សកម្មភាពរបស់ពួកសាវ័ក ១៣:១-៥២
១៣ ក្នុងក្រុមជំនុំនៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូក មានពួកអ្នកប្រកាសទំនាយនិងពួកអ្នកបង្រៀន+ ពោលគឺបាណាបាស និងស៊ីម៉ូនដែលហៅថាណៃកឺ លូសៀសពីក្រុងគីរេន និងម៉ាណាអេនដែលធ្លាប់រៀនជាមួយនឹងហេរ៉ូឌជាអភិបាលស្រុក ព្រមទាំងសុល។
២ កាលដែលពួកគាត់កំពុងបម្រើព្រះយេហូវ៉ា* ព្រមទាំងតមអាហារ នោះឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់លោកបានប្រាប់ថា៖ «ចូរទុកបាណាបាសនិងសុល+ដោយឡែកឲ្យខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យពួកគាត់បំពេញកិច្ចការដែលខ្ញុំបានហៅឲ្យមកធ្វើ»។+
៣ បន្ទាប់ពីពួកគាត់តមអាហារនិងអធិដ្ឋានរួច ពួកគាត់ដាក់ដៃលើបាណាបាសនិងសុល រួចឲ្យចេញដំណើរទៅ។
៤ ម្ល៉ោះហើយ បុរសទាំងនេះដែលឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធបានចាត់ឲ្យទៅ ក៏ចុះទៅក្រុងសេលូសៀ រួចពួកគាត់ចុះទូកក្ដោងនៅកន្លែងនោះ ហើយទៅកោះគីប្រុស។
៥ លុះទៅដល់ក្រុងសាឡាមីស ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមផ្សព្វផ្សាយបណ្ដាំរបស់ព្រះនៅក្នុងសាលាប្រជុំទាំងប៉ុន្មានរបស់ជនជាតិយូដា។ យ៉ូហានក៏បាននៅជាមួយដើម្បីបម្រើ*ពួកគាត់ដែរ។+
៦ ក្រោយពីពួកគាត់បានធ្វើដំណើរពេញកោះនោះរហូតដល់ក្រុងប៉ាផូស ពួកគាត់បានប្រទះបុរសជនជាតិយូដាម្នាក់ឈ្មោះបារយេស៊ូ ជាគ្រូធ្មប់ និងជាអ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិត។
៧ គាត់នៅជាមួយនឹងស៊ើគាសប៉ូឡូសដែលជាអភិបាលខេត្ត និងជាអ្នកមានប្រាជ្ញា។ ស៊ើគាសប៉ូឡូសបានហៅបាណាបាសនិងសុលឲ្យមកឯគាត់ ព្រោះគាត់ចង់ឮបណ្ដាំរបស់ព្រះខ្លាំងណាស់។
៨ ប៉ុន្តែ អេលីម៉ាសដែលជាគ្រូធ្មប់ (ឈ្មោះរបស់គាត់មានន័យថាគ្រូធ្មប់) ចាប់ផ្ដើមប្រឆាំងពួកគាត់ ដោយខំបំបែរស៊ើគាសប៉ូឡូសចេញពីជំនឿ។
៩ រួចសុលដែលហៅថាប៉ូល បានពេញទៅដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ ក៏សម្លឹងមើលចំអេលីម៉ាស
១០ ហើយនិយាយថា៖ «ឱមនុស្សដែលពេញទៅដោយភាពក្លែងបន្លំ និងសេចក្ដីខូចអាក្រក់សព្វបែបយ៉ាងអើយ អ្នកជាកូនមេកំណាច*+ និងជាសត្រូវនៃអ្វីៗទាំងអស់ដែលសុចរិត តើអ្នកមិនព្រមឈប់ពង្វាងផ្លូវត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ា*ទេឬ?
