ប្រវត្តិហេតុទី២ ៩:១-៣១
៩ មហាក្សត្រីស្រុកសេបា+បានឮអំពីកិត្តិនាមរបស់សាឡូម៉ូន។ ដូច្នេះ នាងបានមកជួបសាឡូម៉ូនដើម្បីសួរសំណួរជ្រៅៗ។ នាងបានមកដល់ក្រុងយេរូសាឡិមដោយក្បួនដង្ហែយ៉ាងអធិកអធម មានទាំងសត្វអូដ្ឋដឹកប្រេងក្រអូប* និងដឹកមាសជាច្រើន+ ព្រមទាំងត្បូងដ៏មានតម្លៃមកជាមួយផង។ នាងក៏ចូលទៅជួបសាឡូម៉ូន ហើយសួរគាត់អំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលនាងចង់ដឹង។+
២ សាឡូម៉ូនបានឆ្លើយសំណួរទាំងអស់របស់នាង ហើយគ្មានសំណួរណាមួយដែលគាត់ឆ្លើយមិនរួចឡើយ។
៣ មហាក្សត្រីស្រុកសេបានឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ពេលឃើញថាសាឡូម៉ូនមានប្រាជ្ញាដ៏ឈ្លាសវៃ+ និងឃើញវិមានដែលគាត់បានសង់។+
៤ នាងកោតស្ញប់ស្ញែងយ៉ាងខ្លាំង ពេលឃើញអាហារនៅលើតុរបស់សាឡូម៉ូន+ ពួកអ្នកកាន់ពែង របៀបរៀបចំកន្លែងអង្គុយរបស់ពួកមន្ត្រី ព្រមទាំងរបៀបបម្រើនៅតុនិងឯកសណ្ឋានរបស់ពួកអ្នកបម្រើ និងគ្រឿងបូជាដុតទាំងប៉ុន្មានដែលសាឡូម៉ូនបានជូនជាទៀងទាត់នៅឯវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ អ្វីៗទាំងនេះ ធ្វើឲ្យនាងនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តក្រៃលែង។
៥ ម្ល៉ោះហើយ នាងបាននិយាយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ «ដំណឹងដែលខ្ញុំបានឮនៅឯស្រុករបស់ខ្ញុំ អំពីប្រាជ្ញានិងអ្វីៗដែលលោកបានសម្រេច គឺពិតដូចជាគេនិយាយមែន។
៦ ដំបូងឡើយខ្ញុំមិនជឿអ្វីដែលគេប្រាប់នោះទេ ទាល់តែខ្ញុំបានមកឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែក+ ហើយមើល! អ្វីដែលគេបានប្រាប់គឺមិនទាំងដល់ពាក់កណ្ដាលផង។+ លោកមានប្រាជ្ញាដ៏ឈ្លាសវៃនិងមានភាពចម្រុងចម្រើន លើសពីអ្វីដែលខ្ញុំបានឮឆ្ងាយណាស់។+
៧ រាស្ត្ររបស់លោកពិតជាមានសុភមង្គលហើយ! ចំណែកពួកអ្នកបម្រើរបស់លោក ក៏មានសុភមង្គលដែរ! ព្រោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពួកគេអាចស្ដាប់សម្ដីរបស់លោកដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា។
៨ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់លោកបានទទួលការសរសើរតម្កើង ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃលោកពេញចិត្តឲ្យលោកគ្រប់គ្រងជាស្ដេចតាងនាមលោក។ ដោយសារព្រះរបស់លោកស្រឡាញ់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល+ ហើយចង់ឲ្យពួកគេនៅគង់វង្សជារៀងរហូត នោះព្រះបានតែងតាំងលោកឲ្យធ្វើជាស្ដេចគ្រប់គ្រងដោយសុចរិតយុត្តិធម៌»។
