អត្ថបទសិក្សា ៣៨

ចូរធ្វើជាមនុស្សដ៏គួរឲ្យទុកចិត្ត

លេង

«មនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្តចេះរក្សាការសម្ងាត់»។—សុភ. ១១:១៣

ចម្រៀងលេខ១០១ ចូរបម្រើដោយសាមគ្គីភាព

សេចក្ដីសង្ខេប *

១. តើយើងអាចសម្គាល់បុគ្គលដែលគួរឲ្យទុកចិត្តតាមរបៀបណា?

បុគ្គលដែលគួរឲ្យទុកចិត្តព្យាយាមធ្វើតាមពាក្យសន្យារបស់គាត់ ហើយជាអ្នកដែលនិយាយការពិត។ (ចសព. ១៥:៤) អ្នកឯទៀតដឹងថាពួកគេអាចពឹងពាក់គាត់បាន។ យើងចង់ឲ្យបងប្អូនមានអារម្មណ៍បែបនេះចំពោះយើង។ តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យធ្វើជាមនុស្សដែលពួកគេអាចទុកចិត្ត?

២. តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងណាថាយើងគឺជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត?

^២ យើងមិនអាចបង្ខំអ្នកឯទៀតឲ្យទុកចិត្តយើងបានទេ តែយើងត្រូវបង្ហាញអ្នកឯទៀតថាយើងជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត តាមរយៈការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ គេនិយាយថា ការទុកចិត្តគឺប្រៀបដូចជាលុយ ពិបាករក តែងាយបាត់ទៅវិញ។ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាបានបង្ហាញថាលោកគឺជាបុគ្គលដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។ យើងតែងតែអាចទុកចិត្តលោកបាន ដោយសារ«អ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកធ្វើគឺគួរឲ្យទុកចិត្ត»។ (ចសព. ៣៣:៤) ម្យ៉ាងទៀត លោកតម្រូវឲ្យយើងយកតម្រាប់លោក។ (អេភ. ៥:១) សូមយើងពិចារណាអំពីគំរូខ្លះរបស់អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដែលបានយកតម្រាប់លោក ហើយបង្ហាញថាពួកគេជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។ យើងក៏នឹងពិចារណាគុណសម្បត្តិប្រាំ ដែលនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។

ចូររៀនពីអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត

៣-៤. តើដានីយ៉ែលបានបង្ហាញថាគាត់ជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្តតាមរបៀបណា ហើយតើនេះគួរជំរុញចិត្តយើងឲ្យពិចារណាអំពីអ្វីខ្លះ?

^៣ ដានីយ៉ែលដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានទុកគំរូដ៏ល្អប្រសើរស្ដីអំពីការធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។ ទោះជាគាត់បានត្រូវជនជាតិបាប៊ីឡូនចាប់ធ្វើជាឈ្លើយក្ដី គាត់បានបង្ហាញថាគាត់ជាបុគ្គលដែលអ្នកឯទៀតអាចពឹងបាន ហើយជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។ មនុស្សបានទុកចិត្តគាត់កាន់តែខ្លាំងឡើងពេលដែលគាត់បានកាត់ស្រាយសុបិនរបស់ស្ដេចនេប៊ូក្នេសាដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។ នៅពេលមួយ ដានីយ៉ែលត្រូវប្រាប់ស្ដេចនោះថាព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្តគាត់ទេ ហើយនេះជាដំណឹងដែលស្ដេចមិនចង់ឮ។ ដានីយ៉ែលត្រូវការចិត្តក្លាហានដើម្បីប្រាប់ដំណឹងនោះ ដោយសារនេប៊ូក្នេសាជាស្ដេចដែលឆាប់ផ្ទុះកំហឹង! (ដាន. ២:១២; ៤:២០-២២, ២៥) ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ដានីយ៉ែលបានបង្ហាញម្ដងទៀតថាគាត់ជាមនុស្សដែលគេទុកចិត្តបាន ពេលគាត់បានបកស្រាយយ៉ាងត្រឹមត្រូវអំពីដំណឹងអាថ៌កំបាំងមួយដែលបានលេចមកនៅលើជញ្ជាំងវិមាននៅបាប៊ីឡូន។ (ដាន. ៥:៥, ២៥-២៩) ក្រោយមក ដារីយុសដែលជាជនជាតិមេឌីនិងពួកមន្ត្រីរបស់គាត់ក៏កត់សម្គាល់ថា ដានីយ៉ែល«មានប្រាជ្ញាវាងវៃនិងសមត្ថភាពពិសេស»។ ពួកគេបានទទួលស្គាល់ថា «ដានីយ៉ែលជាមនុស្សគួរឲ្យទុកចិត្ត ហើយមិនធ្វេសប្រហែសនឹងកិច្ចការណាឡើយ»។ (ដាន. ៦:៣, ៤) ពិតមែន សូម្បីតែពួកអ្នកគ្រប់គ្រងដែលគោរពបូជាព្រះមិនពិត ក៏ទទួលស្គាល់ថាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់នេះជាបុគ្គលដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត!

