ចូរយកតម្រាប់មិត្ដជិតស្និទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
«សេចក្ដីមេត្រីមិត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅជាមួយនឹងអ្នកណាដែលកោតខ្លាចដល់ទ្រង់»។ —ទំនុកតម្កើង ២៥:១៤
ចម្រៀងលេខ: ២៧, ២១
១-៣. (ក) ហេតុអ្វីយើងអាចប្រាកដថាយើងអាចទៅជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាគំរូរបស់អ្នកណាខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
នៅក្នុងគម្ពីរ អាប្រាហាំបានត្រូវហៅថាសម្លាញ់របស់ព្រះអស់បីដង។ (របាក្សត្រទី២ ២០:៧; អេសាយ ៤១:៨; យ៉ាកុប ២:២៣) ក្នុងគម្ពីរ គាត់គឺជាបុគ្គលតែម្នាក់គត់ដែលបានត្រូវហៅយ៉ាងចំៗថាសម្លាញ់របស់ព្រះ។ តើនេះមានន័យថាអាប្រាហាំគឺជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលបានធ្វើជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាឬ? មិនមែនទេ។ គម្ពីរបង្ហាញថាយើងទាំងអស់គ្នាអាចមានឯកសិទ្ធិនេះ។
២ បណ្ដាំរបស់ព្រះគឺពេញទៅដោយកំណត់ហេតុអំពីបុរសនិងស្ដ្រីដ៏ស្មោះត្រង់ជាច្រើននាក់ដែលបានកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ជឿលើលោក ហើយទៅជាមិត្ដជិតស្និទ្ធរបស់លោក។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ២៥:១៤) ពួកគេគឺជាសមាជិកនៃ«សាក្សីមួយក្រុមធំ»ដែលប៉ូលបានរៀបរាប់។ បុគ្គលទាំងអស់នេះបានធ្វើជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះ។—ហេប្រឺ ១២:១
៣ សូមឲ្យយើងពិនិត្យពិចារណាអំពីមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាបីនាក់ដែលបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងគម្ពីរ៖ (១) រូថដែលជាស្ដ្រីមេម៉ាយវ័យក្មេងដ៏ស្មោះភក្ដីដែលមកពីស្រុកម៉ូអាប់ (២) ហេសេគាដែលជាស្ដេចស្មោះត្រង់នៃស្រុកយូដា ហើយ (៣) ម៉ារៀដែលជាម្ដាយដែលមានចិត្ដរាបទាបរបស់លោកយេស៊ូ។ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីរបៀបដែលពួកគាត់ម្នាក់ៗបានទៅជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះ?
គាត់បានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះ
៤, ៥. តើរូថត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ដដ៏ពិបាកអ្វី ហើយហេតុអ្វីគាត់ពិបាកធ្វើការសម្រេចចិត្ដនោះខ្លាំងម៉្លេះ? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
៤ ន៉ាអូមីជាមួយនឹងរូថនិងអ័រប៉ាដែលជាកូនប្រសាស្រីរបស់គាត់ កំពុងដើរយ៉ាងឆ្ងាយពីស្រុកម៉ូអាប់ទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ នៅតាមផ្លូវ អ័រប៉ាបានសម្រេចចិត្ដទៅស្រុកម៉ូអាប់ដែលជាស្រុកកំណើតរបស់គាត់វិញ។ ប៉ុន្ដែ ន៉ាអូមីបានតាំងចិត្ដត្រឡប់ទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលដែលជាស្រុកកំណើតរបស់គាត់។ តើរូថបានសម្រេចចិត្ដធ្វើអ្វី? គាត់ត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ដដ៏ពិបាកមួយ។ តើគាត់នឹងត្រឡប់ទៅផ្ទះនៅស្រុកម៉ូអាប់វិញដើម្បីនៅជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ ឬក៏តើគាត់នឹងនៅជាមួយនឹងន៉ាអូមីដែលជាម្ដាយក្មេករបស់គាត់ ហើយធ្វើដំណើរទៅភូមិបេថ្លេហិម?—នាងរស់ ១:១-៨, ១៤
