អ្នកសម្រេចក្ដី ៩:១-៥៧
៩ ក្រោយមក អាប៊ីម៉ាឡិច+ជាកូនប្រុសយេរូបាល បានទៅជួបបងប្អូនខាងម្ដាយរបស់គាត់នៅក្រុងស៊ីគឹម ហើយនិយាយទៅពួកគេនិងក្រុមគ្រួសារទាំងអស់របស់ជីតាគាត់ថា៖
២ «សូមអ្នករាល់គ្នាទៅសួរអ្នកដឹកនាំ*ទាំងអស់នៃក្រុងស៊ីគឹមថា៖ ‹តើពួកអ្នកគិតយ៉ាងណា? តើចង់ឲ្យកូនប្រុសទាំង៧០នាក់របស់យេរូបាល+គ្រប់គ្រងលើពួកអ្នក ឬចង់ឲ្យតែម្នាក់គ្រប់គ្រងលើពួកអ្នក? សូមចាំថា ខ្ញុំក៏ជាសាច់ញាតិរបស់ពួកអ្នកដែរ›»។
៣ ដូច្នេះ បងប្អូនខាងម្ដាយគាត់បាននាំពាក្យទាំងនោះទៅប្រាប់អ្នកដឹកនាំទាំងអស់នៃក្រុងស៊ីគឹម។ អ្នកដឹកនាំទាំងនោះមានចិត្តលម្អៀងទៅខាងអាប៊ីម៉ាឡិច ដោយសារពួកគេនិយាយគ្នាថា៖ «គាត់ជាសាច់ញាតិរបស់យើង»។
៤ រួចមក ពួកគេបានយកប្រាក់៧០កាក់ពីវិហាររបស់ព្រះបាលបេរីត+ ឲ្យទៅអាប៊ីម៉ាឡិច។ អាប៊ីម៉ាឡិចបានយកប្រាក់នោះទៅជួលមនុស្សពាលឥតការងារធ្វើឲ្យមកតាមគាត់។
៥ បន្ទាប់មក អាប៊ីម៉ាឡិចបានទៅផ្ទះរបស់ឪពុកគាត់នៅក្រុងអូប្រា+ រួចសម្លាប់បងប្អូនរបស់គាត់+នៅលើថ្មមួយ គឺកូនប្រុស៧០នាក់របស់យេរូបាល។ មានតែយ៉ូថាមប៉ុណ្ណោះដែលរួចជីវិត ព្រោះគាត់បានរត់ទៅលាក់ខ្លួន។ គាត់ជាកូនប្រុសពៅរបស់យេរូបាល។
៦ រួចមក អ្នកដឹកនាំទាំងអស់នៃក្រុងស៊ីគឹម និងមនុស្សទាំងឡាយនៅបេតមិឡូ បានមកជួបជុំគ្នាត្រង់ដើមឈើធំជិតបង្គោលក្នុងក្រុងស៊ីគឹម ហើយពួកគេបានតែងតាំងអាប៊ីម៉ាឡិចឲ្យធ្វើជាស្ដេច។+
៧ ពេលយ៉ូថាមទទួលដំណឹងនោះ គាត់ក៏ប្រញាប់ធ្វើដំណើរទៅកំពូលភ្នំកេរិស៊ីម+ ហើយឈរនៅលើនោះ បន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងទៅពួកគេថា៖ «ឱអ្នកដឹកនាំទាំងឡាយនៃក្រុងស៊ីគឹមអើយ ចូរស្ដាប់ខ្ញុំ នោះព្រះនឹងស្ដាប់អ្នករាល់គ្នា។
៨ «មានគ្រាមួយ ដើមឈើផ្សេងៗបានធ្វើដំណើរទៅ ក្នុងបំណងតែងតាំងស្ដេចឲ្យគ្រប់គ្រងលើពួកគេ។ ដើមឈើទាំងនោះពោលទៅកាន់ដើមអូលីវថា៖ ‹សូមមកគ្រប់គ្រងលើពួកយើង›។+
៩ ប៉ុន្តែ ដើមអូលីវនិយាយថា៖ ‹តើឲ្យខ្ញុំលះបង់ប្រេងដែលគេប្រើដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះនិងមនុស្ស ហើយទៅគ្រប់គ្រងលើដើមឈើឯទៀត*យ៉ាងដូចម្ដេចបាន?›។
១០ រួចមក ដើមឈើទាំងនោះនិយាយទៅដើមល្វាថា៖ ‹សូមមកគ្រប់គ្រងលើពួកយើង›។
១១ តែដើមល្វានិយាយថា៖ ‹តើឲ្យខ្ញុំលះបង់រសជាតិផ្អែមនិងផលល្អរបស់ខ្ញុំ ហើយទៅគ្រប់គ្រងលើដើមឈើឯទៀត*យ៉ាងដូចម្ដេចបាន?›។
១២ បន្ទាប់មក ដើមឈើទាំងនោះវាចាទៅវល្លិទំពាំងបាយជូរថា៖ ‹សូមមកគ្រប់គ្រងលើពួកយើង›។
