យ៉ូស្វេ ២:១-២៤
២ ក្រោយមក យ៉ូស្វេកូនប្រុសនុនចាត់បុរសពីរនាក់ដោយសម្ងាត់ពីស៊ីទីម+ឲ្យទៅស៊ើបការណ៍។ គាត់ប្រាប់ពួកគេថា៖ «ចូរទៅស៊ើបការណ៍នៅក្នុងស្រុកនោះ ជាពិសេសក្រុងយេរីខូ»។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ធ្វើដំណើរចេញទៅ ហើយបានទៅដល់ផ្ទះរបស់ស្ត្រីពេស្យាម្នាក់ឈ្មោះរ៉ាហាប។+ ពួកគេក៏ស្នាក់នៅទីនោះ។
២ ពេលនោះ មានមនុស្សទៅរាយការណ៍ប្រាប់ស្ដេចក្រុងយេរីខូថា៖ «លោកម្ចាស់! យប់នេះ មានបុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចូលមកស៊ើបការណ៍នៅស្រុករបស់យើង»។
៣ ឮដូច្នោះ ស្ដេចក្រុងយេរីខូចាត់មនុស្សឲ្យទៅប្រាប់រ៉ាហាបថា៖ «ចូរនាំពួកបុរសដែលស្នាក់នៅផ្ទះរបស់នាងចេញមក ព្រោះពួកគេបានចូលមកស៊ើបការណ៍នៅស្រុកយើងទាំងមូល»។
៤ ប៉ុន្តែ រ៉ាហាបបាននាំបុរសទាំងពីរនាក់នោះទៅលាក់ខ្លួនរួចហើយ។ ដូច្នេះ ពេលមនុស្សរបស់ស្ដេចមកជួបនាង នាងនិយាយថា៖ «ចាស ពួកគេបានមកផ្ទះខ្ញុំមែន តែខ្ញុំមិនដឹងថាពួកគេមកពីណាទេ។
៥ លុះព្រលប់ មុននឹងទ្វារកំពែងក្រុងត្រូវបិទ ពួកគេបានចេញទៅបាត់ហើយ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាពួកគេទៅឯណាទេ ប៉ុន្តែបើពួកលោកឆាប់ចេញទៅតាមពួកគេ ពួកលោកនឹងដេញតាមពួកគេទាន់»។
៦ (តាមពិត នាងបាននាំពួកគេឡើងទៅលើដំបូល ហើយឲ្យពួកគេលាក់ខ្លួននៅក្នុងគំនរដើមផ្លេច*ដែលតម្រៀបជាជួរនៅទីនោះ)។
៧ ម្ល៉ោះហើយ មនុស្សរបស់ស្ដេចក៏ចេញទៅតាមរកបុរសពីរនាក់នោះ។ ពួកគេទៅតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅទន្លេយ៉ូដាន់ ទៅកន្លែងដែលអាចលុយទឹកបាន។+ ក្រោយពីពួកគេចេញផុត ទ្វារកំពែងក្រុងបានត្រូវបិទភ្លាម។
៨ មុនពេលបុរសពីរនាក់នោះដេកលក់ រ៉ាហាបឡើងមកជួបពួកគេនៅលើដំបូល។
៩ នាងនិយាយទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យស្រុកនេះទៅពួកលោក+ ហើយយើងភ័យខ្លាចពួកលោក។+ ពួកលោកធ្វើឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាក្នុងស្រុកនេះស្លុតចិត្តខ្លាំងណាស់+
១០ ព្រោះយើងបានឮអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យទឹកសមុទ្រក្រហមរីងស្ងួតនៅចំពោះមុខពួកលោក ពេលដែលពួកលោកចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ យើងក៏បានឮដែរអំពីអ្វីដែលពួកលោកបានធ្វើទៅលើស្ដេចស៊ីហុន+ និងស្ដេចអុក+ដែលជាស្ដេចរបស់ជនជាតិអាម៉ូរីនៅត្រើយម្ខាង*នៃទន្លេយ៉ូដាន់ គឺពួកលោកបានសម្លាប់ពួកគេចោល។
១១ ពេលយើងឮអំពីរឿងទាំងនេះ យើងគ្រប់គ្នាបាត់បង់ចិត្តក្លាហាន ហើយតាំងភ័យខ្លាចពួកលោក ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកលោក គឺជាព្រះតែមួយនៅស្ថានសួគ៌និងលើផែនដី។+
១២ ឥឡូវ សូមពួកលោកមេត្តាស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាថា ពួកលោកនឹងជួយ*ក្រុមគ្រួសាររបស់ឪពុកខ្ញុំ ដោយសារខ្ញុំបានជួយពួកលោក ហើយពួកលោកត្រូវឲ្យសញ្ញាសម្គាល់មួយដល់ខ្ញុំដើម្បីខ្ញុំអាចទុកចិត្តបាន។
