អត្ថបទសិក្សា ៤៥

ចូរបន្តបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះគ្នា

លេង

«[ចូរ]ប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ និងដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា»។—សាក. ៧:៩

ចម្រៀងលេខ១០៧ គំរូរបស់ព្រះអំពីការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់

សេចក្ដីសង្ខេប *

១-២. តើមានមូលហេតុល្អអ្វីខ្លះឲ្យយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក?

យើងមានមូលហេតុល្អឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះ? សូមមើលចម្លើយដូចតទៅនេះពីសុភាសិតមួយចំនួន ដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ ថា៖ «កូនត្រូវមានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីស្មោះត្រង់ជានិច្ច។... យ៉ាងនោះ ទាំងព្រះទាំងមនុស្សនឹងពេញចិត្តកូន ហើយទទួលស្គាល់ថាកូនមានការយល់ធ្លុះជ្រៅ»។ «មនុស្សដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ស្មោះត្រង់នឹងនាំឲ្យខ្លួនជួបតែអ្វីល្អៗ»។ ម្យ៉ាងទៀត «អ្នកណាដែលព្យាយាមធ្វើអំពើសុចរិត ហើយមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ អ្នកនោះនឹងបានជីវិត»។—សុភ. ៣:៣, ៤; ១១:១៧, កំ.ស.; ២១:២១

^២សុភាសិតទាំងនេះ លើកឡើងអំពីមូលហេតុបីដែលយើងគួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់។ ទី១ ពេលយើងបង្ហាញគុណសម្បត្តិនេះ យើងមានតម្លៃចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ទី២ កាលដែលយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ យើងផ្ទាល់ទទួលប្រយោជន៍ ដូចជាយើងមានចំណងមិត្តភាពស្ថិតស្ថេរជាមួយអ្នកឯទៀតជាដើម។ ទី៣ ដោយសារយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ យើងនឹងទទួលពរនៅថ្ងៃអនាគត រួមមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ពិតមែន មានមូលហេតុល្អជាច្រើនដែលយើងគួរធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ចូរ... ប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ និងដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា»។—សាក. ៧:៩

៣. តើយើងនឹងពិចារណាចម្លើយចំពោះសំណួរអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?

^៣ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាចម្លើយចំពោះសំណួរបួន៖ តើយើងគួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នកណា? តើយើងអាចរៀនអ្វីពីសៀវភៅរូថអំពីការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់? តើយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់នៅសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? តើពួកអ្នកដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់នឹងទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?

តើយើងគួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នកណា?

៤. តើយើងអាចយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេចក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់? (ម៉ាកុស ១០:២៩, ៣០)

^៤ដូចយើងបានរៀនក្នុងអត្ថបទមុន ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះតែពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់និងបម្រើលោកប៉ុណ្ណោះ។ (ដាន. ៩:៤) យើងចង់«យកតម្រាប់ព្រះ ក្នុងនាមជាកូនជាទីស្រឡាញ់របស់លោក»។ (អេភ. ៥:១) ដូច្នេះ យើងចង់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង។—សូមអាន ម៉ាកុស ១០:២៩, ៣០

៥-៦. តើតាមធម្មតា«ភាពស្មោះត្រង់»មានន័យយ៉ាងណា?

^៥អ្នកទំនងជានឹងយល់ស្របថា កាលដែលយើងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីអត្ថន័យនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ យើងកាន់តែអាចបង្ហាញគុណសម្បត្តិនោះដល់បងប្អូនរបស់យើង។ ដើម្បីយល់កាន់តែច្បាស់ សូមយើងប្រៀបធៀបសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ទៅនឹងភាពស្មោះត្រង់ថាតើនោះខុសគ្នាយ៉ាងណា។ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយ។