១៣ វល្លិទំពាំងបាយជូរបន្លឺថា៖ ‹ស្រាថ្មីរបស់ខ្ញុំធ្វើឲ្យព្រះនិងមនុស្សសប្បាយរីករាយ តើឲ្យខ្ញុំបោះបង់ចោលស្រាថ្មី ហើយទៅគ្រប់គ្រងលើដើមឈើឯទៀត*យ៉ាងដូចម្ដេចបាន?›។
១៤ ចុងក្រោយ ដើមឈើទាំងអស់នោះនិយាយទៅគុម្ពបន្លាថា៖ ‹សូមមកគ្រប់គ្រងលើពួកយើង›។+
១៥ គុម្ពបន្លាក៏និយាយទៅដើមឈើទាំងនោះថា៖ ‹បើពួកអ្នកពិតជាចង់ឲ្យខ្ញុំគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើពួកអ្នកមែន ចូរមកជ្រកក្រោមម្លប់របស់ខ្ញុំ។ តែបើមិនចង់ទេ នោះភ្លើងនឹងចេញពីគុម្ពបន្លាមកបញ្ឆេះអស់ទាំងដើមស៊ីដារនៅស្រុកលីបង់›។
១៦ «ដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នាតែងតាំងអាប៊ីម៉ាឡិចជាស្ដេច+ដោយចិត្តស្មោះនិងដោយឥតលម្អៀងឬ? តើអ្នករាល់គ្នាបានបង្ហាញគុណធម៌ចំពោះយេរូបាលនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ឬទេ? តើការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាបង្ហាញថាបានសងគុណគាត់ឬទេ?
១៧ ឪពុកខ្ញុំបានប្រថុយជីវិត*ទៅច្បាំងដើម្បីសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នា+ពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកម៉ាឌាន។+
១៨ ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះ អ្នករាល់គ្នាបែរជាលើកគ្នាប្រឆាំងនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ឪពុកខ្ញុំ ហើយសម្លាប់កូនប្រុស៧០នាក់របស់គាត់លើថ្មមួយ។+ រួចអ្នករាល់គ្នាបានតែងតាំងអាប៊ីម៉ាឡិចដែលជាកូនរបស់ស្រីបម្រើ+ ឲ្យធ្វើជាស្ដេចគ្រប់គ្រងលើពួកអ្នកដឹកនាំក្រុងស៊ីគឹម ព្រោះតែអាប៊ីម៉ាឡិចជាសាច់ញាតិរបស់អ្នករាល់គ្នា។
១៩ ប្រសិនបើអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើនៅថ្ងៃនេះ គឺធ្វើដោយចិត្តស្មោះនិងដោយឥតលម្អៀងចំពោះយេរូបាលនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់មែន នោះសូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាត្រេកអរចំពោះអាប៊ីម៉ាឡិចចុះ ហើយសូមឲ្យគាត់ត្រេកអរចំពោះអ្នករាល់គ្នាដែរ។
២០ ក៏ប៉ុន្តែ បើមិនដូច្នោះទេ សូមឲ្យភ្លើងចេញពីអាប៊ីម៉ាឡិចមកបញ្ឆេះពួកអ្នកដឹកនាំក្រុងស៊ីគឹមនិងបេតមិឡូ+ ហើយសូមឲ្យភ្លើងចេញពីពួកអ្នកដឹកនាំក្រុងស៊ីគឹមនិងបេតមិឡូមកបញ្ឆេះអាប៊ីម៉ាឡិចវិញ»។+
២១ លុះនិយាយចប់ យ៉ូថាម+រត់គេចខ្លួនទៅឯបៀរ ហើយអាស្រ័យនៅទីនោះ ដោយសារខ្លាចអាប៊ីម៉ាឡិចជាបងរបស់គាត់។
២២ អាប៊ីម៉ាឡិចបានគ្រប់គ្រងលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអស់រយៈពេលបីឆ្នាំ។
