អត្ថបទសិក្សា ២២

យោបល់ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាដើម្បីណែនាំយើងក្នុងជីវិត

លេង

«ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកផ្ដល់ប្រាជ្ញា»។—សុភ. ២:៦

ចម្រៀងលេខ៨៩ បើអ្នកស្ដាប់បង្គាប់ អ្នកនឹងទទួលពរបវរ

សេចក្ដីសង្ខេប *

១. ហេតុអ្វីយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការប្រាជ្ញាពីព្រះ? (សុភាសិត ៤:៧)

បើអ្នកធ្លាប់ធ្វើការសម្រេចចិត្តអំពីរឿងសំខាន់ អ្នកច្បាស់ជាបានអធិដ្ឋានសុំប្រាជ្ញាដែលអ្នកត្រូវការ។ (យ៉ា. ១:៥) ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «ប្រាជ្ញាគឺសំខាន់បំផុត»។ (សូមអាន សុភាសិត ៤:៧) សាឡូម៉ូនមិនមែនចង់និយាយអំពីប្រាជ្ញាដែលមានប្រភពពីមនុស្សទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ចង់សំដៅទៅលើប្រាជ្ញាពីព្រះយេហូវ៉ា។ (សុភ. ២:៦) ប៉ុន្តែ តើប្រាជ្ញាពីព្រះអាចជួយយើងឲ្យប្រឈមមុខនឹងការពិបាកដែលយើងជួបប្រទះនៅសព្វថ្ងៃនេះឬទេ? គឺអាច។ យើងនឹងឃើញដូច្នេះក្នុងអត្ថបទនេះ។

២. តើរបៀបមួយដែលយើងអាចមានប្រាជ្ញាពិតប្រាកដគឺជាអ្វី?

^២ របៀបមួយដែលយើងអាចមានប្រាជ្ញាពិតប្រាកដ គឺដោយសិក្សានិងធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀនរបស់បុរសពីរនាក់ដែលមានប្រាជ្ញាច្រើនលើសលប់។ ដំបូង យើងនឹងគិតពិចារណាអំពីសាឡូម៉ូន។ គម្ពីរចែងថា៖ «ព្រះបានឲ្យសាឡូម៉ូនមានប្រាជ្ញាច្រើនលើសលប់ និងសមត្ថភាពវែកញែកយ៉ាងពូកែ»។ (១បស. ៤:២៩) បន្ទាប់មក យើងនឹងពិចារណាអំពីលោកយេស៊ូដែលមានប្រាជ្ញាច្រើនជាងគេបំផុត។ (ម៉ាថ. ១២:៤២) គម្ពីរបានប្រកាសទុកជាមុនអំពីលោកយេស៊ូថា៖ «ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងសណ្ឋិតលើគាត់។ ហេតុនេះ គាត់នឹងមានប្រាជ្ញា និងការយល់ដឹងជ្រាលជ្រៅ»។—អេ. ១១:២

៣. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?

^៣ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ប្រាជ្ញាជាច្រើនដល់សាឡូម៉ូននិងលោកយេស៊ូ។ ហេតុនេះ ពួកគាត់អាចឲ្យយោបល់ល្អៗអំពីរឿងសំខាន់ៗចំពោះយើងទាំងអស់គ្នា។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាយោបល់បីក្នុងចំណោមយោបល់ទាំងនោះគឺ យើងត្រូវមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះលុយ ការងារ និងខ្លួនឯង។

ទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះលុយ

៤. ស្ដីអំពីទ្រព្យសម្បត្តិ តើមានស្ថានភាពខុសគ្នាអ្វីរវាងសាឡូម៉ូននិងលោកយេស៊ូ?

