញុំបង្គាប់អ្នកប៉ុណ្ណោះ»។ ដូច្នេះ បាឡាមក៏បន្តដំណើរទៅជាមួយនឹងពួកមន្ត្រីរបស់បាឡាក់។
៣៦ ពេលបាឡាក់ឮថាបាឡាមបានមកហើយ គាត់ក៏ប្រញាប់ចេញទៅទទួលគាត់នៅឯក្រុងនៃស្រុកម៉ូអាប់ ដែលមានទីតាំងនៅលើច្រាំងជ្រលងអើណូន ជាប់ព្រំប្រទល់ទឹកដីម៉ូអាប់។
៣៧ បាឡាក់បាននិយាយទៅបាឡាមថា៖ «ខ្ញុំបានចាត់គេឲ្យទៅហៅអ្នក មែនទេ? ម្ដេចក៏អ្នកមិនព្រមមកឯខ្ញុំ? តើអ្នកគិតថាខ្ញុំមិនអាចលើកកិត្តិយសអ្នកឲ្យថ្កុំថ្កើងទេឬ?»។+
៣៨ បាឡាមបានតបទៅបាឡាក់ថា៖ «ឥឡូវខ្ញុំបានមកឯលោកហើយ តែខ្ញុំមិនអាចនិយាយអ្វីតាមចិត្តបានទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែអាចនិយាយតាមតែប្រសាសន៍របស់ព្រះប៉ុណ្ណោះ»។+
៣៩ ដូច្នេះ បាឡាមបានធ្វើដំណើរជាមួយបាឡាក់ទៅគារីអាតហ៊ូសូត។
៤០ នៅទីនោះ បាឡាក់បានជូនគោនិងចៀមជាគ្រឿងបូជា រួចយកសាច់ខ្លះឲ្យដល់បាឡាមនិងពួកមន្ត្រីដែលទៅជាមួយគាត់។
៤១ លុះព្រឹកឡើង បាឡាក់បាននាំបាឡាមឡើងទៅក្រុងបាម៉ូតបាល។ ពីកន្លែងនោះ គាត់អាចឃើញបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់។+
កំណត់សម្គាល់
^ តាមមើលទៅជាទន្លេអឺប្រាត
