សំណួរពីអ្នកអាន
តើគ្រិស្ដសាសនិកគួរមានកាំភ្លើងដើម្បីការពារខ្លួនពីមនុស្សឯទៀតឬទេ?
គ្រិស្ដសាសនិកធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរពេលពួកគេសម្រេចចិត្ដអំពីរបៀបដែលពួកគេនឹងការពារខ្លួន។ គោលការណ៍ទាំងនេះបង្ហាញថាចំពោះគ្រិស្ដសាសនិក ការប្រើអាវុធផ្សេងៗដូចជាកាំភ្លើងខ្លី កាំភ្លើងវែង ឬកាំភ្លើងផ្សេងទៀតដើម្បីការពារខ្លួនពីមនុស្សឯទៀតគឺជាការខុស។ សូមគិតអំពីចំណុចដូចតទៅនេះ៖
ជីវិតមនុស្សគឺពិសិដ្ឋចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ដាវីឌដែលជាអ្នកតែងទំនុកតម្កើងបានសរសេរអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឯជ្រោះនៃជីវិត នោះនៅជាមួយនឹងទ្រង់»។ (ទំនុកតម្កើង ៣៦:៩) ហេតុនេះ ពេលគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់សម្រេចចិត្ដការពារខ្លួនឬការពារអ្វីដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្លួន គាត់នឹងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជៀសវាងពីការធ្វើអ្វីដែលនឹងនាំឲ្យគាត់មានទោសឈាម ពោលគឺការធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតស្លាប់។—ចោទិយកថា ២២:៨; ទំនុកតម្កើង ៥១:១៤
គឺជាការពិតដែលអ្វីណាក៏ដោយដែលបុគ្គលម្នាក់ប្រើដើម្បីការពារខ្លួនអាចនាំឲ្យបុគ្គលនោះមានទោសឈាម។ ប៉ុន្ដែ កាំភ្លើងធ្វើឲ្យងាយស្រួលជាងក្នុងការសម្លាប់អ្នកឯទៀត មិនថាដោយចេតនាឬដោយគ្មានចេតនាទេ។ * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់) ម្យ៉ាងទៀត អ្នកដែលមកវាយប្រហារបុគ្គលណាម្នាក់ប្រហែលជាភ័យរួចហើយ ដូច្នេះបើគាត់ឃើញកាំភ្លើង នោះអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់កាន់តែខ្លាំង ហើយប្រហែលជាបុគ្គលណាម្នាក់អាចស្លាប់។
នៅយប់មុនដែលលោកយេស៊ូបានស្លាប់ លោកបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកឲ្យយកដាវជាប់ខ្លួន តែនេះមិនមែនដើម្បីពួកគេអាចការពារខ្លួនទេ។ (លូកា ២២:៣៦, ៣៨) ផ្ទុយទៅវិញ លោកយេស៊ូចង់បង្រៀនពួកគេនូវមេរៀនដ៏សំខាន់មួយ ពោលគឺអ្នកកាន់តាមលោកមិនគួរប្រព្រឹត្ដអំពើហិង្សាសូម្បីតែពេលពួកគេប្រឈមមុខនឹងក្រុមមនុស្សដែលមានអាវុធក៏ដោយ។ (លូកា ២២:៥២) ក្រោយពេត្រុសបានប្រើដាវរបស់គាត់ដើម្បីវាយប្រហារខ្ញុំបម្រើរបស់សម្ដេចសង្ឃ លោកយេស៊ូបានបង្គាប់ពេត្រុសថា៖ «ចូរស៊កដាវរបស់អ្នកទៅក្នុងស្រោមវិញ»។ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូបានប្រាប់អំពីគោលការណ៍មួយដែលនៅតែណែនាំគ្រិស្ដសាសនិកនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ គឺថា៖ «អស់អ្នកដែលប្រើដាវក៏នឹងស្លាប់ដោយដាវដែរ»។—ម៉ាថាយ ២៦:៥១, ៥២
