យើងជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា

លេង

«មានពរហើយ នគរណាដែលយកព្រះយេហូវ៉ាទុកជាព្រះរបស់ខ្លួន គឺជាសាសន៍ដែលទ្រង់បានរើសទុកជាមរដករបស់ទ្រង់»។—ទំនុកតម្កើង ៣៣:១២

តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?

តើការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ានិងការទទួលការជ្រមុជទឹកបញ្ជាក់អំពីអ្វី?
ហេតុអ្វីយើងគួរធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតស្រួលកត់សម្គាល់ថាយើងគោរពប្រណិប័តន៍តែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ?
ហេតុអ្វីយើងត្រូវទទួលបងប្អូនរបស់យើងដោយរាក់ទាក់ បង្ហាញចិត្ដទូលាយ បង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរស និងអភ័យទោសឲ្យពួកគេ?

១. ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយថាព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់នៃអ្វីៗទាំងអស់? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)

អ្វីៗទាំងអស់ជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា! លោកជាម្ចាស់នៃ«ផ្ទៃមេឃ ហើយអស់ទាំងជាន់ផ្ទៃមេឃខាងលើ នឹងផែនដី ព្រមទាំងរបស់សព្វសារពើដែលនៅស្ថានទាំងនោះ»។ (ចោទិយកថា ១០:១៤; ការបើកបង្ហាញ ៤:១១) ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតមនុស្សជាតិ ដូច្នេះយើងទាំងអស់គ្នាជារបស់លោក។ (ទំនុកតម្កើង ១០០:៣) ប៉ុន្ដែក្នុងប្រវត្ដិសាស្ដ្ររបស់មនុស្សជាតិ ព្រះបានជ្រើសរើសបុគ្គលមួយចំនួនឲ្យធ្វើជារបស់លោកតាមរបៀបដ៏ពិសេសមួយ។

២. យោងទៅតាមគម្ពីរ តើអ្នកណាជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបដ៏ពិសេស?

^២ជាឧទាហរណ៍ ទំនុកតម្កើង ១៣៥រៀបរាប់អំពីអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ានៅអ៊ីស្រាអែលសម័យបុរាណថា ជា«របស់ផងទ្រង់»ឬជាទ្រព្យវិសេសរបស់លោក។ (ទំនុកតម្កើង ១៣៥:៤) ម្យ៉ាងទៀត ហូសេបានប្រកាសទុកជាមុនថា បុគ្គលដែលមិនមែនជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនឹងទៅជារាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ហូសេ ២:២៣) ទំនាយនេះបានត្រូវសម្រេចពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាចាប់ផ្ដើមជ្រើសរើសអ្នកដែលមិនមែនជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យគ្រប់គ្រងនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងគ្រិស្ដ។ (សកម្មភាព ១០:៤៥; រ៉ូម ៩:២៣-២៦) ពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធបានត្រូវហៅថា «ជនជាតិបរិសុទ្ធ»។ ពួកគេគឺជា«សម្បត្ដិពិសេស»របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ពេត្រុសទី១ ២:៩, ១០) ប៉ុន្ដែ ចុះយ៉ាងណាចំពោះគ្រិស្ដសាសនិកដ៏ស្មោះត្រង់នៅសព្វថ្ងៃនេះដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅផែនដី? ព្រះយេហូវ៉ាក៏ហៅពួកគេថា «រាស្ដ្រអញ»និង«ពួករើសតាំងរបស់អញ»។—អេសាយ ៦៥:២២

៣. (ក) តើអ្នកណាមានទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ានៅសព្វថ្ងៃនេះ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?

^៣នៅសព្វថ្ងៃនេះ «ហ្វូងតូច»ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅស្ថានសួគ៌ និង«ចៀមឯទៀត»ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅផែនដី កំពុងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាជាមួយគ្នា«ជាហ្វូងតែមួយ»។ (លូកា ១២:៣២; យ៉ូហាន ១០:១៦) យើងចង់បង្ហាញព្រះយេហូវ៉ាថាយើងមានចិត្ដកតញ្ញូដែលយើងមានទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសជាមួយនឹងលោក។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចបង្ហាញចិត្ដកតញ្ញូចំពោះព្រះយេហូវ៉ាសម្រាប់ឯកសិទ្ធិដ៏ពិសេសនេះ។

យើងប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា

៤. ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យយើងមានចំណងមិត្ដភាពជាមួយនឹងលោក តើយើងអាចបង្ហាញថាយើងដឹងគុណលោកតាមរបៀបណា? តើលោកយេស៊ូបានធ្វើអ្វីស្រដៀងនឹងនេះ?

