យ៉ូស្វេ ៨:១-៣៥
៨ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យ៉ូស្វេថា៖ «កុំភ័យខ្លាចឬតក់ស្លុតឡើយ។+ ចូរអ្នកនាំកងទ័ពទាំងអស់ឡើងទៅច្បាំងនឹងក្រុងអៃ។ មើល! ខ្ញុំបានប្រគល់ក្រុងអៃ ស្ដេច ប្រជារាស្ត្រ និងស្រុកនោះ ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់អ្នកហើយ។+
២ ចូរចាត់ការក្រុងអៃនិងស្ដេចក្រុងនោះ ដូចដែលអ្នកបានចាត់ការក្រុងយេរីខូនិងស្ដេចក្រុងនោះដែរ។+ ប៉ុន្តែ លើកនេះអ្នករាល់គ្នាអាចយកជ័យភណ្ឌនិងហ្វូងសត្វពីក្រុងនោះទុកសម្រាប់ខ្លួនបាន។ ចូរពួនចាំវាយឆ្មក់នៅខាងក្រោយក្រុងនោះ»។
៣ ដូច្នេះ យ៉ូស្វេនិងកងទ័ពទាំងអស់បានឡើងទៅ ដើម្បីច្បាំងនឹងក្រុងអៃ។ យ៉ូស្វេបានជ្រើសរើសពួកអ្នកចម្បាំងដ៏ខ្លាំងក្លាចំនួន៣ម៉ឺននាក់ ហើយចាត់ពួកគេឲ្យចេញទៅនៅពេលយប់។
៤ គាត់បានបង្គាប់ពួកគេថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅពួនចាំវាយឆ្មក់នៅខាងក្រោយក្រុងនោះ តែកុំទៅឆ្ងាយពីក្រុងពេក។ ចូរអ្នកទាំងអស់គ្នាប្រុងប្រៀបខ្លួនជាស្រេច។
៥ រីឯខ្ញុំនិងកងទ័ពទាំងអស់ដែលនៅជាមួយនឹងខ្ញុំ យើងនឹងចូលទៅជិតក្រុងនោះ។ ពេលដែលពួកគេចេញមកច្បាំងនឹងយើងដូចលើកមុន+ យើងនឹងដកថយពីពួកគេ។
៦ ពេលនោះ ពួកគេនឹងដេញតាមយើង ព្រោះពួកគេគិតថា៖ ‹ពួកសត្រូវដកថយដូចលើកមុនដែរ›។+ តាមពិត យើងដកថយក្នុងបំណងបញ្ឆោតពួកគេឲ្យចេញឆ្ងាយពីក្រុងនោះ។
៧ បន្ទាប់មក ចូរអ្នករាល់គ្នាចេញពីកន្លែងលាក់ខ្លួន ហើយទៅចាប់យកក្រុងនោះទៅ។ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងប្រគល់ក្រុងនោះឲ្យអ្នករាល់គ្នា។
៨ ក្រោយពីចាប់បានក្រុងនោះភ្លាម អ្នករាល់គ្នាត្រូវដុតក្រុងនោះចោល។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ មើល! ខ្ញុំបានបង្គាប់អ្នករាល់គ្នារួចរាល់ហើយ»។
៩ រួចមក យ៉ូស្វេចាត់កងទ័ពវាយឆ្មក់ឲ្យចេញទៅ។ ពួកគេក៏ធ្វើដំណើរទៅខាងលិចក្រុងអៃ ហើយលាក់ខ្លួននៅខាងក្រោយក្រុងនោះ គឺនៅរវាងក្រុងបេតអែលនិងក្រុងអៃ។ នៅយប់នោះ យ៉ូស្វេសម្រាកជាមួយនឹងកងទ័ពដែលនៅសល់។
១០ យ៉ូស្វេបានក្រោកពីព្រលឹម ហើយឲ្យកងទ័ពមកជួបជុំគ្នា។ រួចគាត់និងពួកបុរសចាស់ទុំនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល នាំមុខពួកគេឡើងទៅក្រុងអៃ។
១១ កងទ័ពទាំងអស់+ដែលនៅជាមួយនឹងយ៉ូស្វេ ធ្វើដំណើរទៅដល់ខាងមុខក្រុងអៃ ហើយបោះទ័ពនៅខាងជើងក្រុងនោះ។ នៅទីនោះមានជ្រលងភ្នំនៅកណ្ដាលពួកគេនិងក្រុងអៃ។
១២ ពេលនោះដែរ កងទ័ពវាយឆ្មក់ប្រហែល៥.០០០នាក់ដែលគាត់បានចាត់នោះ+ ពួកគេបានទៅលាក់ខ្លួននៅខាងលិចក្រុងអៃ គឺនៅរវាងក្រុងបេតអែល+និងក្រុងអៃ។
១៣ ដូច្នេះ កងទ័ពទាំងអស់ដែលនៅជាមួយនឹងយ៉ូស្វេ ពួកគេនៅខាងជើងក្រុង+ ហើយកងទ័ពវាយឆ្មក់បានលាក់ខ្លួននៅខាងលិចក្រុង។+ នៅយប់នោះ យ៉ូស្វេបានចេញទៅកណ្ដាលជ្រលងភ្នំ។
