ចូរបង្ហាញថាអ្នកមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា
«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងគង់កណ្ដាលខ្ញុំហើយនឹងអ្នក ហើយកណ្ដាលពូជខ្ញុំនឹងពូជរបស់អ្នកជាដរាបតទៅ»។—សាំយូអែលទី១ ២០:៤២
ចម្រៀងលេខ: ៤៣, ៣១
១, ២. ហេតុអ្វីចំណងមិត្ដភាពរបស់យ៉ូណាថានជាមួយនឹងដាវីឌគឺជាគំរូដ៏ល្អប្រសើរស្ដីអំពីភក្ដីភាព?
យ៉ូណាថានច្បាស់ជាកោតស្ងើចនឹងភាពក្លាហានរបស់ដាវីឌដែលជាមនុស្សវ័យក្មេង។ ដាវីឌបានសម្លាប់កូលីយ៉ាតដែលជាមនុស្សធំសម្បើម ហើយបានយក«ក្បាលនៃសាសន៍ភីលីស្ទីននោះ»ទៅឲ្យស្ដេចសុលនៃអ៊ីស្រាអែលដែលជាឪពុករបស់យ៉ូណាថាន។ (សាំយូអែលទី១ ១៧:៥៧) យ៉ូណាថានបានជឿជាក់ថាព្រះនៅជាមួយនឹងដាវីឌ ហើយចាប់ពីពេលនោះមកយ៉ូណាថាននិងដាវីឌបានទៅជាមិត្ដដ៏ជិតស្និទ្ធ។ ពួកគេបានសន្យាថា ពួកគេនឹងមានភក្ដីភាពចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកជានិច្ច។ (សាំយូអែលទី១ ១៨:១-៣) អស់មួយជីវិតរបស់គាត់ យ៉ូណាថានមានភក្ដីភាពចំពោះដាវីឌ។
២ យ៉ូណាថានបានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះដាវីឌ ទោះបីជាព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសដាវីឌឲ្យធ្វើជាស្ដេចបន្ទាប់នៃអ៊ីស្រាអែល មិនមែនជ្រើសរើសយ៉ូណាថានក៏ដោយ។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលដែលសុលព្យាយាមសម្លាប់ដាវីឌ យ៉ូណាថានបានព្រួយបារម្ភអំពីមិត្ដរបស់គាត់។ គាត់បានដឹងថាដាវីឌបានលាក់ខ្លួននៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំនៅហូរ៉េស ដូច្នេះយ៉ូណាថានបានទៅទីនោះដើម្បីលើកទឹកចិត្ដគាត់ឲ្យបន្ដពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ា។ យ៉ូណាថានបានប្រាប់ដាវីឌថា៖ «កុំឲ្យខ្លាចឡើយ ដ្បិតដៃរបស់បិតាខ្ញុំនឹងរាវរកអ្នកមិនឃើញទេ អ្នកនឹងបានធ្វើជាស្ដេចលើសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយខ្ញុំនឹងបានជាបន្ទាប់របស់អ្នក»។—សាំយូអែលទី១ ២៣:១៦, ១៧
៣. ចំពោះយ៉ូណាថាន តើអ្វីគឺសំខាន់ជាងភក្ដីភាពចំពោះដាវីឌ ហើយហេតុអ្វីយើងដឹងដូច្នេះ? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
៣ ជាធម្មតា យើងកោតស្ងើចមនុស្សដែលមានភក្ដីភាព។ ប៉ុន្ដែ តើយើងកោតស្ងើចយ៉ូណាថាន ដោយសារតែគាត់មានភក្ដីភាពចំពោះដាវីឌឬ? មិនមែនទេ។ ភក្ដីភាពចំពោះព្រះគឺជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យ៉ូណាថាន។ តាមពិត នេះគឺជាមូលហេតុដែលយ៉ូណាថានមានភក្ដីភាពចំពោះដាវីឌ ហើយមិនបានច្រណែនគាត់ ទោះបីជាដាវីឌនឹងទៅជាស្ដេចជំនួសគាត់ក៏ដោយ។ យ៉ូណាថានថែមទាំងបានជួយដាវីឌឲ្យពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ា។ បុរសទាំងពីរនាក់នេះបានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា និងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ពួកគាត់បានរក្សាពាក្យសន្យាដែលពួកគាត់បានធ្វើ ដែលថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងគង់កណ្ដាលខ្ញុំហើយនឹងអ្នក ហើយកណ្ដាលពូជខ្ញុំនឹងពូជរបស់អ្នកជាដរាបតទៅ»។—សាំយូអែលទី១ ២០:៤២
៤. (ក) តើអ្វីនឹងធ្វើឲ្យយើងពិតជាសប្បាយរីករាយនិងស្កប់ចិត្ដ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីនៅអត្ថបទនេះ?
