អត្ថបទសិក្សា ៤០

តើការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះមានន័យយ៉ាងណា?

លេង

«ខ្ញុំ... បានមកដើម្បីហៅអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងឲ្យប្រែចិត្ត»។—លូក. ៥:៣២

សេចក្ដីសង្ខេប *

១-២. តើស្ដេចពីររូបខុសគ្នាត្រង់ណា ហើយតើយើងនឹងពិចារណាចម្លើយចំពោះសំណួរអ្វីខ្លះ?

សូមយើងពិចារណាអំពីស្ដេចពីររូបនៅសម័យបុរាណ។ ស្ដេចមួយរូបបានគ្រប់គ្រងលើកុលសម្ព័ន្ធ១០នៃរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែល។ ស្ដេចមួយរូបទៀតបានគ្រប់គ្រងលើកុលសម្ព័ន្ធពីរនៃរាជាណាចក្រយូដា។ ទោះជាពួកគាត់រស់នៅសម័យកាលខុសគ្នាក្ដី ពួកគាត់បានធ្វើអ្វីជាច្រើនដែលស្រដៀងគ្នា។ ស្ដេចទាំងពីររូបបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយបានបង្ខូចរាស្ត្ររបស់លោក។ ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់បានគោរពបូជារូបព្រះ ហើយប្រព្រឹត្តអំពើឃាតកម្ម។ ប៉ុន្តែ មានភាពខុសគ្នារវាងបុរសទាំងពីរនាក់នេះ។ បុរសម្នាក់បានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ពេញមួយជីវិត ប៉ុន្តែបុរសម្នាក់ទៀតបានប្រែចិត្ត ហើយបានទទួលការអភ័យទោសចំពោះអំពើអាក្រក់របស់គាត់។ តើស្ដេចទាំងពីររូបនេះជាអ្នកណា?

^២ពួកគាត់គឺអាហាប់ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល និងម៉ាណាសេជាស្ដេចស្រុកយូដា។ ភាពខុសគ្នារវាងបុរសទាំងពីរនាក់នេះអាចបង្រៀនយើងអំពីរឿងដ៏សំខាន់ណាស់ ពោលគឺការប្រែចិត្ត។ (សកម្ម. ១៧:៣០; រ៉ូម ៣:២៣) តើការប្រែចិត្តគឺជាអ្វី ហើយតើយើងបង្ហាញថាយើងប្រែចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងត្រូវដឹង ដោយសារយើងចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យយើង បើយើងប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ ដើម្បីទទួលចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីជីវិតរបស់ស្ដេចទាំងពីររូបនេះ ហើយទាញមេរៀនពីគំរូរបស់ពួកគាត់។ បន្ទាប់មក យើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀនអំពីការប្រែចិត្ត។

អ្វីដែលយើងអាចរៀនពីគំរូរបស់ស្ដេចអាហាប់

៣. តើអាហាប់ជាស្ដេចបែបណា?

^៣អាហាប់ជាស្ដេចទី៧លើកុលសម្ព័ន្ធ១០នៃរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែល។ គាត់បានរៀបការជាមួយយេសិបិលដែលជាកូនស្រីរបស់ស្ដេចស៊ីដូន ដែលជាប្រជាជាតិអ្នកមាននៅភាគខាងជើងស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះប្រហែលជាបានធ្វើឲ្យស្រុកអ៊ីស្រាអែលមានបាន។ ប៉ុន្តែ នោះក៏បានបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលជាមួយព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខ្លាំងដែរ។ យេសិបិលជាអ្នកគោរពបូជាព្រះបាល។ នាងបានបញ្ចុះបញ្ចូលអាហាប់ឲ្យលើកស្ទួយសាសនាដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមនោះ ដែលរួមបញ្ចូលការប្រព្រឹត្តអំពើពេស្យាចារ ហើយថែមទាំងការដុតកូនជូនជាគ្រឿងបូជាទៀតផង។ កាលដែលយេសិបិលកាន់អំណាច គ្មានអ្នកប្រកាសទំនាយណាម្នាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ាមានសុវត្ថិភាពទេ។ នាងបានសម្លាប់ពួកគេជាច្រើននាក់។ (១បស. ១៨:១៣) អាហាប់ផ្ទាល់«បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត គឺអាក្រក់លើសអស់អ្នកដែលនៅមុនៗគាត់ទៅទៀត»។ (១បស. ១៦:៣០) ព្រះយេហូវ៉ាមិនព្រងើយកន្តើយចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់អាហាប់និងយេសិបិលទេ។ លោកដឹងច្បាស់អំពីអ្វីដែលពួកគាត់ធ្វើ។ ប៉ុន្តែដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់អេលីយ៉ាជាអ្នកប្រកាសទំនាយឲ្យទៅព្រមានពួកគាត់និងបណ្ដាជន ដើម្បីឲ្យពួកគេកែប្រែមុនហួសពេល។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ អាហាប់និងយេសិបិលមិនព្រមស្ដាប់តាមឡើយ។

