អត្ថបទសិក្សា២០
ចូររក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយ
«ចូរសាបព្រោះពូជរបស់ឯងចុះ . . . កុំឲ្យទប់ដៃឯងឡើយ»។—សាស្ដ. ១១:៦
ចម្រៀងលេខ៧០ ចូរស្វែងរកអ្នកណាដែលទទួលអ្នកជាភ្ញៀវ
សេចក្ដីសង្ខេប *
ក្រោយលោកយេស៊ូឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ពួកអ្នកកាន់តាមលោកបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងនៅក្រុងយេរូសាឡិម និងនៅកន្លែងជាច្រើនទៀត (សូមមើលវគ្គ១)
១. តើលោកយេស៊ូបានទុកគំរូអ្វីឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមលោក ហើយតើពួកគេបានធ្វើតាមយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលរូបភាពនៅក្រប)
លោកយេស៊ូរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់លោកនៅផែនដី ហើយលោកចង់ឲ្យអ្នកកាន់តាមលោករក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយដូចលោកដែរ។ (យ៉ូន. ៤:៣៥, ៣៦) កាលដែលលោកយេស៊ូនៅជាមួយពួកអ្នកកាន់តាមលោក ពួកគេមានចិត្តរំភើបចំពោះកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ (លូក. ១០:១, ៥-១១, ១៧) ប៉ុន្តែ អស់មួយរយៈពេលខ្លី ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានត្រូវគេចាប់ខ្លួននិងត្រូវគេសម្លាប់ ពួកអ្នកកាន់តាមលែងចង់ផ្សព្វផ្សាយ។ (យ៉ូន. ១៦:៣២) បន្ទាប់ពីលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកបានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ ម្យ៉ាងទៀត ក្រោយពីលោកបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ពួកគេបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងដល់ម្ល៉េះបានជាសត្រូវរបស់ពួកគេត្អូញត្អែរថា៖ «មើល! អ្នករាល់គ្នាបានផ្សាយសេចក្ដីបង្រៀនរបស់អ្នកពេញក្រុងយេរូសាឡិម»។—សកម្ម. ៥:២៨
២. តើព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរយ៉ាងណាទៅលើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ?
២ លោកយេស៊ូបាននាំមុខគ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើមកាលដែលពួកគេផ្សព្វផ្សាយ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានជួយពួកគេ។ ដូច្នេះ មនុស្សជាច្រើនទទួលយកដំណឹងដែលពួកគេផ្សាយ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣គ.ស. មនុស្សប្រហែល៣.០០០នាក់បានទទួលការជ្រមុជទឹក។ (សកម្ម. ២:៤១) ម្យ៉ាងទៀត ចំនួនអ្នកកាន់តាមបានបន្តកើនកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ (សកម្ម. ៦:៧) ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ទុកជាមុនថា មនុស្សកាន់តែច្រើននឹងទទួលដំណឹងល្អក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់។—យ៉ូន. ១៤:១២; សកម្ម. ១:៨
៣-៤. ហេតុអ្វីនៅតំបន់ខ្លះពិបាកផ្សព្វផ្សាយ ហើយតើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
៣ យើងទាំងអស់គ្នាព្យាយាមរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ នៅប្រទេសខ្លះស្រួលឲ្យយើងមានទស្សនៈដូច្នេះ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះមនុស្សដែលចាប់អារម្មណ៍សិក្សាគម្ពីរគឺមានច្រើនដល់ម្ល៉េះ បានជាពួកគេខ្លះត្រូវរង់ចាំរហូតដល់សាក្សីណាម្នាក់អាចទៅបង្រៀនពួកគេ។ ប៉ុន្តែ នៅប្រទេសផ្សេងទៀត អ្នកផ្សាយមានការពិបាកច្រើនជាង ដោយសារមនុស្សមិនសូវនៅផ្ទះ ហើយពួកអ្នកដែលនៅផ្ទះប្រហែលជាមិនសូវចាប់អារម្មណ៍គម្ពីរទេ។
៤ បើអ្នករស់នៅក្នុងតំបន់ដែលពិបាកផ្សព្វផ្សាយ យោបល់ក្នុងអត្ថបទនេះទំនងជានឹងជួយអ្នក។ យើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលបងប្អូនខ្លះបានធ្វើដើម្បីជួបមនុស្សឲ្យបានច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ យើងក៏នឹងពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលយើងអាចរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវ ទោះជាមនុស្សស្ដាប់ឬមិនស្ដាប់ដំណឹងដែលយើងផ្សាយក្ដី។
ចូររក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវទោះជាពិបាកជួបមនុស្សក្ដី
៥. តើសាក្សីជាច្រើននាក់មានការពិបាកអ្វីខ្លះ?
