អែសរ៉ា ៣:១-១៣

  • ការ​សង់​ទី​បូជា​ឡើង​វិញ និង​ការ​ជូន​គ្រឿង​បូជា (​១​-​៦)

  • ការ​សង់​វិហារ​ឡើង​វិញ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម (​៧​-​៩)

  • ការ​ដាក់​គ្រឹះ​វិហារ (​១០​-​១៣)

 លុះ​ដល់​ខែ​ទី​៧+ បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ដែល​រស់​នៅ​ក្រុង​ផ្សេង​ៗ បាន​មូល​មក​ជុំ​គ្នា​នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម។ ២  ពេល​នោះ យេសួ+ជា​កូន*យេហូសាដាក និង​សង្ឃ​ឯ​ទៀត ព្រម​ទាំង​សេរ៉ូបាបិល+ជា​កូន​សាលធាល+និង​បង​ប្អូន​គាត់ បាន​នាំ​គ្នា​សង់​ទី​បូជា​របស់​ព្រះ​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ឡើង​វិញ។ ពួក​គេ​បាន​សង់ ដើម្បី​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដុត​នៅ​លើ​នោះ ស្រប​តាម​ការ​ណែនាំ​ដែល​បាន​ត្រូវ​កត់​ទុក​ក្នុង​ច្បាប់​ម៉ូសេ+ជា​តំណាង​ព្រះ​ពិត។ ៣  ពួក​គេ​បាន​សង់​ទី​បូជា​នោះ​នៅ​លើ​ទី​តាំង​ដដែល ទោះ​ជា​ពួក​គេ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ចំពោះ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​ដែល​នៅ​ជុំវិញ​ក៏​ដោយ។+ ក្រោយ​ពី​សង់​រួច ពួក​គេ​បាន​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដុត​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នៅ​លើ​នោះ រៀង​រាល់​ព្រឹក​រៀង​រាល់​ល្ងាច។+ ៤  បន្ទាប់​មក ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​បុណ្យ​ខ្ទម​ស្រប​តាម​ការ​ណែនាំ​ដែល​បាន​ត្រូវ​កត់​ទុក+ ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដុត​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​តាម​ចំនួន​ដែល​បាន​ត្រូវ​កំណត់។+ ៥  ក្រោយ​មក ពួក​គេ​បាន​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដុត​ដែល​ត្រូវ​ជូន​ជា​ប្រចាំ+ ហើយ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​សម្រាប់​បុណ្យ​ថ្ងៃ​ចូល​ខែ​ថ្មី+ និង​សម្រាប់​ពិធី​បុណ្យ​បរិសុទ្ធ​ផ្សេង​ៗ​ទៀត+ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ម្យ៉ាង​ទៀត ពួក​គេ​ក៏​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត+ដែល​បណ្ដា​ជន​យក​មក​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដែរ។ ៦  ចាប់​តាំង​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១​ក្នុង​ខែ​ទី​៧+ ពួក​គេ​ចាប់​ផ្ដើម​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដុត​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ទោះ​ជា​ពួក​គេ​មិន​ទាន់​ដាក់​គ្រឹះ​វិហារ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ក៏​ដោយ។ ៧  ពួក​គេ​បាន​បង់​ប្រាក់​ដល់​ពួក​អ្នក​ដាប់​ថ្ម+និង​ពួក​ជាង។+ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ផ្ដល់​ស្បៀងអាហារ ទឹក និង​ប្រេង ដល់​ពួក​ស៊ីដូន​និង​ពួក​ទីរ៉ុស​ដែរ ព្រោះ​ពួក​អ្នក​ទាំង​នោះ​បាន​នាំ​យក​ឈើ​ស៊ីដារ​តាម​សមុទ្រ​មក​ឲ្យ​ពួក​គេ ពី​តំបន់​លីបង់​រហូត​ដល់​យ៉ុបប៉ា។+ ពួក​គេ​ធ្វើ​ដូច្នោះ​ដោយ​មាន​ការ​អនុញ្ញាត​ពី​ស៊ីរូស​ជា​ស្ដេច​ស្រុក​ពើស៊ី។+ ៨  នៅ​ខែ​ទី​២​ក្នុង​ឆ្នាំ​ទី​២ ក្រោយ​ពី​ពួក​គេ​ត្រឡប់​មក​វិហារ​របស់​ព្រះ​ពិត​នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម​វិញ ពួក​គេ​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​សាង​សង់​វិហារ។ ពួក​គេ​ទាំង​នោះ​មាន​សេរ៉ូបាបិល​ជា​កូន​សាលធាល យេសួ​ជា​កូន​យេហូសាដាក​និង​បង​ប្អូន​ពួក​គាត់​ទាំង​អស់ គឺ​ពួក​សង្ឃ ពួក​លេវី និង​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​រួច​ពី​ឈ្លើយ​សឹក។+ ពួក​គេ​ក៏​បាន​តែង​តាំង​ពួក​លេវី​ដែល​មាន​អាយុ​ចាប់​ពី​២០​ឆ្នាំ​ឡើង​ទៅ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​លើ​ការ​សាង​សង់​វិហារ​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ៩  ដូច្នេះ យេសួ និង​កូន​ចៅ​គាត់ បង​ប្អូន​គាត់ ថែម​ទាំង​កាតម៉ែល​និង​កូន​ចៅ​គាត់ និង​កូន​ចៅ​យូដា បាន​រួម​គ្នា​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​លើ​អស់​អ្នក​ដែល​សាង​សង់​វិហារ​របស់​ព្រះ​ពិត។ រីឯ​កូន​ចៅ​ហេណាដាត+ និង​កូន​ៗ​របស់​ពួក​គេ រួម​ទាំង​បង​ប្អូន​ពួក​គេ​ដែល​ជា​ពួក​លេវី ក៏​បាន​ចូល​រួម​ក្នុង​កិច្ចការ​នោះ​ដែរ។ ១០  ក្រោយ​ពី​ពួក​អ្នក​សាង​សង់​ដាក់​គ្រឹះ​វិហារ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​រួច​រាល់​ហើយ+ ពួក​សង្ឃ​ដែល​ស្លៀក​សម្លៀក​បំពាក់​ផ្លូវ​ការ បាន​ផ្លុំ​ត្រែ​ឡើង+ ហើយ​ពួក​លេវី​ជា​កូន​ចៅ​អេសាភ​ក៏​បាន​គោះ​ឆាប​ដែរ។ ពួក​គេ​ធ្វើ​ដូច្នោះ ដើម្បី​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ​យេហូវ៉ា ស្រប​តាម​ការ​ណែនាំ​របស់​ដាវីឌ​ជា​ស្ដេច​ស្រុក​អ៊ីស្រាអែល។+ ១១  រួច​ពួក​គេ​ក៏​ច្រៀង​ឆ្លើយ​ឆ្លង​គ្នា+ ដើម្បី​សរសើរ​និង​ថ្លែង​អំណរ​គុណ​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ពួក​គេ​ច្រៀង​សរសើរ​ព្រះ​ថា​៖ ​«​ព្រោះ​លោក​ល្អ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​លោក​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ​ជា​ដរាប​»។+ ចំណែក​បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់ ពួក​គេ​បន្លឺ​សំឡេង​សរសើរ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​យ៉ាង​កង​រំពង ដោយ​សារ​គ្រឹះ​វិហារ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ត្រូវ​ដាក់​ហើយ។ ១២  ឯ​បណ្ដា​សង្ឃ ពួក​លេវី និង​ប្រមុខ​គ្រួសារ ដែល​ជា​បុរស​វ័យ​ចាស់ ដែល​ធ្លាប់​ឃើញ​វិហារ​ព្រះ​កាល​ពី​មុន+ ពួក​គាត់​បាន​ស្រែក​យំ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ពេល​ដែល​ឃើញ​គ្រឹះ​វិហារ​បាន​ត្រូវ​ដាក់។ ព្រម​គ្នា​នោះ ពួក​លេវី​និង​ពួក​ប្រមុខ​គ្រួសារ​ឯ​ទៀត​ក៏​បាន​ស្រែក​ហ៊ោ​កញ្ជ្រៀវ​យ៉ាង​សប្បាយ​ផង​ដែរ។+ ១៣  សំឡេង​ស្រែក​យំ​និង​សំឡេង​ហ៊ោ​កញ្ជ្រៀវ​នោះ បាន​លាន់​ឮ​យ៉ាង​រំពង​ទៅ​ដល់​កន្លែង​ឆ្ងាយ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​បណ្ដា​ជន​មិន​អាច​ដឹង​ថា សំឡេង​ណា​ជា​សំឡេង​អរ​សប្បាយ និង​សំឡេង​ណា​ជា​សំឡេង​យំ​ឡើយ។

កំណត់សម្គាល់

ក្នុង​គម្ពីរ​ពាក្យ​«​កូន​»​ឬ​«​បុត្រ​»​អាច​សំដៅ​លើ​អ្នក​ណា​ក៏​ដោយ​ដែល​កើត​ក្នុង​វង្ស​ត្រកូល