អត្ថបទសិក្សា ២៥
ចូរកុំធ្វើឲ្យ«អ្នកតូចបែបនេះ»ជំពប់ដួលឡើយ
«កុំឲ្យមើលងាយអ្នកតូចបែបនេះឡើយ»។—ម៉ាថ. ១៨:១០
ចម្រៀងលេខ១១៣ យើងមានសេចក្ដីសុខសាន្ត
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីចំពោះយើងម្នាក់ៗ?
ព្រះយេហូវ៉ាបានទាញនាំយើងម្នាក់ៗមកឯលោក។ (យ៉ូន. ៦:៤៤) សូមគិតអំពីពាក្យទាំងនេះ តើនេះមានន័យយ៉ាងណា? កាលដែលព្រះយេហូវ៉ាពិនិត្យមើលមនុស្សរាប់ពាន់លាននាក់នៅក្នុងពិភពលោកនេះ លោកបានឃើញថាអ្នកមានអ្វីដែលមានតម្លៃ ពោលគឺអ្នកមានចិត្តស្មោះ ហើយថាអ្នកអាចស្រឡាញ់លោក។ (១រប. ២៨:៩) ព្រះយេហូវ៉ាស្គាល់អ្នក យល់អំពីអ្នក និងស្រឡាញ់អ្នក។ នេះពិតជាលើកទឹកចិត្តយើងមែន!
២. តើតាមរបៀបណាលោកយេស៊ូជួយយើងឲ្យយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើងម្នាក់ៗ?
២ ព្រះយេហូវ៉ាយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះអ្នក ហើយលោកក៏យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿទាំងអស់របស់អ្នកដែរ។ ដើម្បីពន្យល់អំពីចំណុចនេះ លោកយេស៊ូបានប្រដូចព្រះយេហូវ៉ាទៅនឹងគង្វាលចៀមម្នាក់។ បើចៀម១ក្បាលក្នុងចំណោមចៀម១០០ក្បាលវង្វេងបាត់ពីហ្វូង តើគង្វាលនឹងធ្វើអ្វី? គាត់នឹង«ទុកចៀមកៅសិបប្រាំបួនក្បាលនៅលើភ្នំ រួចទៅស្វែងរកចៀមមួយដែលវង្វេងបាត់នោះ»។ ពេលគង្វាលរកឃើញចៀមដែលវង្វេងបាត់នោះ គាត់នឹងមិនស្ដីបន្ទោសវាទេ។ គាត់នឹងអរសប្បាយវិញ។ តើឧទាហរណ៍នេះមានមេរៀនអ្វី? ចៀមនីមួយៗគឺសំខាន់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «បិតារបស់ខ្ញុំដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌មិនចង់ឲ្យអ្នកតូចណាម្នាក់បែបនេះវិនាសឡើយ»។—ម៉ាថ. ១៨:១២-១៤
៣. តើយើងនឹងស្វែងយល់អំពីចំណុចអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
៣ យើងប្រាកដជាមិនចង់ធ្វើឲ្យបងប្អូនរបស់យើងធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ។ តើយើងអាចជៀសវាងពីការធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតជំពប់ដួលយ៉ាងដូចម្ដេច? តើយើងអាចធ្វើអ្វីបើអ្នកឯទៀតធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត? យើងនឹងទទួលចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះក្នុងអត្ថបទនេះ។ ប៉ុន្តែដំបូង សូមយើងរៀនថែមទៀតអំពី«អ្នកតូច»ដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅម៉ាថាយ ជំពូក១៨។
តើ«អ្នកតូច»ជាអ្នកណា?
៤. តើ«អ្នកតូច»ជាអ្នកណា?
៤ «អ្នកតូច»គឺជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូដែលមានគ្រប់វ័យ។ មិនថាពួកគេមានអាយុប៉ុន្មានក្ដី ពួកគេប្រៀបដូចជា«កូនក្មេង» ក្នុងន័យថាពួកគេសុខចិត្តទទួលការបង្រៀនពីលោកយេស៊ូ។ (ម៉ាថ. ១៨:៣) ទោះជាពួកគេមកពីមជ្ឈដ្ឋាននិងវប្បធម៌ផ្សេងៗ ព្រមទាំងមានទស្សនៈនិងបុគ្គលិកលក្ខណៈខុសៗគ្នាក្ដី ពួកគេទាំងអស់គ្នាបង្ហាញជំនឿលើគ្រិស្ត ហើយលោកស្រឡាញ់ពួកគេខ្លាំងណាស់។—ម៉ាថ. ១៨:៦; យ៉ូន. ១:១២
៥. តើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលគេធ្វើឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកណាម្នាក់រងទុក្ខ ឬជំពប់ដួល?