៥ សាក្សីជាច្រើននាក់កាន់តែពិបាកជួបមនុស្សនៅផ្ទះ។ អ្នកផ្សាយខ្លះរស់នៅតំបន់ដែលមានអគារជាច្រើនដែលបានត្រូវការពារយ៉ាងមាំទាំ ឬនៅបុរីដែលមានសន្តិសុខការពារ។ ជួនកាលនៅកន្លែងបែបនេះ គេមានអ្នកយាមឬសន្តិសុខដែលមិនឲ្យអ្នកណាចូល បើមិនមានការហៅពីអ្នកដែលរស់នៅទីនោះ។ នៅកន្លែងផ្សេងទៀត អ្នកផ្សាយអាចទៅពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយដោយសេរី ប៉ុន្តែពួកគេមិនសូវជួបមនុស្សនៅផ្ទះ។ រីឯអ្នកផ្សាយផ្សេងទៀត ពួកគេផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ដាច់ស្រយាលដែលមានមនុស្សតិចរស់នៅ។ អ្នកផ្សាយប្រហែលជាត្រូវធ្វើដំណើរឆ្ងាយដើម្បីជួបម្ចាស់ផ្ទះតែម្នាក់ ហើយប្រហែលជាគាត់មិននៅផ្ទះទៀត! បើយើងជួបប្រទះការពិបាកទាំងនេះ យើងមិនត្រូវឈប់ព្យាយាមឡើយ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីយកឈ្នះឧបសគ្គទាំងនេះ ហើយជួបមនុស្សច្រើនជាង?
៦. តើអ្នកផ្សព្វផ្សាយគឺដូចអ្នកនេសាទត្រីក្នុងន័យអ្វី?
៦ លោកយេស៊ូបានប្រដូចកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយទៅនឹងការនេសាទត្រី។ (ម៉ាក. ១:១៧) អ្នកនេសាទខ្លះទៅរកត្រីអស់ជាច្រើនថ្ងៃ តែចាប់មិនបានសោះ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនឈប់ព្យាយាមទេ ពួកគេចេះបត់បែន។ ពួកគេផ្លាស់ប្ដូរពេលវេលា ទីកន្លែង ឬវិធីនេសាទ។ យើងអាចធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរស្រដៀងនឹងនេះក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើង។ សូមគិតអំពីយោបល់ដូចតទៅនេះ។
ពេលផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ដែលមនុស្សមិនសូវនៅផ្ទះ សូមព្យាយាមជួបពួកគេនៅម៉ោងផ្សេងៗ នៅកន្លែងផ្សេងៗ និងដោយប្រើវិធីផ្សេងៗ (សូមមើលវគ្គ៧-១០) *
៧. តើការផ្សព្វផ្សាយនៅម៉ោងផ្សេងអាចមានលទ្ធផលអ្វី?