^៤យើងបង្ហាញថាយើងដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាពេលយើងប្រគល់ខ្លួនជូនលោកនិងទទួលការជ្រមុជទឹក។ យ៉ាងនេះ អ្នកឯទៀតអាចឃើញថាយើងជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយថាយើងចង់ស្តាប់បង្គាប់លោក។ (ហេប្រឺ ១២:៩) លោកយេស៊ូបានធ្វើអ្វីស្រដៀងនឹងនេះពេលលោកបានទទួលការជ្រមុជទឹក។ លោកជាសមាជិកប្រជាជាតិមួយដែលបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ារួចហើយ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយលោកនៅតែបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ គឺហាក់ដូចជាលោកកំពុងមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឱព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ទូលបង្គំមានសេចក្ដីអំណរនឹងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់»។—ទំនុកតម្កើង ៤០:៧, ៨

៥, ៦. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍យ៉ាងណាពេលលោកយេស៊ូបានទទួលការជ្រមុជទឹក? (ខ) តើឧទាហរណ៍អ្វីអាចជួយយើងឲ្យយល់អំពីអារម្មណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះការប្រគល់ខ្លួនជូនលោក?

^៥តើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលលោកយេស៊ូបានទទួលការជ្រមុជទឹក? គម្ពីរចែងថា៖ «ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានត្រូវជ្រមុជទឹកហើយ លោកបានងើបឡើងពីទឹកមកភ្លាម ហើយមេឃបានបើកចំហ រួចគាត់ឃើញសកម្មពលរបស់ព្រះចុះមកដូចជាសត្វព្រាប ហើយសណ្ឋិតលើលោក។ ខណៈនោះ ក៏មានសំឡេងមួយពីលើមេឃថា៖ ‹នេះជាបុត្រដែលជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ជាទីពេញចិត្ដខ្ញុំណាស់›»។ (ម៉ាថាយ ៣:១៦, ១៧) លោកយេស៊ូជារបស់ព្រះរួចហើយ។ ប៉ុន្ដែ ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាឃើញថាលោកយេស៊ូចង់ប្រើជីវិតដើម្បីបម្រើតែលោកប៉ុណ្ណោះ នោះព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្ដ។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ពេញចិត្ដពេលយើងប្រគល់ខ្លួនជូនលោក ហើយលោកនឹងឲ្យពរយើង។—ទំនុកតម្កើង ១៤៩:៤

^៦ប៉ុន្ដែព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់លើអ្វីៗទាំងអស់រួចហើយ! បើដូច្នេះ តើយើងអាចជូនអ្វីដល់លោកដូចម្ដេចបាន? សូមស្រមៃគិតអំពីបុរសម្នាក់ដែលមានសួនផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាត។ នៅថ្ងៃមួយ កូនស្រីតូចរបស់គាត់កាច់ផ្កាមួយទងឲ្យគាត់។ ទោះជាឪពុកជាម្ចាស់របស់ផ្កានេះរួចហើយក្ដី គាត់សប្បាយចិត្ដនឹងអំណោយនេះ ពីព្រោះនេះបង្ហាញថាកូនស្រីរបស់គាត់ស្រឡាញ់គាត់។ ផ្កាដែលកូនស្រីឲ្យគាត់គឺមានតម្លៃច្រើនជាងផ្កាទាំងអស់ឯទៀតក្នុងសួនច្បាររបស់គាត់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្ដពេលយើងពេញចិត្ដប្រគល់ខ្លួនជូនលោក។—និក្ខមនំ ៣៤:១៤

៧. តើម៉ាឡាគីបានជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេចឲ្យយល់អំពីអារម្មណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះពួកអ្នកដែលបម្រើលោកដោយស្ម័គ្រពីចិត្ដ?