១១ មើល! ដៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា*នៅលើអ្នក ហើយអ្នកនឹងងងឹតភ្នែក មើលមិនឃើញពន្លឺថ្ងៃអស់មួយរយៈ»។ រំពេចនោះ អ្វីដែលមើលទៅដូចជាអ័ព្ទបានធ្វើឲ្យភ្នែកគាត់មើលមិនឃើញ រួចគាត់ក៏ងងឹតភ្នែកទៅ ហើយបានដើរវិលវល់រកគេដឹកដៃគាត់។
១២ លុះអភិបាលខេត្តឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើង គាត់ក៏ទៅជាអ្នកជឿ ព្រោះគាត់នឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តនឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។*
១៣ បន្ទាប់មក ប៉ូលនិងបុរសទាំងនោះធ្វើដំណើរតាមផ្លូវទឹក ចេញពីក្រុងប៉ាផូសទៅដល់ក្រុងពើកានៅខេត្តប៉ាមភីលៀ។ ប៉ុន្តែ យ៉ូហាន+បានចាកចេញពីពួកគាត់ ហើយត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។+
១៤ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគាត់បានបន្តដំណើរពីក្រុងពើកាទៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូកនៅតំបន់ភីស៊ីឌា រួចបានចូលអង្គុយក្នុងសាលាប្រជុំ+នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក។
១៥ បន្ទាប់ពីបានអានច្បាប់*+និងសៀវភៅរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយចប់ ពួកអ្នកទទួលខុសត្រូវលើសាលាប្រជុំបានចាត់គេឲ្យទៅប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «បងប្អូនអើយ ប្រសិនបើមានអ្វីដែលអាចនិយាយលើកទឹកចិត្តបណ្ដាជន សូមប្រាប់មក»។
១៦ ដូច្នេះ ប៉ូលក្រោកឡើងលើកដៃធ្វើសញ្ញា រួចនិយាយថា៖
«ឱជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនិងអ្នកឯទៀតដែលកោតខ្លាចព្រះ សូមស្ដាប់ខ្ញុំ។
១៧ ព្រះនៃបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលនេះបានជ្រើសរើសពួកបុព្វបុរសរបស់យើង ហើយលោកបានតម្កើងបណ្ដាជននេះក្នុងអំឡុងពេលដែលពួកគេស្នាក់នៅជាជនបរទេសក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប ហើយលោកបាននាំពួកគេចេញមកដោយឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា។*+
១៨ អស់រយៈពេលប្រហែល៤០ឆ្នាំនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ លោកបានទ្រាំនឹងការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ។+
១៩ បន្ទាប់ពីបានបំផ្លាញអស់ប្រជាជាតិ៧នៅស្រុកកាណាន លោកក៏ប្រគល់ទឹកដីទាំងនោះឲ្យពួកបុព្វបុរសរបស់យើងជាមត៌ក។+
២០ ការទាំងអស់នោះកើតឡើងក្នុងរយៈពេលប្រហែល៤៥០ឆ្នាំ។
«ក្រោយពីការទាំងនេះ លោកបានឲ្យពួកអ្នកសម្រេចក្ដីដល់ពួកគេ រហូតដល់មានសាំយូអែល ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។+
២១ ប៉ុន្តែក្រោយមក ពួកគេទាមទារឲ្យមានស្ដេច+ រួចព្រះបានឲ្យសុលជាកូនប្រុសគីស ពីកុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន+ឲ្យគ្រប់គ្រងលើពួកគេអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ។
២២ បន្ទាប់ពីបានដកសុលពីតំណែង លោកបានតាំងដាវីឌឡើងជាស្ដេច+ ហើយលោកបានបញ្ជាក់អំពីគាត់ថា៖ ‹ខ្ញុំបានរកឃើញដាវីឌ ជាកូនអ៊ីសាយ+ និងជាអ្នកដែលខ្ញុំពេញចិត្ត+ គាត់នឹងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់តាមបំណងចិត្តខ្ញុំ›។
២៣ តាមរយៈកូនចៅ*របស់បុរសនេះ ព្រះបានឲ្យអ៊ីស្រាអែលមានអ្នកសង្គ្រោះម្នាក់ដូចលោកបានសន្យា ពោលគឺលោកយេស៊ូ។+