៥ ក្រុមគ្រួសាររបស់រូថរស់នៅស្រុកម៉ូអាប់។ គាត់អាចត្រឡប់ទៅឯពួកគេវិញ ហើយពួកគេទំនងជានឹងថែរក្សាគាត់។ គាត់ស្គាល់បណ្ដាជន ភាសា និងវប្បធម៌នៅស្រុកម៉ូអាប់។ ន៉ាអូមីមិនអាចប្រាកដថារូថនឹងមានអ្វីទាំងនេះពេលនៅភូមិបេថ្លេហិមទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ន៉ាអូមីបារម្ភថាគាត់នឹងមិនអាចរកប្ដី ឬផ្ទះឲ្យរូថបាន។ ហេតុនេះ ន៉ាអូមីបានប្រាប់គាត់ឲ្យត្រឡប់ទៅស្រុកម៉ូអាប់វិញ។ អ័រប៉ា«បានវិលត្រឡប់ទៅរកជនជាតិរបស់នាង និងទៅបំរើព្រះរបស់នាងវិញហើយ»។ (នាងរូថ ១:៩-១៥; ខ.ស. យើងកែជាអក្សរដិត) ប៉ុន្ដែ រូថបានសម្រេចចិត្ដថាមិនត្រឡប់ទៅឯជនជាតិរបស់គាត់និងព្រះក្លែងក្លាយរបស់ពួកគេវិញឡើយ។
៦. (ក) តើរូថបានធ្វើការសម្រេចចិត្ដដ៏ឈ្លាសវៃអ្វី? (ខ) ហេតុអ្វីបូអូសនិយាយថារូថបានមកជ្រកក្រោមស្លាបព្រះយេហូវ៉ា?
៦ តាមមើលទៅរូថបានរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ាពីប្ដីរបស់គាត់ ឬពីន៉ាអូមី។ គាត់បានរៀនថាព្រះយេហូវ៉ាគឺមិនដូចព្រះផ្សេងៗនៅស្រុកម៉ូអាប់ទេ។ គាត់ស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយបានដឹងថាលោកសមនឹងទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគោរពប្រណិប័តន៍ពីគាត់។ ដូច្នេះ រូថបានធ្វើការសម្រេចចិត្ដដ៏ឈ្លាសវៃមួយ។ គាត់បានប្រាប់ន៉ាអូមីថា៖ «សាសន៍របស់អ្នកម្ដាយនឹងបានជាសាសន៍របស់ខ្ញុំ ហើយព្រះរបស់អ្នកម្ដាយនឹងបានជាព្រះរបស់ខ្ញុំដែរ»។ (នាងរស់ ១:១៦) ពេលយើងគិតអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលរូថមានចំពោះន៉ាអូមី នោះធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅ។ ប៉ុន្ដែ អ្វីដែលគួរឲ្យកោតស្ងើចជាងនេះទៅទៀតគឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលរូថមានចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ នេះក៏ធ្វើឲ្យបូអូសកោតស្ងើចដែរ ហើយក្រោយមកបូអូសបានសរសើររូថដោយសារគាត់‹បានមកជ្រកក្រោមស្លាបព្រះយេហូវ៉ា›។ (សូមអាន នាងរស់ ២:១២) ពាក្យដែលបូអូសបានប្រើប្រហែលជារំលឹកយើងអំពីរបៀបដែលកូនបក្សីស្វែងរកការការពារដោយជ្រកក្រោមស្លាបមេបារបស់វា។ (ទំនុកតម្កើង ៣៦:៧; ៩១:១-៤) ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ការការពារដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់រូថ ហើយបានផ្ដល់រង្វាន់ឲ្យគាត់ដោយសារជំនឿរបស់គាត់។ រូថគ្មានមូលហេតុស្តាយក្រោយចំពោះការសម្រេចចិត្ដរបស់គាត់ឡើយ។
៧. តើអ្វីអាចជួយពួកអ្នកដែលស្ទាក់ស្ទើរប្រគល់ជីវិតរបស់ពួកគេជូនព្រះយេហូវ៉ា?
