អត្ថបទសិក្សា ១៩
តើសៀវភៅការបើកបង្ហាញជាប់ទាក់ទងនឹងអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេចនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
«អ្នកណាដែលអានទំនាយនេះឲ្យអ្នកឯទៀតស្ដាប់ . . . មានសុភមង្គលហើយ»។—បប. ១:៣
ចម្រៀងលេខ១៥ ចូរសរសើរបុត្រច្បងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា!
សេចក្ដីសង្ខេប *
១-២. តើអ្វីជាមូលហេតុមួយដែលយើងគួរចាប់អារម្មណ៍នឹងសៀវភៅការបើកបង្ហាញ?
តើបុគ្គលណាម្នាក់ធ្លាប់អញ្ជើញអ្នកឲ្យមើលកម្រងរូបថតរបស់គាត់ឬទេ? ពេលអ្នកមើលរូបថតនោះ អ្នកឃើញមនុស្សជាច្រើនដែលអ្នកមិនស្គាល់។ ប៉ុន្តែពេលដល់រូបថតមួយ អ្នកផ្អាក ហើយសម្លឹងមើលរូបថតនោះយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះមានអ្នកនៅក្នុងរូបថតនោះ។ កាលដែលអ្នកសម្លឹងមើលរូបថតនោះអ្នកខំរកនឹកថា តើរូបថតនោះបានត្រូវថតនៅពេលណា និងនៅកន្លែងណា? អ្នកក៏ខំរកនឹកអំពីបុគ្គលផ្សេងទៀតដែលនៅក្នុងរូបថតនោះដែរ។ រូបថតនោះពិតជាមានន័យចំពោះអ្នក។
២ សៀវភៅការបើកបង្ហាញប្រៀបដូចជារូបថតនោះ។ ហេតុអ្វី? យ៉ាងហោចណាស់មានមូលហេតុពីរ។ ទី១ សៀវភៅនេះបានត្រូវសរសេរសម្រាប់យើង។ នៅខដំបូងចែងថា៖ «ការបើកបង្ហាញដោយលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ជាអ្វីដែលព្រះបានផ្ដល់ឲ្យលោក ដើម្បីបង្ហាញពួកខ្ញុំបម្រើរបស់លោកឲ្យឃើញអ្វីដែលត្រូវកើតឡើងក្នុងពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ»។ (បប. ១:១) ដូច្នេះអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរក្នុងសៀវភៅនោះ មិនមែនសម្រាប់មនុស្សទូទៅទេ ប៉ុន្តែគឺសម្រាប់យើងដែលជាអ្នកបម្រើព្រះដែលបានប្រគល់ខ្លួនជូនលោក។ ក្នុងនាមជារាស្ត្រព្រះ យើងមិនគួរភ្ញាក់ផ្អើលទេ ពេលដែលយើងដឹងថាយើងមានចំណែកក្នុងការសម្រេចទំនាយនៅសៀវភៅដ៏គួរឲ្យរំភើបនេះ។ ដូច្នេះ ពេលដែលយើងអានសៀវភៅការបើកបង្ហាញ យើងកំពុងអានអំពីអ្វីដែលជាប់ទាក់ទងនឹងយើងផ្ទាល់។
៣-៤. យោងទៅតាមសៀវភៅការបើកបង្ហាញ តើទំនាយនៅក្នុងសៀវភៅនោះត្រូវសម្រេចនៅពេលណា ហើយតើនោះគួរមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើយើងម្នាក់ៗ?