^៤ សាឡូម៉ូនជាអ្នកមានស្ដុកស្ដម្ភ ហើយគាត់បានរស់នៅក្នុងផ្ទះដ៏ល្អប្រណីតនិងមានផាសុកភាព។ (១បស. ១០:៧, ១៤, ១៥) រីឯលោកយេស៊ូវិញ លោកមិនសូវមានទ្រព្យសម្បត្តិ និងគ្មានផ្ទះផ្ទាល់ខ្លួនទេ។ (ម៉ាថ. ៨:២០) ដោយសារប្រាជ្ញារបស់បុរសទាំងពីរនាក់នេះគឺមកពីព្រះយេហូវ៉ាដូចគ្នា នោះពួកគាត់មានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិ។

៥. តើសាឡូម៉ូនមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវយ៉ាងណាចំពោះលុយ?

^៥ សាឡូម៉ូនបាននិយាយថា លុយឬប្រាក់«ជាគ្រឿងការពារ»។ (អទ. ៧:១២) បើយើងមានលុយ យើងអាចទិញអ្វីដែលយើងត្រូវការ និងប្រហែលជាអ្វីមួយចំនួនដែលយើងចង់បាន។ ប៉ុន្តែ ទោះជាសាឡូម៉ូនមានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភយ៉ាងណាក្ដី គាត់បានទទួលស្គាល់ថាមានអ្វីផ្សេងដែលសំខាន់ជាងលុយ។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានសរសេរថា៖ «មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ ប្រសើរជាងមានទ្រព្យមហាសាល»។ (សុភ. ២២:១) សាឡូម៉ូនក៏បានសង្កេតឃើញថាមនុស្សភាគច្រើនដែលស្រឡាញ់លុយ មិនសូវពេញចិត្តនឹងអ្វីដែលពួកគេមានទេ។ (អទ. ៥:១០, ១២) ម្យ៉ាងទៀត សាឡូម៉ូនបាននិយាយថា យើងមិនគួរចាត់ទុកលុយថាសំខាន់បំផុតឡើយ ដោយសារទោះជាយើងមានលុយច្រើនប៉ុណ្ណាក៏ដោយ លុយនោះអាចបាត់ទៅក្នុងមួយរំពេច។—សុភ. ២៣:៤, ៥

តើទស្សនៈរបស់យើងចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិរារាំងយើងពីការស្វែងរករាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមុនឬទេ? (សូមមើលវគ្គ៦-៧) *

៦. តើលោកយេស៊ូមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវយ៉ាងណាចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិ? (ម៉ាថាយ ៦:៣១-៣៣)

^៦ លោកយេស៊ូមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិ។ លោកសប្បាយនឹងការបរិភោគនិងការផឹក។ (លូក. ១៩:២, ៦, ៧) នៅពេលមួយ លោកបានធ្វើឲ្យទឹកទៅជាស្រាដែលមានគុណភាពល្អ។ នេះជាអព្ភូតហេតុដំបូងរបស់លោក។ (យ៉ូន. ២:១០, ១១) ម្យ៉ាងទៀត នៅថ្ងៃដែលលោកទទួលមរណភាព លោកស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ដែលមានតម្លៃថ្លៃ។ (យ៉ូន. ១៩:២៣, ២៤) ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនបានឲ្យទ្រព្យសម្បត្តិទៅជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់លោកទេ។ លោកបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមថា៖ «គ្មានអ្នកណាអាចធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់ម្ចាស់ពីរបានឡើយ . . . អ្នករាល់គ្នាមិនអាចធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះផង និងទ្រព្យសម្បត្តិផងបានឡើយ»។ (ម៉ាថ. ៦:២៤) លោកយេស៊ូបានបង្រៀនថា បើយើងស្វែងរករាជាណាចក្រជាមុន ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យប្រាកដថាយើងមានអ្វីដែលយើងត្រូវការ។—សូមអាន ម៉ាថាយ ៦:៣១-៣៣

៧. តើបងប្រុសម្នាក់បានទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះលុយ?