២៤ មុនលោកមកដល់ យ៉ូហានបានផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈដល់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ឲ្យប្រែចិត្ត ដោយទទួលការជ្រមុជទឹក។*+
២៥ ប៉ុន្តែ ពេលដែលយ៉ូហានជិតបញ្ចប់កិច្ចបម្រើរបស់គាត់ គាត់តែងនិយាយថា៖ ‹តើអ្នករាល់គ្នាគិតថាខ្ញុំជាអ្វី? ខ្ញុំមិនមែនជាលោកទេ។ ប៉ុន្តែមើល! មានមនុស្សម្នាក់ដែលនឹងមកក្រោយខ្ញុំ ខ្ញុំមិនសមនឹងស្រាយខ្សែស្បែកជើងជូនលោកឡើយ›។+
២៦ «បងប្អូនដែលជាកូនចៅអាប្រាហាំ និងអ្នកឯទៀតដែលកោតខ្លាចព្រះអើយ បណ្ដាំរបស់ព្រះស្ដីអំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះបានត្រូវផ្ញើមកយើង។+
២៧ ព្រោះអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងមិនបានស្គាល់លោកទេ តែពេលដែលពួកគេវិនិច្ឆ័យលោក នោះពួកគេបានសម្រេចអ្វីៗដែលពួកអ្នកប្រកាសទំនាយបានប្រាប់ទុកជាមុន+ ជាអ្វីៗដែលគេអានឲ្យស្ដាប់រាល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក។
២៨ ទោះជាពួកគេបានឃើញថាលោកគ្មានទោសអ្វីគួរនឹងស្លាប់ក៏ដោយ+ ក៏ពួកគេទាមទារឲ្យពីឡាតប្រហារជីវិតលោកដែរ។+
២៩ ក្រោយពីពួកគេបានសម្រេចការទាំងអស់ដែលបានត្រូវសរសេរអំពីលោកហើយ ពួកគេក៏យកលោកចុះពីបង្គោលឈើ រួចដាក់ក្នុងទីបញ្ចុះសព។+
៣០ ប៉ុន្តែ ព្រះបានប្រោសលោកឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ+
៣១ រួចអស់ជាច្រើនថ្ងៃ លោកបានលេចមកជួបពួកអ្នកដែលបានឡើងពីស្រុកកាលីឡេទៅក្រុងយេរូសាឡិមជាមួយនឹងលោក។ ពួកអ្នកទាំងនេះកំពុងធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីលោកប្រាប់បណ្ដាជន។+
៣២ «ដូច្នេះ យើងកំពុងប្រកាសប្រាប់អ្នករាល់គ្នានូវដំណឹងល្អអំពីសេចក្ដីសន្យាដែលព្រះបានឲ្យដល់ពួកបុព្វបុរស។
៣៣ ព្រះបានសម្រេចសេចក្ដីសន្យានោះយ៉ាងពេញលេញដើម្បីយើង ដែលជាកូនរបស់បុព្វបុរសទាំងនោះ ដោយប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញ+ ដូចបានត្រូវសរសេរក្នុងចម្រៀងសរសើរព្រះ ទំនុកទី២ថា៖ ‹អ្នកជាកូនរបស់ខ្ញុំ ហើយចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅ ខ្ញុំជាឪពុករបស់អ្នក›។+
៣៤ ព្រះបានបញ្ជាក់ថាលោកបានប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ហើយមិនឲ្យលោកត្រឡប់ទៅមានរូបកាយដែលខូចទៅបានឡើយ ពេលដែលលោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នានូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ដែលខ្ញុំបានសន្យានឹងដាវីឌ ហើយនោះជាអ្វីដ៏គួរឲ្យទុកចិត្ត›។+
៣៥ ដូច្នេះ ទំនុកមួយទៀតក្នុងចម្រៀងសរសើរព្រះចែងថា៖ ‹លោកនឹងមិនឲ្យអ្នកស្មោះត្រង់របស់លោកឃើញសេចក្ដីខូចរលួយឡើយ›។+
៣៦ ឯដាវីឌវិញ គាត់បានបម្រើព្រះពេលដែលគាត់នៅរស់ រួចពេលដែលគាត់ស្លាប់ គេបានដាក់សពគាត់ជាមួយនឹងពួកបុព្វបុរសរបស់គាត់ ហើយសពគាត់បានខូចរលួយទៅ។+
៣៧ ចំណែកលោកដែលព្រះបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកមិនបានឃើញសេចក្ដីខូចរលួយទេ។+
៣៨ «ដូច្នេះបងប្អូនអើយ សូមជ្រាបថា តាមរយៈលោកនោះហើយដែលយើងកំពុងផ្សព្វផ្សាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអំពីការអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គង។+
៣៩ តាមរយៈលោកដែរ អស់អ្នកណាដែលជឿក៏រាប់ថាគ្មានទោស+ ពីការទាំងអស់ដែលអ្នករាល់គ្នាមិនអាចត្រូវរាប់ថាគ្មានទោសតាមច្បាប់ម៉ូសេ។+
