អត្ថបទសិក្សា ៣៥
ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះអ្នកបម្រើលោកដែលមានចិត្តរាបទាប
«ព្រះ . . . ឲ្យគុណដ៏វិសេសលើសលប់ដល់មនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាប»។—១ពេ. ៥:៥
ចម្រៀងលេខ៤៨ ដើរជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ារាល់ថ្ងៃ
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះមនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាប? សូមពន្យល់។
ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់មនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាប។ មានតែពួកអ្នកដែលមានចិត្តរាបទាបពិតប្រាកដប៉ុណ្ណោះ អាចមានចំណងមិត្តភាពកក់ក្ដៅនិងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងលោក។ ផ្ទុយទៅវិញ «ព្រះប្រឆាំងមនុស្សក្រអឺតក្រទម»។ (១ពេ. ៥:៥) យើងទាំងអស់គ្នាចង់ទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏កក់ក្ដៅពីលោក ដូច្នេះយើងមានមូលហេតុល្អដើម្បីបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តរាបទាប។
២. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
២ ក្នុងអត្ថបទនេះយើងនឹងពិចារណាអំពីចម្លើយចំពោះសំណួរបីគឺ៖ (១) តើចិត្តរាបទាបគឺជាអ្វី? (២) ហេតុអ្វីយើងគួរបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្ដិនេះ? (៣) តើស្ថានភាពអ្វីខ្លះអាចធ្វើឲ្យយើងពិបាកបង្ហាញចិត្តរាបទាប? យើងក៏នឹងឃើញថា ពេលយើងបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តរាបទាប យើងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ារីករាយ ហើយខ្លួនយើងក៏ទទួលប្រយោជន៍ដែរ។—សុភ. ២៧:១១; អេ. ៤៨:១៧
តើចិត្តរាបទាបគឺជាអ្វី?
៣. តើចិត្តរាបទាបគឺជាអ្វី?
៣ បុគ្គលដែលមានចិត្តរាបទាបមិនគិតថាខ្លួនសំខាន់ជាងអ្នកឯទៀតទេ។ គាត់ក៏មិនមានអំណួតដែរ។ គម្ពីរបង្ហាញថាមនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាប មានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯងបើប្រៀបធៀបនឹងព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នកឯទៀត។ មនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាបទទួលស្គាល់ថាមនុស្សទាំងអស់គឺប្រសើរជាងគាត់តាមរបៀបណាមួយ។—ភី. ២:៣, ៤
៤-៥. ហេតុអ្វីមនុស្សខ្លះដែលមើលទៅមានចិត្តរាបទាប ប្រហែលជាមិនមានចិត្តរាបទាបពិតប្រាកដ?
៤ មនុស្សខ្លះមានចិត្តរាបទាបតែសម្បកក្រៅប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេប្រហែលជាមនុស្សអៀន ឬចេះបង្ហាញការគោរពនិងចេះគួរសម ដោយសារឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេបានបង្រៀនពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែតាមពិតនៅក្នុងចិត្ត ពួកគេប្រហែលជាមានអំណួត។ មិនយូរមិនឆាប់ ពួកគេនឹងបង្ហាញអំពីធាតុពិតរបស់ពួកគេ។—លូក. ៦:៤៥
៥ រីឯមនុស្សខ្លះទៀតរួសរាយ មើលទៅមានទំនុកចិត្ត ហើយនិយាយត្រង់ៗ តែនេះមិនមានន័យថាពួកគេមានអំណួតទេ។ (យ៉ូន. ១:៤៦, ៤៧) ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សបែបនេះត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នមិនពឹងផ្អែកលើសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន ដើម្បីមិនទៅជាមនុស្សដែលមានអំណួតឡើយ។ ទោះជាយើងជាមនុស្សរួសរាយឬមិនមែនក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវខំបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តរាបទាបពិតប្រាកដ។
សាវ័កប៉ូលមានចិត្តរាបទាប ហើយមិនគិតថាគាត់ជាមនុស្សសំខាន់ទេ (សូមមើលវគ្គ៦) *
៦. តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីគំរូរបស់សាវ័កប៉ូលនៅកូរិនថូសទី១ ១៥:១០?
