អត្ថបទសិក្សា ៥
ចូរ«ប្រើគ្រប់ឱកាសឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត»
«ចូរយកចិត្តទុកដាក់ឲ្យដិតដល់ចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន កុំប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សឥតប្រាជ្ញា តែប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សដែលមានប្រាជ្ញាវិញ ដោយប្រើគ្រប់ឱកាសឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត»។—អេភ. ៥:១៥, ១៦
ចម្រៀងលេខ៨ ព្រះយេហូវ៉ាជាទីពឹងពំនាក់របស់យើង
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើយើងអាចចំណាយពេលជាមួយព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
យើងចូលចិត្តចំណាយពេលជាមួយបុគ្គលដែលសំខាន់ចំពោះយើង។ ប្ដីប្រពន្ធដែលមានសុភមង្គលចូលចិត្តចំណាយពេលជាមួយគ្នា។ មនុស្សវ័យក្មេងចូលចិត្តចំណាយពេលជាមួយមិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធរបស់ពួកគេ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងទាំងអស់គ្នាចូលចិត្តចំណាយពេលជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿ។ ប៉ុន្តែសំខាន់បំផុត យើងចូលចិត្តចំណាយពេលជាមួយព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះរបស់យើង។ យើងអាចធ្វើដូច្នេះ ដោយអធិដ្ឋានទៅលោក អានបណ្ដាំរបស់លោក ព្រមទាំងរំពឹងគិតអំពីគោលបំណងនិងគុណសម្បត្តិដ៏ថ្លៃថ្លារបស់លោក។ ពេលវេលាដែលយើងចំណាយជាមួយព្រះយេហូវ៉ាគឺជាពេលដ៏មានតម្លៃណាស់!—ចសព. ១៣៩:១៧
២. តើយើងមានការពិបាកអ្វី?
២ ទោះជាយើងចូលចិត្តចំណាយពេលជាមួយព្រះយេហូវ៉ាក្ដី យើងមានការពិបាក។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះយើងជាប់រវល់នឹងកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃដែលអាចធ្វើឲ្យយើងពិបាករកពេលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ ការងារ ភារកិច្ចក្រុមគ្រួសារ និងសកម្មភាពផ្សេងទៀតដែលចាំបាច់អាចស៊ីពេលវេលារបស់យើង រហូតដល់យើងមានអារម្មណ៍ថាយើងរវល់ពេក គ្មានពេលអធិដ្ឋាន សិក្សា ឬរំពឹងគិត។
៣. តើអ្វីទៀតអាចស៊ីពេលវេលារបស់យើង?
៣ មានអ្វីមួយទៀតដែលអាចឆក់យកពេលវេលារបស់យើង។ បើយើងមិនប្រយ័ត្ន យើងអាចឲ្យសកម្មភាពដែលមិនខុសស៊ីពេលរបស់យើង រហូតដល់យើងគ្មានពេលចូលទៅកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ យើងចូលចិត្តការកម្សាន្ត ដោយសារវាអាចជួយយើងឲ្យកម្សាន្តចិត្ត។ ទោះជាការកម្សាន្តដែលយើងជ្រើសរើសល្អក្ដី យើងមិនចង់ឲ្យវាស៊ីពេលវេលារបស់យើងយ៉ាងខ្លាំង រហូតដល់យើងនៅសល់ពេលបន្តិចបន្តួចដើម្បីធ្វើសកម្មភាពខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះទេ។ យើងត្រូវចាំថាការកម្សាន្តមិនមែនជាអ្វីសំខាន់បំផុតឡើយ។—សុភ. ២៥:២៧; ១ធី. ៤:៨
៤. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះនៅឥឡូវនេះ?
