ចូរបន្ដបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះធ្វើឲ្យមាំមួនឡើង
«សេចក្ដីស្រឡាញ់ . . . ធ្វើឲ្យមាំមួនឡើង»។—កូរិនថូសទី១ ៨:១
១. នៅយប់ចុងក្រោយដែលលោកយេស៊ូនៅជាមួយនឹងពួកអ្នកកាន់តាមលោក តើលោកបានមានប្រសាសន៍អំពីប្រធានបទដ៏សំខាន់អ្វី?
នៅយប់ចុងក្រោយដែលលោកយេស៊ូនៅជាមួយនឹងពួកអ្នកកាន់តាមលោកមុនដែលលោកស្លាប់ លោកបានមានប្រសាសន៍អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ជិត៣០ដង។ លោកបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា ពួកគេគួរ«ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក»។ (យ៉ូហាន ១៥:១២, ១៧) ដោយធ្វើដូច្នេះ ពួកគេនឹងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ខ្លាំងដល់ម៉្លេះបានជាអ្នកឯទៀតនឹងឃើញ ហើយនឹងដឹងថាពួកគេជាអ្នកកាន់តាមពិតរបស់គ្រិស្ដ។ (យ៉ូហាន ១៣:៣៤, ៣៥) សេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះមិនមែនជាអារម្មណ៍ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែពាក្យរបស់លោកយេស៊ូចង់សំដៅទៅលើគុណសម្បត្ដិដ៏ខ្លាំងក្លាមួយដែលជំរុញអ្នកណាម្នាក់ឲ្យលះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គ្មានអ្នកណាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ច្រើនជាងអ្នកដែលលះបង់ជីវិតដើម្បីមិត្ដសម្លាញ់របស់ខ្លួនឡើយ។ អ្នករាល់គ្នាជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ខ្ញុំ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាធ្វើតាមបង្គាប់របស់ខ្ញុំ»។—យ៉ូហាន ១៥:១៣, ១៤
២. (ក) តើអ្នកបម្រើរបស់ព្រះនៅសព្វថ្ងៃនេះបានត្រូវគេស្គាល់ថាជាមនុស្សបែបណា? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាសំណួរអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
២ សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវគេស្គាល់ថាជាអ្នកដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះនិងដែលមិនគិតពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ព្រមទាំងមានសាមគ្គីភាពដ៏រឹងមាំ។ (យ៉ូហានទី១ ៣:១០, ១១) ទោះជាយើងមកពីកន្លែងណា មានសញ្ជាតិឬកុលសម្ព័ន្ធអ្វី និយាយភាសាអ្វី ឬបានត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំក្នុងក្រុមគ្រួសារបែបណាក៏ដោយ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅទូទាំងពិភពលោក មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ហេតុអ្វីសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺសំខាន់ចាំបាច់នៅសព្វថ្ងៃនេះ? តើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូធ្វើឲ្យយើងមាំមួនឡើងតាមរបៀបណា? តើយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះយ៉ាងដូចម្ដេចដើម្បីសម្រាលទុក្ខនិងពង្រឹងកម្លាំងអ្នកឯទៀត?—កូរិនថូសទី១ ៨:១
មូលហេតុដែលសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺសំខាន់ចាំបាច់នៅឥឡូវនេះ
៣. តើគ្រាដ៏«លំបាក»នេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើមនុស្ស?
៣ យើងរស់នៅគ្រាដ៏«លំបាកណាស់» ហើយជីវិត«សុទ្ធតែជាការនឿយលំបាក នឹងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥; ទំនុកតម្កើង ៩០:១០) មនុស្សជាច្រើនកំពុងរងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់ពួកគេលែងចង់រស់តទៅទៀត។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ មានមនុស្សជាង៨០០.០០០នាក់សម្លាប់ខ្លួន នេះមានន័យថារាល់៤០វិនាទីមានម្នាក់បានធ្វើអត្ដឃាត។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ សូម្បីតែបងប្អូនខ្លះរបស់យើងក៏មានអារម្មណ៍ដូច្នេះនិងបានសម្លាប់ខ្លួនដែរ។
៤. តើបុគ្គលណាខ្លះក្នុងគម្ពីរធ្លាប់គិតថាពួកគេលែងចង់រស់តទៅទៀត?