៩ រួចនាងបានជូនស្ដេចនូវមាសទម្ងន់១២០ថាលិន*+ និងប្រេងក្រអូបយ៉ាងសន្ធឹក ព្រមទាំងត្បូងដ៏មានតម្លៃ។ តាំងពីពេលនោះមក មិនដែលមានអ្នកណាយកប្រេងក្រអូបយ៉ាងសន្ធឹកមកជូនស្ដេចសាឡូម៉ូន ដូចមហាក្សត្រីស្រុកសេបាឡើយ។+
១០ បន្ថែមទៅទៀត ពួកអ្នកបម្រើរបស់ហ៊ីរ៉ាមនិងអ្នកបម្រើសាឡូម៉ូនបានដឹកជញ្ជូនមាសពីអូភា+ ហើយនាំយកឈើអាល់កឹម*ជាច្រើន រួមទាំងត្បូងដ៏មានតម្លៃមកជាមួយដែរ។+
១១ ស្ដេចបានយកឈើអាល់កឹមមកធ្វើជាជណ្ដើរសម្រាប់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ និងវិមានរបស់គាត់។+ ស្ដេចក៏យកឈើនោះទៅធ្វើពិណនិងឧបករណ៍ភ្លេងមានខ្សែសម្រាប់លេងអមជាមួយនឹងពួកអ្នកចម្រៀង។+ តាំងពីមុនមក មិនដែលឃើញមានឈើអាល់កឹមនៅក្នុងស្រុកយូដាច្រើនដូចនេះឡើយ។
១២ ស្ដេចសាឡូម៉ូនក៏បង្ហាញចិត្តទូលាយដោយជូនអំណោយដល់មហាក្សត្រីស្រុកសេបានូវអ្វីៗក៏ដោយដែលនាងចង់បាន គឺច្រើនជាងអំណោយដែលនាងបានយកមកជូនសាឡូម៉ូនទៅទៀត។ រួចមក នាងបានត្រឡប់ទៅស្រុករបស់នាងវិញជាមួយនឹងពួកអ្នកបម្រើរបស់នាង។+
១៣ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ សាឡូម៉ូនទទួលបានមាសទម្ងន់៦៦៦ថាលិន។+
១៤ ក្រៅពីនោះ គាត់បានទទួលប្រាក់ចំណូលពីពួកឈ្មួញ និងប្រាក់ចំណេញពីការធ្វើជំនួញ ព្រមទាំងពីសួយសារអាកររបស់អ្នកគ្រប់គ្រងទាំងឡាយនៃស្រុកអារ៉ាប់។ បន្ថែមទៅទៀត ពួកអភិបាលក្នុងស្រុកក៏នាំយកមាសប្រាក់មកប្រគល់ឲ្យសាឡូម៉ូនដែរ។+
១៥ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានយកមាសធ្វើខែលធំ+ចំនួន២០០ (ខែលធំនីមួយៗមានធាតុមាសទម្ងន់៦០០ហ្សេគិល)*+
១៦ និងខែលតូច*ពីមាសចំនួន៣០០ (ខែលតូចនីមួយៗមានធាតុមាសទម្ងន់បីមិណា)។* រួចមក ស្ដេចយកខែលទាំងនោះទៅដាក់ក្នុងមន្ទីរព្រៃលីបង់។+
១៧ ស្ដេចក៏ធ្វើបល្ល័ង្កដ៏ធំមួយពីភ្លុក ហើយស្រោបដោយមាសសុទ្ធ។+
១៨ បល្ល័ង្កនោះមានភ្នាក់ដៃសងខាង មានរូបតោពីរ+ឈរនៅសងខាងភ្នាក់ដៃ និងមានកំណល់ជើងធ្វើពីមាសដែលនៅជាប់បល្ល័ង្ក ព្រមទាំងមានជណ្ដើរ៦កាំចុះពីបល្ល័ង្ក។
១៩ មានរូបតោ១២+ឈរអមសងខាងជណ្ដើរទាំង៦កាំនោះ គឺនៅកាំនីមួយៗមានរូបតោ២។ គ្មានរាជាណាចក្រណាទៀតមានបល្ល័ង្កដូចនេះឡើយ។
២០ ឯពែងទាំងប៉ុន្មានរបស់ស្ដេចសាឡូម៉ូន គឺសុទ្ធតែធ្វើពីមាស ហើយប្រដាប់ប្រដាក្នុងមន្ទីរព្រៃលីបង់ ក៏ធ្វើពីមាសសុទ្ធទាំងអស់ដែរ។ គ្មានអ្វីធ្វើពីប្រាក់ឡើយ ព្រោះនៅគ្រាសាឡូម៉ូនគេមិនចាត់ទុកប្រាក់ថាមានតម្លៃទេ។+
២១ ព្រោះស្ដេចមានសំពៅមួយចំនួន ហើយពួកអ្នកបម្រើស្ដេចជិះសំពៅទាំងនោះធ្វើដំណើរទៅតើស៊ីស+ជាមួយនឹងអ្នកបម្រើរបស់ហ៊ីរ៉ាម។+ រៀងរាល់បីឆ្នាំម្ដង ក្រុមសំពៅតើស៊ីសត្រឡប់មកវិញ ដោយនាំយកមាសប្រាក់ ភ្លុក+ ស្វា និងក្ងោកមកផង។