៤ នៅក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវសម្រេចចិត្តថាតើអ្វីគឺសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង។ យើងក៏នឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចប្រើពេលវេលារបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត ព្រមទាំងអំពីប្រយោជន៍ដែលយើងអាចទទួលពីការប្រើពេលវេលារបស់យើងដោយប្រាជ្ញា។
ចូរធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃ ដោយគិតអំពីអ្វីដែលសំខាន់ជាង
៥. តើការពិចារណាយោបល់នៅអេភេសូរ ៥:១៥-១៧អាចជួយបុគ្គលវ័យក្មេងឲ្យសម្រេចចិត្តជ្រើសយកមាគ៌ាដ៏ល្អបំផុតក្នុងជីវិតយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ សូមជ្រើសរើសមាគ៌ាជីវិតដ៏ល្អបំផុត។ មនុស្សវ័យក្មេងច្រើនតែគិតថាតើពួកគេត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីមានជីវិតល្អបំផុត។ គ្រូបង្រៀន និងសាច់ញាតិដែលមិនមែនជាអ្នកជឿ ប្រហែលជាព្យាយាមជំរុញចិត្តពួកគេឲ្យទទួលការអប់រំខ្ពស់ដើម្បីមានការងារដែលបានប្រាក់ខែច្រើន។ ប៉ុន្តែការទាំងអស់នេះ ស៊ីពេលវេលារបស់ពួកគេខ្លាំងណាស់។ រីឯឪពុកម្ដាយនិងមិត្តភក្ដិនៅក្នុងក្រុមជំនុំ ប្រហែលជាលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យប្រើជីវិតក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ តើអ្វីអាចជួយប្អូនៗវ័យក្មេងដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អបំផុត? ពួកគេអាចអានអេភេសូរ ៥:១៥-១៧ ព្រមទាំងរំពឹងគិតអំពីខទាំងនេះ។ (សូមអាន) ក្រោយពីពួកគេអាន ពួកគេអាចសួរខ្លួនថា ‹តើអ្វីជា«បំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា»? តើការសម្រេចចិត្តបែបណាធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត? តើការសម្រេចចិត្តណាអាចជួយខ្ញុំឲ្យប្រើគ្រប់ឱកាសឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត?›។ សូមចាំថា«យើងរស់នៅសម័យដ៏ទុច្ចរិត» ហើយមិនយូរទៀតពិភពលោកដែលគ្រប់គ្រងដោយសាថាននឹងត្រូវបំផ្លាញចោល។ ហេតុនេះ ជាការឈ្លាសវៃឲ្យយើងប្រើជីវិតរបស់យើងដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។
៦. តើម៉ារៀបានធ្វើការសម្រេចចិត្តអ្វី ហើយហេតុអ្វីនេះជាការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃ?
៦ ចូរគិតអំពីអ្វីដែលសំខាន់ជាង។ ជួនកាល ការប្រើគ្រប់ឱកាសឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត តម្រូវឲ្យយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តរើសយកសកម្មភាពមួយរវាងសកម្មភាពពីរដែលមិនខុស។ នេះសឲ្យឃើញតាមរយៈអ្វីដែលបានកើតឡើងពេលលោកយេស៊ូទៅលេងម៉ារៀ និងម៉ាថា។ ម៉ាថាច្បាស់ជាសប្បាយចិត្តជាខ្លាំងដែលមានលោកយេស៊ូជាភ្ញៀវ រហូតដល់គាត់រៀបចំម្ហូបជាច្រើនមុខសម្រាប់លោក។ ប៉ុន្តែ ម៉ារៀដែលជាប្អូនស្រីរបស់គាត់ បានប្រើឱកាសនេះអង្គុយនៅជិតលោកម្ចាស់របស់គាត់ និងស្ដាប់សេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក។ អ្វីដែលម៉ាថាបានធ្វើមិនខុសទេ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា ម៉ារៀ«បានរើសយកចំណែកល្អបំផុត»។ (លូក. ១០:៣៨-៤២, កំ.ស.) យូរៗទៅ ម៉ារៀប្រហែលជាភ្លេចថាថ្ងៃនោះមានម្ហូបអ្វីខ្លះ ប៉ុន្តែយើងអាចជឿជាក់ថា គាត់មិនបានភ្លេចអំពីអ្វីដែលគាត់បានរៀនពីលោកយេស៊ូឡើយ។ ដូចម៉ារៀបានឲ្យតម្លៃចំពោះពេលវេលានៅជាមួយលោកយេស៊ូ យើងឲ្យតម្លៃចំពោះពេលវេលារបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ តើយើងអាចប្រើគ្រប់ឱកាសឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតយ៉ាងដូចម្ដេច?
