អត្ថបទសិក្សា ១៧
អ្នកមានតម្លៃចំពោះព្រះយេហូវ៉ា!
«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងរាស្ដ្រទ្រង់»។—ទំនុក. ១៤៩:៤
ចម្រៀងលេខ១០៨ សេចក្ដីស្រឡាញ់ស្មោះត្រង់របស់ព្រះ
សេចក្ដីសង្ខេប *
បិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌«សព្វព្រះហឫទ័យ»នឹងយើងម្នាក់ៗ (សូមមើលវគ្គ១)
១. ស្ដីអំពីរាស្ត្រលោក តើព្រះយេហូវ៉ាឃើញអ្វី?
ព្រះយេហូវ៉ា«សព្វព្រះហឫទ័យនឹងរាស្ដ្រទ្រង់»។ (ទំនុក. ១៤៩:៤) នេះធ្វើឲ្យយើងសប្បាយចិត្តណាស់! ព្រះយេហូវ៉ាឃើញគុណសម្បត្តិរបស់យើង លោកដឹងថាយើងនឹងទៅជាបុគ្គលបែបណា ហើយទាញយើងឲ្យចូលមកជិតលោក។ បើយើងរក្សាចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះលោក លោកនឹងបន្តនៅជិតស្និទ្ធនឹងយើងជារៀងរហូត!—យ៉ូន. ៦:៤៤
២. ហេតុអ្វីអ្នកខ្លះពិបាកជឿថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ពួកគេ?
២ អ្នកខ្លះប្រហែលជានិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់រាស្ត្ររបស់លោកជាក្រុម ប៉ុន្តែតើខ្ញុំអាចដឹងយ៉ាងណាថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ខ្ញុំផ្ទាល់?›។ ហេតុអ្វីអ្នកខ្លះសួរសំណួរនេះ? បងស្រីអុកសាណា *មានរឿងខ្លោចផ្សាកើតឡើងពេលនៅក្មេង ហើយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយណាស់ពេលខ្ញុំទទួលការជ្រមុជទឹកនិងចាប់ផ្ដើមត្រួសត្រាយ។ ប៉ុន្តែ១៥ឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមនឹកចាំអនុស្សាវរីយ៍ដ៏ឈឺចាប់។ ខ្ញុំបានគិតថាព្រះយេហូវ៉ាលែងពេញចិត្តខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមិនសមនឹងទទួលការស្រឡាញ់ពីលោកទេ»។ បងស្រីយូអាដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយ ក៏មានបញ្ហាជាច្រើនពេលនៅកុមារភាព។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំបានប្រគល់ជីវិតជូនព្រះយេហូវ៉ា ដោយសារខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យលោករីករាយ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿជាក់ថាលោកមិនអាចស្រឡាញ់ខ្ញុំបានទេ»។
៣. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
៣ អ្នកស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងខ្លាំង ដូចគ្រិស្តសាសនិកដ៏ស្មោះត្រង់ដែលទើបតែបានត្រូវរៀបរាប់ តែអ្នកប្រហែលជាសង្ស័យថាលោកមិនស្រឡាញ់អ្នកទេ។ ហេតុអ្វីអ្នកត្រូវជឿជាក់ថាលោកពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នក? តើអ្វីអាចជួយអ្នកពេលអ្នកគិតថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់អ្នក? សូមយើងពិចារណាចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះ។
ការសង្ស័យថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់យើងនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់
៤. ហេតុអ្វីការសង្ស័យថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់យើងនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់?
៤ សេចក្ដីស្រឡាញ់មានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការជំរុញចិត្តមនុស្សឲ្យធ្វើអ្វីផ្សេងៗ។ បើយើងជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់និងគាំទ្រយើង នោះនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យបម្រើលោកយ៉ាងអស់ពីចិត្ត ទោះជាមានការពិបាកក្នុងជីវិតយ៉ាងណាក្ដី។ ប៉ុន្តែបើយើងសង្ស័យថាព្រះមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើង យើងនឹងមាន«កំឡាំងតិច»។ (សុភ. ២៤:១០) ពេលយើងធ្លាក់ទឹកចិត្តនិងចាប់ផ្ដើមគិតថាព្រះមិនស្រឡាញ់យើង យើងនឹងមិនអាចទប់ទល់នឹងការវាយប្រហារពីសាថានបានឡើយ។—អេភ. ៦:១៦
៥. តើការសង្ស័យមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើបងប្អូនខ្លះ?
