សៀវភៅសាំយូអែលទី១ ១៤:១-៥២
១៤ ថ្ងៃមួយ យ៉ូណាថាន+កូនប្រុសសុល និយាយទៅអ្នកបម្រើដែលកាន់គ្រឿងចម្បាំងឲ្យគាត់ថា៖ «តោះ! យើងឆ្លងទៅបន្ទាយទ័ពពួកភីលីស្ទីនដែលនៅម្ខាងទៀត»។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានប្រាប់ឪពុករបស់គាត់ទេ។
២ សុលបានបន្តនៅក្រោមដើមទទឹមមួយនៅមីករ៉ូន ដែលស្ថិតនៅជាយក្រុងគីបៀ។+ នៅទីនោះ មានបុរសប្រហែល៦០០នាក់ដែលនៅជាមួយនឹងគាត់+
៣ (គ្រានោះ អាហាយ៉ាដែលជាសង្ឃពាក់អាវអេផូឌ។+ គាត់ជាកូនប្រុសរបស់អាហាយថូប+ដែលជាបងប្រុសរបស់អ៊ីកាបុត+ អ៊ីកាបុតជាកូនប្រុសរបស់ភីនេហាស+ ភីនេហាសជាកូនប្រុសអេលី+ដែលជាសង្ឃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅក្រុងស៊ីឡូរ)។+ ឯពួកទាហានមិនបានដឹងថាយ៉ូណាថានចេញទៅបន្ទាយទ័ពពួកភីលីស្ទីនទេ។
៤ យ៉ូណាថានរកផ្លូវឆ្លងច្រកភ្នំទៅបន្ទាយទ័ពពួកភីលីស្ទីន។ នៅចន្លោះច្រកភ្នំនោះមានថ្មធំៗពីរខ្ពស់ចោតអមសងខាង។ ថ្មមួយឈ្មោះបូសេស ហើយថ្មមួយទៀតឈ្មោះសេនេ។
៥ ថ្មមួយបែរមុខទៅឯមីកម៉ាស់ដែលនៅទិសខាងជើង ហើយថ្មមួយទៀតបែរមុខទៅឯក្រុងកេបាដែលនៅទិសខាងត្បូង។+
៦ យ៉ូណាថាននិយាយទៅអ្នកកាន់គ្រឿងចម្បាំងឲ្យគាត់ថា៖ «តោះ! យើងឆ្លងទៅបន្ទាយទ័ពជនជាតិដទៃ*ទាំងនោះ។+ ប្រហែលជាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើង ព្រោះគ្មានអ្វីអាចរារាំងព្រះយេហូវ៉ាមិនឲ្យសង្គ្រោះយើងឡើយ ទោះជាយើងមានគ្នាតិចឬច្រើនក្ដី»។+
៧ អ្នកកាន់គ្រឿងចម្បាំងនិយាយថា៖ «បាទ ស្រេចតែលោកទេ។ កន្លែងណាដែលលោកចង់ទៅ ខ្ញុំនឹងទៅតាមលោក»។
៨ រួចមក យ៉ូណាថាននិយាយថា៖ «យើងនឹងឆ្លងទៅទីតាំងរបស់ពួកគេ ហើយបង្ហាញខ្លួនឲ្យពួកគេឃើញ។
៩ បើពួកគេនិយាយមកយើងថា៖ ‹ចូរចាំនៅត្រង់ហ្នឹងហើយ!› នោះយើងនឹងរង់ចាំ ហើយមិនឡើងទៅច្បាំងនឹងពួកគេទេ។
១០ តែបើពួកគេនិយាយថា៖ ‹ចូរឡើងមកច្បាំងមក!› នោះយើងនឹងឡើងទៅ ព្រោះនេះជាសញ្ញាសម្គាល់ឲ្យយើងដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រគល់ពួកគេមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់យើង»។+
១១ រួចមក យ៉ូណាថាននិងអ្នកកាន់គ្រឿងចម្បាំងឲ្យគាត់ ក៏បង្ហាញខ្លួនឲ្យពួកទ័ពភីលីស្ទីនឃើញ។ ពួកទ័ពភីលីស្ទីននិយាយថា៖ «មើល! ជនជាតិហេប្រឺចេញពីកន្លែងដែលពួកគេលាក់ខ្លួន»។+
១២ ដូច្នេះ ពួកភីលីស្ទីនស្រែកប្រាប់យ៉ូណាថាននិងអ្នកកាន់គ្រឿងចម្បាំងឲ្យគាត់ថា៖ «ចូរឡើងមកច្បាំងមក ចាំយើងប្រដៅពួកឯងឲ្យដឹងដៃម្ដង!»។+ ភ្លាមនោះ យ៉ូណាថានប្រាប់អ្នកកាន់គ្រឿងចម្បាំងឲ្យគាត់ថា៖ «សូមមកតាមខ្ញុំ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រគល់ពួកគេមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល»។+
