ប្រវត្តិហេតុទី១ ១២:១-៤០

  • ពួក​អ្នក​គាំទ្រ​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ដាវីឌ (​១​-​៤០)

១២  នៅ​គ្រា​ដែល​ដាវីឌ​រត់​គេច​ខ្លួន​ពី​ស្ដេច​សុល+ជា​កូន​គីស មាន​ទាហាន​ជា​ច្រើន​បាន​មក​ជួប​ដាវីឌ​នៅ​ក្រុង​ស៊ីកឡាក់+ ដើម្បី​ជួយ​គាត់​ធ្វើ​ចម្បាំង។ ពួក​គេ​ទាំង​អស់​សុទ្ធតែ​ជា​ទាហាន​ពូកែ​អង់អាច។+ ២  ពួក​គេ​ប្រដាប់​ដោយ​ធ្នូ ហើយ​ស្ទាត់​ជំនាញ​ខាង​បាញ់​ព្រួញ​និង​ប្រើ​ខ្សែ​ដង្ហក់ ដោយ​ប្រើ​ដៃ​ឆ្វេង​ក៏​បាន ដៃ​ស្ដាំ​ក៏​បាន។+ ពួក​គេ​ទាំង​អស់​ជា​បង​ប្អូន​របស់​សុល​គឺ​ជា​ពួក​អ្នក​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​បេនយ៉ាមីន។+ ៣  ពួក​គេ​មាន​ឈ្មោះ​ដូច​ត​ទៅ​៖ អាហាយអ៊ីសឺ​ជា​ប្រមុខ បន្ទាប់​ពី​គាត់​គឺ​យ៉ូអាស ពួក​គេ​ជា​កូន​សិមមេអា​ជា​អ្នក​ក្រុង​គីបៀ+ យេសៀល​និង​ភេលេត​ជា​កូន​អាសម៉ាវែត+ និង​បេរ៉ាកា យេហ៊ូ​ជា​អ្នក​ក្រុង​អាណាថោត ៤  អ៊ីសមេយ៉ា​ជា​អ្នក​ក្រុង​គីបៀន+ គាត់​ជា​នាយ​ទាហាន​ដ៏​ខ្លាំង​ពូកែ​ក្នុង​ចំណោម​នាយ​ទាហាន​៣០​នាក់+ ហើយ​ជា​ប្រមុខ​ពួក​គេ។ បន្ថែម​ទៅ​ទៀត ក៏​មាន​យេរេមា យ៉ាហេសែល យ៉ូហាណាន យ៉ូសាបាត​ជា​អ្នក​មក​ពី​កេដេរ៉ា ៥  អេលូសាយ យេរីម៉ូត បេអាលៀ សិមម៉ារៀ សេផាធា​ជា​អ្នក​មក​ពី​ហារីប ៦  អេលកាណា អ៊ីសសៀ អាសារ៉េល យ៉ូអ៊ីសឺ យ៉ាសូបៀម​ជា​កូន​ចៅ​កូរ៉ា+ ៧  យ៉ូអ៊ីឡា​និង​សេបបាឌា​ជា​កូន​យេរ៉ូហាំ​ជា​អ្នក​មក​ពី​កេឌ័រ។ ៨  នៅ​គ្រា​ដែល​ដាវីឌ​នៅ​ក្នុង​ជម្រក​មួយ​ក្នុង​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ+ មាន​ពួក​បុរស​ដ៏​ខ្លាំង​ពូកែ​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​កាដ​ទៅ​ចុះ​ចូល​នឹង​គាត់។ ពួក​គេ​ទាំង​អស់​ប្រដាប់​ដោយ​ខែល​ធំ​និង​លំពែង ហើយ​សុទ្ធតែ​ស្ទាត់​ជំនាញ​ខាង​ការ​ធ្វើ​សឹក​សង្គ្រាម។ ពួក​គេ​មាន​មុខ​មាំ​ដូច​តោ* ហើយ​រហ័ស​ដូច​សត្វ​ប្រើស​នៅ​លើ​ភ្នំ។ ៩  ពួក​គេ​មាន​ឈ្មោះ​ដូច​ត​ទៅ​៖ ទី​១​អេសឺ​ជា​ប្រមុខ ទី​២​អូបាឌា ទី​៣​អេលាប ១០  ទី​៤​មីសម៉ាណា ទី​៥​យេរេមា ១១  ទី​៦​អាតថាយ ទី​៧​អេលៀល ១២  ទី​៨​យ៉ូហាណាន ទី​៩​អេលសេបាត ១៣  ទី​១០​យេរេមា និង​ទី​១១​ម៉ាកបាណាយ។ ១៤  ពួក​គេ​ទាំង​អស់​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​កាដ+ ហើយ​សុទ្ធតែ​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​កង​ទ័ព។ សូម្បី​តែ​អ្នក​ខ្សោយ​ជាង​គេ​ក៏​អាច​ត​ទល់​នឹង​សត្រូវ​១០០​នាក់ ហើយ​អ្នក​ខ្លាំង​ជាង​គេ​អាច​ត​ទល់​នឹង​សត្រូវ​១.