អត្ថបទសិក្សា ៥២
របៀបយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្ត
«ចូរផ្ទេរបន្ទុករបស់អ្នកទៅលើព្រះយេហូវ៉ា នោះទ្រង់នឹងជួយទប់ទល់អ្នក»។—ទំនុក. ៥៥:២២
ចម្រៀងលេខ៣៣ ចូរផ្ទេរបន្ទុកទៅលើព្រះយេហូវ៉ា
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើការធ្លាក់ទឹកចិត្តប្រហែលជាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើយើង?
រាល់ថ្ងៃយើងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហា ហើយខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីតស៊ូនឹងបញ្ហាទាំងនោះ។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត យើងពិបាកដោះស្រាយបញ្ហារបស់យើង មែនទេ? ដូច្នេះ យើងត្រូវចាត់ទុកការធ្លាក់ទឹកចិត្តថាហាក់ដូចជាចោរដែលអាចឆក់យកទំនុកចិត្ត ចិត្តក្លាហាន និងអំណររបស់យើង។ សុភាសិត ២៤:១០ ចែងថា៖ «បើឯងអន់ថយក្នុងថ្ងៃលំបាក នោះឈ្មោះថាឯងមានកំឡាំងតិចទេ»។ ដូច្នេះ ការធ្លាក់ទឹកចិត្តអាចធ្វើឲ្យយើងបាក់កម្លាំងដែលយើងត្រូវការដើម្បីយកឈ្នះបញ្ហាក្នុងជីវិត។
២. តើអ្វីអាចនាំឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយតើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
២ មានអ្វីៗជាច្រើនដែលអាចនាំឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដូចជាកំហុសរបស់យើង ភាពទន់ខ្សោយ និងបញ្ហាសុខភាព។ ឬយើងប្រហែលជាធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារយើងមិនទទួលឯកសិទ្ធិក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដែលយើងចង់ទទួល ឬយើងត្រូវផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ផ្សាយដែលមើលទៅមិនសូវបង្កើតផល។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីមួយចំនួនដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្ត។
ពេលតយុទ្ធនឹងកំហុសនិងភាពទន់ខ្សោយ
៣. តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះកំហុសរបស់យើង?
៣ គឺងាយស្រួលឲ្យយើងចាប់ផ្ដើមមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវចំពោះកំហុសនិងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ហើយគិតថាដោយសារយើងធ្វើខុស ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនចង់ឲ្យយើងចូលក្នុងពិភពលោកថ្មីទេ។ ប៉ុន្តែ គំនិតបែបនេះអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់។ ដូច្នេះ តើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះកំហុសរបស់យើង? គម្ពីរចែងថា ក្រៅពីលោកយេស៊ូគ្រិស្ត មនុស្សគ្រប់រូប«ធ្លាប់ធ្វើខុស»។ (រ៉ូម ៣:២៣) ប៉ុន្តែ អ្នកនិពន្ធគម្ពីរមិនមែនជាបុគ្គលដែលចាំចាប់កំហុស ឬតម្រូវឲ្យល្អឥតខ្ចោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកជាបិតាដែលស្រឡាញ់យើងនិងចង់ជួយយើង។ លោកក៏អត់ធ្មត់នឹងយើងដែរ។ លោកឃើញថាយើងខំប្រឹងតយុទ្ធនឹងភាពទន់ខ្សោយ និងយកឈ្នះទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង ហើយលោកប្រុងប្រៀបជានិច្ចដើម្បីជួយយើង។—រ៉ូម ៧:១៨, ១៩
ព្រះយេហូវ៉ាដឹងទាំងការល្អដែលយើងធ្វើនៅអតីតកាលទាំងការល្អដែលយើងកំពុងធ្វើនៅឥឡូវនេះ (សូមមើលវគ្គ៥) *
៤-៥. តើពាក្យអ្វីនៅយ៉ូហានទី១ ៣:១៩, ២០បានជួយបងស្រីពីរនាក់ឲ្យយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្ត?