១៣ យ៉ូណាថានតោងជម្រាលថ្មឡើង ហើយអ្នកកាន់គ្រឿងចម្បាំងឲ្យគាត់ឡើងតាមពីក្រោយគាត់។ យ៉ូណាថានវាយប្រហារពួកភីលីស្ទីន ហើយអ្នកកាន់គ្រឿងចម្បាំងឲ្យគាត់ផ្ដាច់ជីវិតពួកគេតាមក្រោយ។
១៤ ដំបូង យ៉ូណាថាននិងអ្នកកាន់គ្រឿងចម្បាំងឲ្យគាត់បានវាយសម្លាប់មនុស្សអស់ប្រហែល២០នាក់នៅលើផ្ទៃដីទំហំតូច។*
១៥ ពេលនោះ ទាហានភីលីស្ទីនទាំងអស់ក្នុងជំរំនិងក្នុងបន្ទាយទ័ពក៏ភ័យស្លុតគ្រប់ៗគ្នា សូម្បីតែក្រុមវាយឆ្មក់+ក៏ភ័យខ្លាចដែរ។ ឯដីចាប់ផ្ដើមរញ្ជួយ ហើយព្រះបានធ្វើឲ្យពួកគេភ័យស្លុតយ៉ាងខ្លាំង។
១៦ អ្នកយាមល្បាតរបស់សុលនៅក្រុងគីបៀ+ក្នុងស្រុករបស់កុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន បានឃើញថាមានភាពចលាចលពេញជំរំសត្រូវ។+
១៧ សុលនិយាយទៅកាន់អ្នកដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ថា៖ «សូមរាប់ចំនួនមនុស្ស ដើម្បីដឹងថាបាត់អ្នកណាខ្លះ»។ ពេលពួកគេរាប់ហើយ ឃើញថាបាត់យ៉ូណាថាននិងអ្នកកាន់គ្រឿងចម្បាំងឲ្យគាត់។
១៨ សុលនិយាយទៅអាហាយ៉ា+ ដោយពោលថា៖ «សូមយកហឹបនៃព្រះពិតមកទីនេះ!» (នៅពេលនោះ ហឹបនៃព្រះពិតនៅជាមួយនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែល)។
១៩ កាលដែលសុលកំពុងនិយាយទៅកាន់សង្ឃនោះ ភាពចលាចលក៏កើតមានកាន់តែខ្លាំងឡើងនៅទីបោះទ័ពពួកភីលីស្ទីន។ សុលនិយាយទៅសង្ឃថា៖ «សូមឈប់ធ្វើអ្វីដែលអ្នកកំពុងធ្វើទៅ»។
២០ ដូច្នេះ សុលនិងទាហានទាំងអស់របស់គាត់បានជួបជុំគ្នា រួចចេញទៅសមរភូមិ។ ពេលទៅដល់ ពួកគេឃើញពួកភីលីស្ទីនកំពុងសម្លាប់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយឃើញមានភាពវឹកវរក្រៃលែង។
២១ ម្យ៉ាងទៀត ជនជាតិហេប្រឺដែលធ្លាប់គាំទ្រពួកភីលីស្ទីន និងដែលបានឡើងទៅទីបោះទ័ពជាមួយនឹងពួកគេ ឥឡូវបែរមកគាំទ្រជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់សុលនិងយ៉ូណាថានវិញ។
២២ ឯបុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលលាក់ខ្លួន+នៅតំបន់ភ្នំស្រុកអេប្រាអ៊ីម ពួកគេបានឮថាពួកភីលីស្ទីនកំពុងរត់គេចខ្លួនហើយ។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ចូលរួមដេញតាមសម្លាប់ពួកភីលីស្ទីនដែរ។
២៣ នៅថ្ងៃនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល+ ហើយការច្បាំងគ្នានោះបន្តរហូតទៅដល់ក្រុងបេតអាវេន។+