^៧ បងប្អូនជាច្រើនបានទទួលប្រយោជន៍ពីការធ្វើតាមយោបល់ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាពីព្រះស្ដីអំពីលុយ។ សូមគិតអំពីបងប្រុសនៅលីវម្នាក់ឈ្មោះដានីយ៉ែល។ គាត់និយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំនៅវ័យជំទង់ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តចាត់ទុកការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតខ្ញុំ»។ ដោយសារបងដានីយ៉ែលបានរក្សាជីវិតឲ្យសាមញ្ញ គាត់អាចប្រើពេលវេលានិងជំនាញរបស់គាត់ដើម្បីបំពេញភារកិច្ចផ្សេងៗក្នុងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បន្ថែមថា៖ «និយាយដោយស្មោះ ខ្ញុំមិនដែលស្ដាយក្រោយចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំទេ។ តាមពិត ខ្ញុំអាចរកលុយឲ្យបានច្រើនបាន បើខ្ញុំចាត់ទុកវាថាជារឿងសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត។ ប៉ុន្តែបើខ្ញុំធ្វើអ៊ីចឹង ខ្ញុំនឹងមិនអាចមានមិត្តភក្ដិល្អៗដូចដែលខ្ញុំមាននៅឥឡូវនេះទេ ហើយលុយក៏មិនអាចជំនួសការស្កប់ចិត្តដែលខ្ញុំទទួលពីការចាត់ទុករាជាណាចក្រព្រះថាសំខាន់បំផុតដែរ។ មិនថាមានលុយច្រើនប៉ុណ្ណាក៏ដោយ គឺមិនអាចប្រៀបស្មើនឹងពរដែលខ្ញុំបានទទួលពីព្រះយេហូវ៉ាទេ»។ យើងឃើញច្បាស់ថា ពេលយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចបម្រើព្រះ មិនមែនទៅលើលុយ យើងទទួលប្រយោជន៍។

ទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះការងារ

៨. ហេតុអ្វីយើងដឹងថាសាឡូម៉ូនមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះការងារ? (អ្នកទូន្មាន ៥:១៨, ១៩)

^៨ សាឡូម៉ូនបាននិយាយថាការងារនឿយហត់ អាចធ្វើឲ្យបុគ្គលម្នាក់សប្បាយរីករាយជាខ្លាំង។ គាត់បានហៅនេះថាជា«អំណោយពីព្រះ»។ (សូមអាន អ្នកទូន្មាន ៥:១៨, ១៩) គាត់បានសរសេរថា៖ «អស់ទាំងការងារនឿយហត់សុទ្ធតែមានប្រយោជន៍»។ (សុភ. ១៤:២៣) សាឡូម៉ូនបានដឹងថាពាក្យទាំងនោះគឺពិត។ ពីព្រោះគាត់ផ្ទាល់ជាអ្នកឧស្សាហ៍ធ្វើការ។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានសង់វិមានផ្សេងៗ ធ្វើចម្ការទំពាំងបាយជូរ ធ្វើសួន និងជីកស្រះទឹក។ គាត់ក៏បានសង់ក្រុងផ្សេងៗផងដែរ។ (១បស. ៩:១៩; អទ. ២:៤-៦) ការងារទាំងនេះធ្វើឲ្យគាត់នឿយហត់ តែសប្បាយរីករាយ។ ប៉ុន្តែ សាឡូម៉ូនដឹងថាដើម្បីសប្បាយរីករាយពិតប្រាកដ គាត់ត្រូវធ្វើលើសពីនេះទៅទៀត។ គាត់ក៏បានធ្វើអ្វីៗជាច្រើនសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានចាត់ចែងកិច្ចការសាងសង់វិហារដ៏រុងរឿងសម្រាប់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ កិច្ចការសាងសង់នោះបានត្រូវធ្វើឡើងអស់រយៈពេល៧ឆ្នាំ។ (១បស. ៦:៣៨; ៩:១) ក្រោយពីគាត់បានធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗជាច្រើន គាត់ទទួលស្គាល់ថាអ្វីសំខាន់បំផុតគឺបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់សរសេរថា៖ «ក្រោយពីបានស្ដាប់អ្វីៗទាំងអស់នេះរួចហើយ សរុបសេចក្ដីគឺ៖ ចូរគោរពកោតខ្លាចព្រះពិត ហើយធ្វើតាមបញ្ញត្តិរបស់លោកជានិច្ច»។—អទ. ១២:១៣

៩. តើតាមរបៀបណាលោកយេស៊ូធ្វើឲ្យប្រាកដថាការងារមិនសំខាន់ពេកចំពោះលោក?