៧ មនុស្សជាច្រើនរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា ប៉ុន្ដែសម្រេចចិត្ដមិនយកលោកជាទីពឹងពំនាក់ទេ។ ពួកគេស្ទាក់ស្ទើរប្រគល់ជីវិតរបស់ពួកគេជូនលោកនិងទទួលការជ្រមុជទឹក។ បើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូច្នេះដែរ សូមគិតអំពីមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យអ្នកស្ទាក់ស្ទើរ។ បុគ្គលគ្រប់រូបបម្រើព្រះរបស់ពួកគេ។ (យ៉ូស្វេ ២៤:១៥) ការសម្រេចចិត្ដដ៏ឈ្លាសវៃគឺការបម្រើព្រះពិត។ ពេលអ្នកប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា អ្នកបង្ហាញថាអ្នកមានជំនឿថាលោកនឹងធ្វើជាទីពឹងពំនាក់សម្រាប់អ្នក។ ម្យ៉ាងទៀត លោកនឹងជួយអ្នកបន្ដបម្រើលោក ទោះជាអ្នកមានបញ្ហាអ្វីក៏ដោយ។ នោះគឺជាអ្វីដែលព្រះបានធ្វើចំពោះរូថ។
«ទ្រង់កាន់ខ្ជាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា»
៨. សូមរៀបរាប់អំពីជីវប្រវត្ដិរបស់ហេសេគា។
៨ ជីវប្រវត្ដិរបស់ហេសេគាគឺខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់ពីជីវប្រវត្ដិរបស់រូថ។ ហេសេគាគឺជាសមាជិកនៃប្រជាជាតិមួយដែលបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ។ ប៉ុន្ដែ មិនមែនជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានរក្សាភាពស្មោះត្រង់ទេ។ ស្ដេចអេហាសដែលជាឪពុករបស់ហេសេគាគឺជាមនុស្សដ៏អាក្រក់។ គាត់មិនបានបង្ហាញការគោរពចំពោះវិហាររបស់ព្រះទេ ហើយបានបញ្ចុះបញ្ចូលបណ្ដាជនឲ្យគោរពបូជាព្រះផ្សេងទៀត។ អេហាសថែមទាំងបានយកបងប្អូនប្រុសខ្លះរបស់ហេសេគាទៅដុតទាំងរស់ដើម្បីធ្វើជាគ្រឿងបូជាទៅព្រះមិនពិត។ ហេសេគាបានឆ្លងកាត់កុមារភាពដ៏ខ្លោចផ្សា!—ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៦:២-៤, ១០-១៧; របាក្សត្រទី២ ២៨:១-៣
៩, ១០. (ក) ហេតុអ្វីប្រហែលជាងាយស្រួលឲ្យហេសេគាខឹងនឹងព្រះ? (ខ) ហេតុអ្វីយើងមិនគួរខឹងនឹងព្រះ? (គ) ហេតុអ្វីយើងមិនគួរគិតថាជីវប្រវត្ដិរបស់យើងបញ្ជាក់ថាយើងនឹងក្លាយទៅជាមនុស្សបែបណា?
៩ គំរូអាក្រក់របស់អេហាសអាចធ្វើឲ្យហេសេគាដែលជាកូនប្រុសរបស់គាត់ខឹងនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកខ្លះដែលបានរងទុក្ខតិចជាងហេសេគាឆ្ងាយណាស់មានទស្សនៈថាពួកគេមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដើម្បី«អន់ចិត្ដចំពោះព្រះយេហូវ៉ា» ឬខឹងនឹងអង្គការរបស់លោក។ (សុភាសិត ១៩:៣) អ្នកខ្លះទៀតមានទស្សនៈថាជីវប្រវត្ដិមិនល្អរបស់ក្រុមគ្រួសារពួកគេប្រហែលជានឹងនាំឲ្យពួកគេមានជីវិតអាក្រក់ ឬធ្វើឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្ដខុសតាមឪពុកម្ដាយរបស់ខ្លួន។ (អេសេគាល ១៨:២, ៣) ប៉ុន្ដែ តើទស្សនៈទាំងនេះត្រឹមត្រូវឬទេ?