២៤ ក៏ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃនោះ ទាហានជនជាតិអ៊ីស្រាអែលហេវហត់ខ្លាំងណាស់ ព្រោះសុលបានឲ្យពួកគេធ្វើតាមសម្បថរបស់គាត់ ដែលថា៖ «បើមានអ្នកណាម្នាក់បរិភោគអាហារ*មុនពេលល្ងាច និងមុនពេលខ្ញុំសងសឹកសត្រូវរបស់ខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងត្រូវបណ្ដាសា!»។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេទាំងអស់គ្នាមិនហ៊ានបរិភោគអ្វីឡើយ។+
២៥ ទាហានជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានមកដល់ព្រៃមួយ។ នៅទីនោះមានទឹកឃ្មុំស្រក់ហូរហៀរលើដី។
២៦ ពេលពួកគេចូលក្នុងព្រៃនោះ ពួកគេបានឃើញទឹកឃ្មុំកំពុងស្រក់ចុះ។ ប៉ុន្តែ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ហ៊ានលូកដៃយកទឹកឃ្មុំនោះមកបរិភោគទេ ដោយសារពួកគេខ្លាចត្រូវសម្បថរបស់សុល។
២៧ ចំណែកយ៉ូណាថាន គាត់មិនបានដឹងអំពីសម្បថរបស់ឪពុកគាត់ឡើយ។+ គាត់លូកចុងដំបងទៅចាក់ក្នុងផ្លិតឃ្មុំ ហើយយកមកបរិភោគ ពេលនោះស្រាប់តែគាត់មានកម្លាំងឡើងវិញ។
២៨ ភ្លាមនោះ ទាហានម្នាក់ប្រាប់យ៉ូណាថានថា៖ «ឪពុករបស់លោកបានឲ្យពួកយើងធ្វើតាមសម្បថថា៖ ‹បើមានអ្នកណាម្នាក់បរិភោគនៅថ្ងៃនេះ អ្នកនោះនឹងត្រូវបណ្ដាសាជាមិនខាន!›។+ ហេតុនេះហើយបានជាពួកយើងហេវហត់ខ្លាំងយ៉ាងនេះ»។
២៩ ដូច្នេះ យ៉ូណាថាននិយាយថា៖ «ឪពុកខ្ញុំបានធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាវេទនាហើយ។ អ្នករាល់គ្នាឃើញទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែបរិភោគទឹកឃ្មុំតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំមានកម្លាំងឡើងវិញភ្លាម។
៣០ បើថ្ងៃនេះអ្នករាល់គ្នាបានបរិភោគឆ្អែត+ពីជ័យភណ្ឌ នោះយើងច្បាស់ជាទទួលជ័យជម្នះច្រើនជាងនេះឆ្ងាយណាស់ ហើយអ្នករាល់គ្នាក៏អាចសម្លាប់ពួកភីលីស្ទីនច្រើនជាងនេះទៅទៀត»។
៣១ នៅថ្ងៃនោះ ពួកគេបន្តសម្លាប់ពួកភីលីស្ទីនតាំងពីមីកម៉ាស់រហូតដល់ក្រុងអៃយ៉ាឡូន។+ នេះធ្វើឲ្យពួកគេហេវហត់កាន់តែខ្លាំងឡើង។
៣២ ហេតុនេះ ពួកគេស្ទុះទៅចាប់យកជ័យភណ្ឌយ៉ាងលោភលន់។ ពួកគេបានយកចៀមនិងគោរបស់សត្រូវមកសម្លាប់នៅនឹងកន្លែង ហើយបរិភោគសាច់ដែលមានឈាមទៀតផង។+
៣៣ ពេលនោះមានគេប្រាប់សុលថា៖ «មើលហ្ន៎! ទាហានជនជាតិអ៊ីស្រាអែលកំពុងធ្វើខុសនឹងព្រះយេហូវ៉ា ដោយសារពួកគេបរិភោគសាច់ដែលមានឈាម»។+ នោះសុលនិយាយថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបានប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ។ ចូរប្រមៀលថ្មធំមួយមកឲ្យខ្ញុំភ្លាម»។