០០០​នាក់​ដែរ។+ ១៥  ពួក​គេ​បាន​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់​នៅ​ខែ​ទី​១ ពេល​ដែល​ទឹក​ឡើង​លិច​ច្រាំង ហើយ​ពួក​គេ​បាន​បណ្ដេញ​ពួក​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​តាម​ជ្រលង​ភ្នំ​ឲ្យ​រត់​ខ្ចាត់​ខ្ចាយ​ទៅ​ទិស​ខាង​កើត និង​ទិស​ខាង​លិច។ ១៦  ចំណែក​ឯ​អ្នក​ខ្លះ​ដែល​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​បេនយ៉ាមីន និង​កុលសម្ព័ន្ធ​យូដា ក៏​បាន​ទៅ​ជួប​ដាវីឌ​នៅ​ជម្រក​របស់​គាត់​ដែរ។+ ១៧  ពេល​នោះ​ដាវីឌ​បាន​ចេញ​ទៅ​ជួប​ពួក​គេ ហើយ​និយាយ​ថា​៖ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មក​ក្នុង​បំណង​ល្អ​ដើម្បី​ជួយ​ខ្ញុំ នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា​យ៉ាង​ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ត។ ប៉ុន្តែ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មក​ក្នុង​បំណង​ក្បត់​ខ្ញុំ កាល​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ធ្វើ​ខុស នោះ​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​នៃ​បុព្វ​បុរស​យើង វិនិច្ឆ័យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ​»។+ ១៨  បន្ទាប់​មក ឫទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះ​បាន​ដឹក​នាំ​អាម៉េសាយ+ជា​មេ​លើ​៣០​នាក់​ឲ្យ​និយាយ​ថា​៖ ​«​ឱ​ដាវីឌ​ជា​កូន​អ៊ីសាយ​អើយ!+ យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​នៅ​ខាង​លោក​ហើយ។ សូម​ឲ្យ​លោក​និង​ពួក​អ្នក​ដែល​ជួយ​លោក មាន​សេចក្ដី​សុខ​សាន្តព្រោះ​ព្រះ​កំពុង​ជួយ​លោក​ហើយ​»។+ ដូច្នេះ ដាវីឌ​ក៏​ព្រម​ទទួល​ពួក​គេ ហើយ​តែង​តាំង​ពួក​គេ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​ពល​ទ័ព។ ១៩  រីឯ​អ្នក​ខ្លះ​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​ម៉ាណាសេ​ក៏​បាន​មក​ចុះ​ចូល​នឹង​ដាវីឌ​ដែរ ក្នុង​គ្រា​ដែល​ដាវីឌ​បាន​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​ភីលីស្ទីន​ដើម្បី​ច្បាំង​នឹង​សុល។ ប៉ុន្តែ ពួក​ភីលីស្ទីន+មិន​ឲ្យ​ដាវីឌ​ចូល​រួម​ក្នុង​ចម្បាំង​ទេ ហើយ​ឲ្យ​គាត់​ទៅ​វិញ ព្រោះ​ពួក​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​បាន​ប្រឹក្សា​គ្នា​ថា​៖ ​«​គាត់​ច្បាស់​ជា​ជួយ​ខាង​សុល​ជា​ម្ចាស់​របស់​គាត់ ហើយ​នឹង​នាំ​ឲ្យ​យើង​វិនាស​ជា​មិន​ខាន​»។+ ២០  ពេល​ដាវីឌ​ទៅ​ក្រុង​ស៊ីកឡាក់+ ពួក​អ្នក​ដែល​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​ម៉ាណាសេ​បាន​ទៅ​ចុះ​ចូល​នឹង​គាត់។ ពួក​គេ​ទាំង​នោះ​មាន​ឈ្មោះ​ដូច​ត​ទៅ​៖ អេណា យ៉ូសាបាត យេដាយអែល មីកែល យ៉ូសាបាត អេលីហ៊ូ និង​ស៊ីលថាយ។ ពួក​គេ​ទាំង​អស់​សុទ្ធតែ​ជា​មេ​លើ​១.