អត្ថបទសិក្សា ៨
របៀបរក្សាអំណរពេលមានទុក្ខលំបាក
«បងប្អូនខ្ញុំអើយ ពេលដែលជួបនឹងទុក្ខលំបាកផ្សេងៗ ចូរចាត់ទុកការនោះជាអំណរសុទ្ធសាធ»។—យ៉ា. ១:២
ចម្រៀងលេខ១១១ មូលហេតុដែលយើងមានអំណរ
សេចក្ដីសង្ខេប *
១-២. យោងទៅតាមម៉ាថាយ ៥:១១ តើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះទុក្ខលំបាក?
លោកយេស៊ូបានសន្យានឹងអ្នកកាន់តាមលោកថា ពួកគេនឹងមានសុភមង្គលពិតប្រាកដ តែលោកក៏បានប្រាប់ពួកគេថាពួកគេនឹងមានទុក្ខលំបាកដែរ។ (ម៉ាថ. ១០:២២, ២៣; លូក. ៦:២០-២៣) យើងសប្បាយចិត្តធ្វើជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត។ ប៉ុន្តែ តើយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលគិតអំពីការទទួលការប្រឆាំងពីក្រុមគ្រួសារ ការបៀតបៀនពីរដ្ឋាភិបាល ឬការបង្ខិតបង្ខំឲ្យធ្វើអ្វីដែលខុស ពីសិស្សរួមថ្នាក់ឬពីអ្នករួមការងារ? យើងប្រហែលជាខ្វល់ចិត្ត ពេលគិតអំពីអ្វីទាំងនេះ។
២ តាមធម្មតា មនុស្សមិនចាត់ទុកការបៀតបៀនជាហេតុនាំឲ្យមានអំណរទេ តែបណ្ដាំរបស់ព្រះប្រាប់យើងឲ្យធ្វើដូច្នេះ។ ជាឧទាហរណ៍ យ៉ាកុបបានសរសេរថាយើងមិនគួរអស់សង្ឃឹមឡើយ តែគួរមានអំណរពេលជួបទុក្ខលំបាក។ (យ៉ា. ១:២, ១២) លោកយេស៊ូក៏បានមានប្រសាសន៍ថា យើងគួរមានសុភមង្គលទោះជាពេលយើងទទួលការបៀតបៀនក្ដី។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ៥:១១) តើយើងអាចរក្សាអំណរយ៉ាងដូចម្ដេចមិនថាមានទុក្ខលំបាកក្ដី? យើងអាចរៀនច្រើន ដោយពិចារណាអំពីអ្វីមួយចំនួនដែលយ៉ាកុបបានសរសេរក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ទៅគ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើម។ មុនដំបូង សូមយើងគិតអំពីការពិបាកដែលគ្រិស្តសាសនិកទាំងនោះបានជួបប្រទះ។
តើគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១ជួបទុក្ខលំបាកអ្វី?
៣. តើអ្វីកើតឡើងមិនយូរក្រោយពីយ៉ាកុបបានក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ?
៣ មិនយូរក្រោយពីយ៉ាកុបដែលជាប្អូនប្រុសរបស់លោកយេស៊ូបានទៅជាអ្នកកាន់តាម ការប្រឆាំងបានផ្ទុះឡើងចំពោះគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងយេរូសាឡិម។ (សកម្ម. ១:១៤; ៥:១៧, ១៨) ពេលស្ទេផានបានត្រូវគេសម្លាប់ គ្រិស្តសាសនិកជាច្រើននាក់បានភៀសខ្លួនចេញពីក្រុងនោះ ហើយ«បានត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយពេញតំបន់យូឌានិងតំបន់សាម៉ារី» និងទីបំផុតបានទៅរហូតដល់កោះគីប្រុសនិងក្រុងអាន់ទីយ៉ូក។ (សកម្ម. ៧:៥៨–៨:១; ១១:១៩) អ្នកកាន់តាមមានការពិបាកជាច្រើន តែពួកគេបានផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អយ៉ាងខ្នះខ្នែងនៅកន្លែងដែលពួកគេទៅ ហើយក្រុមជំនុំបានត្រូវបង្កើតឡើងពេញចក្រភពរ៉ូម។ (១ពេ. ១:១) ប៉ុន្តែ គ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើមនឹងជួបគ្រាលំបាកច្រើនជាងនេះទៅទៀត។
៤. តើគ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើមត្រូវជួបទុក្ខលំបាកអ្វីផ្សេងទៀត?
