ជំរឿនបណ្ដាជន ៣២:១-៤២
-
ភូមិនានាដែលនៅភាគខាងកើតទន្លេយ៉ូដាន់ (១-៤២)
៣២ នៅគ្រានោះ កូនចៅរបស់កាដ+និងកូនចៅរបស់រូបេន+ មានហ្វូងសត្វយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។ ពួកគេបានឃើញថាទឹកដីយ៉ាសឺ+និងទឹកដីគីលាត ជាតំបន់ល្អសម្រាប់ហ្វូងសត្វ។
២ ដូច្នេះ ពួកគេបាននាំគ្នាទៅជួបម៉ូសេនិងអេលាសារជាសង្ឃ ព្រមទាំងពួកមេដឹកនាំពួកជំនុំ ហើយជម្រាបថា៖
៣ «ក្រុងអាថារ៉ូត ឌីបូន យ៉ាសឺ នីមរ៉ា ហែសបូន+ អេលៀឡា សេបាម នេបូរ+ និងបេអុន+
៤ ជាទឹកដីដែលព្រះយេហូវ៉ាជួយពួកអ៊ីស្រាអែលវាយដណ្ដើមយកបាន។+ ទឹកដីទាំងនោះជាតំបន់ល្អសម្រាប់ហ្វូងសត្វ ហើយពួកខ្ញុំមានហ្វូងសត្វច្រើនណាស់»។+
៥ ពួកគេបានបន្តថា៖ «បើពួកលោកមិនយល់ទាស់ទេ សូមប្រគល់ទឹកដីទាំងនេះដល់ពួកខ្ញុំជាមត៌កផង។ សូមកុំឲ្យពួកខ្ញុំឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់អី»។
៦ បន្ទាប់មក ម៉ូសេបានប្រាប់កូនចៅរបស់កាដនិងកូនចៅរបស់រូបេនថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាគួរអាស្រ័យនៅទីនេះ ក្នុងកាលដែលបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នាកំពុងទៅធ្វើសង្គ្រាមឬ?
៧ ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាធ្វើឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត លែងចង់ចូលទៅក្នុងស្រុកដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រគល់ឲ្យពួកគេដូច្នេះ?
៨ នេះហើយជាអ្វីដែលបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាបានធ្វើ កាលដែលខ្ញុំបានចាត់ពួកគេពីតំបន់កាដេសបានា ឲ្យទៅសង្កេតមើលស្រុកដែលព្រះសន្យា។+
៩ ក្រោយពីពួកគេឡើងទៅជ្រលងអេសកូល+ ហើយសង្កេតមើលស្រុកនោះរួច ពួកគេបានមករាយការណ៍ធ្វើឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត រហូតលែងចង់ចូលទៅក្នុងស្រុកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាទៀត។+
១០ នៅថ្ងៃនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយស្បថថា៖+
១១ ‹ពួកអ្នកដែលចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ដែលមានអាយុចាប់ពី២០ឆ្នាំឡើងទៅ នឹងមិនអាចចូលក្នុងស្រុក+ដែលខ្ញុំបានសន្យានឹងអាប្រាហាំ អ៊ីសាក និងយ៉ាកុបឡើយ+ ព្រោះពួកគេមិនបានកាន់តាមខ្ញុំអស់ពីចិត្តទេ។
១២ មានតែកាលែប+ជាកូនយេផុនណាជាពួកគេនិស៊ីត និងយ៉ូស្វេ+ជាកូននុនប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចចូលបាន ព្រោះពួកគេបានកាន់តាមខ្ញុំជាយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្ត›។+
១៣ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានខឹងនឹងប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលជាខ្លាំង ហើយធ្វើឲ្យពួកគេដើរចុះឡើងក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ+ រហូតដល់ជំនាន់មនុស្សដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្តស្លាប់អស់ទៅ។+
