សៀវភៅម៉ាថាយ ៩:១-៣៨
-
លោកយេស៊ូធ្វើឲ្យបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងជាសះស្បើយ (១-៨)
-
លោកយេស៊ូហៅម៉ាថាយ (៩-១៣)
-
សំណួរអំពីការតមអាហារ (១៤-១៧)
-
កូនស្រីយ៉ែរ៉ូស។ ស្ត្រីម្នាក់ដែលពាល់សម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោកយេស៊ូ (១៨-២៦)
-
លោកយេស៊ូធ្វើឲ្យបុរសងងឹតភ្នែកនិងបុរសគជាសះស្បើយ (២៧-៣៤)
-
ផលដំណាំដែលត្រូវប្រមូលមានច្រើនមែន តែកម្មករមានតិចទេ (៣៥-៣៨)
៩ ដូច្នេះ លោកបានចុះទូក ហើយឆ្លងទៅក្រុងរបស់លោក*វិញ។+
២ រួចមក មានគេសែងបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងម្នាក់ដែលដេកលើគ្រែ មកឯលោក។ ពេលដែលលោកយេស៊ូឃើញជំនឿរបស់ពួកគេ នោះលោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងថា៖ «កូនអើយ! ចូរមានសង្ឃឹមឡើង ការខុសឆ្គងរបស់កូនបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យហើយ»។+
៣ ខណៈនោះ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ខ្លះបានគិតក្នុងចិត្តថា៖ «បុរសនេះកំពុងនិយាយប្រមាថព្រះ»។
៤ លោកយេស៊ូជ្រាបអំពីគំនិតរបស់ពួកគេ។ ដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាកំពុងគិតអ្វីអាក្រក់ក្នុងចិត្តដូច្នេះ?+
៥ ជាឧទាហរណ៍ តើមួយណាស្រួលជាង? និយាយថា៖ ‹ការខុសឆ្គងរបស់អ្នកបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យហើយ› ឬនិយាយថា៖ ‹ចូរងើបឡើងហើយដើរទៅចុះ›។+
៦ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា កូនមនុស្សមានអំណាចនៅផែនដីដើម្បីអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គង»។ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់បុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងនោះថា៖ «ចូរងើបឡើង យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នក ហើយទៅផ្ទះចុះ»។+
៧ គាត់ក៏ងើបឡើងទៅផ្ទះគាត់វិញ។
៨ ពេលឃើញដូច្នេះ បណ្ដាជនតាំងភ័យខ្លាច ហើយសរសើរតម្កើងព្រះ ដែលបានផ្ដល់អំណាចដូចនេះដល់មនុស្ស។
៩ បន្ទាប់មក ពេលដែលលោកយេស៊ូដើរហួសពីទីនោះ លោកក្រឡេកទៅឃើញបុរសម្នាក់ឈ្មោះម៉ាថាយកំពុងអង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ ហើយលោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំ»។* រួចគាត់ក្រោកឡើងទៅតាមលោក។+
១០ ក្រោយមក ពេលលោកយេស៊ូកំពុងអង្គុយពិសាអាហារក្នុងផ្ទះ នោះអ្នកយកពន្ធនិងអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងជាច្រើននាក់បានមក ហើយអង្គុយរួមតុជាមួយនឹងលោកនិងពួកអ្នកកាន់តាមលោក។+
១១ ឃើញដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីចាប់ផ្ដើមសួរអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ហេតុអ្វីគ្រូរបស់អ្នកបរិភោគជាមួយនឹងអ្នកយកពន្ធនិងអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង?»។+
១២ ពេលឮពួកគេនិយាយដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សដែលមានសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យទេ តែអ្នកដែលឈឺទើបត្រូវការគ្រូពេទ្យ។+
១៣ ហេតុនេះ ចូរទៅរៀនអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យដែលថា៖ ‹ខ្ញុំចង់បានសេចក្ដីមេត្តាករុណា មិនមែនគ្រឿងបូជាទេ›។+ ព្រោះខ្ញុំមិនបានមកដើម្បីហៅមនុស្សសុចរិតឡើយ តែបានមកដើម្បីហៅអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងវិញ»។
១៤ ក្រោយមក អ្នកកាន់តាមយ៉ូហានបានមកសួរលោកថា៖ «យើងនិងពួកផារិស៊ីមានទម្លាប់តមអាហារ តែហេតុអ្វីបានជាអ្នកកាន់តាមលោកមិនតមអាហារ?»។+
១៥ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «មិត្តភក្ដិរបស់កូនកំលោះគ្មានមូលហេតុឲ្យតមអាហារទេ ដរាបណាកូនកំលោះ+នៅជាមួយនឹងពួកគេ មែនទេ? ក៏ប៉ុន្តែនឹងមានគ្រាមកដល់ ពេលដែលកូនកំលោះនឹងត្រូវគេពង្រាត់ចេញពីមិត្តភក្ដិ+ ហើយពេលនោះពួកគេនឹងតមអាហារ។
១៦ គ្មានអ្នកណាយកក្រណាត់ថ្មីមកប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់ឡើយ ពីព្រោះក្រណាត់ថ្មីនោះនឹងរួញ ធ្វើឲ្យសម្លៀកបំពាក់ចាស់រហែកលើសដើម។+
១៧ ក៏គ្មានអ្នកណាយកស្រាថ្មីមកដាក់ក្នុងថង់ស្បែកចាស់ដែរ។ បើធ្វើដូច្នោះ ថង់ស្បែកនឹងធ្លាយ ស្រាក៏ហូរចេញអស់ ហើយថង់ស្បែកក៏ត្រូវខូចដែរ។ ប៉ុន្តែ គេដាក់ស្រាថ្មីក្នុងថង់ស្បែកថ្មីវិញ ទើបអាចរក្សារបស់ទាំងពីរបាន»។
១៨ ពេលដែលលោកកំពុងមានប្រសាសន៍នៅឡើយ នាយកសាលាប្រជុំម្នាក់បានមកលំឱនកាយគោរពលោក ហើយជម្រាបថា៖ «ឥឡូវនេះកូនស្រីរបស់ខ្ញុំច្បាស់ជាស្លាប់ហើយ ប៉ុន្តែសូមលោកអញ្ជើញមកដាក់ដៃលើនាង នោះនាងនឹងរស់ឡើងវិញ»។+
១៩ រួចមក លោកយេស៊ូក្រោកឡើងទៅតាមគាត់ ហើយអ្នកកាន់តាមក៏បានទៅដែរ។
២០ មើល! មានស្ត្រីម្នាក់ដែលបានរងទុក្ខអស់១២ឆ្នាំដោយសារជំងឺធ្លាក់ឈាម+ នាងបានដើរមកពីក្រោយ រួចចូលទៅពាល់ជាយសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោក+
២១ ព្រោះនាងបានប្រាប់ខ្លួនឯងម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «បើខ្ញុំគ្រាន់តែពាល់ជាយសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោក នោះខ្ញុំនឹងបានជា»។
២២ លោកយេស៊ូបែរទៅឃើញនាង ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «កូនស្រីអើយ កុំភ័យឡើយ! ជំនឿរបស់នាងបានធ្វើឲ្យនាងជាហើយ»។+ តាំងពីពេលនោះមក ស្ត្រីនោះក៏បានជា។+
២៣ លុះលោកបានចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់នាយកសាលាប្រជុំ លោកឃើញពួកអ្នកផ្លុំខ្លុយលេងភ្លេងកាន់ទុក្ខ ឯបណ្ដាជនកំពុងជ្រួលច្របល់។+
២៤ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរចេញពីទីនេះទៅ ព្រោះក្មេងស្រីនេះមិនបានស្លាប់ទេ តែនាងកំពុងដេកលក់»។+ ឮដូច្នេះ ពួកគេចាប់ផ្ដើមសើចចំអកឲ្យលោក។
