អត្ថបទសិក្សា ៣
តើយើងអាចរៀនអ្វីពីការដែលលោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែក?
‹លោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែក›។—យ៉ូន. ១១:៣៥
ចម្រៀងលេខ១៧ ចូរបង្ហាញចិត្តមេត្តាដូចគ្រិស្ត
សេចក្ដីសង្ខេប *
១-៣. តើរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាស្រក់ទឹកភ្នែកដោយសាររឿងអ្វីខ្លះ?
ថ្មីៗនេះ តើអ្នកយំនៅពេលណា? ជួនកាល យើងយំដោយសារយើងរំភើបចិត្តពេក។ ប៉ុន្តែភាគច្រើន យើងយំដោយសារយើងមានទុក្ខព្រួយ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងយំនៅពេលដែលយើងបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសារស្លាប់។ បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះឡូរីឡេ *នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក បានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំកើតទុក្ខជាខ្លាំងពេលកូនស្រីរបស់ខ្ញុំស្លាប់ រហូតដល់ខ្ញុំគិតថាគ្មានអ្វីអាចសម្រាលទុក្ខខ្ញុំបានទេ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំស៊ូទ្រាំមិនបានទេ»។
២ យើងប្រហែលជាស្រក់ទឹកភ្នែកដោយមូលហេតុផ្សេងទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ បងស្រីហ៊ីរ៉ូមីដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយម្នាក់នៅប្រទេសជប៉ុន និយាយថា៖ «ជួនកាលខ្ញុំពិបាកចិត្ត ដោយសារមនុស្សដែលខ្ញុំផ្សព្វផ្សាយឲ្យ មិនចាប់អារម្មណ៍ស្ដាប់ដំណឹងអំពីគម្ពីរ។ ពេលខ្លះ ខ្ញុំអធិដ្ឋានទាំងស្រក់ទឹកភ្នែកសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយខ្ញុំរកឃើញបុគ្គលណាម្នាក់ដែលកំពុងស្វែងរកសេចក្ដីពិត»។
៣ តើអ្នកអាចយល់អារម្មណ៍របស់បងប្អូនដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើឬទេ? យើងជាច្រើននាក់អាចយល់អារម្មណ៍ទាំងនេះ។ (១ពេ. ៥:៩) យើងចង់«បម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយអំណរ» ប៉ុន្តែយើងប្រហែលជាបម្រើលោកដោយស្រក់ទឹកភ្នែក ដោយសារទុក្ខសោក ការធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬបញ្ហាដែលធ្វើឲ្យយើងពិបាករក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះ។ (ចសព. ៦:៦; ១០០:២) ដូច្នេះ តើយើងអាចធ្វើអ្វីពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍បែបនេះ?
៤. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
៤ យើងអាចរៀនពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ។ ជួនកាល លោកក៏ជួបរឿងផ្សេងៗដែលធ្វើឲ្យលោក«ស្រក់ទឹកភ្នែក»។ (យ៉ូន. ១១:៣៥; លូក. ១៩:៤១; ២២:៤៤; ហេ. ៥:៧) សូមយើងពិនិត្យមើលឡើងវិញអំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះ។ យ៉ាងនេះ យើងនឹងឃើញមេរៀនដែលយើងអាចរៀន។ យើងក៏នឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើពេលយើងជួបបញ្ហាដែលនាំឲ្យយើងយំ។
ស្រក់ទឹកភ្នែកដោយសារមិត្តសម្លាញ់របស់លោក
ដូចលោកយេស៊ូ ចូរគាំទ្រពួកអ្នកដែលកើតទុក្ខ (សូមមើលវគ្គ៥-៩) *
៥. តើយើងរៀនអ្វីអំពីលោកយេស៊ូពីកំណត់ហេតុនៅយ៉ូហាន ១១:៣២-៣៦?