^៦នៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងប្រហែលជានិយាយថាបុគ្គលដែលបានធ្វើការឲ្យក្រុមហ៊ុនមួយអស់ជាច្រើនឆ្នាំ គឺជាបុគ្គលិកដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះក្រុមហ៊ុន។ ប៉ុន្តែ បុគ្គលនោះប្រហែលជាមិនដែលជួបថៅកែ ហើយក៏មិនតែងតែឯកភាពនឹងការសម្រេចចិត្តនៃក្រុមហ៊ុននោះទេ។ គាត់ក៏ប្រហែលជាមិនស្រឡាញ់ក្រុមហ៊ុននោះ តែគាត់សប្បាយចិត្តដែលមានការងារនោះ ដោយសារវានាំឲ្យគាត់ទទួលប្រាក់ខែ។ បុគ្គលនោះនឹងបន្តធ្វើការឲ្យក្រុមហ៊ុននោះពេញមួយជីវិតរហូតដល់គាត់ចូលនិវត្តន៍។ គាត់មិនឈប់ពីក្រុមហ៊ុននោះ លើកលែងតែគាត់ទទួលតំណែងខ្ពស់ជាងនៅក្រុមហ៊ុនផ្សេង។

៧-៨. (ក) តើអ្វីជំរុញចិត្តអ្នកណាម្នាក់ឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់? (ខ) ហេតុអ្វីយើងនឹងពិចារណាបទគម្ពីរខ្លះពីសៀវភៅរូថ?

^៧ភាពខុសគ្នារវាងភាពស្មោះត្រង់ដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅ វគ្គទី៦ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ គឺបំណងចិត្ត។ ហេតុអ្វីរាស្ត្ររបស់ព្រះនៅសម័យគម្ពីរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់? មូលហេតុដែលពួកគេធ្វើដូច្នេះ គឺមិនមែនដោយសារតែពួកគេត្រូវធ្វើទេ ប៉ុន្តែដោយសារពួកគេចង់ធ្វើ។ សូមគិតអំពីដាវីឌ។ គាត់បានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះយ៉ូណាថានជាមិត្តសម្លាញ់របស់គាត់ ទោះជាឪពុករបស់យ៉ូណាថានបានព្យាយាមសម្លាប់ដាវីឌក៏ដោយ។ ម្យ៉ាងទៀត ច្រើនឆ្នាំក្រោយពីយ៉ូណាថានស្លាប់ទៅ ដាវីឌបានបន្តបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះមេភីបូសែតដែលជាកូនរបស់យ៉ូណាថាន។—១សាំ. ២០:៩, ១៤, ១៥; ២សាំ. ៤:៤; ៨:១៥; ៩:១, ៦, ៧

^៨យើងអាចរៀនច្រើនអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ដោយពិចារណាអំពីបទគម្ពីរខ្លះពីសៀវភៅរូថ។ តើយើងអាចរៀនមេរៀនអ្វីអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ពីបុគ្គលនៅក្នុងសៀវភៅនោះ? តើយើងអាចអនុវត្តមេរៀនទាំងនោះក្នុងក្រុមជំនុំយ៉ាងដូចម្ដេច? *

តើយើងអាចរៀនអ្វីពីសៀវភៅរូថអំពីការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់?

៩. ហេតុអ្វីណាអូមីសន្និដ្ឋានថាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងទាស់នឹងគាត់?

^៩សៀវភៅរូថរៀបរាប់អំពីណាអូមី រូថដែលជាកូនប្រសាស្រីរបស់គាត់ និងបុរសម្នាក់ឈ្មោះបូអូស ជាអ្នកស្រឡាញ់ព្រះដែលជាសាច់ញាតិរបស់ប្ដីណាអូមី។ ដោយសារមានកាអត់ឃ្លាននៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល ណាអូមី ប្ដីគាត់ និងកូនប្រុសពីរនាក់បានរើទៅស្រុកម៉ូអាប់។ នៅទីនោះ ប្ដីរបស់ណាអូមីបានស្លាប់។ កូនប្រុសពីរនាក់របស់គាត់បានរៀបការ ប៉ុន្តែក្រោយមក ពួកគេក៏បានស្លាប់ដែរ។ (រូថ ១:៣-៥; ២:១) រឿងដ៏ខ្លោចផ្សាទាំងនេះ ធ្វើឲ្យណាអូមីធ្លាក់ទឹកចិត្តកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ រហូតដល់គាត់មានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងទាស់នឹងគាត់។ ណាអូមីរៀបរាប់អំពីអារម្មណ៍របស់គាត់ចំពោះព្រះ ដោយនិយាយថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់ទោសខ្ញុំ›។ «ព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត បានធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំជូរចត់ខ្លាំងណាស់»។ គាត់ក៏និយាយទៀតថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុតបានទាស់នឹងខ្ញុំ ហើយលោកឲ្យខ្ញុំរងទុក្ខវេទនា»។—រូថ ១:១៣, ២០, ២១