៤ សូមគិតអំពីបទពិសោធន៍របស់បងស្រីដេបូរ៉ានិងបងស្រីម៉ារៀ។ * ពេលបងដេបូរ៉ានៅក្មេង ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់មិនបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគាត់ទេ ហើយធ្វើឲ្យគាត់មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃ។ គាត់កម្រទទួលការសរសើរណាស់។ ដូច្នេះ ពេលដែលគាត់ពេញវ័យ គាត់មានទស្សនៈមិនល្អចំពោះខ្លួនឯង។ ពេលគាត់ធ្វើខុសតិចតួច គាត់មានអារម្មណ៍ថាគាត់ជាមនុស្សគ្មានបានការសោះ។ បងម៉ារៀមានបញ្ហាស្រដៀងគ្នា។ សាច់ញាតិរបស់គាត់ធ្វើឲ្យគាត់មិនឲ្យតម្លៃចំពោះខ្លួនឯង។ ដូច្នេះ គាត់មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានប្រយោជន៍។ សូម្បីតែក្រោយពីគាត់បានទទួលការជ្រមុជទឹក ក៏គាត់គិតថាគាត់មិនសមធ្វើជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាទេ!
៥ ប៉ុន្តែ បងស្រីទាំងពីរនាក់នេះមិនឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ហេតុអ្វី? មូលហេតុមួយគឺ ពួកគាត់បានផ្ទេរបន្ទុករបស់ពួកគាត់ទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ដោយអធិដ្ឋានអស់ពីចិត្ត។ (ទំនុក. ៥៥:២២) ពួកគាត់ទទួលស្គាល់ថាបិតានៅស្ថានសួគ៌ដែលស្រឡាញ់យើងដឹងអំពីអតីតកាលមិនល្អរបស់យើង ហើយថានោះអាចនាំឲ្យយើងមានគំនិតមិនត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួន។ ប៉ុន្តែ លោកក៏ឃើញគុណសម្បត្តិរបស់យើង ទោះជាយើងគិតថាយើងមិនមានគុណសម្បត្តិក្ដី។—សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៣:១៩, ២០
៦. តើអ្នកដែលធ្លាក់ខ្លួនធ្វើខុសម្ដងទៀតអាចធ្វើអ្វី?
៦ បុគ្គលខ្លះព្យាយាមយកឈ្នះទម្លាប់អាក្រក់ដែលគាត់មានជាយូរមកហើយ តែគាត់ប្រហែលជាធ្វើខុសនោះម្ដងទៀត ហើយធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ពិតមែនថាគឺជារឿងធម្មតាទេ ដែលយើងស្ដាយក្រោយពេលយើងធ្វើខុស។ (២កូ. ៧:១០) តែយើងមិនគួរបន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេក រហូតដល់យើងគិតថា ‹ខ្ញុំគ្មានតម្លៃ ព្រះយេហូវ៉ាប្រាកដជាមិនអាចអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំទេ›។ គំនិតបែបនេះមិនមែនជាការពិតទេ ហើយអាចធ្វើឲ្យយើងឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ សូមចាំពាក្យនៅសុភាសិត ២៤:១០ដែលថា ពេលយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត យើងមានកម្លាំងតិច។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរអធិដ្ឋានអង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យអ្នក។ (អេ. ១:១៨) ពេលព្រះយេហូវ៉ាឃើញថាអ្នកពិតជាស្ដាយក្រោយ ហើយខំប្រែចិត្ត នោះលោកនឹងអភ័យទោសឲ្យអ្នក។ បន្ថែមទៅទៀត សូមទៅជួបពួកអ្នកចាស់ទុំ។ ពួកគេនឹងបង្ហាញចិត្តអត់ធ្មត់ ពេលពួកគេជួយអ្នកឲ្យមានចំណងមិត្តភាពល្អឡើងវិញជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។—យ៉ា. ៥:១៤, ១៥
៧. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរធ្លាក់ទឹកចិត្តបើយើងពិបាកធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ?