៦ សូមពិចារណាអំពីគំរូរបស់សាវ័កប៉ូល។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើគាត់ដើម្បីបង្កើតក្រុមជំនុំថ្មីនៅក្រុងផ្សេងៗ។ គាត់ប្រហែលជាបានសម្រេចកិច្ចការក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយច្រើនជាងសាវ័កឯទៀតរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ប៉ូលមិនបានគិតថាគាត់ប្រសើរជាងបងប្អូនរបស់គាត់ទេ។ ដោយចិត្តរាបទាប គាត់សារភាពថា៖ «ក្នុងចំណោមពួកសាវ័ក ខ្ញុំជាអ្នកតូចជាងគេ ក៏មិនសមនឹងហៅថាសាវ័កដែរ ពីព្រោះខ្ញុំបានបៀតបៀនក្រុមជំនុំរបស់ព្រះ»។ (១កូ. ១៥:៩) ម្ល៉ោះហើយ ប៉ូលបានយល់យ៉ាងត្រឹមត្រូវថាគាត់អាចមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ដោយសារតែព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញគុណដ៏វិសេសលើសលប់ចំពោះគាត់ មិនមែនដោយសារគាត់ជាមនុស្សពិសេស ឬបានសម្រេចកិច្ចការជាច្រើននោះទេ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ១៥:១០) ប៉ូលជាគំរូដ៏ល្អស្តីអំពីបុគ្គលដែលមានចិត្តរាបទាប។ ពេលគាត់បានសរសេរសំបុត្រទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូរិនថូស គាត់មិនបានអួតខ្លួនទេ ទោះជាបងប្អូនខ្លះនៅក្រុមជំនុំនោះបានរិះគន់គាត់ក្ដី។—២កូ. ១០:១០
បងប្រុសខាល ខ្លាញដែលបាន បម្រើជាសមាជិកគណៈអភិបាល មានចិត្តរាបទាប (សូមមើលវគ្គ៧)
៧. តើបងប្រុសម្នាក់ដែលបងប្អូនជាច្រើនស្គាល់បានបង្ហាញចិត្តរាបទាបយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ បងប្រុសខាល ខ្លាញដែលបានបម្រើជាសមាជិកគណៈអភិបាល គឺជាគំរូដ៏ល្អស្តីអំពីចិត្តរាបទាប។ គាត់បានសរសេរជីវប្រវត្ដិរបស់គាត់ដ៏គួរឲ្យលើកទឹកចិត្តក្នុងសៀវភៅមួយរបស់យើង។ ក្នុងជីវប្រវត្ដិនោះ គាត់បានបង្ហាញចិត្តរាបទាបដោយរៀបរាប់អំពីការពិបាកមួយចំនួនដែលគាត់ព្យាយាមយកឈ្នះក្នុងជីវិត។ ជាឧទាហរណ៍ នៅឆ្នាំ១៩២២ គាត់បានសាកល្បងផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយជាលើកដំបូង នោះគឺពិបាកខ្លាំងដល់ម្ល៉េះចំពោះគាត់បានជាគាត់មិនបានធ្វើម្ដងទៀតអស់រយៈពេលប្រហែលជា២ឆ្នាំ។ ក្រោយមក ពេលដែលគាត់បម្រើនៅបេតអែល មានបងប្រុសម្នាក់បានឲ្យឱវាទគាត់ ហើយគាត់បានខឹងបងប្រុសនោះអស់មួយរយៈពេល។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់ធ្លាប់មានជំងឺសតិអារម្មណ៍ដែលក្រោយមកគាត់បានជាសះស្បើយ។ ប៉ុន្តែ គាត់ក៏មានឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យផ្សេងៗដែរ។ សូមគិតទៅមើល ពេលបងប្រុសដែលបងប្អូនជាច្រើនស្គាល់ បានសារភាពអំពីភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្លួន នោះពិតជាបង្ហាញចិត្តរាបទាបមែន! បងប្អូនជាច្រើនចូលចិត្តជីវប្រវត្ដិរបស់បងខ្លាញ ពីព្រោះនោះគួរឲ្យទាក់ទាញចិត្តនិងបង្ហាញអំពីភាពពិតត្រង់របស់គាត់។
ហេតុអ្វីយើងគួរបណ្ដុះឲ្យមាន ចិត្តរាបទាប?
៨. តើពេត្រុសទី១ ៥:៦ ជួយយើងយ៉ាងណាឲ្យយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តនឹងបុគ្គលដែលមានចិត្តរាបទាប?