ចូរប្រើគ្រប់ឱកាសជាមួយព្រះយេហូវ៉ាឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត
៧. ហេតុអ្វីការអធិដ្ឋាន ការសិក្សា និងការរំពឹងគិតគឺសំខាន់ណាស់?
៧ យើងត្រូវយល់ថាការអធិដ្ឋាន ការសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះ និងការរំពឹងគិតគឺជាផ្នែកនៃការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង។ ពេលយើងអធិដ្ឋាន យើងប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ដែលស្រឡាញ់យើងខ្លាំងណាស់។ (ចសព. ៥:៧) ពេលយើងសិក្សាគម្ពីរ យើងកំពុងទទួល«ចំណេះអំពីព្រះ»ដែលជាបុគ្គលឈ្លាសវៃបំផុត។ (សុភ. ២:១-៥) ពេលយើងរំពឹងគិត យើងជញ្ជឹងគិតអំពីគុណសម្បត្តិដ៏ថ្លៃថ្លារបស់លោក ព្រមទាំងគោលបំណងដ៏អស្ចារ្យរបស់លោកចំពោះយើង និងចំពោះមនុស្សជាតិ។ ច្បាស់ជាគ្មានអ្វីល្អជាងការចំណាយពេលបែបនេះ មែនទេ? តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យប្រើគ្រប់ពេលវេលាដែលយើងមានឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត?
តើអ្នកអាចរកកន្លែងស្ងាត់ដើម្បីសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនឬទេ? (សូមមើលវគ្គ៨-៩)
៨. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីរបៀបដែលលោកយេស៊ូប្រើពេលវេលានៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ?
៨ បើអាចធ្វើបាន សូមរកកន្លែងស្ងាត់មួយ។ សូមពិចារណាអំពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ។ មុនលោកចាប់ផ្ដើមកិច្ចបម្រើរបស់លោកនៅផែនដី លោកបាននៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំអស់៤០ថ្ងៃ។ (លូក. ៤:១, ២) ពេលនៅកន្លែងស្ងាត់នោះ លោកយេស៊ូអាចអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា និងរំពឹងគិតអំពីបំណងប្រាថ្នារបស់បិតាលោកចំពោះលោក។ ការធ្វើដូច្នេះច្បាស់ជាបានជួយលោកយេស៊ូឲ្យត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការល្បងលដែលមិនយូរក្រោយមកលោកនឹងជួប។ តើគំរូរបស់លោកយេស៊ូអាចជួយអ្នកយ៉ាងណា? បើអ្នករស់នៅក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលមានគ្នាច្រើន អ្នកប្រហែលជាមិនតែងតែស្រួលរកកន្លែងស្ងាត់នៅក្នុងផ្ទះទេ។ ក្នុងករណីនេះ អ្នកប្រហែលជាអាចរកកន្លែងស្ងាត់នៅខាងក្រៅផ្ទះ។ នេះជាអ្វីដែលបងស្រីជូលីធ្វើពេលដែលគាត់ចង់អធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់និងប្ដីរបស់គាត់រស់នៅក្នុងអាផាតមិនតូចមួយនាប្រទេសបារាំង ដូច្នេះពិបាកឲ្យគាត់នៅម្នាក់ឯងដើម្បីផ្ចង់អារម្មណ៍។ បងជូលីពន្យល់ថា៖ «ខ្ញុំទៅសួនរាល់ថ្ងៃ។ នៅទីនោះខ្ញុំអាចនៅម្នាក់ឯង ផ្ចង់អារម្មណ៍ និងនិយាយអស់ពីចិត្តទៅព្រះយេហូវ៉ា»។
៩. ទោះជាលោកយេស៊ូរវល់យ៉ាងណាក្ដី តើលោកបានបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាលោកឲ្យតម្លៃចំពោះចំណងមិត្តភាពរបស់លោកជាមួយព្រះយេហូវ៉ា?