២៥ ពេលបណ្ដាជនបានចេញទៅក្រៅអស់ហើយ លោកក៏ចូលទៅខាងក្នុង ហើយចាប់ដៃរបស់នាង+ នោះនាងបានងើបឡើង។+
២៦ ដំណឹងអំពីរឿងនេះ បានលេចឮខ្ចរខ្ចាយពេញតំបន់នោះ។
២៧ ពេលដែលលោកយេស៊ូដើរហួសពីទីនោះ បុរសងងឹតភ្នែកពីរនាក់+បានទៅតាមលោក ហើយស្រែកថា៖ «បុត្រដាវីឌ! សូមមេត្តាជួយយើងផង»។
២៨ ក្រោយពីលោកបានចូលទៅក្នុងផ្ទះ បុរសងងឹតភ្នែកទាំងនោះបានមកឯលោក។ រួចលោកយេស៊ូសួរពួកគេថា៖ «តើអ្នកជឿថាខ្ញុំអាចធ្វើការនេះបានទេ?»។+ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «យើងជឿ! លោកម្ចាស់»។
២៩ រួចលោកពាល់ភ្នែករបស់ពួកគេ+ ដោយពោលថា៖ «សូមឲ្យកើតឡើងចំពោះអ្នក សមស្របទៅតាមជំនឿរបស់អ្នក»។
៣០ ក្រោយមក ភ្នែករបស់ពួកគេក៏ភ្លឺឡើង ហើយលោកយេស៊ូបង្គាប់ពួកគេយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «កុំប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះ»។+
៣១ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីពួកគេបានចេញទៅក្រៅ នោះពួកគេក៏រៀបរាប់ប្រាប់អំពីលោកពេញតំបន់នោះ។
៣២ ពេលដែលពួកគេកំពុងចេញពីទីនោះ មនុស្សបាននាំបុរសគម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូល មកឯលោក។+
៣៣ ក្រោយពីវិញ្ញាណកំណាចបានត្រូវបណ្ដេញចេញហើយ បុរសគនោះចាប់ផ្ដើមនិយាយ។+ ម្ល៉ោះហើយ បណ្ដាជនបាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ក៏ពោលថា៖ «យើងមិនដែលឃើញអ្វីបែបនេះនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលទេ»។+
៣៤ ប៉ុន្តែ ពួកផារិស៊ីនិយាយថា៖ «អ្នកនេះបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាច ដោយសារបានទទួលអំណាចពីអ្នកគ្រប់គ្រងពួកវិញ្ញាណកំណាច»។+
៣៥ រួចមក លោកយេស៊ូធ្វើដំណើរទៅគ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិ ដោយបង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំ ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ ថែមទាំងធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយពីជំងឺនិងរោគាគ្រប់យ៉ាង។+
៣៦ ពេលដែលឃើញបណ្ដាជន លោកមានចិត្តក្ដួលអាណិតពួកគេ+ ពីព្រោះពួកគេបានត្រូវសង្កត់សង្កិន* និងទុកចោលឲ្យនៅរាត់រាយប្រៀបដូចចៀមដែលគ្មានគង្វាល។+
៣៧ ក្រោយមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ផលដំណាំដែលត្រូវប្រមូលមានច្រើនមែន តែកម្មករមានតិចទេ។+
៣៨ ដូច្នេះ ចូរអង្វរសុំម្ចាស់នៃកិច្ចការប្រមូលផលដំណាំ ចាត់កម្មករថែមទៀតឲ្យចូលរួមធ្វើកិច្ចការរបស់លោក»។+
កំណត់សម្គាល់
^ ជាក្រុងកាពើណិមដែលលោកច្រើនតែស្នាក់នៅក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់លោកនៅស្រុកកាលីឡេ
^ ក្នុងខនេះ ពាក្យថា«មកតាមខ្ញុំ»សំដៅលើការក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ
^ ន័យត្រង់«បានត្រូវគេពន្លាត់ស្បែក»