៧សូមព្យាយាមជួបមនុស្សនៅពេលផ្សេង។ យើងនឹងជួបមនុស្សច្រើនជាង បើយើងផ្សព្វផ្សាយពេលពួកគេទំនងជានៅផ្ទះ។ ទោះជាមនុស្សមិនសូវនៅផ្ទះក្ដី គង់តែនឹងមានពេលដែលពួកគេត្រឡប់មកផ្ទះវិញ! បងប្អូនជាច្រើនឃើញថាការផ្សព្វផ្សាយនៅពេលរសៀលឬពេលល្ងាច គឺមានប្រយោជន៍ដោយសារពួកគេជួបមនុស្សច្រើនជាង ហើយម្ចាស់ផ្ទះប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ស្រួលជាង និងសប្បាយនិយាយគ្នានៅពេលនោះ។ ឬអ្នកប្រហែលជាអាចធ្វើតាមយោបល់របស់អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ឈ្មោះដាវីឌ។ គាត់និយាយថាក្រោយពីផ្សព្វផ្សាយអស់ប៉ុន្មានម៉ោងនៅតំបន់មួយ គាត់និងដៃគូគាត់ត្រឡប់ទៅជួបពួកអ្នកដែលពួកគាត់មិនបានជួបពេលផ្សព្វផ្សាយជាលើកទី១។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលដែលម្ចាស់ផ្ទះជាច្រើននៅផ្ទះពេលយើងទៅជួបជាលើកទី២»។ *
ពេលផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ដែលមនុស្សមិនសូវនៅផ្ទះ សូមព្យាយាមជួបពួកគេនៅម៉ោងផ្សេងៗ (សូមមើលវគ្គ៧-៨)
៨. តើពាក្យនៅសាស្ដា ១១:៦អាចជាប់ទាក់ទងនឹងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ យើងមិនគួរឈប់ព្យាយាមឡើយ។ បទគម្ពីរដែលជាមូលដ្ឋានសម្រាប់អត្ថបទនេះ រំលឹកយើងអំពីទស្សនៈដែលយើងត្រូវមាន។ (សូមអាន សាស្ដា ១១:៦) បងដាវីឌដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើ មិនបានឈប់ព្យាយាមទេ។ នៅទីបំផុត គាត់បានជួបម្ចាស់ផ្ទះម្នាក់ក្រោយពីគាត់បានព្យាយាមជួបម្ចាស់ផ្ទះនោះអស់ប៉ុន្មានដងរួចទៅហើយ។ បុរសនោះនិយាយថា៖ «ខ្ញុំរស់នៅទីនេះជិត៨ឆ្នាំហើយ តែខ្ញុំមិនដែលឃើញសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមកផ្ទះរបស់ខ្ញុំទេ»។ បុរសនោះចាប់អារម្មណ៍នឹងការពិភាក្សាអំពីគម្ពីរ។ បងដាវីឌនិយាយថា៖ «ខ្ញុំឃើញថា ពេលយើងជួបមនុស្សនៅផ្ទះ ក្រោយពីយើងព្យាយាមជួបពួកគេអស់ប៉ុន្មានដង ពួកគេច្រើនតែស្ដាប់ដំណឹងដែលយើងផ្សាយ»។
ពេលផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ដែលមនុស្សមិនសូវនៅផ្ទះ សូមព្យាយាមជួបពួកគេនៅកន្លែងផ្សេងៗ (សូមមើលវគ្គ៩)
៩. តើសាក្សីខ្លះបានធ្វើអ្វីដើម្បីជួបមនុស្សដែលមិនសូវនៅផ្ទះ?
