បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ១:១-១៧

  • បទ​ចម្រៀង​ដ៏​ពីរោះ​បំផុត (​)

  • ស្ត្រី​វ័យ​ក្មេង (​២​-​៧)

  • កូន​ស្រី​នៃ​ក្រុង​យេរូសាឡិម (​)

  • ស្ដេច (​៩​-​១១)

    • ‹យើង​នឹង​ធ្វើ​គ្រឿង​អលង្ការ​មាស​ឲ្យ​នាង› (​១១)

  • ស្ត្រី​វ័យ​ក្មេង (​១២​-​១៤)

    • «​ម្ចាស់​ស្នេហ៍​ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ថង់​ជ័រ​ល្វីង​ទេសដែល​ពេញ​ដោយ​ក្លិន​ពិដោរ​»​ (​១៣)

  • គង្វាល (​១៥)

    • «​ស្ងួន​ភ្ងា​បង​អើយ អូន​ស្អាត​ខ្លាំង​ណាស់​»

  • ស្ត្រី​វ័យ​ក្មេង (​១៦, ១៧)

    • «​មាស​ស្នេហ៍​អូន​អើយ បង​សង្ហា​ម្ល៉េះ​ទេ​»​ (​១៦)

 នេះ​ជា​បទ​ចម្រៀង​ដ៏​ពីរោះ​បំផុត ដែល​តែង​ឡើង​ដោយ​សាឡូម៉ូន​៖+  ២  ​«​សូម​បង​ថើប​អូន​មក សូម​ផ្អឹប​បបូរ​មាត់​បង​លើ​បបូរ​មាត់​របស់​អូនដោយ​សារ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​បង​វិសេស​ជាង​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ។+  ៣  ប្រេង​អប់​របស់​បង​មាន​ក្លិន​ក្រអូប​សាយ+ឈ្មោះ​របស់​បង​ប្រៀប​ដូច​ជា​ប្រេង​ក្រអូប​ចាក់​លើ​ក្បាល។+ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ក្រមុំ​ៗ​ស្រឡាញ់​បង។  ៤  ស្ដេច​បាន​នាំ​អូន​ចូល​បន្ទប់​ខាង​ក្នុង​ហើយ!សូម​បង​ប្រញាប់​នាំ​អូន​រត់តោះ​បង​មក​រីករាយ​ត្រេក​អរ​ជា​មួយ​គ្នាមក​រៀប​រាប់​អំពី*ស្នេហា​ដែល​បង​មាន​ចំពោះ​អូន ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​បង​វិសេស​ជាង​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ។ សម​ហើយ​ដែល​ក្រមុំ​ៗ​ស្រឡាញ់​បង។  ៥  ឱ​កូន​ស្រី​នៃ​ក្រុង​យេរូសាឡិម*អើយ ខ្ញុំ​ខ្មៅ​មែន​ពិត តែ​ខ្មៅ​ស្រស់​ល្អប្រៀប​ដូច​ជា​ត្រសាល​របស់​ពួក​កេដា+ និង​ក្រណាត់​ត្រសាល+របស់​សាឡូម៉ូន។  ៦  សូម​កុំ​សម្លឹង​មើល​ខ្ញុំ ដោយ​សារ​តែ​ស្បែក​ខ្ញុំ​ស្រគាំ​ឡើយព្រោះ​ខ្ញុំ​តែង​តែ​ត្រូវ​ពន្លឺ​ថ្ងៃ។បង​ប្អូន​របស់​ខ្ញុំ ពួក​គេ​បាន​ខឹង​ខ្ញុំ។ ពួក​គេ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​ចាំ​ថែ​ចម្ការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរតែ​ចម្ការ​របស់​ខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំ​មិន​បាន​នៅ​មើល​ថែ​ទេ។  ៧  ឱ​បណ្ដូល​ចិត្ត​អើយ សូម​ប្រាប់​អូន​មកតើ​បង​នាំ​ហ្វូង​សត្វ​ទៅ​ស៊ី​ស្មៅ​នៅ​ឯ​ណា?+ នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​ត្រង់ តើ​បង​នាំ​ពួក​វា​ទៅ​សម្រាក​នៅ​កន្លែង​ណា? សូម​ប្រាប់​អូន​មក ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អូន​ដើរ​ក្នុង​ហ្វូង​សត្វ​របស់​មិត្ត​ភក្ដិ​បងដូច​ស្ត្រី​ដែល​ពាក់​ស្បៃ​បាំង​មុខ​»។*  ៨  ​«​ឱ​នាង​ដែល​មាន​សម្រស់​ស្អាត​បំផុត​អើយបើ​នាង​មិន​ដឹង​ទេ សូម​ដើរ​តាម​ដាន​ជើង​របស់​ហ្វូង​ចៀម​ទៅហើយ​សូម​នាំ​ហ្វូង​កូន​ពពែ​របស់​នាង​ទៅ​ស៊ី​ចំណី ក្បែរ​ត្រសាល​របស់​ពួក​គង្វាល​ចុះ​»។  ៩  ​«​ឱ​សំណព្វចិត្ត​អើយ រូប​ឆោម​របស់​នាង​ប្រៀប​ដូច​ជា​សេះ​ញី​ដែល​ទឹម​រទេះ​ចម្បាំង​របស់​ផារ៉ូ។+ ១០  ថ្ពាល់​របស់​នាង​សែន​ផូរ​ផង់​សម​នឹង​គ្រឿង​អលង្ការ*ក​របស់​នាង​កាន់​តែ​ស្អាត​ដោយ​ខ្សែ​អង្កាំ។ ១១  យើង​នឹង​ធ្វើ​គ្រឿង​អលង្ការ​មាសរំលេច​ដោយ​ប្រាក់​ឲ្យ​នាង​ពាក់​»។ ១២  ​«​ពេល​ដែល​ស្ដេច​កំពុង​អង្គុយ​នៅ​តុទឹក​អប់*+របស់​អូន​បាន​សាយ​ក្លិន​ក្រអូប​ភាយ។ ១៣  ម្ចាស់​ស្នេហ៍​ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ថង់​ជ័រ​ល្វីង​ទេស​ដែល​ពេញ​ដោយ​ក្លិន​ពិដោរ+នៅ​លើ​ដើម​ទ្រូង​របស់​អូន​ពេញ​មួយ​យប់។ ១៤  ម្ចាស់​ស្នេហ៍​ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​កញ្ចុំ​ផ្កា​ហេនណា+ដែល​ដុះ​នៅ​កណ្ដាល​ចម្ការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ក្រុង​អេនកេឌី​»។+ ១៥  ​«​មើល! ស្ងួន​ភ្ងា​បង​អើយ អូន​ស្អាត​ខ្លាំង​ណាស់។ មើល! អូន​ស្អាត​អ្វី​ម្ល៉េះ។ នេត្រា​របស់​អូន​ប្រៀប​បាន​នឹង​ភ្នែក​ព្រាប​»។+ ១៦  ​«​មើល! មាស​ស្នេហ៍​អូន​អើយ បង​សង្ហា​ម្ល៉េះ​ទេ បង​ជា​ទី​គាប់​ចិត្ត​របស់​អូន។+ ស្លឹក​ឈើ​ជា​គ្រែ​គេង​របស់​ពួក​យើង។ ១៧  ចំណែក​ឯ​ឈើ​ស៊ីដារ​ជា​ធ្នឹម​ផ្ទះ​របស់​ពួក​យើងហើយ​ឈើ​យូនីពើ​ក៏​ជា​ធ្នឹម​ដំបូល​របស់​ពួក​យើង​ដែរ។

កំណត់សម្គាល់

ឬ​«​មក​សរសើរ​»​
សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​ហៅ​ថា​ហ៊្សេរុយសាឡិម
ឬ​«​ពាក់​ស្បៃ​កាន់​ទុក្ខ​»​
ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​សម​នឹង​សក់​ក្រង​»​
ន័យ​ត្រង់​«​ដើម​ស្ពេកណាត​»​