៧ បងប្រុសហ្សនលូកដែលជាអ្នកចាស់ទុំនៅប្រទេសបារាំង និយាយទៅកាន់ពួកអ្នកដែលព្យាយាមយកឈ្នះភាពទន់ខ្សោយណាមួយ ថា៖ «បុគ្គលដែលព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកថាជាមនុស្សសុចរិត មិនមែនជាបុគ្គលដែលមិនចេះធ្វើខុសទេ តែជាបុគ្គលដែលស្ដាយក្រោយពេលគាត់ធ្វើខុស និងតែងតែប្រែចិត្ត»។ (រ៉ូម ៧:២១-២៥) ដូច្នេះ សូមកុំគិតថាអ្នកគ្មានតម្លៃ បើអ្នកកំពុងខំយកឈ្នះភាពទន់ខ្សោយណាមួយរបស់អ្នក។ សូមចាំថាគ្មានយើងណាម្នាក់ដែលសមរាប់ជាមនុស្សសុចរិតនៅចំពោះព្រះទេ។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ ដែលលោកផ្ដល់ឲ្យដោយផ្អែកលើថ្លៃលោះ។—អេភ. ១:៧; ១យ៉ូន. ៤:១០
៨. ពេលយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត តើយើងអាចរកជំនួយពីអ្នកណា?
៨ យើងអាចទទួលការលើកទឹកចិត្តពីបងប្អូនរួមជំនឿដែលប្រៀបដូចជាក្រុមគ្រួសាររបស់យើង! ពួកគេអាចស្ដាប់យើងពេលយើងមានអ្វីត្រូវនិយាយ ហើយអាចលើកទឹកចិត្តយើង។ (សុភ. ១២:២៥; ១ថែ. ៥:១៤) បងស្រីជយដែលរស់នៅប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ា ធ្លាប់ធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ គាត់និយាយថា៖ «បើគ្មានបងប្អូន ខ្ញុំមិនដឹងទៅជាយ៉ាងណាទេ។ បងប្អូនរួមជំនឿជាភ័ស្តុតាងដែលបង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាតបឆ្លើយចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានរៀនពីពួកគេអំពីរបៀបលើកទឹកចិត្តពួកអ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្តផងដែរ»។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវចាំថាបងប្អូនរបស់យើងមិនតែងតែដឹងថាយើងត្រូវការការលើកទឹកចិត្តនៅពេលណាទេ។ ដូច្នេះ យើងប្រហែលជាត្រូវទៅរកបងប្អូនដែលមានភាពចាស់ទុំ ហើយប្រាប់ថាយើងត្រូវការជំនួយ។
ពេលមានបញ្ហាសុខភាព
៩. តើទំនុកតម្កើង ៤១:៣ និង៩៤:១៩លើកទឹកចិត្តយើងយ៉ាងណា?
៩ ចូរស្វែងរកការគាំទ្រពីព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលយើងមិនសូវស្រួលខ្លួន ហើយជាពិសេសបើយើងឈឺជាយូរមកហើយ យើងប្រហែលជាពិបាកមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនធ្វើអព្ភូតហេតុឲ្យយើងជាសះស្បើយពីជំងឺនៅឥឡូវនេះទេ។ ប៉ុន្តែលោកសម្រាលទុក្ខយើង ហើយអាចផ្ដល់កម្លាំងដែលយើងត្រូវការដើម្បីស៊ូទ្រាំ។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៤១:៣; ៩៤:១៩) ជាឧទាហរណ៍ លោកប្រហែលជាជំរុញចិត្តបងប្អូនឲ្យមកជួយយើងនៅផ្ទះ ឬជួយទៅផ្សារ។ ឬក៏លោកប្រហែលជាជំរុញចិត្តបងប្អូនឲ្យអធិដ្ឋានជាមួយយើង។ មួយវិញទៀត លោកប្រហែលជាធ្វើឲ្យយើងនឹកចាំអំពីព័ត៌មានដែលអាចសម្រាលទុក្ខយើងពីបណ្ដាំរបស់លោក ដូចជាសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យអំពីជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះដែលគ្មានជំងឺនិងការឈឺចាប់ ក្នុងពិភពលោកថ្មីដែលជិតមកដល់។—រ៉ូម ១៥:៤
១០. ក្រោយពីបងអ៊ីសាងជួបគ្រោះថ្នាក់ ហេតុអ្វីគាត់មិនធ្លាក់ទឹកចិត្តយូរ?