^៤ កាលដែលយើងរំពឹងគិតអំពីគំរូរបស់ដានីយ៉ែល ជាការល្អដែលយើងសួរខ្លួនថា ‹តើខ្ញុំមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះបែបណាចំពោះពួកអ្នកដែលមិនមែនជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា? តើអ្នកឯទៀតមើលមកខ្ញុំថាជាមនុស្សដែលចេះទទួលខុសត្រូវនិងអាចទុកចិត្តបានឬទេ?›។ ហេតុអ្វីយើងគួរសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរទាំងនេះ? ពីព្រោះពេលយើងធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត យើងនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលការសរសើរតម្កើង។

នេហេមាបានជ្រើសរើសបុរសដែលគួរឲ្យទុកចិត្តដើម្បីបំពេញភារកិច្ចសំខាន់ (សូមមើលវគ្គ៥)

៥. ហេតុអ្វីហាណានាបានត្រូវគេស្គាល់ថាជាអ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត?

^៥ នៅឆ្នាំ៤៥៥ មុនគ.ស. ក្រោយពីអភិបាលនេហេមាបានសង់កំពែងក្រុងយេរូសាឡិមឡើងវិញ គាត់បានស្វែងរកបុរសដែលអាចពឹងពាក់បាន ឲ្យមើលការខុសត្រូវលើក្រុងនោះឲ្យបានល្អ។ នៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលនេហេមាបានជ្រើសរើស មានហាណានាដែលជាមេបន្ទាយ។ គម្ពីររៀបរាប់ថា ហាណានាជា«អ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្តណាស់ និងជាអ្នកកោតខ្លាចព្រះពិតលើសអ្នកឯទៀត»។ (នេហ. ៧:២) សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងការកោតខ្លាចលោក បានជំរុញចិត្តហាណានាឲ្យយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងដិតដល់ចំពោះភារកិច្ចណាក៏ដោយដែលគាត់បានទទួល។ គុណសម្បត្តិទាំងនេះក៏នឹងជួយយើងឲ្យទៅជាមនុស្សដែលអ្នកឯទៀតអាចពឹងពាក់បានក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។

៦. តើទីឃីកុសបានបង្ហាញថាគាត់ជាមិត្តដ៏គួរឲ្យទុកចិត្តរបស់សាវ័កប៉ូលយ៉ាងដូចម្ដេច?

^៦ សូមគិតអំពីគំរូរបស់ទីឃីកុសដែលជាដៃគូដ៏គួរឲ្យទុកចិត្តរបស់សាវ័កប៉ូល។ ពេលប៉ូលជាប់ឃុំនៅក្នុងផ្ទះ គាត់បានពឹងពាក់ទីឃីកុស ហើយបានហៅទីឃីកុសថា៖ «អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់»។ (អេភ. ៦:២១, ២២) ប៉ូលបានបង្ហាញទំនុកចិត្តលើគាត់ដោយសុំគាត់ឲ្យយកសំបុត្រទៅបងប្អូននៅក្រុងអេភេសូរនិងក្រុងកូឡុស ហើយថែមទាំងសុំគាត់ឲ្យលើកទឹកចិត្តនិងសម្រាលទុក្ខបងប្អូនទាំងនោះដែរ។ ទីឃីកុសរំលឹកយើងអំពីបងប្អូនប្រុសដ៏ស្មោះត្រង់ដែលគួរឲ្យទុកចិត្តនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ បងប្អូនទាំងនោះកំពុងជួយបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើងក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។—កូឡ. ៤:៧-៩

៧. តើអ្នកអាចរៀនអ្វីអំពីការធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្តពីពួកអ្នកចាស់ទុំ និងជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នក?

