ដំណើរចាកចេញ ៥:១-២៣
៥ លុះក្រោយមក ម៉ូសេនិងអេរ៉ុនបានចូលទៅជួបផារ៉ូ ហើយជម្រាបគាត់ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរអនុញ្ញាតឲ្យរាស្ត្រខ្ញុំចាកចេញទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ដើម្បីធ្វើបុណ្យមួយឲ្យខ្ញុំ›»។
២ ប៉ុន្តែ ផារ៉ូបាននិយាយថា៖ «តើព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកណា+បានជាខ្ញុំត្រូវស្ដាប់តាម ហើយឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញទៅនោះ?+ ខ្ញុំមិនស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ខ្ញុំមិនអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេចេញទៅជាដាច់ខាត»។+
៣ ពួកគេបានតបទៅវិញថា៖ «ព្រះនៃជនជាតិហេប្រឺបានមានប្រសាសន៍មកកាន់ពួកខ្ញុំ។ សូមលោកម្ចាស់អនុញ្ញាតឲ្យពួកខ្ញុំទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ជាកន្លែងដែលត្រូវដើរអស់បីថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យពួកខ្ញុំអាចជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកខ្ញុំ។+ បើពុំនោះទេ លោកនឹងធ្វើឲ្យពួកខ្ញុំមានជំងឺ ឬបណ្ដោយឲ្យសត្រូវសម្លាប់ពួកខ្ញុំហើយ»។
៤ ដូច្នេះ ស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «នែម៉ូសេនិងអេរ៉ុន! ម្ដេចក៏អ្នកឯងចង់នាំបណ្ដាជនឈប់ធ្វើការដូច្នេះ? ចូរត្រឡប់ទៅធ្វើការវិញភ្លាម!»។+
៥ ផារ៉ូបាននិយាយបន្តថា៖ «មើល! មានអ្នកធ្វើការច្រើនណាស់។ តើអ្នកឯងចង់ឲ្យពួកគេឈប់ពីការងារ ហើយធ្វើដំណើរទៅជាមួយអ្នកឯងឬ?»។
៦ នៅថ្ងៃដដែលនោះ ផារ៉ូបានបង្គាប់ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យនិងជំនួយការរបស់ពួកគេថា៖
៧ «អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវផ្ដល់ចំបើងឲ្យពួកអ្នកធ្វើឥដ្ឋទៀតទេ+ ឲ្យពួកគេទៅរកចំបើងដោយខ្លួនឯងទៅ។
៨ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវឲ្យពួកគេធ្វើឥដ្ឋឲ្យគ្រប់ចំនួនដូចកាលពីមុន កុំបន្ធូរបន្ថយឲ្យពួកគេឲ្យសោះ ព្រោះពួកគេខ្ជិលទេ។ ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេស្រែកថា៖ ‹សូមឲ្យពួកខ្ញុំចេញទៅ ពួកខ្ញុំចង់ទៅជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះរបស់ពួកខ្ញុំ!›។
៩ ចូរដាក់ការងារធ្ងន់ៗថែមទៀតឲ្យពួកគេធ្វើ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេមានពេលស្ដាប់ពាក្យឥតបានការឡើយ»។
១០ ដូច្នេះ ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យ+និងជំនួយការបានទៅជួបពួកអ្នកធ្វើឥដ្ឋ ហើយប្រាប់ពួកគេថា៖ «ផារ៉ូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ខ្ញុំលែងផ្ដល់ចំបើងឲ្យពួកឯងរាល់គ្នាទៀតហើយ។
១១ ចូរទៅរកចំបើងដោយខ្លួនឯងចុះ នៅកន្លែងណាក៏បាន តែចំនួនឥដ្ឋដែលត្រូវធ្វើគឺនៅដដែល›»។
១២ បន្ទាប់មក ពួកអ៊ីស្រាអែលបានចេញទៅរកជញ្ជ្រាំងពេញក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប ដើម្បីយកមកប្រើជំនួសចំបើងវិញ។
១៣ ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យចេះតែបង្ខំពួកគេថា៖ «ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពួកអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើឥដ្ឋឲ្យគ្រប់ចំនួនកំណត់ដូចកាលដែលទទួលចំបើងដែរ»។
១៤ ក្រោយមក ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យរបស់ផារ៉ូបានវាយធ្វើបាបពួកជំនួយការ ដែលពួកគេបានតែងតាំងពីចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ពេលនោះ ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យបានសួរពួកគេថា៖ «ម្សិលមិញនិងថ្ងៃនេះ ម្ដេចក៏ពួកអ្នកមិនធ្វើឥដ្ឋឲ្យគ្រប់ចំនួនដូចមុនដូច្នេះ?»។
១៥ ម្ល៉ោះហើយ ពួកជំនួយការជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចូលទៅជួបផារ៉ូ ហើយនិយាយថា៖ «ហេតុអ្វីលោកម្ចាស់ប្រព្រឹត្តបែបនេះចំពោះពួកខ្ញុំ?