១០ បងប្រុសអ៊ីសាងដែលរស់នៅប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ា ជួបគ្រោះថ្នាក់មួយដែលធ្វើឲ្យគាត់ពិការ។ គ្រូពេទ្យបានប្រាប់គាត់ថាគាត់មិនអាចដើររួចទៀតទេ។ បងអ៊ីសាងនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមានចិត្តសង្រេងនិងខ្ទេចខ្ទាំ»។ ប៉ុន្តែតើគាត់បន្តធ្លាក់ទឹកចិត្តឬទេ? មិនមែនទេ។ តើអ្វីបានជួយគាត់? បងអ៊ីសាងពន្យល់ថា៖ «ខ្ញុំនិងប្រពន្ធខ្ញុំមិនដែលឈប់អធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ានិងសិក្សាបណ្ដាំរបស់លោកទេ។ យើងក៏តាំងចិត្តមានអំណរគុណចំពោះអ្វីល្អៗដែលយើងមាន រួមទាំងសេចក្ដីសង្ឃឹមឲ្យរស់នៅក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ»។
សូម្បីតែពួកអ្នកដែលមានបញ្ហាសុខភាព ក៏អាចមានចំណែកក្នុងការធ្វើឲ្យកិច្ចបម្រើផ្សាយបង្កើតផល ហើយមានអំណរ (សូមមើលវគ្គ១១-១៣)
១១. ហេតុអ្វីបងស៊ីនឌីមានអំណរទោះជាមានបញ្ហាសុខភាពក្ដី?
១១ បងស្រីស៊ីនឌីដែលរស់នៅប្រទេសម៉ិកស៊ិក បានត្រូវគ្រូពេទ្យពិនិត្យឃើញថាគាត់មានជំងឺមួយដែលអាចបណ្ដាលឲ្យគាត់ស្លាប់។ តើគាត់បានស៊ូទ្រាំតាមរបៀបណា? គាត់មានគោលដៅផ្សព្វផ្សាយជារៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងអំឡុងគ្រាដែលគាត់ទទួលការព្យាបាល។ គាត់រៀបរាប់ថា៖ «នេះជួយខ្ញុំឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្នកឯទៀត ជាជាងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការវះកាត់ ការឈឺចាប់ ឬអារម្មណ៍មិនល្អរបស់ខ្ញុំ។ អ្វីដែលខ្ញុំធ្វើគឺក្នុងអំឡុងការសន្ទនាជាមួយគ្រូពេទ្យ ឬគិលានុបដ្ឋាក ខ្ញុំសួរសុខទុក្ខអំពីក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ រួចមកខ្ញុំសួរពួកគេអំពីមូលហេតុដែលពួកគេជ្រើសរើសការងារដ៏ពិបាកនេះ។ យ៉ាងនេះ ខ្ញុំស្រួលដឹងថាប្រធានបទមួយណាអាចមានឥទ្ធិពលលើចិត្តរបស់ពួកគេ។ ពួកគេជាច្រើននាក់និយាយថាកម្រមានអ្នកជំងឺសួរសុខទុក្ខពួកគេណាស់ ហើយពួកគេអរគុណខ្ញុំដែលខ្ញុំយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពួកគេ។ អ្នកខ្លះថែមទាំងឲ្យព័ត៌មានដល់ខ្ញុំដើម្បីទាក់ទងពួកគេតទៅទៀត។ ដូច្នេះនៅគ្រាដ៏ពិបាកនោះក្នុងជីវិតខ្ញុំ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យខ្ញុំមានអំណរយ៉ាងខ្លាំងដែលខ្ញុំនឹកស្មានមិនដល់!»។—សុភ. ១៥:១៥
១២-១៣. តើបងប្អូនខ្លះដែលឈឺ ឬមានសុខភាពមិនសូវមាំបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើនោះមានលទ្ធផលអ្វី?
