អ្នកសម្រេចក្ដី ១៥:១-២០
-
សាំសុនសងសឹកពួកភីលីស្ទីន (១-២០)
១៥ មួយរយៈពេលក្រោយមក នារដូវច្រូតកាត់ស្រូវសាលី សាំសុនបានទៅលេងប្រពន្ធរបស់គាត់ ទាំងនាំយកកូនពពែមួយក្បាលទៅជាមួយដែរ។ ពេលទៅដល់ គាត់ពោលថា៖ «ខ្ញុំចង់ចូលទៅឯប្រពន្ធខ្ញុំក្នុងបន្ទប់គេង»។ ប៉ុន្តែ ឪពុកក្មេករបស់គាត់មិនអនុញ្ញាតឲ្យគាត់ចូលឡើយ។
២ ឪពុកក្មេកគាត់និយាយថា៖ «ពុកគិតថា‹កូនមុខជាស្អប់នាងមិនខាន›។+ ដូច្នេះ ពុកបានលើកនាងឲ្យទៅអ្នកកំដររបស់កូន។+ មើល! ប្អូនស្រីនាងស្អាតជាងនាងទៅទៀត។ ចូរកូនយកប្អូនស្រីនាងធ្វើជាប្រពន្ធចុះ»។
៣ ក៏ប៉ុន្តែ សាំសុនតបថា៖ «លើកនេះ ពួកភីលីស្ទីនមិនអាចបន្ទោសខ្ញុំបានទេ បើខ្ញុំធ្វើបាបពួកគេ»។
៤ បន្ទាប់មក សាំសុនទៅចាប់កញ្ជ្រោង៣០០ក្បាល។ គាត់ចងកន្ទុយកញ្ជ្រោងជាគូៗ ហើយដោតចន្លុះនៅកណ្ដាលកន្ទុយទាំងគូៗនោះ។
៥ រួចមក សាំសុនអុជចន្លុះ ហើយលែងកញ្ជ្រោងទាំងនោះឲ្យចូលទៅក្នុងវាលស្រូវរបស់ពួកភីលីស្ទីន ធ្វើឲ្យអ្វីៗទាំងអស់ឆេះគ្មានសល់ តាំងពីកណ្ដាប់ស្រូវរហូតដល់វាលស្រូវ ព្រមទាំងចម្ការទំពាំងបាយជូរ និងចម្ការដើមអូលីវទៀតផង។
៦ ពួកភីលីស្ទីនសួរថា៖ «តើអ្នកណាជាអ្នកធ្វើ?»។ មានគេឆ្លើយថា៖ «សាំសុនកូនប្រសារបស់អ្នកក្រុងធីមណា គាត់ជាអ្នកធ្វើ ពីព្រោះឪពុកក្មេកគាត់លើកប្រពន្ធគាត់ឲ្យទៅអ្នកកំដរ»។+ ឮដូច្នោះ ពួកភីលីស្ទីនក៏ចេញទៅ ហើយយកភ្លើងដុតប្រពន្ធសាំសុននិងឪពុកក្មេកគាត់។+
៧ សាំសុននិយាយទៅពួកគេថា៖ «ដោយសារអ្នករាល់គ្នាធ្វើបែបនេះ ខ្ញុំនឹងមិនឈប់ត្រឹមនេះឡើយ ទាល់តែខ្ញុំបានសងសឹកអ្នករាល់គ្នាវិញ»។+
៨ រួចគាត់សម្លាប់ពួកគេយ៉ាងច្រើនសន្ធឹក។ បន្ទាប់មក គាត់ចុះទៅអាស្រ័យក្នុងរូងថ្មត្រង់ចំណោតភ្នំអេតាម។
៩ ក្រោយមក ពួកភីលីស្ទីនធ្វើដំណើរមកបោះទ័ពក្នុងទឹកដីរបស់កុលសម្ព័ន្ធយូដា ថែមទាំងរុករានទន្ទ្រាននៅលេហ៊ីទៀតផង។+
១០ ពួកបុរសក្នុងកុលសម្ព័ន្ធយូដាសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាពួកអ្នកចង់មកប្រយុទ្ធនឹងយើង?»។ ពួកគេតបថា៖ «យើងមកដើម្បីចាប់*សាំសុន ហើយសងសឹកគាត់ឲ្យសមនឹងអំពើដែលគាត់បានធ្វើមកលើយើង»។