៤. តើព្រះយេហូវ៉ាបានវិនិច្ឆ័យទោសអាហាប់យ៉ាងណា ហើយតើគាត់មានប្រតិកម្មអ្វី?

^៤មកដល់គ្រាមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាសម្រេចចិត្តចាត់វិធានការ។ លោកបានចាត់អេលីយ៉ាឲ្យប្រកាសការវិនិច្ឆ័យទោសលើអាហាប់និងយេសិបិល។ ពូជពង្សរបស់ពួកគាត់នឹងត្រូវគេសម្លាប់។ ពាក្យរបស់អេលីយ៉ាបានធ្វើឲ្យអាហាប់កើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង! គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល បុរសដែលមានអំណួតនេះបាន«បន្ទាបខ្លួន»។—១បស. ២១:១៩-២៩

ដោយសារស្ដេចអាហាប់មិនបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ គាត់ចាប់អ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះដាក់គុក (សូមមើលវគ្គ៥-៦) *

៥-៦. ហេតុអ្វីយើងដឹងថាអាហាប់មិនបានប្រែចិត្តពិតប្រាកដ?

^៥ទោះជាអាហាប់បានបន្ទាបខ្លួនក្ដី ការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ក្រោយមកបង្ហាញថាគាត់មិនបានប្រែចិត្តពិតប្រាកដទេ។ គាត់មិនបានព្យាយាមបំផ្លាញការគោរពបូជាព្រះបាលពីរាជាណាចក្ររបស់គាត់ទេ ហើយគាត់មិនបានលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតឲ្យគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ អ្វីផ្សេងទៀតដែលអាហាប់បានធ្វើក៏បង្ហាញថាគាត់មិនបានប្រែចិត្តឡើយ។

^៦ក្រោយមក ពេលអាហាប់បានអញ្ជើញយេហូសាផាតដែលជាស្ដេចល្អនៃស្រុកយូដាឲ្យចូលធ្វើសង្គ្រាមជាមួយគាត់ដើម្បីប្រឆាំងនឹងពួកស៊ីរី ស្ដេចយេហូសាផាតបានឲ្យយោបល់ថា ពួកគាត់គួរសុំយោបល់ពីអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាមុនសិន។ ប៉ុន្តែអាហាប់មិនចង់ធ្វើដូច្នេះទេ ហើយនិយាយថា៖ «នៅមានបុរសម្នាក់ទៀត ដែលយើងអាចសួរព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈគាត់។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំស្អប់គាត់ណាស់ ព្រោះគាត់មិនដែលប្រកាសទំនាយល្អអំពីខ្ញុំទេ មានតែទំនាយអាក្រក់ប៉ុណ្ណោះ»។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកគាត់បានសួរយោបល់មីកាយ៉ាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ អាហាប់បាននិយាយត្រូវមែន អ្នកប្រកាសទំនាយនោះរបស់ព្រះបានប្រកាសព័ត៌មានមិនល្អអំពីអាហាប់! ជាជាងប្រែចិត្ត ហើយសុំការអភ័យទោសពីព្រះយេហូវ៉ា អាហាប់បានប្រាប់គេឲ្យចាប់អ្នកប្រកាសទំនាយនោះដាក់គុក។ (១បស. ២២:៧-៩, ២៣, ២៧) អាហាប់អាចចាប់អ្នកប្រកាសទំនាយនោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដាក់គុកបាន ក៏ប៉ុន្តែគាត់មិនអាចរារាំងទំនាយនោះមិនឲ្យកើតឡើងទេ។ បន្ទាប់មក ពេលអាហាប់ចូលទៅក្នុងចម្បាំង គាត់បានត្រូវគេសម្លាប់។—១បស. ២២:៣៤-៣៨

៧. តើព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបរាប់យ៉ាងណាអំពីអាហាប់ក្រោយពីគាត់បានស្លាប់?