^៧ សព្វថ្ងៃនេះ យើងមានចិត្តកតញ្ញូជាខ្លាំងដែលពួកអ្នកចាស់ទុំ និងជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើជាអ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។ ដូចដានីយ៉ែល ហាណានា និងទីឃីកុស ពួកគេយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងដិតដល់ចំពោះភារកិច្ចដែលពួកគេបានទទួល។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលយើងចូលរួមកិច្ចប្រជុំសម្រាប់កិច្ចបម្រើនិងជីវិត យើងដឹងថាផ្នែកនីមួយៗបានត្រូវចាត់ចែងរួចទៅហើយឲ្យបងប្អូនធ្វើ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏សប្បាយចិត្ត ពេលបងប្អូនដែលទទួលភារកិច្ចក្នុងកិច្ចប្រជុំ បានរៀបចំនិងបំពេញផ្នែករបស់ពួកគេ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមិនដែលស្ទាក់ស្ទើរអញ្ជើញសិស្សគម្ពីររបស់យើងឲ្យចូលរួមកិច្ចប្រជុំ ដើម្បីស្ដាប់សុន្ទរកថាសាធារណៈ ដោយសារយើងបារម្ភថាគ្មានអ្នកណានឹងថ្លែងសុន្ទរកថានោះទេ។ មួយវិញទៀត យើងទុកចិត្តថាយើងនឹងមានសៀវភៅដែលយើងត្រូវការសម្រាប់ផ្សព្វផ្សាយ។ បងប្អូនប្រុសដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនេះមើលថែយើងយ៉ាងល្អ ហើយយើងអរគុណព្រះយេហូវ៉ាដែលយើងមានពួកគេ! ប៉ុន្តែ តើតាមរបៀបណាយើងអាចបង្ហាញថាយើងជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត?

ចូរធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត ដោយរក្សាព័ត៌មានសម្ងាត់

៨. តើយើងត្រូវមានតុល្យភាពយ៉ាងដូចម្ដេចពេលចង់ដឹងសុខទុក្ខរបស់អ្នកឯទៀត? (សុភាសិត ១១:១៣)

^៨ យើងស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើង ហើយយើងចង់ដឹងសុខទុក្ខរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវមានតុល្យភាព ហើយមិនសួរជីកឫសជីកគល់រឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេឡើយ។ នៅក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកនាសតវត្សរ៍ទី១ អ្នកខ្លះ‹និយាយដើមគេ ជ្រៀតជ្រែកក្នុងរឿងអ្នកដទៃ ហើយនិយាយអំពីអ្វីដែលមិនគួរនិយាយ›។ (១ធី. ៥:១៣) យើងច្បាស់ជាមិនចង់ធ្វើដូចពួកអ្នកទាំងនោះទេ។ ប្រហែលជាមានបុគ្គលណាម្នាក់ប្រាប់រឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ដល់យើង ហើយសុំយើងកុំប្រាប់អ្នកណា។ ជាឧទាហរណ៍ បងស្រីម្នាក់ប្រហែលជាប្រាប់ថាគាត់មានបញ្ហាសុខភាពឬទុក្ខលំបាកផ្សេងទៀត តែគាត់សុំយើងឲ្យលាក់រឿងនោះ។ យើងគួរធ្វើតាមសំណូមពររបស់គាត់។ * (សូមអាន សុភាសិត ១១:១៣) ឥឡូវ សូមយើងពិចារណាអំពីស្ថានភាពខ្លះដែលសំខាន់ឲ្យយើងរក្សាការសម្ងាត់។

៩. តើសមាជិកក្រុមគ្រួសារអាចបង្ហាញយ៉ាងណាថាពួកគេគឺគួរឲ្យទុកចិត្ត?

