អត្ថបទសិក្សា ៤១
អ្នកអាចរកឃើញសុភមង្គលពិត
«មានសុភមង្គលហើយ មនុស្សគ្រប់រូបដែលកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា គឺពួកអ្នកដែលដើរតាមផ្លូវរបស់លោក»។—ចសព. ១២៨:១
ចម្រៀងលេខ១១០ «អំណរពីព្រះយេហូវ៉ា»
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. ហេតុអ្វីសុភមង្គលរបស់យើងអាស្រ័យទៅលើ‹ការស្រេកឃ្លានចំពោះការណែនាំពីព្រះ›?
សុភមង្គលពិតមិនគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍សប្បាយមួយពេល ដែលក្រោយមកបាត់ទៅវិញនោះទេ។ សុភមង្គលពិតអាចស្ថិតស្ថេរពេញមួយជីវិត។ តើតាមរបៀបណា? លោកយេស៊ូបានពន្យល់ក្នុងសុន្ទរកថារបស់លោកនៅលើភ្នំថា៖ «អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លានចំពោះការណែនាំពីព្រះ នោះមានសុភមង្គលហើយ!»។ (ម៉ាថ. ៥:៣) លោកយេស៊ូដឹងថាមនុស្សបានត្រូវបង្កើតមកឲ្យមានបំណងចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្នកបង្កើតរបស់ពួកគេ និងគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលមានសេចក្ដីសប្បាយ» ពួកអ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍លោក ក៏អាចសប្បាយដែរ។—១ធី. ១:១១
២-៣. (ក) យោងទៅតាមប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូ តើអ្នកណាទៀតអាចមានសុភមង្គល? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ ហើយហេតុអ្វីនេះសំខាន់ចាំបាច់?
២ តើយើងអាចមានសុភមង្គលលុះត្រាតែយើងគ្មានបញ្ហាឬ? មិនមែនទេ។ ក្នុងសុន្ទរកថារបស់លោកយេស៊ូ លោកបាននិយាយអំពីអ្វីមួយដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា សូម្បីតែ«អស់អ្នកដែលមានទុក្ខព្រួយ»ប្រហែលជាដោយសារពួកគេបន្ទោសខ្លួនជាខ្លាំងចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេឬដោយសារពួកគេមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ក៏អាចមានសុភមង្គលដែរ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ដូចគ្នាចំពោះ«អស់អ្នកដែលត្រូវគេបៀតបៀនដោយសារសេចក្ដីសុចរិត» ឬអស់អ្នកដែលរងការ«តិះដៀល»ដោយសារពួកគេជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត។ (ម៉ាថ. ៥:៤, ១០, ១១) ប៉ុន្តែ តើតាមរបៀបណាយើងអាចមានសុភមង្គលពិតពេលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ?
៣ លោកយេស៊ូកំពុងបង្រៀនយើងថា សុភមង្គលមិនមែនមកពីការគ្មានបញ្ហាក្នុងជីវិតទេ ប៉ុន្តែមកពីការបំពេញការស្រេកឃ្លានរបស់យើងចំពោះការណែនាំពីព្រះនិងការចូលទៅជិតលោក។ (យ៉ា. ៤:៨) តើយើងអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីចំណុចបីយ៉ាងដែលនាំឲ្យមានសុភមង្គលពិត។
សូមអាននិងសិក្សាគម្ពីរ
៤. ដើម្បីមានសុភមង្គលពិត តើយើងត្រូវធ្វើអ្វី? (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១:១-៣)
៤ ទី១: ដើម្បីមានសុភមង្គលពិត យើងត្រូវអាននិងសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ លោកយេស៊ូបានប្រដូចបណ្ដាំរបស់ព្រះទៅនឹងអាហារ។ ទាំងមនុស្ស ទាំងសត្វត្រូវការអាហារដើម្បីរស់។ ប៉ុន្តែ មានតែមនុស្សប៉ុណ្ណោះអាចអានបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយនេះជាអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើ។ ហេតុនេះ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សមិនត្រូវរស់ដោយសារតែនំប៉័ងប៉ុណ្ណោះទេ តែដោយសារគ្រប់ទាំងប្រសាសន៍ដែលចេញពីមាត់របស់ព្រះយេហូវ៉ា»។ (ម៉ាថ. ៤:៤) ដូច្នេះ យើងមិនគួររំលងមួយថ្ងៃដោយមិនអានគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំដ៏ថ្លៃវិសេសរបស់ព្រះឡើយ។ អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះបាននិយាយថា៖ ‹អ្នកណាដែលមានសុភមង្គល គឺជាអ្នកដែលស្រឡាញ់ច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់រំពឹងគិតអំពីច្បាប់របស់លោកទាំងថ្ងៃទាំងយប់›។—សូមអាន ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១:១-៣
៥-៦. (ក) តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគម្ពីរ? (ខ) តើការអានគម្ពីរអាចជួយយើងតាមរបៀបណាខ្លះ?
