«បណ្ដាំរបស់ព្រះគឺ . . . មានឫទ្ធានុភាព»
«បណ្ដាំរបស់ព្រះគឺមានជីវិតរស់នៅ ហើយមានឫទ្ធានុភាព»។—ហេប្រឺ ៤:១២
ចម្រៀងលេខ: ៣៧, ៥២
១. តើអ្វីធ្វើឲ្យអ្នកជឿជាក់ថាបណ្ដាំរបស់ព្រះមានឫទ្ធានុភាព? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
រាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាជឿជាក់ថាបណ្ដាំរបស់លោកចំពោះមនុស្សជាតិ «គឺមានជីវិតរស់នៅ ហើយមានឫទ្ធានុភាព»។ (ហេប្រឺ ៤:១២) យើងបានឃើញឫទ្ធានុភាពពីគម្ពីរក្នុងជីវិតរបស់យើងនិងជីវិតរបស់អ្នកឯទៀត។ មុនអ្នកខ្លះបានទៅជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេធ្លាប់ជាចោរ ប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ឬជាអ្នកញៀនថ្នាំ។ មនុស្សខ្លះទៀតធ្លាប់មានឈ្មោះល្បីឬជាអ្នកមាន ប៉ុន្ដែពួកគេនៅតែមានអារម្មណ៍ថាពួកគេខ្វះអ្វីមួយក្នុងជីវិត។ (សាស្តា ២:៣-១១) តែយើងសប្បាយចិត្ដណាស់ដែលមនុស្សជាច្រើនដែលធ្លាប់អស់សង្ឃឹមនិងគ្មានគោលបំណងក្នុងជីវិត ឥឡូវមានគោលបំណងនិងមានសេចក្ដីសង្ឃឹម។ យើងបានអានបទពិសោធន៍ជាច្រើនអំពីបុគ្គលបែបនេះនៅក្នុងអត្ថបទតភាគនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមដែលមានចំណងជើងថា «គម្ពីរជួយមនុស្សឲ្យកែប្រែជីវិត»។ ម្យ៉ាងទៀត ក្រោយពីយើងបានក្លាយទៅជាគ្រិស្ដសាសនិក យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបន្ដពង្រឹងចំណងមិត្ដភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដោយមានជំនួយពីគម្ពីរ។
២. តើឫទ្ធានុភាពដែលមកពីបណ្ដាំរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើមនុស្សនៅសតវត្សរ៍ទី១?
២ យើងមិនភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលមនុស្សជាច្រើនកែប្រែជីវិតពេលពួកគេរៀនសេចក្ដីពិត។ បងប្អូនរបស់យើងនៅសតវត្សរ៍ទី១ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ក៏បានធ្វើការកែប្រែបែបនេះក្នុងជីវិតដែរ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១) ពេលប៉ូលនិយាយអំពីមនុស្សដែលនឹងមិនទទួលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមត៌ក គាត់បាននិយាយថា៖ «អ្នករាល់គ្នាខ្លះធ្លាប់ជាមនុស្សបែបនោះ»។ បណ្ដាំរបស់ព្រះនិងសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកបានជួយអ្នកទាំងនោះឲ្យកែប្រែ។ ប៉ុន្ដែសូម្បីតែពួកគេបានទៅជាគ្រិស្ដសាសនិកក៏ដោយ អ្នកខ្លះបានធ្វើខុសធ្ងន់ធ្ងរ ហើយនេះបានប៉ះពាល់ដល់ចំណងមិត្ដភាពរបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីររៀបរាប់អំពីបងប្រុសម្នាក់ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្ដភាព។ ក្រោយមកគាត់បានកែប្រែដើម្បីគាត់អាចទៅជាសមាជិកក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិកឡើងវិញ។ (កូរិនថូសទី១ ៥:១-៥; កូរិនថូសទី២ ២:៥-៨) យើងទទួលការលើកទឹកចិត្ដដោយដឹងថាបងប្អូនរបស់យើងបានធ្វើការកែប្រែជាច្រើនដោយសារឫទ្ធានុភាពដែលមកពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។
៣. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
៣ បណ្ដាំរបស់ព្រះមានឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា។ ដោយសារនេះជាអំណោយពីព្រះយេហូវ៉ា យើងចង់ប្រើអំណោយនោះឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:១៥) ក្នុងអត្ថបទនេះយើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីឲ្យឫទ្ធានុភាពដែលមកពីគម្ពីរមានឥទ្ធិពល (១) ក្នុងជីវិតរបស់យើង (២) ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ និង (៣) ពេលយើងបង្រៀននៅលើវេទិកា។ អ្វីដែលយើងនឹងរៀនក្នុងអត្ថបទនេះ នឹងជួយយើងឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់និងចិត្ដកតញ្ញូចំពោះបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ដែលបង្រៀនយើងឲ្យទទួលប្រយោជន៍។—អេសាយ ៤៨:១៧
ក្នុងជីវិតរបស់យើង
៤. (ក) តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលមកលើយើង? (ខ) តើអ្នកធ្វើអ្វីដើម្បីមានពេលអានគម្ពីរ?