៣ មូលហេតុទី២ដែលយើងគួរចាប់អារម្មណ៍នឹងទំនាយនៅសៀវភៅការបើកបង្ហាញ គឺដោយសារពេលវេលានៃការសម្រេចទំនាយទាំងនោះ។ សាវ័កយ៉ូហានមានវ័យចាស់ពេលគាត់បានបញ្ជាក់អំពីពេលវេលានោះ។ គាត់និយាយថា៖ «ដោយឥទ្ធិពលនៃឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ ខ្ញុំបាននៅក្នុងថ្ងៃរបស់លោកម្ចាស់»។ (បប. ១:១០) ពេលដែលយ៉ូហានបានសរសេរពាក្យទាំងនេះ ប្រហែលជានៅឆ្នាំ៩៦ គ.ស. «ថ្ងៃរបស់លោកម្ចាស់»គឺនៅយូរទៀត។ (ម៉ាថ. ២៥:១៤, ១៩; លូក. ១៩:១២) ប៉ុន្តែ យោងទៅតាមទំនាយក្នុងគម្ពីរ ថ្ងៃនោះបានចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ១៩១៤ពេលដែលលោកយេស៊ូបានទៅជាស្ដេចនៅស្ថានសួគ៌។ ចាប់ពីឆ្នាំនោះមក ទំនាយនៅការបើកបង្ហាញដែលជាប់ទាក់ទងនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះ បានចាប់ផ្ដើមក្លាយទៅជាការពិត។ ឥឡូវយើងកំពុងរស់នៅក្នុង«ថ្ងៃរបស់លោកម្ចាស់»!
៤ ដោយសារយើងកំពុងរស់នៅក្នុងគ្រាដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្តនេះ យើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសចំពោះយោបល់ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលបានត្រូវកត់ទុកនៅការបើកបង្ហាញ ១:៣ដែលថា៖ «អ្នកណាដែលអានទំនាយនេះឲ្យអ្នកឯទៀតស្ដាប់ និងអ្នកណាដែលឮ រួចប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរក្នុងទំនាយនេះ អ្នកទាំងនោះមានសុភមង្គលហើយ ពីព្រោះពេលកំណត់គឺជិតដល់ហើយ»។ មែនហើយ យើងត្រូវ«អានទំនាយនេះឲ្យអ្នកឯទៀតស្ដាប់» យើងក៏ត្រូវ«ឮ» និង«ប្រព្រឹត្តតាម»ផងដែរ។ ប៉ុន្តែ តើយើងត្រូវប្រព្រឹត្តតាមពាក្យណាខ្លះ?
ចូរធ្វើឲ្យប្រាកដថាការគោរពប្រណិប័តន៍របស់អ្នកធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ត
៥. តើសៀវភៅការបើកបង្ហាញបញ្ជាក់យ៉ាងណាថា យើងត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដថាការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើងនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត?
៥ ចាប់ពីជំពូកទី១នៃសៀវភៅការបើកបង្ហាញ យើងរៀនថាលោកយេស៊ូដឹងអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់រាស្ត្រលោក។ (បប. ១:១២-១៦, ២០; ២:១) លោកយេស៊ូបានបង្ហាញថាលោកដឹងអំពីអ្វីទាំងនេះ តាមរយៈដំណឹងដែលលោកបានផ្ញើដល់ក្រុមជំនុំ៧នៅតំបន់អាស៊ីប៉ែកខាងលិច។ ក្នុងដំណឹងទាំងនោះ លោកយេស៊ូបានឲ្យការណែនាំជាក់លាក់ដើម្បីជួយគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១ធ្វើឲ្យប្រាកដថាការគោរពប្រណិប័តន៍របស់ពួកគេនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ បន្ថែមទៅទៀត អ្វីដែលបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងដំណឹងទាំងនោះជាប់ទាក់ទងនឹងរាស្ត្រទាំងអស់របស់ព្រះនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ តើយើងទាញយកមេរៀនអ្វី? លោកយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាអ្នកដឹកនាំរបស់យើងដឹងច្បាស់ថា យើងមានចំណងមិត្តភាពល្អជាមួយព្រះយេហូវ៉ាឬយ៉ាងណា។ លោកដឹកនាំនិងការពារយើង ហើយលោកឃើញអ្វីៗទាំងអស់។ លោកដឹងអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីបន្ដទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា។ តើលោកយេស៊ូបានផ្ដល់ការណែនាំអ្វីដែលយើងត្រូវប្រព្រឹត្តតាមនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
៦. (ក) យោងទៅតាមដំណឹងរបស់លោកយេស៊ូនៅការបើកបង្ហាញ ២:៣, ៤ តើក្រុមជំនុំនៅក្រុងអេភេសូរមានបញ្ហាអ្វី? (ខ) តើយើងទាញយកមេរៀនអ្វីពីនេះ?