៥ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើង លោកបានបង្ហាញយើងក្នុងគម្ពីរអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីមានជីវិតសប្បាយ។ យើងរៀនអំពីអ្វីជាគោលបំណងរបស់លោកសម្រាប់ជីវិតយើង របៀបចូលទៅជិតលោក និងទទួលការអភ័យទោសពីលោកចំពោះការខុសឆ្គងរបស់យើង។ ម្យ៉ាងទៀត យើងរៀនអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យដែលលោកបានសន្យាសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។ (យេ. ២៩:១១) សេចក្ដីពិតទាំងនេះដែលមកពីការសិក្សាគម្ពីរធ្វើឲ្យចិត្តរបស់យើងពេញទៅដោយអំណរ!
៦ យើងដឹងថាគម្ពីរពេញទៅដោយយោបល់សម្រាប់ជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ ពេលយើងធ្វើតាមយោបល់នោះ យើងអាច មានសុភមង្គល។ ពេលអ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារបញ្ហាជីវិត សូមចំណាយពេលកាន់តែច្រើនដើម្បីអាននិងរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អស់អ្នកដែលឮបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយធ្វើតាម ទើបមានសុភមង្គល!»។—លូក. ១១:២៨
៧. តើអ្វីអាចជួយអ្នកឲ្យទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតពីការអានបណ្ដាំរបស់ព្រះ?
៧ ពេលអ្នកអានបណ្ដាំរបស់ព្រះ សូមលៃទុកពេលក្រេបជញ្ជក់ដើម្បីអរសប្បាយនឹងអ្វីដែលអ្នកអាន។ ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកធ្លាប់មានបទពិសោធន៍នេះឬទេ? មានគេធ្វើម្ហូបដែលអ្នកចូលចិត្តជាងគេឲ្យអ្នក។ ប៉ុន្តែ ប្រហែលជាអ្នកមិនមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបរិភោគ ឬអារម្មណ៍អ្នកហោះហើរគិតអំពីអ្វីផ្សេង ដូច្នេះអ្នកបរិភោគម្ហូបនោះលឿនៗដោយមិនបានទំពាវាឲ្យដឹងរសជាតិទេ។ ក្រោយពីអ្នកបរិភោគរួចហើយ អ្នកដឹងខ្លួនថាអ្នកបានបរិភោគលឿន ហើយអ្នកស្ដាយក្រោយដែលអ្នកមិនបានទំពាវាមួយៗ។ បញ្ហាស្រដៀងនឹងនេះអាចកើតឡើងពេលដែលយើងអានគម្ពីរ។ ជួនកាល យើងអានយ៉ាងលឿនរហូតដល់យើងមិនទុកឱកាសឲ្យយល់និងសប្បាយនឹងអ្វីដែលអាន។ សូមលៃទុកពេលអានបណ្ដាំរបស់ព្រះ ស្រមៃគិតអំពីអ្វីដែលកើតឡើងក្នុងកំណត់ហេតុនោះ ស្រមៃគិតអំពីសំឡេង និងគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកបានអាន។ ពេលអ្នកធ្វើដូច្នេះ នោះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកសប្បាយជាង។
៨. តើ«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា»កំពុងបំពេញតួនាទីដែលពួកគេបានទទួលតាមរបៀបណា? (សូមមើលកំណត់សម្គាល់ផងដែរ)
៨ លោកយេស៊ូបានតែងតាំង«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា» ដើម្បីផ្ដល់សេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារនៅពេលត្រឹមត្រូវ ហើយយើងទទួលសេចក្ដីបង្រៀនទាំងនោះជាបរិបូរ។ * (ម៉ាថ. ២៤:៤៥) បទគម្ពីរដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ គឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់បំផុតនៃសេចក្ដីបង្រៀនទាំងអស់ដែលប្រៀបដូចជាអាហារដែលខ្ញុំបម្រើនោះផ្ដល់ឲ្យ។ (១ថែ. ២:១៣) យ៉ាងនេះ សេចក្ដីបង្រៀនទាំងនោះជួយយើងឲ្យស្គាល់របៀបគិតគូររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលសឲ្យឃើញក្នុងគម្ពីរ។ នេះជាមូលហេតុដែលយើងអានទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម និងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! ព្រមទាំងអត្ថបទផ្សេងៗនៅលើគេហទំព័រ jw.org ។ យើងក៏រៀបចំមុនកិច្ចប្រជុំសម្រាប់កិច្ចបម្រើនិងជីវិតជាគ្រិស្តសាសនិក និងកិច្ចប្រជុំសម្រាប់សុន្ទរកថាសាធារណៈនិងការសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមើលកម្មវិធីJWទូរទស្សន៍ប្រចាំខែបើមានជាភាសាយើង។ បើយើងធ្វើឲ្យប្រាកដថាយើងបន្ដអាននិងសិក្សាគម្ពីរ នោះនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើតាមចំណុចទី២ដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីមានសុភមង្គលពិត។
ចូររស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា
៩. តើចំណុចទី២ដែលនាំឲ្យមានសុភមង្គលពិតគឺជាអ្វី?
៩ ទី២: ដើម្បីមានសុភមង្គលពិត យើងត្រូវរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះបានសរសេរថា៖ «មានសុភមង្គលហើយ មនុស្សគ្រប់រូបដែលកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា គឺពួកអ្នកដែលដើរតាមផ្លូវរបស់លោក»។ (ចសព. ១២៨:១) ការកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាមានន័យថា យើងគោរពលោកយ៉ាងជ្រាលជ្រៅបានជាយើងជៀសវាងពីការធ្វើអ្វីណាដែលនាំឲ្យលោកមិនពេញចិត្ត។ (សុភ. ១៦:៦) យ៉ាងនេះ យើងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីអ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវដែលលោកបានពន្យល់ក្នុងគម្ពីរ។ (២កូ. ៧:១) បើយើងធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ ហើយជៀសចេញពីអ្វីដែលលោកស្អប់ យើងនឹងសប្បាយ។—ចសព. ៣៧:២៧; ៩៧:១០; រ៉ូម ១២:៩
១០. ក្រៅពីដឹងអំពីបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វី? (រ៉ូម ១២:២)
១០ សូមអាន រ៉ូម ១២:២។ បុគ្គលម្នាក់ប្រហែលជាដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមានសិទ្ធិសម្រេចចិត្តអំពីអ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ ប៉ុន្តែគាត់ក៏ត្រូវសម្រេចចិត្តធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ បុគ្គលម្នាក់ប្រហែលជាដឹងថារដ្ឋាភិបាលមានសិទ្ធិកំណត់ល្បឿនបើកបរ។ ប៉ុន្តែ គាត់ប្រហែល ជាមិនចង់ធ្វើតាមល្បឿនកំណត់នោះទេ។ ជាលទ្ធផល គាត់បើកបរហួសល្បឿនកំណត់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងបង្ហាញដោយការប្រព្រឹត្តរបស់យើងថា យើងពិតជាជឿថាការធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជារបៀបរស់នៅដ៏ល្អបំផុត។ (សុភ. ១២:២៨) ដាវីឌមានអារម្មណ៍បែបនេះ ហេតុនេះគាត់បាននិយាយអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «លោកបានធ្វើឲ្យខ្ញុំស្គាល់ផ្លូវដែលនាំទៅឯជីវិត ពេលលោកមើលមកខ្ញុំដោយក្ដីពេញចិត្ត ខ្ញុំត្រេកអរពន់ពេក។ ខ្ញុំមានសុភមង្គលជារៀងរហូត ដោយសារខ្ញុំនៅខាងស្ដាំដៃលោក»។—ចសព. ១៦:១១
១១-១២. (ក) ពេលយើងព្រួយបារម្ភឬធ្លាក់ទឹកចិត្ត តើយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នអំពីអ្វី? (ខ) តើពាក្យនៅភីលីព ៤:៨អាចជួយយើងយ៉ាងណាពេលជ្រើសរើសការកម្សាន្ត?