២៣ ក្រោយមក ព្រះបានបណ្ដោយឲ្យអាប៊ីម៉ាឡិចនិងពួកអ្នកដឹកនាំក្រុងស៊ីគឹម មានការរកាំរកូសគ្នាកាន់តែខ្លាំងឡើង រហូតដល់ពួកគេនាំគ្នាក្បត់អាប៊ីម៉ាឡិច។
២៤ នេះដើម្បីសងសឹកឲ្យកូនប្រុស៧០នាក់របស់យេរូបាលដែលបានត្រូវសម្លាប់យ៉ាងឃោរឃៅ និងដើម្បីឲ្យអាប៊ីម៉ាឡិចដែលបានសម្លាប់បងប្អូនបង្កើតខ្លួនឯង រួមទាំងពួកអ្នកដឹកនាំក្រុងស៊ីគឹមដែលចូលដៃជាមួយនឹងគាត់ បានទទួលទោសយ៉ាងស័ក្ដិសម។+
២៥ ពួកអ្នកដឹកនាំក្រុងស៊ីគឹមបានចាត់មនុស្សឲ្យទៅចាំវាយឆ្មក់អាប៊ីម៉ាឡិចនៅលើកំពូលភ្នំ ហើយពួកគេតែងតែប្លន់អស់អ្នកដែលឆ្លងកាត់ផ្លូវនោះ។ ក្រោយមក មានគេទៅរាយការណ៍ប្រាប់អាប៊ីម៉ាឡិច។
២៦ គ្រានោះ កាអាលជាកូនប្រុសអ៊ីបេត និងបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ បានឆ្លងចូលមកក្រុងស៊ីគឹម។+ ក្រោយមក ពួកអ្នកដឹកនាំក្រុងស៊ីគឹមទុកចិត្តគាត់។
២៧ ពួកគេបានចេញទៅប្រមូលផលទំពាំងបាយជូររបស់ពួកគេ រួចជាន់យកទឹកធ្វើស្រា ហើយនាំគ្នាធ្វើពិធីបុណ្យយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។ បន្ទាប់មក ពួកគេក៏ចេញទៅវិហារព្រះរបស់ពួកគេ+ ហើយនាំគ្នាផឹកស៊ី ទាំងដាក់បណ្ដាសាអាប៊ីម៉ាឡិច។
២៨ កាអាលកូនអ៊ីបេតនិយាយថា៖ «តើអាប៊ីម៉ាឡិចជានរណា? ហើយតើសេបូលដែលគាត់តែងតាំងឲ្យមើលខុសត្រូវក្រុងស៊ីគឹមជានរណា? ហេតុអ្វីយើងត្រូវបម្រើពួកគេ? តើអាប៊ីម៉ាឡិចមិនមែនជាកូនប្រុសរបស់យេរូបាល+ ហើយសេបូលមិនមែនជាជំនួយការរបស់គាត់ទេឬ? ចូរមកបម្រើកូនចៅរបស់ហេម័រជាឪពុកស៊ីគឹមវិញល្អជាង! ហេតុអ្វីយើងត្រូវបម្រើអាប៊ីម៉ាឡិច?
២៩ បើបណ្ដាជនក្រុងនេះនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំវិញ នោះខ្ញុំនឹងដកអាប៊ីម៉ាឡិចចេញ»។ គាត់ថែមទាំងបបួលអាប៊ីម៉ាឡិចថា៖ «ចូរប្រមូលកម្លាំងទ័ពឲ្យបានច្រើន ហើយចេញមកប្រយុទ្ធនឹងខ្ញុំ»។
៣០ ពេលសេបូលជាអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុងស៊ីគឹម ឮសម្ដីដែលកាអាលកូនអ៊ីបេតនិយាយដូច្នេះ គាត់ក្ដៅចិត្តជាខ្លាំង។
៣១ ដូច្នេះ គាត់ចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅប្រាប់អាប៊ីម៉ាឡិចដោយសម្ងាត់ថា៖ ‹មើល! ពេលនេះកាអាលកូនអ៊ីបេតនិងបងប្អូនរបស់គាត់កំពុងនៅក្រុងស៊ីគឹម ហើយពួកគេអុជអាលពួកអ្នកក្រុងនោះឲ្យប្រឆាំងនឹងលោក។
៣២ នៅយប់នេះ សូមលោកនិងពួកបុរសរបស់លោកចេញទៅលាក់ខ្លួនពួនស្ទាក់នៅឯវាល។