៥ បងប្អូនខ្លះចាប់ផ្ដើមគិតថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់និងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពួកគេ។ ហេតុនេះ ជំនឿរបស់ពួកគេបានទៅជាខ្សោយ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ឈ្មោះជេមនិយាយថា៖ «ទោះជាខ្ញុំបម្រើនៅបេតអែលនិងចូលចិត្តផ្សព្វផ្សាយនៅក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាបរទេសក្ដី មានពេលមួយដែលខ្ញុំសង្ស័យថាព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្តនឹងកិច្ចបម្រើរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំថែមទាំងសង្ស័យថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ខ្ញុំទៀតផង»។ បងស្រីអ៊ីវឺដែលជាអ្នកបម្រើពេញពេលដែរនិយាយថា៖ «តាមដែលខ្ញុំបានឃើញ ការសង្ស័យថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់យើងនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ដោយសារនោះមានឥទ្ធិពលទៅលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងធ្វើក្នុងកិច្ចបម្រើលោក។ ដូចជាយើងលែងចង់ធ្វើអ្វីផ្សេងៗចំពោះលោក ហើយយើងបាត់បង់អំណរក្នុងការបម្រើលោក»។ បងម៉ៃឃឺលដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយនិងជាអ្នកចាស់ទុំម្នាក់និយាយថា៖ «បើយើងសង្ស័យថាព្រះមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើង យើងនឹងឃ្លាតចេញពីលោក»។
៦. តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីពេលយើងចាប់ផ្ដើមសង្ស័យថាព្រះមិនស្រឡាញ់យើង?
៦ បទពិសោធន៍ទាំងនេះបង្ហាញថា បើយើងសង្ស័យថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់យើង នោះអាចបង្ខូចជំនឿរបស់យើង។ ដូច្នេះ តើយើងគួរធ្វើអ្វីពេលយើងចាប់ផ្ដើមមានគំនិតបែបនេះ? យើងត្រូវឈប់គិតបែបនេះភ្លាមៗ។ ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយអ្នកជំនួសគំនិត«នឿយព្រួយ»ទាំងនេះទៅនឹង‹សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះដែលនឹងការពារចិត្តនិងសមត្ថភាពរិះគិតរបស់អ្នករាល់គ្នា›។ (ទំនុក. ២៥:១៨; ភី. ៤:៦, ៧) ម្យ៉ាងទៀត សូមចាំថាមិនមែនតែអ្នកប៉ុណ្ណោះទេមានគំនិតបែបនេះ។ បងប្អូនដ៏ស្មោះត្រង់ឯទៀតក៏ប្រឈមមុខនឹងបញ្ហានេះដែរ។ សូម្បីតែអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅអតីតកាល ក៏ត្រូវតយុទ្ធនឹងអារម្មណ៍បែបនេះ។ សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីគំរូរបស់សាវ័កប៉ូល។
អ្វីដែលយើងរៀនពីបទពិសោធន៍របស់ប៉ូល
៧. តើប៉ូលមានបញ្ហាអ្វីខ្លះ?
៧ ជួនកាល តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាអ្នកមានភារកិច្ចច្រើនពេក ហើយមានអារម្មណ៍ថាមិនអាចធ្វើបានទាំងអស់ឬទេ? បើដូច្នេះ អ្នកនឹងយល់អារម្មណ៍របស់ប៉ូល។ គាត់មានកង្វល់មិនគ្រាន់តែអំពីក្រុមជំនុំមួយទេ តែ«អំពីក្រុមជំនុំទាំងឡាយ»។ (២កូ. ១១:២៣-២៨) តើបញ្ហាសុខភាពធ្វើឲ្យអ្នកបាត់បង់អំណរឬ? ប៉ូលមាន«បន្លាមួយក្នុងសាច់ឈាម» ដែលប្រហែលជាសំដៅទៅលើបញ្ហាសុខភាព ហើយគាត់ពិតជាចង់បំបាត់វាចោល។ (២កូ. ១២:៧-១០) តើភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់អ្នកធ្វើឲ្យអ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្តឬទេ? ជួនកាល ប៉ូលក៏មានអារម្មណ៍បែបនេះដែរ។ គាត់និយាយថា៖ «ពិបាកចិត្តណាស់ខ្ញុំ!» ដោយសារគាត់ត្រូវតយុទ្ធជានិច្ចដើម្បីធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។—រ៉ូម ៧:២១-២៤
៨. តើអ្វីបានជួយប៉ូលឲ្យស៊ូទ្រាំទោះជាមានបញ្ហាក្ដី?