^៧ក្រោយពីអាហាប់ស្លាប់ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញអំពីទស្សនៈរបស់លោកចំពោះគាត់។ បន្ទាប់ពីស្ដេចយេហូសាផាតត្រឡប់ទៅវិមានរបស់គាត់ដោយសុវត្ថិភាព ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់យេហ៊ូដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយឲ្យប្រាប់គាត់ថា ការជួយអាហាប់គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ។ យេហ៊ូបាននិយាយថា៖ «តើជាការត្រឹមត្រូវទេដែលលោកទៅជួយមនុស្សអាក្រក់ ហើយស្រឡាញ់អ្នកដែលស្អប់ព្រះយេហូវ៉ា?»។ (២ប្រ. ១៩:១, ២) ឥឡូវ សូមគិតអំពីចំណុចនេះ៖ បើអាហាប់បានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ អ្នកប្រកាសទំនាយនោះទំនងជានឹងមិនរៀបរាប់អំពីគាត់ថាជាមនុស្សអាក្រក់ដែលស្អប់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ យើងឃើញច្បាស់ថា ទោះជាអាហាប់បានបង្ហាញថាគាត់ស្ដាយក្រោយខ្លះៗក្ដី គាត់មិនបានប្រែចិត្តទាំងស្រុងទេ។

៨. តើយើងអាចរៀនអ្វីអំពីការប្រែចិត្តពីគំរូរបស់អាហាប់?

^៨តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់អាហាប់? នៅដើមដំបូង ពេលអាហាប់ឮអេលីយ៉ានិយាយថាពូជពង្សរបស់គាត់នឹងត្រូវអន្តរាយ គាត់បានបន្ទាបខ្លួន។ នោះគឺជាការល្អ។ ប៉ុន្តែការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់នៅពេលក្រោយមកបានបង្ហាញថា គាត់មិនបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះទេ។ ដូច្នេះដើម្បីប្រែចិត្ត យើងមិនគ្រាន់តែត្រូវនិយាយថា យើងស្ដាយក្រោយចំពោះអ្វីដែលយើងបានធ្វើប៉ុណ្ណោះទេ។ សូមយើងពិចារណាអំពីគំរូមួយទៀតដែលនឹងជួយយើងឲ្យយល់ថា ការប្រែចិត្តដ៏ពិតរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ។

អ្វីដែលយើងអាចរៀនពីគំរូរបស់ស្ដេចម៉ាណាសេ

៩. តើម៉ាណាសេជាស្ដេចបែបណា?

^៩ប្រហែលជា២០០ឆ្នាំក្រោយមក ម៉ាណាសេបានទៅជាស្ដេចស្រុកយូដា។ គាត់ប្រហែលជាអាក្រក់ជាងអាហាប់ទៅទៀត! គម្ពីរចែងថា៖ «គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់យ៉ាងច្រើនក្រៃលែងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយនេះបានធ្វើឲ្យលោកមានកំហឹងជាខ្លាំង»។ (២ប្រ. ៣៣:១-៩) ម៉ាណាសេបានសង់ទីបូជាសម្រាប់គោរពបូជាព្រះមិនពិត គាត់ថែមទាំងបានឆ្លាក់រូបព្រះនៅលើបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ ហើយយកទៅដាក់នៅក្នុងវិហារដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ បង្គោលឈើពិសិដ្ឋនោះទំនងជាតំណាងព្រះនាងដែលគេជឿថាអាចជួយឲ្យមានកូន! ម៉ាណាសេមើលប្រផ្នូលនិងប្រើវេទមន្ត ហើយ«ក៏បានសម្លាប់មនុស្សដែលគ្មានទោសយ៉ាងច្រើនសន្ធឹក» ដែលរួមបញ្ចូលការ«ដុតកូនប្រុសៗរបស់គាត់ជូនជាគ្រឿងបូជា»ដល់ព្រះមិនពិត។—២បស. ២១:៦, ៧, ១០, ១១, ១៦

១០. តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រៀនប្រដៅម៉ាណាសេយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើគាត់មានប្រតិកម្មយ៉ាងណា?