៣៣ សូមលោកនិងពួកបុរសរបស់លោកក្រោកពីព្រលឹម ហើយពេលថ្ងៃរះភ្លាម សូមទៅវាយប្រហារក្រុងនោះ។ ពេលកាអាលនិងពួកបុរសរបស់គាត់ចេញមកប្រយុទ្ធនឹងលោក សូមលោកប្រើគ្រប់វិធីដើម្បីយកឈ្នះគាត់»។
៣៤ ម្ល៉ោះហើយ អាប៊ីម៉ាឡិចនិងមនុស្សទាំងអស់ដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ ក៏ចេញដំណើរទៅទាំងយប់។ ពួកគេចែកជាបួនក្រុម ហើយលាក់ខ្លួនចាំប្រយុទ្ធនឹងក្រុងស៊ីគឹម។
៣៥ លុះស្អែកឡើង ពេលកាអាលកូនអ៊ីបេតចេញមកឈរនៅត្រង់ទ្វារកំពែងក្រុង នោះអាប៊ីម៉ាឡិចនិងមនុស្សដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ ក៏ចេញពីកន្លែងលាក់ខ្លួនមក។
៣៦ ពេលកាអាលឃើញពួកគេ គាត់និយាយទៅសេបូលថា៖ «មើលហ្ន៎! មានមនុស្សកំពុងចុះពីភ្នំ»។ ប៉ុន្តែ សេបូលឆ្លើយថា៖ «នោះជាស្រមោលភ្នំ មិនមែនមនុស្សទេ»។
៣៧ រួចមក កាអាលនិយាយទៀតថា៖ «មើល! ពិតជាមានមនុស្សកំពុងចុះពីកណ្ដាលភ្នំមកមែន ហើយមានក្រុមមួយទៀតកំពុងចុះមកតាមផ្លូវដើមឈើធំមេនេនីម»។
៣៨ សេបូលតបវិញថា៖ «ក្រែងពីមុនអ្នកនិយាយអួតអាងថា៖ ‹តើអាប៊ីម៉ាឡិចជានរណា បានជាយើងត្រូវបម្រើគាត់?›។+ មនុស្សទាំងនោះឯងដែលអ្នកបានមើលងាយ។ ចូរចេញទៅប្រយុទ្ធនឹងពួកគេទៅ!»។
៣៩ ដូច្នេះ កាអាលក៏នាំមុខពួកអ្នកដឹកនាំក្រុងស៊ីគឹមចេញទៅច្បាំងនឹងអាប៊ីម៉ាឡិច។
៤០ អាប៊ីម៉ាឡិចដេញតាមសម្លាប់កាអាល ហើយកាអាលរត់គេចពីអាប៊ីម៉ាឡិច។ មានមនុស្សជាច្រើនស្លាប់តាមផ្លូវរហូតដល់ទ្វារកំពែងក្រុង។
៤១ អាប៊ីម៉ាឡិចបន្តអាស្រ័យនៅក្រុងអារូម៉ា។ ចំណែកឯសេបូលវិញ+ គាត់បណ្ដេញកាអាលនិងបងប្អូនកាអាលចេញពីក្រុងស៊ីគឹម។
៤២ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ បណ្ដាជនក៏ធ្វើដំណើរចេញទៅខាងក្រៅក្រុង ហើយមានគេទៅប្រាប់អាប៊ីម៉ាឡិច។
៤៣ ដូច្នេះ អាប៊ីម៉ាឡិចបាននាំមនុស្សរបស់គាត់មក ហើយចែកពួកគេជាបីក្រុម រួចឲ្យពួកគេទៅលាក់ខ្លួនពួនចាំនៅខាងក្រៅក្រុង។ ពេលគាត់ឃើញបណ្ដាជនកំពុងចេញពីក្រុងមក នោះគាត់ក៏វាយប្រហារពួកគេ ហើយសម្លាប់ពួកគេចោល។
៤៤ រួចអាប៊ីម៉ាឡិចនិងក្រុមគាត់សម្រុកទៅឯទ្វារកំពែងក្រុង ខណៈពេលដែលពីរក្រុមទៀតកំពុងវាយប្រហារ ហើយសម្លាប់ពួកអ្នកដែលនៅខាងក្រៅក្រុង។
៤៥ អាប៊ីម៉ាឡិចបានប្រយុទ្ធនឹងពួកអ្នកក្រុងនោះពេញមួយថ្ងៃ។ នៅទីបំផុត គាត់ដណ្ដើមក្រុងបាន។ គាត់សម្លាប់មនុស្សក្នុងក្រុង រួចបំផ្លាញក្រុងនោះចោល+ ព្រមទាំងបាចអំបិលទៀតផង។
៤៦ ពេលអ្នកដឹកនាំទាំងអស់នៃប៉មក្រុងស៊ីគឹមបានឮអំពីរឿងនោះ ពួកគេក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ចេញទៅសាលសុវត្ថិភាពនៅវិហារព្រះអែលបេរីត។+