៤ គ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើមបានជួបទុក្ខលំបាកផ្សេងៗជាច្រើន។ ជាឧទាហរណ៍ ប្រហែលជានៅឆ្នាំ៥០ គ.ស. អធិរាជរ៉ូមឈ្មោះក្លូឌាសបានបង្គាប់ឲ្យជនជាតិយូដាទាំងអស់ចាកចេញពីក្រុងរ៉ូម។ ដូច្នេះ ជនជាតិយូដាដែលបានក្លាយទៅជាគ្រិស្តសាសនិកត្រូវលះចោលផ្ទះសម្បែង និងរើទៅកន្លែងផ្សេង។ (សកម្ម. ១៨:១-៣) ប្រហែលជានៅឆ្នាំ៦១ គ.ស. សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថាបងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកបានត្រូវគេជេរប្រមាថជាសាធារណៈ ចាប់ដាក់គុក និងរឹបអូសទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ។ (ហេ. ១០:៣២-៣៤) ក្រៅពីនេះ គ្រិស្តសាសនិកក៏ជាអ្នកក្រនិងចេះឈឺដូចអ្នកឯទៀតដែរ។—រ៉ូម ១៥:២៦; ភី. ២:២៥-២៧
៥. តើយើងនឹងទទួលចម្លើយចំពោះសំណួរអ្វីខ្លះ?
៥ ពេលយ៉ាកុបបានសរសេរសំបុត្ររបស់គាត់មុនឆ្នាំ៦២ គ.ស. គាត់ដឹងយ៉ាងច្បាស់អំពីទុក្ខលំបាកដែលបងប្អូនរបស់គាត់ជួបប្រទះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានដឹកនាំយ៉ាកុបឲ្យសរសេរសំបុត្រទៅគ្រិស្តសាសនិកទាំងនោះ ដើម្បីផ្ដល់យោបល់ដែលនឹងជួយពួកគេឲ្យរក្សាអំណរ ទោះជាពេលជួបទុក្ខលំបាកក្ដី។ សូមយើងពិចារណាអំពីសំបុត្ររបស់យ៉ាកុបនិងឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះ៖ តើអ្វីជាអំណរដែលយ៉ាកុបបានសរសេរ? តើអ្វីអាចឆក់យកអំណរនោះពីគ្រិស្តសាសនិក? តើប្រាជ្ញា ជំនឿ និងចិត្តក្លាហានអាចជួយយើងឲ្យរក្សាអំណរយ៉ាងដូចម្ដេច មិនថាយើងជួបទុក្ខលំបាកណាក្ដី?
តើអ្វីធ្វើឲ្យគ្រិស្តសាសនិកមានអំណរ?
ដូចភ្លើងដែលមិនរលត់ដោយសារវានៅក្នុងកែវប្រដាប់ចង្កៀង នោះអំណរដ៏ខ្លាំងដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យ បន្តឆេះក្នុងចិត្តគ្រិស្តសាសនិក (សូមមើលវគ្គ៦)
៦. យោងទៅតាមលូកា ៦:២២, ២៣ ហេតុអ្វីគ្រិស្តសាសនិកអាចមានអំណរពេលជួបទុក្ខលំបាក?