៥ «អ្នកតូច»ទាំងអស់នោះមានតម្លៃចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ដើម្បីយល់អំពីអារម្មណ៍របស់លោក សូមគិតអំពីអារម្មណ៍របស់យើងចំពោះកូនក្មេង។ ពួកគេមានតម្លៃចំពោះយើង។ យើងចង់ការពារពួកគេ ដោយសារពួកគេមិនមានកម្លាំង បទពិសោធន៍ និងប្រាជ្ញាដូចមនុស្សពេញវ័យឡើយ។ តាមការពិត យើងមិនចង់ឲ្យអ្នកណារងទុក្ខទេ តែជាពិសេសយើងពិបាកចិត្ត ឬថែមទាំងខឹងពេលគេធ្វើបាបកូនក្មេង។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ការពារយើង ហើយលោកពិបាកចិត្ត ឬថែមទាំងខឹងពេលគេធ្វើឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកណាម្នាក់រងទុក្ខ ឬជំពប់ដួល។—អេ. ៦៣:៩; ម៉ាក. ៩:៤២
៦. យោងទៅតាមកូរិនថូសទី១ ១:២៦-២៩ តើពិភពលោកមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ?
៦ តើអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូប្រៀបដូចជា«អ្នកតូច»តាមរបៀបណាទៀត? សូមគិតអំពីបុគ្គលដែលពិភពលោកនេះចាត់ទុកថាសំខាន់។ តើមានអ្នកណាខ្លះ? គឺមានបុគ្គលដែលល្បីឈ្មោះ អ្នកមាន និងអ្នកមានអំណាច។ ប៉ុន្តែតាមធម្មតា អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូមិនមែនជាបុគ្គលបែបនោះទេ។ យ៉ាងនេះ មនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះគិតថា ពួកគេជាបុគ្គលដែលមិនសំខាន់ អាប់ឱន និងជា«អ្នកតូច»។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ១:២៦-២៩) ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនមានទស្សនៈបែបនេះចំពោះពួកគេទេ។
៧. តើព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ?
៧ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នកបម្រើទាំងអស់របស់លោក មិនថាពួកគេបានបម្រើលោកអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ឬបានចូលសេចក្ដីពិតថ្មីៗនេះក្ដី។ បងប្អូនទាំងអស់របស់យើងគឺសំខាន់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដូច្នេះពួកគេគួរតែជាបុគ្គលសំខាន់ចំពោះយើងដែរ។ យើងចង់«ស្រឡាញ់បងប្អូនរួមជំនឿទាំងអស់» មិនគ្រាន់តែអ្នកខ្លះប៉ុណ្ណោះទេ។ (១ពេ. ២:១៧) ដូច្នេះ យើងគួរធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថាយើងស្រឡាញ់ពួកគេ ហើយយើងក៏ប្រយ័ត្នមិនធ្វើឲ្យពួកគេឈឺចិត្តដែរ។ បើយើងដឹងថា យើងបានធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់ទើសចិត្ត ឬឈឺចិត្ត យើងមិនគួរធ្វើដូចជាមិនដឹងមិនឮ ហើយគិតថាបុគ្គលនោះត្រូវអភ័យទោសឲ្យយើង និងបំភ្លេចរឿងនោះចោលទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបងប្អូនខ្លះឆាប់តូចចិត្ត ឬទើសចិត្ត? ប្រហែលជាមកពីពួកគេមានទស្សនៈមិនល្អចំពោះខ្លួនឯង ដោយសារជីវប្រវត្តិរបស់ខ្លួន។ បងប្អូនឯទៀតប្រហែលជាបានចូលសេចក្ដីពិតថ្មីៗនេះ ហើយមិនទាន់បានរៀនថាពួកគេត្រូវអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតដែលធ្វើខុសចំពោះពួកគេទេ។ ទោះជាមានហេតុណាក៏ដោយដែលនាំឲ្យទើសចិត្តក្ដី យើងគួរខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពឡើងវិញជាមួយអ្នកនោះ។ មួយវិញទៀត បុគ្គលដែលច្រើនតែទើសចិត្តនឹងអ្នកឯទៀត ត្រូវទទួលស្គាល់ថា នេះគឺជាគុណវិបត្តិមួយដែលគាត់ត្រូវខំព្យាយាមលះចោល។ គាត់ត្រូវធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្ត និងមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយអ្នកឯទៀត។
ចូរចាត់ទុកអ្នកឯទៀតថាប្រសើរជាងខ្លួន
៨. តើទស្សនៈអ្វីរបស់មនុស្សទូទៅបានជះឥទ្ធិពលលើអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ?