៤៧ ភ្លាមនោះ មានគេទៅប្រាប់អាប៊ីម៉ាឡិចថា អ្នកដឹកនាំទាំងអស់នៃប៉មក្រុងស៊ីគឹមបានប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅសាលសុវត្ថិភាព។
៤៨ អាប៊ីម៉ាឡិចនិងបុរសទាំងអស់ដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ បានឡើងទៅភ្នំសាល់ម៉ូន។ អាប៊ីម៉ាឡិចបានយកពូថៅទៅកាប់មែកឈើមួយ ហើយដាក់លើស្មា រួចនិយាយទៅបុរសទាំងនោះថា៖ «ពួកអ្នកឃើញខ្ញុំធ្វើយ៉ាងណា ក៏ប្រញាប់ធ្វើយ៉ាងនោះដែរទៅ!»។
៤៩ ដូច្នេះ បុរសទាំងអស់នោះទៅកាប់មែកឈើ រួចលីទៅតាមអាប៊ីម៉ាឡិច។ បន្ទាប់មក ពួកគេគរមែកឈើទាំងប៉ុន្មានដាក់នៅជុំវិញសាលសុវត្ថិភាព ហើយយកភ្លើងដុតសាលនោះ។ មនុស្សប្រុសស្រីទាំងអស់នៃប៉មក្រុងស៊ីគឹម ដែលនៅក្នុងសាលនោះបានស្លាប់អស់។ ចំនួនពួកគេប្រហែល១.០០០នាក់។
៥០ រួចមក អាប៊ីម៉ាឡិចបានទៅក្រុងថេបេស។ គាត់បោះទ័ពនៅទីនោះ ក្នុងបំណងច្បាំងដណ្ដើមយកក្រុងនោះ។
៥១ នៅកណ្ដាលក្រុងនោះ មានប៉មដ៏រឹងមាំមួយ។ មនុស្សទាំងប្រុសទាំងស្រីនិងអ្នកដឹកនាំទាំងអស់ក្នុងក្រុងនោះ នាំគ្នារត់គេចចូលក្នុងប៉ម ហើយបិទទ្វារជិត រួចឡើងទៅលើដំបូល។
៥២ អាប៊ីម៉ាឡិចបានសម្រុកទៅវាយប្រហារប៉មនោះ។ គាត់ចូលទៅជិតច្រកទ្វារបម្រុងនឹងដុតបំផ្លាញប៉មនោះ។
៥៣ ពេលនោះ មានស្ត្រីម្នាក់ទម្លាក់ត្បាល់កិនត្រូវចំក្បាលរបស់អាប៊ីម៉ាឡិច ធ្វើឲ្យបែកលលាដ៏ក្បាលគាត់។+
៥៤ ភ្លាមនោះ គាត់ហៅអ្នកបម្រើដែលកាន់គ្រឿងចម្បាំងឲ្យគាត់ ហើយបញ្ជាថា៖ «ចូរដកដាវសម្លាប់ខ្ញុំទៅ កុំឲ្យគេនិយាយថា ខ្ញុំត្រូវមនុស្សស្រីសម្លាប់»។ អ្នកបម្រើនោះក៏ចាក់សម្លាប់គាត់ទៅ។
៥៥ ពេលពួកបុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឃើញអាប៊ីម៉ាឡិចស្លាប់ ពួកគេទាំងអស់ក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួនវិញ។
៥៦ យ៉ាងនេះ ព្រះបានដាក់ទោសអាប៊ីម៉ាឡិចសមតាមអំពើដ៏អាក្រក់ដែលគាត់បានធ្វើទៅលើឪពុកគាត់ គឺដោយសារគាត់បានសម្លាប់បងប្អូនប្រុសរបស់គាត់អស់៧០នាក់។+
៥៧ ព្រះក៏បានដាក់ទោសពួកបុរសក្រុងស៊ីគឹមសមតាមអំពើអាក្រក់ទាំងអស់ដែលពួកគេបានធ្វើដែរ។ ដូច្នេះ បណ្ដាសារបស់យ៉ូថាម+កូនយេរូបាល+ បានកើតឡើងដល់ពួកគេពិតមែន។
កំណត់សម្គាល់
^ ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ពួកអ្នកកាន់កាប់ទឹកដី»
^ ន័យត្រង់«ហើយទៅយោលយោគពីលើដើមឈើឯទៀត»
^ ន័យត្រង់«ហើយទៅយោលយោគពីលើដើមឈើឯទៀត»
^ ន័យត្រង់«ហើយទៅយោលយោគពីលើដើមឈើឯទៀត»
^ មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