៩សូមសាកល្បងទៅកន្លែងផ្សេង។ ដើម្បីជួបមនុស្សដែលមិនសូវនៅផ្ទះ អ្នកផ្សាយខ្លះបានផ្លាស់ប្ដូរទីកន្លែងដែលពួកគេផ្សព្វផ្សាយ។ ជាឧទាហរណ៍ ការផ្សព្វផ្សាយតាមផ្លូវនិងការប្រើរទេះរុញដាក់តាំងសៀវភៅរបស់យើង គឺជាវិធីល្អដើម្បីជួបមនុស្សដែលរស់នៅអគារធំៗ ដែលការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយមិនបានត្រូវអនុញ្ញាត។ យ៉ាងនេះ សាក្សីអាចនិយាយដោយផ្ទាល់ជាមួយមនុស្សដែលតាមធម្មតាពួកគេមិនអាចជួបបានទេ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកផ្សាយជាច្រើនឃើញថាមនុស្សស្រួលនិយាយជាមួយយើងជាងឬទទួលសៀវភៅរបស់យើង បើយើងជួបពួកគេនៅសួនសាធារណៈ ផ្សារ និងតំបន់ពាណិជ្ជកម្ម។ បងផ្លូរ៉ានដែលជាអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលនៅប្រទេសបូលីវីនិយាយថា៖ «យើងទៅផ្សព្វផ្សាយនៅផ្សារនិងតំបន់ពាណិជ្ជកម្មរវាងម៉ោង១:០០និង៣:០០រសៀល ជាពេលដែលអ្នករកស៊ីមិនសូវរវល់។ យើងច្រើនតែមានការសន្ទនាល្អ ហើយថែមទាំងចាប់ផ្ដើមការសិក្សាគម្ពីរទៀតផង»។
ពេលផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ដែលមនុស្សមិនសូវនៅផ្ទះ សូមព្យាយាមជួបពួកគេដោយប្រើវិធីផ្សេងៗ (សូមមើលវគ្គ១០)
១០. តើអ្នកអាចប្រើវិធីអ្វីទៀតដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្ស?
១០សូមព្យាយាមប្រើវិធីផ្សេង។ ឧបមាថាអ្នកបានព្យាយាមជួបបុគ្គលណាម្នាក់ដោយផ្ទាល់អស់ប៉ុន្មានដងហើយ។ អ្នកបានទៅជួបគាត់នៅម៉ោងផ្សេងៗ តែអ្នកនៅតែមិនបានឃើញគាត់នៅផ្ទះ។ តើមានវិធីផ្សេងដើម្បីជួបបុគ្គលបែបនេះឬទេ? បងស្រីខាតារីណានិយាយថា៖ «ខ្ញុំសរសេរសំបុត្រឲ្យពួកអ្នកដែលខ្ញុំមិនជួបនៅផ្ទះ ហើយរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលខ្ញុំនឹងនិយាយបើខ្ញុំជួបពួកគេដោយផ្ទាល់»។ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍របស់គាត់? ពេលអ្នកផ្សព្វផ្សាយ ចូរព្យាយាមជួបមនុស្សទាំងអស់ក្នុងតំបន់ផ្សាយតាមវិធីណាមួយ។
ចូររក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវទោះជាមនុស្សមិនចាប់អារម្មណ៍ក្ដី
១១. ហេតុអ្វីអ្នកខ្លះមិនចាប់អារម្មណ៍ដំណឹងដែលយើងផ្សាយ?
១១ មនុស្សខ្លះមិនចាប់អារម្មណ៍ដំណឹងដែលយើងផ្សាយទេ។ ពួកគេមិនយល់ថាពួកគេត្រូវស្គាល់ព្រះឬគម្ពីរទេ ហើយក៏មិនជឿថាមានព្រះ ដោយសារពួកគេឃើញថាក្នុងពិភពលោកនេះមានទុក្ខវេទនាជាច្រើន។ ពួកគេមិនចាប់អារម្មណ៍គម្ពីរ ដោយសារពួកគេឃើញពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាដែលនិយាយថាខ្លួនធ្វើតាមគម្ពីរ តែបែរជាធ្វើអំពើអាក្រក់ជាច្រើនទៅវិញ។ អ្នកឯទៀតគិតច្រើនអំពីការងារ ក្រុមគ្រួសារ ឬបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួន ហើយគិតថាគម្ពីរមិនអាចជួយពួកគេបានទេ។ តើយើងអាចរក្សាអំណរយ៉ាងដូចម្ដេចបាន ពេលពួកអ្នកដែលយើងផ្សព្វផ្សាយគិតថាដំណឹងដែលយើងផ្សាយគឺគ្មានប្រយោជន៍?