៦ សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ២:៣, ៤។ យើងមិនត្រូវបាត់បង់សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានកាលពីដើមដំបូងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ដំណឹងរបស់លោកយេស៊ូចំពោះបងប្អូននៅក្នុងក្រុមជំនុំនាក្រុងអេភេសូរបង្ហាញថាពួកគេបានស៊ូទ្រាំ ហើយបានបន្ដបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាពួកគេមានការពិបាកផ្សេងៗក្ដី។ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានបាត់បង់សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលពួកគេធ្លាប់មានកាលពីដើមដំបូង។ ពួកគេត្រូវបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះឡើងវិញ។ បើពុំនោះទេ ការគោរពប្រណិប័តន៍របស់ពួកគេនឹងមិនធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តឡើយ។ ស្រដៀងគ្នាដែរនៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងមិនមែនចេះតែស៊ូទ្រាំប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងក៏ត្រូវស៊ូទ្រាំដោយមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវផងដែរ។ ព្រះរបស់យើងមិនគ្រាន់តែចាប់អារម្មណ៍នឹងអ្វីដែលយើងធ្វើប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ចាប់អារម្មណ៍នឹងមូលហេតុដែលយើងធ្វើអ្វីនោះដែរ។ បំណងចិត្តរបស់យើងគឺសំខាន់ចំពោះលោក ដោយសារលោកចង់ឲ្យការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើងមានមូលដ្ឋានលើចិត្តកតញ្ញូនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះលោក។—សុភ. ១៦:២; ម៉ាក. ១២:២៩, ៣០
៧. (ក) ដូចបានបង្ហាញនៅការបើកបង្ហាញ ៣:១-៣ តើបងប្អូននៅក្រុមជំនុំនាក្រុងសាដេសមានបញ្ហាអ្វី? (ខ) តើយើងត្រូវធ្វើអ្វី?
៧ សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ៣:១-៣។ យើងត្រូវភ្ញាក់ដឹងខ្លួនជានិច្ច។ បងប្អូននៅក្រុមជំនុំនាក្រុងសាដេសមានបញ្ហាផ្សេងពីនោះ។ ទោះជាពួកគេធ្លាប់ជាប់រវល់ក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាពីមុនក្ដី ពួកគេបានបាត់បង់ចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងការបម្រើលោកនៅពេលក្រោយមក។ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកគេឲ្យ«ភ្ញាក់ខ្លួន»។ តើយើងទាញយកមេរៀនដែលទុកជាការព្រមានអ្វី? ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនបំភ្លេចការដែលយើងបានធ្វើទេ។ (ហេ. ៦:១០) តែយើងមិនគួរអាងថាដោយសារយើងបានបម្រើលោកនៅអតីតកាល យើងមិនចាំបាច់បម្រើលោកយ៉ាងខ្នះខ្នែងនៅបច្ចុប្បន្ននេះឡើយ។ ទោះជាយើងប្រហែលជាមិនអាចធ្វើច្រើនដូចពីមុនក្ដី យើងត្រូវបន្ដជាប់រវល់ក្នុង«កិច្ចការដ៏ច្រើនរបស់លោកម្ចាស់» ដោយបន្ដភ្ញាក់ដឹងខ្លួនជានិច្ចរហូតដល់ទីបញ្ចប់។—១កូ. ១៥:៥៨; ម៉ាថ. ២៤:១៣; ម៉ាក. ១៣:៣៣
៨. តើយើងទាញយកមេរៀនអ្វីពីពាក្យរបស់លោកយេស៊ូទៅកាន់បងប្អូននៅក្រុងឡៅឌីសេ ដែលបានត្រូវកត់ទុកនៅការបើកបង្ហាញ ៣:១៥-១៧?