^៧សូមអាន ម៉ាឡាគី ៣:១៦។ ហេតុអ្វីគឺសំខាន់ណាស់ដែលអ្នកប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ានិងទទួលការជ្រមុជទឹក? ពិតមែនថាចាប់តាំងពីអ្នកមានជីវិត អ្នកជារបស់ព្រះយេហូវ៉ារួចហើយដោយសារលោកបានបង្កើតអ្នក តែសូមស្រមៃគិតថាព្រះយេហូវ៉ានឹងសប្បាយចិត្ដខ្លាំងយ៉ាងណាពេលអ្នកទទួលយកលោកជាអ្នកគ្រប់គ្រង ហើយប្រគល់ខ្លួនជូនលោក។ (សុភាសិត ២៣:១៥) ព្រះយេហូវ៉ាស្គាល់ពួកអ្នកដែលបម្រើលោកយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ដ ហើយលោកកត់ទុកឈ្មោះរបស់ពួកគេនៅក្នុង«សៀវភៅរំឭក»របស់លោក។

៨, ៩. តើព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវអ្វីពីពួកអ្នកដែលមានឈ្មោះក្នុង«សៀវភៅរំឭក»របស់លោក?

^៨បើយើងចង់រក្សាឈ្មោះរបស់យើងនៅក្នុង«សៀវភៅរំឭក» យើងត្រូវកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ានិងរំពឹងគិតអំពីនាមរបស់លោក ដូចដែលម៉ាឡាគីបាននិយាយ។ បើយើងគោរពប្រណិប័តន៍បុគ្គលផ្សេងឬអ្វីផ្សេងទៀត ឈ្មោះរបស់យើងនឹងត្រូវលុបចេញពីសៀវភៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ា!—និក្ខមនំ ៣២:៣៣; ការបើកបង្ហាញ ៣:៥

អស់មួយជីវិត យើងត្រូវបង្ហាញដោយការប្រព្រឹត្ដរបស់យើងថាយើងស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា

^៩ដូច្នេះ ការសន្យាថាយើងនឹងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងការទទួលការជ្រមុជទឹកគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ យើងធ្វើអ្វីទាំងនេះតែម្ដងប៉ុណ្ណោះ តែការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាគឺជារបៀបរស់នៅរបស់យើង។ រាល់ថ្ងៃអស់មួយជីវិត យើងត្រូវបង្ហាញដោយការប្រព្រឹត្ដរបស់យើងថាយើងស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។—ពេត្រុសទី១ ៤:១, ២

យើងបដិសេធសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ពិភពលោកនេះ

១០. តើត្រូវមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណារវាងពួកអ្នកដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ានិងពួកអ្នកដែលមិនបម្រើលោក?

^១០ក្នុងអត្ថបទមុន យើងបានរៀនថាកាអ៊ីន សាឡូម៉ូន និងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានអះអាងថាពួកគេគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា ប៉ុន្ដែពួកគេមិនមានភក្ដីភាពចំពោះលោកឡើយ។ យើងបានរៀនពីគំរូទាំងនោះថាការគ្រាន់តែនិយាយថាយើងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ យើងត្រូវស្អប់អ្វីដែលអាក្រក់ ហើយស្រឡាញ់អ្វីដែលល្អ។ (រ៉ូម ១២:៩) ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថានឹងមានភាពខុសគ្នារវាង«សេចក្ដីសុចរិត នឹងសេចក្ដីអាក្រក់» ហើយរវាង«មនុស្សដែលគោរពដល់ព្រះ នឹងមនុស្សដែលមិនគោរពផង»។—ម៉ាឡាគី ៣:១៨

១១. ហេតុអ្វីយើងគួរធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតស្រួលកត់សម្គាល់ថាយើងគោរពប្រណិប័តន៍តែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ?

