នេហេមា ៧:១-៧៣

  • ខ្លោង​ទ្វារ​ក្រុង​និង​អ្នក​យាម​ទ្វារ (​១​-​៤)

  • បញ្ជី​ឈ្មោះ​របស់​ជន​និរទេស​ដែល​ត្រឡប់​មក​វិញ (​៥​-​៦៩)

    • ពួក​អ្នក​ដែល​បម្រើ​នៅ​វិហារ (​៤៦​-​៥៦)

    • កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​បម្រើ​សាឡូម៉ូន (​៥៧​-​៦០)

  • វិភាគទាន​ផ្សេង​ៗ​សម្រាប់​កិច្ចការ​សាង​សង់ (​៧០​-​៧៣)

 ក្រោយ​ពី​សង់​កំពែង​រួច+ ខ្ញុំ​បាន​ដាក់​ទ្វារ+ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ចាត់​ចែង​ឲ្យ​មាន​ពួក​អ្នក​យាម​ទ្វារ+ ពួក​អ្នក​ចម្រៀង+ និង​ពួក​លេវី+ឲ្យ​បំពេញ​ភារកិច្ច​របស់​ពួក​គេ​រៀង​ៗ​ខ្លួន។ ២  រួច​មក ខ្ញុំ​បាន​តែង​តាំង​បុរស​ពីរ​នាក់​ឲ្យ​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​ក្នុង​ក្រុង​យេរូសាឡិម។ ម្នាក់​ឈ្មោះ​ហាណាណៃ+ជា​បង​ប្អូន​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ម្នាក់​ទៀត​ឈ្មោះ​ហាណានា​ជា​មេ​បន្ទាយ​ក្រុង​យេរូសាឡិម+ គាត់​ជា​អ្នក​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ទុក​ចិត្ត​ណាស់ និង​ជា​អ្នក​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​ពិត+លើស​អ្នក​ឯ​ទៀត។ ៣  ខ្ញុំ​បាន​បង្គាប់​អ្នក​ទាំង​ពីរ​នោះ​ថា​៖ ​«​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​យាម​បើក​ទ្វារ​ក្រុង​យេរូសាឡិម​មុន​ថ្ងៃ​ក្ដៅ​ទេ ហើយ​មុន​ពេល​ចប់​វេន​យាម ត្រូវ​ឲ្យ​ពួក​គេ​បិទ​ទ្វារ​ក្រុង​វិញ​ទាំង​ដាក់​រនុក​ផង។ ចូរ​ប្រគល់​ភារកិច្ច​ដល់​អ្នក​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ឲ្យ​យាម​ទ្វារ​ដែរ។ ពួក​គេ​ម្នាក់​ៗ​ត្រូវ​យាម​នៅ​តាម​កន្លែង​រៀង​ៗ​ខ្លួន និង​នៅ​ខាង​មុខ​ផ្ទះ​របស់​ពួក​គេ​»។ ៤  ក្រុង​របស់​យើង​ធំ​ទូលាយ ហើយ​មាន​តែ​មនុស្ស​បន្តិចបន្តួច​ប៉ុណ្ណោះ​រស់​នៅ។+ ចំណែក​ផ្ទះ​បណ្ដា​ជន​ក៏​មិន​ទាន់​បាន​សង់​ឡើង​វិញ​ដែរ។ ៥  ក្រោយ​មក ព្រះ​បាន​ជំរុញ​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​អញ្ជើញ​ពួក​អ្នក​ដឹក​នាំ ពួក​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​បន្ទាប់ និង​បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់ ឲ្យ​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា​ដើម្បី​ចុះ​បញ្ជី។+ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​បាន​រក​ឃើញ​សៀវភៅ​បញ្ជី​ឈ្មោះ​របស់​ពួក​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​ដំណើរ​ត្រឡប់​មក​វិញ​មុន​គេ។ ក្នុង​នោះ​មាន​ឈ្មោះ​ដូច​ត​ទៅ​៖ ៦  ក្នុង​ចំណោម​ពួក​អ្នក​ដែល​នេប៊ូក្នេសា+ជា​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​បាន​ចាប់​យក​ទៅ​ធ្វើ​ជា​ឈ្លើយ+ មាន​មួយ​ចំនួន​បាន​ត្រឡប់​មក​ក្រុង​យេរូសាឡិម និង​ស្រុក​យូដា​វិញ ហើយ​ពួក​គេ​ទៅ​រស់​នៅ​តាម​ក្រុង​រៀង​ៗ​ខ្លួន។+ ៧  អស់​អ្នក​ដែល​មក​វិញ​ជា​មួយ​នឹង​សេរ៉ូបាបិល+ មាន​យេសួរ+ នេហេមា អាសារៀ រ៉ាអាមៀ ណាហាំម៉ាណាយ ម៉ាដេកាយ ប៊ីលសាន មីសភឺរេត ប៊ីកវ៉ាយ នេហ៊ុម និង​បាអាណា។ ឯ​ពួក​បុរស​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖+ ៨  កូន​ចៅ​ផារូស​មាន​ចំនួន​២.១៧២​នាក់។ ៩  កូន​ចៅ​សេផាធា​មាន​ចំនួន​៣៧២​នាក់។ ១០  កូន​ចៅ​អេរ៉ា+មាន​ចំនួន​៦៥២​នាក់។ ១១  កូន​ចៅ​យេសួ​និង​យ៉ូអាប់+ ដែល​មក​ពី​វង្ស​ត្រកូល​ផាហាតម៉ូអាប់+មាន​ចំនួន​២.៨១៨​នាក់។ ១២  កូន​ចៅ​អេឡាំ+មាន​ចំនួន​១.២៥៤​នាក់។ ១៣  កូន​ចៅ​សាធូ​មាន​ចំនួន​៨៤៥​នាក់។ ១៤  កូន​ចៅ​សាកាយ​មាន​ចំនួន​៧៦០​នាក់។ ១៥  កូន​ចៅ​ប៊ីននូអាយ​មាន​ចំនួន​៦៤៨​នាក់។ ១៦  កូន​ចៅ​បេបាយ​មាន​ចំនួន​៦២៨​នាក់។ ១៧  កូន​ចៅ​អាសកាត​មាន​ចំនួន​២.៣២២​នាក់។ ១៨  កូន​ចៅ​អាដូណាយខាម​មាន​ចំនួន​៦៦៧​នាក់។ ១៩  កូន​ចៅ​ប៊ីកវ៉ាយ​មាន​ចំនួន​២.០៦៧​នាក់។ ២០  កូន​ចៅ​អេដិន​មាន​ចំនួន​៦៥៥​នាក់។ ២១  កូន​ចៅ​អេធឺ​ដែល​មក​ពី​ក្រុម​គ្រួសារ​ហេសេគា​មាន​ចំនួន​៩៨​នាក់។ ២២  កូន​ចៅ​ហាស៊ូម​មាន​ចំនួន​៣២៨​នាក់។ ២៣  កូន​ចៅ​បេសាយ​មាន​ចំនួន​៣២៤​នាក់។ ២៤  កូន​ចៅ​ហារីប​មាន​ចំនួន​១១២​នាក់។ ២៥  ពួក​អ្នក​ក្រុង​គីបៀន+មាន​ចំនួន​៩៥​នាក់។ ២៦  ពួក​អ្នក​ក្រុង​បេថ្លេហិម និង​ពួក​អ្នក​ភូមិណេថូផា​មាន​ចំនួន​១៨៨​នាក់។ ២៧  