១២ ពួកអ្នកដែលឈឺឬពួកអ្នកដែលមានសុខភាពមិនសូវមាំ ប្រហែលជាធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារពួកគេមិនអាចធ្វើច្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយដូចដែលពួកគេចង់ធ្វើទេ។ ប៉ុន្តែពួកគេជាច្រើននាក់បានរកវិធីផ្សេងៗដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ។ នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះឡូរិលត្រូវដេកជាប់ក្នុងម៉ាស៊ីនដែលជួយគាត់ដកដង្ហើមអស់៣៧ឆ្នាំដោយគ្មានសកម្មភាព។ គាត់ក៏មានជំងឺមហារីក វះកាត់ជាច្រើនដង និងមានជំងឺសើស្បែកដែរ។ ទោះជាគាត់មានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរទាំងនេះក្ដី គាត់មិនបានឈប់ផ្សព្វផ្សាយទេ។ គាត់បានផ្សព្វផ្សាយដល់គិលានុបដ្ឋាក និងអ្នកថែទាំគាត់ដែលមកផ្ទះគាត់។ ជាលទ្ធផល យ៉ាងហោចណាស់មានមនុស្ស១៧នាក់ដែលគាត់បានជួយឲ្យទៅជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា!
១៣ បងប្រុសរីឆឺដដែលជាអ្នកចាស់ទុំម្នាក់នៅប្រទេសបារាំងមានយោបល់ល្អសម្រាប់បងប្អូនដែលមិនអាចចេញពីផ្ទះ ឬដែលរស់នៅមណ្ឌលចាស់ជរា។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំជូនយោបល់ពួកគេឲ្យដាក់តាំងបង្ហាញសៀវភៅនៅកន្លែងណាមួយ។ ការធ្វើដូច្នេះនាំឲ្យមនុស្សឆ្ងល់ចង់ដឹង ហើយមកសួរ។ នេះអាចលើកទឹកចិត្តបងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ដែលមិនអាចផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ»។ បងប្អូនដែលមិនអាចចេញពីផ្ទះក៏អាចផ្សព្វផ្សាយដោយសរសេរសំបុត្រ ឬតាមទូរស័ព្ទ។
ពេលមិនទទួលឯកសិទ្ធិដែលចង់បាន
១៤. តើស្ដេចដាវីឌបានទុកគំរូដ៏ល្អប្រសើរអ្វី?
១៤ មានមូលហេតុជាច្រើនដែលយើងប្រហែលជាមិនទទួលឯកសិទ្ធិណាមួយដែលយើងចង់បានក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជាចាស់ពេក មានបញ្ហាសុខភាព ឬប្រហែលជាមានមូលហេតុផ្សេងទៀត។ បើយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាមួយនេះ យើងអាចរៀនពីគំរូរបស់ស្ដេចដាវីឌ។ ដាវីឌពិតជាចង់សង់វិហាររបស់ព្រះ ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសអ្នកផ្សេងឲ្យធ្វើកិច្ចការនោះ។ ដាវីឌបានគាំទ្រអ្នកដែលព្រះបានជ្រើសរើសឲ្យធ្វើកិច្ចការនោះ យ៉ាងពេញទំហឹង។ គាត់ថែមទាំងបានជូនវិភាគទានជាច្រើនសម្រាប់គម្រោងសាងសង់នោះ។ គាត់ពិតជាគំរូដ៏ល្អប្រសើរចំពោះយើងមែន!—២សាំ. ៧:១២, ១៣; ១រប. ២៩:១, ៣-៥
១៥. តើបងអ៊ូកបានយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ ដោយសារបញ្ហាសុខភាព បងប្រុសអ៊ូកនៅប្រទេសបារាំងត្រូវឈប់បម្រើជាអ្នកចាស់ទុំ។ គាត់ថែមទាំងមិនអាចធ្វើកិច្ចការស្រួលៗនៅផ្ទះទៀតផង។ គាត់សរសេរថា៖ «ដំបូង ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំគ្មានតម្លៃសោះ ហើយធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្តែក្រោយមកខ្ញុំយល់ថា គឺសំខាន់ដែលខ្ញុំទទួលស្គាល់កម្រិតសមត្ថភាពខ្លួនឯង។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំអាចមានអំណរក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាតាមកម្រិតសមត្ថភាពទាំងនោះ។ ខ្ញុំតាំងចិត្តមិនឈប់ព្យាយាមទេ។ ខ្ញុំនឹងតស៊ូទៅមុខទៀត ដូចគេឌាននិងពួកបុរស៣០០នាក់របស់គាត់ដែលនឿយហត់!»។—ចៅ. ៨:៤
១៦. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ពួកទេវតា?
