សុភាសិត ១២:១-២៨

  • អ្នក​ដែល​ស្អប់​ការ​កែ​តម្រង់​ជា​មនុស្ស​មិន​ចេះ​គិត​ពិចារណា (​)

  • «​ការ​និយាយ​ដោយ​ឥត​គិត​ពិចារណា ប្រៀប​ដូច​ជា​ការ​ចាក់​ដោយ​ដាវ​»​ (​១៨)

  • អស់​អ្នក​ដែល​លើក​ស្ទួយ​សេចក្ដី​សុខ​សាន្ត​តែង​តែ​មាន​អំណរ (​២០)

  • ព្រះ​យេហូវ៉ា​ស្អប់​មនុស្ស​កុហក (​២២)

  • ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​នាំ​ឲ្យ​កម្លាំង​ចិត្ត​ចុះ​ខ្សោយ (​២៥)

១២  អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ​ក៏​ស្រឡាញ់​ចំណេះ​ដែរ។+ ប៉ុន្តែ អ្នក​ដែល​ស្អប់​ការ​កែ​តម្រង់​ជា​មនុស្ស​មិន​ចេះ​គិត​ពិចារណា។*+  ២  ព្រះ​យេហូវ៉ា​ពេញ​ចិត្ត​មនុស្ស​ល្អតែ​លោក​ផ្ដន្ទា​ទោស​មនុស្ស​ដែល​គ្រោង​ធ្វើ​អាក្រក់។+  ៣  មនុស្ស​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​មាន​សុវត្ថិភាព​ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត​បាន​ឡើយ។+ ចំណែក​ឯ​មនុស្ស​សុចរិត ពួក​គេ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ដើម​ឈើ​ដែល​មិន​អាច​រំលើង​ចេញ​បាន។  ៤  ប្រពន្ធ​ល្អ*ជា​មកុដ​ដល់​ប្ដី​របស់​នាង+តែ​ប្រពន្ធ​ដែល​មាន​ការ​ប្រព្រឹត្ត​គួរ​ឲ្យ​ខ្មាស ប្រៀប​ដូច​ជា​ជំងឺ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ឆ្អឹង​របស់​ប្ដី​ពុក​រលួយ។+  ៥  ការ​គិត​គូរ​របស់​មនុស្ស​សុចរិត​សុទ្ធ​តែ​យុត្តិធម៌តែ​ការ​ណែនាំ​របស់​មនុស្ស​ទុច្ចរិត​សុទ្ធ​តែ​បោក​បញ្ឆោត។  ៦  សម្ដី​របស់​មនុស្ស​ទុច្ចរិត​ប្រៀប​ដូច​ជា​អ្នក​ដែល​លប​ចាំ​សម្លាប់​គេ+តែ​សម្ដី​របស់​ជន​ទៀង​ត្រង់​ជួយ​សង្គ្រោះ​គេ​វិញ។+  ៧  ពេល​មនុស្ស​ទុច្ចរិត​ត្រូវ​ផ្ដួល​រំលំ ពួក​គេ​នឹង​លែង​មាន​ទៀតតែ​ពូជ​ពង្ស​របស់​មនុស្ស​សុចរិត​នឹង​នៅ​គង់​វង្ស​ជា​និច្ច។+  ៨  អ្នក​ដែល​ចេះ​ពិចារណា​មុន​និយាយ នឹង​ទទួល​បាន​ការ​សរសើរ+តែ​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​វៀច​វេរ នឹង​ទទួល​បាន​ការ​ប្រមាថ​មើល​ងាយ។+  ៩  បើ​មិន​សូវ​មាន​មុខ​មាត់ តែ​មាន​អ្នក​បម្រើ​ម្នាក់នោះ​ប្រសើរ​ជាង​លើក​តម្កើង​ខ្លួន តែ​គ្មាន​អាហារ*បរិភោគ។+ ១០  មនុស្ស​សុចរិត​តែង​តែ​មើល​ថែ​សត្វ​របស់​ខ្លួន។+ រីឯ​មនុស្ស​ទុច្ចរិត​វិញ សូម្បី​តែ​ពេល​ពួក​គេ​បង្ហាញ​ចិត្ត​មេត្តា​ក៏​នៅ​តែ​ឃោរ​ឃៅ​ដែរ។ ១១  អ្នក​ណា​ដែល​ប្រឹង​ប្រែង​ដាំ​ដុះ​លើ​ដី​របស់​ខ្លួន អ្នក​នោះ​នឹង​មាន​អាហារ​បរិភោគ​ឆ្អែត។+ ប៉ុន្តែ អ្នក​ណា​ដែល​ព្យាយាម​ដេញ​តាម​អ្វី​ដែល​ឥត​ប្រយោជន៍ អ្នក​នោះ​ជា​មនុស្ស​មិន​ចេះ​ពិចារណា​ទេ។ ១២  មនុស្ស​ទុច្ចរិត​ច្រណែន​អ្វី​ដែល​មនុស្ស​អាក្រក់​បាន​ចាប់​យក​ពី​គេតែ​មនុស្ស​សុចរិត​ប្រៀប​ដូច​ជា​ដើម​ឈើ​ចាក់​ឫស​ជ្រៅ​ដែល​បង្កើត​ផល​ផ្លែ​ល្អ។ ១៣  មនុស្ស​អាក្រក់​ជាប់​អន្ទាក់​ដោយ​សារ​សម្ដី​មិន​ល្អ​របស់​ខ្លួន+តែ​មនុស្ស​សុចរិត​នឹង​គេច​ផុត​ពី​ទុក្ខ​លំបាក។ ១៤  