៨ សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ៣:១៥-១៧។ យើងត្រូវគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងខ្នះខ្នែងនិងដោយអស់ពីចិត្ត។ ដំណឹងរបស់លោកយេស៊ូទៅកាន់បងប្អូននៅក្រុងឡៅឌីសេ បង្ហាញថាពួកគេមានបញ្ហាផ្សេងទៀត។ គម្ពីរចែងថា ពួកគេ«ក្ដៅឧណ្ហៗ» ឬមិនខ្នះខ្នែងក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍របស់ពួកគេ។ ហេតុនេះ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកគេថាពួកគេមាន«ទុក្ខវេទនា [និង]គួរឲ្យអាណិត»។ ពួកគេត្រូវមានចិត្តខ្នះខ្នែងជាខ្លាំងចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងការគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (បប. ៣:១៩) តើយើងទាញយកមេរៀនអ្វី? បើចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់យើងបានរសាយទៅ យើងត្រូវមានចិត្តកតញ្ញូកាន់តែខ្លាំងចំពោះអ្វីល្អៗទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ានិងអង្គការលោកផ្ដល់ឲ្យយើង។ (បប. ៣:១៨) យើងមិនគួរខំប្រឹងឲ្យមានជីវិតសុខស្រួលនៅឥឡូវនេះ រហូតដល់លែងចាត់ទុកការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាថាជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតយើងឡើយ។
៩. ដូចបានបញ្ជាក់ក្នុងដំណឹងរបស់លោកយេស៊ូទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងពើកាម៉ុម និងក្រុងធាទេរ៉ា តើយើងត្រូវជៀសវាងពីអ្វី?
៩ យើងត្រូវបដិសេធសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿ។ លោកយេស៊ូបានប្រដៅតម្រង់គ្រិស្តសាសនិកខ្លះនៅក្រុងពើកាម៉ុម ចំពោះការបង្កឲ្យមានការបែកបាក់គ្នា និងការលើកស្ទួយនិកាយផ្សេងៗ។ (បប. ២:១៤-១៦) លោកបានសរសើរបងប្អូននៅក្រុងធាទេរ៉ា ដែលបានជៀសវាងពី«សេចក្ដីជ្រាលជ្រៅរបស់សាថាន» ហើយលោកបានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យ«កាន់ខ្ជាប់តាម»សេចក្ដីពិត។ (បប. ២:២៤-២៦) គ្រិស្តសាសនិកនៅទីនោះដែលមានជំនឿខ្សោយ ដែលបានចាប់ផ្ដើមធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិត ត្រូវប្រែចិត្ត។ ចុះយ៉ាងណាយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះវិញ? យើងត្រូវបដិសេធសេចក្ដីបង្រៀនណាដែលប្រឆាំងនឹងទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿប្រហែលជា«ធ្វើឫកពាជាមនុស្សមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះ» តែពួកគេ«មិនព្រមទទួលឥទ្ធិពលពីភក្ដីភាពនោះទេ»។ (២ធី. ៣:៥) ពេលដែលយើងសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះយ៉ាងល្អ យើងនឹងស្រួលជាងក្នុងការសម្គាល់និងបដិសេធសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិត។—២ធី. ៣:១៤-១៧; យូ. ៣, ៤
១០. តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីថែមទៀតពីប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូទៅកាន់ក្រុមជំនុំនាក្រុងពើកាម៉ុម និងក្រុងធាទេរ៉ា?