៨ មូលហេតុដ៏សំខាន់បំផុតដែលយើងត្រូវបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តរាបទាប គឺដោយសារការធ្វើដូច្នេះនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ សាវ័កពេត្រុសបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់អំពីចំណុចនេះ។ (សូមអាន ពេត្រុសទី១ ៥:៦) ស្តីអំពីពាក្យសម្ដីរបស់ពេត្រុស សៀវភៅមួយដែលមានចំណងជើងថា «ចូរមកតាមខ្ញុំចុះ»ជាភាសាអង់គ្លេស រៀបរាប់ថា៖ «អំណួតគឺប្រៀបដូចជាជាតិពុល។ វាមានគ្រោះថ្នាក់។ គុណវិបត្ដិនេះអាចធ្វើឲ្យបុគ្គលដែលមានសមត្ថភាពអស្ចារ្យ ទៅជាបុគ្គលដែលគ្មានប្រយោជន៍ចំពោះព្រះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ចិត្តរាបទាបអាចធ្វើឲ្យបុគ្គលដែលមិនសូវមានសមត្ថភាព មានប្រយោជន៍ច្រើនចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ . . . [លោក]ពេញចិត្តឲ្យពរដល់អ្នក បើអ្នកមានចិត្តរាបទាប»។ ពិតមែនហើយ តើមានអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងមានអំណរជាងការធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ារីករាយឬទេ?—សុភ. ២៣:១៥
៩. ហេតុអ្វីអ្នកឯទៀតចូលចិត្តយើង បើយើងមានចិត្តរាបទាប?
៩ ពេលយើងបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តរាបទាប យើងមិនត្រឹមតែទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងក៏ទទួលប្រយោជន៍ជាច្រើនដែរ។ ចិត្តរាបទាបធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតចង់រាប់អានយើង។ ដើម្បីយល់ចំណុចនេះ សូមគិតអំពីបុគ្គលបែបណាដែលអ្នកចូលចិត្តសេពគប់។ (ម៉ាថ. ៧:១២) តាមធម្មតា យើងមិនចូលចិត្តសេពគប់ជាមួយនឹងបុគ្គលដែលតែងតែចង់ឲ្យគេធ្វើតាមចិត្តគាត់ និងមិនស្ដាប់យោបល់ពីអ្នកឯទៀតឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពេលដែលបងប្អូនរួមជំនឿមានសេចក្ដី«ស្រឡាញ់រាប់អានគ្នាជាបងប្អូន មានចិត្តអាណិតមេត្ដា [និង]មានចិត្តរាបទាប» យើងចូលចិត្តនៅជាមួយនឹងពួកគេ។ (១ពេ. ៣:៨) បើយើងចូលចិត្តមនុស្សបែបនេះ នោះពួកគេនឹងទំនងជាចូលចិត្តយើងដែរ ដរាបណាយើងមានចិត្តរាបទាប។
១០. តើចិត្តរាបទាបជួយយើងឲ្យសប្បាយជាងនឹងជីវិតរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ ចិត្តរាបទាបក៏ជួយយើងឲ្យសប្បាយជាងនឹងជីវិតរបស់យើងដែរ។ ជួនកាល យើងនឹងឃើញឬជួបប្រទះនឹងរឿងដែលយើងគិតថាអយុត្ដិធម៌។ ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលជាអ្នកមានប្រាជ្ញា បាននិយាយថា៖ «យើងបានឃើញបាវបំរើកំពុងតែជិះសេះ ហើយកូនស្តេចកំពុងតែដើរនៅដីដូចជាបាវវិញ»។ (សាស្ដ. ១០:៧) យើងអាចឃើញថា ពួកអ្នកដែលមានសមត្ថភាពអស្ចារ្យ មិនតែងតែទទួលកិត្ដិយសទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ជួនកាលមនុស្សដែលមិនសូវមានសមត្ថភាព ទទួលកិត្ដិយសច្រើនជាង។ សាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «អ្វីៗដែលយើងមើលឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែក នោះប្រសើរជាងចិត្តស្រមើស្រមៃ»។ (សស. [សាស្ត.] ៦:៩, ខ.ស.) សាឡូម៉ូនដឹងថាគឺជាការឈ្លាសវៃដែលយើងទទួលស្គាល់ការពិត ជាជាងខ្វល់ខ្វាយអំពីស្ថានភាពមិនល្អដែលកើតឡើងក្នុងជីវិត។ បើយើងមានចិត្តរាបទាប នេះនឹងជួយយើងឲ្យទទួលយកអ្វីមិនល្អដែលយើងមិនចង់ឲ្យកើតឡើងក្នុងជីវិត។
តើស្ថានភាពអ្វីខ្លះអាចធ្វើឲ្យយើងពិបាកមានចិត្តរាបទាប?