៨ ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍អំពី«អ្នកតូច»? គឺដោយសារអ្នកកាន់តាមលោកបានសួរលោកថា៖ «តើអ្នកណាធំជាងគេក្នុងរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌?»។ (ម៉ាថ. ១៨:១) ជនជាតិយូដាជាច្រើននៅសម័យនោះចាត់ទុកថាឋានៈ និងវណ្ណៈជាអ្វីដែលសំខាន់។ បណ្ឌិតម្នាក់និយាយថា៖ «មនុស្សនៅសម័យនោះសុខចិត្តស្លាប់ឬរស់ដើម្បីបានកិត្តិយស កេរ្តិ៍ឈ្មោះ ការពេញចិត្ត ភាពល្បីល្បាញ និងការគោរព»។
៩. តើពួកអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូត្រូវធ្វើអ្វី?
៩ លោកយេស៊ូដឹងថាពួកអ្នកកាន់តាមលោកនឹងត្រូវខំព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីជម្រុះចេញពីចិត្តនូវការប្រកួតប្រជែងគ្នាដែលចាក់ឫសក្នុងវប្បធម៌របស់ជនជាតិយូដា។ លោកបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «អ្នកដែលធំជាងគេក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ត្រូវធ្វើជាអ្នកក្មេងជាងគេ ហើយអ្នកដែលកំពុងធ្វើជាចៅហ្វាយគេ ត្រូវធ្វើជាអ្នកបម្រើគេវិញ»។ (លូក. ២២:២៦) យើងប្រព្រឹត្តដូចជា«អ្នកក្មេងជាងគេ» ពេលយើងចាត់ទុក«អ្នកឯទៀតថាប្រសើរជាង»យើង។ (ភី. ២:៣) កាលដែលយើងកាន់តែមានចិត្តគំនិតបែបនោះ យើងនឹងកាន់តែមិនធ្វើឲ្យពួកគេជំពប់ដួលឡើយ។
១០. តើយើងគួរធ្វើតាមយោបល់អ្វីរបស់ប៉ូល?
១០ បងប្អូនទាំងអស់របស់យើងគឺប្រសើរជាងយើងតាមរបៀបណាមួយ។ យើងស្រួលទទួលស្គាល់ចំណុចនេះ ពេលយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើគុណសម្បត្តិរបស់ពួកគេ។ យើងគួរធ្វើតាមយោបល់ដែលសាវ័កប៉ូលបានឲ្យដល់បងប្អូននៅក្រុងកូរិនថូស ដែលថា៖ «តើអ្នកណាបានធ្វើឲ្យអ្នកខុសពីអ្នកឯទៀត? អ្វីៗដែលអ្នកមាន សុទ្ធតែជាអ្វីដែលអ្នកបានទទួល មែនទេ? ឥឡូវ បើអ្វីៗដែលអ្នកមាន ជាអ្វីដែលអ្នកបានទទួលមែន ហេតុអ្វីបានជាអ្នកអួតខ្លួនដូចជាមិនបានទទួលវិញ?»។ (១កូ. ៤:៧) ដូច្នេះ យើងមិនគួរចង់ឲ្យអ្នកឯទៀតកោតស្ងើចចំពោះយើង ឬមិនគួរគិតថាខ្លួនឯងប្រសើរជាងអ្នកឯទៀតឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ បើបងប្រុសណាម្នាក់ពូកែថ្លែងសុន្ទរកថា ឬបងស្រីណាម្នាក់ពូកែចាប់ផ្ដើមបង្រៀនគម្ពីរ ពួកគេគួរឲ្យការសរសើរទៅព្រះយេហូវ៉ាចំពោះអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើ។
ចូរអភ័យទោសដោយ«ស្មោះពីចិត្ត»
១១. តើឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូអំពីស្ដេចនិងខ្ញុំបម្រើបង្រៀនយើងអ្វី?