៤ ដើម្បីឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរមានឥទ្ធិពលមកលើយើង យើងត្រូវអានគម្ពីរជាទៀងទាត់។ យើងគួរព្យាយាមអានគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ (យ៉ូស្វេ ១:៨) យើងភាគច្រើនជាប់រវល់ក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ប៉ុន្ដែយើងមិនគួរឲ្យអ្វីណាក៏ដោយរួមទាំងភារកិច្ចរបស់យើង រារាំងយើងពីការអានគម្ពីរឡើយ។ (សូមអាន អេភេសូរ ៥:១៥, ១៦) យើងប្រហែលជាលៃទុកពេលដើម្បីធ្វើដូច្នេះនៅពេលព្រឹក ពេលថ្ងៃ ឬពេលយប់។ ទស្សនៈរបស់យើងគឺដូចអ្នកតែងទំនុកតម្កើងដែលបានសរសេរថា៖ «ទូលបង្គំស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ណាស់ហ្ន៎! ទូលបង្គំរំពឹងគិតពីក្រិត្យវិន័យនោះជាដរាបរាល់ថ្ងៃ»។—ទំនុកតម្កើង ១១៩:៩៧
យើងមិនគួរឲ្យអ្វីណាក៏ដោយរួមទាំងភារកិច្ចរបស់យើង រារាំងយើងពីការអានគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃឡើយ
៥, ៦. (ក) ហេតុអ្វីយើងត្រូវរំពឹងគិត? (ខ) តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យការរំពឹងគិតរបស់យើងមានប្រសិទ្ធភាព? (គ) តើការអាននិងគម្ពីរការរំពឹងគិតបានជួយអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ ប៉ុន្ដែ ការអានគម្ពីរគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ យើងត្រូវរំពឹងគិតឬគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីអ្វីដែលយើងបានអាន។ (ទំនុកតម្កើង ១:១-៣) យ៉ាងនេះក្នុងជីវិតរបស់យើង យើងអាចធ្វើតាមការណែនាំពីគម្ពីរដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា។ ដូច្នេះមិនថាយើងអានគម្ពីរដែលបានត្រូវបោះពុម្ពឬអានគម្ពីរតាមគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក យើងចង់ឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះជំរុញចិត្ដយើងនិងកែប្រែយើង។
៦ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យការរំពឹងគិតរបស់យើងមានប្រសិទ្ធភាព? ពេលយើងអានគម្ពីរយើងគួរផ្អាក ហើយសួរខ្លួនយើងថា ‹តើនេះបង្រៀនខ្ញុំអ្វីអំពីព្រះយេហូវ៉ា? តើខ្ញុំបានអនុវត្ដន៍អ្វីទាំងនេះយ៉ាងដូចម្ដេចក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ? តើខ្ញុំនៅតែត្រូវធ្វើការកែប្រែអ្វីខ្លះទៀត?›។ ពេលយើងរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយអធិដ្ឋានអំពីអ្វីដែលយើងអាន នេះនឹងជំរុញចិត្ដយើងឲ្យចង់ធ្វើតាម។ យ៉ាងនេះយើងអាចឃើញឫទ្ធានុភាពដែលមកពីគម្ពីរក្នុងជីវិតរបស់យើង។—កូរិនថូសទី២ ១០:៤, ៥
ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ
៧. តើយើងអាចប្រើបណ្ដាំរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេចក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើង?