ពួក​អ្នក​ក្រុង​អាណាថោត+មាន​ចំនួន​១២៨​នាក់។ ២៨  ពួក​អ្នក​ក្រុង​បេតអាសម៉ាវែត​មាន​ចំនួន​៤២​នាក់។ ២៩  ពួក​អ្នក​ក្រុង​គារីអាតយារីម+ ពួក​អ្នក​ក្រុង​កេភីរ៉ា និង​ពួក​អ្នក​ក្រុង​បៀរ៉ូត+ សរុប​ទាំង​អស់​មាន​ចំនួន​៧៤៣​នាក់។ ៣០  ពួក​អ្នក​ក្រុង​រ៉ាម៉ា និង​ពួក​អ្នក​ក្រុង​កេបា+ សរុប​ទាំង​អស់​មាន​ចំនួន​៦២១​នាក់។ ៣១  ពួក​អ្នក​ដែល​មក​ពី​តំបន់​មីកម៉ាស+មាន​ចំនួន​១២២​នាក់។ ៣២  ពួក​អ្នក​ក្រុង​បេតអែល+ និង​ពួក​អ្នក​ក្រុង​អៃ+ សរុប​ទាំង​អស់​មាន​ចំនួន​១២៣​នាក់។ ៣៣  ពួក​អ្នក​ក្រុង​នេបូរ​មួយ​ទៀត​មាន​ចំនួន​៥២​នាក់។ ៣៤  កូន​ចៅ​របស់​អេឡាំ​ម្នាក់​ទៀត​មាន​ចំនួន​១.២៥៤​នាក់។ ៣៥  កូន​ចៅ​ហារីម​មាន​ចំនួន​៣២០​នាក់។ ៣៦  ពួក​អ្នក​ក្រុង​យេរីខូ​មាន​ចំនួន​៣៤៥​នាក់។ ៣៧  ពួក​អ្នក​ក្រុង​ឡូត ពួក​អ្នក​ក្រុង​ហាឌីត និង​ពួក​អ្នក​ក្រុង​អូណូ+ សរុប​ទាំង​អស់​មាន​ចំនួន​៧២១​នាក់។ ៣៨  ពួក​អ្នក​ដែល​មក​ពី​តំបន់​សេណាអា​មាន​ចំនួន​៣.៩៣០​នាក់។ ៣៩  ឯ​ពួក​សង្ឃ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖+ កូន​ចៅ​យេដាយយ៉ា​ដែល​មក​ពី​វង្ស​ត្រកូល​យេសួ​មាន​ចំនួន​៩៧៣​នាក់។ ៤០  កូន​ចៅ​អ៊ីមមឺ​មាន​ចំនួន​១.០៥២​នាក់។ ៤១  កូន​ចៅ​ផាសហឺ+មាន​ចំនួន​១.២៤៧​នាក់។ ៤២  កូន​ចៅ​ហារីម+មាន​ចំនួន​១.០១៧​នាក់។ ៤៣  រីឯ​ពួក​លេវី​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖+ កូន​ចៅ​យេសួ​និង​កូន​ចៅ​កាតម៉ែល+ ដែល​មក​ពី​វង្ស​ត្រកូល​ហូដាវ៉ា​មាន​ចំនួន​៧៤​នាក់។ ៤៤  ឯ​ពួក​អ្នក​ចម្រៀង+ពី​កូន​ចៅ​អេសាភ+មាន​ចំនួន​១៤៨​នាក់។ ៤៥  ក្រុម​អ្នក​យាម​ទ្វារ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖+ កូន​ចៅ​សាលូម កូន​ចៅ​អេធឺ កូន​ចៅ​តាល់ម៉ូន កូន​ចៅ​អាកខុប+ កូន​ចៅ​ហាថាយថា និង​កូន​ចៅ​សូបាយ សរុប​ទាំង​អស់​មាន​ចំនួន​១៣៨​នាក់។ ៤៦  ឯ​ពួក​អ្នក​ដែល​បម្រើ​នៅ​វិហារ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖+ កូន​ចៅ​ស៊ីហា កូន​ចៅ​ហាស៊ូផា កូន​ចៅ​ថាបេអាត ៤៧  កូន​ចៅ​កេរ៉ូស កូន​ចៅ​ស៊ីយ៉ា កូន​ចៅ​ផាដន ៤៨  កូន​ចៅ​ឡេបេណា កូន​ចៅ​ហាកាបា