១២. តើការធ្វើតាមពាក្យនៅភីលីព ២:៤អាចជួយយើងយ៉ាងណាក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ?
១២ចូរបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកឯទៀត។ មនុស្សជាច្រើនដែលនៅដើមដំបូងមិនចាប់អារម្មណ៍ដំណឹងល្អ ក្រោយមកចាប់អារម្មណ៍កាលដែលពួកគេឃើញថាអ្នកផ្សាយយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងស្មោះចំពោះពួកគេ។ (សូមអាន ភីលីព ២:៤) ជាឧទាហរណ៍ បងដាវីឌដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើនិយាយថា៖ «បើអ្នកណាម្នាក់និយាយថាមិនចាប់អារម្មណ៍ យើងទុកគម្ពីរឬសៀវភៅរបស់យើងមួយឡែកសិន ហើយនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំសូមសួរបងបានទេ ហេតុអីបងមានអារម្មណ៍ដូចនេះ?›»។ មនុស្សអាចដឹងពេលអ្នកណាម្នាក់យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពួកគេ។ ក្រោយមកពួកគេប្រហែលជាភ្លេចអ្វីដែលយើងបាននិយាយ ប៉ុន្តែពួកគេទំនងជានឹងចាំអំពីអារម្មណ៍ដែលពួកគេមានពេលនិយាយជាមួយយើង។ ទោះជាម្ចាស់ផ្ទះមិនឲ្យយើងនិយាយអំពីដំណឹងល្អក្ដី យើងអាចបង្ហាញថាយើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពួកគេតាមរយៈអាកប្បកិរិយា និងទឹកមុខរបស់យើង។
១៣. តើយើងអាចកែប្រែពាក្យផ្សាយរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ដើម្បីឲ្យស្របតាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់ម្ចាស់ផ្ទះនីមួយៗ?
១៣ យើងបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបុគ្គលម្នាក់ៗពេលយើងកែប្រែពាក្យផ្សាយរបស់យើងឲ្យស្របតាមសេចក្ដីត្រូវការនិងចំណាប់អារម្មណ៍របស់ម្ចាស់ផ្ទះ។ ជាឧទាហរណ៍ តើយើងឃើញរបស់របរដែលបង្ហាញថាមានក្មេងរស់នៅផ្ទះនោះឬទេ? ឪពុកម្ដាយប្រហែលជាចាប់អារម្មណ៍យោបល់ក្នុងគម្ពីរអំពីការចិញ្ចឹមអប់រំកូន ឬយោបល់អំពីរបៀបមានសុភមង្គលច្រើនជាងក្នុងក្រុមគ្រួសារ។ តើយើងឃើញសោច្រើនជាប់ទ្វារឬទេ? បើដូច្នេះ យើងប្រហែលជានិយាយអំពីឧក្រិដ្ឋកម្មនិងភាពភ័យខ្លាចក្នុងពិភពលោក។ ក្រោយមកម្ចាស់ផ្ទះប្រហែលជាសប្បាយចិត្តចង់ឮអំពីដំណោះស្រាយពិតប្រាកដចំពោះឧក្រិដ្ឋកម្ម។ រាល់ដងដែលអ្នកជួបមនុស្សដែលចង់ស្ដាប់ សូមព្យាយាមជួយពួកគេឲ្យយល់អំពីរបៀបដែលយោបល់ក្នុងគម្ពីរអាចជួយពួកគេ។ បងខាតារីណាដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើនិយាយថា៖ «ខ្ញុំគិតអំពីរបៀបដែលសេចក្ដីពិតបានធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំល្អប្រសើរជាង»។ យ៉ាងនេះ បងខាតារីណាអាចនិយាយដោយមានការជឿជាក់ ហើយបុគ្គលដែលស្ដាប់គាត់អាចដឹងតែម្ដង។
១៤. តើសុភាសិត ២៧:១៧បង្ហាញយ៉ាងណាអំពីរបៀបដែលដៃគូផ្សាយអាចជួយគ្នាទៅវិញទៅមក?