^៩ លោកយេស៊ូជាអ្នកប្រឹងប្រែងធ្វើការ។ ពេលលោកនៅក្មេង លោកជាជាងឈើ។ (ម៉ាក. ៦:៣) ឪពុកម្ដាយរបស់លោកច្បាស់ជាឲ្យតម្លៃចំពោះជំនួយពីលោក កាលដែលពួកគេព្យាយាមផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារដែលមានសមាជិកច្រើន។ ដោយសារលោកយេស៊ូជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ នោះលោកអាចធ្វើកិច្ចការបានយ៉ាងល្អក្រៃលែង។ ដូច្នេះមនុស្សជាច្រើនទំនងជាចង់ឲ្យលោកធ្វើរបស់របរឲ្យពួកគេ។ លោកយេស៊ូច្បាស់ជាសប្បាយធ្វើការងារនោះ។ ទោះជាលោកឧស្សាហ៍ធ្វើការក្ដី លោកតែងតែធ្វើឲ្យប្រាកដថាលោកលៃទុកពេលដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ (យ៉ូន. ៧:១៥) ក្រោយមក ពេលលោកផ្សព្វផ្សាយពេញពេល លោកបានឲ្យយោបល់ដល់អ្នកស្ដាប់ថា៖ «កុំព្យាយាមឲ្យបានអាហារដែលខូចទៅឡើយ តែចូរព្យាយាមឲ្យបានអាហារដែលនៅស្ថិតស្ថេរ ជាអាហារដែលផ្ដល់ជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»។ (យ៉ូន. ៦:២៧) ពេលលោកថ្លែងសុន្ទរកថានៅលើភ្នំ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិទុកសម្រាប់ខ្លួននៅឯស្ថានសួគ៌»។—ម៉ាថ. ៦:២០

តើយើងអាចរក្សាឲ្យមានតុល្យភាពរវាងការងារនិងកិច្ចបម្រើព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលវគ្គ១០-១១) *

១០. បើយើងជាអ្នកធ្វើការងារល្អ តើអ្វីអាចជាបញ្ហា?

^១០ ប្រាជ្ញាពីព្រះជួយយើងឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះការងារ។ ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក យើងបានត្រូវបង្រៀនឲ្យ«ខំប្រឹងធ្វើការ»។ (អេភ. ៤:២៨) ថៅកែរបស់យើងច្រើនតែឃើញថាយើងជាមនុស្សទៀងត្រង់ និងឧស្សាហ៍ធ្វើការងារ ហើយពួកគេប្រហែលជាប្រាប់យើងថាពួកគេឲ្យតម្លៃយ៉ាងខ្លាំងចំពោះរបៀបធ្វើការរបស់យើង។ ដោយសារយើងចង់ឲ្យថៅកែរបស់យើងគិតល្អអំពីសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា យើងប្រហែលជាធ្វើការច្រើនម៉ោងជាង។ ប៉ុន្តែ បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងប្រហែលជាមិនមានពេលគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ក្រុមគ្រួសារ ឬសម្រាប់ធ្វើអ្វីផ្សេងៗចំពោះព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ យ៉ាងនេះ យើងត្រូវធ្វើការកែប្រែដើម្បីឲ្យមានតុល្យភាពក្នុងរឿងការងារ។

១១. តើប្អូនប្រុសម្នាក់បានរៀនអ្វីអំពីការមានតុល្យភាពចំពោះការងារ?