១០ ជីវិតរបស់ហេសេគាបង្ហាញថាចម្លើយចំពោះសំណួរនោះគឺមិនមែនទេ! គ្មានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដើម្បីខឹងនឹងព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ លោកមិនធ្វើឲ្យរឿងអាក្រក់កើតឡើងចំពោះមនុស្សទេ។ (យ៉ូប ៣៤:១០) ពិតមែន ឪពុកម្ដាយអាចបង្រៀនកូនរបស់ពួកគេឲ្យធ្វើអំពើល្អឬអំពើអាក្រក់។ (សុភាសិត ២២:៦; កូឡុស ៣:២១) ប៉ុន្ដែ នេះមិនមានន័យថាជីវប្រវត្ដិរបស់ក្រុមគ្រួសារយើងនឹងបញ្ជាក់ថាយើងនឹងទៅជាមនុស្សបែបណាឡើយ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យអំណោយមួយដល់យើង ពោលគឺចិត្ដសេរី។ ចិត្ដសេរីមានន័យថាយើងអាចជ្រើសរើសធ្វើអ្វីដែលល្អឬអ្វីដែលអាក្រក់។ (ចោទិយកថា ៣០:១៩) តើហេសេគាបានប្រើអំណោយដ៏មានតម្លៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
មនុស្សវ័យក្មេងជាច្រើននាក់ទទួលយកសេចក្ដីពិត ទោះជាក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេមានជីវប្រវត្ដិយ៉ាងណាក៏ដោយ (សូមមើលវគ្គ៩, ១០)
១១. តើអ្វីបាននាំឲ្យហេសេគាធ្វើជាស្ដេចដ៏ល្អនៃស្រុកយូដា?
១១ ទោះជាឪពុករបស់ហេសេគាគឺជាស្ដេចដ៏អាក្រក់នៅស្រុកយូដាក៏ដោយ ហេសេគាបានទៅជាស្ដេចដ៏ល្អម្នាក់។ (សូមអាន ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៨:៥, ៦) គាត់បានសម្រេចចិត្ដមិនធ្វើតាមគំរូអាក្រក់របស់ឪពុកគាត់។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានសម្រេចចិត្ដយកចិត្ដទុកដាក់ស្តាប់អ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដូចជាអេសាយ មីកា និងហូសេជាដើម។ គាត់បានយកចិត្ដទុកដាក់យ៉ាងដិតដល់នឹងឱវាទនិងការកែតម្រង់ដែលពួកគេផ្ដល់ឲ្យ។ នេះបានជំរុញចិត្ដគាត់ឲ្យកែតម្រូវអ្វីមិនល្អជាច្រើនដែលឪពុកគាត់បានធ្វើ។ គាត់បានសម្អាតវិហាររបស់ព្រះ បានសុំព្រះឲ្យអភ័យទោសចំពោះភាពខុសឆ្គងរបស់បណ្ដាជន ហើយបានបំផ្លាញរូបព្រះទូទាំងស្រុកនោះ។ (របាក្សត្រទី២ ២៩:១-១១, ១៨-២៤; ៣១:១) ក្រោយមក ពេលសានហេរីបដែលជាស្ដេចជនជាតិអាសស៊ើរបានគំរាមវាយប្រហារក្រុងយេរូសាឡិម ហេសេគាបានបង្ហាញចិត្ដក្លាហាននិងជំនឿយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់បានទុកចិត្ដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងការពារពួកគេ ហើយគាត់បានពង្រឹងកម្លាំងរាស្ដ្ររបស់គាត់។ (របាក្សត្រទី២ ៣២:៧, ៨) នៅពេលមួយហេសេគាមានចិត្ដអំណួត ប៉ុន្ដែពេលព្រះយេហូវ៉ាបានកែតម្រង់គាត់ គាត់បានបន្ទាបខ្លួន។ (របាក្សត្រទី២ ៣២:២៤-២៦) យើងអាចឃើញច្បាស់ថាហេសេគាគឺជាគំរូដ៏អស្ចារ្យដែលយើងអាចធ្វើតាម។ គាត់មិនបានឲ្យជីវប្រវត្ដិរបស់ក្រុមគ្រួសារគាត់មានឥទ្ធិពលអាក្រក់លើជីវិតរបស់គាត់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបង្ហាញថាគាត់គឺជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១២. ដូចហេសេគាដែរ នៅសព្វថ្ងៃនេះតើមនុស្សជាច្រើននាក់បានបង្ហាញយ៉ាងណាថាពួកគេគឺជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា?