១០ យើងត្រូវបដិសេធអំពើប្រាសចាកសីលធម៌គ្រប់ប្រភេទ។ បងប្អូននៅក្រុងពើកាម៉ុម និងក្រុងធាទេរ៉ាមានបញ្ហាមួយទៀត។ លោកយេស៊ូបានផ្ដន្ទាទោសគ្រិស្តសាសនិកខ្លះនៅក្នុងក្រុមជំនុំទាំងនោះចំពោះការមិនបដិសេធអំពើប្រាសចាកសីលធម៌។ (បប. ២:១៤, ២០) តើយើងទាញយកមេរៀនអ្វី? ទោះជាយើងបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយនៅឥឡូវនេះមានឯកសិទ្ធិច្រើនក្ដី យើងមិនអាចរំពឹងថាលោកនឹងឲ្យយើងប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ឡើយ។ (១សាំ. ១៥:២២; ១ពេ. ២:១៦) ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យយើងកាន់តាមខ្នាតតម្រាសីលធម៌ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់លោកយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន មិនថាខ្នាតតម្រារបស់ពិភពលោកនេះថោកទាបទៅៗក្ដី។—អេភ. ៦:១១-១៣
១១. តើយើងបានរៀនអ្វីរហូតមកដល់ត្រឹមនេះ? (សូមមើលផងដែរនូវប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា « មេរៀនសម្រាប់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ»)
១១ មកដល់ត្រឹមនេះ តើយើងបានរៀនអ្វីខ្លះ? យើងឃើញថាយើងត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដថា ការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើងនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ បើយើងកំពុងធ្វើអ្វីដែលអាចនាំឲ្យព្រះមិនពេញចិត្តនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង យើងត្រូវធ្វើការកែប្រែភ្លាមៗដើម្បីយើងអាចទទួលការពេញចិត្តពីលោក។ (បប. ២:៥, ១៦; ៣:៣, ១៦) ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានលើកបញ្ជាក់អំពីអ្វីផ្សេងទៀតក្នុងដំណឹងរបស់លោកទៅកាន់ក្រុមជំនុំនានា។ តើនោះជាអ្វី?
ចូរសុខចិត្តស៊ូទ្រាំនឹងការបៀតបៀន
ក្រោយពីសាថានបានត្រូវបណ្ដេញចេញពីស្ថានសួគ៌ តើវាបានវាយប្រហាររាស្ត្ររបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលវគ្គ១២-១៦)
១២. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីដំណឹងរបស់លោកយេស៊ូចំពោះបងប្អូននៅក្រុងស្មៀរណា និងក្រុងភីឡាដិលភា? (ការបើកបង្ហាញ ២:១០)
១២ ឥឡូវ សូមយើងពិចារណាអំពីដំណឹងរបស់លោកយេស៊ូទៅកាន់ក្រុមជំនុំនាក្រុងស្មៀរណានិងក្រុងភីឡាដិលភា។ លោកបានប្រាប់គ្រិស្តសាសនិកនៅទីនោះ កុំឲ្យខ្លាចការបៀតបៀន ដោយសារព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យរង្វាន់ពួកគេ បើពួកគេរក្សាភាពស្មោះត្រង់។ (សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ២:១០; ៣:១០) តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីនៅសព្វថ្ងៃនេះ? យើងត្រូវរំពឹងថាយើងនឹងជួបការបៀតបៀន ហើយយើងក៏ត្រូវសុខចិត្តស៊ូទ្រាំនឹងការបៀតបៀននោះដែរ។ (ម៉ាថ. ២៤:៩, ១៣; ២កូ. ១២:១០) ហេតុអ្វីការរំលឹកនេះគឺសំខាន់?
១៣-១៤. តើព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅការបើកបង្ហាញ ជំពូក១២មានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើរាស្ត្រព្រះ?
