បទចម្រៀងសាឡូម៉ូន ៤:១-១៦

  • គង្វាល (​១​-​៥)

    • «​ស្ងួន​ភ្ងា​បង​អើយ អូន​ស្អាត​ខ្លាំង​ណាស់​»​ (​)

  • ស្ត្រី​វ័យ​ក្មេង (​)

  • គង្វាល (​៧​-​១៦​ក)

    • ‹កូន​ក្រមុំ​របស់​បង​អើយ អូន​បាន​ឆក់​យក​បេះដូង​របស់​បង› (​)

  • ស្ត្រី​វ័យ​ក្មេង (​១៦​ខ)

 ​«​មើល! ស្ងួន​ភ្ងា​បង​អើយអូន​ស្អាត​ខ្លាំង​ណាស់។ មើល! អូន​ស្អាត​អ្វី​ម្ល៉េះ។ នេត្រា​របស់​អូន​ដែល​នៅ​ក្រោម​ស្បៃ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ភ្នែក​ព្រាបសក់​របស់​អូន​ប្រៀប​ដូច​ជា​ហ្វូង​ពពែ ដែល​កំពុង​ចុះ​តាម​ភ្នំ​ស្រុក​គីលាត។+  ២  ធ្មេញ​របស់​អូន​ប្រៀប​ដូច​ជា​ហ្វូង​ចៀម​ដែល​ទើប​នឹង​កាត់​រោមពួក​វា​នាំ​គ្នា​ឡើង​មក​ពី​លាង​ជម្រះ​ខ្លួន​វិញទាំង​អស់​ស្អាត​ហើយ​មាន​គូ​វាគ្មាន​បាត់​មួយ​ណា​ឡើយ។  ៣  បបូរ​មាត់​របស់​អូន​ប្រៀប​បាន​នឹង​អំបោះ​ក្រហម​ឆ្អៅហើយ​ពាក្យ​ពេចន៍​របស់​អូន​ពីរោះ​គួរ​ឲ្យ​ចង់​ស្ដាប់។ ថ្ពាល់*របស់​ស្រី​ស្ងួន​ដែល​នៅ​ក្រោម​ស្បៃ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ផ្លែ​ទទឹម​មួយ​ចំហៀង។  ៤  រីឯ​ក​របស់​អូន+ប្រៀប​បាន​នឹង​ប៉ម​របស់​ដាវីឌ+ប៉ម​នោះ​សង់​ឡើង​ដោយ​ថ្ម​តម្រៀប​គ្នា​ជា​ជួរនៅ​លើ​ប៉ម​នោះ​ក៏​មាន​ព្យួរ​ខែល​១.០០០សុទ្ធ​តែ​ជា​ខែល​មូល​របស់​ទាហាន​ខ្លាំង​ពូកែ។+  ៥  ដោះ​របស់​អូន​ប្រៀប​ដូច​ជា​កូន​ប្រើស​ពីរជា​កូន​ភ្លោះ​របស់​សត្វ​ប្រើស​ញី+ដែល​កំពុង​ស៊ី​ចំណី​នៅ​កណ្ដាល​ផ្កា​លីលី​»។  ៦  ​«​មុន​វេលា​ដែល​មាន​ខ្យល់​បក់​រំភើយ និង​មុន​ស្រមោល​បាត់​ទៅខ្ញុំ​នឹង​ចាក​ចេញ​ទៅ​ឯ​ភ្នំ​នៃ​ជ័រ​ល្វីង​ទេសនិង​ទៅ​ឯ​ទួល​នៃ​ម្សៅ​ក្រអូប​»។+  ៧  ​«​ស្ងួន​ភ្ងា​បង​អើយ អូន​ស្អាត​ឥត​ខ្ចោះ+អូន​ស្អាត​គ្មាន​ទាស់​ត្រង់​ណា​ឡើយ។  ៨  កូន​ក្រមុំ​បង​អើយ សូម​អូន​ចេញ​ពី​ស្រុក​លីបង់​ជា​មួយ​នឹង​បងសូម​អូន​ចេញ​ពី​ស្រុក​លីបង់​ជា​មួយ​នឹង​បង​ទៅ។+ សូម​យើង​ចុះ​ពី​កំពូល​ភ្នំ​អាម៉ាណា*ពី​កំពូល​ភ្នំ​សេនៀ ពី​កំពូល​ភ្នំ​ហឺម៉ូន+ពី​រូង​តោ និង​ពី​ភ្នំ​ខ្លា​រខិន។  ៩  ឱ​កូន​ក្រមុំ​របស់​បង ម្ចាស់​ចិត្ត​បង​អើយ អូន​បាន​ឆក់​យក​បេះ​ដូង​របស់​បង+គ្រាន់​តែ​អូន​ក្រឡេក​មើល​មក​បង​ម្ដង គ្រាន់​តែ​បង​ឃើញ​បន្តោង​ខ្សែក​អូនអូន​ក៏​បាន​ឆក់​យក​បេះ​ដូង​របស់​បង​ទៅ។ ១០  ឱ​កូន​ក្រមុំ​របស់​បង ម្ចាស់​ចិត្ត​បង​អើយ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​អូន​ធ្វើ​ឲ្យ​ចិត្ត​បង​កក់​ក្ដៅ​ណាស់!+ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​អូន​វិសេស​ជាង​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ+ហើយ​ក្លិន​ទឹក​អប់​របស់​អូន ក៏​ប្រសើរ​ជាង​គ្រឿង​ក្រអូប​ណា​ទាំង​អស់!+ ១១  ឱ​កូន​ក្រមុំ​របស់​បង បបូរ​មាត់​អូន​ផ្អែម​ដូច​ទឹក​ឃ្មុំ​សុទ្ធ។+ គឺ​ដូច​ជា​នៅ​ក្រោម​អណ្ដាត​របស់​អូន​មាន​ទឹក​ឃ្មុំ​និង​ទឹក​ដោះ+ហើយ​ក្លិន​សម្លៀក​បំពាក់​របស់​អូន គឺ​ដូច​ជា​ក្លិន​ក្រអូប​ពី​ព្រៃ​ស្រុក​លីបង់។ ១២  កូន​ក្រមុំ​របស់​បង ជា​ម្ចាស់​ចិត្ត​បង​អើយ អូន​ប្រៀប​ដូច​ជា​សួន​ដែល​មាន​របង​ចាក់​សោអូន​ប្រៀប​ដូច​ជា​សួន​ដែល​មាន​របង​ចាក់​សោ ជា​ប្រភព​ទឹក​បិទ​ជិត។ ១៣  មែក*របស់​អូន​ប្រៀប​ដូច​ជា​សួន​នៃ​ផ្លែ​ទទឹមដែល​មាន​ផល​ផ្លែ​ល្អ​បំផុត ថែម​ទាំង​មាន​ដើម​ហេនណា និង​ដើម​ស្ពេកណាត។* ១៤  សួន​នោះ​ក៏​មាន​ដើម​ស្ពេកណាត+ ដើម​សាហ្វ្រុន ដើម​ត្រែង​ក្រអូប+ និង​ឈើ​អែម+ក៏​មាន​ដើម​ឈើ​គ្រប់​ប្រភេទ​ដែល​គេ​យក​ធ្វើ​ម្សៅ​ក្រអូប ជ័រ​ល្វីង​ទេស​និង​គ្រឿង​ក្រអូប​អាឡូ+ព្រម​ទាំង​ដើម​ទាំង​ឡាយ​ដែល​មាន​ក្លិន​ពិដោរ​បំផុត។+ ១៥  អូន​ជា​ទឹក​ផុស​ក្នុង​សួន ជា​អណ្ដូង​ទឹក​ស្អាតហើយ​ជា​ខ្សែ​ទឹក​ហូរ​ឥត​ដាច់​ពី​ភ្នំ​ស្រុក​លីបង់។+ ១៦  ឱ​ខ្យល់​ពី​ទិស​ខាង​ជើង​អើយ ចូរ​ភ្ញាក់​ឡើងឱ​ខ្យល់​ពី​ទិស​ខាង​ត្បូង​អើយ ចូរ​ចូល​មកចូរ​ឲ្យ​ខ្យល់​បក់​ត្រសៀក​ៗ​មក​លើ​សួន​របស់​ខ្ញុំ។ ចូរ​ឲ្យ​ក្លិន​ពិដោរ​ក្នុង​សួន​បាន​សាយភាយ​ទៅ​»។ ​«​សូម​ឲ្យ​បុរស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ​ចូល​មក​ក្នុង​សួន​របស់​គាត់ហើយ​បរិភោគ​ផ្លែ​ឈើ​ដែល​ល្អ​បំផុត​»។

កំណត់សម្គាល់

ឬ​«​សៀត​ផ្កា​»​
ឬ​«​អាន់ទី​លីបង់​»​
ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​ស្បែក​»​
ដើម​តូច​ម្យ៉ាង​ដែល​មាន​ក្លិន​ក្រអូប