៤ នៅសម័យគម្ពីរ អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់មួយចំនួនរបស់ព្រះបានធ្លាក់ទឹកចិត្ដយ៉ាងខ្លាំងដោយសារបញ្ហារបស់ពួកគេរហូតដល់ពួកគេចង់ស្លាប់។ ជាឧទាហរណ៍ យ៉ូបធ្លាប់ឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់គាត់បាននិយាយថា៖ «ទូលបង្គំខ្ពើមជីវិតណាស់ ទូលបង្គំនឹងមិនរស់ជាដរាបទេ»ឬមិនចង់រស់តទៅទៀតឡើយ។ (យ៉ូប ៧:១៦; ១៤:១៣) យ៉ូណាសបានខកចិត្ដខ្លាំងដល់ម៉្លេះបានជាគាត់និយាយថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទូលបង្គំសូមអង្វរដល់ទ្រង់ សូមដកជីវិតទូលបង្គំចេញចុះ ដ្បិតស៊ូឲ្យទូលបង្គំស្លាប់ទៅជាជាងរស់នៅវិញ»។ (យ៉ូណាស ៤:៣) អេលីយ៉ាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានអស់សង្ឃឹមជាខ្លាំងរហូតដល់គាត់និយាយថា៖ «ល្មមហើយ! ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមយកព្រលឹងទូលបង្គំទៅឥឡូវចុះ»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៩:៤) ប៉ុន្ដែ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះភក្ដីទាំងនេះ ហើយលោកចង់ឲ្យពួកគេមានជីវិតរស់នៅ។ លោកមិនបានបន្ទោសពួកគេចំពោះអារម្មណ៍របស់ពួកគេទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកបានជួយពួកគេឲ្យយកឈ្នះអារម្មណ៍នោះដើម្បីពួកគេអាចបន្ដបម្រើលោកយ៉ាងស្មោះត្រង់។
៥. ហេតុអ្វីបងប្អូនរបស់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះពិតជាត្រូវការសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីយើង?
៥ សព្វថ្ងៃនេះ បងប្អូនរបស់យើងជាច្រើននាក់កំពុងប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពដែលនាំឲ្យតានតឹងចិត្ដ ហើយពួកគេត្រូវការសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីយើង។ បងប្អូនខ្លះបានត្រូវគេសើចចំអក ឬបៀតបៀន។ បងប្អូនខ្លះទៀតរងការសម្លុតធ្វើបាបឬការនិយាយអាក្រក់អំពីពួកគេនៅកន្លែងធ្វើការ។ បងប្អូនឯទៀតអស់កម្លាំងជាខ្លាំងដោយសារពួកគេត្រូវធ្វើការជាច្រើនម៉ោង ឬមានការងារដែលនាំឲ្យតានតឹងចិត្ដជាខ្លាំង។ ម្យ៉ាងទៀត បងប្អូនខ្លះមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរក្នុងក្រុមគ្រួសារ។ ប្រហែលជាគូរបស់ពួកគេមិនមែនជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ហើយតែងតែរិះគន់ពួកគេ។ ដោយសារបញ្ហាទាំងនេះនិងបញ្ហាឯទៀតដែលពួកគេមាន បងប្អូនជាច្រើននាក់មានអារម្មណ៍ថាពួកគេលែងមានកម្លាំងតទៅទៀត ហើយប្រហែលជាថែមទាំងចាប់ផ្ដើមគិតថាខ្លួនគ្មានតម្លៃ។ តើអ្នកណាអាចជួយពួកគេ?
សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាពង្រឹងកម្លាំងយើង
៦. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាពង្រឹងកម្លាំងអ្នកបម្រើលោកយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ ព្រះយេហូវ៉ាពង្រឹងទំនុកចិត្ដអ្នកបម្រើរបស់លោកថា លោកស្រឡាញ់ពួកគេនៅឥឡូវនេះ ហើយលោកនឹងបន្ដស្រឡាញ់ពួកគេជារៀងរហូត។ សូមស្រមៃគិតអំពីអារម្មណ៍របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ឯងមានដំឡៃវិសេសនៅភ្នែកអញ ក៏គួរលើកដំកើង ហើយជាទីស្រឡាញ់ដល់អញផង» ហើយ«កុំឲ្យខ្លាចឡើយ ដ្បិតអញនៅជាមួយ!»។ (អេសាយ ៤៣:៤, ៥) យើងដឹងថាយើងម្នាក់ៗមានតម្លៃចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់) គម្ពីរសន្យាថា៖ «ទ្រង់ជាព្រះដ៏មានឥទ្ធិឫទ្ធិដើម្បីជួយសង្គ្រោះ ទ្រង់នឹងមានសេចក្ដីរីករាយអរសប្បាយចំពោះឯង»។—សេផានា ៣:១៦, ១៧
៧. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាប្រៀបដូចជាម្ដាយដែលបំបៅកូនយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
៧ ព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថា លោកនឹងពង្រឹងកម្លាំងនិងសម្រាលទុក្ខរាស្ដ្ររបស់លោក ទោះជាពួកគេមានបញ្ហាណាក៏ដោយ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឯងរាល់គ្នានឹងជញ្ជក់បៅ វានឹងពរឯង ហើយថ្នមឯងនៅលើភ្លៅ។ អញនឹងកំសាន្ដចិត្ដឯង ដូចជាម្ដាយដែលលួងលោមកូន នោះឯងរាល់គ្នានឹងមានសេចក្ដីកំសាន្ដចិត្ដ»។ (អេសាយ ៦៦:១២, ១៣) សូមគិតអំពីអារម្មណ៍កក់ក្ដៅដែលកូនង៉ែតមានពេលដែលម្ដាយរបស់គាត់បីគាត់ឬប្រឡែងលេងជាមួយគាត់! ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នកយ៉ាងខ្លាំង ហើយលោកចង់ឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅ។ សូមជឿជាក់ទាំងស្រុងថាអ្នកមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។—យេរេមា ៣១:៣
៨, ៩. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកយេស៊ូអាចពង្រឹងកម្លាំងយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ មានមូលហេតុផ្សេងទៀតដែលយើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើង ពោលគឺ«ព្រះស្រឡាញ់ពិភពលោកដល់ម៉្លេះបានជាលោកបានឲ្យបុត្រតែមួយរបស់លោក ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកដែលបង្ហាញជំនឿលើបុត្រនោះអាចមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ហើយមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ»។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) គ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូបង្ហាញថាលោកក៏ស្រឡាញ់យើងដែរ ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះពង្រឹងកម្លាំងយើង។ គម្ពីរចែងថា សូម្បីតែ«សេចក្ដីវេទនា»ក៏មិនអាច«ធ្វើឲ្យយើងឃ្លាតចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គ្រិស្ដ»ឡើយ។—រ៉ូម ៨:៣៥, ៣៨, ៣៩
៩ នៅពេលខ្លះយើងមានបញ្ហាដែលធ្វើឲ្យរូបកាយឬផ្លូវចិត្ដរបស់យើងចុះខ្សោយ ឬដែលធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់អំណរក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្ដែការចាំអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងដែលគ្រិស្ដមានចំពោះយើង អាចផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងស៊ូទ្រាំ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ៥:១៤, ១៥) សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកយេស៊ូជួយយើងឲ្យចង់បន្ដរស់នៅនិងបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ នេះអាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះអារម្មណ៍លែងចង់រស់ ទោះជាយើងរងទុក្ខដោយសារគ្រោះមហន្ដរាយធម្មជាតិ ការបៀតបៀន ការខកចិត្ដ ឬការខ្វល់ខ្វាយជាខ្លាំងក៏ដោយ។
បងប្អូនរបស់យើងត្រូវការសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីយើង
ការសិក្សាអំពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូអាចជំរុញចិត្ដអ្នកឲ្យលើកទឹកចិត្ដអ្នកឯទៀត (សូមមើលវគ្គ១០, ១១)
១០, ១១. តើអ្នកណាខ្លះមានភារកិច្ចពង្រឹងកម្លាំងបងប្អូនដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ដ? សូមពន្យល់។
១០ តាមរយៈក្រុមជំនុំ ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលធ្វើឲ្យយើងមាំមួនឡើង។ ពេលយើងស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើង នេះបង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ យើងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីជួយបងប្អូនរបស់យើងឲ្យដឹងថាពួកគេមានតម្លៃ ហើយថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ពួកគេ។ (យ៉ូហានទី១ ៤:១៩-២១) សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថា៖ «ចូរបន្ដសម្រាលទុក្ខគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយពង្រឹងកម្លាំងគ្នាទៅវិញទៅមក ដូចអ្នករាល់គ្នាកំពុងធ្វើ»។ (ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១១) មិនគ្រាន់តែអ្នកចាស់ទុំប៉ុណ្ណោះទេដែលអាចធ្វើដូច្នេះ យើងម្នាក់ៗក៏អាចយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូដោយសម្រាលទុក្ខបងប្អូនរបស់យើងដែរ។—សូមអាន រ៉ូម ១៥:១, ២
១១ បងប្អូនខ្លះក្នុងក្រុមជំនុំដែលរងទុក្ខដោយសារជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ដឬជំងឺថប់បារម្ភ ប្រហែលជាត្រូវការជំនួយពីគ្រូពេទ្យដែលមានជំនាញ ហើយប្រហែលជាត្រូវលេបថ្នាំដែរ។ (លូកា ៥:៣១) ពួកអ្នកចាស់ទុំនិងបងប្អូនឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំដឹងថាទោះជាពួកគេមិនមែនជាគ្រូពេទ្យក្ដី ជំនួយនិងការសម្រាលទុក្ខដែលពួកគេផ្ដល់ឲ្យគឺសំខាន់ណាស់។ បងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំអាច«និយាយសម្រាលទុក្ខពួកអ្នកដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ដ ហើយគាំពារពួកអ្នកដែលខ្សោយ» ព្រមទាំង«មានចិត្ដធ្ងន់ចំពោះមនុស្សទាំងអស់»។ (ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១៤) យើងចង់ព្យាយាមយល់អំពីអារម្មណ៍របស់បងប្អូនយើង។ យើងត្រូវមានចិត្ដអត់ធ្មត់ចំពោះពួកគេ ហើយនិយាយតាមរបៀបដែលនឹងសម្រាលទុក្ខពួកគេនៅពេលដែលពួកគេធ្លាក់ទឹកចិត្ដ។ តើអ្នកព្យាយាមពង្រឹងកម្លាំងអ្នកឯទៀតឬទេ? តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីកាន់តែចេះសម្រាលទុក្ខនិងលើកទឹកចិត្ដអ្នកឯទៀត?
១២. សូមលើកឧទាហរណ៍អំពីបុគ្គលម្នាក់ដែលបានទទួលការលើកទឹកចិត្ដពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់បងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ។
១២ បងស្រីម្នាក់នៅទ្វីបអឺរ៉ុបនិយាយថា៖ «ជួនកាលខ្ញុំគិតចង់សម្លាប់ខ្លួន ក៏ប៉ុន្ដែបងប្អូនបានជួយខ្ញុំច្រើនណាស់។ ក្រុមជំនុំរបស់ខ្ញុំបានសង្គ្រោះជីវិតខ្ញុំ។ បងប្អូនតែងតែលើកទឹកចិត្ដនិងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង។ ទោះជាមានបងប្អូនតែប៉ុន្មាននាក់ប៉ុណ្ណោះដែលដឹងថាខ្ញុំមានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ដក្ដី បងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំតែងតែចាំជួយខ្ញុំ ហើយប្ដីប្រពន្ធមួយគូគឺប្រៀបដូចជាឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំអ៊ីចឹង។ ពួកគាត់មើលថែខ្ញុំយ៉ាងល្អ ហើយពួកគាត់ចាំជួយខ្ញុំ២៤ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ»។ ពិតមែនថាបងប្អូនខ្លះអាចជួយច្រើន តែបងប្អូនខ្លះទៀតអាចជួយបានតែបន្ដិចបន្ដួច។ ប៉ុន្ដែ អ្វីៗដែលយើងនិយាយនិងធ្វើដើម្បីគាំទ្របងប្អូន អាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងមកលើពួកគេ។
របៀបបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតមាំមួនឡើង
១៣. តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីសម្រាលទុក្ខអ្នកឯទៀត?