^១១ ប្អូនប្រុសម្នាក់ឈ្មោះវីល្លាមបានរៀនពីគំរូរបស់អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដែលជាអតីតថៅកែរបស់គាត់ អំពីសារៈសំខាន់នៃការមានតុល្យភាពចំពោះការងារ។ ប្អូនវីល្លាមនិយាយថា៖ «[បងប្រុសនេះ] គឺជាគំរូល្អជាអ្នកដែលចេះរក្សាតុល្យភាពក្នុងរឿងការងារ។ គាត់ធ្វើការនឿយហត់ ហើយគាត់មានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយភ្ញៀវរបស់គាត់ ដោយសារគាត់ធ្វើការល្អ។ ប៉ុន្តែនៅចុងថ្ងៃ ពេលការងារគាត់រួចរាល់ហើយ គាត់ទុកចោលការងាររបស់គាត់មួយឡែកសិន ហើយផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ និងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ ហើយដឹងទេ ក្នុងចំណោមអ្នកដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់ គាត់ជាបុគ្គលម្នាក់ដែលមានសុភមង្គលបំផុត!»។ *

ទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង

១២. តើសាឡូម៉ូនបានបង្ហាញយ៉ាងណាថាគាត់មានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង ប៉ុន្តែក្រោយមកហេតុអ្វីគាត់លែងមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវ?

^១២ ពេលសាឡូម៉ូនជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ស្មោះត្រង់ គាត់មានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង។ កាលដែលគាត់មានវ័យក្មេង គាត់បានទទួលស្គាល់កម្រិតសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន ហើយសុំការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា។ (១បស. ៣:៧-៩) នៅដើមការគ្រប់គ្រងរបស់សាឡូម៉ូន គាត់ក៏ដឹងអំពីគ្រោះថ្នាក់នៃការមានអំណួតដែរ។ គាត់បានសរសេរថា៖ «អំណួតនាំឲ្យវិនាស ហើយភាពក្រអឺតក្រទមនាំឲ្យដួលចុះ»។ (សុភ. ១៦:១៨) គួរឲ្យស្ដាយ ក្រោយមកសាឡូម៉ូនមិនធ្វើតាមយោបល់របស់ខ្លួននោះទេ។ មួយរយៈពេលក្រោយពីគាត់ទៅជាស្ដេច គាត់ចាប់ផ្ដើមមានអំណួត និងមិនអើពើនឹងតម្រូវការរបស់ព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍ ច្បាប់មួយចែងថា ស្ដេចជនជាតិហេប្រឺមិនគួរ«យកប្រពន្ធច្រើនទេ ដើម្បីកុំឲ្យចិត្តគាត់បែរចេញពីផ្លូវត្រឹមត្រូវ»។ (បច. ១៧:១៧) សាឡូម៉ូនមិនធ្វើតាមច្បាប់នោះ ហើយបានយកប្រពន្ធ៧០០នាក់ និងប្រពន្ធបន្ទាប់៣០០នាក់ ហើយពួកគេជាច្រើននាក់ជាអ្នកគោរពបូជាព្រះមិនពិត។ (១បស. ១១:១-៣) ប្រហែលជាសាឡូម៉ូនមានអារម្មណ៍ថា នេះមិននាំឲ្យមានបញ្ហាដល់គាត់ទេ។ ប៉ុន្តែក្រោយមក សាឡូម៉ូនបានរងផលវិបាក ដោយសារការមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។—១បស. ១១:៩-១៣

១៣. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីការរំពឹងគិតអំពីចិត្តរាបទាបរបស់លោកយេស៊ូ?