១០. តើព្រះយេហូវ៉ាមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះពាក្យល្វីងជូរចត់របស់ណាអូមី?

^១០តើព្រះយេហូវ៉ាមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះពាក្យល្វីងជូរចត់របស់ណាអូមី? លោកមិនបានបោះបង់ចោលណាអូមីទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកបានបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តាចំពោះគាត់។ លោកយល់ថា «ការសង្កត់សង្កិនអាចធ្វើឲ្យមនុស្សមានប្រាជ្ញាប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សឆ្កួត»។ (អទ. ៧:៧) ណាអូមីត្រូវការអ្នកណាម្នាក់ជួយគាត់ឲ្យយល់ថាព្រះយេហូវ៉ានៅខាងគាត់។ តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យគាត់យល់ដូច្នេះ? (១សាំ. ២:៨) លោកបានជំរុញចិត្តរូថឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះណាអូមី។ រូថមានបំណងចិត្តចង់បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះចំពោះណាអូមី ហើយដោយសេចក្ដីសប្បុរសរូថបានជួយណាអូមីឲ្យដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានៅតែស្រឡាញ់គាត់។ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់រូថ?

១១. ហេតុអ្វីបងប្អូនដែលមានចិត្តសប្បុរសព្យាយាមជួយពួកអ្នកដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត?

^១១សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ជំរុញចិត្តយើងឲ្យជួយបងប្អូនដែលកើតទុក្ខ។ ដូចរូថមិនទៅណាចោលណាអូមី បងប្អូនរបស់យើងដែលមានចិត្តសប្បុរសបន្តជួយបងប្អូនដែលឈឺចិត្តឬដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ពួកគេស្រឡាញ់បងប្អូនរួមជំនឿ ហើយចង់ធ្វើអ្វីណាក៏ដោយដែលពួកគេអាចធ្វើបានដើម្បីជួយបងប្អូននោះ។ (សុភ. ១២:២៥; ២៤:១០) នេះជាអ្វីដែលសាវ័កប៉ូលលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យធ្វើ ពេលនិយាយថា៖ «[ចូរ]និយាយសម្រាលទុក្ខពួកអ្នកដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត គាំពារពួកអ្នកដែលខ្សោយ និងមានចិត្តអត់ធ្មត់ចំពោះមនុស្សទាំងអស់»។—១ថែ. ៥:១៤

យើងអាចជួយបងប្អូនដែលធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយស្ដាប់ពួកគេ (សូមមើលវគ្គ១២)

១២. តើអ្វីជារបៀបដ៏ល្អបំផុតមួយដើម្បីជួយបងប្អូនដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត?

^១២របៀបដ៏ល្អបំផុតមួយដែលអ្នកអាចជួយបងប្អូនដែលធ្លាក់ទឹកចិត្តគឺដោយស្ដាប់ពួកគេ និងដោយប្រាប់ពួកគេថាអ្នកស្រឡាញ់ពួកគេ។ ព្រះយេហូវ៉ាកត់សម្គាល់ពេលដែលអ្នកបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះចៀមដែលមានតម្លៃរបស់លោក។ (ចសព. ៤១:១) សុភាសិត ១៩:១៧ចែងថា៖ «អ្នកណាអាណិតមេត្តាដល់មនុស្សទន់ទាប អ្នកនោះឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខ្ចី ហើយលោកនឹងតបស្នងគាត់តាមអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ»។