១១ ពេលយើងមានបញ្ហាឬធ្លាក់ទឹកចិត្ត យើងប្រហែលជាត្រូវធ្វើអ្វីណាមួយដែលជួយយើងឲ្យឈប់ព្រួយបារម្ភអំពីបញ្ហារបស់យើង។ នោះគឺសមហេតុសមផល។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នមិនធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាស្អប់។—អេភ. ៥:១០-១២, ១៥-១៧
១២ ក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ូលទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងភីលីព គាត់បានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យបន្ដពិចារណាអំពី«អ្វីៗដែលសុចរិត . . . បរិសុទ្ធ . . . គួរឲ្យស្រឡាញ់ [និង]ប្រកបដោយគុណធម៌»។ (សូមអាន ភីលីព ៤:៨) ទោះជាប៉ូលមិនសរសេរចំៗអំពីការកម្សាន្តនៅក្នុងខនេះក្ដី យើងគួរគិតអំពីរបៀបដែលខនេះជាប់ទាក់ទងនឹងការកម្សាន្តដែលយើងជ្រើសរើស។ សូមសាកធ្វើដូចតទៅនេះ៖ កន្លែងណាដែលមានពាក្យ«អ្វីៗ»ក្នុងខនេះ សូមជំនួសវាដោយពាក្យ«ចម្រៀង» «ភាពយន្ត» «រឿងប្រលោមលោក» ឬ«វីដេអូហ្គេម»។ ការធ្វើដូច្នេះអាចជួយអ្នកឲ្យដឹងថាអ្វីមួយណាអាចទទួលយកបាន ហើយអ្វីមួយណាមិនអាចទទួលយកបានតាមទស្សនៈរបស់ព្រះ។ យើងចង់ធ្វើតាមខ្នាតតម្រាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ចសព. ១១៩:១-៣) យ៉ាងនេះ យើងអាចធ្វើតាមចំណុចបន្ទាប់ដែលនាំឲ្យមានសុភមង្គលពិត ដោយមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោស។—សកម្ម. ២៣:១
ចូរចាត់ទុកការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាថាសំខាន់បំផុត
១៣. តើអ្វីជាចំណុចទី៣ដែលនាំឲ្យមានសុភមង្គលពិត? (យ៉ូន. ៤:២៣, ២៤)
១៣ ទី៣: ចូរធ្វើឲ្យប្រាកដថាការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតអ្នក។ ក្នុងនាមជាអ្នកបង្កើតរបស់យើង ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាសមនឹងទទួលការគោរពពីយើង។ (បប. ៤:១១; ១៤:៦, ៧) ដូច្នេះក្នុងជីវិតរបស់យើង អ្វីដ៏សំខាន់បំផុតគួរជាការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបដែលលោកពេញចិត្ត ពោលគឺ«ដោយមានការដឹកនាំពីឫទ្ធានុភាពរបស់លោកនិងដោយសេចក្ដីពិត»។ (សូមអាន យ៉ូហាន ៤:២៣, ២៤) យើងចង់ឲ្យឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះដឹកនាំការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង ដើម្បីឲ្យនោះសមស្របតាមសេចក្ដីពិតដែលមានក្នុងបណ្ដាំរបស់លោក។ យើងត្រូវចាត់ទុកការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើងថាសំខាន់បំផុត ទោះជាយើងរស់នៅប្រទេសដែលដាក់កម្រិត ឬដាក់បម្រាមលើកិច្ចការរបស់យើងក្ដី។ ឥឡូវនេះ បងប្អូនរបស់យើងជាង១០០នាក់បានត្រូវជាប់គុកដោយសារតែពួកគេជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ * ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកគេនៅតែធ្វើអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបានដើម្បីអធិដ្ឋាន សិក្សា ហើយប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីព្រះរបស់យើងនិងរាជាណាចក្រលោក។ ពេលយើងត្រូវគេជេរប្រមាថឬបៀតបៀន យើងអាចអរសប្បាយដោយដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានៅជាមួយយើង ហើយថាលោកនឹងឲ្យពរយើង។—យ៉ា. ១:១២; ១ពេ. ៤:១៤
គំរូពីជីវិតពិត
១៤. តើអ្វីបានកើតឡើងចំពោះប្អូនប្រុសវ័យក្មេងម្នាក់នៅប្រទេសតាហ្ស៊ីគីស្ថាន ហើយហេតុអ្វី?