៦ មនុស្សប្រហែលជាគិតថាពួកគេអាចមានសុភមង្គលបាន លុះត្រាតែពួកគេមានសុខភាពល្អ លុយច្រើន និងមានគ្រួសារដ៏សុខសាន្ត។ ប៉ុន្តែ អំណរដែលយ៉ាកុបបានរៀបរាប់គឺជាគុណសម្បត្តិមួយនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ ហើយមិនអាស្រ័យទៅលើស្ថានភាពរបស់បុគ្គលណាម្នាក់ទេ។ (កាឡ. ៥:២២) គ្រិស្តសាសនិកអាចមានអំណរឬមានសុភមង្គលពិតប្រាកដ ដោយដឹងថាគាត់កំពុងធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូ និងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ (សូមអាន លូកា ៦:២២, ២៣; កូឡ. ១:១០, ១១) អំណររបស់យើងប្រៀបដូចជាភ្លើងចង្កៀង។ ពេលភ្លើងនៅក្នុងកែវប្រដាប់ចង្កៀង វាបានត្រូវការពារពីខ្យល់ឬភ្លៀង។ អំណររបស់យើងក៏នឹងមិនរលត់បាត់ ទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់យើងក៏ដោយ ដូចជាបញ្ហាសុខភាព ឬបញ្ហាលុយកាក់ជាដើម។ យើងនឹងថែមទាំងរក្សាអំណរ ទោះជាក្រុមគ្រួសារឬអ្នកឯទៀតប្រមាថមើលងាយឬក៏ប្រឆាំងយើងក្ដី។ ជាជាងរលត់ទៅ អំណររបស់យើងកាន់តែភ្លឺឡើងរាល់ដងដែលអ្នកប្រឆាំងព្យាយាមពន្លត់វា។ ទុក្ខលំបាកដែលយើងជួបដោយសារជំនឿរបស់យើង បញ្ជាក់ថាយើងជាអ្នកកាន់តាមពិតរបស់គ្រិស្ត។ (ម៉ាថ. ១០:២២; ២៤:៩; យ៉ូន. ១៥:២០) ហេតុនេះ យ៉ាកុបអាចសរសេរថា៖ «បងប្អូនខ្ញុំអើយ ពេលដែលជួបនឹងទុក្ខលំបាកផ្សេងៗ ចូរចាត់ទុកការនោះជាអំណរសុទ្ធសាធ»។—យ៉ា. ១:២
ហេតុអ្វីយើងអាចប្រៀបប្រដូចទុក្ខលំបាកទៅនឹងភ្លើងដែលគេប្រើដើម្បីលត់កាំបិត? (សូមមើលវគ្គ៧) *
៧-៨. ហេតុអ្វីទុក្ខលំបាកធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងកាន់តែរឹងមាំ?
៧ យ៉ាកុបលើកឡើងអំពីមូលហេតុមួយទៀតដែលគ្រិស្តសាសនិកសុខចិត្តជួបទុក្ខលំបាកធ្ងន់ធ្ងរ។ គាត់និយាយថា៖ «ការសាកល្បងជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នាយ៉ាងនេះ ធ្វើឲ្យចេះស៊ូទ្រាំ»។ (យ៉ា. ១:៣) ទុក្ខលំបាកអាចប្រៀបដូចជាភ្លើងដែលគេប្រើដើម្បីលត់កាំបិត។ ពេលគេលត់កាំបិតនោះឲ្យក្ដៅ ហើយជ្រលក់ឲ្យត្រជាក់ នោះកាំបិតកាន់តែរឹងមាំ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលយើងស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក ជំនឿរបស់យើងកាន់តែរឹងមាំ។ ហេតុនេះហើយ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «ចូរឲ្យការស៊ូទ្រាំសម្រេចគោលបំណងរបស់វា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានពេញលក្ខណៈ គ្មានគុណវិបត្តិ»។ (យ៉ា. ១:៤) ពេលយើងឃើញថា ទុក្ខលំបាកធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងកាន់តែរឹងមាំ យើងអាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកនោះដោយមានអំណរ។
៨ ក្នុងសំបុត្ររបស់យ៉ាកុប គាត់ក៏បានលើកបញ្ជាក់អំពីអ្វីខ្លះដែលអាចនាំឲ្យយើងបាត់បង់អំណរ។ តើនោះជាអ្វី ហើយតើយើងអាចយកឈ្នះវាយ៉ាងដូចម្ដេច?
