ដំណើរចាកចេញ ៣៥:១-៣៥

  • ការ​ណែនាំ​អំពី​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក (​១​-​៣)

  • វិភាគទាន​សម្រាប់​ត្រសាល​របស់​ព្រះ (​៤​-​២៩)

  • បេសាលែល​និង​អូហូលាភ​ពេញ​ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ពី​ព្រះ (​៣០​-​៣៥)

៣៥  ក្រោយ​មក ម៉ូសេ​បាន​ឲ្យ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា រួច​គាត់​និយាយ​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ​ថា​៖ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់​ដូច​ត​ទៅ​៖+ ២  អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​រយៈ​ពេល​៦​ថ្ងៃ​បាន តែ​ថ្ងៃ​ទី​៧​គឺ​ជា​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទាំង​ស្រុង ហើយ​ថ្ងៃ​នោះ​នឹង​ទៅ​ជា​ថ្ងៃ​បរិសុទ្ធ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ បើ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ធ្វើ​ការ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ អ្នក​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​ជា​មិន​ខាន។+ ៣  នៅ​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បង្កាត់​ភ្លើង​ក្នុង​លំនៅ​របស់​ខ្លួន​ឡើយ​»។ ៤  បន្ទាប់​មក ម៉ូសេ​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​បន្ថែម​ទៀត​ថា​៖ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់​ដូច្នេះ​ថា​៖ ៥  ‹ចូរ​នាំ​យក​វិភាគទាន​មក​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា។+ ចូរ​ឲ្យ​គ្រប់​គ្នា​ដែល​មាន​ចិត្ត​ចង់​ជូន​វិភាគទាន យក​មក​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត។+ វិភាគទាន​ទាំង​នោះ​រួម​មាន​៖ មាស ប្រាក់ ស្ពាន់ ៦  អំបោះ​ពណ៌​ខៀវ អំបោះ​ពណ៌​ស្វាយ* អំបោះ​ពណ៌​ក្រហម ក្រណាត់​សាច់​ល្អ រោម​ពពែ+ ៧  ស្បែក​ចៀម​ឈ្មោល​ជ្រលក់​ពណ៌​ក្រហម ស្បែក​ទន់* ឈើ​អាកាស្យា ៨  ប្រេង​សម្រាប់​ចង្កៀង ប្រេង​ក្រអូប*សម្រាប់​លាយ​ធ្វើ​ប្រេង​បរិសុទ្ធ* និង​សម្រាប់​លាយ​ធ្វើ​គ្រឿង​ក្រអូប+ ៩  ព្រម​ទាំង​ត្បូង​អូនីក្ស និង​ត្បូង​ឯ​ទៀត​សម្រាប់​ដាំ​លើ​អាវ​អេផូឌ+ និង​ប្រដាប់​បាំង​ទ្រូង។+ ១០  ​«​‹ចូរ​ប្រមូល​ជាង​ជំនាញ+ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​មក​ធ្វើ​កិច្ចការ​ទាំង​អស់​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់ ១១  គឺ​ត្រសាល ប្រដាប់​ប្រដា​ត្រសាល ក្រណាត់​គ្រប​ត្រសាល កន្លាស់ ក្ដារ​ស៊ុម រនុក សសរ និង​ជើង​សសរ ១២  ហឹប+ ឈើ​ស្នែង​ហឹប+ គម្រប​ហឹប+ វាំងនន+សម្រាប់​ខណ្ឌ ១៣  តុ+និង​ឈើ​ស្នែង​តុ ប្រដាប់​ប្រដា​ប្រើ​ប្រាស់​ជា​មួយ​នឹង​តុ ព្រម​ទាំង​នំ​ប៉័ង​តាំង​ទុក+ ១៤  ជើង​ចង្កៀង+ និង​ប្រដាប់​ប្រដា​របស់​វា ចង្កៀង និង​ប្រេង​សម្រាប់​អុជ​បំភ្លឺ+ ១៥  ទី​បូជា​សម្រាប់​ដុត​គ្រឿង​ក្រអូប+ និង​ឈើ​ស្នែង​វា ប្រេង​បរិសុទ្ធ​និង​គ្រឿង​ក្រអូប+ ថែម​ទាំង​វាំងនន​បាំង​មាត់​ទ្វារ​ត្រសាល ១៦  ទី​បូជា​សម្រាប់​គ្រឿង​បូជា​ដុត+ ប្រទាស​ទី​បូជា​ដែល​ធ្វើ​ពី​ស្ពាន់ ឈើ​ស្នែង​ទី​បូជា និង​ប្រដាប់​ប្រដា​ប្រើ​ប្រាស់​ជា​មួយ​នឹង​ទី​បូជា អាង​ទឹក​និង​ជើង​ទ្រ+ ១៧  រនាំង​ទី​ធ្លា​ត្រសាល បង្គោល​និង​ជើង​ទ្រ ព្រម​ទាំង​វាំងនន​បាំង​ច្រក​ចូល​ទី​ធ្លា+ ១៨  ស្នឹង​ត្រសាល ស្នឹង​រនាំង​ទី​ធ្លា និង​ខ្សែ​ចង+ ១៩  សម្លៀក​បំពាក់​ធ្វើ​ពី​ក្រណាត់​ត្បាញ​យ៉ាង​ល្អ+សម្រាប់​ពាក់​បម្រើ​នៅ​ទី​បរិសុទ្ធ ថែម​ទាំង​សម្លៀក​បំពាក់​បរិសុទ្ធ​សម្រាប់​អេរ៉ុន+ និង​សម្លៀក​បំពាក់​សង្ឃ​សម្រាប់​កូន​ប្រុស​ៗ​របស់​គាត់›​»។ ២០  ក្រោយ​ស្ដាប់​រួច បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ម៉ូសេ។ ២១  បន្ទាប់​មក អស់​អ្នក​ដែល​ពេញ​ចិត្ត+ជូន​វិភាគទាន​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា បាន​យក​វិភាគទាន​ទាំង​នោះ​មក​ជូន សម្រាប់​ធ្វើ​ត្រសាល​ជំនុំ​និង​សម្លៀក​បំពាក់​បរិសុទ្ធ ព្រម​ទាំង​សម្រាប់​កិច្ច​បម្រើ​នៅ​ទី​នោះ។ ២២  ពេល​នោះ បណ្ដា​ជន​ទាំង​ប្រុស​ទាំង​ស្រី​បាន​នាំ​យក​វិភាគទាន​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត មក​ជូន​ជា​បន្ត​បន្ទាប់ គឺ​កន្លាស់ ក្រវិល ចិញ្ចៀន និង​គ្រឿង​អលង្ការ​ឯ​ទៀត ព្រម​ទាំង​ប្រដាប់​ប្រដា​គ្រប់​ប្រភេទ​ធ្វើ​ពី​មាស។ ពួក​គេ​បាន​យក​ប្រដាប់​ប្រដា​មាស​ទាំង​នេះ មក​ជូន​ជា​គ្រឿង​បូជា*ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។+ ២៣  ឯ​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​អំបោះ​ពណ៌​ខៀវ អំបោះ​ពណ៌​ស្វាយ អំបោះ​ពណ៌​ក្រហម ក្រណាត់​សាច់​ល្អ រោម​ពពែ ស្បែក​ចៀម​ឈ្មោល​ជ្រលក់​ពណ៌​ក្រហម និង​ស្បែក​ទន់* ពួក​គេ​ក៏​យក​មក​ជូន​ដែរ។ ២៤  ចំណែក​អ្នក​ដែល​មាន​ប្រាក់​និង​ស្ពាន់ ពួក​គេ​បាន​យក​មក​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​វិភាគទាន ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​ឈើ​អាកាស្យា ពួក​គេ​បាន​យក​មក​ជូន សម្រាប់​ប្រើ​ក្នុង​ការ​សាង​សង់។ ២៥  ឯ​ពួក​ស្ត្រី​ដែល​មាន​ជំនាញ+ខាង​ត្បាញ​រវៃ ពួក​គេ​ក៏​បាន​យក​អ្វី​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​មក​ជូន​ដែរ រួម​មាន​៖ អំបោះ​ពណ៌​ខៀវ អំបោះ​ពណ៌​ស្វាយ អំបោះ​ពណ៌​ក្រហម អំបោះ​សម្រាប់​ធ្វើ​ក្រណាត់​សាច់​ល្អ ២៦  ហើយ​ពួក​ស្ត្រី​ដែល​មាន​ជំនាញ​ខាង​ត្បាញ​រវៃ​ដែល​ពេញ​ចិត្ត​ជួយ បាន​ត្បាញ​រោម​ពពែ។ ២៧  ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​បាន​ជូន​ត្បូង​អូនីក្ស និង​ត្បូង​ឯ​ទៀត​សម្រាប់​ដាំ​លើ​អាវ​អេផូឌ​និង​ប្រដាប់​បាំង​ទ្រូង+ ២៨  ព្រម​ទាំង​ប្រេង​ក្រអូប​បាលសាម និង​ប្រេង​សម្រាប់​ចង្កៀង ប្រេង​សម្រាប់​លាយ​ធ្វើ​ប្រេង​បរិសុទ្ធ*+ និង​សម្រាប់​លាយ​ធ្វើ​គ្រឿង​ក្រអូប។+ ២៩  ដូច្នេះ ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​ប្រុស​ទាំង​ស្រី​ដែល​ពេញ​ចិត្ត​យក​អ្វី​មក​ជូន​សម្រាប់​បំពេញ​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់​តាម​រយៈ​ម៉ូសេ ពួក​គេ​បាន​ជូន​អ្វី​ទាំង​នោះ​ជា​គ្រឿង​បូជា​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។+ ៣០  បន្ទាប់​មក ម៉ូសេ​បាន​ប្រាប់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ថា​៖ ​«​មើល! ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ជ្រើស​រើស​បេសាលែល​ជា​កូន​របស់​យូរ៉ាយ ត្រូវ​ជា​ចៅ​របស់​ហឺរ​ដែល​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​យូដា។+ ៣១  លោក​ឲ្យ​ឫទ្ធានុភាព​របស់​លោក​ដឹក​នាំ​គាត់ ព្រម​ទាំង​ឲ្យ​ប្រាជ្ញា ការ​យល់​ដឹង និង​ចំណេះ​សព្វ​គ្រប់​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​អ្វី​ៗ​ដោយ​ដៃ ៣២  គឺ​ឲ្យ​គាត់​ចេះ​ធ្វើ​ក្បាច់​រចនា ចេះ​ធ្វើ​គ្រឿង​ផ្សេង​ៗ​ពី​មាស ពី​ប្រាក់ និង​ពី​ស្ពាន់។ ៣៣  គាត់​ចេះ​ច្នៃ​និង​ដាំ​ត្បូង ថែម​ទាំង​ចេះ​ធ្វើ​ឧបករណ៍​ផ្សេង​ៗ​ពី​ឈើ​លម្អ​ដោយ​ក្បាច់​រចនា​ផង​ដែរ។ ៣៤  លោក​បណ្ដាល​ឲ្យ​គាត់​និង​អូហូលាភ+ជា​កូន​របស់​អាហ៊ីសាម៉ាក់​ដែល​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​ដាន់ ចេះ​បង្រៀន​អ្នក​ឯ​ទៀត។ ៣៥  លោក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គាត់​ប៉ិន​ប្រសប់+ក្នុង​កិច្ចការ​គ្រប់​ប្រភេទ គឺ​ខាង​ចម្លាក់ ខាង​ការ​ដេរ​ប៉ាក់ ខាង​ការ​ត្បាញ​រវៃ​ដោយ​ប្រើ​អំបោះ​ពណ៌​ខៀវ អំបោះ​ពណ៌​ស្វាយ អំបោះ​ពណ៌​ក្រហម និង​អំបោះ​សម្រាប់​ធ្វើ​ក្រណាត់​សាច់​ល្អ ព្រម​ទាំង​ខាង​ការ​ត្បាញ​ឯ​ទៀត។ ពួក​គាត់​នឹង​ចេះ​ធ្វើ​ការ​គ្រប់​យ៉ាង ហើយ​ចេះ​ធ្វើ​ក្បាច់​រចនា​ផង​ដែរ។