៩ ជីវិតរបស់លោកយេស៊ូគឺរវល់ណាស់។ ក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់លោកនៅផែនដី បណ្ដាជនទៅតាមលោកពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ហើយពួកគេទាំងអស់ចង់ឲ្យលោកចំណាយពេលជាមួយពួកគេ។ នៅពេលមួយ «អ្នកនៅក្រុង[មួយ]ទាំងអស់ បានមកមូលគ្នានៅមាត់ទ្វារផ្ទះតែម្ដង»ដើម្បីជួបលោក។ ទោះជាលោកយេស៊ូរវល់យ៉ាងណាក៏ដោយ លោកលៃទុកពេល ដើម្បីចំណាយពេលជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ មុនថ្ងៃរះ លោកបាន«រកកន្លែងមួយឆ្ងាយពីគេ»ដើម្បីអធិដ្ឋានទៅបិតាលោក។—ម៉ាក. ១:៣២-៣៥
១០-១១. យោងទៅតាមម៉ាថាយ ២៦:៤០, ៤១ តើលោកយេស៊ូបានឲ្យយោបល់ដ៏សំខាន់អ្វីដល់ពួកអ្នកកាន់តាមនៅសួនកេតសេម៉ានី ហើយតើអ្វីបានកើតឡើង?
១០ នៅយប់ចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់លោកយេស៊ូនៅផែនដី កាលដែលកិច្ចបម្រើរបស់លោកជិតដល់ទីបញ្ចប់ លោកបានស្វែងរកកន្លែងស្ងាត់ម្ដងទៀតដើម្បីរំពឹងគិតនិងអធិដ្ឋាន។ លោកបានរកឃើញកន្លែងស្ងាត់នៅសួនកេតសេម៉ានី។ (ម៉ាថ. ២៦:៣៦) នៅពេលនោះ លោកយេស៊ូបានឲ្យយោបល់ដ៏សំខាន់ដល់ពួកអ្នកកាន់តាមអំពីការអធិដ្ឋាន។
១១ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង។ លោកយេស៊ូនិងពួកសាវ័កមកដល់សួនកេតសេម៉ានីប្រហែលជានៅរំលងអធ្រាត្រ។ លោកបានសុំពួកគេឲ្យ«ចាំយាម» រួចលោកចេញទៅអធិដ្ឋាន។ (ម៉ាថ. ២៦:៣៧-៣៩) ប៉ុន្តែ កាលដែលលោកកំពុងអធិដ្ឋាន ពួកគេបានដេកលក់។ ពេលលោកយេស៊ូបានឃើញដូច្នេះ លោកបានដាស់តឿនពួកគេម្ដងទៀតឲ្យ«ចាំយាម ហើយអធិដ្ឋានជានិច្ច»។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ២៦:៤០, ៤១) លោកដឹងថាពួកគេតានតឹងចិត្តយ៉ាងខ្លាំង និងអស់កម្លាំង។ លោកយេស៊ូបានបង្ហាញចិត្តអាណិតមេត្តា ហើយទទួលស្គាល់ថា«សាច់ឈាមគឺខ្សោយណាស់»។ លោកចេញទៅអធិដ្ឋានអស់ពីរដងទៀត ហើយពេលលោកត្រឡប់មកវិញ លោកបានឃើញពួកអ្នកកាន់តាមកំពុងដេកលក់ជាជាងអធិដ្ឋាន។—ម៉ាថ. ២៦:៤២-៤៥
តើអ្នកអាចលៃទុកពេលអធិដ្ឋាន ពេលអ្នកមិនអស់កម្លាំងពេកឬទេ? (សូមមើលវគ្គ១២)
១២. តើយើងអាចធ្វើអ្វី បើជួនកាលយើងតានតឹងចិត្តពេកឬអស់កម្លាំងពេក រហូតដល់អធិដ្ឋានមិនបាន?