១៦ ពួកខ្ញុំមិនបានទទួលចំបើងទេ តែពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យបង្គាប់ថា៖ ‹ចូរធ្វើឥដ្ឋទៅ!›។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេបានវាយធ្វើបាបពួកខ្ញុំ តែពួកគេទេដែលជាអ្នកធ្វើខុស»។
១៧ ប៉ុន្តែ ផារ៉ូនិយាយថា៖ «ពួកឯងរាល់គ្នាខ្ជិលច្រអូសណាស់ ចង់តែសម្រាកប៉ុណ្ណោះ!+ ហេតុនេះហើយបានជាពួកឯងនិយាយថា៖ ‹សូមឲ្យពួកខ្ញុំចេញទៅ ពួកខ្ញុំចង់ទៅជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ា›។+
១៨ ឥឡូវ ចូរត្រឡប់ទៅធ្វើការវិញភ្លាម! គ្មានចំបើងផ្ដល់ឲ្យទេ តែត្រូវធ្វើឥដ្ឋឲ្យគ្រប់ចំនួន»។
១៩ ពេលដែលពួកគេឮបង្គាប់ថា៖ «ត្រូវធ្វើឥដ្ឋឲ្យគ្រប់ចំនួនរាល់ថ្ងៃ!» នោះពួកគេយល់ថាខ្លួននឹងត្រូវរងទុក្ខធ្ងន់ហើយ។
២០ ក្រោយពីពួកគេចេញពីផារ៉ូ ពួកគេបានជួបម៉ូសេនិងអេរ៉ុនដែលកំពុងឈររង់ចាំនៅខាងក្រៅ។
២១ ភ្លាមនោះ ពួកគេបាននិយាយទៅកាន់ម៉ូសេនិងអេរ៉ុនថា៖ «សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមើលឃើញអ្វីដែលពួកអ្នកបានធ្វើ ហើយវិនិច្ឆ័យពួកអ្នកចុះ! ដោយសារតែពួកអ្នក បានជាផារ៉ូនិងពួកអ្នកបម្រើគាត់ស្អប់ខ្ពើមពួកយើង ថែមទាំងមានហេតុសម្លាប់ពួកយើងទៀតផង»។+
២២ ពេលនោះ ម៉ូសេបានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាហេតុអ្វីបានជាលោកធ្វើឲ្យរាស្ត្ររបស់លោករងទុក្ខបែបនេះ? តើលោកចាត់ខ្ញុំឲ្យមកធ្វើអ្វី?
២៣ តាំងពីពេលដែលខ្ញុំចូលទៅជួបផារ៉ូក្នុងនាមលោក+ ផារ៉ូបានធ្វើបាបរាស្ត្ររបស់លោកកាន់តែខ្លាំង+ ហើយមកដល់ពេលនេះលោកនៅតែមិនទាន់ជួយសង្គ្រោះពួកគេនៅឡើយ»។+