១២ ពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះគឺឃោរឃៅនិងគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយកូនក្មេងជាច្រើននាក់ធំឡើងដោយគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការយកចិត្ដទុកដាក់ពីឪពុកម្ដាយ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) ទោះជាគ្រិស្ដសាសនិកជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះមកពីក្រុមគ្រួសារដែលមានជីវប្រវត្ដិពិបាកក្ដី ពួកគេបានសម្រេចចិត្ដបង្កើតឲ្យមានចំណងមិត្ដភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ដូចហេសេគាដែរ ពួកគេបង្ហាញថាជីវប្រវត្ដិរបស់ក្រុមគ្រួសារពួកគេមិនចាំបាច់បញ្ជាក់ថាពួកគេនឹងក្លាយទៅជាមនុស្សបែបណានៅពេលអនាគតឡើយ។ ព្រះបានឲ្យយើងនូវចិត្ដសេរីដែលជាអំណោយមួយ ហើយយើងអាចសម្រេចចិត្ដបម្រើលោកនិងលើកកិត្ដិយសលោក ដូចដែលហេសេគាបានធ្វើ។
«មើល! ខ្ញុំជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា!»
១៣, ១៤. ហេតុអ្វីភារកិច្ចរបស់ម៉ារៀប្រហែលជាមើលទៅដូចជាពិបាកពេក ប៉ុន្ដែតើគាត់បានតបឆ្លើយយ៉ាងណាពេលកាព្រីយ៉ែលនិយាយទៅកាន់គាត់?
១៣ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំក្រោយពីសម័យហេសេគា ម៉ារៀដែលជាស្ដ្រីវ័យក្មេងដែលមានចិត្ដរាបទាប មានចំណងមិត្ដភាពពិសេសជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយទទួលឯកសិទ្ធិដ៏ពិសេសមួយ។ គាត់នឹងមានផ្ទៃពោះ ហើយនឹងសម្រាលបានបុត្ររបស់ព្រះ ព្រមទាំងចិញ្ចឹមអប់រំបុត្រនោះ! ដើម្បីប្រគល់ឲ្យម៉ារៀនូវភារកិច្ចដ៏អស្ចារ្យបែបនេះ ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាស្រឡាញ់និងទុកចិត្ដគាត់ខ្លាំងណាស់។ ប៉ុន្ដែ តើគាត់បានប្រព្រឹត្ដយ៉ាងណាពេលគាត់បានឮអំពីភារកិច្ចនោះជាលើកដំបូង?