អូផាបានសម្រេចចិត្តត្រឡប់ទៅស្រុកម៉ូអាប់វិញ។ រីឯរូថមិនទៅណាចោលណាអូមីជាម្ដាយក្មេកទេ។ រូថប្រាប់ណាអូមីថា៖ «កន្លែងណាដែលអ្នកម្ដាយទៅ កូនក៏ទៅកន្លែងនោះដែរ» (សូមមើលវគ្គ១៣)

១៣. តើរូថនិងអូផាខុសគ្នាយ៉ាងណា ហើយតើរូថបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលរូបភាពនៅក្រប)

^១៣យើងអាចយល់កាន់តែច្បាស់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ ដោយគិតពិចារណាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះណាអូមី ក្រោយពីប្ដីនិងកូនប្រុសពីរនាក់របស់គាត់បានស្លាប់។ ពេលណាអូមីឮថា«ព្រះយេហូវ៉ាចាប់ផ្ដើមឲ្យពរដល់រាស្ត្ររបស់លោកម្ដងទៀត ដោយផ្ដល់អាហារឲ្យពួកគេ» គាត់បានសម្រេចចិត្តត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់គាត់វិញ។ (រូថ ១:៦) អូផានិងរូថបានរួមដំណើរជាមួយគាត់។ ប៉ុន្តែ នៅតាមផ្លូវអស់បីដងណាអូមីបានប្រាប់កូនប្រសាស្រីទាំងពីរនាក់នេះឲ្យត្រឡប់ទៅស្រុកម៉ូអាប់វិញ។ តើពួកគេបានសម្រេចចិត្តយ៉ាងណា? គម្ពីរចែងថា៖ «អូផាថើបលាម្ដាយក្មេក ហើយចាកចេញទៅ។ ប៉ុន្តែ រូថមិនព្រមឃ្លាតពីណាអូមីឡើយ»។ (រូថ ១:៧-១៤) អូផាបានធ្វើតាមបង្គាប់របស់ណាអូមីដែលឲ្យត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញ។ ប៉ុន្តែ រូថបានសម្រេចចិត្តនៅជាមួយណាអូមីដើម្បីជួយគាត់។ (រូថ ១:១៦, ១៧) រូថសម្រេចចិត្តធ្វើដូច្នេះ មិនមែនដោយសារគាត់ត្រូវធ្វើទេ ប៉ុន្តែដោយសារគាត់ចង់ធ្វើ។ ការសម្រេចចិត្តរបស់រូថបង្ហាញថាគាត់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ពិតប្រាកដចំពោះណាអូមី។ តើយើងអាចរៀនមេរៀនអ្វីខ្លះពីកំណត់ហេតុនេះ?

១៤. (ក) នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើបងប្អូនជាច្រើនបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ដោយធ្វើការសម្រេចចិត្តអ្វី? (ខ) យោងទៅតាមហេប្រឺ ១៣:១៦ តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត?

^១៤ពេលយើងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ យើងខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីជួយអ្នកឯទៀត។ ដូចនៅអតីតកាល បងប្អូនជាច្រើននាក់នៅសព្វថ្ងៃនេះ បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ ព្រមទាំងចំពោះបងប្អូនដែលពួកគេមិនស្គាល់ផងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលពួកគេឮថាមានមហន្តរាយធម្មជាតិនៅតំបន់ណាមួយ ពួកគេចង់ដឹងភ្លាមៗថាតើពួកគេអាចជួយតាមរបៀបណា។ ពេលបុគ្គលណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំមានបញ្ហាលុយកាក់ ភ្លាមៗបងប្អូនឯទៀតព្យាយាមរកវិធីដើម្បីជួយបុគ្គលនោះ។ ដូចគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១នាតំបន់ម៉ាសេដូន ពួកគេខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីជួយបងប្អូនដែលខ្វះខាតទាំងនោះ។ ពួកគេលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន ហើយឲ្យ‹លើសពីសមត្ថភាពរបស់ពួកគេទៅទៀត›។ (២កូ. ៨:៣) ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ពេលឃើញពួកគេបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់បែបនេះ!—សូមអាន ហេប្រឺ ១៣:១៦

នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?