៣៤ រួចសុលបង្គាប់ថា៖ «ចូរទៅប្រាប់ពួកទាហានទាំងអស់ថា៖ ‹ចូរអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗយកគោនិងចៀមមកសម្លាប់នៅលើថ្មនេះ ហើយបរិភោគទៅ។ កុំធ្វើខុសនឹងព្រះយេហូវ៉ា ដោយបរិភោគសាច់ដែលមានឈាមឡើយ›»។+ ដូច្នេះនៅយប់នោះ ពួកគេគ្រប់គ្នាបានយកគោមកសម្លាប់នៅលើថ្មនោះ។
៣៥ សុលបានសង់ទីបូជាមួយជូនព្រះយេហូវ៉ា។+ នេះជាទីបូជាដំបូងដែលគាត់បានសង់ជូនព្រះយេហូវ៉ា។
៣៦ ក្រោយមក សុលនិយាយថា៖ «យប់នេះ ចូរយើងចេញដំណើរទៅវាយពួកភីលីស្ទីន ហើយរឹបអូសទ្រព្យរបស់ពួកគេរហូតដល់ថ្ងៃរះ។ យើងនឹងមិនទុកជីវិតឲ្យអ្នកណាម្នាក់ឡើយ»។ ពួកទាហានតបថា៖ «សូមធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តរបស់លោកចុះ»។ រួចសង្ឃនិយាយថា៖ «ចូរយើងសុំការណែនាំពីព្រះពិតនៅទីនេះជាមុនសិន»។+
៣៧ ហេតុនេះ សុលអធិដ្ឋានសួរព្រះថា៖ «តើខ្ញុំគួរដេញតាមពួកភីលីស្ទីនឬទេ?+ តើលោកនឹងប្រគល់ពួកគេមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ?»។ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃនោះ ព្រះមិនបានឆ្លើយតបនឹងគាត់ឡើយ។
៣៨ ដូច្នេះ សុលនិយាយថា៖ «សូមមេទ័ពទាំងអស់មកនេះ ហើយរកមូលហេតុមើលថាយើងបានធ្វើខុសអ្វីនៅថ្ងៃនេះ។
៣៩ ខ្ញុំសូមស្បថចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដ៏មានជីវិតរស់នៅ និងជាព្រះដែលបានសង្គ្រោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលថា សូម្បីតែអ្នកធ្វើខុសនោះជាយ៉ូណាថានកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ក៏គាត់ត្រូវតែស្លាប់ដែរ»។ ប៉ុន្តែ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ហ៊ានប្រាប់សុលទេ។
៤០ ដូច្នេះ សុលប្រាប់ទាហានទាំងអស់ថា៖ «សូមអ្នករាល់គ្នាទៅម្ខាង ហើយខ្ញុំនិងយ៉ូណាថានទៅម្ខាងទៀត»។ ពួកគេនិយាយទៅសុលថា៖ «សូមធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តរបស់លោកចុះ»។
៤១ រួចសុលអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឱព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ សូមលោកមេត្តាឆ្លើយតាមរយៈធូមីម*ផង!»។+ រួចយ៉ូណាថាននិងសុលបានត្រូវជ្រើសរើស តែពួកទាហានមិនបានត្រូវជ្រើសរើសទេ។
៤២ រួចមក សុលនិយាយថា៖ «សូមចាប់ឆ្នោត*+រវាងខ្ញុំនិងយ៉ូណាថានជាកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ»។ ដូច្នេះ ឆ្នោតបានត្រូវចំយ៉ូណាថាន។