៤ យើងក៏ត្រូវតែបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះក្រុមគ្រួសារ មិត្ដភក្ដិ និងបងប្អូនរបស់យើងក្នុងក្រុមជំនុំ។ (ថែស្សាឡូនិចទី១ ២:១០, ១១) ប៉ុន្ដែ អ្វីដ៏សំខាន់បំផុតគឺយើងត្រូវតែបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ លោកគឺជាអ្នកដែលបានផ្ដល់ជីវិតឲ្យយើង! (ការបើកបង្ហាញ ៤:១១) ពេលដែលយើងបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះលោក យើងពិតជាសប្បាយរីករាយនិងស្កប់ចិត្ដ។ ប៉ុន្ដែ យើងដឹងថាយើងត្រូវតែមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះ សូម្បីតែនៅពេលពិបាកក៏ដោយ។ នៅអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណារបៀបដែលគំរូរបស់យ៉ូណាថានអាចជួយយើងឲ្យរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាក្នុងស្ថានភាពបួនយ៉ាងគឺ៖ (១) ពេលយើងមានអារម្មណ៍ថាបុគ្គលម្នាក់ដែលមានអំណាចមិនសមនឹងទទួលការគោរពពីយើង (២) ពេលយើងត្រូវសម្រេចចិត្ដថាយើងគួរបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះអ្នកណា (៣) ពេលបងប្អូនប្រុសម្នាក់ដែលកំពុងនាំមុខយល់ច្រឡំនឹងយើង ឬប្រព្រឹត្ដដោយអយុត្ដិធម៌ចំពោះយើង និង (៤) ពេលយើងមានអារម្មណ៍ថាយើងពិបាករក្សាពាក្យសន្យា។
ពេលយើងមានអារម្មណ៍ថាបុគ្គលម្នាក់ដែលមានអំណាច មិនសមនឹងទទួលការគោរពពីយើង
៥. ហេតុអ្វីបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលពិបាកបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះ កាលដែលសុលជាស្ដេច?
៥ យ៉ូណាថាននិងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាកមួយ។ ស្ដេចសុលដែលជាឪពុករបស់យ៉ូណាថានមិនបានស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយលោកបានបដិសេធគាត់។ (សាំយូអែលទី១ ១៥:១៧-២៣) ប៉ុន្ដែ ព្រះបានអនុញ្ញាតឲ្យសុលបន្ដគ្រប់គ្រងអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ ដូច្នេះ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលពិបាកបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះ ពេលដែលស្ដេចដែលបានត្រូវជ្រើសរើសឲ្យអង្គុយលើ«បល្ល័ង្កនៃព្រះយេហូវ៉ា»កំពុងធ្វើអ្វីដ៏អាក្រក់។—របាក្សត្រទី១ ២៩:២៣
៦. តើអ្វីបង្ហាញថាយ៉ូណាថានបានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា?
៦ យ៉ូណាថានបានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលយ៉ូណាថានបានធ្វើមិនយូរក្រោយពីសុលបានចាប់ផ្ដើមមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ។ (សាំយូអែលទី១ ១៣:១៣, ១៤) នៅពេលនោះ កងទ័ពដ៏ធំនៃជនជាតិភីលីស្ទីនបានមកដោយមានទាំងរទេះចម្បាំង៣០.០០០ដើម្បីវាយប្រហារជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ សុលមានទាហានតែ៦០០នាក់ ហើយមានតែគាត់និងយ៉ូណាថានប៉ុណ្ណោះដែលមានអាវុធ។ ប៉ុន្ដែ យ៉ូណាថានមិនបានភ័យខ្លាចឡើយ។ គាត់បាននឹកចាំពាក្យសម្ដីរបស់សាំយូអែលដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ដែលថា៖ «ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មិនបោះបង់ចោលរាស្ដ្រទ្រង់ឡើយ ដោយព្រោះទ្រង់យល់ដល់ព្រះនាមទ្រង់ដ៏ជាធំ»។ (សាំយូអែលទី១ ១២:២២) យ៉ូណាថានបាននិយាយទៅកាន់ទ័ពម្នាក់ទៀតថា៖ «គ្មានអ្វីឃាត់ឃាំងដល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលទ្រង់នឹងជួយសង្គ្រោះដោយសារមនុស្សច្រើន ឬតិចនោះទេ»។ ដូច្នេះ គាត់និងទ័ពម្នាក់នោះបានវាយប្រហារក្រុមមួយរបស់ជនជាតិភីលីស្ទីន ហើយបានសម្លាប់ពួកគេអស់ប្រហែលជា២០នាក់។ យ៉ូណាថានមានជំនឿទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរគាត់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យរញ្ជួយដីមួយកើតឡើង ហើយជនជាតិភីលីស្ទីនបានភ័យញាប់ញ័រ។ ក្រោយមក ពួកគេបានវាយប្រហារនិងសម្លាប់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានច្បាំងឈ្នះ។—សាំយូអែលទី១ ១៣:៥, ១៥, ២២; ១៤:១, ២, ៦, ១៤, ១៥, ២០
៧. តើយ៉ូណាថានបានប្រព្រឹត្ដយ៉ាងណាចំពោះឪពុករបស់គាត់?
៧ ទោះជាសុលនៅតែមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ដោយ យ៉ូណាថាននៅតែស្តាប់បង្គាប់ឪពុករបស់គាត់ពេលណាដែលគាត់អាចធ្វើបាន។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេបានរួមគ្នាច្បាំងដើម្បីការពាររាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—សាំយូអែលទី១ ៣១:១, ២
៨, ៩. ពេលយើងបង្ហាញការគោរពចំពោះអ្នកដែលមានអំណាច តើតាមរបៀបណាយើងបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះ?
៨ ដូចយ៉ូណាថានដែរ យើងអាចមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដោយស្តាប់បង្គាប់រដ្ឋាភិបាលរបស់ប្រទេសដែលយើងរស់នៅ ពេលណាដែលអាចធ្វើបាន។ ព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យ«ពួកអាជ្ញាធរ»ទាំងនេះមានអំណាចលើយើង ហើយលោកតម្រូវឲ្យយើងបង្ហាញការគោរពចំពោះពួកគេ។ (សូមអាន រ៉ូម ១៣:១, ២) នេះគឺជាមូលហេតុដែលយើងគួរប្រព្រឹត្ដដោយគោរពចំពោះមន្ដ្រីរដ្ឋាភិបាល សូម្បីតែនៅពេលដែលគាត់មិនទៀងត្រង់ និងពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ថាគាត់មិនសមនឹងទទួលការគោរពពីយើងក៏ដោយ។ តាមពិត យើងគួរបង្ហាញការគោរពចំពោះអស់អ្នកដែលបានទទួលអំណាចពីព្រះយេហូវ៉ា។—កូរិនថូសទី១ ១១:៣; ហេប្រឺ ១៣:១៧
វិធីមួយដែលយើងរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាគឺដោយបង្ហាញការគោរពចំពោះប្ដីឬប្រពន្ធរបស់យើង ទោះបីជាគាត់មិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ាក៏ដោយ (សូមមើលវគ្គ៩)
៩ បងស្រីអូលហ្គាដែលរស់នៅទ្វីបអាម៉េរិកខាងត្បូង បានបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដោយគោរពប្ដីរបស់នាង ទោះជាគាត់បានប្រព្រឹត្ដមិនល្អចំពោះនាងក្ដី។ [១] (សូមមើលកំណត់នៅចុងអត្ថបទ) ជួនកាល គាត់មិនព្រមនិយាយជាមួយនឹងនាង ឬបាននិយាយអ្វីដ៏អាក្រក់ទៅកាន់នាង ព្រោះនាងគឺជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់។ គាត់ថែមទាំងបានប្រាប់នាងថាគាត់នឹងចុះចោលនាង ហើយយកកូនទៅជាមួយនឹងគាត់។ ប៉ុន្ដែ បងអូលហ្គាមិនបាន«តបស្នងការអាក្រក់»ឡើយ។ នាងបានខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើជាប្រពន្ធដ៏ល្អ។ នាងបានចម្អិនអាហារសម្រាប់ប្ដីនាង បោកសម្លៀកបំពាក់របស់គាត់ និងមើលថែរក្សាសមាជិកឯទៀតក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ (រ៉ូម ១២:១៧) ម្យ៉ាងទៀត ពេលណាអាចធ្វើបាន នាងបានទៅជាមួយនឹងប្ដីនាងដើម្បីជួបក្រុមគ្រួសារនិងមិត្ដភក្ដិរបស់គាត់។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលដែលប្ដីនាងចង់ទៅក្រុងផ្សេងទៀតដើម្បីចូលរួមពិធីបុណ្យសពឪពុករបស់គាត់ បងអូលហ្គាបានរៀបចំអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេត្រូវការដើម្បីធ្វើដំណើរ។ ក្រោយមកនៅឯពិធីបុណ្យសព នាងបានរង់ចាំគាត់នៅខាងក្រៅវិហារ។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ប្ដីរបស់បងអូលហ្គាបានចាប់ផ្ដើមប្រព្រឹត្ដល្អជាងមុនចំពោះនាង ពីព្រោះនាងបានអត់ធ្មត់យ៉ាងខ្លាំងនឹងគាត់ ហើយតែងតែបង្ហាញការគោរពចំពោះគាត់។ ឥឡូវ គាត់លើកទឹកចិត្ដនាងឲ្យទៅកិច្ចប្រជុំ ហើយជូននាងទៅទីនោះ។ ជួនកាល គាត់ថែមទាំងចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាមួយនឹងនាងដែរ។—ពេត្រុសទី១ ៣:១