១៥-១៦. តើរូថបានបង្ហាញយ៉ាងណាថាគាត់មិនឈប់ព្យាយាម?

^១៥យើងអាចរៀនមេរៀនជាច្រើនពីរបៀបដែលរូថបានជួយណាអូមី។ សូមយើងពិចារណាមេរៀនមួយចំនួន។

^១៦សូមកុំឈប់ព្យាយាមជួយអ្នកឯទៀត។ ដើមដំបូងណាអូមីបដិសេធ ពេលរូថសុំកំដរណាអូមីដែលជាម្ដាយក្មេកទៅស្រុកយូដា។ ប៉ុន្តែរូថមិនបានឈប់ព្យាយាមទេ។ តើមានលទ្ធផលអ្វី? គម្ពីរចែងថា៖ «កាលដែលណាអូមីឃើញថារូថនៅតែទទូចចង់ទៅជាមួយ ណាអូមីក៏លែងបង្ខំនាងទៀត»។—រូថ ១:១៥-១៨

១៧. តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យបន្ដខំព្យាយាមជួយអ្នកឯទៀត?

^១៧មេរៀនសម្រាប់យើង។ គឺត្រូវការចិត្តអត់ធ្មត់ដើម្បីជួយពួកអ្នកដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត ប៉ុន្តែយើងមិនគួរឈប់ព្យាយាមជួយពួកគេឡើយ។ បងស្រីម្នាក់ដែលត្រូវការជំនួយប្រហែលជាបដិសេធជំនួយរបស់យើងនៅដើមដំបូង។ * ប៉ុន្តែ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់នឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបន្ដជួយគាត់។ (កាឡ. ៦:២) យើងសង្ឃឹមថាក្រោយមកគាត់នឹងព្រមឲ្យយើងជួយគាត់និងសម្រាលទុក្ខគាត់។

១៨. តើអ្វីច្បាស់ជាធ្វើឲ្យរូថឈឺចិត្ត?

^១៨សូមកុំអន់ចិត្តឡើយ។ ពេលណាអូមីត្រឡប់ទៅក្រុងបេថ្លេហិមវិញជាមួយរូថ ណាអូមីបានប្រាប់អ្នកក្រុងនោះថា៖ «ពេលខ្ញុំចាកចេញពីទីនេះ ខ្ញុំមានសព្វគ្រប់ តែព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យខ្ញុំត្រឡប់មកវិញដោយដៃទទេ»។ (រូថ ១:២១) សូមស្រមៃគិតថា រូថមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលគាត់ឮពាក្យសម្ដីទាំងនោះ! រូថបានខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជួយណាអូមី បានយំជាមួយគាត់ បានសម្រាលទុក្ខគាត់ ហើយបានដើរអស់ជាច្រើនថ្ងៃជាមួយគាត់។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ណាអូមីបាននិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យខ្ញុំត្រឡប់មកវិញដោយដៃទទេ»។ ពេលនោះរូថនៅក្បែរណាអូមី ហើយមើលទៅណាអូមីមិនឲ្យតម្លៃចំពោះការគាំទ្រនិងជំនួយពីរូថឡើយ។ នេះច្បាស់ជាធ្វើឲ្យរូថឈឺចិត្តខ្លាំងណាស់! ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី រូថបន្ដនៅក្បែរណាអូមី ហើយមិនទុកគាត់ចោលទេ។

១៩. តើអ្វីនឹងជួយយើងមិនឲ្យទុកចោលបងប្អូនដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត?