៨ ទោះជាប៉ូលជួបការល្បងលនិងបញ្ហាផ្សេងៗដែលអាចធ្វើឲ្យគាត់ធ្លាក់ទឹកចិត្តក្ដី គាត់បន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ តើអ្វីបានជួយគាត់ឲ្យមានកម្លាំងធ្វើដូច្នេះ? ទោះជាគាត់ដឹងច្បាស់អំពីភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់ខ្លួនក៏ដោយ គាត់មានជំនឿដ៏មុតមាំទៅលើថ្លៃលោះ។ គាត់ក៏ដឹងអំពីសេចក្ដីសន្យារបស់លោកយេស៊ូដែលថា៖ «អស់អ្នកដែលបង្ហាញជំនឿលើ[លោកយេស៊ូ]អាចមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»។ (យ៉ូន. ៣:១៦; រ៉ូម ៦:២៣) ប៉ូលច្បាស់ជានៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលបង្ហាញជំនឿលើថ្លៃលោះ។ គាត់ជឿជាក់ថាសូម្បីតែបុគ្គលដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ក៏ព្រះយេហូវ៉ាប្រុងប្រៀបនឹងអភ័យទោសឲ្យ បើគាត់ប្រែចិត្ត។—ទំនុក. ៨៦:៥
៩. តើយើងរៀនអ្វីពីពាក្យរបស់ប៉ូលនៅកាឡាទី ២:២០?
៩ ប៉ូលក៏មានជំនឿថា ព្រះស្រឡាញ់គាត់យ៉ាងខ្លាំង ដោយសារគាត់ដឹងថាព្រះបានចាត់លោកយេស៊ូឲ្យស្លាប់ដើម្បីគាត់។ (សូមអាន កាឡាទី ២:២០) សូមកត់សម្គាល់ពាក្យដ៏លើកទឹកចិត្តនៅចុងខនោះ។ ប៉ូលបាននិយាយថា៖ «បុត្រព្រះ . . . បានស្រឡាញ់ខ្ញុំ ហើយបានប្រគល់ខ្លួនដើម្បីខ្ញុំ»។ ប៉ូលមិនដាក់កម្រិតលើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ហាក់ដូចជាគាត់និយាយថា ‹ខ្ញុំអាចយល់មូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់បងប្អូន ប៉ុន្តែលោកមិនអាចស្រឡាញ់ខ្ញុំបានទេ›។ ប៉ូលបានរំលឹកគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូមថា៖ «គ្រិស្តស្លាប់ដើម្បីយើង កាលដែលយើងនៅជាអ្នកធ្វើខុសនៅឡើយ»។ (រ៉ូម ៥:៨) សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្មានកម្រិតទេ!
១០. តើយើងរៀនអ្វីពីរ៉ូម ៨:៣៨, ៣៩?
១០ សូមអាន រ៉ូម ៨:៣៨, ៣៩។ ប៉ូលបានដឹងថា សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះមានអំណាចខ្លាំងក្លា។ គាត់សរសេរថា៖ «គ្មានអ្វីអាចធ្វើឲ្យយើងឃ្លាតចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ»បានឡើយ។ ប៉ូលដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាបានអត់ធ្មត់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ គាត់ក៏ដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះគាត់។ ដូច្នេះនិយាយឲ្យចំទៅ គឺហាក់ដូចជាប៉ូលនិយាយថា ‹ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាចាត់បុត្ររបស់លោកឲ្យស្លាប់ដើម្បីខ្ញុំ ខ្ញុំមិនគួរសង្ស័យថាលោកមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ›។—រ៉ូម ៨:៣២
អ្វីដ៏សំខាន់ចំពោះព្រះគឺអ្វីដែលយើងធ្វើនៅឥឡូវនេះនិងនៅថ្ងៃអនាគត មិនមែនកំហុសដែលយើងធ្វើនៅអតីតកាលទេ (សូមមើលវគ្គ១១) *
១១. ហេតុអ្វីប៉ូលដឹងថាព្រះស្រឡាញ់គាត់ ទោះជាគាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដូចដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅធីម៉ូថេទី១ ១:១២-១៥ក្ដី?