១២ សូមជ្រើសរើសពេលវេលាឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ជួនកាល យើងប្រហែលជាតានតឹងចិត្តពេកឬអស់កម្លាំងពេក រហូតដល់ពិបាកអធិដ្ឋាន។ បើអ្នកធ្លាប់មានបញ្ហានេះ គឺមិនមែនមានតែអ្នកម្នាក់ឯងទេ។ ដូច្នេះ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វី? បងប្អូនខ្លះដែលច្រើនតែអធិដ្ឋាននៅពេលយប់ យល់ថាការអធិដ្ឋាននៅពេលព្រលប់ជាង ដែលជាពេលមិនសូវអស់កម្លាំង នោះមានប្រយោជន៍។ អ្នកខ្លះទៀត យល់ថាឥរិយាបថពេលអធិដ្ឋានក៏ជួយដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ការអង្គុយ ឬការលុតជង្គង់ជាដើម។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកតានតឹងចិត្តពេកឬធ្លាក់ទឹកចិត្តពេក រហូតដល់មានអារម្មណ៍ថាអធិដ្ឋានមិនបាន? ចូរប្រាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកទៅព្រះយេហូវ៉ា។ អ្នកអាចប្រាកដថាបិតារបស់យើងដែលប្រកបដោយមេត្តាករុណានឹងយល់។—ចសព. ១៣៩:៤
តើអ្នកអាចជៀសវាងពីការតបឆ្លើយសារ និងអ៊ីមែលក្នុងអំឡុងពេលកិច្ចប្រជុំឬទេ? (សូមមើលវគ្គ១៣-១៤)
១៣. តើគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកអាចរំខានពេលវេលារបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ សូមកុំឲ្យអ្វីបំបែរអារម្មណ៍ពេលអ្នកសិក្សា។ ការអធិដ្ឋានមិនមែនជាវិធីតែមួយគត់ដើម្បីពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ការសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះ និងការចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំក៏អាចជួយយើងឲ្យចូលកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ តើមានអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីប្រើពេលសិក្សា និងចូលរួមកិច្ចប្រជុំឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតឬទេ? សូមសួរខ្លួនឯងថា ‹តើអ្វីបំបែរអារម្មណ៍ខ្ញុំក្នុងអំឡុងកិច្ចប្រជុំ ឬពេលខ្ញុំព្យាយាមសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះ?›។ តើការទទួលទូរស័ព្ទ ឬសារនិងអ៊ីមែលតាមទូរស័ព្ទឬក៏តាមគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកផ្សេងទៀត ជាអ្វីដែលបំបែរអារម្មណ៍អ្នកឬ? នៅសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សរាប់ពាន់លាននាក់មានឧបករណ៍ទាំងនេះ។ អ្នកស្រាវជ្រាវខ្លះនិយាយថា ពេលយើងព្យាយាមផ្ចង់អារម្មណ៍ ការមានទូរស័ព្ទនៅក្បែរអាចបំបែរអារម្មណ៍យើង។ សាស្ត្រាចារ្យខាងចិត្តវិទ្យាម្នាក់និយាយថា៖ «ពេលមានទូរស័ព្ទនៅក្បែរ យើងចេះតែចង់ដឹងថាអ្នកនេះអ្នកនោះកំពុងធ្វើអ្វី។ យ៉ាងនេះ យើងពិបាកផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើ។ អារម្មណ៍របស់យើងមិនមូលទេ»។ មុនសន្និបាត និងមហាសន្និបាត យើងច្រើនតែបានត្រូវសុំឲ្យឆែកមើលគ្រឿងអេឡិចត្រូនិករបស់យើងដើម្បីធ្វើឲ្យប្រាកដថាមិនរំខានដល់អ្នកឯទៀត។ តើយើងអាចធ្វើដូចនេះពេលយើងនៅម្នាក់ឯង ដើម្បីកុំឲ្យគ្រឿងអេឡិចត្រូនិករំខានយើងនិងបង្អាក់ពេលវេលារបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាឬទេ?
១៤. យោងទៅតាមភីលីព ៤:៦, ៧ តើព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងឲ្យផ្ចង់អារម្មណ៍តាមរបៀបណា?
១៤ ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកឲ្យផ្ចង់អារម្មណ៍។ ពេលអ្នកកត់សម្គាល់ឃើញថាអ្នកចាប់ផ្ដើមគិតអំពីរឿងផ្សេងកាលដែលអ្នកកំពុងសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន ឬចូលរួមកិច្ចប្រជុំ សូមសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយអ្នក។ បើអ្នកព្រួយបារម្ភឬខ្វល់ខ្វាយ អ្នកប្រហែលជាមិនស្រួលឈប់គិតអំពីអ្វីទាំងនោះ និងផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើបណ្ដាំរបស់ព្រះទេ។ ប៉ុន្តែការផ្ចង់អារម្មណ៍គឺសំខាន់ណាស់។ សូមអធិដ្ឋានសុំសេចក្ដីសុខសាន្តដែលមិនគ្រាន់តែការពារចិត្តរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ការពារ«សមត្ថភាពរិះគិត»របស់អ្នកដែរ។—សូមអាន ភីលីព ៤:៦, ៧
ការចំណាយពេលជាមួយព្រះយេហូវ៉ាគឺមានប្រយោជន៍
១៥. តើការចំណាយពេលជាមួយព្រះយេហូវ៉ាមានប្រយោជន៍យ៉ាងណា?