^៩ ក្នុងក្រុមគ្រួសារ។ សមាជិកម្នាក់ៗក្នុងក្រុមគ្រួសារមានភារកិច្ចរក្សារឿងខ្លះក្នុងរង្វង់ក្រុមគ្រួសារ។ ជាឧទាហរណ៍ ស្ត្រីគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ប្រហែលជាមានទម្លាប់ដែលធ្វើឲ្យប្ដីរបស់នាងចំអន់លេង។ តើប្ដីនឹងប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីរឿងនោះ ហើយធ្វើឲ្យនាងខ្មាសគេឬទេ? គាត់ច្បាស់ជាមិនធ្វើដូច្នេះទេ! គាត់ស្រឡាញ់ប្រពន្ធគាត់ ហើយគាត់នឹងមិនចង់ធ្វើអ្វីណាក៏ដោយដែលនាំឲ្យប្រពន្ធឈឺចិត្តទេ។ (អេភ. ៥:៣៣) ម្យ៉ាងទៀត យុវវ័យចង់ទទួលការគោរពមួយកម្រិត។ គឺសំខាន់ដែលឪពុកម្ដាយចាំចំណុចនេះ។ ឪពុកម្ដាយមិនគួរបរិហារពីកំហុសរបស់កូនប្រាប់អ្នកឯទៀតឡើយ។ (កូឡ. ៣:២១) កូនៗត្រូវរៀនឲ្យចេះពិចារណា ហើយមិនប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីអ្វីៗដែលអាចធ្វើឲ្យសមាជិកឯទៀតក្នុងក្រុមគ្រួសារអាម៉ាស់មុខទេ។ (បច. ៥:១៦) ពេលសមាជិកក្រុមគ្រួសារម្នាក់ៗខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីរក្សារឿងក្នុងរង្វង់ក្រុមគ្រួសារ នោះក្រុមគ្រួសារនឹងកាន់តែជិតស្និទ្ធគ្នា។

១០. តើការធ្វើជាមិត្តពិតរួមបញ្ចូលអ្វី? (សុភាសិត ១៧:១៧)

^១០ នៅក្នុងមិត្តភាព។ ជួនកាល យើងភាគច្រើនត្រូវការប្រាប់អារម្មណ៍របស់យើងដល់មិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធ។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះគឺពិបាកឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះ។ យើងប្រហែលជាមិនងាយស្រួលប្រាប់អារម្មណ៍កប់ជ្រៅរបស់យើងទៅអ្នកណាម្នាក់ទេ ហើយយើងនឹងឈឺចិត្តយ៉ាងខ្លាំង បើយើងដឹងថាក្រោយមកមិត្តភក្តិរបស់យើងយករឿងយើងទៅប្រាប់អ្នកឯទៀត។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងសប្បាយចិត្តណាស់ ពេលមានមិត្តភក្តិចេះរក្សារឿងសម្ងាត់របស់យើង! មិត្តភក្តិបែបនេះគឺជា«មិត្តពិត»។—សូមអាន សុភាសិត ១៧:១៧

ពួកអ្នកចាស់ទុំមិនប្រាប់រឿងសម្ងាត់ទៅក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេទេ (សូមមើលវគ្គ១១) *

១១. (ក) តើពួកអ្នកចាស់ទុំនិងប្រពន្ធរបស់ពួកគេបង្ហាញយ៉ាងណាថាពួកគេជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត? (ខ) តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីអ្នកចាស់ទុំដែលដោះស្រាយបញ្ហាក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយក្រោយមកមិនប្រាប់ក្រុមគ្រួសារ? (សូមមើលរូបភាព)

