រូថ ១:១-២២
១ នៅសម័យដែលពួកអ្នកសម្រេចក្ដី+កំពុងគ្រប់គ្រង នោះកើតមានភាពអត់ឃ្លាននៅក្នុងស្រុក។ មានបុរសម្នាក់បាននាំប្រពន្ធនិងកូនប្រុសពីរនាក់ចាកចេញពីក្រុងបេថ្លេហិម+ស្រុកយូដា ទៅរស់នៅស្រុកម៉ូអាប់+ជាជនបរទេស។
២ បុរសនោះឈ្មោះអេលីម៉ាឡេក* ហើយប្រពន្ធរបស់គាត់ឈ្មោះណាអូមី។* កូនប្រុសពីរនាក់របស់គាត់ឈ្មោះម៉ាឡិន* និងឈ្មោះគីលាន។* ពួកគាត់មកពីក្រុងអេប្រាតា គឺក្រុងបេថ្លេហិមស្រុកយូដា។ ពួកគាត់បានទៅដល់ស្រុកម៉ូអាប់ ហើយរស់នៅទីនោះ។
៣ មិនយូរក្រោយមក អេលីម៉ាឡេកជាប្ដីរបស់ណាអូមីក៏ស្លាប់ទៅ ទុកឲ្យនាងនៅជាមួយនឹងកូនប្រុសពីរនាក់។
៤ ក្រោយមក កូនប្រុសទាំងពីរនាក់បានរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីជនជាតិម៉ូអាប់ ម្នាក់ឈ្មោះអូផា ហើយម្នាក់ទៀតឈ្មោះរូថ។+ ពួកគាត់បានបន្តរស់នៅក្នុងស្រុកនោះអស់រយៈពេលប្រហែលជា១០ឆ្នាំ។
៥ លុះក្រោយមក ម៉ាឡិននិងគីលានដែលជាកូនក៏បានស្លាប់ចោលណាអូមីដែរ។ ដូច្នេះ នាងបាត់បង់ទាំងប្ដី ហើយបាត់បង់ទាំងកូន។
៦ ណាអូមីសម្រេចចិត្តចាកចេញពីស្រុកម៉ូអាប់ត្រឡប់ទៅស្រុកនាងវិញ ដោយមានកូនប្រសាស្រីទាំងពីរនាក់ទៅជាមួយផង ព្រោះនាងបានឮថាព្រះយេហូវ៉ាចាប់ផ្ដើមឲ្យពរដល់រាស្ត្ររបស់លោកម្ដងទៀត ដោយផ្ដល់អាហារ*ឲ្យពួកគេ។
៧ ណាអូមីនិងកូនប្រសាស្រីទាំងពីរបានចាកចេញពីកន្លែងដែលពួកគាត់ធ្លាប់រស់នៅ។ កាលដែលពួកគាត់កំពុងធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅស្រុកយូដាវិញ
៨ ណាអូមីនិយាយទៅកាន់កូនប្រសាស្រីទាំងពីរថា៖ «ចូរកូនត្រឡប់ទៅនៅជាមួយនឹងម្ដាយរបស់កូនរៀងៗខ្លួនវិញចុះ។ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះកូនទាំងពីរ+ ដូចកូនបានបង្ហាញចំពោះម្ដាយនិងប្ដីរបស់កូនដែលបានស្លាប់ទៅនោះដែរ។
៩ សូមព្រះយេហូវ៉ាឲ្យកូនទាំងពីរមានប្ដីថ្មី ដើម្បីកូនអាចមានទីពឹងពំនាក់*បាន»។+ បន្ទាប់មក ណាអូមីថើបលាពួកគេ រួចពួកគេក៏ទ្រហោយំ។
១០ ពួកគេទទូចថា៖ «ទេ! ពួកកូនចង់ទៅនៅជាមួយនឹងអ្នកម្ដាយ និងប្រជាជាតិរបស់អ្នកម្ដាយដែរ»។
១១ ប៉ុន្តែ ណាអូមីនិយាយថា៖ «កូនស្រីអើយ សូមកូនត្រឡប់ទៅវិញចុះ។ ម្ដេចក៏កូនចង់ទៅតាមម្ដាយ? ម្ដាយមិនអាចមានកូនប្រុសឲ្យរៀបការជាមួយនឹងកូនបានទៀតទេ។+
១២ កូនស្រីអើយ សូមកូនត្រឡប់ទៅវិញចុះ ព្រោះម្ដាយចាស់ពេកនឹងរៀបការទៅហើយ។ ទោះបីជាម្ដាយអាចរៀបការនៅយប់នេះ ហើយមានកូនប្រុសក៏ដោយ
១៣ តើកូនសុខចិត្តមិនយកប្ដី ហើយចាំរហូតដល់កូននោះធំពេញវ័យឬ? កុំឡើយកូនអើយ ម្ដាយពិបាកចិត្តខ្លាំងណាស់ ពេលម្ដាយគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះកូន ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់ទោសម្ដាយ»។+