១៥ បើអ្នកលៃទុកពេលដើម្បីនិយាយជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ស្ដាប់លោក និងគិតអំពីលោក អ្នកនឹងទទួលប្រយោជន៍ច្រើនក្រៃលែង។ តើមានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ? ទី១ អ្នកនឹងធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អជាង។ គម្ពីរប្រាប់យើងថា៖ «អ្នកដែលសេពគប់មនុស្សមានប្រាជ្ញានឹងមានប្រាជ្ញាដែរ»។ (សុភ. ១៣:២០) ដូច្នេះ បើអ្នកចំណាយពេលជាមួយព្រះយេហូវ៉ាដែលជាប្រភពនៃប្រាជ្ញា អ្នកនឹងកាន់តែមានប្រាជ្ញា។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកនឹងកាន់តែយល់អំពីរបៀបធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត និងរបៀបដែលអ្នកអាចជៀសវាងពីការសម្រេចចិត្តមិនល្អដែលធ្វើឲ្យលោកឈឺចិត្ត។
១៦. តើការចំណាយពេលជាមួយព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងឲ្យទៅជាអ្នកបង្រៀនដែលមានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ ទី២ អ្នកនឹងទៅជាអ្នកបង្រៀនដ៏ល្អប្រសើរជាង។ ពេលយើងសិក្សាគម្ពីរជាមួយបុគ្គលណាម្នាក់ គោលដៅសំខាន់បំផុតមួយរបស់យើងគឺជួយសិស្សគម្ពីរឲ្យចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា។ កាលដែលយើងកាន់តែប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ យើងកាន់តែស្រឡាញ់លោក ហើយនឹងកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការបង្រៀនសិស្សគម្ពីរឲ្យស្រឡាញ់លោកផងដែរ។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ។ លោកបាននិយាយអំពីព្រះយេហូវ៉ាដោយប្រើពាក្យកក់ក្ដៅនិងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយនោះបានជួយពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាផងដែរ។—យ៉ូន. ១៧:២៥, ២៦
១៧. ហេតុអ្វីការអធិដ្ឋាននិងការសិក្សាជួយពង្រឹងជំនឿរបស់យើង?
១៧ ទី៣ ជំនឿរបស់អ្នកនឹងកាន់តែមាំមួនឡើង។ រាល់ដងដែលយើងអធិដ្ឋានសុំការណែនាំ ការសម្រាលទុក្ខ ឬការគាំទ្រពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយឃើញថាលោកតបឆ្លើយ នោះជំនឿរបស់យើងកាន់តែមាំមួនឡើង។ (១យ៉ូន. ៥:១៥) តើមានអ្វីទៀតអាចជួយឲ្យជំនឿរបស់យើងកាន់តែមាំមួន? គឺការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន។ គម្ពីរចែងថា៖ «ក្រោយពីឮបណ្ដាំ ទើបមានជំនឿ»។ (រ៉ូម ១០:១៧) ប៉ុន្តែ ដើម្បីមានជំនឿមាំមួន យើងមិនគ្រាន់តែត្រូវរៀនប៉ុណ្ណោះទេ។ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីទៀត?