០០០​នាក់។+ ២១  ពួក​គេ​សុទ្ធតែ​ជា​បុរស​ពូកែ​អង់អាច+ ហើយ​បាន​ជួយ​ដាវីឌ​ច្បាំង​នឹង​ពួក​សត្រូវ។ ក្រោយ​មក ពួក​គេ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មេ​ទ័ព។ ២២  ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ បណ្ដា​ជន​ផ្សេង​ៗ​តែង​តែ​មក​ជួយ​ដាវីឌ+ រហូត​ដល់​ពួក​គេ​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ជា​កង​ទ័ព​ដ៏​ធំ ដូច​កង​ទ័ព​របស់​ព្រះ។+ ២៣  កាល​ដែល​ដាវីឌ​នៅ​ក្រុង​ហេប្រុន ពួក​អ្នក​ដឹក​នាំ​លើ​ទាហាន​ប្រដាប់​ដោយ​អាវុធ​បាន​មក​ជួប​គាត់+ ដើម្បី​មក​ជួយ​ជ្រោម​ជ្រែង​គាត់​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច​ជំនួស​សុល ស្រប​តាម​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ចំនួន​ពួក​អ្នក​ដឹក​នាំ​ទាំង​នោះ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖+ ២៤  ពួក​អ្នក​ដែល​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​យូដា​ដែល​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ចេញ​ទៅ​ច្បាំង​មាន​ចំនួន​៦.៨០០​នាក់ ពួក​គេ​ជា​អ្នក​កាន់​ខែល​ធំ​និង​លំពែង។ ២៥  ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​ស៊ីម្មាន​មាន​បុរស​ពូកែ​អង់អាច​ចំនួន​៧.១០០​នាក់។ ២៦  ពួក​អ្នក​ដែល​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​លេវី​មាន​ចំនួន​៤.៦០០​នាក់។ ២៧  យេហូយ៉ាដា+ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​កូន​ចៅ​អេរ៉ុន+ ហើយ​ពួក​គេ​មាន​ចំនួន​៣.៧០០​នាក់ ២៨  និង​សេដុក+ជា​យុវជន​ពូកែ​អង់អាច រួម​ទាំង​ពួក​អ្នក​ដឹក​នាំ​២២​រូប​ដែល​មក​ពី​ពូជ​ពង្ស​របស់​គាត់។ ២៩  ពួក​អ្នក​ដែល​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​បេនយ៉ាមីន​មាន​ចំនួន​៣.០០០​នាក់ ដែល​ត្រូវ​ជា​បង​ប្អូន​របស់​សុល។+ ពួក​គេ​ភាគ​ច្រើន​ធ្លាប់​មាន​ភក្ដី​ភាព​នឹង​ពូជ​ពង្ស​របស់​សុល។ ៣០  ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​អេប្រាអ៊ីម​មាន​ចំនួន​២០.៨០០​នាក់។ ពួក​គេ​សុទ្ធតែ​ជា​បុរស​ពូកែ​អង់អាច ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​ក្នុង​ពូជ​ពង្ស​របស់​ពួក​គេ។ ៣១  ពួក​អ្នក​ដែល​មក​ពី​ពាក់​កណ្ដាល​កុលសម្ព័ន្ធ​ម៉ាណាសេ​មាន​ចំនួន​១៨.០០០​នាក់។ ពួក​គេ​បាន​ត្រូវ​ចាត់​ឲ្យ​មក​ជួយ​ជ្រោម​ជ្រែង​ដាវីឌ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច។ ៣២  ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​អ៊ីសាខារ​មាន​ចំនួន​២០០​នាក់ សុទ្ធតែ​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​ក្នុង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ពួក​គេ។ ពួក​គេ​ចេះ​វិភាគ​ស្ថានភាព​នីមួយ​ៗ ហើយ​ដឹង​ថា​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​គួរ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ក្នុង​ស្ថានភាព​ទាំង​នោះ។ ៣៣  ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​សេប៊ូឡូន​មាន​ចំនួន​៥០.