^១០ដូចអាហាប់ ម៉ាណាសេមិនព្រមស្ដាប់ការព្រមានពីអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ក្រោយមក «ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យពួកមេទ័ពស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី មកច្បាំងនឹងពួកយូដា។ ពេលនោះ គេចាប់បានម៉ាណាសេ ហើយដាក់កន្លុះគាត់ ព្រមទាំងដាក់ខ្នោះស្ពាន់ រួចនាំយកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន»។ តាមមើលទៅ ម៉ាណាសេបានគិតពិចារណាអំពីអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ ពេលគាត់ជាប់គុកនៅស្រុកបាប៊ីឡូន។ «គាត់បានបន្ទាបខ្លួនយ៉ាងខ្លាំងនៅចំពោះមុខព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់គាត់»។ លើសពីនេះទៅទៀត «គាត់បានអង្វរសុំសេចក្ដីមេត្តាពីព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់» ដោយ«អធិដ្ឋានអង្វរព្រះឥតឈប់»។ បុរសដ៏អាក្រក់នោះកំពុងកែប្រែ។ គាត់ចាប់ផ្ដើមចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះរបស់គាត់» ហើយបានអធិដ្ឋានទៅលោកជានិច្ច។—២ប្រ. ៣៣:១០-១៣

ដោយសារស្ដេចម៉ាណាសេពិតជាប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ គាត់ប្រឆាំងការគោរពបូជាព្រះមិនពិត (សូមមើលវគ្គ១១) *

១១. យោងទៅតាមប្រវត្តិហេតុទី២ ៣៣:១៥, ១៦ តើម៉ាណាសេបានបង្ហាញយ៉ាងណាថាគាត់ពិតជាបានប្រែចិត្ត?

^១១នៅពេលក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ម៉ាណាសេ។ លោកបានឃើញថាម៉ាណាសេប្រែចិត្ត ហើយនេះជាអ្វីដែលលោកឃើញក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់គាត់។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានស្ដាប់ម៉ាណាសេពេលដែលគាត់បានសុំការអភ័យទោស ហើយលោកបានអនុញ្ញាតឲ្យគាត់ធ្វើជាស្ដេចម្ដងទៀត។ ម៉ាណាសេបានខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបង្ហាញថា គាត់ពិតជាបានប្រែចិត្ត។ គាត់ធ្វើអ្វីដែលអាហាប់មិនបានធ្វើ ពោលគឺគាត់បានផ្លាស់ប្ដូរការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន។ គាត់បានប្រឆាំងនឹងការគោរពបូជាព្រះមិនពិត ហើយលើកទឹកចិត្តបណ្ដាជនឲ្យគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ (សូមអាន ប្រវត្តិហេតុទី២ ៣៣:១៥, ១៦) ពេលម៉ាណាសេមានវ័យចាស់ គាត់ព្យាយាមដោះស្រាយបញ្ហាខ្លះដែលគាត់បានបង្កឡើង។ នោះមិនស្រួលទេ ហើយទំនងជាតម្រូវឲ្យគាត់មានជំនឿនិងចិត្តក្លាហាន។ ហេតុអ្វី? ដោយសារគាត់មានឥទ្ធិពលអាក្រក់ទៅលើក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ ពួកអ្នកមានឋានៈខ្ពស់ និងបណ្ដាជនអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ ម៉ាណាសេទំនងជាជះឥទ្ធិពលល្អទៅលើចៅរបស់គាត់យ៉ូសៀសដែលនៅវ័យក្មេង ហើយដែលក្រោយមកបានទៅជាស្ដេចដ៏ល្អ។—២បស. ២២:១, ២

១២. តើយើងអាចរៀនអ្វីអំពីការប្រែចិត្តពីគំរូរបស់ម៉ាណាសេ?