១១ មិនយូរក្រោយពីលោកយេស៊ូបានព្រមានអ្នកកាន់តាមលោកមិនធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតជំពប់ដួល លោកបានលើកឧទាហរណ៍មួយអំពីស្ដេចនិងខ្ញុំបម្រើរបស់គាត់។ ស្ដេចបានលុបបំណុលដ៏ធំដែលខ្ញុំបម្រើនោះមិនអាចសងបាន។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបម្រើនោះមិនព្រមលុបបំណុលដែលតិចជាងឆ្ងាយណាស់របស់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ទៀតទេ។ ក្រោយមក ស្ដេចបានចាប់ខ្ញុំបម្រើដែលគ្មានមេត្តានោះដាក់គុក។ តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វី? លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «បិតារបស់ខ្ញុំដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ក៏នឹងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នករាល់គ្នាដូច្នេះដែរ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗមិនអភ័យទោសឲ្យបងប្អូនខ្លួនស្មោះពីចិត្ត»។—ម៉ាថ. ១៨:២១-៣៥
១២. តើមានបញ្ហាអ្វី បើយើងមិនព្រមអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត?
១២ ការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្ញុំបម្រើនោះ មិនគ្រាន់តែជះឥទ្ធិពលលើខ្លួនគាត់ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ប៉ះពាល់ដល់អ្នកឯទៀតដែរ។ ទី១ គាត់ប្រព្រឹត្តដោយគ្មានមេត្តាចំពោះខ្ញុំបម្រើម្នាក់ទៀត ដោយ«ឲ្យគេយកអ្នកនោះទៅដាក់គុក រហូតដល់គាត់សងអ្វីដែលបានជំពាក់»។ ទី២ គាត់បណ្ដាលឲ្យខ្ញុំបម្រើឯទៀតដែលឃើញអ្វីដែលគាត់បានធ្វើឈឺចិត្ត។ ពេលដែល«ខ្ញុំបម្រើដូចគ្នាឯទៀតបានឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើង ពួកគេមានទុក្ខព្រួយជាខ្លាំង»។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ការប្រព្រឹត្តរបស់យើងមានឥទ្ធិពលទៅលើអ្នកឯទៀត។ បើអ្នកណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តមិនល្អមកលើយើង ហើយយើងមិនព្រមអភ័យទោសឲ្យគាត់ តើអ្វីអាចកើតឡើង? ទី១ យើងធ្វើឲ្យអ្នកនោះពិបាកចិត្ត ដោយសារយើងមិនព្រមអភ័យទោសឲ្យគាត់ ព្រងើយកន្តើយដាក់គាត់ និងមិនបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគាត់។ ទី២ យើងធ្វើឲ្យបងប្អូនឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំមានអារម្មណ៍មិនស្រួល ពេលពួកគេឃើញថាយើងមិនចុះសម្រុងនឹងបុគ្គលនោះ។
តើអ្នកនឹងខឹងងំ ឬក៏អភ័យទោសដោយស្មោះពីចិត្ត? (សូមមើលវគ្គ១៣-១៤) *
១៣. តើអ្នករៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍របស់អ្នកត្រួសត្រាយម្នាក់?
១៣ ពេលយើងអភ័យទោសឲ្យបងប្អូន យើងនិងអ្នកឯទៀតទទួលប្រយោជន៍។ បងស្រីគ្រិស្ដាល់ *ដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយមានបទពិសោធន៍បែបនេះ។ គាត់ឈឺចិត្តនឹងបងស្រីម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំ។ បងគ្រិស្ដាល់នឹកចាំថា៖ «ជួនកាល ពាក្យសម្ដីមិនសប្បុរសរបស់គាត់គឺដូចជាកាប់ខ្ញុំមួយកាំបិត។ ខ្ញុំថែមទាំងមិនចង់ទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយគាត់ទៀតផង។ មួយទៀត ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមបាត់បង់ចិត្តខ្នះខ្នែងនិងអំណរក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ»។ បងគ្រិស្ដាល់មានអារម្មណ៍ថា គាត់សមនឹងទើសចិត្តមែន។ ប៉ុន្តែគាត់មិនខឹងងំឬអាណិតខ្លួនទេ។ ដោយចិត្តរាបទាប គាត់បានធ្វើតាមយោបល់ពីគម្ពីរក្នុងអត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា «ចូរអត់ឱនទោសដោយស្ម័គ្រពីចិត្តអ្នក» ក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែមករា ឆ្នាំ២០០០។ គាត់បានអភ័យទោសឲ្យបងស្រីនោះ។ បងគ្រិស្ដាល់និយាយថា៖ «ឥឡូវ ខ្ញុំយល់ថាយើងទាំងអស់គ្នាព្យាយាមបំពាក់បុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី ហើយថាព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យយើងដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ខ្ញុំធូរចិត្តខ្លាំងណាស់ ហើយមានអំណរឡើងវិញ»។
១៤. (ក) យោងទៅតាមម៉ាថាយ ១៨:២១, ២២ តើតាមមើលទៅសាវ័កពេត្រុសមានការពិបាកអ្វី? (ខ) តើអ្វីអាចជួយយើងបើយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចនេះ?