៤០ ម្ល៉ោះហើយ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រយ័ត្ន កុំឲ្យអ្វីដែលពួកអ្នកប្រកាសទំនាយបានចែងទុកជាមុន កើតឡើងចំពោះអ្នករាល់គ្នា ពោលគឺ៖
៤១ ‹ឱពួកអ្នកដែលមើលងាយអើយ ចូរមើល ហើយកោតស្ងើចចុះ ហើយចូរបាត់សូន្យទៅ ពីព្រោះខ្ញុំនឹងធ្វើការមួយនៅគ្រារបស់អ្នករាល់គ្នា ជាការដែលអ្នករាល់គ្នានឹងមិនជឿសោះ ទោះជាមានគេរៀបរាប់ប្រាប់យ៉ាងល្អិតល្អន់ក៏ដោយ›»។+
៤២ កាលដែលពួកគាត់កំពុងចេញទៅ បណ្ដាជនចាប់ផ្ដើមអង្វរពួកគាត់ឲ្យប្រាប់រឿងទាំងនេះនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកបន្ទាប់។
៤៣ ដូច្នេះ បន្ទាប់ពីអង្គប្រជុំចប់ហើយ ជនជាតិយូដានិងអ្នកដូរសាសនា*ជាច្រើននាក់ដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ ក៏បានទៅតាមប៉ូលនិងបាណាបាស ហើយពួកគាត់បានព្យាយាមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យបន្តធ្វើជាមនុស្សដែលសមនឹងទទួលគុណដ៏វិសេសលើសលប់ពីព្រះ។+
៤៤ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាកបន្ទាប់ អ្នកក្រុងសឹងតែទាំងអស់បាននាំគ្នាមកស្ដាប់បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។*
៤៥ នៅពេលដែលជនជាតិយូដាឃើញមនុស្សសន្ធឹកយ៉ាងនេះ ពួកគេមានចិត្តច្រណែនក្រៃលែង ក៏ចាប់ផ្ដើមនិយាយប្រឆាំងប៉ូលដោយប្រើសម្ដីប្រមាថមើលងាយ។+
៤៦ ដូច្នេះ ប៉ូលនិងបាណាបាសបាននិយាយដោយក្លាហានថា៖ «ជាការចាំបាច់ដែលយើងប្រាប់បណ្ដាំរបស់ព្រះដល់អ្នករាល់គ្នាមុនគេ។+ ប៉ុន្តែដោយសារអ្នករាល់គ្នាកំពុងច្រានចោលបណ្ដាំនោះ ហើយបង្ហាញថាខ្លួនមិនសមនឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ មើល! យើងបែរទៅជនជាតិដទៃវិញ។+
៤៧ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ា*បានបង្គាប់យើងដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ខ្ញុំបានតែងតាំងអ្នកឲ្យធ្វើជាពន្លឺបំភ្លឺប្រជាជាតិទាំងឡាយ ដើម្បីឲ្យអ្នកធ្វើជាសេចក្ដីសង្គ្រោះរហូតដល់ចុងបំផុតផែនដី›»។+
៤៨ ពេលដែលជនជាតិដទៃឮដូច្នេះ ពួកគេក៏ត្រេកអរ ហើយចាប់ផ្ដើមតម្កើងបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា* រួចអស់អ្នកដែលមានចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវឲ្យបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ បានក្លាយទៅជាអ្នកជឿ។
៤៩ ម្យ៉ាងទៀត បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា*បានត្រូវផ្សាយនៅគ្រប់កន្លែងក្នុងស្រុកនោះ។
៥០ ប៉ុន្តែ ជនជាតិយូដាបានបញ្ចុះបញ្ចូលពួកស្ត្រីដែលមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្បី និងជាអ្នកកោតខ្លាចព្រះ ព្រមទាំងបញ្ចុះបញ្ចូលពួកបុរសដែលមានមុខមានមាត់នៅក្រុងនោះ រួចអ្នកទាំងនោះបានញុះញង់គេឲ្យបៀតបៀន+ប៉ូលនិងបាណាបាស ហើយបានបោះពួកគាត់ទៅក្រៅដែនដីរបស់ពួកគេ។
៥១ បន្ទាប់មក ពួកគាត់បានរលាស់ធូលីដីពីជើងពួកគាត់ចេញទុកជាការដាស់តឿនពួកគេ រួចបានទៅក្រុងអ៊ីកូនាម។+
៥២ ឯពួកអ្នកកាន់តាមបានពោរពេញទៅដោយអំណរ+និងឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធជានិច្ច។
កំណត់សម្គាល់
^ ឬ«ជួយ»
^ ភាសាក្រិច«ឌីអាបូឡូស»មានន័យថា«អ្នកបង្កាច់បង្ខូច»
^ នេះសំដៅលើច្បាប់ដែលព្រះបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ
^ ន័យត្រង់«ដោយដៃដែលបានលើកខ្ពស់»
^ ន័យត្រង់«ពូជ»
^ ការជ្រមុជទឹកជាពិធីសាសនា
^ ឬ«អ្នកដែលចូលសាសនាយូដា»
