សៀវភៅសាំយូអែលទី១ ៤:១-២២
៤ តាមរយៈសាំយូអែល ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានឮប្រសាសន៍របស់ព្រះ។
នៅថ្ងៃមួយ កងទ័ពអ៊ីស្រាអែលបានចេញទៅសមរភូមិដើម្បីច្បាំងនឹងកងទ័ពភីលីស្ទីន។ ពួកអ៊ីស្រាអែលបោះទ័ពនៅជិតអេបេណេសឺ រីឯពួកភីលីស្ទីនបោះទ័ពនៅក្នុងទឹកដីក្រុងអាផែក។
២ ពួកភីលីស្ទីនបានតម្រៀបទ័ព រួចចូលប្រយុទ្ធនឹងពួកអ៊ីស្រាអែល។ ប៉ុន្តែ ពួកអ៊ីស្រាអែលច្បាំងចាញ់ពួកភីលីស្ទីន។ នៅវាលសមរភូមិ ពួកភីលីស្ទីនបានសម្លាប់ពួកអ៊ីស្រាអែលអស់ប្រហែលជា៤.០០០នាក់។
៣ ពេលពួកអ៊ីស្រាអែលត្រឡប់មកទីបោះទ័ពវិញ ពួកអ្នកចាស់ទុំនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនិយាយថា៖ «ហេតុអ្វីថ្ងៃនេះព្រះយេហូវ៉ាឲ្យយើងចាញ់ពួកភីលីស្ទីនដូច្នេះ?*+ ចូរយើងទៅក្រុងស៊ីឡូរយកហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមកទីនេះ+ ដើម្បីឲ្យហឹបនោះសង្គ្រោះយើងពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកសត្រូវ»។
៤ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ចាត់បុរសខ្លះឲ្យទៅក្រុងស៊ីឡូរ។ បុរសទាំងនោះបាននាំយកហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ ដែលជាព្រះអង្គុយពីលើ*ចេរូប៊ីន+ ហើយកូនប្រុសពីរនាក់របស់អេលី គឺហូណាយនិងភីនេហាស+ ក៏បានមកជាមួយនឹងហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះពិតដែរ។
៥ កាលដែលហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវយកមកដល់ទីបោះទ័ពភ្លាម ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ក៏ស្រែកហ៊ោកញ្ជ្រៀវខ្ទរខ្ទារយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់ញ័រដី។
៦ ពេលដែលពួកភីលីស្ទីនឮសំឡេងស្រែកហ៊ោដូច្នោះ ពួកគេសួរគ្នាថា៖ «ហេតុអ្វីឮសំឡេងមកពីជំរំទ័ពពួកហេប្រឺខ្លាំងម្ល៉េះ?»។ ក្រោយមកទើបពួកគេដឹងថា ហឹបនៃព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវយកចូលក្នុងទីបោះទ័ពនោះ។
៧ ហេតុនេះ ពួកភីលីស្ទីនចាប់ផ្ដើមភ័យខ្លាច រួចនិយាយថា៖ «ព្រះបានមកក្នុងទីបោះទ័ពហើយ!»។+ ពួកគេនិយាយបន្ថែមទៀតថា៖ «វេទនាហើយយើង! ព្រោះមិនដែលមានរឿងបែបនេះកើតឡើងពីមុនទេ!
៨ វេទនាហើយយើង! តើអ្នកណានឹងសង្គ្រោះយើងពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ព្រះដ៏ខ្លាំងក្លានេះ? គឺព្រះនេះហើយដែលបានសម្លាប់ជនជាតិអេហ្ស៊ីប ដោយធ្វើឲ្យមានទុក្ខវេទនាសព្វបែបយ៉ាងនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។+
៩ ជនរួមជាតិភីលីស្ទីនអើយ! ចូរក្លាហាន ហើយអង់អាចឡើង! ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាទៅជាខ្ញុំបម្រើរបស់ពួកហេប្រឺ ដូចពួកគេធ្លាប់ធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។+ ចូរក្លាហាន ហើយទៅប្រយុទ្ធនឹងពួកគេ!»។
