នេហេមា ៩:១-៣៨
៩ នៅថ្ងៃទី២៤ ក្នុងខែទី៧ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានមកជួបជុំគ្នា។ ពួកគេបានតមអាហារ ទាំងស្លៀកបាវ ហើយយកដីមករោយលើក្បាល។+
២ បណ្ដាជនដែលមកពីពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលបានផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងពីជនជាតិដទៃទាំងអស់+ ហើយបានមកឈរសារភាពទោសកំហុសរបស់ខ្លួននិងរបស់បុព្វបុរសពួកគេ។+
៣ បន្ទាប់មក ពួកគេក្រោកឈរឡើងនៅកន្លែងរៀងៗខ្លួន ហើយអានច្បាប់+របស់ព្រះយេហូវ៉ាអស់បីម៉ោង។ ក្រោយនោះ ពួកគេបានសារភាពកំហុសនិងក្រាបគោរពព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកគេអស់បីម៉ោងទៀត។
៤ រីឯយេសួ បាណាយ កាតម៉ែល សេបានៀ ប៊ូនណាយ សេរេបៀ+ បាណាយ និងកេណាណាយ ពួកគេឈរលើវេទិកា+សម្រាប់ពួកលេវី ហើយបានបន្លឺសំឡេងអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកគេ។
៥ បន្ទាប់មក ពួកលេវីមាន យេសួ កាតម៉ែល បាណាយ ហាសាបនៀ សេរេបៀ ហូឌា សេបានៀ និងភេតាហ៊ា ពួកគេបាននិយាយថា៖ «ចូរក្រោកឡើង សរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរហូតតទៅ។+ ឱព្រះអើយ! សូមលោកឲ្យពួកគេសរសើរតម្កើងនាមដ៏រុងរឿងរបស់លោកផង ជានាមដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ដែលពុំអាចរកពាក្យមកថ្លែងសរសើរតម្កើងបានឡើយ។
៦ «មានលោកតែប៉ុណ្ណោះជាព្រះយេហូវ៉ា+ លោកបានបង្កើតមេឃ លំហអាកាសដ៏ធំធេងនិងអ្វីៗទាំងអស់ដែលនៅទីនោះ។* លោកក៏បានបង្កើតផែនដីនិងរបស់សព្វសារពើនៅលើផែនដី សមុទ្រនិងអ្វីៗនៅក្នុងសមុទ្រ ហើយលោកទ្រទ្រង់ជីវិតនៃអ្វីៗទាំងនោះដែរ។ ឯបណ្ដាកងទ័ពនៅស្ថានសួគ៌*ក្រាបគោរពចំពោះលោក។
៧ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! លោកគឺជាព្រះដ៏ពិត លោកហើយដែលបានជ្រើសរើសអាប់រ៉ាម+ និងនាំគាត់ចេញពីក្រុងអឺ+ជាក្រុងរបស់ពួកខាល់ដេ ហើយបានប្ដូរឈ្មោះគាត់ទៅជាអាប្រាហាំវិញ។+
៨ លោកបានឃើញចិត្តស្មោះត្រង់របស់គាត់។+ ហេតុនេះ លោកបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងគាត់ថានឹងឲ្យទឹកដីរបស់ជនជាតិកាណាន ជនជាតិហេត ជនជាតិអាម៉ូរី ជនជាតិពេរិស៊ីត ជនជាតិយេប៊ូស ជនជាតិកឺកាស៊ី ដល់គាត់និងកូនចៅរបស់គាត់។+ លោកបានធ្វើតាមពាក្យសន្យារបស់លោក ព្រោះលោកជាព្រះដ៏សុចរិត។
៩ «លោកបានឃើញទុក្ខវេទនារបស់បុព្វបុរសយើងនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ហើយលោកបានឮពួកគេស្រែកសុំជំនួយនៅសមុទ្រក្រហម។
១០ បន្ទាប់មក លោកបានធ្វើការអស្ចារ្យទាស់នឹងផារ៉ូ ព្រមទាំងពួកអ្នកបម្រើនិងរាស្ត្ររបស់គាត់ទាំងអស់+ ព្រោះលោកបានឃើញថាពួកគេបានធ្វើបាប+រាស្ត្ររបស់លោក។ លោកបានធ្វើឲ្យនាមរបស់លោកល្បីរន្ទឺរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។+
១១ លោកបានញែកសមុទ្រក្រហមនៅមុខពួកគេ ដើម្បីឲ្យពួកគេដើរឆ្លងតាមបាតសមុទ្រ។+ រួចមក លោកបានបោះពួកអ្នកដែលដេញតាមពួកគេទៅក្នុងសមុទ្រជ្រៅ ប្រៀបដូចជាគេបោះថ្មទៅក្នុងសមុទ្រដែលកញ្ជ្រោលបោកបក់ដែរ។+
១២ លោកបាននាំផ្លូវពួកគេដោយបង្គោលពពកនៅពេលថ្ងៃ និងដោយបង្គោលភ្លើងនៅពេលយប់ ដើម្បីបំភ្លឺផ្លូវឲ្យពួកគេដឹងថាគួរដើរតាមផ្លូវណា។+