៥ នៅរដូវរងារនាឆ្នាំ៣២ គ.ស. ឡាសាដែលជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោកយេស៊ូបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ហើយស្លាប់។ (យ៉ូន. ១១:៣, ១៤) ឡាសាមានបងស្រីពីរនាក់ឈ្មោះម៉ារៀនិងម៉ាថា ហើយលោកយេស៊ូស្រឡាញ់ក្រុមគ្រួសារនេះខ្លាំងណាស់។ ម៉ារៀនិងម៉ាថាកើតទុក្ខជាពន់ពេក ដោយសារប្អូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់បានស្លាប់។ ក្រោយពីឡាសាស្លាប់ លោកយេស៊ូបានធ្វើដំណើរទៅបេថានី ជាភូមិដែលម៉ារៀនិងម៉ាថារស់នៅ។ ពេលម៉ាថាបានឮថាលោកយេស៊ូមក គាត់ប្រញាប់រត់ទៅជួបលោក។ សូមស្រមៃគិតថាគាត់មានអារម្មណ៍ឈឺចាប់យ៉ាងណា ពេលគាត់និយាយទៅកាន់លោកយេស៊ូថា៖ «លោកម្ចាស់ ប្រសិនបើលោកបាននៅទីនេះ ប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំនឹងមិនស្លាប់ទេ»។ (យ៉ូន. ១១:២១) មិនយូរក្រោយពីលោកយេស៊ូបានឃើញម៉ារៀនិងអ្នកឯទៀតកំពុងយំ លោកក៏«ស្រក់ទឹកភ្នែក»។—សូមអាន យ៉ូហាន ១១:៣២-៣៦
៦. ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូយំនៅពេលនោះ?
៦ ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូយំនៅពេលនោះ? សៀវភៅការយល់ធ្លុះជ្រៅនឹងបទគម្ពីរជាភាសាអង់គ្លេស ឆ្លើយថា៖ «ការស្លាប់របស់ឡាសាដែលជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោកយេស៊ូ និងទុក្ខសោករបស់បងស្រីៗឡាសា បានធ្វើឲ្យលោក‹មានចិត្តក្ដុកក្ដួល ក៏ស្រក់ទឹកភ្នែក›»។ លោកយេស៊ូប្រហែលជាបានគិតអំពីការឈឺចាប់របស់ឡាសាជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោកក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់ឈឺ និងអារម្មណ៍របស់ឡាសាពេលដែលគាត់ដឹងថាខ្លួនជិតផុតដង្ហើមទៅ។ លោកយេស៊ូក៏ច្បាស់ជាស្រក់ទឹកភ្នែក ពេលដែលឃើញម៉ារៀនិងម៉ាថាកើតទុក្ខ ដោយព្រោះប្អូនប្រុសរបស់ពួកគាត់បានស្លាប់។ បើអ្នកបានបាត់បង់មិត្តជិតស្និទ្ធ ឬសមាជិកណាម្នាក់ក្នុងក្រុមគ្រួសារដោយសារសេចក្ដីស្លាប់ អ្នកច្បាស់ជាមានអារម្មណ៍ស្រដៀងនឹងនេះដែរ។ សូមពិចារណាមេរៀនបីដែលអ្នកអាចរៀនពីព្រឹត្តិការណ៍នោះ។
៧. តើការដែលលោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែកដោយព្រោះមិត្តសម្លាញ់របស់លោក បង្រៀនយើងអ្វីអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
៧ ព្រះយេហូវ៉ាយល់អារម្មណ៍របស់អ្នក។ លោកយេស៊ូ«មានបុគ្គលិកលក្ខណៈដូច[បិតារបស់លោក]ទាំងស្រុង»។ (ហេ. ១:៣) ដូច្នេះ ពេលលោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែក លោកបង្ហាញអំពីអារម្មណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (យ៉ូន. ១៤:៩) បើអ្នកបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសារស្លាប់ អ្នកអាចជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែឃើញពីទុក្ខសោករបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលោកក៏អាណិតអាសូរចំពោះអ្នកដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ព្យាបាលរបួសផ្លូវចិត្តរបស់អ្នក។—ចសព. ៣៤:១៨; ១៤៧:៣
៨. ហេតុអ្វីយើងអាចជឿជាក់ថាលោកយេស៊ូនឹងប្រោសបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់របស់យើងឲ្យរស់ឡើងវិញ?
