បណ្ដាស្ដេចទី២ ២៥:១-៣០

  • ការ​ឡោម​ព័ទ្ធ​របស់​នេប៊ូក្នេសា​ទៅ​លើ​ក្រុង​យេរូសាឡិម (​១​-​៧)

  • ក្រុង​យេរូសាឡិម​និង​វិហារ​បាន​ត្រូវ​បំផ្លាញ។ ការនាំ​យក​ទៅ​ជា​លើក​ទី២ (​៨​-​២១)

  • កេដាលៀ​បាន​ត្រូវ​តែង​តាំង​ជា​អភិបាល (​២២​-​២៤)

  • កេដាលៀ​បាន​ត្រូវ​សម្លាប់។ បណ្ដា​ជន​បាន​រត់​ទៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប (​២៥, ២៦)

  • យេហូយ៉ាគីន​បាន​ត្រូវ​ដោះ​លែង​នៅ​បាប៊ីឡូន (​២៧​-​៣០)

២៥  នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១០ ខែ​ទី​១០ ក្នុង​ឆ្នាំ​ទី​៩​នៃ​រាជ្យ​សេដេគា នេប៊ូក្នេសា+ជា​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​បាន​នាំ​កង​ទ័ព​គាត់​ទាំង​អស់ ទៅ​ច្បាំង​នឹង​ក្រុង​យេរូសាឡិម។+ គាត់​បាន​បោះ​ទ័ព​ទល់​មុខ​ក្រុង​យេរូសាឡិម ហើយ​បាន​លើក​ដី​ឡើង​នៅ​ជុំវិញ​កំពែង​ក្រុង។+ ២  គាត់​បាន​ឡោម​ព័ទ្ធ​ក្រុង​នោះ រហូត​ដល់​ឆ្នាំ​ទី​១១​នៃ​រាជ្យ​សេដេគា។ ៣  នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៩ ក្នុង​ខែ​ទី​៤ នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម​មាន​ការ​អត់​ឃ្លាន​ជា​ខ្លាំង+ ព្រោះ​គ្មាន​អាហារ​សម្រាប់​បណ្ដា​ជន​បរិភោគ​ឡើយ។+ ៤  នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ទ័ព​ខាល់ដេ​បាន​ទម្លាយ​កំពែង​ក្រុង។+ កាល​ដែល​ទ័ព​ខាល់ដេ​កំពុង​ឡោម​ព័ទ្ធ​ក្រុង ស្ដេច​យូដា​និង​ទ័ព​យូដា​ទាំង​អស់​បាន​រត់​ចេញ​ទាំង​យប់ តាម​ខ្លោង​ទ្វារ​ដែល​មាន​កំពែង​ពីរ​ជាន់ ជិត​សួន​ច្បារ​ស្ដេច ទៅ​តាម​ផ្លូវ​ឆ្ពោះ​ទៅ​វាល​អារ៉ាបា។+ ៥  ប៉ុន្តែ ទ័ព​ខាល់ដេ​បាន​ដេញ​តាម​ស្ដេច​យូដា​ទាន់​នៅ​ត្រង់​វាល​ក្រុង​យេរីខូ រួច​កង​ទ័ព​របស់​គាត់​ក៏​រត់​ខ្ចាត់​ខ្ចាយ​អស់​ទៅ។ ៦  បន្ទាប់​មក ពួក​គេ​បាន​ចាប់​ស្ដេច​យូដា+ ហើយ​នាំ​គាត់​ទៅ​ជួប​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​នៅ​ក្រុង​រីបឡា រួច​បាន​កាត់​ទោស​គាត់​នៅ​ទី​នោះ។ ៧  ពួក​គេ​បាន​សម្លាប់​កូន​ៗ​របស់​គាត់​នៅ​ចំពោះ​មុខ​គាត់។ បន្ទាប់​មក ស្ដេច​នេប៊ូក្នេសា​បាន​ចាក់​ភ្នែក​គាត់​ឲ្យ​ខ្វាក់ រួច​ដាក់​ខ្នោះ​ស្ពាន់ ហើយ​ក៏​នាំ​គាត់​ទៅ​ស្រុក​បាប៊ីឡូន។+ ៨  នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៧ ខែ​ទី​៥ ក្នុង​ឆ្នាំ​ទី​១៩​នៃ​រាជ្យ​នេប៊ូក្នេសា នេប៊ូសារ៉ាដាន+ជា​មេ​អង្គរក្ស​និង​ជា​អ្នក​បម្រើ​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន បាន​ទៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម។+ ៩  គាត់​បាន​ដុត​វិហារ​ព្រះ​យេហូវ៉ា+ វិមាន​ស្ដេច+ និង​ផ្ទះ​ទាំង​អស់​នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម។+ គាត់​ក៏​ដុត​ផ្ទះ​របស់​ពួក​អ្នក​មាន​មុខ​មាត់​ផង​ដែរ។+ ១០  ទ័ព​ខាល់ដេ​ទាំង​អស់​ដែល​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​មេ​អង្គរក្ស បាន​ផ្ដួល​រំលំ​កំពែង​ជុំវិញ​ក្រុង​យេរូសាឡិម។+ ១១  ចំណែក​បណ្ដា​ជន​ក្នុង​ក្រុង​ដែល​នៅ​សេស​សល់ និង​បណ្ដា​ជន​ឯ​ទៀត​ក្នុង​ស្រុក ព្រម​ទាំង​អ្នក​ដែល​រត់​ទៅ​ចុះ​ចូល​នឹង​ស្ដេច​នេប៊ូក្នេសា ត្រូវ​នេប៊ូសារ៉ាដាន​ជា​មេ​អង្គរក្ស​និរទេស​ទៅ​ស្រុក​បាប៊ីឡូន។+ ១២  ប៉ុន្តែ មេ​អង្គរក្ស​បាន​ទុក​ជន​ខ្លះ​ដែល​ក្រី​ក្រ​បំផុត​ឲ្យ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក ដើម្បី​មើល​ថែ​ចម្ការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ និង​ធ្វើ​ស្រែ​ចម្ការ។+ ១៣  ពួក​ខាល់ដេ​បាន​កាត់​សសរ​ស្ពាន់+និង​រទេះ​ទឹក+ដែល​នៅ​វិហារ​ព្រះ​យេហូវ៉ា ទៅ​ជា​បំណែក​ៗ រួម​ទាំង​អាង​ធំ*ធ្វើ​ពី​ស្ពាន់+ដែល​នៅ​វិហារ​ព្រះ​យេហូវ៉ា ហើយ​ដឹក​ស្ពាន់​ទាំង​នោះ​ទៅ​ស្រុក​បាប៊ីឡូន។+ ១៤  ពួក​គេ​ក៏​យក​ធុង​សម្រាប់​ដាក់​ផេះ ប៉ែល ប្រដាប់​ពន្លត់​ប្រឆេះ​ចង្កៀង ពែង និង​គ្រឿង​ស្ពាន់​ទាំង​អស់ ដែល​ប្រើ​ក្នុង​វិហារ​ព្រះ​ដែរ។ ១៥  មេ​អង្គរក្ស​បាន​យក​ប្រដាប់​ដាក់​រងើក​ភ្លើង ព្រម​ទាំង​ចាន​គោម​ដែល​ធ្វើ​ពី​មាស+និង​ប្រាក់​សុទ្ធ+ផង​ដែរ។ ១៦  ឯ​សសរ​ពីរ អាង​ធំ រទេះ​ទឹក និង​គ្រឿង​ស្ពាន់​ឯ​ទៀត ដែល​សាឡូម៉ូន​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​វិហារ​ព្រះ​យេហូវ៉ា គ្មាន​អ្នក​ណា​ដឹង​ទម្ងន់​ស្ពាន់​ទាំង​នោះ​ទេ ព្រោះ​ច្រើន​ក្រៃ​លែង។+ ១៧  សសរ​មួយ​មាន​កម្ពស់​១៨​ហត្ថ*+ និង​ក្បាល​សសរ​ធ្វើ​ពី​ស្ពាន់​មាន​កម្ពស់​៣​ហត្ថ។ ក្បាច់​ក្រឡា​អួន​និង​ផ្លែ​ទទឹម​នៅ​ជុំវិញ​ក្បាល​សសរ​ទាំង​ពីរ​ក៏​ធ្វើ​ពី​ស្ពាន់​ដែរ។+ ១៨  មេ​អង្គរក្ស​ក៏​ចាប់​សេរ៉ាយ៉ា+ជា​សង្ឃនាយក សេផានា+ជា​សង្ឃ​ថ្នាក់​បន្ទាប់ និង​អ្នក​យាម​ទ្វារ​បី​នាក់។+ ១៩  បន្ថែម​ទៅ​ទៀត គាត់​ក៏​ចាប់​យក​មន្ត្រី​ជាន់​ខ្ពស់​ម្នាក់ ដែល​ត្រួត​ត្រា​លើ​ពួក​ទាហាន អ្នក​ជំនិត​ស្ដេច​ប្រាំ​នាក់ រួម​ទាំង​លេខាធិការ​របស់​មេ​ទ័ព ដែល​មាន​ភារកិច្ច​កែន​ទាហាន។ គាត់​ក៏​ចាប់​ពួក​បុរស​៦០​នាក់​ដែល​ជា​ជន​សាមញ្ញ​ដែល​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ទៅ​ដែរ។ ២០  នេប៊ូសារ៉ាដាន+ជា​មេ​អង្គរក្ស បាន​យក​ពួក​គេ​ទៅ​ប្រគល់​ឲ្យ​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​នៅ​ក្រុង​រីបឡា។+ ២១  ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​ក៏​សម្លាប់​ពួក​គេ​នៅ​ក្រុង​រីបឡា​ក្នុង​ទឹក​ដី​ហាម៉ាត។+ យ៉ាង​នេះ ពួក​យូដា​បាន​ត្រូវ​និរទេស​ចេញ​ពី​ស្រុក​របស់​ខ្លួន។+ ២២  ក្រោយ​មក នេប៊ូក្នេសា​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​បាន​តែង​តាំង​កេដាលៀ+ជា​កូន​អាហាយខាម+ ហើយ​ត្រូវ​ជា​ចៅ​សាផាន+ ឲ្យ​គ្រប់​គ្រង​លើ​បណ្ដា​ជន​ដែល​នៅ​សល់​ក្នុង​ស្រុក​យូដា។+ ២៣  ឯ​ពួក​មេ​ទ័ព​យូដា​និង​ទាហាន​របស់​ពួក​គេ​ក៏​បាន​ឮ​ថា​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​បាន​តែង​តាំង​កេដាលៀ​ឲ្យ​គ្រប់​គ្រង។ ដូច្នេះ ពួក​គេ​ក៏​មក​ជួបកេដាលៀ​នៅ​ក្រុង​មីសប៉ា។ មេ​ទ័ព​ទាំង​នោះ​រួម​មាន​៖ អ៊ីសម៉ាអែល​ជា​កូន​នេថានៀ យ៉ូហាណាន​ជា​កូន​ការៀ សេរ៉ាយ៉ា​ជា​កូន​តានហ៊ូម៉ាត​ជា​អ្នក​ភូមិណេថូផា និង​យ៉ាអាសានៀ​ជា​ជន​ជាតិ​ម៉ាអាកាត។+ ២៤  ពេល​នោះ កេដាលៀ​ក៏​ស្បថ​នឹង​ពួក​មេ​ទ័ព​និង​ទាហាន​របស់​ពួក​គេ។ បន្ទាប់​មក គាត់​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា​៖ ​«​កុំ​ខ្លាច​ចុះ​ចូល​នឹង​ពួក​ខាល់ដេ​អី។ ចូរ​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នេះ ហើយ​បម្រើ​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​ចុះ។ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រស់​នៅ​ដោយ​សុខ​សាន្ត​»។+ ២៥  ប៉ុន្តែ នៅ​ខែ​ទី​៧ អ៊ីសម៉ាអែល+ជា​កូន​នេថានៀ ត្រូវ​ជា​ចៅ​អេលីសាម៉ា​ដែល​ជា​ពូជ​ពង្ស​ស្ដេច គាត់​បាន​នាំ​បុរស​១០​នាក់​ទៅ​សម្លាប់​កេដាលៀ​ចោល រួមទាំង​ពួក​យូដា​និង​ពួក​ខាល់ដេ​ដែល​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​គាត់​នៅ​ក្រុង​មីសប៉ា​ដែរ។+ ២៦  ក្រោយ​មក បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់ ទាំង​អ្នក​តូច​ទាំង​អ្នក​ធំ និង​ពួក​មេ​ទ័ព បាន​រត់​គេច​ខ្លួន​ទៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប+ ព្រោះ​ពួក​គេ​ខ្លាច​ពួក​ខាល់ដេ។+ ២៧  នៅ​ឆ្នាំ​ទី​៣៧​នៃ​គ្រា​ដែល​យេហូយ៉ាគីន+ជា​ស្ដេច​ស្រុក​យូដា​បាន​ជាប់​ជា​ឈ្លើយ អេវីលមេរ៉ូដាក​បាន​គ្រប់​គ្រង​ជា​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន។ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៧ ខែ​ទី​១២ ក្នុង​ឆ្នាំ​ដដែល​នោះ គាត់​បាន​ដោះ​លែង​យេហូយ៉ាគីន​ជា​ស្ដេច​ស្រុក​យូដា​ចេញ​ពី​គុក។+ ២៨  ស្ដេច​អេវីលមេរ៉ូដាក​និយាយ​ដោយ​សប្បុរស​ទៅ​កាន់​យេហូយ៉ាគីន ហើយ​លើក​កិត្តិយស​គាត់​ជាង​ស្ដេច​ឯ​ទៀត*ដែល​នៅ​ជា​មួយ​គាត់​ក្នុង​ស្រុក​បាប៊ីឡូន។ ២៩  ដូច្នេះ យេហូយ៉ាគីន​ក៏​ផ្លាស់​សម្លៀក​បំពាក់​អ្នក​ទោស​ចេញ ហើយ​គាត់​បរិភោគ​អាហារ​ជា​មួយ​ស្ដេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​អស់​មួយ​ជីវិត។ ៣០  ស្ដេច​បាន​ផ្គត់​ផ្គង់​អាហារ​ដល់​គាត់​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ដរាប​ដល់​គាត់​ស្លាប់។

កំណត់សម្គាល់

ន័យ​ត្រង់​«​សមុទ្រ​»​
មួយហត្ថ​ស្មើនឹង​៤៤,៥​សង់ទីម៉ែត្រ។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម ផ្នែក​ខ​១៤
ឬ​«​តាំង​បល្ល័ង្ក​គាត់​ឲ្យ​ខ្ពស់​ជាង​បល្ល័ង្ក​ស្ដេច​ឯ​ទៀត​»​