៧ គឺសំខាន់ដែលយើងប្រើបណ្ដាំរបស់ព្រះជាទៀងទាត់ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយនិងបង្រៀនអ្នកឯទៀត។ បងប្រុសម្នាក់និយាយថា៖ «បើអ្នកកំពុងផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា តើអ្នកនឹងនិយាយរហូតឬទុកឱកាសឲ្យលោកមានប្រសាសន៍ដែរ?»។ ពេលយើងអានគម្ពីរឲ្យអ្នកឯទៀតស្តាប់ យើងកំពុងទុកឱកាសឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅគាត់។ បទគម្ពីរដែលសមត្រឹមត្រូវចំពោះអ្នកស្តាប់ មានឥទ្ធិពលខ្លាំងជាងអ្វីដែលយើងនិយាយទៅទៀត។ (ថែស្សាឡូនិចទី១ ២:១៣) ពេលអ្នកផ្សព្វផ្សាយ តើអ្នកព្យាយាមប្រើគម្ពីរយ៉ាងច្រើនឬទេ?
ពេលយើងអានគម្ពីរឲ្យអ្នកឯទៀតស្តាប់ យើងកំពុងទុកឱកាសឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅគាត់
៨. ហេតុអ្វីពេលយើងផ្សព្វផ្សាយការអានបទគម្ពីរប៉ុណ្ណោះគឺមិនគ្រប់គ្រាន់?
៨ ប៉ុន្ដែ ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយ ការអានបទគម្ពីរប៉ុណ្ណោះគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ដូចមនុស្សនៅសតវត្សរ៍ទី១ មនុស្សភាគច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះក៏មិនយល់អត្ថន័យនៃបទគម្ពីរដែរ។ (រ៉ូម ១០:២) យើងមិនគួរឆាប់សន្និដ្ឋានថាម្ចាស់ផ្ទះយល់អត្ថន័យនៃបទគម្ពីរដែលយើងអានឡើយ។ យើងអាចជួយម្ចាស់ផ្ទះដោយបញ្ជាក់ឡើងវិញនូវពាក្យសំខាន់ពីបទគម្ពីរ ហើយពន្យល់អត្ថន័យនៃពាក្យទាំងនោះ។ តាមរបៀបនេះ បណ្ដាំរបស់ព្រះអាចមានឥទ្ធិពលលើចិត្ដនិងគំនិតរបស់មនុស្ស។—សូមអាន លូកា ២៤:៣២
៩. មុនយើងអានបទគម្ពីរណាមួយ តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យតម្លៃទៅលើគម្ពីរ? សូមលើកឧទាហរណ៍។
៩ អ្វីដែលយើងនិយាយមុនយើងអានបទគម្ពីរក៏អាចជួយម្ចាស់ផ្ទះឲ្យតម្លៃលើគម្ពីរដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចនិយាយថា «សូមមើលអ្វីដែលអ្នកបង្កើតនិយាយអំពីរឿងនេះ»។ បើយើងនិយាយជាមួយអ្នកដែលមិនកាន់គ្រិស្ដសាសនា យើងអាចនិយាយថា «សូមមើលអ្វីដែលសៀវភៅបុរាណនេះប្រាប់យើង»។ បើយើងជួបបុគ្គលដែលមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងសាសនា យើងអាចនិយាយថា «សូមមើលសៀវភៅនេះដែលមានយោបល់ល្អៗសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា»។ បើយើងចាំថាបុគ្គលម្នាក់ៗមានជំនឿនិងវប្បធម៌ផ្ទាល់ខ្លួន យើងនឹងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឲ្យពាក្យផ្ដើមរបស់យើងទាក់ទាញចិត្ដគាត់។—កូរិនថូសទី១ ៩:២២, ២៣