^១២តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ម៉ាណាសេ? គាត់បានបន្ទាបខ្លួន ហើយក៏បានធ្វើលើសពីនេះទៅទៀត។ គាត់បានអធិដ្ឋានអង្វរសុំសេចក្ដីមេត្តាករុណា ហើយបានផ្លាស់ប្ដូរការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់។ គាត់បានខំដោះស្រាយបញ្ហាដែលគាត់បានបណ្ដាលឲ្យមាន ហើយខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា និងជួយអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើដូច្នេះដែរ។ គំរូរបស់ម៉ាណាសេអាចលើកទឹកចិត្តពួកអ្នកដែលបានធ្វើអំពើអាក្រក់ធ្ងន់ធ្ងរ។ បទពិសោធន៍របស់គាត់បង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាគឺ«ល្អពិតមែន ហើយលោកបម្រុងតែនឹងអភ័យទោស»។ (ចសព. ៨៦:៥) ព្រះយេហូវ៉ានឹងអភ័យទោសឲ្យពួកអ្នកដែលប្រែចិត្តពិតប្រាកដ។

១៣. សូមលើកឧទាហរណ៍មួយដែលជួយយើងឲ្យយល់ចំណុចសំខាន់អំពីការប្រែចិត្ត។

^១៣ម៉ាណាសេបានធ្វើអ្វីលើសពីការគ្រាន់តែស្ដាយក្រោយចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់។ នេះបង្រៀនយើងមេរៀនដ៏សំខាន់អំពីការប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ។ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយ៖ អ្នកទៅហាងមួយដើម្បីទិញនំ ដូចជានំពងទាជាដើម។ ប៉ុន្តែជាជាងឲ្យនំ អ្នកលក់នំនៅហាងនោះឲ្យពងទាដល់អ្នកវិញ។ តើអ្នកនឹងស្កប់ចិត្តឬទេ? អ្នកច្បាស់ជាមិនស្កប់ចិត្តទេ! បើអ្នកលក់នោះពន្យល់ថា ពងទាគឺជាគ្រឿងផ្សំដ៏សំខាន់ដើម្បីធ្វើនំនោះ តើនេះជួយឬទេ? ច្បាស់ជាមិនមែនទេ! ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យបុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ។ បើបុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងស្ដាយក្រោយអំពីអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ នោះជាការល្អ។ អារម្មណ៍នោះគឺជាផ្នែកសំខាន់នៃការប្រែចិត្ត ប៉ុន្តែនេះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ តើអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងត្រូវធ្វើអ្វីទៀត? យើងអាចរៀនច្រើនពីឧទាហរណ៍មួយរបស់លោកយេស៊ូ។

របៀបដឹងថាបុគ្គលម្នាក់ប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ

ក្រោយពីកូនប្រុសដែលវង្វេងបាត់ភ្ញាក់ខ្លួន គាត់បានធ្វើដំណើរដ៏ឆ្ងាយដើម្បីត្រឡប់មកផ្ទះវិញ (សូមមើលវគ្គ១៤-១៥) *

១៤. ក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូ តើកូនប្រុសដែលវង្វេងបាត់ចាប់ផ្ដើមបង្ហាញយ៉ាងណាថាគាត់ប្រែចិត្ត?

^១៤លោកយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍ដ៏គួរឲ្យលើកទឹកចិត្តមួយអំពីកូនប្រុសវង្វេងបាត់ដែលបានត្រូវកត់ទុកនៅលូកា ១៥:១១-៣២។ ឧទាហរណ៍នេះគឺដូចតទៅ៖ បុរសវ័យក្មេងម្នាក់បានបះបោរនឹងឪពុកគាត់ ចាកចេញពីផ្ទះ និងធ្វើដំណើរ«ទៅស្រុកឆ្ងាយ»។ នៅទីនោះ គាត់មានរបៀបរស់នៅដែលប្រាសចាកសីលធម៌។ ប៉ុន្តែពេលគាត់ធ្លាក់ខ្លួនពិបាក គាត់ចាប់ផ្ដើមគិតពិចារណាអំពីអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ។ គាត់យល់ថា ជីវិតរបស់គាត់ល្អប្រសើរជាងឆ្ងាយណាស់ពេលគាត់នៅផ្ទះឪពុកគាត់។ យ៉ាងនេះ ដូចលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ បុរសវ័យក្មេងនោះ«ភ្ញាក់ខ្លួន»។ គាត់សម្រេចចិត្តត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ហើយសុំឪពុកគាត់ឲ្យអភ័យទោសគាត់។ គឺសំខាន់ណាស់ដែលកូនប្រុសនោះទទួលស្គាល់ថា គាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តមិនល្អជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ នោះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ គាត់ត្រូវតែកែប្រែការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ផងដែរ!