^១១ ក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលរក្សារឿងសម្ងាត់«ប្រៀបដូចជាទីបាំងពីខ្យល់ និងជាទីជ្រកពីព្យុះភ្លៀង»សម្រាប់បងប្អូនរួមជំនឿ។ (អេ. ៣២:២) យើងអាចនិយាយជាមួយពួកអ្នកចាស់ទុំអំពីអ្វីណាក៏បាន ដោយសារយើងដឹងថាអ្វីដែលយើងប្រាប់ ពួកគេនឹងរក្សាជាការសម្ងាត់។ យើងមិនព្យាយាមបង្ខំពួកគេឲ្យប្រាប់យើងអំពីរឿងដែលពួកគេគួររក្សាជាការសម្ងាត់ឡើយ។ បន្ថែមទៅទៀត យើងឲ្យតម្លៃចំពោះប្រពន្ធរបស់ពួកអ្នកចាស់ទុំ ដោយសារពួកគេមិនព្យាយាមទាមទារប្ដីរបស់ពួកគេឲ្យប្រាប់ព័ត៌មានសម្ងាត់អំពីអ្នកឯទៀតទេ។ គឺជាពរមួយដែលប្រពន្ធរបស់ពួកអ្នកចាស់ទុំមិនដឹងព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនអំពីបងប្អូន។ ហេតុអ្វីយើងនិយាយដូច្នេះ? ប្រពន្ធរបស់អ្នកចាស់ទុំម្នាក់និយាយថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តដែលប្ដីខ្ញុំរក្សាព័ត៌មានសម្ងាត់អំពីពួកអ្នកដែលគាត់បានទៅសួរសុខទុក្ខក្នុងនាមជាគង្វាល ឬពួកអ្នកដែលត្រូវការជំនួយពីពួកអ្នកចាស់ទុំ ហើយគាត់ថែមទាំងមិនប្រាប់ថាពួកអ្នកទាំងនោះគឺជាអ្នកណាដែរ។ ខ្ញុំក៏សប្បាយដែលប្ដីខ្ញុំរក្សាព័ត៌មានសម្ងាត់ដើម្បីខ្ញុំមិនចាំបាច់បារម្ភអំពីបញ្ហាដែលខ្ញុំមិនអាចជួយដោះស្រាយបាន។ ដូច្នេះហើយ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្រួលនិយាយជាមួយបងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំ។ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំអាចទុកចិត្តថាពេលខ្ញុំប្រាប់ប្ដីខ្ញុំអំពីអារម្មណ៍និងបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ គាត់ក៏នឹងមិនប្រាប់អ្នកឯទៀតដែរ»។ ពិតមែន យើងទាំងអស់គ្នាចង់មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះជាអ្នកគួរឲ្យទុកចិត្ត។ តើគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះនឹងជួយយើងឲ្យសម្រេចគោលដៅនេះ? សូមយើងពិចារណាគុណសម្បត្តិប្រាំ។

ចូរបណ្ដុះគុណសម្បត្តិដែលជួយអ្នកឲ្យធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត

១២. ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយថាសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការទុកចិត្ត? សូមលើកឧទាហរណ៍។

^១២ សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការទុកចិត្ត។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាបញ្ញត្តិដ៏សំខាន់បំផុតពីរ គឺស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង។ (ម៉ាថ. ២២:៣៧-៣៩) សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើតាមគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់លោកស្ដីអំពីការធ្វើជាបុគ្គលដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះបងប្អូន ជំរុញចិត្តយើងឲ្យរក្សារឿងសម្ងាត់របស់ពួកគេ។ យ៉ាងនេះ យើងនឹងមិនចង់ប្រាប់អ្វីដែលអាចធ្វើទុក្ខដល់ពួកគេ នាំឲ្យពួកគេអាម៉ាស់មុខ ឬឲ្យពួកគេឈឺចិត្តឡើយ។—យ៉ូន. ១៥:១២

១៣. តើចិត្តរាបទាបជួយយើងឲ្យធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្តតាមរបៀបណាខ្លះ?

^១៣ ចិត្តរាបទាបនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។ គ្រិស្តសាសនិកដែលមានចិត្តរាបទាបមិនព្យាយាមធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតកោតស្ងើចគាត់ ដោយធ្វើជាអ្នកដែលប្រាប់រឿងមុនគេ។ (ភី. ២:៣) គាត់មិនព្យាយាមធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតគិតថាគាត់ដឹងរឿងសំខាន់ៗដែលគាត់មិនអាចប្រាប់ឡើយ។ ចិត្តរាបទាបក៏នឹងជួយយើងមិនឲ្យប្រាប់មនុស្សជាច្រើនអំពីទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនចំពោះរឿងផ្សេងៗដែលគម្ពីរ ឬសៀវភៅរបស់យើងមិនបានរៀបរាប់។

១៤. តើសមត្ថភាពវែកញែកជួយយើងឲ្យធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?