^១៩មេរៀនសម្រាប់យើង។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ បងស្រីដែលធ្លាក់ទឹកចិត្តប្រហែលជានិយាយអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត ទោះជាយើងបានខំធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីជួយគាត់ក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនចង់អន់ចិត្តនឹងគាត់ទេ។ យើងមិនទុកគាត់ចោល ហើយយើងសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយយើងដើម្បីរកវិធីសម្រាលទុក្ខគាត់។—សុភ. ១៧:១៧

តើពួកអ្នកចាស់ទុំនៅសព្វថ្ងៃនេះអាចយកតម្រាប់បូអូសយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលវគ្គ២០-២១)

២០. តើអ្វីបានជួយរូថឲ្យមានកម្លាំងដើម្បីបន្ដជួយណាអូមី?

^២០សូមលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតពេលអ្នកឃើញថាពួកគេត្រូវការការលើកទឹកចិត្ត។ រូថបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះណាអូមី ប៉ុន្តែក្រោយមករូថផ្ទាល់ក៏ត្រូវការការលើកទឹកចិត្តដែរ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានជំរុញចិត្តបូអូសឲ្យលើកទឹកចិត្តរូថ។ បូអូសនិយាយទៅកាន់រូថថា៖ «សូមព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់រង្វាន់ដល់នាងស្របតាមការប្រព្រឹត្តរបស់នាង ហើយសូមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យពរជាបរិបូរដល់នាង ដោយសារនាងបានមកជ្រកក្រោមស្លាបរបស់លោក»។ ពាក្យដ៏កក់ក្ដៅទាំងនោះ បានសម្រាលទុក្ខរូថ។ រូថបានតបទៅកាន់បូអូសថា៖ «លោកបានសម្រាលទុក្ខខ្ញុំ និងលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ»។ (រូថ ២:១២, ១៣) បូអូសបានលើកទឹកចិត្តរូថពេលដែលរូថត្រូវការ ហើយនោះបានផ្ដល់កម្លាំងដល់រូថមិនឲ្យឈប់ព្យាយាមឡើយ។

២១. ដូចបានរៀបរាប់នៅអេសាយ ៣២:១, ២ តើពួកអ្នកចាស់ទុំនឹងធ្វើអ្វី?

^២១មេរៀនសម្រាប់យើង។ ជួនកាល ពួកអ្នកដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នកឯទៀតក៏ត្រូវការការលើកទឹកចិត្តផងដែរ។ ដូចបូអូសបានពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់រូថថាគាត់បានឃើញសេចក្ដីសប្បុរសដែលរូថបានបង្ហាញចំពោះណាអូមី ពួកអ្នកចាស់ទុំសរសើរបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ ពេលដែលពួកគេឃើញថាបងប្អូនទាំងនោះបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដល់អ្នកឯទៀតដែលត្រូវការជំនួយ។ ពាក្យសរសើរដ៏កក់ក្ដៅទាំងនេះ ពង្រឹងកម្លាំងចិត្តរបស់បងប្អូន ហើយនឹងជួយពួកគេឲ្យមានកម្លាំងដែលពួកគេត្រូវការដើម្បីបន្ដព្យាយាមតទៅទៀត។—សូមអាន អេសាយ ៣២:១, ២

តើពួកអ្នកដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់នឹងទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?

២២-២៣. តើទស្សនៈរបស់ណាអូមីបានផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយហេតុអ្វី? (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១៣៦:២៣, ២៦)

^២២មួយរយៈពេលក្រោយមក បូអូសបានបង្ហាញចិត្តទូលាយដោយផ្ដល់អាហារយ៉ាងបរិបូរដល់រូថនិងណាអូមី។ (រូថ ២:១៤-១៨) តើណាអូមីមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះចិត្តទូលាយរបស់បូអូស? ណាអូមីនិយាយថា៖ «សូមឲ្យគាត់ទទួលពរពីព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះដែលតែងតែមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះមនុស្សរស់និងមនុស្សស្លាប់»។ (រូថ ២:២០ក) ណាអូមីបានកែប្រែទស្សនៈរបស់គាត់! ពីមុនគាត់ធ្លាប់និយាយទាំងទឹកភ្នែកថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ា... បានទាស់នឹងខ្ញុំ»។ ប៉ុន្តែឥឡូវគាត់និយាយដោយអរសប្បាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ា... តែងតែមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់»។ ហេតុអ្វីណាអូមីផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈរបស់គាត់?