១៥. តើកូនប្រុសដែលវង្វេងបាត់ក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូបានបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាគាត់ប្រែចិត្ត?

^១៥កូនប្រុសដែលវង្វេងបាត់នោះបានបង្ហាញថាគាត់ប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះចំពោះអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ។ គាត់បានធ្វើដំណើរឆ្ងាយដើម្បីទៅផ្ទះគាត់។ បន្ទាប់មក ពេលគាត់ជួបឪពុក គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំបានធ្វើខុសនឹងព្រះ និងលោកឪពុក។ ខ្ញុំមិនសមនឹងហៅជាកូនរបស់លោកឪពុកទៀតទេ»។ (លូក. ១៥:២១) ការសារភាពយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តរបស់បុរសវ័យក្មេងនោះបង្ហាញថា គាត់ចង់ផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់ក៏ទទួលស្គាល់ថាការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់បានធ្វើឲ្យឪពុកឈឺចិត្ត។ គាត់សុខចិត្តខំព្យាយាមដើម្បីទទួលការពេញចិត្តពីឪពុករបស់គាត់ឡើងវិញ ហើយគាត់ថែមទាំងសុខចិត្តធ្វើជាកូនឈ្នួលរបស់ឪពុកគាត់ទៀតផង! (លូក. ១៥:១៩) ឧទាហរណ៍នេះមិនគ្រាន់តែជារឿងមួយដែលធ្វើឲ្យកក់ក្ដៅក្នុងចិត្តប៉ុណ្ណោះទេ។ ឧទាហរណ៍នេះអាចជួយពួកអ្នកចាស់ទុំច្រើនណាស់នៅពេលពួកគេព្យាយាមស្វែងយល់ថា តើបងប្អូនណាម្នាក់ដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរពិតជាបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះឬទេ?

១៦. ហេតុអ្វីពួកអ្នកចាស់ទុំប្រហែលជាពិបាកដឹងថាបុគ្គលណាម្នាក់ពិតជាបានប្រែចិត្តឬមិនមែន?

^១៦គឺមិនស្រួលទេឲ្យពួកអ្នកចាស់ទុំដឹងថា បុគ្គលណាម្នាក់ដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរពិតជាបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះនៅឥឡូវនេះឬយ៉ាងណា។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកអ្នកចាស់ទុំមិនអាចមើលចិត្តធ្លុះទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេត្រូវផ្អែកទៅលើទីសំអាងដែលបង្ហាញថាបុគ្គលនោះពិតជាបានរៀនឲ្យស្អប់អ្វីដែលគាត់បានធ្វើឬយ៉ាងណា។ ក្នុងករណីខ្លះ បុគ្គលណាម្នាក់ប្រហែលជាធ្វើអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរដោយឥតកោតក្រែង រហូតដល់ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលជួបជាមួយគាត់មិនអាចប្រាកដថាគាត់បានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះឬយ៉ាងណាទេ។

១៧. (ក) តើឧទាហរណ៍អ្វីបង្ហាញថា ទោះជាបុគ្គលម្នាក់និយាយថាគាត់បានស្ដាយក្រោយក្ដី គាត់ប្រហែលជាមិនបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ? (ខ) ដូចបានរៀបរាប់នៅកូរិនថូសទី២ ៧:១១ តើបុគ្គលដែលពិតជាបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះត្រូវធ្វើអ្វី?

