យ៉ូប ១៤:១-២២

  • យ៉ូប​តប​ឆ្លើយ​បន្ត​ទៀត (​១​-​២២)

    • មនុស្ស​សុទ្ធតែ​អាយុ​ខ្លី ហើយ​មាន​ទុក្ខ​លំបាក (​)

    • «​សូម្បី​តែ​ដើម​ឈើ​ក៏​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​»​ (​)

    • ‹ឱ​បើ​លោក​លាក់​ខ្ញុំ​ក្នុង​ផ្នូរ នោះ​មិន​ដឹង​ជា​ល្អ​យ៉ាង​ណា​ទេ!› (​១៣)

    • «​បើ​មនុស្ស​ស្លាប់​ហើយ តើ​គាត់​អាច​រស់​ឡើង​វិញ​បាន​ទេ?​»​ (​១៤)

    • ព្រះ​នឹង​នឹក​អាល័យ​ខ្ញុំ​ខ្លាំង​ណាស់ ព្រោះ​លោក​បាន​បង្កើត​ខ្ញុំ​មក (​១៥)

១៤​ «​មនុស្ស​កើត​ពី​ស្ត្រី​សុទ្ធតែ​អាយុ​ខ្លី+ហើយ​មាន​ទុក្ខ​លំបាក​មិន​ចេះ​ចប់។+  ២  គាត់​ដុះ​ឡើង​ដូច​ជា​ផ្កា រួច​ក៏​ក្រៀម​ស្វិត​ទៅ*+គាត់​បាត់​សូន្យ​ទៅ​ដូច​ជា​ស្រមោល។+  ៣  ព្រះ​តាម​សម្លឹង​មើល​គាត់ហើយ​នាំ​គាត់*ទៅ​តុលាការ​ជា​មួយ​នឹង​លោក។+  ៤  តើ​មនុស្ស​ដែល​មាន​ភាព​ខុស​ឆ្គង*អាច​បង្កើត​មនុស្ស​ដែល​មិន​មាន​ភាព​ខុស​ឆ្គង*ដូច​ម្ដេច​បាន?+ គឺ​មិន​បាន​ទេ!  ៥  អាយុជីវិត​របស់​មនុស្ស​បាន​ត្រូវ​កំណត់ហើយ​ចំនួន​ខែ​ដែល​គាត់​អាច​រស់ ក៏​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ដៃ​របស់​លោក​ដែរលោក​បាន​កំណត់​ថ្ងៃ​ជា​ស្រេច​សម្រាប់​គាត់គាត់​មិន​អាច​រស់​ហួស​ពី​ថ្ងៃ​នោះ​បាន​ឡើយ។+  ៦  សូម​លោក​បែរ​មុខ​ចេញ​ពី​គាត់ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​បាន​សម្រាកដូច​កម្មករ​ស៊ី​ឈ្នួល​បាន​សម្រាក​ក្រោយ​ពី​ធ្វើ​ការ​ចប់។+  ៧  សូម្បី​តែ​ដើម​ឈើ​ក៏​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹមទោះ​បី​ជា​គេ​កាប់​វា​ចោល​ក្ដី គង់​តែ​វា​ដុះ​ឡើង​ម្ដង​ទៀតរួច​មែក​វា​នឹង​មិន​ដែល​ខាន​លាស់​ខ្ចី​ឡើយ។  ៨  ទោះ​ជា​ឫស​វា​កាន់​តែ​ចាស់​នៅ​ក្នុង​ដីហើយ​គល់​របស់​វា​ប្រែ​ទៅ​ជា​ស្ងួត​ក្ដី  ៩  តែ​ពេល​មាន​ចំហាយ​ទឹក វា​នឹង​ចេញ​ពន្លកហើយ​បែក​មែក​សាខា ដូច​ដើម​ឈើ​ថ្មី។ ១០  ប៉ុន្តែ​ពេល​មនុស្ស​ស្លាប់ កម្លាំង​គាត់​ក៏​លែង​មាន​ទៀតពេល​បាត់​បង់​ជីវិត តើ​គាត់​ទៅ​ឯ​ណា?+ ១១  ចំណែក​ទឹក​សមុទ្រ​ក៏​ស្រក​អស់ហើយ​ទន្លេ​ក៏​រីង​ស្ងួត​ទៅ។ ១២  ដូច​គ្នា​ដែរ មនុស្ស​ដេក​ទៅ មិន​ក្រោក​មក​វិញ​ទេ+ពួក​គេ​នឹង​មិន​ភ្ញាក់ ឬ​ងើប​ពី​ដំណេក​ឡើយរហូត​ដល់​មេឃ​សាប​សូន្យ​ទៅ។+ ១៣  ឱ​បើ​លោក​លាក់​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​ផ្នូរ*+ហើយ​ទុក​ខ្ញុំ​នៅ​ទី​នោះ​រហូត​ដល់​កំហឹង​របស់​លោក​រសាយ​ទៅហើយ​កំណត់​ពេល​ឲ្យ​ខ្ញុំ រួច​នឹក​ចាំ​ខ្ញុំ នោះ​មិន​ដឹង​ជា​ល្អ​យ៉ាង​ណា​ទេ!