ហេតុអ្វីពិបាករក្សាចិត្តរាបទាបក្នុងស្ថានភាពនេះ? (សូមមើលវគ្គ១១-១២) *
១១. ហេតុអ្វីយើងត្រូវមានចិត្តរាបទាបពេលយើងទទួលឱវាទ?
១១ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងមានឱកាសជាច្រើនដើម្បីបង្ហាញចិត្តរាបទាប។ សូមពិចារណាអំពីស្ថានភាពមួយចំនួន។ ពេលយើងទទួលឱវាទ។ ជាការល្អដែលយើងចាំថា បើបុគ្គលណាម្នាក់ព្យាយាមឲ្យឱវាទយើង យើងទំនងជាបានធ្វើខុសធ្ងន់ ជាងយើងគិតស្មានទៅទៀត។ ភ្លាមៗនោះ យើងប្រហែលជាមិនចង់ទទួលយកឱវាទនោះទេ។ យើងប្រហែលជាចង់រិះគន់បុគ្គលនោះ ឬរបៀបដែលគាត់ឲ្យឱវាទយើង។ ប៉ុន្តែ បើយើងមានចិត្តរាបទាប យើងនឹងព្យាយាមបង្ហាញចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវ។
១២. យោងទៅតាមសុភាសិត ២៧:៥, ៦ ហេតុអ្វីយើងគួរឲ្យតម្លៃចំពោះបុគ្គលដែលឲ្យឱវាទយើង? សូមលើកឧទាហរណ៍។
១២ បុគ្គលដែលមានចិត្តរាបទាបឲ្យតម្លៃចំពោះឱវាទ។ ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយដូច្នេះ? សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយ។ ឧបមាថាអ្នកនៅកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំ។ ក្រោយពីអ្នកបាននិយាយជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿខ្លះៗ មានបងប្អូនម្នាក់បាននាំអ្នកទៅដាច់ដោយឡែកពីគេ ហើយប្រាប់អ្នកថាអ្នកមានម្ហូបជាប់ធ្មេញ។ អ្នកច្បាស់ជាមានអារម្មណ៍ខ្មាស។ ប៉ុន្តែ អ្នកក៏ច្បាស់ជាសប្បាយចិត្តដែលបុគ្គលនោះបានប្រាប់អ្នកឲ្យដឹង មែនទេ? តាមពិត អ្នកប្រហែលជាចង់ឲ្យអ្នកឯទៀតប្រាប់អ្នកលឿនជាងនេះ! ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងគួរមានចិត្តរាបទាប ហើយឲ្យតម្លៃចំពោះបងប្អូនដែលឲ្យឱវាទយើងពេលយើងត្រូវការ។ យើងចាត់ទុកថាបុគ្គលនោះជាមិត្តរបស់យើង មិនមែនជាសត្រូវឡើយ។—សូមអាន សុភាសិត ២៧:៥, ៦; កាឡ. ៤:១៦
ហេតុអ្វីយើងត្រូវមានចិត្តរាបទាបពេលអ្នកឯទៀតទទួលឯកសិទ្ធិក្នុងកិច្ចបម្រើ? (សូមមើលវគ្គ១៣-១៤) *
១៣. តើយើងអាចបង្ហាញចិត្តរាបទាបយ៉ាងដូចម្ដេច ពេលអ្នកឯទៀតទទួលឯកសិទ្ធិផ្សេងៗក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ?