^១៤ សមត្ថភាពវែកញែកនឹងជួយគ្រិស្តសាសនិកឲ្យដឹងថា គឺពេលណាជា«ពេលនៅស្ងៀម» និងពេលណាជា«ពេលនិយាយ»។ (អទ. ៣:៧) នៅប្រទេសខ្លះ មានពាក្យស្លោកដែលគេនិយមប្រើថា៖ «ការនិយាយប្រៀបដូចជាប្រាក់ តែការនៅស្ងៀមប្រៀបដូចជាមាស»។ និយាយឲ្យចំទៅ មានពេលខ្លះដែលការនៅស្ងៀមគឺប្រសើរជាងការនិយាយ។ ហេតុនេះ សុភាសិត ១១:១២ ចែងថា៖ «អ្នកណានៅស្ងៀមមិនស្រដី អ្នកនោះមានសមត្ថភាពវែកញែកពិតប្រាកដ»។ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយ។ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដែលមានបទពិសោធន៍ ច្រើនតែបានត្រូវសុំឲ្យជួយដោះស្រាយបញ្ហាពិបាករបស់ក្រុមជំនុំផ្សេងៗ។ សូមកត់សម្គាល់អំពីអ្វីដែលអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ទៀតនិយាយអំពីគាត់ គឺថា៖ «គាត់តែងតែប្រុងប្រយ័ត្នមិនប្រាប់ព័ត៌មានសម្ងាត់របស់ក្រុមជំនុំផ្សេងៗ»។ ដោយសារអ្នកចាស់ទុំដែលមានបទពិសោធន៍នេះមានសមត្ថភាពវែកញែក បងប្រុសដែលបម្រើក្នុងក្រុមអ្នកចាស់ទុំជាមួយគាត់គោរពគាត់។ ពួកគេជឿជាក់ថាគាត់នឹងមិនប្រាប់រឿងសម្ងាត់របស់ពួកគេដល់អ្នកឯទៀតឡើយ។

១៥. សូមលើកឧទាហរណ៍ដែលបង្ហាញអំពីរបៀបដែលភាពទៀងត្រង់អាចជួយអ្នកឯទៀតឲ្យទុកចិត្តយើង។

^១៥ ភាពទៀងត្រង់គឺជាគុណសម្បត្តិមួយទៀតដែលយើងត្រូវការ បើយើងចង់ធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។ យើងទុកចិត្តមនុស្សទៀងត្រង់ ដោយសារយើងដឹងថាពួកគេនឹងនិយាយការពិតជានិច្ច។ (អេភ. ៤:២៥; ហេ. ១៣:១៨) ជាឧទាហរណ៍ បើអ្នកចង់បង្កើនសមត្ថភាពបង្រៀន អ្នកប្រហែលជានឹងសុំបុគ្គលណាម្នាក់ឲ្យស្ដាប់សុន្ទរកថារបស់អ្នក ហើយសុំគាត់ឲ្យយោបល់អំពីរបៀបដែលអ្នកអាចរីកចម្រើន។ តើអ្នកនឹងទុកចិត្តអ្នកណាឲ្យប្រាប់យោបល់ដ៏ពិតត្រង់ បុគ្គលដែលឲ្យយោបល់ដែលអ្នកចង់ឮ ឬក៏បុគ្គលដែលឲ្យយោបល់យ៉ាងស្មោះដោយសប្បុរសដល់អ្នក? សំណួរនេះគឺស្រួលឆ្លើយ។ គម្ពីរចែងថា៖ «ការកែតម្រង់នៅចំពោះមុខ នោះប្រសើរជាងការលាក់បាំងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ របួសដែលមកពីមិត្តសម្លាញ់ គឺធ្វើឡើងដោយចិត្តស្មោះត្រង់»។ (សុភ. ២៧:៥, ៦) ទោះជាពាក្យពិតត្រង់របស់មិត្តភក្តិពិបាកទទួលយកនៅដើមដំបូងក្ដី នោះគឺជាអ្វីដែលនឹងនាំឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ជាយូរអង្វែង។

១៦. តើសុភាសិត ១០:១៩ បង្ហាញយ៉ាងណាថាគឺសំខាន់ឲ្យយើងចេះទប់ចិត្ត?