២២ ស្ដេចសាឡូម៉ូនមានទ្រព្យសម្បត្តិនិងប្រាជ្ញាលើសអស់ទាំងស្ដេចនៅផែនដី។+
២៣ ស្ដេចនានានៅផែនដីបានមកជួបសាឡូម៉ូន ដើម្បីស្ដាប់សម្ដីរបស់គាត់ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាពីព្រះពិត។+
២៤ រៀងរាល់ឆ្នាំ ពួកគេម្នាក់ៗក៏នាំយកអំណោយមកជូនស្ដេច។ អំណោយទាំងនោះរួមមាន៖ គ្រឿងមាស គ្រឿងប្រាក់ គ្រឿងចម្បាំង សម្លៀកបំពាក់+ ប្រេងក្រអូប* សេះ និងលា។
២៥ សាឡូម៉ូនមានទ្រុង៤.០០០ សម្រាប់ដាក់សេះដែលទឹមរទេះចម្បាំង ហើយមានសេះ*១២.០០០ក្បាល។+ គាត់បានទុកមួយចំនួននៅក្រុងយេរូសាឡិម និងមួយចំនួនទៀតគាត់បានទុកនៅក្រុងនានាដែលសម្រាប់ដាក់រទេះចម្បាំង។+
២៦ សាឡូម៉ូនបានគ្រប់គ្រងលើរាជាណាចក្រទាំងប៉ុន្មាន ចាប់ពីទន្លេអឺប្រាតទៅដល់ទឹកដីរបស់ជនជាតិភីលីស្ទីន ហើយរហូតដល់ព្រំប្រទល់ស្រុកអេហ្ស៊ីប។+
២៧ នៅសម័យសាឡូម៉ូន ក្រុងយេរូសាឡិមមានប្រាក់សម្បូរហូរហៀរដូចជាដុំថ្ម ហើយមានឈើស៊ីដារ*ច្រើនសន្ធឹកដូចជាដើមល្វាព្រៃនៅតំបន់សេភីឡា។+
២៨ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គេបាននាំយកសេះពីស្រុកអេហ្ស៊ីប+និងស្រុកនានា មកជូនសាឡូម៉ូន។
២៩ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលសាឡូម៉ូន+បានធ្វើពីដើមដល់ចប់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅរបស់ណាថាន់+ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ក្នុងសៀវភៅទំនាយរបស់អាហាយ៉ា+ជាអ្នកក្រុងស៊ីឡូរ។ នោះក៏បានត្រូវកត់ក្នុងសៀវភៅរបស់អ៊ីតដូ+ជាអ្នកមើលធ្លុះ។ គាត់បានកត់ត្រាអ្វីដែលគាត់បានឃើញក្នុងគំនិតស្ដីអំពីយេរ៉ូបោម+ជាកូនណេបាត។
៣០ សាឡូម៉ូនបានគ្រប់គ្រងក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែល អស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ។
៣១ ក្រោយមក គាត់បានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់នៅក្រុងរបស់ដាវីឌជាឪពុក+ ហើយរេហូបោមជាកូនរបស់គាត់បានក្លាយទៅជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។+
កំណត់សម្គាល់
^ ឬ«ប្រេងបាលសាម»
^ មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
^ ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
^ មួយហ្សេគិលស្មើនឹង១១,៤ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
^ ក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ មួយមិណាស្មើនឹង៥៧០ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
^ ធម្មតាពលធ្នូកាន់ខែលតូច
^ ឬ«ប្រេងបាលសាម»
^ ឬ«ទាហានសេះ»
^ ដើមឈើប្រណីតម្យ៉ាង