១៤ចូរសុំជំនួយពីអ្នកឯទៀត។ នៅសតវត្សរ៍ទី១ ប៉ូលបានបង្រៀនធីម៉ូថេអំពីវិធីផ្សព្វផ្សាយនិងបង្រៀន ហើយគាត់លើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេឲ្យប្រើវិធីទាំងនោះដើម្បីជួយអ្នកឯទៀត។ (១កូ. ៤:១៧) ដូចធីម៉ូថេ យើងអាចរៀនពីបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំដែលមានបទពិសោធន៍។ (សូមអាន សុភាសិត ២៧:១៧) សូមគិតអំពីគំរូរបស់បងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះហ្សន។ អស់មួយរយៈពេល គាត់បានត្រួសត្រាយនៅជនបទ ហើយនៅទីនោះមនុស្សភាគច្រើនមិនស្វែងរកសេចក្ដីពិត ដោយសារពួកគេពេញចិត្តនឹងសាសនារបស់ពួកគេរួចហើយ។ ដូច្នេះ តើគាត់បានរក្សាអំណររបស់គាត់តាមរបៀបណា? គាត់និយាយថា៖ «ពេលណាដែលអាចធ្វើបាន ខ្ញុំទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយដៃគូ។ យើងយកពេលធ្វើដំណើរពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ដើម្បីជួយគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការបង្រៀន។ ជាឧទាហរណ៍ យើងនិយាយគ្នាអំពីប្រតិកម្មរបស់យើងចំពោះអ្វីដែលម្ចាស់ផ្ទះនិយាយ។ បន្ទាប់មក យើងនិយាយគ្នាអំពីរបៀបដែលយើងអាចតបឆ្លើយផ្សេង បើយើងជួបស្ថានភាពដូចនោះម្ដងទៀត»។
១៥. ហេតុអ្វីសេចក្ដីអធិដ្ឋានគឺសំខាន់ចាំបាច់ចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើង?
១៥ចូរអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។ ចូរស្វែងរកការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ារាល់ដងដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយ។ បើគ្មានជំនួយពីសកម្មពលបរិសុទ្ធដ៏ខ្លាំងក្លារបស់លោក យើងមិនអាចសម្រេចអ្វីទាំងអស់បានទេ។ (ទំនុក. ១២៧:១; លូក. ១១:១៣) ពេលអ្នកអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា សូមនិយាយជាក់លាក់។ ជាឧទាហរណ៍ ចូរសុំលោកណែនាំអ្នកឲ្យជួបបុគ្គលដែលចង់ស្ដាប់ដំណឹងល្អ និងចង់រៀនអំពីលោក។ បន្ទាប់មក ចូរខំផ្សព្វផ្សាយអស់ពីសមត្ថភាពដល់អស់អ្នកដែលអ្នកជួប។
១៦. ហេតុអ្វីយើងត្រូវសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ?