១៣ ចូរធ្វើជាអ្នកស្តាប់ដ៏ល្អ។ (យ៉ាកុប ១:១៩) យើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ពេលយើងស្តាប់អ្នកឯទៀតដោយព្យាយាមយល់អារម្មណ៍របស់ពួកគេ។ សូមសួរបុគ្គលណាម្នាក់យ៉ាងសប្បុរសនូវសំណួរដែលអាចជួយអ្នកឲ្យយល់អំពីអារម្មណ៍របស់គាត់។ គាត់នឹងដឹងថាអ្នកពិតជាយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះគាត់ សូម្បីតែទឹកមុខរបស់អ្នកក៏នឹងបង្ហាញដូច្នេះដែរ។ ពេលគាត់និយាយ សូមបង្ហាញចិត្ដអត់ធ្មត់ដោយអនុញ្ញាតឲ្យគាត់ប្រាប់អំពីអារម្មណ៍របស់គាត់ដោយមិននិយាយកាត់គាត់។ ពេលអ្នកស្តាប់គាត់ដោយយកចិត្ដទុកដាក់ អ្នកអាចស្គាល់ចិត្ដរបស់គាត់ច្បាស់ជាង ហើយក៏អាចជួយគាត់ឲ្យដឹងថាគាត់អាចទុកចិត្ដអ្នកបាន។ យ៉ាងនេះ គាត់នឹងស្រួលស្តាប់អ្វីដែលអ្នកនិយាយជាងនៅពេលដែលអ្នកព្យាយាមជួយគាត់។ ពេលអ្នកពិតជាយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះអ្នកឯទៀត នោះអាចធ្វើឲ្យពួកគេទទួលការសម្រាលទុក្ខជាខ្លាំង។
១៤. ហេតុអ្វីយើងមិនត្រូវរិះគន់អ្នកឯទៀត?
១៤ ចូរកុំរិះគន់អ្នកឯទៀត។ បុគ្គលដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ដនឹងកាន់តែធ្លាក់ទឹកចិត្ដ បើគាត់គិតថាយើងកំពុងរិះគន់គាត់។ នេះប្រហែលជាធ្វើឲ្យយើងពិបាកជួយគាត់។ «មានគេដែលពោលពាក្យឥតបើគិត ដូចជាចាក់ដោយដាវ តែសំដីរបស់មនុស្សប្រាជ្ញជាថ្នាំផ្សះវិញ»។ (សុភាសិត ១២:១៨) ទោះជាយើងមិនមានបំណងទាល់តែសោះធ្វើឲ្យបុគ្គលដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ដឈឺចិត្ដដោយសារពាក្យសម្ដីរបស់យើងក្ដី យើងនៅតែអាចធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចិត្ដយ៉ាងខ្លាំង បើយើងនិយាយដោយមិនបានពិចារណាទុកជាមុន។ ដើម្បីពង្រឹងកម្លាំងបុគ្គលនោះ យើងត្រូវធ្វើឲ្យគាត់ជឿជាក់ថាយើងខំព្យាយាមយល់អំពីស្ថានភាពរបស់គាត់។—ម៉ាថាយ ៧:១២
១៥. តើអ្វីជាឧបករណ៍ដ៏សំខាន់ដែលយើងអាចប្រើដើម្បីសម្រាលទុក្ខអ្នកឯទៀត?
១៥ ចូរប្រើបណ្ដាំរបស់ព្រះដើម្បីសម្រាលទុក្ខអ្នកឯទៀត។ (សូមអាន រ៉ូម ១៥:៤, ៥) គម្ពីរគឺមកពី«ព្រះដែលផ្ដល់សមត្ថភាពស៊ូទ្រាំនិងការសម្រាលទុក្ខ» ដូច្នេះយើងមិនភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលយើងទទួលការសម្រាលទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងពីបណ្ដាំរបស់លោក។ យើងក៏មានបណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម និងសៀវភៅជំនួយស្រាវជ្រាវសម្រាប់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ការប្រើឧបករណ៍ទាំងនេះអាចជួយយើងឲ្យស្វែងរកបទគម្ពីរនិងសៀវភៅផ្សេងៗដែលយើងអាចបង្ហាញបងប្អូនរបស់យើងដើម្បីសម្រាលទុក្ខនិងលើកទឹកចិត្ដពួកគេ។
១៦. តើគុណសម្បត្ដិអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យលើកទឹកចិត្ដបុគ្គលដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ដ?