^១៣ លោកយេស៊ូបានរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង។ មុនលោកយេស៊ូមកផែនដី លោកបានធ្វើអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យជាច្រើនក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ តាមរយៈលោកយេស៊ូ «អ្វីៗឯទៀតទាំងអស់នៅស្ថានសួគ៌និងនៅផែនដី បានត្រូវបង្កើតមក»។ (កូឡ. ១:១៦) ពេលលោកយេស៊ូទទួលការជ្រមុជទឹក លោកទំនងជានឹកចាំអំពីអ្វីៗដែលលោកបានធ្វើពេលលោកនៅជាមួយបិតារបស់លោក។ (ម៉ាថ. ៣:១៦; យ៉ូន. ១៧:៥) ប៉ុន្តែ លោកមិនបានឲ្យការនឹកចាំអំពីអ្វីទាំងនោះធ្វើឲ្យលោកទៅជាបុគ្គលដែលមានអំណួតឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកមិនដែលលើកតម្កើងខ្លួនថាប្រសើរជាងអ្នកឯទៀតទេ។ លោកបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកថាលោកមកផែនដី មិនមែន‹ដើម្បីឲ្យគេបម្រើលោក តែបានមកដើម្បីបម្រើគេវិញ ហើយឲ្យជីវិតខ្លួនជាថ្លៃលោះសម្រាប់មនុស្សជាច្រើនផង›។ (ម៉ាថ. ២០:២៨) លោកយេស៊ូក៏បានមានប្រសាសន៍ដែរថា លោកមិនអាចធ្វើអ្វីដោយគំនិតរបស់ខ្លួនលោកផ្ទាល់បានឡើយ។ (យ៉ូន. ៥:១៩) លោកយេស៊ូបានបង្ហាញចិត្តរាបទាប ហើយលោកគឺជាគំរូល្អសម្រាប់យើង។

១៤. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីលោកយេស៊ូអំពីការមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង?

^១៤ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង។ នៅពេលមួយ លោកបានពង្រឹងទំនុកចិត្តពួកគេដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចំនួនសរសៃសក់នៅលើក្បាលអ្នករាល់គ្នា ក៏[ព្រះ]ជ្រាបដែរ»។ (ម៉ាថ. ១០:៣០) ពាក្យនេះធ្វើឲ្យយើងធូរស្រាលក្នុងចិត្តខ្លាំងណាស់ ជាពិសេសបើយើងច្រើនតែមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង។ យើងឃើញច្បាស់ថាបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ចាប់អារម្មណ៍យើងយ៉ាងខ្លាំង ហើយថាយើងមានតម្លៃចំពោះលោក។ បើព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យយើងគោរពប្រណិប័តន៍លោក ហើយលោកគិតថាយើងសមនឹងរស់នៅជារៀងរហូតក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់លោក យើងមិនគួរសង្ស័យថាព្រះយេហូវ៉ាធ្វើនោះគឺមិនត្រឹមត្រូវទេ។

តើអ្វីអាចកើតឡើងបើយើងមិនមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង? (សូមមើលវគ្គ១៥) *

១៥. (ក) តើទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានចែងយ៉ាងណាអំពីការមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង? (ខ) ដូចបានបង្ហាញនៅរូបភាពទំព័រ២៤ បើយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ខ្លាំងពេកមកលើខ្លួនឯង តើយើងអាចខកខានទទួលពរអ្វីខ្លះ?

^១៥ ប្រហែលជា១៥ឆ្នាំមុន ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានប្រាប់ថាយើងគួរមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង ដោយចែងថា៖ «យើងមិនគួរគិតថាខ្លួនល្អប្រសើររហូតដល់មានអំណួតទេ ហើយយើងមិនគួរគិតថាខ្លួនមានតម្លៃតិចពេករហូតដល់ធ្លាក់ទឹកចិត្តដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរព្យាយាមមានគំនិតសមហេតុផលចំពោះខ្លួនឯង គឺមានន័យថាយើងស្គាល់ចំណុចខ្លាំងនិងចំណុចខ្សោយរបស់ខ្លួន។ បងស្រីគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់និយាយថា៖ ‹ខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សអាក្រក់ ហើយក៏មិនមែនជាមនុស្សល្អជាងគេដែរ។ ខ្ញុំមានចំណុចល្អនិងចំណុចមិនល្អ ដូចមនុស្សគ្រប់គ្នាដែរ›»។ តើអ្នកអាចឃើញឬទេថា ការមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯងគឺមានប្រយោជន៍?