១៤ យើងដឹងថា យើងគួរអភ័យទោសឲ្យបងប្អូនរបស់យើង ហើយថានេះជាអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្តែ យើងប្រហែលជានៅតែពិបាកធ្វើដូច្នេះ។ សាវ័កពេត្រុសប្រហែលជាធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដូចនេះដែរ។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ១៨:២១, ២២) តើអ្វីអាចជួយ? ទី១ ចូររំពឹងគិតអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា លោកអភ័យទោសឲ្យអ្នកច្រើនយ៉ាងណា។ (ម៉ាថ. ១៨:៣២, ៣៣) យើងមិនសមនឹងទទួលការអភ័យទោសពីលោក ប៉ុន្តែលោកអភ័យទោសឲ្យយើងដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ។ (ទំនុក. ១០៣:៨-១០) ម្យ៉ាងទៀត «យើងទាំងអស់គ្នាក៏មានកាតព្វកិច្ចស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកដែរ»។ ដូច្នេះ ការអភ័យទោសគឺមិនអាស្រ័យទៅលើចិត្តយើងទេ គឺយើងត្រូវតែអភ័យទោសឲ្យបងប្អូនរបស់យើង។ (១យ៉ូន. ៤:១១) ទី២ សូមរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលកើតឡើង ពេលយើងអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត។ យើងប្រហែលជាជួយអ្នកដែលបានធ្វើខុសនឹងយើង ជួយក្រុមជំនុំឲ្យមានសាមគ្គីភាព ការពារចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា និងមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលក្នុងចិត្តជាខ្លាំង។ (២កូ. ២:៧; កូឡ. ៣:១៤) ទី៣ សូមអធិដ្ឋានទៅព្រះ ព្រោះលោកជាបុគ្គលដែលសុំយើងឲ្យចេះអភ័យទោសអ្នកឯទៀត។ សូមកុំឲ្យសាថានបង្ខូចសន្តិភាពដែលអ្នកមានជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿឡើយ។ (អេភ. ៤:២៦, ២៧) យើងត្រូវការជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីកុំឲ្យធ្លាក់ចូលអន្ទាក់របស់សាថាន។
ចូរកុំឲ្យខ្លួនជំពប់ដួលឡើយ
១៥. តើកូឡុស ៣:១៣ ចែងថាអ្នកត្រូវធ្វើអ្វីបើបងប្អូនណាម្នាក់ធ្វើឲ្យអ្នកទើសចិត្ត?
១៥ ប៉ុន្តែ ចុះបើបងប្អូនរួមជំនឿណាម្នាក់បានធ្វើឲ្យអ្នកទើសចិត្តយ៉ាងខ្លាំង? តើអ្នកគួរធ្វើអ្វី? ចូរខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឲ្យមានសន្តិភាព។ ចូរប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីអារម្មណ៍របស់អ្នក ហើយសុំលោកផ្ដល់ពរឲ្យបងប្អូននោះដែលបានធ្វើឲ្យអ្នកទើសចិត្ត ព្រមទាំងជួយអ្នកឲ្យឃើញគុណសម្បត្តិផ្សេងៗរបស់អ្នកនោះ ជាគុណសម្បត្តិដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់គាត់។ (លូក. ៦:២៨) បើអ្នកមិនអាចបំភ្លេចអ្វីដែលអ្នកនោះបានធ្វើ សូមគិតអំពីរបៀបដ៏ល្អដើម្បីនិយាយជាមួយគាត់។ គឺជាការល្អបំផុតដែលអ្នកសន្និដ្ឋានថា បងប្អូននោះមិនមានបំណងធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្តទេ។ (ម៉ាថ. ៥:២៣, ២៤; ១កូ. ១៣:៧) ពេលអ្នកនិយាយជាមួយគាត់ សូមមានទស្សនៈថាគាត់មានបំណងចិត្តល្អ។ ចុះបើគាត់មិនចង់ធ្វើឲ្យមានសន្តិភាព? ចូរ«ទ្រាំទ្រ»នឹងគាត់។ សូមបន្តអត់ធ្មត់នឹងគាត់។ (សូមអាន កូឡុស ៣:១៣) សំខាន់បំផុត សូមកុំខឹងងំនឹងគាត់ ពីព្រោះនេះអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ សូមកុំឲ្យអ្វីណាក៏ដោយធ្វើឲ្យអ្នកជំពប់ដួល។ យ៉ាងនេះ អ្នកបង្ហាញថាអ្នកស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លាំងជាងអ្វីណាទាំងអស់។—ទំនុក. ១១៩:១៦៥
១៦. តើយើងម្នាក់ៗមានភារកិច្ចអ្វី?