៤៣ សុលសួរយ៉ូណាថានថា៖ «ប្រាប់ពុកមក តើកូនបានធ្វើអ្វី?»។ យ៉ូណាថានប្រាប់សុលថា៖ «ខ្ញុំបរិភោគទឹកឃ្មុំពីចុងដំបងតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះ។+ បើខុសមែន ខ្ញុំសុខចិត្តស្លាប់!»។
៤៤ សុលនិយាយថា៖ «យ៉ូណាថាន! កូនត្រូវតែស្លាប់! បើកូនមិនស្លាប់ទេ សូមព្រះដាក់ទោសពុកឲ្យធ្ងន់ចុះ!»។+
៤៥ ប៉ុន្តែ ពួកទាហាននិយាយទៅសុលថា៖ «យ៉ូណាថានជាអ្នកដែលនាំឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទទួលជ័យជម្នះដ៏ធំធេងនេះ+ ហេតុអ្វីគាត់ត្រូវស្លាប់? គឺមិនសមហេតុផលឡើយ! យើងសូមស្បថចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដ៏មានជីវិតរស់នៅថា សូម្បីតែសក់គាត់មួយសរសៃ ក៏មិនត្រូវជ្រុះដល់ដីដែរ ព្រោះថ្ងៃនេះព្រះបានជួយគាត់ឲ្យមានជ័យជម្នះ»។+ ដោយសារហេតុផលទាំងនេះ ពួកគេបានសង្គ្រោះជីវិតយ៉ូណាថាន។
៤៦ ដូច្នេះ សុលឈប់ដេញតាមច្បាំងនឹងពួកភីលីស្ទីន។ ឯពួកភីលីស្ទីនត្រឡប់ទៅតំបន់របស់ពួកគេវិញ។
៤៧ សុលបានពង្រឹងការគ្រប់គ្រងលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ហើយបានច្បាំងនឹងសត្រូវនៅគ្រប់ទិសទី។ សុលបានច្បាំងនឹងជនជាតិម៉ូអាប់+ ជនជាតិអាំម៉ូន+ ជនជាតិអេដំ+ ពួកស្ដេចនៃស្រុកសូបា+ និងជនជាតិភីលីស្ទីន+ ហើយសុលបានច្បាំងឈ្នះគ្រប់ទីកន្លែង។
៤៨ សុលធ្វើចម្បាំងយ៉ាងក្លាហាន ហើយបានវាយឈ្នះជនជាតិអាម៉ាលេក+ ព្រមទាំងបានសង្គ្រោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីកណ្ដាប់ដៃសត្រូវទៀតផង។
៤៩ កូនប្រុសៗរបស់សុលគឺឈ្មោះ យ៉ូណាថាន អ៊ីសវ៉ាយ និងម៉ាលខាយស៊ូអា។+ សុលក៏មានកូនស្រីពីរនាក់ដែរគឺឈ្មោះ មេរ៉ាបជាកូនស្រីបង+ និងមីកាលជាកូនស្រីប្អូន។+
៥០ ប្រពន្ធរបស់សុលឈ្មោះអាហ៊ីណោម ដែលជាកូនស្រីរបស់អាហ៊ីមម៉ាអេស។ មេទ័ពរបស់សុលឈ្មោះអាប់ណឺ+ ជាកូនប្រុសរបស់ណឺ ណឺត្រូវជាឪពុកមារបស់សុល។
៥១ គីស+ជាឪពុករបស់សុល ហើយណឺ+ដែលជាឪពុករបស់អាប់ណឺ គាត់ត្រូវជាកូនប្រុសរបស់អាបែល។
៥២ អស់មួយជីវិតរបស់សុល គាត់បានធ្វើចម្បាំងនឹងពួកភីលីស្ទីនយ៉ាងស្វិតស្វាញ។+ ហេតុនេះ ពេលសុលឃើញបុរសណាដែលមានចិត្តអង់អាចក្លាហាននិងមានកម្លាំងខ្លាំងក្លា គាត់ជ្រើសរើសបុរសនោះឲ្យចូលបម្រើក្នុងជួរកងទ័ពរបស់គាត់។+
កំណត់សម្គាល់
^ ន័យត្រង់«ពួកមិនកាត់ចុងស្បែក»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ការកាត់ចុងស្បែក»
^ ន័យត្រង់«នៅលើផ្ទៃដីដែលគោមួយនឹមអាចព្យួរក្នុងមួយថ្ងៃ»
^ ន័យត្រង់«នំប៉័ង»
^ មើលនិយមន័យពាក្យ«យូរីមនិងធូមីម»
^ មើលនិយមន័យពាក្យ«ឆ្នោត»