១៣ ពួកលោកត្រូវទុកជីវិតឲ្យឪពុកម្ដាយខ្ញុំ បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំ ព្រមទាំងមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលនៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគាត់។ ពួកលោកត្រូវជួយសង្គ្រោះជីវិត*របស់ពួកយើង»។+
១៤ បុរសទាំងពីរនោះបានតបទៅនាងវិញថា៖ «យើងសូមយកជីវិតមកធានាចំពោះនាង! បើនាងមិនប្រាប់រឿងរបស់យើងដល់អ្នកឯទៀត នោះយើងនឹងជួយនាង ហើយបង្ហាញសេចក្ដីស្មោះត្រង់និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះនាង ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រគល់ស្រុកនេះឲ្យពួកយើង»។
១៥ បន្ទាប់មក នាងដាក់ខ្សែពួរឲ្យបុរសពីរនាក់នោះចុះតាមបង្អួច ព្រោះផ្ទះរបស់នាងនៅលើកំពែងក្រុង។+
១៦ រួចមក នាងនិយាយទៅកាន់បុរសពីរនាក់នោះថា៖ «សូមទៅតំបន់ភ្នំ ហើយលាក់ខ្លួននៅទីនោះបីថ្ងៃសិន ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេរកពួកលោកឃើញ។ ចាំដល់ពួកគេត្រឡប់មកវិញ សឹមពួកលោកបន្តដំណើរទៅទៀត»។
១៧ បុរសពីរនាក់នោះនិយាយទៅកាន់នាងថា៖ «យើងនឹងធ្វើតាមពាក្យសម្បថដែលនាងបានសុំឲ្យយើងស្បថ ដើម្បីកុំឲ្យយើងត្រូវជាប់ទោស។+
១៨ ប៉ុន្តែ ពេលយើងចូលមកក្នុងស្រុកនេះ នាងត្រូវចងខ្សែពួរក្រហមនេះនៅនឹងបង្អួច ដែលនាងបានដាក់ឲ្យយើងចុះ។ នាងក៏ត្រូវនាំឪពុកម្ដាយ បងប្អូនរបស់នាង និងមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលនៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់ឪពុកនាង មកក្នុងផ្ទះនេះ។+
១៩ ក៏ប៉ុន្តែ បើមានអ្នកណាម្នាក់ចេញពីទ្វារផ្ទះរបស់នាង អ្នកនោះត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះជីវិតរបស់ខ្លួន យើងមិនទទួលខុសត្រូវឡើយ។ តែបើមានអន្តរាយកើតឡើងចំពោះអ្នកណាម្នាក់ដែលនៅក្នុងផ្ទះរបស់នាង យើងនឹងទទួលខុសត្រូវ។
២០ ប៉ុន្តែ បើនាងប្រាប់រឿងរបស់យើងដល់អ្នកឯទៀត+ យើងនឹងរួចពីសម្បថដែលនាងបានសុំឲ្យយើងស្បថ»។
២១ នាងឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំនឹងធ្វើតាមសម្ដីរបស់ពួកលោក»។
រួចនាងឲ្យពួកគេចេញទៅ។ បន្ទាប់មក នាងចងខ្សែពួរក្រហមនៅនឹងបង្អួច។
២២ ដូច្នេះ ពួកគេបានឡើងទៅតំបន់ភ្នំ ហើយលាក់ខ្លួននៅទីនោះអស់រយៈពេលបីថ្ងៃ រហូតដល់ពួកអ្នកដែលដេញតាមពួកគេត្រឡប់ទៅវិញ។ ពួកអ្នកទាំងនោះបានស្វែងរកពួកគេគ្រប់ច្រកល្ហក តែរកមិនឃើញទេ។
២៣ ក្រោយមក បុរសពីរនាក់នោះបានចុះពីតំបន់ភ្នំ ហើយឆ្លងទន្លេមកជួបយ៉ូស្វេជាកូនប្រុសនុន។ ពួកគេរៀបរាប់រឿងរ៉ាវទាំងអស់ដែលបានកើតឡើងចំពោះពួកគេ ឲ្យយ៉ូស្វេស្ដាប់។
២៤ ពួកគេប្រាប់យ៉ូស្វេទៀតថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ទឹកដីទាំងមូលមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃយើងហើយ។+ តាមពិត បណ្ដាជនទាំងអស់ក្នុងស្រុកនោះភ័យខ្លាចពួកយើងខ្លាំងណាស់»។+
កំណត់សម្គាល់
^ ដើមម្យ៉ាងដែលគេដាំតាំងពីសម័យបុរាណ។ គេយកសរសៃវាទៅធ្វើជាក្រណាត់
^ នេះសំដៅលើខាងកើត
^ ន័យត្រង់«នឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះ»
^ មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