ពេលយើងត្រូវសម្រេចចិត្ដថាយើងគួរបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះអ្នកណា
១០. តើតាមរបៀបណាយ៉ូណាថានដឹងថាគាត់គួរបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះអ្នកណា?
១០ ពេលដែលសុលបាននិយាយថាគាត់នឹងសម្លាប់ដាវីឌ យ៉ូណាថានត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ដដ៏ពិបាក។ គាត់ចង់មានភក្ដីភាពចំពោះឪពុករបស់គាត់ ប៉ុន្ដែគាត់ក៏ចង់មានភក្ដីភាពចំពោះដាវីឌដែរ។ យ៉ូណាថានបានដឹងថា ព្រះបាននៅជាមួយនឹងដាវីឌ មិនមែនជាមួយនឹងសុលឡើយ ដូច្នេះគាត់បានសម្រេចចិត្ដបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះដាវីឌ។ យ៉ូណាថានបានប្រាប់ដាវីឌឲ្យលាក់ខ្លួន ហើយក្រោយមកបានប្រាប់សុលអំពីមូលហេតុដែលគាត់មិនគួរសម្លាប់ដាវីឌ។—សូមអាន សាំយូអែលទី១ ១៩:១-៦
១១, ១២. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះជួយយើងឲ្យបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះលោកយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ បងស្រីអាលអឺសដែលមកពីប្រទេសអូស្ត្រាលីត្រូវសម្រេចចិត្ដថាគាត់នឹងបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះអ្នកណា។ កាលដែលគាត់កំពុងសិក្សាគម្ពីរ គាត់បានប្រាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់អំពីអ្វីដែលគាត់កំពុងរៀន។ គាត់ក៏បានប្រាប់ពួកគេដែរថា គាត់នឹងមិនធ្វើបុណ្យណូអែលជាមួយនឹងពួកគេទេ ហើយបានពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលគាត់មិនធ្វើបុណ្យនោះ។ នៅពេលដំបូងសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានខកចិត្ដ ប៉ុន្ដែក្រោយមកពួកគេបានខឹងគាត់យ៉ាងខ្លាំង។ ពួកគេមានអារម្មណ៍ថាបងអាលអឺសលែងយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះពួកគេទៀតហើយ។ ក្រោយមកទៀត ម្ដាយរបស់គាត់បាននិយាយថាគាត់មិនចង់ឃើញបងអាលអឺសទៀតទេ។ បងអាលអឺសបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំតក់ស្លុតនិងឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង ពីព្រោះខ្ញុំពិតជាស្រឡាញ់ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ខ្ញុំបានតាំងចិត្ដចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្ររបស់លោកថាជាបុគ្គលសំខាន់បំផុតក្នុងចិត្ដរបស់ខ្ញុំ ហើយនៅសន្និបាតបន្ទាប់ខ្ញុំបានទទួលការជ្រមុជទឹក»។—ម៉ាថាយ ១០:៣៧
១២ យើងមិនគួរបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះអ្វីៗដូចជាក្រុមកីឡា សាលារៀន ឬប្រទេសមួយ ជាជាងបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ ប្អូនប្រុសហេនរីចូលចិត្ដលេងអុកជាមួយនឹងក្រុមសាលារបស់គាត់ ហើយគាត់ចង់ជួយឲ្យសាលារបស់គាត់ជាប់លេខមួយ។ ប៉ុន្ដែ ដោយសារគាត់បានលេងអុកជារៀងរាល់ចុងសប្ដាហ៍ គាត់មិនមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ ឬចូលរួមកិច្ចប្រជុំឡើយ។ ប្អូនហេនរីបាននិយាយថា ភក្ដីភាពរបស់គាត់ចំពោះសាលាបានទៅជាសំខាន់ជាងភក្ដីភាពចំពោះព្រះ។ ដូច្នេះ គាត់បានសម្រេចចិត្ដឈប់លេងអុកជាតំណាងសាលារបស់គាត់ទៀត។—ម៉ាថាយ ៦:៣៣
១៣. តើតាមរបៀបណាការមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះអាចជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាក្នុងក្រុមគ្រួសារ?