១១ ម្ល៉ោះហើយ បុរសចំនួន៣.០០០នាក់ពីកុលសម្ព័ន្ធយូដាក៏ចុះទៅឯរូងភ្នំត្រង់ចំណោតភ្នំអេតាម រួចនិយាយទៅសាំសុនថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកធ្វើដូច្នេះចំពោះពួកយើង? តើអ្នកមិនដឹងទេឬ ថាពួកភីលីស្ទីនកំពុងគ្រប់គ្រងលើពួកយើង?»។+ គាត់ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំគ្រាន់តែធ្វើអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើមកលើខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ»។
១២ ប៉ុន្តែ ពួកបុរសទាំងនោះនិយាយទៅគាត់ថា៖ «ពួកយើងមកនេះដើម្បីចាប់ខ្លួនអ្នក ប្រគល់ទៅឲ្យពួកភីលីស្ទីន»។ សាំសុនតបថា៖ «ចូរស្បថនឹងខ្ញុំថា អ្នករាល់គ្នានឹងមិនធ្វើអាក្រក់មកលើខ្ញុំឡើយ»។
១៣ ពួកបុរសទាំងនោះតបវិញថា៖ «ពួកយើងមិនសម្លាប់អ្នកទេ។ ពួកយើងគ្រាន់តែចងអ្នក ហើយប្រគល់អ្នកទៅឲ្យពួកគេប៉ុណ្ណោះ»។
ដូច្នេះ ពួកបុរសទាំងនោះយកខ្សែពួរពីរមកចងគាត់ ហើយនាំគាត់ចេញពីរូងភ្នំមក។
១៤ កាលដែលឃើញសាំសុនមកដល់លេហ៊ី ពួកភីលីស្ទីនស្រែកហ៊ោយ៉ាងខ្លាំង។ បន្ទាប់មក ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានឥទ្ធិពលលើសាំសុន+ ធ្វើឲ្យចំណងខ្សែពួរដែលចងដៃគាត់ត្រូវដាច់យ៉ាងផុយ ដូចសរសៃអំបោះដែលត្រូវភ្លើងរោល។+
១៥ សាំសុនក្រឡេកទៅឃើញឆ្អឹងថ្គាមមួយរបស់សត្វលាដែលទើបនឹងស្លាប់ រួចគាត់ក៏យកឆ្អឹងថ្គាមនោះមកសម្លាប់ពួកគេអស់១.០០០នាក់។+
១៦ បន្ទាប់មក សាំសុនពោលថា៖
«ដោយឆ្អឹងថ្គាមសត្វលា ខ្ញុំបានសម្លាប់សត្រូវគរជាគំនរ!
ដោយឆ្អឹងថ្គាមសត្វលា ខ្ញុំសម្លាប់មនុស្សអស់១.០០០នាក់»។+
១៧ លុះនិយាយចប់ គាត់គ្រវែងឆ្អឹងថ្គាមនោះចោល ហើយហៅកន្លែងនោះថា រ៉ាម៉ាតលេហ៊ី។*+
១៨ រួចមក សាំសុនស្រេកទឹកខ្លាំងណាស់ បានជាគាត់ហៅរកព្រះយេហូវ៉ា ដោយនិយាយថា៖ «លោកបានឲ្យខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកទទួលជ័យជម្នះយ៉ាងធំធេង។ ប៉ុន្តែឥឡូវ តើឲ្យខ្ញុំត្រូវស្លាប់ដោយការស្រេកទឹក ហើយធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកអ្នកដែលមិនកាត់ចុងស្បែកឬ?»។
១៩ ដូច្នេះ ព្រះបានបំបែកថ្មឲ្យមានប្រហោងនៅលេហ៊ី ធ្វើឲ្យមានទឹកហូរចេញមក។+ ពេលសាំសុនបានផឹកទឹក គាត់ក៏មានកម្លាំងកំហែង និងមានស្មារតីឡើងវិញ។ ហេតុនេះ គាត់ដាក់ឈ្មោះកន្លែងនោះថាអេនហាកូរី* ដែលស្ថិតនៅលេហ៊ីដរាបដល់សព្វថ្ងៃ។
២០ សាំសុនបានធ្វើជាអ្នកសម្រេចក្ដីឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអស់រយៈពេល២០ឆ្នាំ នៅគ្រាដែលពួកភីលីស្ទីនកំពុងកាន់អំណាច។+