កូន​ចៅ​សាលម៉ាយ ៤៩  កូន​ចៅ​ហាណាន កូន​ចៅ​គីដេល កូន​ចៅ​កាហារ ៥០  កូន​ចៅ​រ៉េអាយ៉ា កូន​ចៅ​រេសិន កូន​ចៅ​នេកូដា ៥១  កូន​ចៅ​កាសាម កូន​ចៅ​អឺសា កូន​ចៅ​ផាសេអា ៥២  កូន​ចៅ​បេសាយ កូន​ចៅ​មេយូនីម កូន​ចៅ​នេភូសឺស៊ីម ៥៣  កូន​ចៅ​បាកប៊ូក កូន​ចៅ​ហាគូផា កូន​ចៅ​ហាហឺ ៥៤  កូន​ចៅ​បាសលីត កូន​ចៅ​មេហាយដា កូន​ចៅ​ហាសា ៥៥  កូន​ចៅ​បាកូស កូន​ចៅ​ស៊ីសេរ៉ា កូន​ចៅ​ធេម៉ា ៥៦  កូន​ចៅ​នេស៊ា និង​កូន​ចៅ​ហាថាយផា។ ៥៧  រីឯ​កូន​ចៅ​ពួក​អ្នក​បម្រើ​របស់​សាឡូម៉ូន​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖+ កូន​ចៅ​សូថាយ កូន​ចៅ​សូផេរេត កូន​ចៅ​ភេរ៉ាយដា ៥៨  កូន​ចៅ​យ៉ាអាឡា កូន​ចៅ​ដាកុន កូន​ចៅ​គីដេល ៥៩  កូន​ចៅ​សេផាធា កូន​ចៅ​ហាតថៀល កូន​ចៅ​ផូកឺរេតហាសេបេម និង​កូន​ចៅ​អេម៉ុន។ ៦០  ដូច្នេះ ចំនួន​អ្នក​ដែល​បម្រើ​នៅ​វិហារ+ និង​ចំនួន​កូន​ចៅ​ពួក​អ្នក​បម្រើ​របស់​សាឡូម៉ូន សរុប​ទាំង​អស់​គឺ​៣៩២​នាក់។ ៦១  រីឯ​ពួក​អ្នក​ដែល​មក​ពី​តំបន់​ថេលមេឡា តំបន់​ថេលហាសា ក្រុង​កេរូប តំបន់​អាដាន និង​តំបន់​អ៊ីមមឺ ពួក​គេ​មិន​អាច​បញ្ជាក់​ថា​វង្ស​ត្រកូល​ពួក​គេ​មាន​ដើម​កំណើតមក​ពី​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ទេ។ ពួក​គេ​ទាំង​នោះ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖+ ៦២  កូន​ចៅ​ដេឡេយ៉ា កូន​ចៅ​ថូបៀ និង​កូន​ចៅ​នេកូដា សរុប​ទាំង​អស់​មាន​ចំនួន​៦៤២​នាក់។ ៦៣  ពី​ចំណោម​កូន​ចៅ​ពួក​សង្ឃ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖ កូន​ចៅ​ហាបាយ៉ា កូន​ចៅ​ហាក់កូស+ និង​កូន​ចៅ​បាស៊ីលឡាយ។ បាស៊ីលឡាយ​នេះ​បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​តាម​ឪពុក​ក្មេក​គាត់ ក្រោយ​ពី​បាន​រៀប​ការ​ជា​មួយ​នឹង​កូន​ស្រី​របស់​អ្នក​ស្រុក​គីលាត​ម្នាក់​ឈ្មោះ​បាស៊ីលឡាយ។+ ៦៤  ពួក​អ្នក​ទាំង​នោះ​រក​នាម​ត្រកូល​ពូជ​ពង្ស​របស់​ខ្លួន​ក្នុង​បញ្ជី​ពុំ​ឃើញ​ទេ។ ដូច្នេះ ពួក​គេ​មិន​អាច​បម្រើ​ជា​សង្ឃ​បាន​ឡើយ។+ ៦៥  អភិបាល​ខេត្ត+បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា ពួក​គេ​មិន​អាច​បរិភោគ​ពី​របស់​បរិសុទ្ធ​បំផុត​បាន​ទេ+ ទាល់​តែ​មាន​សង្ឃ​ម្នាក់​សុំ​ការ​ណែនាំ​ពី​ព្រះ​តាម​រយៈ​យូរីម​និង​ធូមីម*ជា​មុន​សិន។+ ៦៦  បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ដែល​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​មាន​ចំនួន​៤២.