^១១យើងដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាដែលលោកបានជ្រើសរើសយើងឲ្យធ្វើជារាស្ដ្ររបស់លោក! យើងគួរធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតស្រួលកត់សម្គាល់ថាយើងនៅខាងព្រះយេហូវ៉ា។ (ម៉ាថាយ ៥:១៦; ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៥) សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើអ្នកឯទៀតអាចកត់សម្គាល់ថាខ្ញុំមានភក្ដីភាពផ្ដាច់មុខចំពោះព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? តើខ្ញុំមានមោទនភាពក្នុងការប្រាប់អ្នកឯទៀតថាខ្ញុំជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាឬទេ?›។ សូមស្រមៃគិតថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងឈឺចិត្ដខ្លាំងយ៉ាងណា បើយើងខ្មាសគេចំពោះការនិយាយថាយើងជារបស់លោក។—ទំនុកតម្កើង ១១៩:៤៦; សូមអាន ម៉ាកុស ៨:៣៨

តើរបៀបរស់នៅរបស់អ្នកបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាអ្នកជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? (សូមមើលវគ្គ១២, ១៣)

១២, ១៣. តើតាមរបៀបណាបងប្អូនខ្លះបានធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតពិបាកសម្គាល់ថាពួកគេជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា?

^១២គួរឲ្យស្តាយណាស់ សូម្បីតែសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាខ្លះក៏មាន«ចិត្ដគំនិតរបស់ពិភពលោកនេះ»ដែរ។ ជាលទ្ធផល ពួកគេមិនសូវខុសគ្នាពីអ្នកដែលមិនគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ (កូរិនថូសទី១ ២:១២) «ចិត្ដគំនិតរបស់ពិភពលោកនេះ»ធ្វើឲ្យមនុស្សផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ (អេភេសូរ ២:៣) ជាឧទាហរណ៍ ទោះជាយើងបានទទួលយោបល់ជាច្រើនក៏ដោយ បងប្អូនខ្លះនៅតែស្លៀកពាក់មិនរមទម។ សូម្បីតែនៅកិច្ចប្រជុំ ក៏ពួកគេស្លៀកពាក់រឹបរាងនិងបង្ហាញសាច់ច្រើនពេក។ អ្នកខ្លះធ្វើម៉ូដសក់ចម្លែកៗ។ (ធីម៉ូថេទី១ ២:៩, ១០) នេះអាចធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតពិបាកសម្គាល់ថាអ្នកនោះជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។—យ៉ាកុប ៤:៤

^១៣មានអ្វីផ្សេងទៀតដែលធ្វើឲ្យសាក្សីខ្លះមិនសូវខុសគ្នាពីមនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅពិធីជប់លៀង បងប្អូនខ្លះបានរាំនិងប្រព្រឹត្ដអ្វីដែលមិនសមសម្រាប់គ្រិស្ដសាសនិកពិត។ បងប្អូនខ្លះទៀតបានបង្ហោះរូបថតរបស់ខ្លួន ឬបានសរសេរមតិនៅលើបណ្ដាញគេហទំព័រសម្រាប់ទាក់ទងគ្នានូវអ្វីៗដែលបង្ហាញថាពួកគេគិតតែអំពីសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ។ ពួកគេប្រហែលជាមិនបានប្រព្រឹត្ដអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរដែលតម្រូវឲ្យទទួលការវិនិច្ឆ័យពីក្រុមជំនុំទេ ប៉ុន្ដែពួកគេអាចមានឥទ្ធិពលអាក្រក់ទៅលើបងប្អូនដែលព្យាយាមប្រព្រឹត្ដខុសពីពិភពលោកនេះ។—សូមអាន ពេត្រុសទី១ ២:១១, ១២

ចូរកុំឲ្យអ្នកដែលមិនបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាពួកគេនៅខាងព្រះយេហូវ៉ា មានឥទ្ធិពលមកលើអ្នក

១៤. តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីការពារចំណងមិត្ដភាពដ៏ពិសេសរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា?