១៦ ចូរមានមនោសញ្ចេតនាដ៏ជ្រាលជ្រៅនិងមានចិត្ដស្លូតបូត។ ព្រះយេហូវ៉ាជា«បិតានៃសេចក្ដីមេត្ដាករុណា និងជាព្រះនៃការសម្រាលទុក្ខគ្រប់យ៉ាង» ហើយលោកមាន«សេចក្ដីអាណិតមេត្ដា»ចំពោះអ្នកបម្រើរបស់លោក។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ១:៣-៦; លូកា ១:៧៨; រ៉ូម ១៥:១៣) ប៉ូលបានទុកគំរូល្អស្ដីអំពីរឿងនេះ ដោយសារគាត់យកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានសរសេរថា៖ «យើងបានប្រព្រឹត្ដដោយស្លូតបូតចំពោះអ្នករាល់គ្នា ដូចម្ដាយដែលបំបៅកូន ស្រឡាញ់ថ្នាក់ថ្នមកូន។ ដូច្នេះ ដោយមានមនោសញ្ចេតនាដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះអ្នករាល់គ្នា យើងសប្បាយចិត្ដផ្ដល់ឲ្យ មិនត្រឹមតែដំណឹងល្អរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងជីវិតយើងទៀតផង ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាគឺជាទីស្រឡាញ់របស់យើង»។ (ថែស្សាឡូនិចទី១ ២:៧, ៨) ពេលយើងមានមនោសញ្ចេតនាដ៏ជ្រាលជ្រៅដូចព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខដែលបងប្អូនណាម្នាក់បានអធិដ្ឋានសុំ!
១៧. តើការមានទស្សនៈបែបណាចំពោះបងប្អូននឹងជួយយើងឲ្យលើកទឹកចិត្ដពួកគេ?
១៧ ចូរកុំតម្រូវឲ្យបងប្អូនរបស់អ្នកធ្វើជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ។ ចូរធ្វើជាមនុស្សសមហេតុផល។ បើអ្នកតម្រូវឲ្យបងប្អូនរបស់អ្នកធ្វើជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ អ្នកនឹងខកចិត្ដ។ (សាស្តា ៧:២១, ២២) សូមចាំថាព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលដែលចេះសមហេតុផលចំពោះអ្វីដែលលោកតម្រូវពីយើង។ ដូច្នេះ យើងត្រូវអត់ធ្មត់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ (អេភេសូរ ៤:២, ៣២) យើងមិនចង់ធ្វើឲ្យបងប្អូនរបស់យើងមានអារម្មណ៍ថាអ្វីដែលពួកគេធ្វើក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាគឺមិនល្អគ្រប់គ្រាន់ទេ ឬប្រៀបធៀបពួកគេជាមួយនឹងអ្នកឯទៀតឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងលើកទឹកចិត្ដពួកគេ ហើយលើកអំពីអ្វីល្អៗដែលពួកគេធ្វើ។ នេះអាចជួយពួកគេឲ្យមានអំណរក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។—កាឡាទី ៦:៤
១៨. ហេតុអ្វីយើងចង់បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតមាំមួនឡើង?
១៨ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ៗមានតម្លៃចំពោះលោកនិងចំពោះលោកយេស៊ូ។ (កាឡាទី ២:២០) យើងស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើងយ៉ាងខ្លាំង ដូច្នេះយើងត្រូវប្រព្រឹត្ដចំពោះពួកគេដោយមនោសញ្ចេតនាដ៏ជ្រាលជ្រៅ។ យើង«ស្វែងរកអ្វីដែលនាំឲ្យមានសន្ដិភាព និងអ្វីដែលជួយគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យមានភាពរឹងមាំ»។ (រ៉ូម ១៤:១៩) យើងពិតជាទន្ទឹងរង់ចាំជីវិតក្នុងសួនឧទ្យាន! ពេលនោះគ្មានអ្នកណាម្នាក់នឹងមានហេតុឲ្យធ្លាក់ទឹកចិត្ដ ហើយក៏លែងមានជំងឺនិងសង្គ្រាមទៀត។ មនុស្សនឹងមិនស្លាប់ដោយសារភាពខុសឆ្គងទៀតទេ ហើយនឹងលែងមានការបៀតបៀន បញ្ហាក្នុងក្រុមគ្រួសារ ឬអ្វីៗដែលធ្វើឲ្យយើងខកចិត្ដទៀតឡើយ។ មនុស្សទាំងអស់នឹងទៅជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះនៅដំណាច់ការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំ។ អស់អ្នកដែលរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះលោកក្នុងការសាកល្បងចុងក្រោយ នឹងត្រូវទទួលជាកូនរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅផែនដី ហើយពួកគេនឹងមាន«សេរីភាពរុងរឿងជាកូនព្រះ»។ (រ៉ូម ៨:២១) ដូច្នេះ សូមយើងទាំងអស់គ្នាបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតមាំមួនឡើង ហើយជួយគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យចូលក្នុងពិភពលោកថ្មីដ៏ល្អអស្ចារ្យរបស់ព្រះ។