របៀបយកឈ្នះការពិបាកដែលអាចឆក់យកអំណររបស់យើង
៩. ហេតុអ្វីយើងត្រូវការប្រាជ្ញា?
៩ ការពិបាក: ពេលយើងមិនដឹងថាយើងគួរធ្វើអ្វី។ ពេលមានទុក្ខលំបាក យើងចង់ស្វែងរកជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលនាំឲ្យលោកពេញចិត្ត ដែលមានប្រយោជន៍ចំពោះបងប្អូន និងដែលជួយយើងឲ្យរក្សាចិត្តស្មោះឥតងាករេ។ (យេ. ១០:២៣) យើងត្រូវការប្រាជ្ញាដើម្បីដឹងថាយើងគួរធ្វើអ្វីនិងគួរនិយាយយ៉ាងណាទៅកាន់ពួកអ្នកដែលប្រឆាំងយើង។ បើយើងមិនដឹងថាយើងគួរធ្វើអ្វី យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាយើងជាជនរងគ្រោះដ៏អស់សង្ឃឹម ហើយយើងអាចបាត់បង់អំណររបស់យើងយ៉ាងលឿន។
១០. ដើម្បីបានប្រាជ្ញា តើយ៉ាកុប ១:៥ចែងថាយើងត្រូវធ្វើអ្វី?
១០ ដំណោះស្រាយ: សុំប្រាជ្ញាពីព្រះយេហូវ៉ា។ ដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដោយមានអំណរ ដំបូងយើងត្រូវអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ប្រាជ្ញាដែលយើងត្រូវការឲ្យជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ។ (សូមអាន យ៉ាកុប ១:៥) តើយើងគួរធ្វើអ្វី បើយើងមានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងភ្លាមៗ? យ៉ាកុបនិយាយថាយើងគួរ«សុំព្រះម្ដងហើយម្ដងទៀត»។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនធុញទ្រាន់ ពេលយើងសុំប្រាជ្ញាពីលោកម្ដងហើយម្ដងទៀតឡើយ។ លោកនឹងមិនខឹងយើងទេ។ បិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌«ឲ្យដោយចិត្តទូលាយ» នៅពេលយើងសុំប្រាជ្ញាពីលោកដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក។ (ទំនុក. ២៥:១២, ១៣) លោកឃើញទុក្ខលំបាករបស់យើង យល់អារម្មណ៍របស់យើង ហើយចង់ជួយយើង។ នេះពិតជាហេតុដែលឲ្យយើងអរសប្បាយមែន! ប៉ុន្តែ តើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ប្រាជ្ញាឲ្យយើងតាមរបៀបណា?
១១. តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីទៀតដើម្បីទទួលប្រាជ្ញា?
១១ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ប្រាជ្ញាឲ្យយើងតាមរយៈបណ្ដាំរបស់លោក។ (សុភ. ២:៦) ដើម្បីទទួលប្រាជ្ញានោះ យើងត្រូវសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះនិងសៀវភៅផ្សេងៗដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនគ្រាន់តែត្រូវសិក្សាប៉ុណ្ណោះទេ។ យើងត្រូវធ្វើតាមយោបល់ពីព្រះក្នុងជីវិតរបស់យើង។ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាក្លាយទៅជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តតាមបណ្ដាំរបស់ព្រះ មិនគ្រាន់តែជាអ្នកដែលឮបណ្ដាំរបស់ព្រះ»ទេ។ (យ៉ា. ១:២២) ពេលយើងធ្វើតាមយោបល់ពីព្រះ យើងទៅជាមនុស្សដែលកាន់តែសមហេតុផល មានសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងធ្វើឲ្យមានសន្តិភាព។ (យ៉ា. ៣:១៧) គុណសម្បត្តិទាំងនោះ ជួយយើងឲ្យប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាកណាក៏ដោយដែលយើងជួបប្រទះដោយមិនបាត់បង់អំណរ។
១២. ហេតុអ្វីគឺសំខាន់ដែលយើងស្គាល់គម្ពីរច្បាស់?