១៣ ពេលអ្នកឯទៀតទទួលឯកសិទ្ធិក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ឈ្មោះចេសិន បានសារភាពថា៖ «ពេលខ្ញុំឃើញអ្នកឯទៀតទទួលឯកសិទ្ធិ ជួនកាលខ្ញុំឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីមិនមែនជាខ្ញុំ»។ តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះឬទេ? គឺមិនខុសទេ បើយើង«ព្យាយាមឲ្យបានមុខងារ» ដើម្បីធ្វើច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។ (១ធី. ៣:១) ប៉ុន្តែ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះអ្វីដែលយើងគិត។ បើយើងមិនធ្វើដូច្នេះទេ យើងអាចចាប់ផ្ដើមមានអំណួតនៅក្នុងចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ បងប្រុសដែលជាគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់អាចចាប់ផ្ដើមគិតថាគាត់គឺជាអ្នកដែលមានគុណសម្បត្ដិល្អជាងគេ ដើម្បីបំពេញភារកិច្ចណាមួយក្នុងក្រុមជំនុំ។ ឬក៏ប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ប្រហែលជាគិតថា ‹ប្ដីខ្ញុំនឹងបំពេញភារកិច្ចនេះប្រសើរជាងបងប្រុសនោះ!›។ ប៉ុន្តែ បើយើងមានចិត្តរាបទាបពិតប្រាកដ យើងនឹងមិនគិតដូច្នេះទេ។
១៤. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីប្រតិកម្មរបស់ម៉ូសេ ពេលអ្នកឯទៀតបានទទួលឯកសិទ្ធិ?
១៤ យើងអាចរៀនពីប្រតិកម្មរបស់ម៉ូសេ ពេលអ្នកឯទៀតបានទទួលឯកសិទ្ធិ។ ម៉ូសេបានឲ្យតម្លៃចំពោះភារកិច្ចរបស់គាត់ជាអ្នកនាំមុខប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកឯទៀតធ្វើកិច្ចការខ្លះជាមួយនឹងម៉ូសេ តើគាត់មានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? គាត់មិនបានច្រណែនទេ។ (ជន. ១១:២៤-២៩) ដោយចិត្តរាបទាប គាត់បានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកឯទៀតវិនិច្ឆ័យបណ្ដាជនជាមួយនឹងគាត់។ (និក្ខ. ១៨:១៣-២៤) យ៉ាងនេះ មានបុរសថែមទៀតដែលអាចជួយជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ហើយបណ្ដាជនមិនចាំបាច់រង់ចាំយូរដើម្បីទទួលការវិនិច្ឆ័យក្ដី។ នេះបង្ហាញយើងថា ម៉ូសេមិនបានចាត់ទុកឯកសិទ្ធិរបស់គាត់ថាសំខាន់ជាងប្រយោជន៍របស់អ្នកឯទៀតឡើយ។ នេះពិតជាគំរូល្អសម្រាប់យើងមែន! សូមចាំថា បើយើងចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រើយើង ការមានចិត្តរាបទាបគឺសំខាន់ជាងសមត្ថភាពរបស់យើង។ ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាខ្ពង់ខ្ពស់ក្ដី «លោកឲ្យគុណដ៏វិសេសលើសលប់ដល់មនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាប»។—១ពេ. ៥:៥; ទំនុក. ១៣៨:៦
១៥. តើបងប្អូនជាច្រើនជួបប្រទះនឹងកាលៈទេសៈថ្មីអ្វីខ្លះ?