១៤ ពេលស្ដេចក្រុងអៃឃើញដូច្នោះ គាត់និងពួកទាហានស្រូតចេញពីព្រលឹម ដើម្បីទៅច្បាំងនឹងកងទ័ពអ៊ីស្រាអែលនៅកន្លែងមួយដែលអាចមើលទៅឃើញតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនដឹងថាមានកងទ័ពសត្រូវលាក់ខ្លួនចាំវាយឆ្មក់នៅខាងក្រោយក្រុងទេ។
១៥ ពេលយ៉ូស្វេនិងកងទ័ពអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ឃើញពួកទាហានក្រុងអៃចេញមកច្បាំងនឹងពួកគេ នោះពួកគេក៏នាំគ្នាគេចខ្លួនទៅតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។+
១៦ រួចមក ពួកទាហានក្រុងអៃដែលនៅសល់ក្នុងក្រុងក៏បានត្រូវហៅឲ្យទៅដេញតាមកងទ័ពអ៊ីស្រាអែលដែរ។ ពួកទាហានក្រុងអៃបានដេញតាមយ៉ូស្វេ កាន់តែឆ្ងាយទៅៗពីក្រុងរបស់ពួកគេ។
១៧ ពួកគេទាំងអស់បានដេញតាមកងទ័ពអ៊ីស្រាអែល មិនមានសល់ទាហានណាម្នាក់នៅក្នុងក្រុងអៃនិងក្រុងបេតអែលឡើយ។ ពួកគេបានចេញទៅដោយទុកទ្វារក្រុងឲ្យនៅចំហ។
១៨ ពេលនោះ ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់យ៉ូស្វេថា៖ «ចូរលើកលំពែងខ្លីតម្រង់ទៅក្រុងអៃ+ ព្រោះខ្ញុំនឹងប្រគល់ក្រុងនោះទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់អ្នក»។+ ដូច្នេះ យ៉ូស្វេក៏លើកលំពែងខ្លីតម្រង់ទៅក្រុងនោះ។
១៩ ពេលកងទ័ពវាយឆ្មក់ឃើញយ៉ូស្វេលើកលំពែងភ្លាម ពួកគេក៏ស្ទុះចេញពីកន្លែងលាក់ខ្លួន ទៅចាប់យកក្រុងនោះ។ បន្ទាប់មក ពួកគេក៏ដុតក្រុងនោះចោលភ្លាមៗ។+
២០ ពេលពួកទាហានក្រុងអៃងាកក្រោយ ពួកគេឃើញផ្សែងហុយទ្រលោមចេញពីក្រុងរបស់ពួកគេ។ ពួកគេក៏លែងមានកម្លាំងរត់គេចខ្លួនទៅខាងណាឡើយ។ ពេលឃើញដូច្នោះ កងទ័ពអ៊ីស្រាអែលដែលរត់តាមផ្លូវឆ្ពោះទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ក៏បែរមកវាយពួកអ្នកដែលដេញតាមពួកគេវិញ
២១ គឺពេលយ៉ូស្វេនិងកងទ័ពអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ឃើញកងទ័ពវាយឆ្មក់ដណ្ដើមបានក្រុងអៃ ហើយឃើញផ្សែងហុយចេញពីក្រុងនោះ ពួកគេបានបែរមកវាយលុកពួកទាហានក្រុងអៃវិញ។
២២ រីឯកងទ័ពវាយឆ្មក់ ពួកគេក៏បានចេញពីក្រុងអៃមកវាយលុកពួកទាហានក្រុងអៃដែរ ធ្វើឲ្យពួកទាហានក្រុងអៃជាប់នៅកណ្ដាល ព្រោះមានកងទ័ពអ៊ីស្រាអែលទាំងខាងមុខទាំងខាងក្រោយ។ កងទ័ពអ៊ីស្រាអែលបានសម្លាប់ពួកគេអស់គ្មានសល់សូម្បីតែម្នាក់។+
២៣ ប៉ុន្តែ កងទ័ពអ៊ីស្រាអែលបានចាប់ស្ដេចក្រុងអៃ+ទាំងរស់ ហើយនាំទៅជួបយ៉ូស្វេ។
២៤ ក្រោយពីកងទ័ពអ៊ីស្រាអែលបានសម្លាប់ពួកទាហានក្រុងអៃទាំងអស់ដែលដេញតាមពួកគេនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំរួចហើយ កងទ័ពអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានត្រឡប់ទៅក្រុងអៃ ហើយសម្លាប់មនុស្សដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មានក្នុងក្រុងនោះ។
២៥ នៅថ្ងៃនោះ ពួកអ្នកក្រុងអៃទាំងប្រុសទាំងស្រីដែលបានត្រូវសម្លាប់ គឺមានចំនួន១២.០០០នាក់។