«មើល! ខ្ញុំជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា!» (សូមមើលវគ្គ១៣, ១៤)
១៤ យើងច្រើនតែនិយាយអំពីកិត្ដិយសដ៏អស្ចារ្យដែលម៉ារៀបានទទួល។ ប៉ុន្ដែ តើគាត់ប្រហែលជាមានការព្រួយបារម្ភអំពីអ្វីខ្លះ? ជាឧទាហរណ៍ ទេវតាកាព្រីយ៉ែលបាននិយាយទៅកាន់គាត់ថាគាត់នឹងមានផ្ទៃពោះដោយមិនបានរួមដំណេកជាមួយនឹងបុរសណាឡើយ។ ប៉ុន្ដែ កាព្រីយ៉ែលមិនបានពន្យល់ប្រាប់ដល់ក្រុមគ្រួសារនិងអ្នកជិតខាងរបស់ម៉ារៀអំពីរបៀបដែលគាត់នឹងមានផ្ទៃពោះទេ។ តើពួកគេនឹងគិតយ៉ាងណា? តើតាមរបៀបណាគាត់នឹងធ្វើឲ្យយ៉ូសែបជឿជាក់ថាគាត់មិនបានក្បត់យ៉ូសែប? លើសពីនេះទៅទៀត គាត់មានភារកិច្ចដ៏ធំមួយ ពោលគឺចិញ្ចឹមអប់រំបុត្ររបស់ព្រះកាលដែលបុត្រនោះជាមនុស្សជាតិ! យើងមិនដឹងអំពីការព្រួយបារម្ភទាំងអស់របស់ម៉ារៀទេ តែយើងដឹងអំពីអ្វីដែលម៉ារៀបានធ្វើក្រោយពីកាព្រីយ៉ែលបាននិយាយទៅកាន់គាត់។ គាត់បាននិយាយថា៖ «មើល! ខ្ញុំជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា! សូមឲ្យការនេះកើតឡើងដល់ខ្ញុំ តាមសេចក្ដីប្រកាសរបស់អ្នកចុះ»។—លូកា ១:២៦-៣៨
១៥. ហេតុអ្វីជំនឿរបស់ម៉ារៀគឺអស្ចារ្យម៉្លេះ?
១៥ ជំនឿរបស់ម៉ារៀពិតជាល្អប្រសើរណាស់! គាត់បានត្រៀមខ្លួនធ្វើអ្វីណាក៏ដោយដែលព្រះសុំ ប្រៀបដូចជាខ្ញុំបម្រើម្នាក់។ គាត់បានទុកចិត្ដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងថែរក្សានិងការពារគាត់។ តើម៉ារៀអាចមានជំនឿមាំមួនបែបនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងមិនមែនកើតមកដោយមានជំនឿទេ។ ប៉ុន្ដែ យើងអាចមានជំនឿបាន បើយើងបណ្ដុះឲ្យមានជំនឿនិងសុំព្រះផ្ដល់ពរលើការខំព្យាយាមរបស់យើង។ (កាឡាទី ៥:២២; អេភេសូរ ២:៨) ម៉ារៀខំព្យាយាមពង្រឹងជំនឿរបស់គាត់។ ហេតុអ្វីយើងដឹង? សូមយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលគាត់បានស្តាប់និងអំពីអ្វីដែលគាត់បាននិយាយ។
១៦. តើអ្វីបង្ហាញថាម៉ារៀជាមនុស្សដែលពូកែស្តាប់?
១៦ របៀបដែលម៉ារៀបានស្តាប់។ គម្ពីរចែងថាយើង«ត្រូវរហ័សស្តាប់ មិនរហ័សនិយាយ»។ (យ៉ាកុប ១:១៩) ម៉ារៀជាមនុស្សដែលពូកែស្តាប់។ គម្ពីរបង្ហាញថាគាត់បានស្តាប់យ៉ាងយកចិត្ដទុកដាក់អំពីអ្វីដែលគាត់ឮ ជាពិសេសអ្វីដែលគាត់បានរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានទុកពេលដើម្បីរំពឹងគិតទៅលើអ្វីដែលសំខាន់ទាំងនេះ។ ឧទាហរណ៍មួយគឺកាលដែលលោកយេស៊ូកើតមក គង្វាលបានប្រាប់ម៉ារៀអំពីដំណឹងពីទេវតាមួយរូប។ ក្រោយមក ពេលលោកយេស៊ូមានអាយុ១២ឆ្នាំ លោកបានមានប្រសាសន៍អំពីអ្វីមួយដែលធ្វើឲ្យម៉ារៀកោតស្ងើច។ ក្នុងករណីទាំងពីរនេះ ម៉ារៀបានស្តាប់ បានចងចាំ ហើយបានគិតយ៉ាងយកចិត្ដទុកដាក់អំពីអ្វីដែលគាត់បានឮ។—សូមអាន លូកា ២:១៦-១៩, ៤៩, ៥១
១៧. តើរបៀបដែលម៉ារៀបាននិយាយបង្រៀនយើងអ្វីអំពីគាត់?