១១ សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ១:១២-១៥។ ជួនកាល ប៉ូលច្បាស់ជាបន្ទោសខ្លួនចំពោះអ្វីដែលគាត់បានធ្វើនៅអតីតកាល។ ប៉ូលបានហៅខ្លួនឯងថាជាអ្នកធ្វើ«ខុសធ្ងន់ជាងគេ» ហើយយើងអាចយល់អំពីមូលហេតុដែលគាត់និយាយដូច្នេះ។ មុនប៉ូលស្គាល់សេចក្ដីពិត គាត់បានបៀតបៀនគ្រិស្តសាសនិកពីក្រុងមួយទៅក្រុងមួយ ចាប់អ្នកខ្លះដាក់គុក ហើយបោះឆ្នោតគាំទ្រការប្រហារជីវិតអ្នកខ្លះទៀត។ (សកម្ម. ២៦:១០, ១១) តើអ្នកអាចស្រមៃឃើញថាប៉ូលមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ពេលគាត់ជួបគ្រិស្តសាសនិកវ័យក្មេងដែលជាកូនរបស់ពួកអ្នកដែលបានត្រូវគេសម្លាប់ដោយសារគាត់? ប៉ូលស្ដាយក្រោយចំពោះកំហុសរបស់គាត់ ប៉ុន្តែគាត់ដឹងថាគាត់មិនអាចផ្លាស់ប្ដូរអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅអតីតកាលទេ។ គាត់ជឿជាក់ថា គ្រិស្តបានស្លាប់ដើម្បីគាត់ ហើយគាត់បានសរសេរថា ព្រះមាន«គុណដ៏វិសេសលើសលប់»ចំពោះខ្ញុំ។ (១កូ. ១៥:៣, ១០) តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វី? ចូរទទួលស្គាល់ថា គ្រិស្តបានស្លាប់ដើម្បីអ្នក ហើយបើកឱកាសឲ្យអ្នកមានចំណងមិត្តភាពផ្ទាល់ដ៏កក់ក្ដៅជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ (សកម្ម. ៣:១៩) អ្វីដ៏សំខាន់ចំពោះព្រះគឺអ្វីដែលយើងធ្វើនៅឥឡូវនេះនិងនៅថ្ងៃអនាគត មិនមែនកំហុសដែលយើងធ្វើនៅអតីតកាលទេ មិនថានៅពេលនោះយើងជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាឬមិនមែនក្ដី។—អេ. ១:១៨
១២. តើពាក្យនៅយ៉ូហានទី១ ៣:១៩, ២០អាចជួយយើងយ៉ាងណាបើយើងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃ ឬមិនសមនឹងទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់?
១២ ពេលអ្នកគិតអំពីការស្លាប់របស់លោកយេស៊ូដើម្បីគ្របបាំងការខុសឆ្គងរបស់អ្នក អ្នកប្រហែលជានិយាយថា ‹ខ្ញុំមិនសមនឹងទទួលអំណោយដ៏វិសេសនេះទេ›។ តើអ្វីប្រហែលជាធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍បែបនេះ? ចិត្តមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើងប្រហែលជាបញ្ឆោតយើង ដោយធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃ ឬមិនសមនឹងទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៣:១៩, ២០) បើយើងមានអារម្មណ៍ដូច្នេះ យើងត្រូវចាំថា«ព្រះធំជាងចិត្តរបស់យើង»។ សេចក្ដីស្រឡាញ់និងការអភ័យទោសរបស់បិតាយើងនៅស្ថានសួគ៌គឺខ្លាំងជាងឆ្ងាយណាស់ពីអារម្មណ៍មិនត្រឹមត្រូវណាក៏ដោយដែលមាននៅក្នុងចិត្តយើង។ យើងត្រូវធ្វើឲ្យខ្លួនជឿជាក់ថា ព្រះស្រឡាញ់យើង។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ យើងត្រូវសិក្សាបណ្ដាំរបស់លោកជាញឹកញាប់ អធិដ្ឋានទៅលោកជារឿយៗ និងចំណាយពេលជាមួយបុគ្គលដែលគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ ហេតុអ្វីការធ្វើអ្វីទាំងនេះគឺសំខាន់ម្ល៉េះ?
របៀបដែលការសិក្សាគម្ពីរ ការអធិដ្ឋាន និងមិត្តស្មោះត្រង់អាចជួយ
១៣. តើការសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះអាចជួយយើងយ៉ាងណា? (សូមមើលផងដែរនូវប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា « របៀបដែលបណ្ដាំរបស់ព្រះជួយពួកគាត់»)
១៣ ចូរសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ យ៉ាងនេះ អ្នកនឹងឃើញបុគ្គលិកលក្ខណៈដ៏គួរឲ្យទាក់ទាញរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យកាន់តែច្បាស់។ អ្នកនឹងឃើញអំពីទំហំនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកចំពោះអ្នក។ បើអ្នករំពឹងគិតអំពីបទគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ នោះអាចជួយអ្នកឲ្យគិតបានច្បាស់លាស់ជាង ពីព្រោះគម្ពីរនឹងកែតម្រង់របៀបគិតគូរនិងបំណងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវរបស់អ្នក។ (២ធី. ៣:១៦) អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ឈ្មោះខេវិនដែលព្យាយាមយកឈ្នះអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃ និយាយថា៖ «ការអានទំនុកតម្កើង ១០៣ និងការរំពឹងគិតអំពីទំនុកនោះ បានជួយខ្ញុំឲ្យកែតម្រូវការគិតគូររបស់ខ្ញុំ ហើយយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាពិតជាមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះខ្ញុំ»។ បងអ៊ីវឺដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើនិយាយថា៖ «មុនចូលដេក ខ្ញុំលៃទុកពេលដើម្បីរំពឹងគិតអំពីគំនិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្តនិងពង្រឹងជំនឿរបស់ខ្ញុំ»។
១៤. តើការអធិដ្ឋានអាចជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ចូរអធិដ្ឋានជារឿយៗ។ (១ថែ. ៥:១៧) បុគ្គលពីរនាក់ជិតស្និទ្ធគ្នា ដោយសារពួកគេបានប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាយ៉ាងអស់ពីចិត្តជារឿយៗ។ ការមានចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ាក៏ដូចគ្នាដែរ។ ពេលយើងប្រាប់លោកអំពីអារម្មណ៍ គំនិត និងកង្វល់របស់យើងក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋាន យើងបង្ហាញថាយើងទុកចិត្តលោក ហើយដឹងថាលោកស្រឡាញ់យើង។ (ទំនុក. ៩៤:១៧-១៩; ១យ៉ូន. ៥:១៤, ១៥) បងយូអាដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើនិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំអធិដ្ឋាន ខ្ញុំមិនគ្រាន់តែប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាថាខ្ញុំធ្វើអ្វីខ្លះនៅថ្ងៃនោះប៉ុណ្ណោះទេ តែខ្ញុំប្រាប់លោកអំពីគំនិតនិងអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ។ យូរៗទៅ ខ្ញុំបានឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាមិនមែនជាថៅកែក្រុមហ៊ុនធំមួយទេ ប៉ុន្តែជាឪពុកដែលពិតជាស្រឡាញ់កូនៗ» (សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា « តើអ្នកបានអានសៀវភៅនេះឬទេ?»)។
១៥. តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើងផ្ទាល់តាមរបៀបណា?
