ពេត្រុសទី១ ២:១-២៥

  • បណ្ដុះ​ការ​ស្រេក​ឃ្លាន​ចង់​បាន​បណ្ដាំ​ព្រះ (​១​-​៣)

  • ថ្ម​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ​កំពុង​ត្រូវ​សង់​ឡើង​ជា​ផ្ទះមួយ​តាម​រយៈ​ឫទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះ (​៤​-​១០)

  • រស់​នៅ​ជា​ជន​បរទេស​ក្នុង​ពិភព​លោក​នេះ (​១១, ១២)

  • ការ​ចុះ​ចូល​ដែល​សម​ត្រឹម​ត្រូវ (​១៣​-​២៥)

    • គ្រិស្ត​ជា​គំរូ​សម្រាប់​យើង (​២១)

 ដូច្នេះ ចូរ​លះចោល​អស់​ទាំង​ការ​អាក្រក់+ ការ​បោក​បញ្ឆោត ពុត​ត្បុត ចិត្តច្រណែន និង​ការ​តិះ​ដៀល​គ្រប់​យ៉ាង។ ២  ដូច​ទារក​ដែល​ទើប​នឹង​កើត+ ចូរ​បណ្ដុះ​ការ​ស្រេក​ឃ្លាន​ចង់​បាន​ទឹក​ដោះ​សុទ្ធ​ដែល​មក​ពី​បណ្ដាំ​របស់​ព្រះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធំ​លូត​លាស់​ឲ្យ​បាន​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​តាម​រយៈ​ទឹក​ដោះ​នោះ+ ៣  ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ភ្លក់​សេចក្ដី​សប្បុរស​របស់​លោក​ម្ចាស់​ហើយ។ ៤  កាល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មក​ឯ​លោក គឺ​មក​ឯ​ថ្ម​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ ដែល​មនុស្ស​មិន​ព្រម​យក+ តែ​ព្រះ​បាន​ជ្រើស​រើស ហើយ​ចាត់​ទុក​ថា​ថ្លៃ​វិសេស+ ៥  នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ជា​ថ្ម​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ ហើយ​កំពុង​ត្រូវ​សង់​ឡើង​ជា​ផ្ទះ​មួយ​តាម​រយៈ​ឫទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះ+ ក្នុង​បំណង​ធ្វើ​ជា​ពួក​សង្ឃ​បរិសុទ្ធ ដើម្បី​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដែល​ព្រះ​ពេញ​ចិត្ត ក្រោម​ការ​ដឹក​នាំ​នៃ​ឫទ្ធានុភាព​របស់​លោក+ តាម​រយៈ​លោក​យេស៊ូ​គ្រិស្ត។+ ៦  ព្រោះ​បទ​គម្ពីរ​ចែង​ថា​៖ ​«​មើល! ខ្ញុំ​កំពុង​ដាក់​ថ្ម​នៅ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន ជា​ថ្ម​គ្រឹះ​ដ៏​សំខាន់​ដែល​បាន​ត្រូវ​ជ្រើស​រើស ហើយ​ថ្លៃ​វិសេស។ អ្នក​ណា​ដែល​បង្ហាញ​ជំនឿ​លើ​ថ្ម​នោះ អ្នក​នោះ​នឹង​មិន​ខក​ចិត្ត​ឡើយ​»។*+ ៧  ដូច្នេះ គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចាត់​ទុក​ថា​លោក​ថ្លៃ​វិសេស ពី​ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​អ្នក​ជឿ ប៉ុន្តែ​ចំពោះ​អ្នក​មិន​ជឿ​វិញ ​«​ថ្ម​ដែល​អ្នក​សាង​សង់​មិន​ព្រម​យក​នោះ+ បាន​ទៅ​ជា​ថ្ម​ដ៏​សំខាន់​បំផុត​»​*+ ៨  និង​ជា​«​ថ្ម​មួយ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ជំពប់​ដួល និង​ផ្ទាំង​ថ្ម​មួយ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​»។+ អ្នក​ទាំង​នោះ​ជំពប់​ដួល ពី​ព្រោះ​ពួក​គេ​មិន​ធ្វើ​តាម​បណ្ដាំ​របស់​ព្រះ។ ពួក​គេ​ត្រូវ​ជួប​ចុង​បញ្ចប់​យ៉ាង​ដូច្នេះ។ ៩  ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​«​ជន​ជាតិ​ដែល​បាន​ត្រូវ​ជ្រើស​រើស និង​ជា​សង្ឃ​ដែល​មាន​តំណែង​ជា​ស្ដេច ក៏​ជា​ប្រជាជាតិ​បរិសុទ្ធ+ និង​ជា​រាស្ដ្រ​ដែល​ជា​សម្បត្តិ​ពិសេស+ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រកាស​នៅ​ទី​ជិត​ឆ្ងាយ​អំពី​គុណ​សម្បត្តិ​ប្រសើរ​ថ្លៃ​ថ្លា​»​+របស់​ព្រះ ដែល​បាន​ហៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​សេចក្ដី​ងងឹត ឲ្យ​ចូល​ក្នុង​ពន្លឺ​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​លោក។+ ១០  ព្រោះ​ពី​មុន អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​មែន​ជា​រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ។+ ពី​មុន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្លាប់​ជា​អ្នក​ដែល​មិន​ទទួល​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​អ្នក​ដែល​បាន​ទទួល​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា​ហើយ។+ ១១  បង​ប្អូន​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​អើយ ខ្ញុំ​សូម​ដាស់​តឿន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​ជន​បរទេស​និង​ជា​អ្នក​ស្នាក់​នៅ​បណ្ដោះ​អាសន្ន​ក្នុង​ពិភព​លោក​នេះ+ កុំ​ឲ្យ​បណ្ដោយ​ខ្លួន​ទៅ​តាម​សេចក្ដី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​នៃ​រូប​កាយ+ ជា​សេចក្ដី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​ដែល​ចេះ​តែ​ប្រយុទ្ធ​ប្រឆាំង​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១២  ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ​ប្រសើរ​ជា​និច្ច​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​ខាង​ពិភព​លោក​នេះ។+ យ៉ាង​នោះ ពេល​ពួក​គេ​ចោទ​ប្រកាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់ នោះ​ពួក​គេ​បែរ​ជា​ឃើញ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ​ប្រសើរ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ+ ហើយ​ជា​លទ្ធផល ពួក​គេ​នឹង​សរសើរ​ព្រះ​នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​លោក​ធ្វើ​ការ​ត្រួត​ពិនិត្យ។ ១៣  ដើម្បី​លោក​ម្ចាស់ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ​ចូល​នឹង​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​អំណាច+ គឺ​ចុះ​ចូល​នឹង​ស្ដេច+ ដោយ​សារ​គាត់​មាន​ឋានៈ​ខ្ពស់​ជាង​អ្នក ១៤  ហើយ​ក៏​ត្រូវ​ចុះ​ចូល​នឹង​អភិបាល ដោយ​សារ​ស្ដេច​ចាត់​ពួក​គេ​ឲ្យ​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់ និង​ឲ្យ​សរសើរ​មនុស្ស​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ។+ ១៥  ព្រោះ​នេះ​ជា​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់ព្រះ គឺ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ ដើម្បី​ឃ្លុំ​មាត់*មនុស្ស​ឥត​សម​ហេតុ​សម​ផល​ដែល​និយាយ​បែប​ល្ងង់​ខ្លៅ។+ ១៦  ចូរ​រស់​នៅ​ជា​មនុស្ស​មាន​សេរី​ភាព+ តែ​កុំ​ប្រើ​សេរី​ភាព​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​វិធី​បិទ​បាំង*អំពើ​អាក្រក់​ឡើយ+ តែ​ចូរ​ប្រើ​សេរី​ភាព​នោះ​ឲ្យ​សម​នឹង​ឋានៈ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​របស់​ព្រះ។+ ១៧  ចូរ​គោរព*មនុស្ស​គ្រប់​ប្រភេទ+ ចូរ​ស្រឡាញ់​បង​ប្អូន​រួម​ជំនឿ​ទាំង​អស់+ ចូរ​កោត​ខ្លាច​ព្រះ+ ចូរ​គោរព*ស្ដេច។+ ១៨  ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​បម្រើ​ក្នុង​ផ្ទះ​ចុះ​ចូល​នឹង​ម្ចាស់​ខ្លួន​ដោយ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ទាំង​ស្រុង+ មិន​គ្រាន់​តែ​ចុះ​ចូល​នឹង​ម្ចាស់​ដែល​មាន​ចិត្ត​ល្អ​និង​ជា​មនុស្ស​សម​ហេតុ​សម​ផល​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ចុះ​ចូល​នឹង​ម្ចាស់​ដែល​ពិបាក​ផ្គាប់​ចិត្ត​ដែរ។ ១៩  ពី​ព្រោះ​ប្រសិន​បើ​អ្នក​ណា​ស៊ូ​ទ្រាំ​ពេល​មនុស្ស​បៀត​បៀន ហើយ​រង​ទុក្ខ​លំបាក​ដោយ​សារ​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះ* នោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ពេញ​ចិត្ត។+ ២០  ព្រោះ​ប្រសិន​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​អំពើ​ខុស​ឆ្គង ហើយ​ត្រូវ​គេ​វាយ តើ​មាន​គុណ​បំណាច់​អ្វី​បើ​អ្នក​ស៊ូ​ទ្រាំ​ឲ្យ​គេ​វាយ​នោះ?+ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ប្រសិន​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រង​ទុក្ខ​ដោយ​សារ​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស៊ូ​ទ្រាំ នោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ពេញ​ចិត្ត។+ ២១  តាម​ពិត អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ត្រូវ​ហៅ​ឲ្យ​មាន​វិថី​ជីវិត​បែប​នេះ ពី​ព្រោះ​គ្រិស្ត​បាន​រង​ទុក្ខ​ដើម្បី​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​ទុក​គំរូ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខំ​ដើរ​តាម​លំអាន​ដាន​របស់​លោក​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់។+ ២២  លោក​មិន​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ខុស​ឆ្គង​សោះ+ ក៏​មិន​ដែល​មាន​ពាក្យ​បោក​បញ្ឆោត​ចេញ​ពី​មាត់​លោក​ដែរ។+ ២៣  ពេល​ដែល​លោក​ត្រូវ​គេ​ប្រមាថ+ លោក​មិន​បាន​ប្រមាថ​គេ​វិញ​ទេ។+ ពេល​ដែល​លោក​រង​ទុក្ខ+ លោក​មិន​បាន​គំរាម​កំហែង​គេ​ឡើយ ប៉ុន្តែ​លោក​តែង​តែ​ផ្ញើ​ខ្លួន​ទៅ​លើ​ព្រះ​ដែល​វិនិច្ឆ័យ+ដោយ​សុចរិត​យុត្តិធម៌។ ២៤  លោក​បាន​ផ្ទុក​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​យើង+ក្នុង​រូប​កាយ​របស់​លោក​លើ​បង្គោល​ឈើ+ ដើម្បី​យើង​អាច​រួច​ផុត​ពី​ការ​ខុស​ឆ្គង ហើយ​រស់​នៅ​ដើម្បី​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​សុចរិត។ ម្យ៉ាង​ទៀត ​«​របួស​របស់​លោក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​សះ​ស្បើយ​»។+ ២៥  ព្រោះ​ពី​មុន អ្នក​រាល់​គ្នា​ដូច​ចៀម​ដែល​វង្វេង+ តែ​ឥឡូវ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ត្រឡប់​មក​ឯ​គង្វាល+ដែល​រក្សា​ការ​ពារ​ជីវិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។*

កំណត់សម្គាល់

ន័យ​ត្រង់​«​មិន​អាម៉ាស់​មុខ​ឡើយ​»​
សំដៅ​លើ​ដុំ​ថ្ម​ដែល​ដាក់​នៅ​ជំនួប​ជញ្ជាំង​ពីរ​នៅ​កែង​ឬ​ជ្រុង​សំណង់
ឬ​«​បិទ​មាត់​»​
ឬ​«​ជា​វិធី​ដោះ​សា​»​
ឬ​«​លើក​កិត្តិយស​»​
ឬ​«​លើក​កិត្តិយស​»​
ឬ​«​ដោយ​សារ​សមត្ថភាព​វិនិច្ឆ័យ​របស់​គាត់​»​
ឬ​«​មក​ឯ​លោក​ដែល​ជា​គង្វាល​និង​អ្នក​ត្រួត​ពិនិត្យ​ជីវិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​»​