១៤ ពេលនោះ ពួកគេបានទ្រហោយំម្ដងទៀត។ រួចមក អូផាថើបលាម្ដាយក្មេក ហើយចាកចេញទៅ។ ប៉ុន្តែ រូថមិនព្រមឃ្លាតពីណាអូមីឡើយ។
១៥ ដូច្នេះ ណាអូមីបាននិយាយថា៖ «មើលហ្ន៎! ប្អូនថ្លៃកូនត្រឡប់ទៅឯជនរួមជាតិនិងព្រះរបស់នាងវិញហើយ។ ដូច្នេះ ចូរកូនត្រឡប់ទៅជាមួយនឹងនាងដែរទៅ»។
១៦ ប៉ុន្តែ រូថបដិសេធថា៖ «សូមអ្នកម្ដាយកុំបង្ខំកូនឲ្យចាកចេញពីអ្នកម្ដាយឡើយ ព្រោះកន្លែងណាដែលអ្នកម្ដាយទៅ កូនក៏ទៅកន្លែងនោះដែរ។ អ្នកម្ដាយសម្រាកនៅទីណា កូនក៏សម្រាកនៅទីនោះដែរ។ កូននឹងចាត់ទុកជនរួមជាតិរបស់អ្នកម្ដាយ ជាជនរួមជាតិរបស់កូន ហើយកូននឹងចាត់ទុកព្រះរបស់អ្នកម្ដាយ ជាព្រះរបស់កូនដែរ។+
១៧ អ្នកម្ដាយស្លាប់នៅកន្លែងណា កូនក៏ស្លាប់នៅកន្លែងនោះដែរ ហើយឲ្យគេបញ្ចុះសពកូននៅទីនោះផង។ បើកូនចាកចេញពីអ្នកម្ដាយដោយហេតុណាមួយ ក្រៅពីសេចក្ដីស្លាប់ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដាក់ទោសកូនឲ្យធ្ងន់ចុះ»។
១៨ កាលដែលណាអូមីឃើញថារូថនៅតែទទូចចង់ទៅជាមួយ ណាអូមីក៏លែងបង្ខំនាងទៀត។
១៩ ដូច្នេះ ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ក៏បន្តដំណើររហូតទៅដល់ក្រុងបេថ្លេហិម។+ ពេលពួកគាត់ទៅដល់ក្រុងភ្លាម អ្នកក្រុងទាំងអស់គ្នាបានភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលនោះមានស្ត្រីខ្លះនិយាយថា៖ «តើនេះជាណាអូមីឬ?»។
២០ ណាអូមីតបទៅពួកស្ត្រីទាំងនោះថា៖ «កុំហៅខ្ញុំថាណាអូមី*ឡើយ សូមហៅខ្ញុំថាម៉ារ៉ា*វិញ ព្រោះព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត បានធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំជូរចត់ខ្លាំងណាស់។+
២១ ពេលខ្ញុំចាកចេញពីទីនេះ ខ្ញុំមានសព្វគ្រប់ តែព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យខ្ញុំត្រឡប់មកវិញដោយដៃទទេ។ ខ្ញុំមិនសមឲ្យអ្នករាល់គ្នាហៅខ្ញុំថាណាអូមីទេ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុតបានទាស់នឹងខ្ញុំ ហើយលោកឲ្យខ្ញុំរងទុក្ខវេទនា»។+
២២ នេះជាដំណើររឿងរបស់ណាអូមីពេលគាត់បានចេញពីស្រុកម៉ូអាប់+ ទាំងមានរូថជនជាតិម៉ូអាប់ជាកូនប្រសាស្រីទៅជាមួយផង។ ពួកគាត់បានទៅដល់ក្រុងបេថ្លេហិម នៅដើមរដូវច្រូតកាត់ស្រូវបាលី។+
កំណត់សម្គាល់
^ មានន័យថា«ព្រះរបស់ខ្ញុំជាស្ដេច»
^ មានន័យថា«ជាទីរីករាយរបស់ខ្ញុំ»
^ ប្រហែលជាមកពីពាក្យហេប្រឺមានន័យថា«ចុះខ្សោយ ឬឈឺ»
^ មានន័យថា«អ្នកដែលបរាជ័យ ឬអ្នកដែលមកដល់ទីបញ្ចប់»
^ ន័យត្រង់«នំប៉័ង»
^ ន័យត្រង់«មានទីសម្រាក»
^ មានន័យថា«ជាទីរីករាយរបស់ខ្ញុំ»
^ មានន័យថា«ជូរចត់»