១៣ លោកបានចុះមកភ្នំស៊ីណាយ+ ហើយមានប្រសាសន៍ជាមួយនឹងពួកគេពីលើមេឃ*+ រួចលោកបានឲ្យពួកគេនូវការវិនិច្ឆ័យដ៏សុចរិតយុត្តិធម៌ ច្បាប់ដ៏គួរឲ្យទុកចិត្ត* ព្រមទាំងបញ្ញត្តិនិងសេចក្ដីបង្គាប់ដ៏ប្រសើរ។+
១៤ លោកបានឲ្យពួកគេស្គាល់ថ្ងៃឈប់សម្រាកជាថ្ងៃដ៏បរិសុទ្ធរបស់លោក+ ហើយបានឲ្យសេចក្ដីបង្គាប់ បញ្ញត្តិ និងច្បាប់ដល់ពួកគេ តាមរយៈម៉ូសេជាអ្នកបម្រើលោក។
១៥ ពេលពួកគេឃ្លាន លោកបានឲ្យអាហារ*ពីលើមេឃ។+ ពេលពួកគេស្រេកទឹក លោកបានធ្វើឲ្យទឹកចេញពីថ្មដា។+ លោកបានប្រាប់ពួកគេឲ្យចូលទៅចាប់យកទឹកដីដែលលោកបានស្បថថានឹងឲ្យពួកគេ។
១៦ «ប៉ុន្តែ បុព្វបុរសរបស់យើង ពួកគេបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងព្រហើន*+ចំពោះលោក ហើយមានចិត្តរឹងចចេស+ មិនព្រមធ្វើតាមសេចក្ដីបង្គាប់របស់លោកឡើយ។
១៧ ពួកគេមិនព្រមស្ដាប់លោកទេ+ ហើយក៏មិននឹកឃើញនូវការអស្ចារ្យដែលលោកបានធ្វើដើម្បីពួកគេឡើយ។ ពួកគេមានចិត្តរឹងចចេស ហើយបានតែងតាំងមេដឹកនាំម្នាក់ឲ្យនាំមុខពួកគេត្រឡប់ទៅធ្វើជាខ្ញុំបម្រើនៅស្រុកអេហ្ស៊ីបវិញ។+ ប៉ុន្តែ លោកជាព្រះដែលបម្រុងតែនឹងអភ័យទោសឲ្យពួកគេ លោកមានចិត្តមេត្តាប្រោសប្រណី មិនរហ័សខឹង ហើយមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ជាបរិបូរ។+ លោកមិនបានបោះបង់ពួកគេចោលឡើយ។+
១៨ ពួកគេថែមទាំងធ្វើរូបកូនគោពីលោហៈ ហើយបាននិយាយថា៖ ‹នេះជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប›។+ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តដោយគ្មានការគោរពចំពោះលោកទាល់តែសោះ។
១៩ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី លោកនៅតែបង្ហាញចិត្តមេត្តាករុណាដ៏ធំធេងចំពោះពួកគេ ដោយមិនបោះបង់ពួកគេនៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំទេ។+ លោកនៅតែនាំផ្លូវពួកគេដោយបង្គោលពពកនៅពេលថ្ងៃ ហើយនៅពេលយប់ដោយបង្គោលភ្លើង ដើម្បីបំភ្លឺផ្លូវពួកគេឲ្យដឹងថាគួរដើរតាមផ្លូវណា។+
២០ លោកបានធ្វើឲ្យពួកគេមានសមត្ថភាពយល់ដឹងតាមរយៈឫទ្ធានុភាពរបស់លោក+ ហើយលោកបានឲ្យនំម៉ាណាដល់ពួកគេបរិភោគដោយចិត្តទូលាយ។+ ពេលពួកគេស្រេកទឹក លោកថែមទាំងបានឲ្យទឹកដល់ពួកគេទៀតផង។+
២១ អស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ ក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ លោកតែងតែផ្គត់ផ្គង់អាហារដល់ពួកគេ។+ ពួកគេមិនខ្វះអ្វីឡើយ។ សម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេមិនសឹករេចរឹល+ ហើយជើងពួកគេក៏មិនហើមដែរ។
២២ «លោកបានប្រគល់រាជាណាចក្រនិងប្រជាជាតិនានាក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកគេ ហើយបែងចែកទឹកដីទាំងនោះដល់ពួកគេ។+ ហេតុនេះ ពួកគេដណ្ដើមយកបានទឹកដីរបស់ស្ដេចស៊ីហុន+ ជាស្ដេចក្រុងហែសបូន+ ព្រមទាំងទឹកដីរបស់ស្ដេចអុក+ ជាស្ដេចនៅតំបន់បាសាន។
២៣ លោកបានធ្វើឲ្យកូនចៅរបស់ពួកគេមានចំនួនច្រើនដូចផ្កាយនៅលើមេឃ។+ រួចមក លោកបាននាំពួកគេចូលក្នុងស្រុកដែលលោកបានសន្យាថានឹងឲ្យដល់បុព្វបុរសពួកគេ។+
២៤ ដូច្នេះ កូនចៅរបស់ពួកគេបានចូលទៅដណ្ដើមយកទឹកដីនោះ+ ហើយលោកបានបង្ក្រាបជនជាតិកាណាន+ដែលរស់នៅក្នុងស្រុកនោះ។ លោកបានប្រគល់ទាំងបណ្ដាស្ដេចទាំងបណ្ដារាស្ត្រដែលនៅក្នុងស្រុកនោះ ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរាស្ត្រលោក ដើម្បីឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកទាំងនោះតាមបំណងចិត្ត។