១០. (ក) តើបងប្រុសម្នាក់មានបទពិសោធន៍អ្វី? (ខ) ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់អ្នក តើអ្នកបានឃើញឫទ្ធានុភាពនៃបណ្ដាំរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ បងប្អូនជាច្រើននាក់បានឃើញថា ការប្រើបណ្ដាំរបស់ព្រះពេលពួកគេផ្សព្វផ្សាយអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើអ្នកស្តាប់។ ជាឧទាហរណ៍ បងប្រុសម្នាក់បានទៅជួបបុរសវ័យចាស់ដែលបានអានទស្សនាវដ្ដីរបស់យើងអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ នៅថ្ងៃមួយ ជាជាងគ្រាន់តែឲ្យទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមលេខថ្មីដល់បុរសវ័យចាស់នោះ បងប្រុសយើងបានអានបទគម្ពីរមួយឲ្យគាត់ស្តាប់។ គាត់បានអានកូរិនថូសទី២ ១:៣, ៤ ដែលចែងថា៖ ‹បិតានៃសេចក្ដីមេត្ដាករុណា និងព្រះនៃការសម្រាលទុក្ខគ្រប់យ៉ាង . . . សម្រាលទុក្ខយើងពីសេចក្ដីវេទនាសព្វបែបយ៉ាង›។ ពាក្យទាំងនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើបុរសវ័យចាស់នោះ រហូតដល់គាត់សុំបងប្រុសយើងឲ្យអានបទគម្ពីរនោះម្ដងទៀត។ បុរសនោះនិយាយថាគាត់និងប្រពន្ធគាត់ពិតជាត្រូវការការសម្រាលទុក្ខ។ ដោយសារបទគម្ពីរនេះ គាត់ចង់ដឹងថែមទៀតអំពីគម្ពីរ។ ការប្រើបណ្ដាំរបស់ព្រះពេលយើងផ្សព្វផ្សាយ គឺមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំង!—សកម្មភាព ១៩:២០
ពេលបង្រៀននៅលើវេទិកា
១១. តើបងប្រុសដែលបង្រៀននៅលើវេទិកាមានភារកិច្ចអ្វី?
១១ យើងចូលចិត្ដចូលរួមកិច្ចប្រជុំ សន្និបាត និងមហាសន្និបាត។ មូលហេតុសំខាន់ចម្បងដែលយើងចូលរួមកម្មវិធីទាំងនេះគឺដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ យើងក៏ទទួលប្រយោជន៍ពីអ្វីដែលយើងរៀន។ ហេតុនេះហើយ បងប្រុសៗដែលបង្រៀនពីលើវេទិកាមានឯកសិទ្ធិដ៏ធំមួយ តែនេះក៏ជាភារកិច្ចដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយដែរ។ (យ៉ាកុប ៣:១) ពួកគាត់ត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដថាការបង្រៀនរបស់ពួកគាត់មានមូលដ្ឋានលើបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ បើអ្នកមានឯកសិទ្ធិនេះ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យឫទ្ធានុភាពដែលមកពីគម្ពីរមានឥទ្ធិពលលើអ្នកស្តាប់?
១២. តើតាមរបៀបណាអ្នកថ្លែងអាចធ្វើឲ្យប្រាកដថាសុន្ទរកថារបស់គាត់មានមូលដ្ឋានលើបទគម្ពីរ?