០០០​នាក់។ ពួក​គេ​ប្រដាប់​ដោយ​អាវុធ​គ្រប់​ប្រភេទ ហើយ​ជា​ទ័ព​ដែល​ត្រៀម​ខ្លួន​ជា​ស្រេច​ដើម្បី​ចូល​ធ្វើ​ចម្បាំង។ ពួក​គេ​បាន​ចូល​ខាង​ដាវីឌ​ដោយ​ស្មោះ​ភក្ដី។ ៣៤  ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​ណែបថាលី​មាន​អ្នក​ដឹក​នាំ​ចំនួន​១.០០០​នាក់ និង​ទាហាន​ចំនួន៣៧.០០០​នាក់ ដែល​ប្រដាប់​ដោយ​ខែល​ធំ​និង​លំពែង។ ៣៥  ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​ដាន់​មាន​ចំនួន​២៨.៦០០​នាក់។ ពួក​គេ​ជា​ទ័ព​ដែល​ត្រៀម​ខ្លួន​ជា​ស្រេច​ដើម្បី​ចូល​ធ្វើ​ចម្បាំង។ ៣៦  ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​អេស៊ើរ​មាន​ចំនួន​៤០.០០០​នាក់។ ពួក​គេ​ទាំង​អស់​សុទ្ធតែ​ជា​ទ័ព​ដែល​ត្រៀម​ខ្លួន​ជា​ស្រេច​ដើម្បី​ចូល​ធ្វើ​ចម្បាំង។ ៣៧  ចំណែក​ពួក​អ្នក​ដែល​មក​ពី​ត្រើយ​ម្ខាង​ទន្លេយ៉ូដាន់+ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​រូបេន កុលសម្ព័ន្ធ​កាដ និង​ពាក់​កណ្ដាល​កុលសម្ព័ន្ធ​ម៉ាណាសេ ពួក​គេ​ទាំង​អស់​មាន​ចំនួន​១២០.០០០​នាក់ ដែល​ប្រដាប់​ដោយ​អាវុធ​គ្រប់​ប្រភេទ។ ៣៨  ពួក​អ្នក​ដែល​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​ទាំង​អស់​នោះ​សុទ្ធតែ​ជា​អ្នក​ថ្នឹក​ខាង​ចម្បាំង។ ពួក​គេ​បាន​តម្រៀប​គ្នា​ទៅ​ជួប​ដាវីឌ​នៅ​ក្រុង​ហេប្រុន ដើម្បី​ជួយ​ជ្រោម​ជ្រែង​ដាវីឌ​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច​លើ​ពួក​គេ។ ចំណែក​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ឯ​ទៀត​ក៏​ព្រម​ព្រៀង​គ្នា​ធ្វើ​ដូច្នោះ​ដែរ។+ ៣៩  បន្ទាប់​មក ពួក​គេ​បាន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ដាវីឌ​អស់​បី​ថ្ងៃ ហើយ​បរិភោគ​អាហារ​ជា​មួយ​គ្នា ព្រោះ​បង​ប្អូន​របស់​ពួក​គេ​បាន​រៀបចំ​ឲ្យ​ពួក​គេ។ ៤០  រីឯ​អស់​អ្នក​ដែល​ស្ថិត​នៅ​តំបន់​ជិត​ខាង ព្រម​ទាំង​អ្នក​ដែល​នៅ​តំបន់​ឆ្ងាយ​ៗ ដូច​ជា​ទឹក​ដី​អ៊ីសាខារ ទឹក​ដី​សេប៊ូឡូន និង​ទឹក​ដី​ណែបថាលី ពួក​គេ​ក៏​បាន​ដឹក​ជញ្ជូន​ស្បៀងអាហារ​យក​មក​ដែរ គឺ​តាម​សត្វ​លា សត្វ​អូដ្ឋ និង​សត្វ​គោ។ ស្បៀងអាហារ​ទាំង​នោះ​រួម​មាន ម្សៅ នំ​ល្វា ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ក្រៀម ប្រេង និង​ស្រា ថែម​ទាំង​ហ្វូង​គោ​និង​ហ្វូង​ចៀម​យ៉ាង​ច្រើន​សន្ធឹក។ នៅ​ពេល​នោះ ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​មាន​អំណរ​ក្រៃ​លែង។

កំណត់សម្គាល់

ប្រហែល​ជាសំដៅលើ​ចិត្ត​ក្លាហាន​នៅ​ពេល​ធ្វើ​សង្គ្រាមឬ​លក្ខណៈ​របស់​ពួក​គេ