^១៧សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយ។ បងប្រុសម្នាក់បានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់អស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ជាជាងស្វែងរកជំនួយ គាត់លាក់បាំងអំពើប្រាសចាកសីលធម៌របស់គាត់ពីប្រពន្ធ មិត្តភក្តិ និងពួកអ្នកចាស់ទុំ។ នៅទីបំផុត អ្វីដែលគាត់បានប្រព្រឹត្តបានត្រូវបកអាក្រាត។ ពេលពួកអ្នកចាស់ទុំប្រាប់គាត់ថា ពួកគេមានភ័ស្តុតាងដែលបង្ហាញថាគាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ គាត់បានសារភាពអំពីរឿងនេះ ហើយថែមទាំងមើលទៅស្ដាយក្រោយយ៉ាងខ្លាំង។ តើនេះបញ្ជាក់ថាគាត់បានប្រែចិត្តឬទេ? មិនមែនទេ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលដោះស្រាយរឿងនោះនឹងត្រូវឃើញទីសំអាងលើសជាងការស្ដាយក្រោយរបស់គាត់ទៅទៀត។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះបុរសនោះមិនបានសារភាពកំហុសរបស់គាត់ទេ តែមានគេបកអាក្រាតគាត់ទៅវិញ។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់មិនមែនភ្លាត់ធ្វើអំពើខុសឆ្គងដោយសារការសម្រេចចិត្តមិនល្អមួយទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរអស់ជាច្រើនដងសម្រាប់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ ដូច្នេះ ពួកអ្នកចាស់ទុំនឹងត្រូវឃើញទីសំអាងដែលបង្ហាញថា អ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនោះបានកែប្រែគំនិត អារម្មណ៍ និងការប្រព្រឹត្តយ៉ាងស្មោះ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ៧:១១) បុរសនោះប្រហែលជាត្រូវការពេលយូរដើម្បីធ្វើការកែប្រែដែលសំខាន់ចាំបាច់។ គាត់ទំនងជានឹងត្រូវដកចេញពីក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកអស់មួយរយៈពេល។—១កូ. ៥:១១-១៣; ៦:៩, ១០

១៨. តើបុគ្គលណាម្នាក់ដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពអាចបង្ហាញយ៉ាងណាថាគាត់បានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ ហើយតើនោះនឹងមានលទ្ធផលអ្វី?

^១៨ដើម្បីបង្ហាញថាខ្លួនគាត់បានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ បុគ្គលដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពនឹងមកកិច្ចប្រជុំជាទៀងទាត់ ព្រមទាំងធ្វើតាមយោបល់ពីពួកអ្នកចាស់ទុំអំពីការមានទម្លាប់ល្អក្នុងការអធិដ្ឋាននិងការសិក្សាគម្ពីរ។ គាត់ក៏នឹងខំព្យាយាមជៀសវាងពីអ្វីដែលអាចល្បួងគាត់ឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងម្ដងទៀត។ បើគាត់ខំព្យាយាមផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា គាត់អាចជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងអភ័យទោសឲ្យគាត់ទាំងស្រុង ហើយថាពួកអ្នកចាស់ទុំនឹងជួយគាត់ឲ្យចូលក្រុមជំនុំឡើងវិញ។ ពេលពួកអ្នកចាស់ទុំដោះស្រាយបញ្ហាជាមួយបុគ្គលដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ពួកគេគិតពិចារណាអំពីស្ថានភាពរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ហើយជៀសវាងពីការវិនិច្ឆ័យដោយគ្មានមេត្តា។

១៩. តើការប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ? (អេសេគាល ៣៣:១៤-១៦)

^១៩ដូចដែលយើងបានរៀន ការប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ មិនគ្រាន់តែជាការនិយាយថាយើងស្ដាយក្រោយចំពោះអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរដែលយើងបានប្រព្រឹត្តនោះទេ។ បុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងត្រូវផ្លាស់ប្ដូររបៀបគិតគូរនិងអារម្មណ៍របស់គាត់ ហើយបង្ហាញដោយការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ថាគាត់ប្រែចិត្ត។ នេះរួមបញ្ចូលការឈប់ប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ហើយធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ។ (សូមអាន អេសេគាល ៣៣:១៤-១៦) អ្វីដ៏សំខាន់បំផុតចំពោះបុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងគឺ ការមានចំណងមិត្តភាពឡើងវិញជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។

ចូរជួយបុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងឲ្យប្រែចិត្ត

២០-២១. តើយើងអាចជួយបុគ្គលដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរតាមរបៀបណា?