១២ បទគម្ពីរត្រូវតែជាផ្នែកដ៏សំខាន់បំផុតនៃសុន្ទរកថានីមួយៗ។ (យ៉ូហាន ៧:១៦) ដូច្នេះ សូមប្រុងប្រយ័ត្នមិនឲ្យរបៀបដែលអ្នកថ្លែងសុន្ទរកថា បទពិសោធន៍ ឬឧទាហរណ៍ដែលអ្នកលើកឡើង ទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកស្តាប់ច្រើនជាងគម្ពីរឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត សូមចាំថាការអានពីគម្ពីរគឺមិនដូចគ្នានឹងការបង្រៀនពីគម្ពីរទេ។ តាមពិត បើអ្នកអានបទគម្ពីរច្រើនពេក មនុស្សភាគច្រើននឹងមិនចាំបទគម្ពីរទាំងនោះឡើយ។ ដូច្នេះ សូមជ្រើសរើសបទគម្ពីរដែលអ្នកចង់ប្រើដោយយកចិត្ដទុកដាក់ ហើយលៃទុកពេលដើម្បីអាន ពន្យល់ លើកឧទាហរណ៍ និងជួយអ្នកស្តាប់ឲ្យដឹងអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចធ្វើតាមឬរបៀបដែលបទគម្ពីរទាំងនោះជាប់ទាក់ទងនឹងប្រធានបទនៃសុន្ទរកថា។ (នេហេមា ៨:៨) ពេលអ្នកទទួលគម្រោងសុន្ទរកថាពីអង្គការយើង សូមធ្វើឲ្យប្រាកដថាអ្នកសិក្សាបទគម្ពីរនិងចំណុចដែលបានត្រូវលើកឡើងក្នុងគម្រោងនោះ។ សូមស្វែងយល់អំពីរបៀបដែលបទគម្ពីរនិងគម្រោងសុន្ទរកថាជាប់ទាក់ទងគ្នា។ ក្រោយមក សូមប្រើបទគម្ពីរទាំងនោះខ្លះដើម្បីបង្រៀនចំណុចដែលមាននៅក្នុងគម្រោងសុន្ទរកថានោះ។ (អ្នកអាចរកឃើញយោបល់ល្អក្នុងចំណុចហាត់រៀនទី៥និងទី៦នៃកូនសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា វិធីបង្កើនសមត្ថភាពនិយាយនិងបង្រៀន) សំខាន់បំផុត ចូរសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីឲ្យអ្នកអាចរៀបរាប់អំពីគំនិតដ៏ល្អប្រសើររបស់លោកពីគម្ពីរ។—សូមអាន អែសរ៉ា ៧:១០; សុភាសិត ៣:១៣, ១៤
១៣. (ក) តើបទគម្ពីរដែលបងស្រីម្នាក់បានឮនៅកិច្ចប្រជុំមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើគាត់? (ខ) តើអ្នកបានទទួលប្រយោជន៍អ្វីពីបទគម្ពីរដែលអ្នកបានឮនៅកិច្ចប្រជុំ?
១៣ ពេលបងស្រីម្នាក់ដែលរស់នៅប្រទេសអូស្ត្រាលីមានវ័យក្មេង រឿងអាក្រក់ជាច្រើនបានកើតឡើងចំពោះគាត់។ ទោះជានៅពេលក្រោយមកគាត់ស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ដោយ គាត់ពិបាកជឿថាព្រះយេហូវ៉ាពិតជាស្រឡាញ់គាត់។ នៅកិច្ចប្រជុំមួយ បងស្រីនោះបានឮបទគម្ពីរដែលមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងមកលើគាត់។ គាត់បានរំពឹងគិតអំពីបទគម្ពីរនោះនិងបានធ្វើការស្រាវជ្រាវ។ នេះនាំឲ្យគាត់អានខគម្ពីរឯទៀត ហើយបានធ្វើឲ្យគាត់ជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាស្រឡាញ់គាត់។ * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់) ដូចបងស្រីនោះ តើអ្នកធ្លាប់ឮបទគម្ពីរណាមួយនៅកិច្ចប្រជុំ សន្និបាត ឬមហាសន្និបាតដែលមានឥទ្ធិពលលើអ្នកឬទេ?—នេហេមា ៨:១២
១៤. តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងណាថាយើងស្រឡាញ់និងឲ្យតម្លៃចំពោះបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
១៤ យើងពិតជាដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាដែលយើងមានគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោក មែនទេ? លោកបានសន្យាថាបណ្ដាំរបស់លោកនឹងស្ថិតស្ថេរ ហើយលោកបានធ្វើតាមពាក្យសន្យានោះ។ (ពេត្រុសទី១ ១:២៤, ២៥) ដូច្នេះ យើងចង់ធ្វើឲ្យប្រាកដថា យើងអានគម្ពីរជាទៀងទាត់ ធ្វើតាមការណែនាំពីគម្ពីរក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយប្រើគម្ពីរដើម្បីជួយអ្នកឯទៀត។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងបង្ហាញថាយើងពិតជាស្រឡាញ់និងឲ្យតម្លៃចំពោះគម្ពីរ ហើយសំខាន់បំផុតចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្នកនិពន្ធគម្ពីរ។
^ វគ្គ 13 សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា « គំនិតរបស់ខ្ញុំបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ»។