១៦ចូរលៃទុកពេលដើម្បីសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន។ បណ្ដាំរបស់ព្រះចែងថា៖ «[ចូរ]ពិសោធមើលដោយខ្លួនអ្នកឲ្យដឹងនូវបំណងប្រាថ្នាដ៏ប្រសើរ សមរម្យ និងល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ»។ (រ៉ូម ១២:២) កាលដែលយើងកាន់តែជឿជាក់ថាយើងស្គាល់សេចក្ដីពិតអំពីព្រះ យើងនឹងកាន់តែនិយាយដោយជឿជាក់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ បងខាតារីណាដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើនិយាយថា៖ «មិនយូរមុន ខ្ញុំយល់ថាខ្ញុំត្រូវពង្រឹងជំនឿរបស់ខ្ញុំអំពីសេចក្ដីបង្រៀនបឋមៗមួយចំនួនក្នុងគម្ពីរ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានសិក្សាយ៉ាងហ្មត់ចត់អំពីទីសំអាងដែលបង្ហាញថាមានអ្នកបង្កើត ថាគម្ពីរពិតជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយថាព្រះមានអង្គការមួយដែលជាតំណាងលោកនៅសព្វថ្ងៃនេះ»។ បងខាតារីណានិយាយថាការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនបានពង្រឹងជំនឿរបស់គាត់ និងធ្វើឲ្យគាត់កាន់តែមានអំណរក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។
មូលហេតុដែលយើងរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយ
១៧. ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូបានរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ?
១៧ លោកយេស៊ូបានរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវ ហើយបន្តផ្សព្វផ្សាយ ទោះជាអ្នកខ្លះមិនចង់ស្ដាប់ដំណឹងដែលលោកផ្សាយក្ដី។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះលោកដឹងថាមនុស្សត្រូវការសេចក្ដីពិតខ្លាំងយ៉ាងណា ហើយលោកចង់ផ្ដល់ឱកាសឲ្យមនុស្សច្រើនបំផុតទទួលយកដំណឹងអំពីរាជាណាចក្រ។ លោកក៏ដឹងដែរថា អ្នកខ្លះដែលមិនស្ដាប់នៅដើមដំបូង ក្រោយមកនឹងស្ដាប់វិញ។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់លោកយេស៊ូផ្ទាល់។ ក្នុងអំឡុងបីឆ្នាំកន្លះនៃកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់លោក គ្មានប្អូនប្រុសៗណាម្នាក់របស់លោកបានទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកទេ។ (យ៉ូន. ៧:៥) តែក្រោយពីលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ពួកគេបានទៅជាគ្រិស្តសាសនិក។—សកម្ម. ១:១៤
១៨. ហេតុអ្វីយើងបន្តផ្សព្វផ្សាយ?
១៨ យើងមិនដឹងថាអ្នកណាខ្លះនឹងទៅជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាទេ។ អ្នកខ្លះត្រូវការពេលយូរជាងអ្នកឯទៀតមុនដែលពួកគេសម្រេចចិត្តរៀនសេចក្ដីពិត។ សូម្បីតែពួកអ្នកដែលមិនចង់ស្ដាប់យើង ក៏អាចឃើញការប្រព្រឹត្តល្អនិងចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវរបស់យើង ហើយទីបំផុតពួកគេប្រហែលជានឹងចាប់ផ្ដើម«សរសើរព្រះ»។—១ពេ. ២:១២
១៩. យោងទៅតាមកូរិនថូសទី១ ៣:៦, ៧ តើយើងត្រូវចាំអំពីអ្វី?
១៩ ទោះជាយើងជាអ្នកដាំនិងអ្នកស្រោចក្ដី យើងត្រូវចាំថាព្រះជាអ្នកដែលធ្វើឲ្យដុះឡើង។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ៣:៦, ៧) បងប្រុសកេថូហុនដែលបម្រើនៅប្រទេសអេត្យូពីនិយាយថា៖ «អស់ជាង២០ឆ្នាំ មានតែខ្ញុំម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះជាសាក្សីនៅតំបន់ដែលខ្ញុំរស់នៅ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវមានអ្នកផ្សព្វផ្សាយ១៤នាក់នៅទីនេះ។ ដប់បីនាក់បានទទួលការជ្រមុជទឹករួចហើយ រួមទាំងប្រពន្ធខ្ញុំនិងកូនទាំងបីនាក់របស់យើង។ ជាមធ្យមយើងមានអ្នកចូលរួមកិច្ចប្រជុំ៣២នាក់»។ បងកេថូហុនសប្បាយចិត្តដែលគាត់បានបន្តផ្សព្វផ្សាយ កាលដែលគាត់រង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តអត់ធ្មត់ ឲ្យទាញនាំមនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះចូលអង្គការរបស់លោក។—យ៉ូន. ៦:៤៤
២០. តើយើងប្រៀបដូចជាអ្នកសង្គ្រោះជីវិតក្នុងន័យអ្វី?