១០ ដូច្នេះ ពួកភីលីស្ទីនក៏ចេញទៅប្រយុទ្ធ ហើយបានវាយឈ្នះពួកអ៊ីស្រាអែល+ នាំឲ្យពួកគេបាក់ទ័ពរត់ទៅត្រសាលរៀងៗខ្លួនវិញ។ ក្នុងចម្បាំងនោះ មានមនុស្សស្លាប់ច្រើនណាស់។ ខាងពួកអ៊ីស្រាអែល ទាហានថ្មើរជើងស្លាប់អស់ចំនួន៣០.០០០នាក់។
១១ លើសពីនោះទៅទៀត ពួកភីលីស្ទីនបានចាប់យកហឹបនៃព្រះ។ ចំណែកកូនប្រុសពីរនាក់របស់អេលី គឺហូណាយនិងភីនេហាស បានបាត់បង់ជីវិត។+
១២ នៅថ្ងៃដដែលនោះ បុរសម្នាក់ពីកុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីនបានរត់រួចពីសមរភូមិ ហើយត្រឡប់ទៅក្រុងស៊ីឡូរវិញ។ គាត់បានហែកសម្លៀកបំពាក់ ហើយដាក់ដីលើក្បាល។+
១៣ ពេលដែលបុរសនោះទៅដល់ក្រុង អេលីកំពុងអង្គុយរង់ចាំលើកៅអីនាចិញ្ចើមផ្លូវ ព្រោះគាត់បារម្ភយ៉ាងខ្លាំងអំពីហឹបនៃព្រះពិត។+ បុរសនោះចូលទៅក្នុងក្រុងប្រាប់ដំណឹងនោះ ហើយអ្នកក្រុងទាំងមូលចាប់ផ្ដើមស្រែកទ្រហោយំ។
១៤ ពេលអេលីឮសំឡេងស្រែកយំ គាត់ក៏សួរថា៖ «ហេតុអ្វីឮសំឡេងស្រែកយំខ្លាំងយ៉ាងនេះ?»។ បុរសនោះក៏ប្រញាប់ចូលទៅជម្រាបអេលីអំពីដំណឹងនោះ
១៥ (ពេលនោះ អេលីមានអាយុ៩៨ឆ្នាំ ហើយភ្នែករបស់គាត់ងងឹតមើលអ្វីលែងឃើញ)។+
១៦ បុរសនោះជម្រាបអេលីថា៖ «ខ្ញុំបានរត់រួចពីសមរភូមិ! គឺរត់រួចនៅថ្ងៃនេះឯង!»។ អេលីសួរថា៖ «តើមានរឿងអ្វីកើតឡើងកូន?»។
១៧ បុរសនោះជម្រាបគាត់ថា៖ «ពួកទ័ពអ៊ីស្រាអែលបានចាញ់ ហើយរត់គេចពីពួកទ័ពភីលីស្ទីន។ ពួកយើងស្លាប់ច្រើនណាស់+ ហើយកូនប្រុសពីរនាក់របស់លោក គឺហូណាយនិងភីនេហាសក៏ស្លាប់ដែរ។+ ពួកគេថែមទាំងចាប់យកហឹបនៃព្រះពិតទៀតផង»។+
១៨ ខណៈដែលបុរសនោះរៀបរាប់ដល់រឿងហឹបនៃព្រះពិត ស្រាប់តែអេលីផ្ងារក្រោយធ្លាក់ពីលើកៅអីជិតមាត់ទ្វារ បាក់កស្លាប់នៅនឹងកន្លែង ដោយសារគាត់ធាត់ហើយមានវ័យចាស់ផង។ អស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ អេលីបានធ្វើជាអ្នកវិនិច្ឆ័យក្ដីឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។
១៩ ចំណែកកូនប្រសាស្រីរបស់អេលីដែលជាប្រពន្ធរបស់ភីនេហាស នាងមានផ្ទៃពោះជិតគ្រប់ខែហើយ។ ពេលដែលនាងឮដំណឹងថាហឹបនៃព្រះពិតបានត្រូវគេចាប់យក ហើយថាឪពុកក្មេកនិងប្ដីរបស់នាងស្លាប់ នោះនាងក៏ទន់ជង្គង់ឈឺពោះ រួចសម្រាលកូន ដោយមិនបានរំពឹងទុកជាមុន។
២០ កាលដែលនាងជិតស្លាប់ ស្ត្រីដែលឈរនៅក្បែរនាងនិយាយថា៖ «កុំភ័យខ្លាចឡើយ ព្រោះអ្នកកើតបានកូនប្រុសមួយ»។ ប៉ុន្តែ នាងមិនបានឆ្លើយតបទេ ហើយក៏មិនបានយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ដែរ។
២១ នាងដាក់ឈ្មោះកូនថាអ៊ីកាបុត*+ ហើយនិយាយថា៖ «សិរីរុងរឿងបានត្រូវចាប់យកពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលហើយ»។+ នាងពោលដូច្នេះ ដោយសារហឹបនៃព្រះពិតត្រូវគេចាប់យកទៅបាត់ និងដោយសារឪពុកក្មេកនិងប្ដីរបស់នាងស្លាប់។+
២២ នាងនិយាយថា៖ «សិរីរុងរឿងបានត្រូវចាប់យកពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដោយសារហឹបនៃព្រះពិតត្រូវគេចាប់យកទៅបាត់»។+
កំណត់សម្គាល់
^ ន័យត្រង់«ហេតុអ្វីថ្ងៃនេះព្រះយេហូវ៉ាវាយប្រហារយើងឲ្យចាញ់ពួកភីលីស្ទីន?»
^ ឬប្រហែលជាមានន័យថា«រវាង»
^ មានន័យថា«តើសិរីរុងរឿងនៅឯណា?»