១៥ ចូរសេពគប់ជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិស្មោះត្រង់។ ពួកគេជាអំណោយពីព្រះយេហូវ៉ា។ (យ៉ា. ១:១៧) បិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌បង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើងផ្ទាល់ ដោយផ្ដល់ឲ្យយើងនូវក្រុមគ្រួសាររួមជំនឿមួយដែល«ស្រឡាញ់គ្នានៅគ្រប់វេលា»។ (សុភ. ១៧:១៧) ក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ូលទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូឡុស គាត់បានលើកឡើងអំពីគ្រិស្តសាសនិកខ្លះដែលបានគាំទ្រគាត់ ដោយហៅពួកគេថាជា‹ជំនួយនិងអ្នកពង្រឹងកម្លាំង›។ (កូឡ. ៤:១០, ១១) សូម្បីតែលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ក៏ត្រូវការនិងឲ្យតម្លៃចំពោះការគាំទ្រដែលលោកបានទទួលពីមិត្តសម្លាញ់របស់លោក គឺពីពួកទេវតាផងនិងពីមនុស្សជាតិផង។—លូក. ២២:២៨, ៤៣
១៦. តើមិត្តស្មោះត្រង់អាចជួយយើងឲ្យចូលកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ តើអ្នកស្វែងរកនិងព្រមទទួលជំនួយពីមិត្តនៅក្នុងក្រុមជំនុំឬទេ? ការប្រាប់អំពីកង្វល់របស់យើងទៅមិត្តភក្ដិដែលមានភាពចាស់ទុំមិនមានន័យថាជំនឿរបស់យើងខ្សោយទេ តែជួយការពារយើងវិញ។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបងជេមដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើនិយាយ គាត់ថា៖ «ខ្ញុំទទួលជំនួយច្រើនណាស់ពីមិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកមានភាពចាស់ទុំ។ ពេលខ្ញុំមានគំនិតមិនល្អចំពោះខ្លួនឯង មិត្តខ្ញុំទាំងនេះអត់ធ្មត់ស្ដាប់ខ្ញុំ ហើយរំលឹកខ្ញុំថាពួកគេស្រឡាញ់ខ្ញុំ។ តាមរយៈពួកគេ ខ្ញុំអាចយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់និងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំ»។ គឺសំខាន់ដែលយើងបណ្ដុះឲ្យមាននិងរក្សាចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង!
ចូររក្សាខ្លួនជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់
១៧-១៨. តើយើងត្រូវស្ដាប់អ្នកណា ហើយហេតុអ្វី?
១៧ សាថានចង់ឲ្យយើងឈប់ព្យាយាមធ្វើអ្វីត្រឹមត្រូវ។ វាចង់ឲ្យយើងជឿថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់យើង ហើយថាយើងមិនសមនឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ដូចដែលយើងបានឃើញ នេះមិនមែនជាការពិតទាល់តែសោះ។
១៨ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នក។ អ្នកមានតម្លៃដ៏វិសេសចំពោះលោក។ បើអ្នកស្ដាប់បង្គាប់លោក អ្នកនឹង«រក្សាខ្លួនជាអ្នកដែលលោកស្រឡាញ់»ជារៀងរហូត ដូចលោកយេស៊ូដែរ។ (យ៉ូន. ១៥:១០) ដូច្នេះ សូមកុំស្ដាប់សាថានឬចិត្តរបស់អ្នកឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរស្ដាប់ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកដែលឃើញគុណសម្បត្តិរបស់យើងម្នាក់ៗ។ ចូរជឿជាក់ថាលោក«សព្វព្រះហឫទ័យនឹងរាស្ដ្រទ្រង់» រួមទាំងអ្នកដែរ!
ចម្រៀងលេខ១៤១ ភាពអស្ចារ្យនៃជីវិត
^ វគ្គ 5 បងប្អូនយើងខ្លះពិបាកជឿថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ពួកគេ។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលយើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើងម្នាក់ៗ។ យើងក៏នឹងរៀនអំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើពេលដែលយើងសង្ស័យថាលោកមិនស្រឡាញ់យើង។
^ វគ្គ 2 ឈ្មោះខ្លះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
^ វគ្គ 67 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: មុនប៉ូលរៀនសេចក្ដីពិត គាត់បានចាប់គ្រិស្តសាសនិកជាច្រើនដាក់គុក។ ពេលគាត់ទទួលយកអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើចំពោះគាត់ គាត់បានកែប្រែនិងលើកទឹកចិត្តគ្រិស្តសាសនិកឯទៀត។ ក្នុងចំណោមគ្រិស្តសាសនិកទាំងនោះប្រហែលជាមានអ្នកខ្លះជាសាច់ញាតិរបស់ពួកអ្នកដែលគាត់ធ្លាប់បៀតបៀន។