៨ លោកយេស៊ូចង់ប្រោសបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកឲ្យរស់ឡើងវិញ។ បន្តិចមុនលោកយេស៊ូយំ លោកបានពង្រឹងកម្លាំងចិត្តម៉ាថាដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្អូនប្រុសរបស់នាងនឹងរស់ឡើងវិញ»។ ម៉ាថាបានជឿលោកយេស៊ូ។ (យ៉ូន. ១១:២៣-២៧) ដោយសារម៉ាថាជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា គាត់ដឹងថាអេលីយ៉ានិងអេលីសេដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ បានប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញនៅសម័យបុរាណ។ (១បស. ១៧:១៧-២៤; ២បស. ៤:៣២-៣៧) ម្យ៉ាងទៀត ម៉ាថាទំនងជាបានឮអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើ។ (លូក. ៧:១១-១៥; ៨:៤១, ៤២, ៤៩-៥៦) អ្នកក៏អាចជឿជាក់ថាអ្នកនឹងជួបបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកដែលបានស្លាប់ ម្ដងទៀត។ ការស្រក់ទឹកភ្នែករបស់លោកយេស៊ូពេលដែលលោកសម្រាលទុក្ខមិត្តសម្លាញ់របស់លោកដែលកើតទុក្ខក្រៀមក្រំ ជាភ័ស្តុតាងដែលបញ្ជាក់ថា លោកចង់ប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ!
៩. ដូចលោកយេស៊ូ តើយើងអាចសម្រាលទុក្ខពួកអ្នកដែលកើតទុក្ខយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
៩ អ្នកអាចសម្រាលទុក្ខពួកអ្នកដែលកើតទុក្ខ។ លោកយេស៊ូមិនគ្រាន់តែយំជាមួយម៉ាថានិងម៉ារៀប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកក៏ស្ដាប់និងនិយាយសម្រាលទុក្ខពួកគាត់ដែរ។ យើងក៏អាចធ្វើដូច្នេះដែរចំពោះពួកអ្នកដែលកើតទុក្ខ។ បងប្រុសដានដែលជាអ្នកចាស់ទុំរស់នៅប្រទេសអូស្ត្រាលី និយាយថា៖ «ក្រោយពីប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំស្លាប់ ខ្ញុំត្រូវការជំនួយ។ ប្ដីប្រពន្ធប៉ុន្មានគូប្រុងប្រៀបស្ដាប់ខ្ញុំ មិនថាពេលយប់ឬពេលថ្ងៃក្ដី។ ពួកគេឲ្យខ្ញុំបញ្ចេញអារម្មណ៍ទុក្ខសោករបស់ខ្ញុំ ហើយពួកគេមិនខ្មាសអៀនពេលខ្ញុំយំទេ។ ពួកគេក៏ជួយធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗឲ្យខ្ញុំដូចជា លាងឡាន ទៅផ្សារទិញគ្រឿងទេស ឬធ្វើម្ហូបពេលដែលខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍ធ្វើកិច្ចការទាំងនេះ។ ពួកគេអធិដ្ឋានជាមួយខ្ញុំជារឿយៗ។ ពួកគេជាមិត្តពិតនិងជា‹បងប្អូនដែលកើតមក ដើម្បីជួយគ្នានៅពេលមានទុក្ខលំបាក›»។—សុភ. ១៧:១៧
ស្រក់ទឹកភ្នែកចំពោះអ្នកជិតខាង
១០. សូមរៀបរាប់អំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានត្រូវកត់ទុកនៅលូកា ១៩:៣៦-៤០។
១០ លោកយេស៊ូបានទៅដល់ក្រុងយេរូសាឡិមនៅថ្ងៃទី៩ ខែណែសាន ឆ្នាំ៣៣ គ.ស.។ កាលដែលលោកហៀបនឹងចូលក្រុងនោះ បណ្ដាជនមួយក្រុមបានជួបជុំគ្នា ហើយក្រាលសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ពួកគេនៅលើផ្លូវ ដើម្បីទទួលស្វាគមន៍លោកជាស្ដេចរបស់ពួកគេ។ នេះច្បាស់ជាពេលដ៏សប្បាយរីករាយ។ (សូមអាន លូកា ១៩:៣៦-៤០) ដូច្នេះ ពួកអ្នកកាន់តាមលោកប្រហែលជាមិននឹកស្មានចំពោះអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅពេលក្រោយមកទេ។ គម្ពីរចែងថា៖ «លុះទៅជិតដល់ហើយ លោក[យេស៊ូ]មើលក្រុងនោះ ក៏យំសោកអំពីក្រុងនោះ»។ លោកយេស៊ូបាននិយាយទាំងទឹកភ្នែកអំពីអ្វីអាក្រក់ដែលមិនយូរទៀតនឹងកើតដល់អ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។—លូក. ១៩:៤១-៤៤
១១. ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែកចំពោះអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម?