១៣ ជួនកាល យើងពិបាកបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះសមាជិកផ្សេងៗនៃក្រុមគ្រួសាររបស់យើងនៅពេលដំណាលគ្នា។ ជាឧទាហរណ៍ បងប្រុសខេណនិយាយថា៖ «ខ្ញុំចង់ទៅសួរសុខទុក្ខម្ដាយរបស់ខ្ញុំដែលមានវ័យចាស់ជាទៀងទាត់ ហើយចង់ឲ្យគាត់ស្នាក់នៅជាមួយនឹងយើងម្ដងម្កាល។ ប៉ុន្ដែ ម្ដាយរបស់ខ្ញុំនិងប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំមិនត្រូវគ្នាទេ»។ គាត់បាននិយាយបន្ដទៀតថា៖ «ខ្ញុំមិនអាចធ្វើឲ្យទាំងពីរនាក់សប្បាយចិត្ដបានទេ បើម្នាក់សប្បាយចិត្ដ ម្នាក់ទៀតមិនសប្បាយចិត្ដឡើយ»។ បងខេណបានគិតអំពីអ្វីដែលគម្ពីរបានចែង ហើយបានទទួលស្គាល់ថាក្នុងស្ថានភាពនេះ គាត់ត្រូវធ្វើឲ្យប្រពន្ធរបស់គាត់ពេញចិត្ដនិងមានភក្ដីភាពចំពោះនាង។ ដូច្នេះ គាត់បានរកឃើញដំណោះស្រាយមួយដែលធ្វើឲ្យប្រពន្ធរបស់គាត់ពេញចិត្ដ។ ក្រោយមក គាត់បានប្រាប់នាងអំពីមូលហេតុដែលនាងគួរនិយាយដោយស្លូតបូតទៅកាន់ម្ដាយរបស់គាត់។ គាត់ក៏បានប្រាប់ម្ដាយរបស់គាត់ដែរអំពីមូលហេតុដែលម្ដាយគាត់គួរឲ្យតម្លៃប្រពន្ធរបស់គាត់។—សូមអាន លោកុប្បត្ដិ ២:២៤; កូរិនថូសទី១ ១៣:៤, ៥
ពេលបងប្អូនប្រុសម្នាក់យល់ច្រឡំនឹងយើង ឬប្រព្រឹត្ដដោយអយុត្ដិធម៌ចំពោះយើង
១៤. តើសុលបានប្រព្រឹត្ដដោយអយុត្ដិធម៌ចំពោះយ៉ូណាថានយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ យើងក៏អាចបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដែរ បើបងប្អូនប្រុសម្នាក់ដែលកំពុងនាំមុខប្រព្រឹត្ដដោយអយុត្ដិធម៌ចំពោះយើង។ ស្ដេចសុលបានទទួលការតែងតាំងពីព្រះ ក៏ប៉ុន្ដែគាត់បានប្រព្រឹត្ដមិនល្អចំពោះកូនប្រុសខ្លួនឯង។ គាត់មិនយល់អំពីមូលហេតុដែលយ៉ូណាថានស្រឡាញ់ដាវីឌឡើយ។ ដូច្នេះ ពេលដែលយ៉ូណាថានបានព្យាយាមជួយដាវីឌ នោះសុលបានខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយធ្វើឲ្យកូនប្រុសគាត់ខ្មាសគេនៅមុខមនុស្សជាច្រើន។ ប៉ុន្ដែ យ៉ូណាថាននៅតែបង្ហាញការគោរពចំពោះឪពុករបស់គាត់។ នៅពេលដំណាលគ្នានោះ យ៉ូណាថានបានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងចំពោះដាវីឌដែលជាអ្នកដែលព្រះបានជ្រើសរើសដើម្បីធ្វើជាស្ដេចបន្ទាប់នៃអ៊ីស្រាអែល។—សាំយូអែលទី១ ២០:៣០-៤១
១៥. បើបងប្អូនប្រុសម្នាក់ប្រព្រឹត្ដដោយអយុត្ដិធម៌ចំពោះយើង តើយើងគួរមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា?