២០ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះជីវិតមនុស្សទាំងអស់។ លោកផ្ដល់ឯកសិទ្ធិឲ្យយើងរួមកិច្ចការជាមួយបុត្ររបស់លោកក្នុងការប្រមូលមនុស្សពីគ្រប់ប្រជាជាតិ មុនទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះមកដល់។ (ហាក. ២:៧) កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងអាចប្រដូចទៅនឹងកិច្ចការសង្គ្រោះជីវិតមនុស្ស។ យើងប្រៀបដូចជាសមាជិកក្រុមប្រតិបត្តិការជួយសង្គ្រោះមនុស្សឲ្យរួចពីការរលំអគារ។ ទោះជាមានមនុស្សតែប៉ុន្មាននាក់ដែលបានត្រូវរកឃើញនឹងរួចជីវិតក្ដី កិច្ចការរបស់សមាជិកទាំងអស់ក្នុងក្រុមសង្គ្រោះនោះគឺមានតម្លៃណាស់។ ចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយក៏ដូចគ្នាដែរ។ យើងមិនដឹងថាមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ទៀតនឹងត្រូវសង្គ្រោះពីរបៀបរបបពិភពលោករបស់សាថានទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រើបងប្អូនណាក៏បានឲ្យជួយពួកគេ។ បងប្រុសអាន់ដ្រេអាសដែលរស់នៅប្រទេសបូលីវីនិយាយថា៖ «ខ្ញុំយល់ថាបុគ្គលម្នាក់ៗដែលរៀនសេចក្ដីពិតពីគម្ពីរនិងទទួលការជ្រមុជទឹក គឺដោយសារការខំប្រឹងរបស់បងប្អូនជាច្រើននាក់»។ សូមយើងរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវបែបនេះចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើង។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យពរយើង ហើយកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើងនឹងនាំឲ្យយើងមានអំណរជាបរិបូរ។
ចម្រៀងលេខ៦៦ ចូរប្រកាសដំណឹងល្អ
^ វគ្គ 5 តើតាមរបៀបណាយើងអាចរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយ ទោះជាពេលមនុស្សជាច្រើនមិននៅផ្ទះ ឬមើលទៅមិនអើពើនឹងដំណឹងដែលយើងផ្សាយក្ដី? ក្នុងអត្ថបទនេះ មានយោបល់ដែលអាចជួយយើងឲ្យរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវ។
^ វគ្គ 7 ពេលអ្នកផ្សព្វផ្សាយបំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់ពួកគេតាមវិធីផ្សេងៗដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅក្នុងអត្ថបទនេះ ពួកគេគួរធ្វើដូច្នេះស្របតាមច្បាប់ដែលរក្សាការពារព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកដទៃ។
^ វគ្គ 60 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: (ពីលើចុះក្រោម): ប្ដីប្រពន្ធមួយគូផ្សព្វផ្សាយនៅកន្លែងដែលពិបាកជួបមនុស្សនៅផ្ទះ។ ម្ចាស់ផ្ទះទី១នៅកន្លែងធ្វើការ ទី២នៅពេទ្យ ហើយទី៣នៅផ្សារ។ ពួកគេជួបម្ចាស់ផ្ទះទី១នៅពេលយប់ និងជួបម្ចាស់ផ្ទះទី២កាលដែលផ្សព្វផ្សាយសាធារណៈនៅជិតពេទ្យ ហើយជួបម្ចាស់ផ្ទះទី៣ពេលទូរស័ព្ទទៅគាត់។