១១ លោកយេស៊ូកើតទុក្ខដោយសារលោកដឹងថាជនជាតិយូដាភាគច្រើនមិនព្រមស្ដាប់ដំណឹងអំពីរាជាណាចក្រទេ។ ហេតុនេះក្រុងយេរូសាឡិមនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល ហើយជនជាតិយូដាណាដែលរួចជីវិតនឹងត្រូវចាប់ធ្វើជាឈ្លើយ។ (លូក. ២១:២០-២៤) ដូចលោកយេស៊ូបានរំពឹងទុក ជនជាតិយូដាភាគច្រើនបដិសេធមិនព្រមទទួលស្គាល់លោកទេ។ ចុះយ៉ាងណា តើមនុស្សក្នុងតំបន់ផ្សាយរបស់អ្នកមានប្រតិកម្មអ្វីចំពោះដំណឹងអំពីរាជាណាចក្រ? បើមនុស្សភាគច្រើនមិនសូវឲ្យតម្លៃចំពោះការខំប្រឹងរបស់អ្នកដើម្បីបង្រៀនគម្ពីរដល់ពួកគេ តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីការដែលលោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែកចំពោះអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម? សូមយើងពិចារណាមេរៀនបីទៀតដែលយើងអាចរៀន។
១២. តើការដែលលោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែកចំពោះអ្នកជិតខាងបង្រៀនយើងអ្វីអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
១២ ព្រះយេហូវ៉ាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមនុស្សជាតិ។ ការដែលលោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែករំលឹកយើងថា ព្រះយេហូវ៉ាយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះមនុស្សជាតិ។ «លោកមិនចង់ឲ្យអ្នកណាម្នាក់ត្រូវបំផ្លាញចោលឡើយ តែចង់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់មានឱកាសប្រែចិត្ត»។ (២ពេ. ៣:៩) សព្វថ្ងៃនេះ យើងបង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងយើង ដោយព្យាយាមជួយពួកគេជានិច្ចឲ្យរៀនអំពីដំណឹងល្អនៃរាជាណាចក្រ។—ម៉ាថ. ២២:៣៩ *
ដូចលោកយេស៊ូ ចូរផ្លាស់ប្ដូរកាលវិភាគផ្សព្វផ្សាយរបស់អ្នក (សូមមើលវគ្គ១៣-១៤) *
១៣-១៤. តើលោកយេស៊ូបានបង្ហាញចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះមនុស្សយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្តិនេះតាមរបៀបណា?