១៣ សៀវភៅការបើកបង្ហាញប្រាប់យើងថារាស្ត្រព្រះនឹងទទួលការបៀតបៀននៅសម័យរបស់យើង ពោលគឺនៅ«ថ្ងៃរបស់លោកម្ចាស់»។ ការបើកបង្ហាញ ជំពូក១២រៀបរាប់ថាសង្គ្រាមផ្ទុះឡើងនៅស្ថានសួគ៌ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីរាជាណាចក្រព្រះបានស្ថាបនាឡើង។ មីកែលដែលជាឈ្មោះមួយដែលសំដៅលើលោកយេស៊ូគ្រិស្ត និងបណ្ដាទេវតារបស់លោកបានច្បាំងនឹងសាថាន ព្រមទាំងពួកវិញ្ញាណកំណាច។ (បប. ១២:៧, ៨) ជាលទ្ធផល ពួកសត្រូវទាំងនេះរបស់ព្រះ បានបរាជ័យ និងបានត្រូវបោះទម្លាក់មកផែនដី ហើយនាំឲ្យមានទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងដល់មនុស្សជាតិ។ (បប. ១២:៩, ១២) ប៉ុន្តែ តើអ្វីបានកើតឡើងចំពោះរាស្ត្រព្រះ?
១៤ បន្ទាប់មក សៀវភៅការបើកបង្ហាញប្រាប់យើងអំពីប្រតិកម្មរបស់សាថាន។ វាលែងអាចចូលទៅស្ថានសួគ៌បានទៀតទេ ដូច្នេះវាវាយប្រហារអ្នកបម្រើព្រះដែលបានត្រូវរើសតាំងនៅផែនដី។ ពួកអ្នករើសតាំងទាំងនេះជាតំណាងនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយពួកគេមាន«កិច្ចការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីលោកយេស៊ូ»។ (បប. ១២:១៧; ២កូ. ៥:២០; អេភ. ៦:១៩, ២០) តើទំនាយនេះបានត្រូវសម្រេចយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥. តើ«សាក្សីពីរនាក់»ដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅការបើកបង្ហាញ ជំពូក១១ជាតំណាងអ្នកណា ហើយតើអ្វីបានកើតឡើងចំពោះពួកគេ?
១៥ សាថានបានបណ្ដាលឲ្យសត្រូវរបស់ព្រះវាយប្រហារលើបងប្រុសៗដែលបានត្រូវរើសតាំងដែលនាំមុខក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រ។ បុរសទាំងនេះបានត្រូវតំណាងដោយ«សាក្សីពីរនាក់»ក្នុងសៀវភៅការបើកបង្ហាញដែលបានត្រូវគេសម្លាប់។ * (បប. ១១:៣, ៧-១១) នៅឆ្នាំ១៩១៨ បងប្រុស៨នាក់ដែលនាំមុខក្នុងអង្គការព្រះបានត្រូវគេចោទប្រកាន់មិនពិត ប្រកាសថាមានទោស និងឲ្យជាប់គុកអស់រយៈពេលយូរ។ មនុស្សភាគច្រើនបានគិតថាកិច្ចការរបស់ពួកអ្នករើសតាំងទាំងនេះបានត្រូវបញ្ឈប់។
១៦. តើព្រឹត្តិការណ៍ដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលអ្វីបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩១៩ ប៉ុន្តែតើសាថានបានបន្តធ្វើអ្វីតាំងពីពេលនោះមក?
