ហូសេ ៥:១-១៥
-
ការវិនិច្ឆ័យអេប្រាអ៊ីមនិងយូដា (១-១៥)
៥ «ឱពួកសង្ឃអើយ! ចូរស្ដាប់ចុះ+ឱពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ! ចូរផ្ទៀងត្រចៀកមកឱពូជពង្សស្ដេចអើយ! ចូរត្រងត្រាប់ស្ដាប់ព្រោះសេចក្ដីវិនិច្ឆ័យនេះទាក់ទងនឹងអ្នករាល់គ្នា។
ព្រោះអ្នករាល់គ្នាប្រៀបដូចជាអន្ទាក់ដល់ក្រុងមីសប៉ានិងប្រៀបដូចជាសំណាញ់គ្របលើភ្នំថេបោ។+
២ ឯពួកអ្នកដែលបះបោរប្រឆាំង ពួកគេបានលិចលង់យ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងការកាប់សម្លាប់ហើយខ្ញុំនឹងប្រៀនប្រដៅពួកគេទាំងអស់គ្នា។
៣ ខ្ញុំស្គាល់អេប្រាអ៊ីមយ៉ាងច្បាស់ហើយអ៊ីស្រាអែលក៏មិនអាចលាក់កំបាំងពីខ្ញុំបានដែរ។
ព្រោះឱអេប្រាអ៊ីមអើយ! ឥឡូវអ្នកបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។
ឱអ៊ីស្រាអែលអើយ! អ្នកបានធ្វើឲ្យខ្លួនស្មោកគ្រោកហើយ។+
៤ ការប្រព្រឹត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់ពួកគេ រារាំងពួកគេមិនឲ្យវិលមកឯព្រះរបស់ខ្លួនវិញឡើយព្រោះក្នុងចំណោមពួកគេ មានតែចិត្តគំនិតប្រាសចាកសីលធម៌+ហើយពួកគេមិនទទួលស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាទាល់តែសោះ។
៥ អំណួតរបស់អ៊ីស្រាអែលជាការបញ្ជាក់ទាស់នឹងខ្លួនគាត់ហើយ។+
ទាំងអ៊ីស្រាអែលទាំងអេប្រាអ៊ីមបានជំពប់ដួល ព្រោះតែកំហុសឆ្គងរបស់ខ្លួនហើយយូដាក៏បានដួលទៅជាមួយនឹងពួកគេដែរ។+
៦ ពួកគេបានស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ាដោយនាំហ្វូងចៀមហ្វូងគោទៅជាមួយតែពួកគេរកលោកមិនឃើញទេ ព្រោះលោកបានថយចេញពីពួកគេហើយ។+
៧ ពួកគេបានក្បត់ព្រះយេហូវ៉ា+ព្រោះពួកគេបានបង្កើតកូនជាមួយនឹងជនជាតិដទៃ។
ដូច្នេះក្នុងរយៈពេលមួយខែ ពួកគេនឹងត្រូវបំផ្លាញ គឺទាំងខ្លួនគេទាំងទឹកដីមត៌ករបស់ពួកគេដែរ។
៨ ចូរផ្លុំស្នែង+នៅក្រុងគីបៀ ហើយផ្លុំត្រែនៅក្រុងរ៉ាម៉ា!+
ចូរស្រែកចូលប្រយុទ្ធនៅក្រុងបេតអាវេន!+ ឱបេនយ៉ាមីនអើយ! ចូរនាំមុខយើងទៅ!
៩ ឱអេប្រាអ៊ីមអើយ! នៅថ្ងៃដែលអ្នកទទួលទោស អ្នកនឹងទៅជាហេតុដែលនាំឲ្យគេភ័យតក់ស្លុត។+
ខ្ញុំបានប្រាប់កុលសម្ព័ន្ធនៃអ៊ីស្រាអែលទុកជាមុន អំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងជាមិនខាន។
១០ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ពួកយូដា ប្រៀបដូចជាអស់អ្នកដែលបង្ខិតបង្គោលព្រំប្រទល់។+
ខ្ញុំនឹងបញ្ចេញកំហឹងទៅលើពួកគេ ដូចជាការចាក់ទឹក។
១១ អេប្រាអ៊ីមរងការជិះជាន់សង្កត់សង្កិន និងការបំផ្លាញចោលដោយយុត្តិធម៌ព្រោះគាត់បានតាំងចិត្តទៅតាមសត្រូវរបស់គាត់។+
១២ ដូច្នេះ ខ្ញុំប្រៀបដូចជាសត្វល្អិតស៊ីបំផ្លាញអេប្រាអ៊ីមនិងប្រៀបដូចជាការពុកផុយដល់ពូជពង្សយូដា។
១៣ ពេលអេប្រាអ៊ីមឃើញជំងឺខ្លួន ហើយពេលយូដាឃើញដំបៅខ្លួនអេប្រាអ៊ីមបានទៅរកអាស៊ីរី+ ហើយគាត់បានចាត់គេឲ្យទៅឯស្ដេចដ៏ខ្លាំងក្លា។
ប៉ុន្តែ ស្ដេចនោះមិនអាចធ្វើឲ្យជំងឺជាសះស្បើយទេហើយក៏មិនអាចព្យាបាលដំបៅបានដែរ។
១៤ ចំពោះអេប្រាអ៊ីម ខ្ញុំប្រៀបដូចជាសិង្ហស្ទាវហើយចំពោះពូជពង្សយូដា ខ្ញុំប្រៀបដូចជាតោដ៏ខ្លាំងក្លា។
ខ្ញុំផ្ទាល់នឹងហែកពួកគេជាចំណែកៗ ហើយចេញទៅ+គឺខ្ញុំនឹងខាំពាំពួកគេយកទៅ គ្មាននរណាអាចសង្គ្រោះពួកគេបានឡើយ។+
១៥ ខ្ញុំនឹងត្រឡប់ទៅកន្លែងរបស់ខ្ញុំវិញ ហើយនៅទីនោះរហូតដល់ពួកគេទទួលផលពីការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន។
រួចពួកគេនឹងស្វែងរកសេចក្ដីមេត្តាករុណាពីខ្ញុំ។+
ពេលពួកគេរងទុក្ខលំបាក ពួកគេនឹងស្វះស្វែងរកខ្ញុំជាមិនខាន»។+