១៣ លោកយេស៊ូខំព្យាយាមផ្សព្វផ្សាយ។ លោកបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្ស ដោយបន្តបង្រៀនពួកគេនៅគ្រប់ឱកាស។ (លូក. ១៩:៤៧, ៤៨) តើអ្វីជំរុញចិត្តលោកឲ្យធ្វើដូច្នេះ? លោកយេស៊ូមានចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះពួកគេ។ ជួនកាល មានមនុស្សច្រើនចង់ស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់លោក រហូតដល់លោកនិងពួកអ្នកកាន់តាមលោក«មិនទាំងមានពេលបរិភោគផង»។ (ម៉ាក. ៣:២០) លោកយេស៊ូក៏សុខចិត្តជួបបុរសម្នាក់ដែលចង់និយាយជាមួយលោក ទោះជានោះនៅពេលយប់ក្ដី។ (យ៉ូន. ៣:១, ២) មនុស្សភាគច្រើនដែលស្ដាប់លោកយេស៊ូមិនបានទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកទេ។ ប៉ុន្តែ អស់អ្នកដែលបានស្ដាប់លោកបានទទួលការបញ្ជាក់សព្វគ្រប់។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងចង់ព្យាយាមប្រើគ្រប់ឱកាសដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រដល់មនុស្សទាំងអស់។ (សកម្ម. ១០:៤២) ដើម្បីធ្វើដូច្នេះបាន យើងត្រូវចេះបត់បែនរបៀបផ្សព្វផ្សាយ។
១៤ ចូរសុខចិត្តធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរដែលចាំបាច់។ បើយើងតែងតែផ្សព្វផ្សាយនៅពេលដដែលៗ យើងប្រហែលជាមិនជួបមនុស្សខ្លះដែលចង់រៀនអំពីដំណឹងល្អឡើយ។ បងស្រីម៉ាធីលដាដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយម្នាក់ និយាយថា៖ «ខ្ញុំនិងប្ដីខ្ញុំព្យាយាមទៅជួបមនុស្សនៅពេលផ្សេងៗ។ នៅពេលព្រឹកព្រលឹម យើងទៅផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ធ្វើពាណិជ្ជកម្ម។ នៅពេលថ្ងៃត្រង់ ជាពេលដែលមនុស្សជាច្រើនធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ យើងប្រើរទេះរុញដាក់តាំងសៀវភៅ។ នៅពេលល្ងាច យើងជួបមនុស្សកាន់តែច្រើននៅផ្ទះរបស់ពួកគេ»។ ជាជាងផ្សព្វផ្សាយនៅពេលស្រួលសម្រាប់យើង យើងគួរសុខចិត្តផ្លាស់ប្ដូរកាលវិភាគរបស់យើងដើម្បីផ្សព្វផ្សាយនៅពេលដែលទំនងជានឹងជួបមនុស្សច្រើនជាង។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងពេញចិត្តយើង។
ស្រក់ទឹកភ្នែកដោយសារគេតិះដៀលបិតាលោក
ដូចលោកយេស៊ូ ពេលអ្នកពិបាកចិត្ត ចូរអង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ា (សូមមើលវគ្គ១៥-១៧) *
១៥. ដូចបានត្រូវកត់ទុកនៅលូកា ២២:៣៩-៤៤ តើអ្វីបានកើតឡើងនៅយប់ចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់លោកយេស៊ូ?
១៥ នៅយប់ជ្រៅថ្ងៃទី១៤ ខែណែសាន ឆ្នាំ៣៣ គ.ស. លោកយេស៊ូបានទៅសួនកេតសេម៉ានី។ នៅទីនោះ លោកបានអធិដ្ឋានយ៉ាងអស់ពីចិត្តទៅព្រះយេហូវ៉ា។ (សូមអាន លូកា ២២:៣៩-៤៤) ពេលនៅទីនោះ លោកបាន«ធ្វើសំណូមពរ... ទាំងទឹកភ្នែក ព្រមទាំងបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំង»។ (ហេ. ៥:៧) តើលោកយេស៊ូបានអធិដ្ឋានអំពីអ្វីនៅយប់ចុងក្រោយមុនដែលលោកស្លាប់? លោកបានអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់កម្លាំងឲ្យលោក ដើម្បីលោកអាចរក្សាភាពស្មោះត្រង់និងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់បិតាលោក។ ព្រះយេហូវ៉ាបានស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានដ៏ស្មោះអស់ពីចិត្តរបស់លោកយេស៊ូ ហើយបានចាត់ទេវតាមួយរូបឲ្យមកពង្រឹងកម្លាំងចិត្តបុត្ររបស់លោក។
១៦. ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូតានតឹងចិត្តកាលដែលលោកអធិដ្ឋាននៅសួនកេតសេម៉ានី?
