សុភាសិត ៤:១-២៧

  • ការ​ណែនាំ​ដែល​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា​របស់​ឪពុក​ម្នាក់ (​១​-​២៧)

    • ខំ​រក​ឲ្យ​បាន​ប្រាជ្ញា (​)

    • កុំ​ចូល​ផ្លូវ​របស់​ជន​ទុច្ចរិត (​១៤, ១៥)

    • ផ្លូវ​របស់​មនុស្ស​សុចរិត​ភ្លឺ​បន្តិច​ម្ដង​ៗ​ (​១៨)

    • «​ចូរ​ការ​ពារ​ចិត្ត​របស់​កូន​»​ (​២៣)

 កូន​អើយ ចូរ​ស្ដាប់​ពាក្យ​ប្រៀន​ប្រដៅ​របស់​ពុក+ចូរ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្ដាប់ នោះ​កូន​នឹង​មាន​ការ​យល់​ដឹង  ២  ព្រោះ​ពុក​នឹង​ឲ្យ​ការ​ណែនាំ​ល្អ​ៗ​ដល់​កូន។ ដូច្នេះ កុំ​បោះ​បង់​ចោល​សេចក្ដី​បង្រៀន*របស់​ពុក​ឡើយ។+  ៣  ពុក​ក៏​ជា​កូន​ដែល​ស្ដាប់​បង្គាប់​ឪពុក+ និង​ជា​កូន​សំណព្វ​របស់​ម្ដាយ​ដែរ។+  ៤  ឪពុក​របស់​ពុក​បាន​ទូន្មាន​ថា​៖ ​«​ចូរ​កូន​កាន់​ខ្ជាប់​សម្ដី​របស់​ឪពុក​ឲ្យ​អស់​ពី​ចិត្ត។+ ចូរ​រក្សា​បញ្ញត្តិ​របស់​ឪពុក នោះ​កូន​នឹង​បាន​អាយុ​វែង។+  ៥  ចូរ​ខំ​ឲ្យ​បាន​ប្រាជ្ញា​និង​ការ​យល់​ដឹង។+ ចូរ​កូន​កុំ​ភ្លេច ហើយ​កុំ​បែរ​ចេញ​ពី​ដំបូន្មាន​របស់​ឪពុក​ឡើយ។  ៦  កូន​មិន​ត្រូវ​បោះ​បង់​ចោល​ប្រាជ្ញា​ទេ ព្រោះ​ប្រាជ្ញា​នឹង​ការ​ពារ​កូន។ កូន​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ប្រាជ្ញា ព្រោះ​ប្រាជ្ញា​នឹង​ឃុំ​គ្រង​កូន។  ៧  ប្រាជ្ញា​គឺ​សំខាន់​បំផុត+ ហេតុ​នេះ​កូន​ត្រូវ​ខំ​រក​ឲ្យ​បាន​ប្រាជ្ញាហើយ​ក្រៅ​ពី​អ្វី​ទាំង​អស់​ដែល​កូន​ខំ​រក កូន​ក៏​ត្រូវ​ខំ​រក​ឲ្យ​បាន​ការ​យល់​ដឹង​ដែរ។+  ៨  ចូរ​កូន​ឲ្យ​តម្លៃ​ខ្ពស់​ចំពោះ​ប្រាជ្ញា នោះ​ប្រាជ្ញា​នឹង​លើក​តម្កើង​កូន។+ បើ​កូន​ពេញ​ចិត្ត​ទទួល​យក​ប្រាជ្ញា នោះ​ប្រាជ្ញា​នឹង​លើក​កិត្តិយស​កូន។+  ៩  ប្រាជ្ញា​នឹង​ដូច​ជា​កម្រង​ផ្កា​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​នៅ​លើ​ក្បាល​កូនប្រាជ្ញា​នឹង​ដូច​ជា​មកុដ​ដ៏​ប្រណីត​ដែល​លម្អ​កូន​»។ ១០  កូន​អើយ ចូរ​ស្ដាប់ ហើយ​ទទួល​យក​ពាក្យ​ពេចន៍​របស់​ពុក​ចុះនោះ​កូន​នឹង​បាន​អាយុ​វែង។+ ១១  ពុក​នឹង​អប់រំ​កូន​ឲ្យ​ស្គាល់​ផ្លូវ​នៃ​ប្រាជ្ញា+ពុក​នឹង​នាំ​កូន​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ទៀង​ត្រង់។+ ១២  ពេល​កូន​ដើរ នោះ​នឹង​គ្មាន​អ្វី​មក​រារាំង​ជំហាន​របស់​កូន​ទេ។ ប្រសិន​បើ​កូន​រត់ កូន​ក៏​នឹង​មិន​ជំពប់​ដួល​ដែរ។ ១៣  ចូរ​តោង​ពាក្យ​ប្រៀន​ប្រដៅ​របស់​ពុក​ឲ្យ​ជាប់ កុំ​លែង​ឲ្យ​សោះ។+ ចូរ​រក្សា​ទុក​ពាក្យ​ប្រៀន​ប្រដៅ ព្រោះ​នោះ​នាំ​ឲ្យ​កូន​បាន​ជីវិត។+ ១៤  កុំ​ចូល​ក្នុង​ផ្លូវ​របស់​មនុស្ស​ទុច្ចរិតហើយ​កុំ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​របស់​មនុស្ស​អាក្រក់។+ ១៥  ចូរ​ជៀស​ចេញ​ពី​ផ្លូវ​នោះ ហើយ​បែរ​ចេញ​ទៅ។+ ចូរ​ដើរ​ឲ្យ​ហួស កុំ​ចូល​ផ្លូវ​នោះ​ឲ្យ​សោះ។+ ១៦  ព្រោះ​ពួក​គេ​ដេក​មិន​លក់​ឡើយ លុះ​ត្រា​តែ​បាន​ធ្វើ​អាក្រក់​សិនបើ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ដួល​ទេ នោះ​ពួក​គេ​ដេក​មិន​លក់​ទេ។ ១៧  សម្រាប់​ពួក​គេ អំពើ​ទុច្ចរិត​ប្រៀប​ដូច​ជា​អាហារហើយ​អំពើ​ឃោរឃៅ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ។ ១៨  ប៉ុន្តែ ផ្លូវ​របស់​មនុស្ស​សុចរិត​ប្រៀប​ដូច​ជា​ពន្លឺ​នៅ​ពេល​ព្រឹកដែល​ភ្លឺ​បន្តិច​ម្ដង​ៗ​រហូត​ដល់​ភ្លឺ​ខ្លាំង​ដូច​ពេល​ថ្ងៃ​ត្រង់។+ ១៩  រីឯ​ផ្លូវ​របស់​ជន​ទុច្ចរិត​ប្រៀប​ដូច​ជា​ភាព​ងងឹតពួក​គេ​មិន​ដឹង​ថា​ពួក​គេ​ជំពប់​ដួល​ដោយ​សារ​អ្វី​ទេ។ ២០  កូន​អើយ ចូរ​កូន​ត្រង​ត្រាប់​ឱវាទ​របស់​ពុក។ ចូរ​កូន​ប្រុង​ស្មារតី​ស្ដាប់​ដំបូន្មាន​ដែល​ពុក​បាន​ប្រាប់។ ២១  ចូរ​កូន​បន្ត​គិត​អំពី​ពាក្យ​ទាំង​នោះ​ជា​និច្ចចូរ​រក្សា​ទុក​ឲ្យ​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​កូន+ ២២  ព្រោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ទទួល​យក​ពាក្យ​ទាំង​នោះ​នឹង​បាន​ជីវិត+ហើយ​នឹង​មាន​សុខភាព​ល្អ។ ២៣  ចូរ​ការ​ពារ​ចិត្ត​របស់​កូន​ឲ្យ​លើស​ពី​អ្វី​ទាំង​អស់+ព្រោះ​ជីវិត​អាស្រ័យ​លើ​ចិត្ត​របស់​កូន។* ២៤  ចូរ​កូន​កុំ​ពោល​ពាក្យ​វៀច​វេរ+កុំ​និយាយ​ពាក្យ​បោក​បញ្ឆោត​ឲ្យ​សោះ។ ២៥  ចូរ​ឲ្យ​ភ្នែក​របស់​កូន​មើល​ទៅ​មុខ​ត្រង់ហើយ​សម្លឹង​មើល​អ្វី​ដែល​នៅ​ខាង​មុខ​កូន។+ ២៦  ចូរ​ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្លូវ​ដើរ​របស់​កូន​បាន​រលូន*+នោះ​កូន​នឹង​ដើរ​ដោយ​មាន​លំនឹង​រឹង​មាំ។ ២៧  កូន​មិន​ត្រូវ​បែរ​ទៅ​ស្ដាំ​ឬ​ទៅ​ឆ្វេង​ឡើយ។+ចូរ​ដើរ​ជៀស​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​ផ្លូវ​អាក្រក់។

កំណត់សម្គាល់

ឬ​«​ច្បាប់​»​
ន័យ​ត្រង់​«​ប្រភព​នៃ​ជីវិត​ចេញ​មក​ពី​ចិត្ត​របស់​កូន​»​
ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​ចូរ​ពិចារណា​ផ្លូវ​ដែល​កូន​ដើរ​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់​»​