ដូចដែលបានត្រូវប្រកាសទុកជាមុននៅមីកា ៤:៣ រាស្ដ្ររបស់ព្រះនឹង«ដំដាវរបស់គេធ្វើជាផាល ហើយលំពែងគេធ្វើជាដង្កាវ»។ គ្រិស្ដសាសនិកពិតបានត្រូវគេស្គាល់ថាជាអ្នកដែលធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព។ ពួកគេធ្វើតាមបង្គាប់ដែលព្រះបានផ្ដល់ឲ្យតាមរយៈសាវ័កប៉ូល ដែលថា៖ «កុំតបស្នងការអាក្រក់ដល់អ្នកណាដែលធ្វើអាក្រក់ចំពោះអ្នកឲ្យសោះ» ហើយ«ធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងមនុស្សទាំងអស់»។ (រ៉ូម ១២:១៧, ១៨) ទោះជាប៉ូលបានស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាក រួមទាំង«គ្រោះថ្នាក់ពីចោរចាំស្ទាក់ប្លន់»ក៏ដោយ គាត់មិនដែលធ្វើខុសពីគោលការណ៍គម្ពីរដើម្បីការពារខ្លួនទេ។ (កូរិនថូសទី២ ១១:២៦) ផ្ទុយទៅវិញ គាត់មានទំនុកចិត្ដទៅលើព្រះ ហើយបានដឹងថាឱវាទក្នុងគម្ពីរដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាគឺ«វិសេសជាងគ្រឿងចំបាំង»។—សាស្តា ៩:១៨
ចំពោះគ្រិស្ដសាសនិក ជីវិតគឺមានតម្លៃជាងទ្រព្យសម្បត្ដិឆ្ងាយណាស់។ យើងដឹងថាបុគ្គលម្នាក់មិនបាន«ជីវិតពីទ្រព្យ»ទេ។ (លូកា ១២:១៥) ដូច្នេះ បើការនិយាយដោយស្លូតបូតជាមួយនឹងចោរដែលមានកាំភ្លើង នៅតែមិនអាចបញ្ឈប់សកម្មភាពរបស់ចោរនោះ នោះយើងធ្វើតាមឱវាទលោកយេស៊ូដែលថា៖ «បើអ្នកណាយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់អ្នក កុំឃាត់មិនឲ្យយកសម្លៀកបំពាក់ក្នុងផង»។ នេះប្រហែលជាមានន័យថាយើងនឹងឲ្យអ្វីក៏ដោយដែលចោរចង់បាន។ (លូកា ៦:២៩; ម៉ាថាយ ៥:៣៩, ៤០) * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់) ជាការល្អឲ្យយើងជៀសវាងពីការធ្វើអ្វីដែលនឹងនាំឲ្យឧក្រិដ្ឋជនចាប់អារម្មណ៍នឹងយើង។ ពួកគេទំនងជាមិនសូវចាប់អារម្មណ៍យើង បើយើងធ្វើតាមឱវាទក្នុងគម្ពីរដែលឲ្យយើងជៀសវាងពី«ការអួតសម្ញែងភាពមានបានរបស់ខ្លួន»។ (យ៉ូហានទី១ ២:១៦) បើអ្នកជិតខាងស្គាល់យើងជាអ្នកដែលធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពក្នុងនាមជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា នោះនឹងជួយការពារយើងដែរ។—សុភាសិត ១៨:១០
គ្រិស្ដសាសនិកគោរពសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកឯទៀត។ (រ៉ូម ១៤:២១) បងប្អូនខ្លះនឹងភ្ញាក់ផ្អើលឬថែមទាំងជំពប់ដួល បើពួកគេឮថាបងប្អូនគ្រិស្ដសាសនិកណាម្នាក់មានកាំភ្លើងដើម្បីការពារខ្លួនពីមនុស្សឯទៀត។ យើងប្រហែលជាមានសិទ្ធិស្របច្បាប់ដើម្បីមានកាំភ្លើង ប៉ុន្ដែដោយសារយើងស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើង យើងនឹងមិនចង់ធ្វើអ្វីដែលយើងដឹងថាអាចនាំឲ្យពួកគេជំពប់ដួលឡើយ។—កូរិនថូសទី១ ១០:៣២, ៣៣; ១៣:៤, ៥