១៥ ពេលយើងជួបប្រទះនឹងកាលៈទេសៈថ្មី។ ក្នុងអំឡុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ បងប្អូនជាច្រើនដែលបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ បានផ្លាស់ប្ដូរឯកសិទ្ធិ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅឆ្នាំ២០១៤ អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំតំបន់និងប្រពន្ធរបស់គាត់បានត្រូវចាត់ឲ្យបំពេញកិច្ចបម្រើពេញពេលផ្សេងទៀត។ ចាប់ពីឆ្នាំនោះ អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលនឹងឈប់ពីភារកិច្ចរបស់ពួកគេ ពេលដែលពួកគេឈានចូលដល់អាយុ៧០ឆ្នាំ។ ម្យ៉ាងទៀត បងប្រុសៗដែលមានអាយុ៨០ឆ្នាំឬលើសពីនេះ នឹងលែងបម្រើជាអ្នកចាត់ចែងកិច្ចការពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំ។ បន្ថែមទៅទៀត កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន បងប្អូនជាច្រើនដែលជាក្រុមគ្រួសារបេតអែលបានត្រូវចាត់ឲ្យបម្រើជាអ្នកត្រួសត្រាយ។ បងប្អូនឯទៀតត្រូវឈប់ពីកិច្ចបម្រើពេញពេលពិសេស ដោយសារមានបញ្ហាសុខភាព ត្រូវថែរក្សាក្រុមគ្រួសារ ឬមានមូលហេតុឯទៀត។
១៦. តើបងប្អូនរបស់យើងបានបង្ហាញចិត្តរាបទាបក្នុងការសម្របខ្លួនទៅនឹងភារកិច្ចថ្មីយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ បងប្អូនជាច្រើននោះពិបាកសម្របខ្លួនទៅតាមការផ្លាស់ប្ដូរបែបនេះ។ ពួកគេច្បាស់ជានៅតែស្រឡាញ់ភារកិច្ចពីមុនរបស់ពួកគេ នេះដោយសារតែពួកគេធ្លាប់ធ្វើអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ បងប្អូនខ្លះពិបាកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងពេលដែលភារកិច្ចរបស់ពួកគេបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។ ប៉ុន្តែយូរៗទៅ ពួកគេអាចសម្របខ្លួនបាន។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកគេស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេដឹងថាពួកគេបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ មិនមែនដើម្បីកិច្ចការ មុខងារ ឬឯកសិទ្ធិណាមួយទេ។ (កូឡ. ៣:២៣) ពួកគេសប្បាយចិត្តបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តរាបទាប មិនថាពួកគេទទួលភារកិច្ចណាក៏ដោយ។ ពួកគេ«ផ្ទេរកង្វល់ទាំងអស់[របស់ពួកគេ]ទៅព្រះ» ដោយដឹងថាលោករមែងគិតអំពីពួកគេ។—១ពេ. ៥:៦, ៧
១៧. ហេតុអ្វីយើងសប្បាយចិត្តដែលបណ្ដាំរបស់ព្រះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមានចិត្តរាបទាប?
១៧ យើងសប្បាយចិត្តដែលបណ្ដាំរបស់ព្រះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមានចិត្តរាបទាប មែនទេ? ពេលយើងបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្ដិដែលគួរឲ្យទាក់ទាញចិត្តនេះ ទាំងយើងទាំងអ្នកឯទៀតទទួលប្រយោជន៍។ យើងកាន់តែចេះស៊ូទ្រាំនឹងការពិបាកក្នុងជីវិត។ សំខាន់បំផុត យើងចូលកាន់តែជិតបិតារបស់យើងដែលនៅស្ថានសួគ៌។ យើងសប្បាយរីករាយណាស់ ដោយដឹងថាទោះជាលោកជា«ព្រះដ៏ជាធំ ហើយខ្ពស់បំផុត»ក៏ដោយ លោកស្រឡាញ់និងឲ្យតម្លៃចំពោះអ្នកបម្រើរបស់លោកដែលមានចិត្តរាបទាប!—អេ. ៥៧:១៥
ចម្រៀងលេខ៤៥ ការរំពឹងគិតក្នុងចិត្ត
^ វគ្គ 5 គុណសម្បត្ដិដ៏សំខាន់បំផុតមួយដែលយើងត្រូវមានគឺចិត្តរាបទាប។ តើចិត្តរាបទាបគឺជាអ្វី? ហេតុអ្វីយើងគួរបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តរាបទាប? ហេតុអ្វីយើងប្រហែលជាពិបាករក្សាចិត្តរាបទាបពេលស្ថានភាពរបស់យើងផ្លាស់ប្ដូរ? ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីចម្លើយចំពោះសំណួរដ៏សំខាន់ទាំងនេះ។
^ វគ្គ 51 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: កាលដែលនៅផ្ទះរបស់បងប្រុសម្នាក់ សាវ័កប៉ូលបង្ហាញចិត្តរាបទាបដោយសេពគប់យ៉ាងរីករាយជាមួយនឹងបងប្អូនឯទៀត រួមទាំងប្អូនៗវ័យក្មេងដែរ។
^ វគ្គ 55 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងប្រុសម្នាក់ព្រមទទួលឱវាទដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរពីបងប្រុសដែលមានវ័យក្មេងជាងគាត់។
^ វគ្គ 57 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងប្រុសវ័យចាស់មិនច្រណែននឹងបងប្រុសវ័យក្មេងជាងដែលបានទទួលឯកសិទ្ធិក្នុងក្រុមជំនុំ។