១៦ លោកយេស៊ូច្បាស់ជាបានយំកាលដែលលោកអធិដ្ឋាននៅសួនកេតសេម៉ានី ដោយសារលោកតានតឹងចិត្តជាខ្លាំងដែលគេចោទប្រកាន់លោកថាជាអ្នកប្រមាថព្រះ។ លោកក៏ដឹងថាគឺសំខាន់ណាស់ឲ្យលោករក្សាភក្ដីភាព និងជម្រះអស់ទាំងការតិះដៀលចំពោះនាមបិតាលោក។ បើអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាកដែលសាកល្បងភក្ដីភាពរបស់អ្នកចំពោះព្រះយេហូវ៉ា តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីការដែលលោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែក? សូមពិចារណាមេរៀនបីថែមទៀត។
១៧. តើយើងអាចរៀនអ្វីអំពីព្រះយេហូវ៉ា ពេលដែលលោកតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានដ៏ស្មោះរបស់លោកយេស៊ូ?
១៧ ព្រះយេហូវ៉ាស្ដាប់ការអង្វរសុំរបស់អ្នក។ ព្រះយេហូវ៉ាស្ដាប់សំណូមពរដ៏អស់ពីចិត្តរបស់លោកយេស៊ូ។ ហេតុអ្វី? ដោយសារការព្រួយបារម្ភដ៏ខ្លាំងបំផុតរបស់លោកយេស៊ូគឺការរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងការជម្រះអស់ទាំងការតិះដៀលចំពោះនាមបិតាលោក។ ដូច្នេះ បើយើងអធិដ្ឋានសុំជំនួយ ដោយសារយើងចង់រក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងជម្រះអស់ទាំងការតិះដៀលចំពោះនាមលោក លោកនឹងស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង។—ចសព. ១៤៥:១៨, ១៩
១៨. តើលោកយេស៊ូជាមិត្តសប្បុរសដែលចេះយល់អារម្មណ៍ក្នុងន័យយ៉ាងណា?
១៨ លោកយេស៊ូយល់អារម្មណ៍របស់អ្នក។ ពេលយើងពិបាកចិត្ត យើងសប្បាយមានមិត្តភក្ដិដែលចេះយល់អារម្មណ៍របស់យើង ជាពិសេសមិត្តភក្ដិដែលធ្លាប់មានទុក្ខលំបាកស្រដៀងនឹងយើង។ លោកយេស៊ូជាមិត្តបែបនេះ។ លោកដឹងថាការមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ និងការត្រូវការជំនួយគឺយ៉ាងណា។ លោកយេស៊ូយល់អំពីភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ហើយលោកនឹងធ្វើឲ្យប្រាកដថាយើងទទួលជំនួយ«នៅពេលដែលយើងត្រូវការ»។ (ហេ. ៤:១៥, ១៦) ដូចលោកយេស៊ូបានទទួលជំនួយពីទេវតាមួយរូបនៅសួនកេតសេម៉ានី យើងគួរសុខចិត្តទទួលជំនួយដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យ មិនថានោះតាមរយៈសៀវភៅ វីដេអូ សុន្ទរកថា ការសួរសុខទុក្ខពីពួកអ្នកចាស់ទុំឬមិត្តភក្ដិដែលមានភាពចាស់ទុំក្ដី។
១៩. តើអ្នកអាចទទួលកម្លាំងចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
១៩ ព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់ឲ្យអ្នកនូវ‹សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់លោក›។ តើព្រះយេហូវ៉ានឹងពង្រឹងកម្លាំងចិត្តយើងយ៉ាងដូចម្ដេច? ពេលយើងអធិដ្ឋាន យើងនឹងទទួល«សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះដែលហួសពីការនឹកស្មាន»។ (ភី. ៤:៦, ៧) សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះជួយយើងឲ្យមានចិត្តស្ងប់និងគិតបានជ្រៅជ្រះ។ បងស្រីលូសធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ដូចនេះ។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំច្រើនតែមានអារម្មណ៍ឯកោ។ ពេលខ្លះ នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ។ ប៉ុន្តែភ្លាមៗ ខ្ញុំអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់លោកអំពីអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ។ សេចក្ដីអធិដ្ឋានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានចិត្តស្ងប់»។ តាមរយៈបទពិសោធន៍របស់បងស្រីនេះ យើងឃើញថាសេចក្ដីអធិដ្ឋានអាចជួយយើងឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្ត។
២០. តើយើងបានរៀនអ្វីពីការដែលលោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែក?
២០ ការរៀនអំពីការដែលលោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែក ពិតជាផ្ដល់ប្រយោជន៍និងសម្រាលទុក្ខយើងមែន! យើងបានត្រូវរំលឹកឲ្យគាំទ្រមិត្តដែលកើតទុក្ខ ហើយឲ្យទុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូនឹងគាំទ្រយើង ពេលដែលយើងបាត់បង់បុគ្គលជាទីស្រឡាញ់ដោយសារសេចក្ដីស្លាប់។ យើងក៏ចង់ផ្សព្វផ្សាយនិងបង្រៀនអ្នកឯទៀតដោយចិត្តអាណិតអាសូរ ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូគ្រិស្តបង្ហាញគុណសម្បត្តិដ៏ថ្លៃថ្លានេះ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងទទួលការសម្រាលទុក្ខដោយដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់លោកយល់អារម្មណ៍របស់យើង យល់អំពីភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ហើយចង់ជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំ។ សូមយើងបន្តធ្វើតាមអ្វីដែលយើងបានរៀន រហូតដល់ថ្ងៃដែលព្រះយេហូវ៉ាសម្រេចសេចក្ដីសន្យាដ៏អស្ចារ្យរបស់លោក ដែលថា«លោកនឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែកចេញពីភ្នែករបស់[យើង]»។—បប. ២១:៤
ចម្រៀងលេខ១២០ ចូរមានចិត្តស្លូតបូតដូចគ្រិស្ត
^ គម្ពីរចែងថា ជួនកាលលោកយេស៊ូយំ។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីការដែលលោកយេស៊ូស្រក់ទឹកភ្នែកអស់បីដង និងមេរៀនដែលយើងអាចទាញយកពីនោះ។
^ ឈ្មោះខ្លះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
^ ពាក្យភាសាក្រិចដែលបានត្រូវបកប្រែថា«អ្នកជិតខាង»នៅម៉ាថាយ ២២:៣៩ មិនគ្រាន់តែរួមបញ្ចូលពួកអ្នកដែលរស់នៅជិតយើងប៉ុណ្ណោះទេ។ ពាក្យនេះក៏អាចសំដៅទៅលើបុគ្គលណាដែលយើងនិយាយជាមួយ។
^ ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: លោកយេស៊ូចង់សម្រាលទុក្ខម៉ារៀនិងម៉ាថា។ យើងអាចធ្វើដូច្នេះដែរចំពោះពួកអ្នកដែលបាត់បង់បុគ្គលជាទីស្រឡាញ់ដោយសារសេចក្ដីស្លាប់។
^ ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: លោកយេស៊ូពេញចិត្តបង្រៀននីកូដេមនៅពេលយប់។ យើងក៏គួរសិក្សាគម្ពីរជាមួយមនុស្សនៅពេលស្រួលសម្រាប់ពួកគេដែរ។
^ ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: លោកយេស៊ូអធិដ្ឋានសុំកម្លាំងដើម្បីរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ យើងត្រូវធ្វើដូច្នេះដែរពេលមានទុក្ខលំបាក។