១២ បណ្ដាំរបស់ព្រះប្រៀបដូចជាកញ្ចក់ដែលជួយយើងឲ្យឃើញថា យើងត្រូវកែប្រែអ្វីខ្លះនិងរបៀបដែលយើងអាចធ្វើដូច្នេះ។ (យ៉ា. ១:២៣-២៥) ជាឧទាហរណ៍ ក្រោយពីសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះ យើងប្រហែលជាឃើញថាយើងត្រូវរៀនឲ្យចេះគ្រប់គ្រងកំហឹង។ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា យើងរៀនឲ្យចេះប្រព្រឹត្តដោយស្លូតបូត ពេលមនុស្សឬបញ្ហាធ្វើឲ្យយើងខឹង។ ដោយសារយើងមានចិត្តស្លូតបូត យើងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាបានល្អប្រសើរជាង យើងអាចគិតជ្រៅជ្រះជាង និងធ្វើការសម្រេចចិត្តប្រសើរជាង។ (យ៉ា. ៣:១៣) គឺជាការសំខាន់ណាស់ដែលយើងស្គាល់គម្ពីរយ៉ាងច្បាស់។
១៣. ហេតុអ្វីយើងគួរសិក្សាគំរូរបស់បុគ្គលក្នុងគម្ពីរ?
១៣ ជួនកាលយើងរៀនឲ្យជៀសពីបញ្ហា ក្រោយពីយើងធ្វើខុស។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនជារបៀបល្អដើម្បីរៀនទេ។ គឺល្អប្រសើរជាងឲ្យរៀនពីកំហុសនិងអ្វីល្អដែលអ្នកឯទៀតបានធ្វើវិញ។ ការធ្វើដូច្នេះនាំឲ្យបានប្រាជ្ញា។ ហេតុនេះហើយបានជាយ៉ាកុបលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យគិតអំពីគំរូរបស់បុគ្គលក្នុងគម្ពីរ ដូចជាអាប្រាហាំ រ៉ាហាប យ៉ូប និងអេលីយ៉ា។ (យ៉ា. ២:២១-២៦; ៥:១០, ១១, ១៧, ១៨) អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនោះ បានស៊ូទ្រាំពេលមានទុក្ខលំបាកដែលអាចធ្វើឲ្យពួកគេលែងមានអំណរ។ គំរូរបស់ពួកគេអំពីការស៊ូទ្រាំបង្ហាញថា ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា យើងក៏អាចស៊ូទ្រាំបានដែរ។
១៤-១៥. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរព្រងើយកន្តើយនឹងការសង្ស័យរបស់យើង?
១៤ ការពិបាក: ពេលមានការសង្ស័យ។ ម្ដងម្កាល យើងប្រហែលជាពិបាកយល់អ្វីមួយក្នុងគម្ពីរ ឬក៏ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាមិនឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងដូចដែលយើងបានសង្ឃឹមទុក។ នេះអាចនាំឲ្យមានការសង្ស័យ។ បើយើងមិនអើពើនឹងការសង្ស័យទាំងនោះទេ នោះវានឹងធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងចុះខ្សោយ ហើយបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ (យ៉ា. ១:៧, ៨) វាក៏ថែមទាំងអាចធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងចំពោះថ្ងៃអនាគតផងដែរ។
១៥ សាវ័កប៉ូលប្រដូចសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងចំពោះថ្ងៃអនាគតទៅនឹងយុថ្កា។ (ហេ. ៦:១៩) តាមធម្មតា យុថ្កាធ្វើឲ្យសំពៅនៅនឹងមួយកន្លែងក្នុងអំឡុងខ្យល់ព្យុះ ហើយមិនឲ្យរសាត់ទៅបុកច្រាំងថ្ម។ ប៉ុន្តែយុថ្កាគឺមានប្រយោជន៍លុះត្រាតែខ្សែច្រវាក់ដែលជាប់នឹងសំពៅមិនដាច់។ ដូចច្រែះធ្វើឲ្យខ្សែច្រវាក់យុថ្កាខ្សោយ នោះការមិនអើពើនឹងអ្វីដែលយើងសង្ស័យ ធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងចុះខ្សោយ។ ពេលមានការប្រឆាំង បុគ្គលដែលមានការសង្ស័យអាចបាត់បង់ជំនឿថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់លោក។ បើយើងបាត់បង់ជំនឿ នោះយើងបាត់បង់សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង។ យ៉ាកុបនិយាយថា អ្នកដែលសង្ស័យ«គឺដូចរលកសមុទ្រដែលរំពើកចុះឡើងទៅតាមខ្យល់»។ (យ៉ា. ១:៦) បុគ្គលដែលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបនេះទំនងជានឹងគ្មានអំណរទាល់តែសោះ!