+ ១៤  បើ​មនុស្ស​ស្លាប់​ហើយ តើ​គាត់​អាច​រស់​ឡើង​វិញ​បាន​ទេ?+ ខ្ញុំ​នឹង​ទន្ទឹង​ចាំ​ដរាប​ដល់​គ្រប់​ថ្ងៃ​កំណត់*គឺ​រហូត​ដល់​វេលា​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ត្រូវ​ដោះ​លែង​ឲ្យ​រួច​ខ្លួន។+ ១៥  លោក​នឹង​ហៅ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ឆ្លើយ​តប+លោក​នឹង​នឹក​អាល័យ​ខ្ញុំ​ខ្លាំង​ណាស់ ព្រោះ​លោក​បាន​បង្កើត​ខ្ញុំ​មក។ ១៦  ប៉ុន្តែ​ពេល​នេះ លោក​សង្កេត​មើល​ខ្ញុំ​គ្រប់​ជំហាន​ឥត​ឈប់លោក​គន់​មើល​តែ​កំហុស​របស់​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះ។ ១៧  លោក​ប្រមូល​អំពើ​ល្មើស​របស់​ខ្ញុំ​ទុក​ក្នុង​ថង់​បិទ​ជិតថែម​ទាំង​បិទ​កាវ​យ៉ាង​ជាប់​ទៀត​ផង។ ១៨  ដូច​ភ្នំ​រលំ​បាក់​ស្រុត​ចុះហើយ​ថ្ម​ដាច់​ធ្លាក់​ចេញ​ពី​កន្លែង ១៩  ដូច​ទឹក​ហូរ​កាត់​ថ្ម​ឲ្យ​សឹក​រេច​រឹលហើយ​ហូរ​ច្រោះ​ដី​ទៅ​ឆ្ងាយ​យ៉ាង​ណានោះ​លោក​ក៏​បំផ្លាញ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​របស់​មនុស្ស​មិន​ឲ្យ​សល់​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ ២០  លោក​បន្ត​បង្ក្រាប​គាត់​រហូត​ដល់​គាត់​វិនាស​ទៅ+លោក​ផ្លាស់​ប្ដូរ​រូប​រាង​មុខ​មាត់​គាត់ រួច​បណ្ដេញ​គាត់​ឲ្យ​ចេញ​ឆ្ងាយ។ ២១  ទោះ​ជា​កូន​ៗ​គាត់​ទទួល​កិត្តិយស​ក៏​ដោយ គាត់​មិន​ដឹង​ទេទោះ​ជា​ពួក​គេ​ធ្លាក់​ខ្លួន​ទន់​ទាប​យ៉ាង​ណា ក៏​គាត់​មិន​ដឹង​ដែរ។+ ២២  ប៉ុន្តែ គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ឈឺ​ចាប់ ក្នុង​ពេល​នៅ​រស់គាត់​សោកសៅ ក្នុង​ពេល​ដែល​នៅ​មាន​ជីវិត​នៅ​ឡើយ​»។

កំណត់សម្គាល់

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​រួច​ក៏​ត្រូវ​កាត់​ចេញ​»​
ន័យ​ត្រង់​«​ខ្ញុំ​»​
ន័យ​ត្រង់​«​មនុស្ស​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ​»​
ន័យ​ត្រង់​«​មនុស្ស​ស្អាត​បរិសុទ្ធ​»​
ឬ​«​ហ្ស៊ីអូល​»​សំដៅ​លើ​ផ្នូរ​ទូទៅ​របស់​មនុស្សជាតិ។ មើល​និយម​ន័យ​ពាក្យ​«​ផ្នូរ​»​
នេះ​សំដៅ​លើ​ការ​ទន្ទឹង​ចាំ​នៅ​ក្នុង​ផ្នូរ