១៦. ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាឲ្យយើងការណែនាំដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា?

^១៦ តាមរយៈបណ្ដាំរបស់លោក ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យយើងការណែនាំដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា។ លោកស្រឡាញ់យើង ហើយចង់ឲ្យយើងសប្បាយរីករាយ។ (អេ. ៤៨:១៧, ១៨) ការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អបំផុតដែលយើងអាចធ្វើ និងការសម្រេចចិត្តដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងសប្បាយរីករាយពិតប្រាកដ គឺការចាត់ទុកអ្វីៗដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងជៀសវាងពីបញ្ហាជាច្រើនដែលពួកអ្នកដែលផ្ដោតអារម្មណ៍ច្រើនពេកទៅលើលុយ ការងារ ឬខ្លួនឯងជួបប្រទះ។ សូមយើងម្នាក់ៗតាំងចិត្តឲ្យមានប្រាជ្ញា និងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ារីករាយត្រេកអរ។—សុភ. ២៣:១៥

ចម្រៀងលេខ៩៤ ចូរថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះដែលបានឲ្យបណ្ដាំលោក

^ វគ្គ 5 សាឡូម៉ូននិងលោកយេស៊ូមានប្រាជ្ញាច្រើន។ ប្រភពនៃប្រាជ្ញានោះគឺព្រះយេហូវ៉ា។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងឃើញអំពីអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីយោបល់របស់សាឡូម៉ូននិងលោកយេស៊ូ ដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ ស្ដីអំពីការមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះលុយ ការងារ និងខ្លួនឯង។ យើងក៏នឹងឃើញប្រយោជន៍ដែលបងប្អូនខ្លះបានទទួលពីការធ្វើតាមយោបល់ដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ក្នុងរឿងទាំងនោះ។

^ វគ្គ 11 សូមមើលអត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា«តើតាមរបៀបណាយើងអាចរីករាយនឹងការនឿយហត់របស់ខ្លួន?» ក្នុងឯកសារយោងសម្រាប់កិច្ចបម្រើនិងជីវិត កំណត់សម្រាប់កិច្ចប្រជុំ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦ ទំព័រទី២-៤។

^ វគ្គ 51 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងចននិងបងថំគឺជាបងប្រុសវ័យក្មេងក្នុងក្រុមជំនុំដូចគ្នា។ បងចនចំណាយពេលច្រើនដើម្បីថែទាំឡានរបស់គាត់។ បងថំប្រើឡានរបស់គាត់ដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតឲ្យចូលរួមកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនិងកិច្ចប្រជុំ។

^ វគ្គ 53 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងចនធ្វើការថែមម៉ោង។ គាត់មិនចង់ឲ្យថៅកែរបស់គាត់ខកចិត្តទេ។ ដូច្នេះនៅពេលណាដែលថៅកែរបស់គាត់សុំគាត់ឲ្យថែមម៉ោង បងចនយល់ព្រម។ នៅល្ងាចនោះដែរ បងថំដែលជាជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើទៅជាមួយអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដើម្បីសួរសុខទុក្ខបងប្អូនក្នុងនាមជាគង្វាល។ ពីមុនបងថំបានពន្យល់ថៅកែរបស់គាត់ថា គាត់លៃទុកពេលល្ងាចខ្លះរាល់សប្ដាហ៍ ដើម្បីចូលរួមសកម្មភាពផ្សេងៗដែលទាក់ទងនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។

^ វគ្គ 55 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងចនផ្ដោតអារម្មណ៍ច្រើនពេកលើខ្លួនឯង។ រីឯបងថំចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាថាជាបុគ្គលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត។ ជាលទ្ធផល គាត់មានមិត្តភក្ដិថ្មីច្រើន ពេលដែលគាត់ជួយជួសជុលនិងកែលម្អសាលសន្និបាតមួយឡើងវិញ។

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម សម្រាប់សិក្សា