១៦ ទំនាយនៅការបើកបង្ហាញ ជំពូក១១ក៏ប្រាប់ថា ក្រោយពីមួយរយៈពេលខ្លី «សាក្សីពីរនាក់»នឹងមានជីវិតឡើងវិញ។ ទំនាយនេះបានត្រូវសម្រេចតាមរបៀបដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលមិនដល់មួយឆ្នាំក្រោយពីបងប្រុសទាំងនោះបានត្រូវគេដាក់គុក។ នៅដើមឆ្នាំ១៩១៩ បងប្រុសដែលព្រះបានរើសតាំងទាំងនេះ បានត្រូវដោះលែងពីគុក ហើយក្រោយមកពាក្យបណ្ដឹងបានត្រូវលើកចោល។ ភ្លាមៗនោះបងប្រុសទាំងនោះបានចាប់ផ្ដើមនាំមុខម្ដងទៀតក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនិងបង្រៀន។ ប៉ុន្តែ នេះមិនបានបញ្ឈប់ការវាយប្រហាររបស់សាថានមកលើរាស្ត្រព្រះឡើយ។ តាំងពីពេលនោះមក សាថានបានបណ្ដាលឲ្យមានការបៀតបៀនជាច្រើនដូច«ទន្លេ»ទាស់នឹងរាស្ត្រព្រះទាំងអស់។ (បប. ១២:១៥) ពិតមែន នេះតម្រូវឲ្យយើងម្នាក់ៗ«ចេះស៊ូទ្រាំនិងមានជំនឿ»។—បប. ១៣:១០
ចូរចូលរួមយ៉ាងពេញលេញក្នុងកិច្ចការដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យយើង
១៧. ទោះជារាស្ត្រព្រះបានត្រូវសាថានវាយប្រហារក្ដី តើពួកគេបានទទួលជំនួយដែលនឹកស្មានមិនដល់អ្វី?
១៧ បន្ទាប់មក សៀវភៅការបើកបង្ហាញ ជំពូក១២រៀបរាប់ថារាស្ត្រព្រះនឹងទទួលជំនួយខ្លះពីប្រភពមួយដែលនឹកស្មានមិនដល់។ «ផែនដី»ហាក់ដូចជាលេប«ទឹកទន្លេ»ឬការបៀតបៀន។ (បប. ១២:១៦) នេះជាអ្វីដែលបានកើតឡើងមែន។ ជួនកាល ផ្នែកផ្សេងៗនៃពិភពលោករបស់សាថានដែលមានគំនិតសមហេតុសមផលជាង ដូចជាប្រព័ន្ធតុលាការខ្លះៗ បានជួយរាស្ត្រព្រះ។ ជាច្រើនដង អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាបានឈ្នះរឿងក្ដី ហើយនោះបានឲ្យពួកគេមានសេរីភាពមួយកម្រិត។ តើពួកគេប្រើសេរីភាពនោះយ៉ាងដូចម្ដេច? ពួកគេបានប្រើឱកាសនោះយ៉ាងឈ្លាសវៃដើម្បីធ្វើកិច្ចការដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពួកគេ។ (១កូ. ១៦:៩) តើកិច្ចការនេះរួមបញ្ចូលអ្វី?
តើរាស្ត្ររបស់ព្រះប្រកាសផ្សាយដំណឹងពីរយ៉ាងអ្វី? (សូមមើលវគ្គ១៨-១៩)
១៨. នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ តើកិច្ចការចម្បងរបស់យើងគឺជាអ្វី?
១៨ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ទុកជាមុនថារាស្ត្រលោកនឹងប្រកាស‹ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រព្រះ› នៅទូទាំងផែនដីមុនទីបញ្ចប់មកដល់។ (ម៉ាថ. ២៤:១៤) ពេលពួកគេធ្វើដូច្នេះ ពួកគេទទួលជំនួយពីពួកទេវតាដែល«មានដំណឹងល្អដែលស្ថិតស្ថេរ ជាដំណឹងសម្រាប់ប្រកាសប្រាប់ដល់អស់អ្នកដែលអាស្រ័យនៅផែនដី ដល់គ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ គ្រប់ភាសា និងគ្រប់ជនជាតិ»។—បប. ១៤:៦
១៩. តើពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវផ្សព្វផ្សាយអំពីដំណឹងអ្វីទៀត?