^១៤អ្វីៗក្នុងពិភពលោកនេះ បានត្រូវរៀបចំដើម្បីឲ្យយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើ«សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គង ការចង់បានអ្វីដែលទាក់ទាញភ្នែក និងការអួតសម្ញែងភាពមានបានរបស់ខ្លួន»។ (យ៉ូហានទី១ ២:១៦) យើងជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដូច្នេះយើងខុសពីគេ។ យើង‹បដិសេធចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលខុសពីបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ ហើយបដិសេធសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ពិភពលោកនេះ›។ យើងក៏«រស់នៅដោយដឹងខុសត្រូវ ដោយមានសេចក្ដីសុចរិត និងដោយមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះ ក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកនេះ»។ (ទីតុស ២:១២) របៀបរស់នៅរបស់យើង រួមទាំងរបៀបដែលយើងនិយាយ ផឹក បរិភោគ ស្លៀកពាក់ និងធ្វើកិច្ចការ គួរបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ដល់អ្នកឯទៀតថាយើងជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—សូមអាន កូរិនថូសទី១ ១០:៣១, ៣២

យើង«ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក»យ៉ាងខ្លាំង

១៥. ហេតុអ្វីយើងគួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះគ្រិស្ដសាសនិកឯទៀត?

^១៥របៀបដែលយើងប្រព្រឹត្ដចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿបង្ហាញថាយើងឲ្យតម្លៃចំពោះចំណងមិត្ដភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដូចយើងដែរ។ បើយើងចាំអំពីចំណុចនេះ យើងនឹងតែងតែបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះពួកគេ។ (ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១៥) តើនេះគឺសំខាន់យ៉ាងណា? លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «យ៉ាងនេះ មនុស្សគ្រប់គ្នានឹងដឹងថាអ្នករាល់គ្នាជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នា»។—យ៉ូហាន ១៣:៣៥

១៦. តើយើងរៀនអ្វីពីច្បាប់ម៉ូសេអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះរាស្ដ្រលោក?

^១៦ឧទាហរណ៍មួយពីច្បាប់ម៉ូសេអាចជួយយើងឲ្យយល់ថាយើងគួរប្រព្រឹត្ដយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ។ ច្បាប់នោះបញ្ជាក់ថា នៅវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា មានគ្រឿងប្រដាប់ដែលបានត្រូវប្រើសម្រាប់តែការគោរពប្រណិប័តន៍លោកប៉ុណ្ណោះ។ ច្បាប់ម៉ូសេបានពន្យល់យ៉ាងច្បាស់អំពីរបៀបដែលពួកលេវីគួរថែទាំគ្រឿងប្រដាប់ទាំងនោះ ហើយថាបើអ្នកណាម្នាក់មិនធ្វើតាមការណែនាំនោះទេ អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់។ (ជនគណនា ១:៥០, ៥១) បើព្រះយេហូវ៉ាយកចិត្ដទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះរបៀបដែលមនុស្សប្រព្រឹត្ដចំពោះគ្រឿងប្រដាប់សម្រាប់ការគោរពប្រណិប័តន៍លោក នោះលោកច្បាស់ជាយកចិត្ដទុកដាក់ខ្លាំងជាងចំពោះរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្ដទៅលើពួកអ្នកដែលបានប្រគល់ខ្លួនជូនលោកនិងដែលគោរពប្រណិប័តន៍លោកយ៉ាងស្មោះត្រង់! លោកឲ្យយើងដឹងថា យើងមានតម្លៃខ្លាំងយ៉ាងណាចំពោះលោក ពេលលោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកណាដែលពាល់ឯងរាល់គ្នា នោះគឺជាពាល់ដល់ប្រស្រីព្រះនេត្រនៃទ្រង់ហើយ»។—សាការី ២:៨

ព្រះយេហូវ៉ាកត់សម្គាល់ពេលដែលយើងទទួលបងប្អូនដោយរាក់ទាក់ បង្ហាញចិត្ដទូលាយ បង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរស និងអភ័យទោសឲ្យពួកគេ

១៧. តើព្រះយេហូវ៉ា«ប្រុងស្តាប់ ក៏បានឮ»អ្វី?