២៦ យ៉ូស្វេមិនបានដាក់លំពែងចុះឡើយ+ ទាល់តែពួកអ្នកក្រុងអៃទាំងអស់បានត្រូវសម្លាប់គ្មានសល់។+
២៧ ក៏ប៉ុន្តែ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានយកហ្វូងសត្វនិងជ័យភណ្ឌពីក្រុងនោះទុកសម្រាប់ខ្លួន ស្របតាមបង្គាប់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យដល់យ៉ូស្វេ។+
២៨ រួចមក យ៉ូស្វេបានដុតបំផ្លាញក្រុងអៃឲ្យទៅជាគំនរបាក់បែក+ ហើយគំនរនោះនៅរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
២៩ យ៉ូស្វេបានសម្លាប់ស្ដេចក្រុងអៃ ហើយយកសាកសពទៅព្យួរលើបង្គោលមួយរហូតដល់ពេលល្ងាច។ ពេលថ្ងៃហៀបលិច គាត់ឲ្យគេយកសាកសពនោះចុះមកវិញ។+ រួចមក ពួកគេបោះសាកសពនោះទៅមាត់ច្រកទ្វារកំពែងក្រុង ហើយយកថ្មជាច្រើនមកគរពីលើសាកសពនោះ ហើយគំនរថ្មនោះនៅរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
៣០ ក្រោយមក យ៉ូស្វេបានសង់ទីបូជាមួយនៅលើភ្នំអេបាល+ជូនព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល
៣១ ដូចដែលម៉ូសេជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល និងដូចដែលបានកត់ទុកក្នុងសៀវភៅច្បាប់+ម៉ូសេថា៖ «ចូរសង់ទីបូជាមួយធ្វើពីដុំថ្ម ដោយមិនដាប់ដុំថ្មទាំងនោះឡើយ»។*+ នៅលើទីបូជានោះ ពួកគេបានជូនគ្រឿងបូជាដុតនិងគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពទៅព្រះយេហូវ៉ា។+
៣២ រួចមក យ៉ូស្វេបានសរសេរច្បាប់ម៉ូសេនៅលើថ្មទាំងនោះ គឺជាច្បាប់+ដែលម៉ូសេបានសរសេរនៅចំពោះមុខជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+
៣៣ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលគ្រប់រូប រួមទាំងពួកបុរសចាស់ទុំ ពួកអ្នកនាំមុខ និងពួកអ្នកសម្រេចក្ដី ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានឈរអមសងខាងពួកសង្ឃលេវីដែលកំពុងសែងហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទាំងបែរមុខទៅពួកសង្ឃ។ ពួកជនបរទេសក៏នៅទីនោះជាមួយនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរ។+ បណ្ដាជនពាក់កណ្ដាលឈរនៅមុខភ្នំកេរិស៊ីម ហើយពាក់កណ្ដាលទៀតឈរនៅមុខភ្នំអេបាល+ (ដូចដែលម៉ូសេជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់)+ ដើម្បីឲ្យពរដល់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។
៣៤ បន្ទាប់មក យ៉ូស្វេអានដោយសំឡេងឮៗនូវគ្រប់បញ្ញត្តិទាំងអស់+ រួមទាំងពរ+ ទាំងបណ្ដាសា+ ដែលបានកត់ទុកក្នុងសៀវភៅច្បាប់ម៉ូសេ។
៣៥ យ៉ូស្វេអានគ្រប់ពាក្យដែលម៉ូសេបានបង្គាប់ គ្មានខ្វះពាក្យណាមួយឡើយ។ គាត់បានអានឮៗនៅចំពោះមុខបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់+ រួមទាំងស្រីៗ កូនក្មេង និងពួកជនបរទេស+ដែលរស់នៅក្នុងចំណោមពួកគេផង។+
កំណត់សម្គាល់
^ ន័យត្រង់«ដោយមិនប្រើឧបករណ៍ដែកឡើយ»