កំណត់សម្គាល់

ឬ​«​អំបោះ​ធ្វើ​ពី​រោម​ចៀម​ជ្រលក់​ពណ៌​ស្វាយ​»​
ឬ​«​ស្បែក​ថាហាស​»។ ថាហាស​ប្រហែល​ជា​ឈ្មោះ​ភាសា​ហេប្រឺ ដែល​សំដៅ​លើ​សត្វ​ក្នុង​ទឹក មាន​រូប​រាង​ដូច​ជា​សត្វភេ តែ​មាន​មាឌ​ធំ​ជាង
ឬ​«​ប្រេង​បាលសាម​»​
គឺ​ជា​ប្រេង​សម្រាប់​ចាក់​តែង​តាំង​បុគ្គល​ម្នាក់​ឲ្យ​ទទួល​ភារកិច្ច​ពិសេស
ឬ​«​គ្រឿង​បូជា​សម្រាប់​លើក​ចុះ​ឡើង​»​
ឬ​«​ស្បែក​ថាហាស​»។ ថាហាស​ប្រហែល​ជា​ឈ្មោះ​ភាសា​ហេប្រឺ ដែល​សំដៅ​លើ​សត្វ​ក្នុង​ទឹក មាន​រូប​រាង​ដូច​ជា​សត្វ​ភេ តែ​មាន​មាឌ​ធំ​ជាង
គឺ​ជា​ប្រេង​សម្រាប់​ចាក់​តែង​តាំង​បុគ្គល​ម្នាក់​ឲ្យ​ទទួល​ភារកិច្ច​ពិសេស