៣៦០​នាក់។+ ៦៧  បន្ថែម​ទៅ​ទៀត មាន​អ្នក​បម្រើ​ប្រុស​ស្រី+ចំនួន​៧.៣៣៧​នាក់ ថែម​ទាំង​មាន​អ្នក​ចម្រៀង​ប្រុស​ស្រី+ចំនួន​២៤៥​នាក់​ផង​ដែរ។ ៦៨  ពួក​គេ​បាន​នាំ​យក​សេះ​ចំនួន​៧៣៦​ក្បាល និង​លា​កាត់​ចំនួន​២៤៥​ក្បាល ៦៩  សត្វ​អូដ្ឋ​ចំនួន​៤៣៥​ក្បាល និង​សត្វ​លា​ចំនួន​៦.៧២០​ក្បាល។ ៧០  ប្រមុខ​គ្រួសារ​ខ្លះ​បាន​ជូន​វិភាគទាន​សម្រាប់​កិច្ចការ​សាង​សង់។+ ចំណែក​អភិបាល គាត់​បាន​ជូន​មាស​ចំនួន​១.០០០​ដ្រាកម៉ា* ចាន​គោម​ចំនួន​៥០ និង​អាវ​វែង​៥៣០​សម្រាប់ ដល់​ពួក​សង្ឃ។+ ៧១  ប្រមុខ​គ្រួសារ​ខ្លះ​ទៀត​បាន​ជូន​វិភាគទាន​ជា​មាស​ចំនួន​២០.០០០​ដ្រាកម៉ា និង​ប្រាក់​ចំនួន​២.២០០​មិណា។* ៧២  រីឯ​បណ្ដា​ជន​ដែល​នៅ​សល់ ពួក​គេ​បាន​ជូន​មាស​ចំនួន​២០.០០០​ដ្រាកម៉ា ប្រាក់​ចំនួន​២.០០០​មិណា និង​អាវ​វែង​៦៧​សម្រាប់ ដល់​ពួក​សង្ឃ។ ៧៣  ពួក​សង្ឃ ពួក​លេវី និង​បណ្ដា​ជន​សាមញ្ញ ព្រម​ទាំង​ពួក​អ្នក​ចម្រៀង+ អ្នក​យាម​ទ្វារ និង​អ្នក​បម្រើ​នៅ​វិហារ បាន​តាំង​ទី​លំនៅ​ក្នុង​ក្រុង​របស់​ពួក​គេ​រៀង​ៗ​ខ្លួន។+ លុះ​ដល់​ខែ​ទី​៧+ បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​បាន​តាំង​ទី​លំនៅ​ក្នុង​ក្រុង​របស់​ពួក​គេ​រួច​ហើយ។+

កំណត់សម្គាល់

មើល​និយម​ន័យ​ពាក្យ​«​យូរីម​និង​ធូមីម​»​
ជា​ទូទៅ​មួយ​ដ្រាកម៉ា​ស្មើ​នឹង​កាក់​មាស​របស់​ពើស៊ី​មួយ​ដារីក ដែល​មាន​ទម្ងន់​៨,៤​ក្រាម។ ប៉ុន្តែ មិន​ដូច​ដ្រាកម៉ា​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ភាសា​ក្រិច​ទេ។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម ផ្នែក​ខ​១៤
ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ភាសា​ហេប្រឺ មួយ​មិណា​ស្មើ​នឹង​៥៧០​ក្រាម។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម ផ្នែក​ខ​១៤