១៦ យើងឲ្យតម្លៃចំពោះឯកសិទ្ធិដែលយើងមានក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ដោយសាមគ្គីភាពជា«ហ្វូងតែមួយ» ក្រោម«គង្វាលតែម្នាក់»។ (យ៉ូន. ១០:១៦) នៅក្នុងសៀវភៅអង្គការមួយដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នាព្រះយេហូវ៉ា ទំព័រ១៦៥ ចែងថា៖ «អ្នកបានទទួលប្រយោជន៍ពីសាមគ្គីភាពនេះ ដូច្នេះអ្នកមានភារកិច្ចជួយរក្សាសាមគ្គីភាពនេះជានិច្ច»។ យ៉ាងនេះ យើងត្រូវ«អប់រំខ្លួនឲ្យមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ»។ តាមទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងទាំងអស់គ្នាជា«អ្នកតូច»ដែលមានតម្លៃ។ តើអ្នកមានទស្សនៈបែបនេះចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿឬទេ? ព្រះយេហូវ៉ាកត់សម្គាល់និងឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកធ្វើ ដើម្បីជួយពួកគេនិងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពួកគេ។—ម៉ាថ. ១០:៤២
១៧. តើយើងតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១៧ យើងស្រឡាញ់បងប្អូនរួមជំនឿ។ ដូច្នេះ យើង«តាំងចិត្តថានឹងមិនដាក់ឧបសគ្គដែលនាំឲ្យបងប្អូនជំពប់ដួល ឬនាំឲ្យវង្វេងចេញពីជំនឿឡើយ»។ (រ៉ូម ១៤:១៣) យើងចាត់ទុកបងប្អូនថាប្រសើរជាងយើង ហើយចង់អភ័យទោសឲ្យពួកគេដោយស្មោះពីចិត្ត។ សូមកុំឲ្យអ្នកឯទៀតធ្វើឲ្យយើងជំពប់ដួល តែចូរឲ្យយើង«ស្វែងរកអ្វីដែលនាំឲ្យមានសន្តិភាព និងអ្វីដែលជួយគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យមានភាពរឹងមាំ»។—រ៉ូម ១៤:១៩
ចម្រៀងលេខ១៣០ យើងត្រូវចេះអភ័យទោស
^ វគ្គ 5 ដោយសារយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ យើងប្រហែលជានិយាយឬធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យបងប្អូនរបស់យើងឈឺចិត្ត។ ពេលនោះ តើយើងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? តើយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពឡើងវិញជាមួយបងប្អូននោះឬទេ? តើយើងឆាប់សុំទោសអ្នកនោះឬទេ? ឬតើយើងសន្និដ្ឋានថាបើពួកគេឈឺចិត្ត នោះគឺជារឿងរបស់ពួកគេ មិនមែនជារឿងរបស់យើងទេ? ចុះបើយើងច្រើនតែទើសចិត្តនឹងពាក្យសម្ដី ឬការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកឯទៀត? តើយើងដោះសារថានេះជាបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់យើងឬ? ឬតើយើងយល់ថានេះជាភាពទន់ខ្សោយដែលយើងត្រូវកែប្រែ?
^ វគ្គ 13 ឈ្មោះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
^ វគ្គ 54 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងស្រីម្នាក់ទើសចិត្តនឹងបងស្រីម្នាក់ទៀតនៅក្នុងក្រុមជំនុំ។ ក្រោយពីដោះស្រាយបញ្ហានោះតែពីរនាក់ ពួកគេបំភ្លេចរឿងនោះ ហើយបម្រើជាមួយគ្នាដោយសប្បាយ។