១៦ ទេវតាដ៏ស្មោះត្រង់គឺជាគំរូដ៏ល្អ។ ក្នុងអំឡុងការគ្រប់គ្រងរបស់ស្ដេចអ័ហាប់ ព្រះយេហូវ៉ាបានអញ្ជើញពួកទេវតាឲ្យជូនយោបល់អំពីរបៀបបញ្ឆោតស្ដេចអាក្រក់នោះ។ ទេវតាមួយចំនួនបានឲ្យយោបល់ ប៉ុន្តែព្រះបានជ្រើសរើសយោបល់របស់ទេវតាមួយរូប ហើយប្រាប់ថានោះនឹងបានសម្រេច។ (១ព. ២២:១៩-២២) តើទេវតាដ៏ស្មោះត្រង់ឯទៀតបានធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដោយគិតថា ‹ខ្ញុំខំឲ្យយោបល់ តែឥតប្រយោជន៍›ឬទេ? ពួកគេច្បាស់ជាមិនគិតបែបនេះទេ។ ពួកទេវតាពិតជាមានចិត្តរាបទាប ហើយចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលកិត្តិយសទាំងអស់។—ចៅ. ១៣:១៦-១៨; បប. ១៩:១០
១៧. តើយើងគួរធ្វើអ្វីបើយើងធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារយើងមិនទទួលឯកសិទ្ធិណាមួយក្នុងកិច្ចបម្រើ?
១៧ សូមចាំអំពីឯកសិទ្ធិដែលយើងមានក្នុងការធ្វើជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ានិងប្រកាសអំពីរាជាណាចក្ររបស់លោក។ ភារកិច្ចអាចមានឬអាចបាត់ទៅវិញ តែព្រះមិនចាត់ទុកយើងថាមានតម្លៃ ដោយសារភារកិច្ចដែលយើងមានទេ។ គឺការមានចិត្តសុភាពរាបទាបដែលធ្វើឲ្យយើងមានតម្លៃចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងបងប្អូនរបស់យើង។ ដូច្នេះ ចូរអង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយអ្នករក្សាចិត្តសុភាពរាបទាប។ សូមរំពឹងគិតអំពីគំរូដ៏ល្អជាច្រើនស្ដីអំពីចិត្តសុភាពរាបទាបដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងបណ្ដាំរបស់លោក។ សូមបម្រើបងប្អូនដោយអស់ពីសមត្ថភាពតាមរបៀបណាដែលអ្នកអាចធ្វើបាន។—ទំនុក. ១៣៨:៦; ១ពេ. ៥:៥
ពេលតំបន់ផ្សាយមិនសូវបង្កើតផល
១៨-១៩. តើអ្នកអាចមានអំណរក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច សូម្បីតែពេលតំបន់ផ្សាយរបស់អ្នកមើលទៅមិនបង្កើតផលក្ដី?
១៨ តើអ្នកធ្លាប់ធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារតំបន់ផ្សាយរបស់អ្នកមើលទៅមិនបង្កើតផល ឬដោយសារមិនសូវមានមនុស្សនៅផ្ទះឬទេ? ក្នុងកាលៈទេសៈបែបនោះ តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីរក្សាអំណរ ឬកាន់តែមានអំណរ? មានយោបល់ផ្សេងៗក្នុងប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា « របៀបកាន់តែមានអំណរក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ»។ ការមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយក៏សំខាន់ដែរ។ តើនោះរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
១៩ ចូរបន្តផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការប្រកាសនាមរបស់ព្រះនិងរាជាណាចក្ររបស់លោក។ លោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់ថា នឹងមានមនុស្សតិចណាស់ដែលរកឃើញផ្លូវទៅឯជីវិត។ (ម៉ាថ. ៧:១៣, ១៤) ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយ យើងមានកិត្តិយសរួមការងារជាមួយព្រះយេហូវ៉ា លោកយេស៊ូ និងពួកទេវតា។ (ម៉ាថ. ២៨:១៩, ២០; ១កូ. ៣:៩; បប. ១៤:៦, ៧) ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងស្វែងរកមនុស្សដែលចង់បម្រើលោក។ (យ៉ូន. ៦:៤៤) ដូច្នេះ បើបុគ្គលម្នាក់មិនចង់ស្ដាប់ដំណឹងដែលយើងផ្សាយនៅលើកនេះទេ គាត់ប្រហែលជានឹងស្ដាប់យើងនៅលើកក្រោយ។
២០. តើយេរេមា ២០:៨, ៩អាចបង្រៀនយើងអ្វីអំពីការយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្ត?