^១៦ ការចេះទប់ចិត្តគឺសំខាន់ចាំបាច់ បើយើងចង់ឲ្យអ្នកឯទៀតទុកចិត្តយើង។ គុណសម្បត្តិនេះជួយយើងឲ្យនៅស្ងៀម ពេលយើងហៀបនឹងប្រាប់រឿងសម្ងាត់។ (សូមអាន សុភាសិត ១០:១៩) យើងប្រហែលជាពិបាកទប់ចិត្តពេលយើងប្រើបណ្ដាញគេហទំព័រសម្រាប់ទាក់ទងគ្នា។ បើមិនប្រុងប្រយ័ត្នទេ យើងអាចប្រាប់រឿងសម្ងាត់ដោយអចេតនាដល់មនុស្សជាច្រើន។ ម្យ៉ាងទៀត នៅពេលយើងផ្ញើព័ត៌មានតាមគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក យើងមិនអាចទប់ស្កាត់របៀបដែលអ្នកឯទៀតនឹងប្រើព័ត៌មាននោះ ឬបញ្ហាដែលនឹងកើតឡើងក្រោយមកបានទេ។ ការចេះទប់ចិត្តក៏ជួយយើងឲ្យចេះនៅស្ងៀម ពេលពួកអ្នកប្រឆាំងព្យាយាមបោកបញ្ឆោតយើងឲ្យប្រាប់រឿងដែលអាចនាំឲ្យបងប្អូនយើងមានគ្រោះថ្នាក់។ នេះអាចកើតឡើង ពេលប៉ូលិសសួរចម្លើយយើងនៅប្រទេសដែលកិច្ចការរបស់យើងបានត្រូវដាក់បម្រាមឬដាក់កម្រិត។ យើងអាចធ្វើតាមគោលការណ៍ដែលឲ្យយើង«ប្រយ័ត្នមាត់មិនហាស្ដី»ក្នុងស្ថានភាពទាំងនេះ ព្រមទាំងស្ថានភាពផ្សេងទៀតផងដែរ។ (ចសព. ៣៩:១) មិនថាយើងនៅជាមួយក្រុមគ្រួសារ មិត្តភក្តិ បងប្អូនរួមជំនឿ ឬអ្នកឯទៀតក្ដី យើងត្រូវធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត ហើយដើម្បីធ្វើជាមនុស្សបែបនេះ យើងត្រូវចេះទប់ចិត្ត!

១៧. តើតាមរបៀបណាយើងអាចជួយធ្វើឲ្យក្រុមជំនុំរបស់យើងចេះទុកចិត្តគ្នា?

^១៧ យើងអរគុណព្រះយេហូវ៉ា ដែលលោកបានទាញនាំយើងឲ្យចូលក្នុងក្រុមគ្រួសាររួមជំនឿដែលមានបងប្អូនចេះស្រឡាញ់គ្នានិងគួរឲ្យទុកចិត្ត! យើងទាំងអស់គ្នាមានភារកិច្ចខំព្យាយាមបង្ហាញថាយើងជាបុគ្គលដែលបងប្អូនអាចទុកចិត្ត។ កាលដែលយើងម្នាក់ៗខំប្រឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ចិត្តរាបទាប សមត្ថភាពវែកញែក ភាពទៀងត្រង់ និងការចេះទប់ចិត្ត យើងជួយបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងឲ្យទុកចិត្តគ្នា។ យើងត្រូវបន្តខំប្រឹងបង្ហាញថាយើងជាមនុស្សដែលអ្នកឯទៀតអាចទុកចិត្តបាន។ សូមឲ្យយើងយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះរបស់យើង ដោយបន្តបង្ហាញថាយើងជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។

ចម្រៀងលេខ១២៣ ចុះចូលដោយស្មោះក្រោមការរៀបចំរបស់ព្រះ

^ បើយើងចង់ឲ្យអ្នកឯទៀតទុកចិត្តយើង យើងត្រូវធ្វើជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្តជាមុនសិន។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលការទុកចិត្តគ្នាគឺសំខាន់ណាស់ និងគុណសម្បត្តិមួយចំនួនដែលនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើជាមនុស្សដែលអ្នកឯទៀតអាចទុកចិត្ត។

^ បើយើងដឹងថាអ្នកណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ យើងគួរដាស់តឿនគាត់ឲ្យស្វែងរកជំនួយពីពួកអ្នកចាស់ទុំ។ បើគាត់មិនធ្វើដូច្នេះទេ យើងគួរប្រាប់រឿងនោះទៅអ្នកចាស់ទុំ ដោយសារយើងចង់រក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក។

^ ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: អ្នកចាស់ទុំម្នាក់មិនប្រាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់អំពីបញ្ហាសម្ងាត់មួយដែលគាត់បានរួមចំណែកដោះស្រាយ។

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម សម្រាប់សិក្សា