១៦. តើយើងគួរធ្វើអ្វីបើយើងមានការសង្ស័យ?
១៦ ដំណោះស្រាយ: បំបាត់ចោលការសង្ស័យនិងពង្រឹងជំនឿរបស់អ្នក។ សូមចាត់វិធានការយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ នៅសម័យរបស់អេលីយ៉ាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានការសង្ស័យអំពីជំនឿរបស់ពួកគេ។ អេលីយ៉ាបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នានៅតែស្ទាក់ស្ទើរនាកណ្ដាលផ្លូវទាំង២នេះដល់កាលណាទៀត? បើព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាព្រះ នោះចូរដើរតាមទ្រង់ទៅ តែបើព្រះបាលជាព្រះវិញ នោះចូរប្រតិបត្ដិតាមចុះ!»។ (១ព. ១៨:២១) នៅសព្វថ្ងៃនេះយើងក៏ត្រូវចាត់វិធានការដែរ។ យើងត្រូវធ្វើការស្រាវជ្រាវដើម្បីធ្វើឲ្យខ្លួនជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះពិត គម្ពីរគឺជាបណ្ដាំរបស់លោក ហើយថាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាគឺជារាស្ត្ររបស់លោក។ (១ថែ. ៥:២១) ការធ្វើអ្វីទាំងអស់នោះនឹងពង្រឹងជំនឿរបស់យើង ហើយធ្វើឲ្យយើងលែងសង្ស័យ។ បើយើងត្រូវការជំនួយដើម្បីបំបាត់ការសង្ស័យ យើងអាចសុំជំនួយពីពួកអ្នកចាស់ទុំ។ យើងត្រូវចាត់វិធានការភ្លាមៗ ដើម្បីយើងអាចរក្សាអំណរក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា!
១៧. តើអ្វីនឹងកើតឡើងបើយើងបាត់បង់ចិត្តក្លាហាន?
១៧ ការពិបាក: ពេលធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ បណ្ដាំរបស់ព្រះចែងថា៖ «បើឯងអន់ថយក្នុងថ្ងៃលំបាក នោះឈ្មោះថាឯងមានកំឡាំងតិចទេ»។ (សុភ. ២៤:១០) ពាក្យភាសាហេប្រឺដែលបានត្រូវបកប្រែថា«អន់ថយ»ឬធ្លាក់ទឹកចិត្ត ក៏អាចមានន័យថាបាត់បង់ចិត្តក្លាហាន។ បើអ្នកបាត់បង់ចិត្តក្លាហាន អ្នកនឹងឆាប់បាត់បង់អំណរ។
១៨. តើការស៊ូទ្រាំមានន័យយ៉ាងណា?
១៨ ដំណោះស្រាយ: ពឹងផ្អែកទៅលើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យផ្ដល់ចិត្តក្លាហានដល់អ្នកដើម្បីស៊ូទ្រាំ។ យើងត្រូវមានចិត្តក្លាហានដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក។ (យ៉ា. ៥:១១) ពាក្យដែលយ៉ាកុបបានប្រើដែលបានត្រូវបកប្រែថា«ស៊ូទ្រាំ» បង្កប់អត្ថន័យថាបុគ្គលម្នាក់ឈរនឹងនៅមួយកន្លែង ដូចជាទាហានម្នាក់ដែលឈរដោយចិត្តក្លាហាន ហើយមិនរាថយពេលសត្រូវមកវាយប្រហារ។
១៩. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់សាវ័កប៉ូល?