២០ យើងអាចរៀនច្រើនពីយេរេមាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ គាត់មានភារកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ដ៏ពិបាកណាស់។ នៅទីនោះ បណ្ដាជនបានមើលងាយ និងសើចចំអកគាត់«ជានិច្ចរាល់ថ្ងៃ»។ (សូមអាន យេរេមា ២០:៨, ៩) នៅពេលមួយ គាត់ធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់ចង់ឈប់ផ្សព្វផ្សាយ។ ប៉ុន្តែគាត់មិនបានឈប់ទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះ«ព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា»ប្រៀបដូចជាភ្លើងឆេះដែលយេរេមាកប់ទុកក្នុងខ្លួនមិនបាន! យើងអាចមានអារម្មណ៍ដូចគាត់ បើយើងសិក្សាគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃនិងគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីអ្វីដែលយើងសិក្សា។ យ៉ាងនេះ យើងនឹងកាន់តែមានអំណរក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ ហើយមនុស្សកាន់តែច្រើនប្រហែលជាស្ដាប់យើង។—យេ. ១៥:១៦
២១. តើយើងអាចយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្តតាមរបៀបណា?
២១ បងដេបូរ៉ាដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើ និយាយថា៖ «ការធ្លាក់ទឹកចិត្តប្រៀបដូចជាអាវុធដ៏ខ្លាំងក្លារបស់សាថាន»។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាជាងសាថាននិងអាវុធទាំងអស់របស់វា។ ដូច្នេះ បើមានអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្ត ចូរអង្វរសុំការគាំទ្រពីព្រះយេហូវ៉ា។ លោកនឹងជួយអ្នកឲ្យតយុទ្ធនឹងកំហុសនិងភាពទន់ខ្សោយរបស់អ្នក។ លោកនឹងគាំទ្រអ្នកពេលអ្នកឈឺ។ លោកនឹងជួយអ្នកឲ្យរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះភារកិច្ចក្នុងកិច្ចបម្រើលោក។ លោកក៏នឹងជួយអ្នកឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ម្យ៉ាងទៀត ចូរប្រាប់បិតារបស់អ្នកនៅស្ថានសួគ៌អំពីការខ្វល់ខ្វាយទាំងអស់របស់អ្នក។ ដោយមានជំនួយពីលោក អ្នកអាចយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្តបាន។
ចម្រៀងលេខ៤១ សូមលោកស្ដាប់ខ្ញុំអធិដ្ឋាន
^ វគ្គ 5 ជួនកាលយើងទាំងអស់គ្នាធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីមួយចំនួនដែលយើងអាចធ្វើនៅពេលនោះ។ យើងនឹងឃើញថា ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្ត។
^ វគ្គ 4 ឈ្មោះខ្លះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
^ វគ្គ 68 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងស្រីម្នាក់ធ្លាក់ទឹកចិត្តអស់មួយរយៈពេល ប៉ុន្តែគាត់នឹករឭកអំពីកិច្ចបម្រើរបស់គាត់នៅអតីតកាល ហើយអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់ប្រាកដថាលោកដឹងអំពីអ្វីដែលគាត់ធ្លាប់ធ្វើ និងអ្វីដែលគាត់ធ្វើនៅឥឡូវនេះ។