១៧ អ្វីដែលម៉ារៀបាននិយាយ។ គម្ពីរមិនបានប្រាប់យើងច្រើនអំពីអ្វីដែលម៉ារៀបាននិយាយទេ។ ពាក្យសម្ដីដែលវែងជាងគេរបស់ម៉ារៀគឺនៅលូកា ១:៤៦-៥៥។ ពាក្យទាំងនេះបង្ហាញថាម៉ារៀបានស្គាល់បទគម្ពីរភាសាហេប្រឺយ៉ាងច្បាស់។ ដូចម្ដេចបានជាយើងដឹង? ពាក្យសម្ដីរបស់ម៉ារៀគឺស្រដៀងនឹងពាក្យសម្ដីនៃសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ហាណាដែលជាម្ដាយសាំយូអែល។ (សាំយូអែលទី១ ២:១-១០) តាមមើលទៅ នៅពេលនោះម៉ារៀបានដកស្រង់បទគម្ពីរប្រហែលជា២០ដង។ យើងឃើញច្បាស់ថាគាត់ចូលចិត្ដនិយាយអំពីសេចក្ដីពិតដែលគាត់បានរៀនពីព្រះយេហូវ៉ាដែលជាមិត្ដសម្លាញ់ដ៏ល្អបំផុតរបស់គាត់។
១៨. តើតាមរបៀបណាខ្លះយើងអាចមានជំនឿដូចម៉ារៀ?
១៨ ដូចម៉ារៀដែរ ជួនកាលយើងប្រហែលជាទទួលភារកិច្ចពីព្រះយេហូវ៉ាដែលយើងគិតថាគឺពិបាកពេកសម្រាប់យើង។ សូមយើងធ្វើតាមគំរូរបស់គាត់ ដោយទទួលយកភារកិច្ចនោះដោយចិត្ដរាបទាប ហើយទុកចិត្ដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើង។ យើងក៏អាចមានជំនឿដូចម៉ារៀដែរពេលយើងយកចិត្ដទុកដាក់ស្តាប់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលយើងបានរៀនអំពីលោកនិងគោលបំណងរបស់លោក។ ពេលនោះ យើងអាចប្រាប់អ្នកឯទៀតដោយអំណរអំពីអ្វីដែលយើងបានរៀន។—ទំនុកតម្កើង ៧៧:១១, ១២; លូកា ៨:១៨; រ៉ូម ១០:១៥
១៩. ពេលយើងធ្វើតាមគំរូដ៏ល្អប្រសើរស្ដីអំពីជំនឿដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរ តើយើងអាចប្រាកដអំពីអ្វី?
១៩ យើងឃើញច្បាស់ថារូថ ហេសេគា និងម៉ារៀបានធ្វើជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ដូចអាប្រាហាំដែរ។ ពួកគេរួមចំណែកក្នុង«សាក្សីមួយក្រុមធំ»ដែលបានមានឯកសិទ្ធិធ្វើជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះ។ សូមយើងបន្ដធ្វើតាមគំរូដ៏ល្អប្រសើរទាំងនេះស្ដីអំពីជំនឿ។ (ហេប្រឺ ៦:១១, ១២) បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងអាចទន្ទឹងរង់ចាំរង្វាន់ ពោលគឺការធ្វើជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរហូត!