១៩ សាវ័កប៉ូលទុកគំរូដ៏ល្អប្រសើរអំពីចិត្តក្លាហាននិងការស៊ូទ្រាំ។ ជួនកាល គាត់មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនខ្សោយ។ ប៉ុន្តែគាត់អាចស៊ូទ្រាំ ដោយសារគាត់ពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យផ្ដល់កម្លាំងដែលគាត់ត្រូវការ។ (២កូ. ១២:៨-១០; ភី. ៤:១៣) យើងអាចមានកម្លាំងនិងចិត្តក្លាហានបែបនោះ បើយើងទទួលស្គាល់ដោយចិត្តរាបទាបថាយើងត្រូវការជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។—យ៉ា. ៤:១០
ចូរចូលទៅជិតព្រះ ហើយរក្សាអំណរ
២០-២១. តើយើងអាចប្រាកដអំពីអ្វី?
២០ យើងអាចប្រាកដថាទុក្ខលំបាកដែលយើងជួប គឺមិនមែនជាការដាក់ទោសពីព្រះយេហូវ៉ាទេ។ យ៉ាកុបលើកទឹកចិត្តយើងថា៖ «ពេលដែលជួបទុក្ខលំបាក កុំឲ្យអ្នកណានិយាយថា៖ ‹ព្រះកំពុងល្បងលខ្ញុំ›។ ព្រោះគ្មានអ្នកណាអាចល្បងលព្រះដោយសេចក្ដីអាក្រក់ឡើយ ហើយព្រះក៏មិនល្បងលអ្នកណាដោយសេចក្ដីអាក្រក់ដែរ»។ (យ៉ា. ១:១៣) ពេលយើងជឿជាក់ថានេះជាការពិត យើងចូលកាន់តែជិតបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។—យ៉ា. ៤:៨
២១ ព្រះយេហូវ៉ា«មិនប្រែប្រួល»ឡើយ។ (យ៉ា. ១:១៧) លោកបានជួយគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១ពេលមានទុក្ខលំបាក ហើយលោកនឹងជួយយើងម្នាក់ៗនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តឲ្យជួយអ្នកមានប្រាជ្ញា ជំនឿ និងចិត្តក្លាហាន។ លោកនឹងតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នក។ យ៉ាងនេះ អ្នកអាចប្រាកដថាលោកនឹងជួយអ្នកឲ្យរក្សាអំណរ ពេលស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក!
ចម្រៀងលេខ១២៨ ចូរស៊ូទ្រាំរហូតដល់ទីបញ្ចប់
^ វគ្គ 5 សៀវភៅយ៉ាកុបពោរពេញទៅដោយយោបល់អំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើពេលមានទុក្ខលំបាក។ អត្ថបទនេះ នឹងរំលឹកយើងឡើងវិញអំពីយោបល់ពីសៀវភៅយ៉ាកុប។ យោបល់នេះអាចជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំពេលមានទុក្ខលំបាក ដោយមិនបាត់បង់អំណររបស់យើងក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។
^ វគ្គ 59 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងប្រុសម្នាក់បានត្រូវគេចាប់ខ្លួននៅផ្ទះគាត់។ ប្រពន្ធនិងកូនរបស់គាត់សម្លឹងមើលកាលដែលប៉ូលិសយកគាត់ទៅ។ ពេលប្ដីជាប់គុក បងប្អូនរួមជំនឿក្នុងក្រុមជំនុំចូលរួមការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារជាមួយប្រពន្ធនិងកូនរបស់គាត់។ ប្រពន្ធនិងកូននោះអធិដ្ឋានសុំកម្លាំងពីព្រះយេហូវ៉ាជារឿយៗ ដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកនេះ។ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យពួកគេមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្តនិងចិត្តក្លាហាន។ ជាលទ្ធផល ពួកគេមានជំនឿកាន់តែរឹងមាំ ហើយអាចស៊ូទ្រាំដោយមានអំណរ។