២៥ ពួកគេបានដណ្ដើមយកក្រុងរឹងមាំទាំងឡាយ+ និងទឹកដីដែលមានជីជាតិ+ ព្រមទាំងផ្ទះសម្បែងដែលពេញទៅដោយទ្រព្យសម្បត្តិ រួមទាំងអណ្ដូងទឹក ចម្ការទំពាំងបាយជូរ ចម្ការអូលីវ+ និងដំណាំហូបផ្លែជាច្រើន។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានបរិភោគឆ្អែតស្កប់ស្កល់ រហូតដល់ធំធាត់ ហើយពួកគេរស់នៅដោយសប្បាយ ដោយសារលោកបានបង្ហាញគុណធម៌ដ៏លើសលប់ចំពោះពួកគេ។
២៦ «ប៉ុន្តែ ពួកគេបែរជាឈប់ស្ដាប់បង្គាប់លោក ហើយបះបោរប្រឆាំងនឹងលោកទៅវិញ។+ ពួកគេថែមទាំងបានបំពានច្បាប់របស់លោកទៀតផង។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេបានសម្លាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោក គឺជាអ្នកដែលបានទៅព្រមានពួកគេឲ្យត្រឡប់មករកលោកវិញ។ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តដោយគ្មានការគោរពចំពោះលោកទាល់តែសោះ។+
២៧ ហេតុនេះ លោកបានប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវ+ដែលតែងតែធ្វើទុក្ខពួកគេ។+ ប៉ុន្តែ នៅគ្រាដែលពួកគេមានទុក្ខ ពួកគេស្រែកសុំជំនួយពីលោក លោកតែងតែស្ដាប់ពួកគេពីស្ថានសួគ៌។ ដោយសារលោកមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏លើសលប់ លោកតែងតែផ្ដល់អ្នកសង្គ្រោះឲ្យទៅជួយពួកគេពីកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវ។+
២៨ «លុះដល់ពេលបានសុខហើយ ពួកគេក៏បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលលោកមិនពេញចិត្តម្ដងទៀត+ ហើយលោកបានប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវដែលជិះជាន់ពួកគេ។+ ប៉ុន្តែ ពេលពួកគេវិលមករកលោកវិញ ហើយស្រែកសុំជំនួយពីលោក+ លោកក៏ស្ដាប់ពួកគេពីស្ថានសួគ៌ ហើយជួយសង្គ្រោះពួកគេម្ដងហើយម្ដងទៀត ព្រោះលោកមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏លើសលប់។+
២៩ លោកបានព្រមានពួកគេឲ្យវិលមកធ្វើតាមច្បាប់របស់លោកវិញ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី ពួកគេបានប្រព្រឹត្តដោយព្រហើន*ចំពោះលោក ហើយមិនព្រមស្ដាប់តាមសេចក្ដីបង្គាប់របស់លោកទេ។+ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេបានធ្វើខុសនឹងបញ្ញត្តិរបស់លោក ជាបញ្ញត្តិដែលផ្ដល់ជីវិតដល់អស់អ្នកដែលធ្វើតាម។+ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានអើពើ ហើយនៅតែរឹងចចេសមិនព្រមស្ដាប់លោកទេ។
៣០ លោកបានអត់ធ្មត់នឹងពួកគេ+អស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយតែងតែព្រមានពួកគេតាមរយៈពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដែលលោកបានដឹកនាំដោយឫទ្ធានុភាពរបស់លោក។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនព្រមស្ដាប់ឡើយ។ នៅទីបំផុត លោកបានប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃប្រជាជាតិនានា។+
៣១ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ លោកមិនបានបោះបង់ចោលពួកគេ ឬបំផ្លាញពួកគេឲ្យសាបសូន្យទេ+ ព្រោះលោកជាព្រះដែលមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏លើសលប់ និងសេចក្ដីអាណិតអាសូរជាបរិបូរ។+