១៥ សព្វថ្ងៃនេះ នៅក្រុមជំនុំរបស់យើងបងប្អូនប្រុសដែលកំពុងនាំមុខព្យាយាមប្រព្រឹត្ដដោយមិនលម្អៀងចំពោះបងប្អូនទាំងអស់។ ប៉ុន្ដែ បងប្អូនប្រុសទាំងនេះគឺជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ។ ហេតុនេះ ពួកគេប្រហែលជាមិនយល់អំពីមូលហេតុដែលយើងបានធ្វើអ្វីមួយឡើយ។ (សាំយូអែលទី១ ១:១៣-១៧) ដូច្នេះ បើអ្នកណាម្នាក់យល់ច្រឡំនឹងយើង ឬប្រព្រឹត្ដដោយអយុត្ដិធម៌ចំពោះយើង សូមយើងរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
ពេលដែលយើងពិបាករក្សាពាក្យសន្យារបស់យើង
១៦. តើយើងត្រូវបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះនិងមិនគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងស្ថានភាពអ្វីខ្លះ?
១៦ សុលចង់ឲ្យយ៉ូណាថានធ្វើជាស្ដេចបន្ទាប់ជាជាងដាវីឌ។ (សាំយូអែលទី១ ២០:៣១) ប៉ុន្ដែ យ៉ូណាថានស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា និងមានភក្ដីភាពចំពោះលោក។ ដូច្នេះ ជាជាងគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន យ៉ូណាថានបានទៅជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ដាវីឌនិងបានរក្សាពាក្យសន្យារបស់គាត់ចំពោះដាវីឌ។ តាមពិត អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងមានភក្ដីភាពចំពោះលោកនឹង«ហ៊ានទាំងស្បថដល់បង់ប្រយោជន៍ខ្លួនផង ឥតប្រែព្រួលឡើយ»។ (ទំនុកតម្កើង ១៥:៤) ដោយសារយើងមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះ យើងនឹងរក្សាពាក្យសន្យារបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងមុខជំនួញមួយ យើងនឹងធ្វើតាមអ្វីដែលយើងបានយល់ព្រមធ្វើក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងនោះ ទោះជាក្រោយមកយើងពិបាកធ្វើក៏ដោយ។ ម្យ៉ាងទៀត បើយើងមានបញ្ហាក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ យើងនឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដោយរក្សាភក្ដីភាពចំពោះប្ដី ឬប្រពន្ធរបស់យើង។—សូមអាន ម៉ាឡាគី ២:១៣-១៦
បើយើងធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងមុខជំនួញមួយ យើងនឹងធ្វើតាមអ្វីដែលយើងបានយល់ព្រមធ្វើក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងនោះ ដោយសារយើងមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះ (សូមមើលវគ្គ១៦)
១៧. តើអត្ថបទសិក្សានេះបានជួយអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ ដូចយ៉ូណាថាន យើងចង់មានភក្ដីភាពចំពោះព្រះ សូម្បីតែពេលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាកក៏ដោយ។ ដូច្នេះ ពេលដែលបងប្អូនរួមជំនឿធ្វើឲ្យយើងខកចិត្ដ សូមយើងរក្សាភក្ដីភាពចំពោះពួកគេ។ ម្យ៉ាងទៀត សូមយើងរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា សូម្បីតែនៅក្នុងស្ថានភាពពិបាកក្ដី។ យ៉ាងនេះយើងនឹងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្ដ ហើយនេះជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងសប្បាយរីករាយខ្លាំងបំផុត។ (សុភាសិត ២៧:១១) យើងអាចប្រាកដថាលោកនឹងតែងតែធ្វើអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់យើងនិងថែរក្សាយើង។ នៅក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិចារណាអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីបុគ្គលខ្លះនៅសម័យដាវីឌដែលបានបង្ហាញភក្ដីភាព និងបុគ្គលខ្លះទៀតដែលមិនបានបង្ហាញភក្ដីភាព។
^ [១] (វគ្គ៩) ឈ្មោះខ្លះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