១៤ មើល! ឥឡូវអ្នករាល់គ្នាក៏ប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងដូចបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ ហើយនេះធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខឹងកាន់តែខ្លាំងនឹងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។
១៥ បើអ្នករាល់គ្នាបែរចេញពីលោក លោកច្បាស់ជាទុកជនរួមជាតិទាំងមូលរបស់អ្នករាល់គ្នាចោលនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំម្ដងទៀត ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងនាំឲ្យពួកគេវិនាសអស់ទៅមិនខាន»។
១៦ ក្រោយមក កូនចៅរបស់កាដនិងកូនចៅរបស់រូបេន បានចូលទៅជួបម៉ូសេ ហើយជម្រាបថា៖ «សូមអនុញ្ញាតឲ្យពួកខ្ញុំសង់ក្រោលថ្មសម្រាប់ហ្វូងសត្វរបស់ពួកខ្ញុំ ព្រមទាំងសង់ក្រុងនានាសម្រាប់កូនចៅរបស់ពួកខ្ញុំផង
១៧ ដើម្បីឲ្យពួកគេស្នាក់នៅក្នុងក្រុងដ៏រឹងមាំដោយសុវត្ថិភាព រួចផុតពីការយាយីរបស់ពួកអ្នកស្រុកនោះ។ ចំណែកពួកខ្ញុំវិញ ពួកខ្ញុំនឹងត្រៀមខ្លួនជានិច្ចសម្រាប់ចម្បាំង+ ហើយពួកខ្ញុំនឹងទៅខាងមុខបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល រហូតដល់ពួកខ្ញុំនាំពួកគេទៅដល់ស្រុកនោះ។
១៨ ពួកខ្ញុំនឹងមិនត្រឡប់មកផ្ទះវិញឡើយ ទាល់តែបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ៗទទួលបានស្រុកនោះជាមត៌ក។+
១៩ ព្រោះពួកខ្ញុំមិនចង់បានទឹកដីនៅត្រើយខាងលិចទន្លេយ៉ូដាន់ទេ ដោយសារពួកខ្ញុំបានទទួលទឹកដីនៅត្រើយខាងកើតទន្លេយ៉ូដាន់ជាមត៌ករួចហើយ»។+
២០ ម៉ូសេបានតបទៅពួកគេវិញថា៖ «ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាព្រមត្រៀមខ្លួនទៅធ្វើសង្គ្រាមនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា+
២១ ហើយបើអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗប្រដាប់អាវុធ ឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងកាលដែលលោកបណ្ដេញពួកសត្រូវចេញពីមុខលោក+
២២ រហូតដល់ស្រុកនោះបានត្រូវកាន់កាប់ទាំងស្រុងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា+ នោះក្រោយមកអ្នករាល់គ្នាអាចត្រឡប់មកវិញ+ ហើយរួចពីទោសនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។ រួចមក ទឹកដីនេះនឹងបានទៅជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នករាល់គ្នានៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+
២៣ ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាមិនព្រមធ្វើដូច្នោះទេ នោះអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ាហើយ។ សូមចាំថាមិនយូរមិនឆាប់អំពើខុសឆ្គងនោះនឹងធ្លាក់មកលើអ្នករាល់គ្នាជាមិនខាន។
២៤ ដូច្នេះ ចូរសង់ក្រុងនានាសម្រាប់កូនចៅ ព្រមទាំងសង់ក្រោលថ្មសម្រាប់ហ្វូងសត្វរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ+ តែអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើតាមពាក្យដែលអ្នករាល់គ្នាបានសន្យា»។
២៥ ម្ល៉ោះហើយ កូនចៅរបស់កាដនិងកូនចៅរបស់រូបេន បានឆ្លើយទៅម៉ូសេថា៖ «ពួកខ្ញុំនឹងធ្វើតាមពាក្យដែលលោកម្ចាស់បានបង្គាប់។
២៦ ប្រពន្ធកូនពួកខ្ញុំ និងហ្វូងចៀម ហ្វូងគោ ព្រមទាំងសត្វស្រុកទាំងអស់ នឹងអាស្រ័យនៅក្នុងបណ្ដាក្រុងលើទឹកដីគីលាត។+