១៩ រាស្ត្ររបស់ព្រះមិនគ្រាន់តែត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រលោកប៉ុណ្ណោះទេ តែពួកគេក៏ត្រូវគាំទ្រកិច្ចការរបស់ពួកទេវតាដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅការបើកបង្ហាញ ជំពូក៨ដល់១០។ ទេវតាទាំងនេះប្រកាសអំពីទុក្ខវេទនាជាបន្តបន្ទាប់ចំពោះពួកអ្នកដែលបដិសេធរាជាណាចក្រព្រះ។ ដូច្នេះ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសដំណឹងអំពីការវិនិច្ឆ័យដែលប្រៀបដូចជា«ដុំទឹកកកនិងភ្លើង» ហើយដែលពន្យល់អំពីការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះទៅលើផ្នែកផ្សេងៗនៃពិភពលោកដ៏អាក្រក់របស់សាថាន។ (បប. ៨:៧, ១៣) មនុស្សត្រូវដឹងថាទីបញ្ចប់គឺជិតមកដល់ហើយ ដើម្បីពួកគេអាចធ្វើការកែប្រែធំៗក្នុងជីវិត ហើយរួចជីវិតនៅថ្ងៃនៃសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (សេផ. ២:២, ៣) មនុស្សទូទៅមិនចូលចិត្តស្ដាប់ដំណឹងនេះទេ ដូច្នេះយើងត្រូវមានចិត្តក្លាហានដើម្បីប្រកាសអំពីដំណឹងនេះ។ ក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង ដំណឹងអំពីការវិនិច្ឆ័យចុងក្រោយនឹងកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅ។—បប. ១៦:២១
ចូរប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរក្នុងទំនាយនេះ
២០. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះនៅក្នុងអត្ថបទពីរបន្ទាប់?
២០ យើងពិតជាត្រូវប្រព្រឹត្តតាម«អ្វីដែលបានត្រូវសរសេរក្នុងទំនាយនេះ» ដោយសារការសម្រេចនៃពាក្យនៅសៀវភៅការបើកបង្ហាញជាប់ទាក់ទងនឹងយើង។ (បប. ១:៣) ប៉ុន្តែ តើយើងអាចស៊ូទ្រាំនឹងការបៀតបៀនយ៉ាងស្មោះត្រង់ ហើយបន្តផ្សព្វផ្សាយអំពីដំណឹងទាំងនេះយ៉ាងក្លាហានតាមរបៀបណា? យើងនឹងទទួលកម្លាំងតាមរយៈអ្វីពីរយ៉ាងគឺ ទី១តាមរយៈអ្វីដែលសៀវភៅការបើកបង្ហាញប្រាប់អំពីសត្រូវរបស់ព្រះ និងទី២តាមរយៈពរដែលយើងនឹងទទួលនៅថ្ងៃអនាគតបើយើងរក្សាភាពស្មោះត្រង់។ យើងនឹងពិចារណាអំពីប្រធានបទទាំងនេះនៅក្នុងអត្ថបទពីរបន្ទាប់។
ចម្រៀងលេខ៣២ ចូរមកខាងព្រះយេហូវ៉ា!
^ វគ្គ 5 យើងកំពុងរស់នៅគ្រាដ៏គួរឲ្យរំភើប! ទំនាយនៅសៀវភៅការបើកបង្ហាញកំពុងក្លាយជាការពិតនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ តើទំនាយទាំងនោះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើយើង? ក្នុងអត្ថបទនេះនិងអត្ថបទពីរបន្ទាប់ទៀត យើងនឹងពិចារណាអំពីព័ត៌មានខ្លះពីសៀវភៅការបើកបង្ហាញ។ អត្ថបទទាំងនេះនឹងបង្ហាញយើងអំពីរបៀបដែលយើងអាចបន្ដធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង ដោយធ្វើតាមអ្វីៗដែលបានត្រូវសរសេរក្នុងសៀវភៅការបើកបង្ហាញ។
^ វគ្គ 15 សូមមើល«សំណួរពីអ្នកអាន»ក្នុងឯកសារយោងសម្រាប់កិច្ចបម្រើនិងជីវិត កំណត់សម្រាប់កិច្ចប្រជុំ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៩ ទំព័រទី២-៣។