^២០លោកយេស៊ូបានពន្យល់អំពីផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃកិច្ចបម្រើរបស់លោក ពេលលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំ... បានមកដើម្បីហៅអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងឲ្យប្រែចិត្ត»។ (លូក. ៥:៣២) យើងក៏គួរមានបំណងចិត្តដូចនេះដែរ។ ចុះបើយើងដឹងថាមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់យើងបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ តើយើងគួរធ្វើអ្វី?

^២១បើយើងព្យាយាមលាក់បាំងអំពើខុសឆ្គងរបស់មិត្តភក្តិ នោះយើងមិនជួយគាត់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងកំពុងនាំឲ្យគាត់អន្តរាយ។ យើងមិនអាចលាក់បាំងអំពើខុសឆ្គងបានទេ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាកំពុងមើល។ (សុភ. ៥:២១, ២២; ២៨:១៣) អ្នកអាចជួយមិត្តភក្តិរបស់អ្នកដោយប្រាប់គាត់ថា ពួកអ្នកចាស់ទុំចង់ជួយគាត់។ បើមិត្តនោះមិនព្រមសារភាពទៅពួកអ្នកចាស់ទុំ អ្នកគួរប្រាប់ពួកគេអំពីរឿងនេះ។ យ៉ាងនេះ អ្នកបង្ហាញថាអ្នកពិតជាចង់ជួយគាត់។ នេះគឺសំខាន់ណាស់ ដោយសារបើគាត់មិនទទួលជំនួយពីពួកអ្នកចាស់ទុំ ហើយមិនប្រែចិត្ត គាត់អាចបាត់បង់ចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា!

២២. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់?

^២២ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាបើបុគ្គលណាម្នាក់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងខ្លាំងដល់ម្ល៉េះអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ បានជាពួកអ្នកចាស់ទុំសម្រេចចិត្តថានឹងបណ្ដាច់មិត្តភាពគាត់? តើនេះមានន័យថាពួកអ្នកចាស់ទុំបានប្រព្រឹត្តដោយគ្មានមេត្តាទៅលើគាត់ឬ? ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាក្នុងការប្រៀនប្រដៅបុគ្គលដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ហើយរបៀបដែលយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់លោក។

ចម្រៀងលេខ១០៣ ពួកគង្វាលគឺអំណោយជាមនុស្ស

^ វគ្គ 5 ការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះមិនគ្រាន់តែជាការនិយាយថា យើងសោកស្ដាយចំពោះអំពើខុសឆ្គងដែលយើងបានប្រព្រឹត្តប៉ុណ្ណោះទេ។ អត្ថបទនេះនឹងជួយយើងឲ្យយល់ថាតើការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះមានន័យយ៉ាងណា? យើងនឹងពិចារណាអំពីគំរូរបស់ស្ដេចអាហាប់ ស្ដេចម៉ាណាសេ និងកូនប្រុសវង្វេងបាត់ក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូ។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងក៏នឹងពិចារណាអំពីអ្វីមួយចំនួនដែលពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវគិតពិចារណា ពេលពួកគេត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តថាបងប្អូនណាម្នាក់ដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ពិតជាបានប្រែចិត្តឬយ៉ាងណា។

^ វគ្គ 60 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ដោយកំហឹង ស្ដេចអាហាប់បង្គាប់អង្គរក្សរបស់គាត់ឲ្យចាប់មីកាយ៉ាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដាក់គុក។

^ វគ្គ 62 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ស្ដេចម៉ាណាសេបង្គាប់គេឲ្យបំផ្លាញរូបព្រះដែលគាត់បានដាក់ក្នុងវិហារ។

^ វគ្គ 64 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: កូនប្រុសដែលវង្វេងបាត់អស់កម្លាំងក្រោយពីធ្វើដំណើរឆ្ងាយ ហើយនៅទីបំផុតពេលឃើញផ្ទះពីចម្ងាយ គាត់ធូរចិត្ត។

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម សម្រាប់សិក្សា