៣២ «ឱព្រះរបស់យើងអើយ! លោកជាព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ និងមានឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា ហើយគួរឲ្យកោតស្ងើច។ លោកតែងតែធ្វើតាមកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់លោក និងតែងតែបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់។+ ចាប់តាំងពីគ្រានៃបណ្ដាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី+រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ រាស្ត្ររបស់លោកបានជួបទុក្ខលំបាកជាច្រើន គឺទាំងបណ្ដាស្ដេច ទាំងពួកអភិបាល+ ពួកសង្ឃ+ ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ+ និងបុព្វបុរសរបស់យើង។ ដូច្នេះ សូមលោកកុំមើលរំលងទុក្ខលំបាករបស់យើងខ្ញុំឡើយ។
៣៣ អ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះយើងខ្ញុំ គឺមកពីយើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអាក្រក់។ ឯលោកវិញ លោកតែងតែប្រព្រឹត្តស្មោះត្រង់ និងសុចរិតជានិច្ច។+
៣៤ ចំណែកបណ្ដាស្ដេចរបស់យើងខ្ញុំ ពួកអភិបាល ពួកសង្ឃ និងបុព្វបុរសរបស់យើង ពួកគេមិនបានធ្វើតាមច្បាប់ បញ្ញត្តិ ឬសេចក្ដីរំលឹក*របស់លោកទេ។
៣៥ នៅគ្រាដែលបណ្ដាស្ដេចគ្រប់គ្រង ពួកគេរស់នៅដោយសប្បាយរីករាយ ដោយសារលោកបានបង្ហាញគុណធម៌ដ៏លើសលប់ចំពោះពួកគេ។ លោកបានឲ្យពួកគេរស់នៅក្នុងទឹកដីធំទូលាយនិងមានជីជាតិ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី ពួកគេមិនបានបម្រើលោកទេ+ ហើយក៏មិនបានបែរចេញពីការប្រព្រឹត្តអាក្រក់ដែរ។
៣៦ ដូច្នេះ យើងបានធ្លាក់ខ្លួនជាខ្ញុំបម្រើ+នៅក្នុងទឹកដីដែលលោកបានឲ្យដល់បុព្វបុរសយើង គឺជាទឹកដីនោះ ដែលពីមុនលោកបានឲ្យពួកគេបរិភោគភោគផល និងទទួលអ្វីៗដែលល្អនៅក្នុងស្រុកនោះ។
៣៧ ក៏ប៉ុន្តែ ភោគផលទាំងនោះគឺសម្រាប់បណ្ដាស្ដេចដែលលោកបានឲ្យគ្រប់គ្រងមកលើយើងខ្ញុំទៅវិញ ដោយសារតែយើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងនឹងលោក។+ ពួកគេប្រព្រឹត្តមកលើយើងខ្ញុំ* និងហ្វូងសត្វរបស់យើងខ្ញុំតាមតែអំពើចិត្តពួកគេ។ ហេតុនេះ យើងខ្ញុំមានទុក្ខលំបាកយ៉ាងខ្លាំង។
៣៨ «ដូច្នេះ យើងខ្ញុំនឹងធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀង+ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ ហើយបោះត្រាទទួលស្គាល់ដោយពួកអភិបាល ពួកលេវី និងពួកសង្ឃរបស់យើងខ្ញុំ»។+
កំណត់សម្គាល់
^ ឬ«បណ្ដាកងទ័ពនៅស្ថានសួគ៌»
^ ឬ«ផ្កាយទាំងឡាយ»
^ ឬ«ច្បាប់ដ៏ពិតត្រង់»
^ ឬ«ស្ថានសួគ៌»
^ ន័យត្រង់«នំប៉័ង»
^ ពាក្យនេះជាភាសាហេប្រឺសំដៅលើការធ្វើលើសពីសិទ្ធិរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងបង្ហាញចិត្តក្លាហានតាមរបៀបមិនត្រឹមត្រូវ ទាំងការប្រព្រឹត្តទាំងចិត្តគំនិត
^ ពាក្យនេះជាភាសាហេប្រឺសំដៅលើការធ្វើលើសពីសិទ្ធិរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងបង្ហាញចិត្តក្លាហានតាមរបៀបមិនត្រឹមត្រូវ ទាំងការប្រព្រឹត្តទាំងចិត្តគំនិត
^ ឬ«សេចក្ដីព្រមាន»
^ ន័យត្រង់«រូបកាយយើង»