^២៣ណាអូមីចាប់ផ្ដើមយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលបោះបង់ចោលគាត់ទេ។ លោកបានប្រើរូថដើម្បីផ្ដល់ការគាំទ្រដែលគាត់ត្រូវការពេលធ្វើដំណើរទៅស្រុកយូដា។ (រូថ ១:១៦) ណាអូមីក៏យល់ថា ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើបូអូសដើម្បីជួយទាំងគាត់ ទាំងរូថ។ (រូថ ២:១៩, ២០ខ) ណាអូមីច្បាស់ជាគិតថា ‹ឥឡូវខ្ញុំយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលបោះបង់ចោលខ្ញុំទេ លោកបាននៅជាមួយខ្ញុំរហូត!›។ (សូមអាន ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១៣៦:២៣, ២៦) ណាអូមីច្បាស់ជាមានចិត្តកតញ្ញូដែលរូថនិងបូអូសមិនបានឈប់ព្យាយាមជួយគាត់។ យើងអាចស្រមៃឃើញថាពួកគេទាំងអស់គ្នាសប្បាយចិត្តជាខ្លាំងដែលណាអូមីមានអំណរឡើងវិញ និងមានកម្លាំងចិត្តក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។

២៤. ហេតុអ្វីយើងចង់បន្តបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ?

^២៤តើយើងបានរៀនអ្វីអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ពីសៀវភៅរូថ? សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ជំរុញចិត្តយើងឲ្យមិនឈប់ព្យាយាមជួយបងប្អូនដែលកើតទុក្ខ ហើយធ្វើការលះបង់ផ្សេងៗដើម្បីជួយពួកគេ។ ពេលពួកអ្នកចាស់ទុំឃើញបងប្អូនបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នកឯទៀត ពួកគេសរសើរបងប្អូនទាំងនោះយ៉ាងកក់ក្ដៅ។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងឃើញបងប្អូនដែលពិបាកចិត្ត មានអំណរនិងកម្លាំងចិត្តឡើងវិញក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា យើងសប្បាយចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ (សកម្ម. ២០:៣៥) ប៉ុន្តែ តើអ្វីជាមូលហេតុដ៏សំខាន់បំផុតដែលយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់? គឺដោយសារយើងចង់យកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា និងធ្វើឲ្យលោកដែលជាព្រះដែល«មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់... ជាបរិបូរ»ពេញចិត្ត។—ដច. ៣៤:៦; ចសព. ៣៣:២២

តើអ្នកចាំឬទេ?

តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់និងភាពស្មោះត្រង់ខុសគ្នាយ៉ាងណា?
តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់បូអូសនិងរូថក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នកឯទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច?
តើយើងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់?

ចម្រៀងលេខ១៣០ យើងត្រូវចេះអភ័យទោស

^ វគ្គ 5 ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ។ យើងអាចយល់កាន់តែច្បាស់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ ដោយគិតពិចារណាអំពីរបៀបដែលអ្នកបម្រើខ្លះរបស់ព្រះនៅសម័យបុរាណបានបង្ហាញគុណសម្បត្តិនេះ។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីគំរូរបស់រូថ ណាអូមី និងបូអូស។

^ វគ្គ 8 ដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតពីអត្ថបទនេះ សូមអានរូថ ជំពូក ១ និង ⁠២ដោយខ្លួនឯង។

^ វគ្គ 17 ដោយសារយើងកំពុងពិចារណាអំពីកំណត់ហេតុរបស់ណាអូមី យើងប្រើឧទាហរណ៍អំពីបងស្រីដែលមានសេចក្ដីត្រូវការ។ ប៉ុន្តែ ចំណុចផ្សេងៗក្នុងអត្ថបទនេះក៏ជាប់ទាក់ទងនឹងបងប្អូនប្រុសដែរ។

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម សម្រាប់សិក្សា