^១៧ម៉ាឡាគីបាននិយាយថា ព្រះយេហូវ៉ា«ប្រុងស្តាប់ ក៏បានឮ»អំពីរបៀបដែលរាស្ដ្ររបស់លោកប្រព្រឹត្ដចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ (ម៉ាឡាគី ៣:១៦) ព្រះយេហូវ៉ា«ស្គាល់ពួកអ្នកដែលជារបស់លោក»។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:១៩) លោកដឹងច្បាស់អំពីអ្វីទាំងអស់ដែលយើងនិយាយនិងការប្រព្រឹត្ដទាំងអស់របស់យើង។ (ហេប្រឺ ៤:១៣) ពេលយើងប្រព្រឹត្ដដោយមិនសប្បុរសចំពោះបងប្អូន ព្រះយេហូវ៉ាកត់សម្គាល់។ ប៉ុន្ដែ យើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាក៏កត់សម្គាល់ពេលដែលយើងទទួលបងប្អូនដោយរាក់ទាក់ បង្ហាញចិត្ដទូលាយ បង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរស និងអភ័យទោសឲ្យពួកគេ។—ហេប្រឺ ១៣:១៦; ពេត្រុសទី១ ៤:៨, ៩

«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងមិនចោលរាស្ដ្រទ្រង់ឡើយ»

១៨. តើយើងអាចបង្ហាញអំណរគុណចំពោះព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេចដែលលោកបានជ្រើសរើសយើងឲ្យធ្វើជារាស្ដ្ររបស់លោក?

^១៨យើងចង់បង្ហាញព្រះយេហូវ៉ាថាយើងមានចិត្ដកតញ្ញូដែលយើងជារបស់លោកក្នុងនាមជារាស្ដ្ររបស់លោក។ យើងដឹងថាការប្រគល់ខ្លួនជូនលោកគឺជាការសម្រេចចិត្ដដ៏ឈ្លាសវៃបំផុត។ ទោះជាយើងរស់នៅ«ក្នុងចំណោមជំនាន់មនុស្សខូចនិងវៀចវេរ»ក៏ដោយ យើងនៅតែអាច«ជាមនុស្សដែលគ្មានកន្លែងបន្ទោស មានចិត្ដបរិសុទ្ធ» និង«ជាពន្លឺដែលកំពុងភ្លឺ»ក្នុងពិភពលោកនេះ។ (ភីលីព ២:១៥) ដូច្នេះ យើងតាំងចិត្ដមិនធ្វើអ្វីណាក៏ដោយដែលព្រះយេហូវ៉ាស្អប់។ (យ៉ាកុប ៤:៧) យើងក៏ស្រឡាញ់និងគោរពបងប្អូនរបស់យើងដោយសារពួកគេជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ។—រ៉ូម ១២:១០

១៩. តើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរអ្វីខ្លះដល់ពួកអ្នកដែលជារបស់លោក?

^១៩គម្ពីរសន្យាថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងមិនចោលរាស្ដ្រទ្រង់ឡើយ»។ (ទំនុកតម្កើង ៩៤:១៤) នេះជាការធានាពីលោក។ ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ានឹងនៅជាមួយយើង។ សូម្បីតែយើងស្លាប់ លោកក៏នឹងមិនភ្លេចយើងដែរ។ (រ៉ូម ៨:៣៨, ៣៩) «ប្រសិនបើយើងរស់ យើងរស់ដើម្បីព្រះយេហូវ៉ា ហើយបើយើងស្លាប់ យើងស្លាប់ដើម្បីព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ ទោះជាយើងរស់ឬស្លាប់ក្ដី យើងជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។ (រ៉ូម ១៤:៨) យើងទន្ទឹងរង់ចាំគ្រាដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសមិត្ដសម្លាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងអស់របស់លោកដែលបានស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (ម៉ាថាយ ២២:៣២) សូម្បីតែនៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងក៏ទទួលពរដ៏អស្ចារ្យជាច្រើនពីបិតារបស់យើង គឺដូចអ្វីដែលគម្ពីរចែង ដែលថា៖ «មានពរហើយ នគរណាដែលយកព្រះយេហូវ៉ាទុកជាព្រះរបស់ខ្លួន គឺជាសាសន៍ដែលទ្រង់បានរើសទុកជាមរដករបស់ទ្រង់»។—ទំនុកតម្កើង ៣៣:១២

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម សម្រាប់សិក្សា