១៤ បទពិសោធន៍ជីវិតពិតបង្ហាញថាចំណុចបីយ៉ាងដែលយើងទើបតែបានពិចារណានាំឲ្យមានសុភមង្គលពិត ទោះជាយើងមានស្ថានភាពបែបណាក្ដី។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះប្អូនប្រុសម្នាក់អាយុ១៩ឆ្នាំពីប្រទេសតាហ្ស៊ីគីស្ថាន ឈ្មោះចូវីដុន បាបាចូណូវដែលមិនព្រមបំពេញកាតព្វកិច្ចយោធា។ នៅថ្ងៃទី៤ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៩ គាត់បានត្រូវគេចាប់ខ្លួនពីផ្ទះ ជាប់គុកអស់ជាច្រើនខែ ហើយត្រូវគេប្រព្រឹត្តមកលើគាត់ហាក់ដូចជាឧក្រិដ្ឋជនម្នាក់។ អំពើអយុត្តិធម៌នេះបានត្រូវផ្សាយក្នុងព័ត៌មាននៅប្រទេសមួយចំនួន។ គេបានរៀបរាប់ថា គាត់បានត្រូវគេវាយ ក្នុងបំណងបង្ខំគាត់ឲ្យសច្ចាប្រណិធាន និងស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ទាហាន។ ក្រោយពីនោះ គាត់បានត្រូវជាប់ទោស ហើយបញ្ជូនទៅជំរំពលកម្ម។ គាត់ជាប់នៅជំរំនោះរហូតដល់ប្រធានាធិបតីនៃប្រទេសនោះលើកលែងទោស ព្រមទាំងបង្គាប់គេឲ្យដោះលែងគាត់។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ប្អូនចូវីដុនបានរក្សាចិត្តស្មោះឥតងាករេនិងអំណររបស់គាត់។ តើតាមរបៀបណា? គឺដោយតែងតែស្រេកឃ្លានចំពោះការណែនាំពីព្រះ។
១៥. តើប្អូនចូវីដុនបានបន្តរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេចពេលគាត់ជាប់គុក?
១៥ កាលដែលជាប់គុក ប្អូនចូវីដុនបានបន្តរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាពេលគាត់មិនមានគម្ពីរឬសៀវភៅរបស់យើងក្ដី។ តើនោះអាចធ្វើទៅរួចយ៉ាងដូចម្ដេច? ពេលបងប្អូននៅតំបន់របស់គាត់បានយកអាហារឲ្យគាត់ ពួកគេបានសរសេរបទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃលើថង់អាហារនោះ។ យ៉ាងនេះ គាត់អាចអាននិងរំពឹងគិតអំពីគម្ពីររាល់ថ្ងៃ។ ក្រោយពីគាត់បានត្រូវគេដោះលែងចេញពីគុក គាត់បានឲ្យយោបល់មួយ ដល់ពួកអ្នកដែលមិនទាន់ជួបទុក្ខលំបាកធ្ងន់ធ្ងរ ថា៖ «គឺសំខាន់ចាំបាច់ដែលអ្នកប្រើសេរីភាពរបស់អ្នកឲ្យបានពេញលេញ ដើម្បីបង្កើនចំណេះរបស់អ្នកអំពីព្រះយេហូវ៉ាដោយអានបណ្ដាំលោក និងសៀវភៅរបស់យើង»។
១៦. តើប្អូនចូវីដុនបានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វី?
១៦ ប្អូនចូវីដុនបានរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ជាជាងគិតអំពីបំណងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវ ហើយប្រព្រឹត្តមិនល្អ គាត់បានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើព្រះយេហូវ៉ា និងអ្វីដែលលោកឲ្យតម្លៃ។ ប្អូនចូវីដុនកោតស្ងើចចំពោះភាពស្រស់ស្អាតនៃអ្វីៗដែលព្រះបានបង្កើត។ ជារៀងរាល់ព្រឹក គាត់ភ្ញាក់ឡើងឮសំឡេងចាបយំល្វើយៗ។ យប់ឡើង គាត់សម្លឹងមើលទៅដួងខែនិងផ្កាយ។ គាត់និយាយថា៖ «អំណោយទាំងនេះដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ា ធ្វើឲ្យខ្ញុំសប្បាយចិត្តនិងទទួលការលើកទឹកចិត្ត»។ ពេលយើងមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យ រួមទាំងអ្វីដែលយើងត្រូវការក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍លោក នោះយើងមានអំណរ ហើយអំណរនោះអាចជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំ។
១៧. ពេលយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពស្រដៀងនឹងប្អូនចូវីដុន តើមានលទ្ធផលអ្វីបើយើងបន្តស៊ូទ្រាំ? (ពេត្រុសទី១ ១:៦, ៧)
១៧ ប្អូនចូវីដុនក៏ចាត់ទុកការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាថាសំខាន់បំផុតដែរ។ គាត់ដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃការរក្សាចិត្តស្មោះឥតងាករេរបស់គាត់ចំពោះព្រះដ៏ពិត។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គឺព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក ដែលអ្នកត្រូវគោរពប្រណិប័តន៍ ហើយគឺសម្រាប់តែលោកប៉ុណ្ណោះ ដែលអ្នកត្រូវបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋ»។ (លូក. ៤:៨) ពួកមេបញ្ជាការកងទ័ពនិងពួកទាហាន ចង់ឲ្យប្អូនចូវីដុនលះចោលសាសនារបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ គាត់បានអធិដ្ឋានអស់ពីចិត្តរាល់ថ្ងៃរាល់យប់ ដោយសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយគាត់ឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់និងមិនឈប់ព្យាយាម។ ទោះជាប្អូនចូវីដុនបានរងអំពើអយុត្តិធម៌ក្ដី គាត់មិនបានលះចោលជំនឿរបស់គាត់ទេ។ ជាលទ្ធផល ឥឡូវគាត់មានអំណរជាខ្លាំង ដោយសារគាត់មានអ្វីដែលគាត់មិនធ្លាប់មានមុនដែលគាត់បានត្រូវគេចាប់ វាយ និងដាក់គុក ពោលគឺជំនឿដែលបានត្រូវសាកល្បង។—សូមអាន ពេត្រុសទី១ ១:៦, ៧
១៨. តើយើងអាចរក្សាសុភមង្គលរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវការដើម្បីមានសុភមង្គលពិត។ បើអ្នកធ្វើតាមចំណុចបីយ៉ាងដែលនាំឲ្យមានសុភមង្គល អ្នកអាចរក្សាសុភមង្គលរបស់អ្នក ទោះជាជួបការពិបាកក្ដី។ យ៉ាងនេះ អ្នកក៏នឹងអាចនិយាយថា៖ «ជនជាតិណាដែលមានព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកគេ នោះមានសុភមង្គលហើយ!»។—ចសព. ១៤៤:១៥
ចម្រៀងលេខ៨៩ បើអ្នកស្ដាប់បង្គាប់ អ្នកនឹងទទួលពរបវរ
^ ចំពោះមនុស្សជាច្រើន សុភមង្គលពិតប្រាកដមិនងាយរកឃើញទេ ដោយសារពួកគេព្យាយាមស្វែងរកវាតាមរបៀបមិនត្រឹមត្រូវ ដូចជាតាមរយៈការសប្បាយ ទ្រព្យសម្បត្តិ ឈ្មោះល្បី ឬអំណាច។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលលោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបានប្រាប់មនុស្សអំពីរបៀបរកឃើញសុភមង្គលពិតប្រាកដ។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាចំណុចបីយ៉ាងដែលអាចជួយយើងឲ្យរកឃើញសុភមង្គលពិត។
^ សូមមើលអត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា «តើអ្នកកំពុងទទួល‹អាហារតាមត្រូវពេល›ឬទេ?» ក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១៤។
^ ដើម្បីបានព័ត៌មានបន្ថែម សូមវាយពាក្យ«Imprisoned for Their Faith»នៅគេហទំព័រ jw.org/en ជាភាសាអង់គ្លេស។
^ ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ក្នុងការសម្ដែងពីបទពិសោធន៍ពិតនេះ បងប្អូនសាក្សីឯទៀតគាំទ្របងប្រុសម្នាក់ដែលបានត្រូវគេចាប់ខ្លួន ហើយនាំទៅតុលាការដើម្បីកាត់ក្ដី។