មនុស្ស​នឹង​ទទួល​បាន​អ្វី​ល្អ​ជា​បរិបូរ​ដោយ​សារ​សម្ដី​របស់​ខ្លួន+ហើយ​គាត់​នឹង​បាន​រង្វាន់​ពី​ការ​ដែល​ខ្លួន​ធ្វើ។ ១៥  មនុស្ស​ល្ងង់​ខ្លៅ*គិត​ថា​ផ្លូវ​ខ្លួន​ត្រឹម​ត្រូវ​ជា​និច្ច+តែ​មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា​រមែង​ទទួល​យក​ដំបូន្មាន។*+ ១៦  មនុស្ស​ល្ងង់​ខ្លៅ*ឆាប់​បង្ហាញ​ចិត្ត​ក្ដៅ​ក្រហាយ+តែ​មនុស្ស​ឈ្លាស​វៃ​មិន​អើពើ​នឹង​ការ​ប្រមាថ​មើល​ងាយ​ឡើយ។ ១៧  សាក្សី​ស្មោះ​ត្រង់​នឹង​និយាយ​ពាក្យ​ពិតប៉ុន្តែ សាក្សី​ក្លែង​ក្លាយ​នឹង​ពោល​ពាក្យ​បោក​បញ្ឆោត។ ១៨  ការ​និយាយ​ដោយ​ឥត​គិត​ពិចារណា ប្រៀប​ដូច​ជា​ការ​ចាក់​ដោយ​ដាវតែ​ពាក្យ​ពេចន៍​របស់​មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា​នឹង​ជួយ​ឲ្យ​ជា​សះ​ស្បើយ។+ ១៩  មាត់​ដែល​ពោល​ពាក្យ​ពិត​នឹង​នៅ​ជាប់​ជា​រៀង​រហូត+តែ​អណ្ដាត​ភូត​ភរ​នឹង​នៅ​តែ​មួយ​ភ្លែត​ប៉ុណ្ណោះ។+ ២០  ការ​បោក​បញ្ឆោត​រមែង​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស​ដែល​ប៉ុន​ប៉ង​ធ្វើ​អាក្រក់តែ​អស់​អ្នក​ដែល​លើក​ស្ទួយ​សេចក្ដី​សុខ​សាន្ត​តែង​តែ​មាន​អំណរ។+ ២១  មនុស្ស​សុចរិត​នឹង​មិន​ជួប​ការ​អាក្រក់​ទេ+ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ មនុស្ស​ទុច្ចរិត​នឹង​ជួប​តែ​អន្តរាយ។+ ២២  ព្រះ​យេហូវ៉ា​ស្អប់​មនុស្ស​កុហក+តែ​លោក​ពេញ​ចិត្ត​មនុស្ស​ស្មោះ​ត្រង់។ ២៣  មនុស្ស​ឈ្លាស​វៃ​ចេះ​លាក់​បាំង​អ្វី​ដែល​ខ្លួន​ដឹងតែ​មនុស្ស​ល្ងង់​ខ្លៅ*ចេះ​តែ​និយាយ​អ្វី​ដែល​ផ្ដេស​ផ្ដាស។+ ២៤  មនុស្ស​ឧស្សាហ៍​នឹង​បាន​ធ្វើ​ជា​ចៅហ្វាយ+តែ​មនុស្ស​ខ្ជិល​នឹង​ធ្លាក់​ខ្លួន​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ។+ ២៥  ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​នាំ​ឲ្យ​កម្លាំង​ចិត្ត​ចុះ​ខ្សោយ+តែ​ពាក្យ​សម្ដី​ល្អ​មួយ​ម៉ាត់​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​កម្លាំង​ចិត្ត​ឡើង​វិញ។+ ២៦  មនុស្ស​សុចរិត​ពិនិត្យ​មើល​វាល​ស្មៅ​សម្រាប់​សត្វ​របស់​ខ្លួនរីឯ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​មនុស្ស​ទុច្ចរិត​នាំ​ខ្លួន​ឲ្យ​វង្វេង​ចេញ។ ២៧  មនុស្ស​ខ្ជិល​ច្រអូស​មិន​ចេញ​ទៅ​បរបាញ់​ទេ+តែ​ភាព​ឧស្សាហ៍​ជា​ទ្រព្យ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​របស់​មនុស្ស​វិញ។ ២៨  ផ្លូវ​របស់​មនុស្ស​សុចរិត​នាំ​ទៅ​កាន់​ជីវិត+ផ្លូវ​នោះ​គ្មាន​សេចក្ដី​ស្លាប់​ឡើយ។

កំណត់សម្គាល់

ឬ​«​ជា​មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់​»​
ឬ​«​ប្រពន្ធ​ដែល​មាន​សមត្ថភាព​»​
ន័យ​ត្រង់​«​នំ​ប៉័ង​»​
ឬ​«​យោបល់​»​
ក្នុង​គម្ពីរ​ពាក្យ​«​ល្ងង់​ខ្លៅ​»​សំដៅ​លើ​អ្នក​ដែល​មិន​ធ្វើ​តាម​ខ្នាត​តម្រា​របស់​ព្រះ​ដោយ​ចេតនា
ក្នុង​គម្ពីរ​ពាក្យ​«​ល្ងង់​ខ្លៅ​»​សំដៅ​លើ​អ្នក​ដែល​មិន​ធ្វើ​តាម​ខ្នាត​តម្រា​របស់​ព្រះ​ដោយ​ចេតនា
ក្នុង​គម្ពីរ​ពាក្យ​«​ល្ងង់​ខ្លៅ​»​សំដៅ​លើ​អ្នក​ដែល​មិន​ធ្វើ​តាម​ខ្នាត​តម្រា​របស់​ព្រះ​ដោយ​ចេតនា