២៧ ហើយពួកខ្ញុំគ្រប់រូបនឹងប្រដាប់អាវុធឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់ទៅធ្វើសង្គ្រាមនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា+ ដូចលោកម្ចាស់បានបង្គាប់»។
២៨ ដូច្នេះ ម៉ូសេបានចេញបញ្ជាស្ដីអំពីពួកគេ ដល់អេលាសារជាសង្ឃ និងយ៉ូស្វេជាកូននុន ព្រមទាំងមេកុលសម្ព័ន្ធនៃអ៊ីស្រាអែល។
២៩ ម៉ូសេបានប្រាប់ពួកអ្នកទាំងនោះថា៖ «បើកូនចៅរបស់កាដនិងកូនចៅរបស់រូបេន ប្រដាប់អាវុធឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់ជាមួយអ្នករាល់គ្នា ទៅធ្វើសង្គ្រាមនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយជួយដណ្ដើមយកស្រុកនោះនៅចំពោះមុខអ្នករាល់គ្នា នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រគល់ទឹកដីគីលាតដល់ពួកគេជាមត៌ក។+
៣០ ក៏ប៉ុន្តែ បើពួកគេមិនព្រមទៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាទេ នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវឲ្យពួកគេស្នាក់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹកដីកាណាន»។
៣១ រួចកូនចៅរបស់កាដនិងកូនចៅរបស់រូបេនបាននិយាយថា៖ «ពួកខ្ញុំនឹងធ្វើតាមប្រសាសន៍ទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៣២ ពួកខ្ញុំនឹងប្រដាប់អាវុធឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់ទៅស្រុកកាណាននៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា+ តែសូមឲ្យទឹកដីនៅត្រើយខាងនេះដល់ពួកខ្ញុំជាមត៌ក»។
៣៣ ដូច្នេះ ម៉ូសេបានប្រគល់រាជាណាចក្ររបស់ស៊ីហុន+ជាស្ដេចជនជាតិអាម៉ូរី ព្រមទាំងរាជាណាចក្ររបស់អុក+ជាស្ដេចនៅតំបន់បាសាន គឺទាំងទឹកដី ទាំងក្រុង ទាំងភូមិនិងតំបន់ដែលនៅជុំវិញ ឲ្យដល់កុលសម្ព័ន្ធកាដ កុលសម្ព័ន្ធរូបេន+ និងពាក់កណ្ដាលកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ។+
៣៤ កូនចៅរបស់កាដបានសង់*ក្រុងឌីបូន+ ក្រុងអាថារ៉ូត+ ក្រុងអារ៉ូអ៊ើរ+
៣៥ ក្រុងអាត្រូតសូផាន ក្រុងយ៉ាសឺ+ ក្រុងយ៉ុកបេហា+
៣៦ ក្រុងបេតនីមរ៉ា+ និងក្រុងបេតហារ៉ាន។+ ក្រុងទាំងនោះជាក្រុងដ៏រឹងមាំ។ ពួកគេក៏បានសង់ក្រោលថ្មសម្រាប់ហ្វូងសត្វរបស់ពួកគេដែរ។
៣៧ កូនចៅរបស់រូបេនបានសង់ក្រុងហែសបូន+ ក្រុងអេលៀឡា+ ក្រុងគារីអាតថេម+
៣៨ ក្រុងនេបូរ+ និងក្រុងបាលមេអន+(គេបានប្ដូរឈ្មោះក្រុងទាំងនេះ) ព្រមទាំងក្រុងស៊ីបម៉ា។ ពួកគេបានដាក់ឈ្មោះថ្មីឲ្យក្រុងនានាដែលពួកគេបានសង់។
៣៩ គ្រានោះ កូនចៅរបស់ម៉ាគា+ ដែលជាកូនម៉ាណាសេ បានវាយលុកទឹកដីគីលាត ហើយបានដណ្ដើមយកទឹកដីនោះ ព្រមទាំងបណ្ដេញជនជាតិអាម៉ូរីដែលរស់នៅលើទឹកដីនោះចេញអស់ទៅ។
៤០ ដូច្នេះ ម៉ូសេបានប្រគល់ទឹកដីគីលាត ដល់កូនចៅរបស់ម៉ាគាដែលជាកូនម៉ាណាសេ ហើយពួកគេក៏តាំងទីលំនៅលើទឹកដីនោះ។+
៤១ ឯយ៉ាអៀជាកូនចៅម៉ាណាសេ គាត់បានទៅវាយលុកភូមិនានានៅទឹកដីគីលាត ហើយដណ្ដើមយកភូមិទាំងនោះរបស់ពួកគេ។ យ៉ាអៀបានដាក់ឈ្មោះភូមិទាំងនោះថាហាវ៉ុតយ៉ាអៀ។*+
៤២ ចំណែកណូបា គាត់បានទៅវាយលុយក្រុងកេណាតនិងក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ ហើយដណ្ដើមបានក្រុងនោះ រួចប្ដូរឈ្មោះក្រុងនោះទៅជាក្រុងណូបាតាមឈ្មោះរបស់គាត់វិញ។