១៨. សូមរៀបរាប់អំពីបទពិសោធន៍ដែលបង្ហាញអំពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវរំពឹងគិត។
១៨ យើងត្រូវរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលយើងកំពុងរៀន។ សូមពិចារណាអំពីបទពិសោធន៍របស់អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះ បទ៧៧។ គាត់តានតឹងចិត្តដោយសារគាត់មានអារម្មណ៍ថាគាត់និងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលជាជនរួមជាតិរបស់គាត់លែងទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់ព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងអំពីរឿងនោះ រហូតដល់ដេកមិនលក់។ (ខ២-៨) តើគាត់បានធ្វើអ្វី? គាត់បានប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ខ្ញុំនឹងរំពឹងគិតអំពីកិច្ចការទាំងអស់ដែលលោកបានធ្វើ ហើយខ្ញុំនឹងជញ្ជឹងគិតអំពីស្នាដៃរបស់លោក»។ (ខ១២) អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះដឹងច្បាស់អំពីអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើសម្រាប់រាស្ត្រលោកនៅអតីតកាល ប៉ុន្តែគាត់នៅតែឆ្ងល់ថា៖ «តើព្រះភ្លេចបង្ហាញចិត្តអាណិតមេត្តាឬទេ? ហើយតើកំហឹងរបស់លោកបណ្ដាលឲ្យលោកលែងមាន សេចក្ដីមេត្តាករុណាទៀតឬទេ?»។ (ខ៩) អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះបានរំពឹងគិតអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងការដែលលោកបានបង្ហាញចិត្តមេត្តាករុណា និងចិត្តអាណិតអាសូរនៅអតីតកាល។ (ខ១១) តើនោះនាំឲ្យមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះបានជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនបោះបង់ចោលរាស្ត្ររបស់លោកទេ។ (ខ១៥) ដូចគ្នាដែរ ជំនឿរបស់អ្នកនឹងកាន់តែមាំមួនកាលដែលអ្នករំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើរួចហើយសម្រាប់រាស្ត្រលោក និងសម្រាប់អ្នកផ្ទាល់។
១៩. តើយើងនឹងទទួលប្រយោជន៍អ្វីទៀតពីការចំណាយពេលជាមួយព្រះយេហូវ៉ា?
១៩ ទី៤ហើយសំខាន់បំផុតគឺ អ្នកនឹងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ជាងគុណសម្បត្តិណាៗទាំងអស់ សេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា ធ្វើការលះបង់ដើម្បីឲ្យលោកពេញចិត្ត និងស៊ូទ្រាំចំពោះទុក្ខលំបាកនានា។ (ម៉ាថ. ២២:៣៧-៣៩; ១កូ. ១៣:៤, ៧; ១យ៉ូន. ៥:៣) គ្មានអ្វីដែលមានតម្លៃជាងការមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ាទេ!—ចសព. ៦៣:១-៨
២០. តើអ្នកចង់ធ្វើអ្វីខ្លះពេលចំណាយពេលជាមួយព្រះយេហូវ៉ា?
២០ សូមចាំថាការអធិដ្ឋាន ការសិក្សា និងការរំពឹងគិតគឺជាផ្នែកនៃការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង។ ដូចលោកយេស៊ូ សូមស្វែងរកកន្លែងស្ងាត់ដើម្បីចំណាយពេលជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ សូមកុំឲ្យអ្វីដែលមិនចាំបាច់បំបែរអារម្មណ៍។ សូមសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកឲ្យផ្ចង់អារម្មណ៍ ពេលអ្នកចូលរួមក្នុងសកម្មភាពផ្សេងៗដែលជាប់ទាក់ទងនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ បើអ្នកប្រើពេលវេលារបស់អ្នកឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតនៅឥឡូវនេះ ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យរង្វាន់ដល់អ្នក គឺជីវិតជារៀងរហូតក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ។—ម៉ាក. ៤:២៤
ចម្រៀងលេខ២៨ ការចងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា
^ ព្រះយេហូវ៉ាជាមិត្តសម្លាញ់ដ៏ល្អបំផុតរបស់យើង។ យើងឲ្យតម្លៃចំពោះចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយលោក ហើយចង់ស្គាល់លោកឲ្យបានច្បាស់ជាង។ ការស្គាល់បុគ្គលណាម្នាក់គឺត្រូវការពេល។ នេះក៏ដូចគ្នាពេលយើងចង់មានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ ជីវិតរបស់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះគឺរវល់ណាស់។ ដូច្នេះ តើយើងអាចលៃទុកពេលដើម្បីចូលទៅជិតបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌តាមរបៀបណា ហើយតើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការធ្វើដូច្នេះ?