គ្រិស្ដសាសនិកចង់ធ្វើជាគំរូល្អចំពោះអ្នកឯទៀត។ (កូរិនថូសទី២ ៤:២; ពេត្រុសទី១ ៥:២, ៣) បើគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់មានកាំភ្លើងដើម្បីការពារខ្លួនពីអ្នកឯទៀត ពួកអ្នកចាស់ទុំនឹងឲ្យឱវាទពីគម្ពីរដល់គាត់។ បើគាត់នៅតែសម្រេចចិត្ដទុកកាំភ្លើងនោះ គាត់មិនមែនជាគំរូល្អទេ។ ជាលទ្ធផល គាត់មិនអាចមានភារកិច្ចឬឯកសិទ្ធក្នុងក្រុមជំនុំបានឡើយ។ នេះគឺដូចគ្នាដែរចំពោះគ្រិស្ដសាសនិកដែលបន្ដទុកកាំភ្លើងប្រើសម្រាប់ការងាររបស់គាត់។ ជាការល្អឲ្យគាត់ព្យាយាមរកការងារផ្សេងទៀត។
គ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់ៗត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ដផ្ទាល់ខ្លួនអំពីរបៀបដែលគាត់នឹងការពារខ្លួន ក្រុមគ្រួសារ និងទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់គាត់ ហើយអំពីកន្លែងដែលគាត់នឹងធ្វើការ។ ប៉ុន្ដែពេលគាត់ធ្វើការសម្រេចចិត្ដទាំងនេះ គាត់គួរប្រើគោលការណ៍គម្ពីរជាមូលដ្ឋាន។ ព្រះរបស់យើងដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា បានឲ្យយើងនូវគោលការណ៍ទាំងនេះដោយសារលោកស្រឡាញ់យើង។ នេះជាមូលហេតុដែលគ្រិស្ដសាសនិកដែលមានចំណងមិត្ដភាពរឹងមាំជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាសម្រេចចិត្ដមិនមានកាំភ្លើងដើម្បីការពារខ្លួនពីមនុស្សឯទៀតទេ។ ពួកគេដឹងថាបើពួកគេទុកចិត្ដទៅលើព្រះ ហើយធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងមានសន្ដិសុខដ៏ពិតប្រាកដជារៀងរហូត។—ទំនុកតម្កើង ៩៧:១០; សុភាសិត ១:៣៣; ២:៦, ៧
ក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង គ្រិស្ដសាសនិកនឹងពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ា ហើយមិនព្យាយាមការពារខ្លួនទេ
^ វគ្គ 3 គ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់ប្រហែលជាសម្រេចចិត្ដមានកាំភ្លើង (ដូចជាកាំភ្លើងវែងជាដើម)សម្រាប់បរបាញ់សត្វធ្វើជាអាហារ ឬដើម្បីការពារខ្លួនពីសត្វសាហាវ។ ប៉ុន្ដែ ពេលគាត់មិនប្រើកាំភ្លើងនោះ គាត់គួរតែយកគ្រាប់ចេញ ហើយប្រហែលជាថែមទាំងដោះផ្នែកមួយចំនួននៃកាំភ្លើងនោះចេញពីគ្នា។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់គួរតែចាក់សោវាទុកនៅកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាព។ នៅកន្លែងដែលរដ្ឋាភិបាលដាក់កម្រិតទៅលើអ្នកដែលមានកាំភ្លើង ឬកន្លែងដែលការមានកាំភ្លើងគឺខុសច្បាប់ គ្រិស្ដសាសនិកគោរពតាមច្បាប់ទាំងនោះ។—រ៉ូម ១៣:១
