បើនេះជាការពិត សូមគិតអំពីឥទ្ធិពលដែលនេះនឹងមានលើជីវិតរបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ កូនប្រុសរបស់បងប្រុសម្នាក់បានធ្វើអត្ដឃាត។ បងប្រុសនោះឈឺចិត្ដយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់បានឆ្ងល់ថាតើព្រះយេហូវ៉ាបានដឹងអំពីពេលអនាគតរបស់គាត់ ហើយបានគិតពិចារណាថាគាត់និងប្រពន្ធគាត់អាចស៊ូទ្រាំនឹងរឿងខ្លោចផ្សានេះឬទេ? ក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកនេះ យើងជាច្រើននាក់នឹងជួបប្រទះនឹងរឿងខ្លោចផ្សា។ ដូច្នេះ តើយើងគួរជឿថាព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់គ្រងទៅលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់យើងឬទេ?

កាលដែលយើងពិចារណាកូរិនថូសទី១ ១០:១៣ យើងនឹងឃើញថាគម្ពីរមិនគាំទ្រទស្សនៈថាព្រះយេហូវ៉ាដឹងទុកជាមុនអំពីអ្វីៗដែលយើងអាចស៊ូទ្រាំ ហើយក្រោយមកសម្រេចចិត្ដថាយើងនឹងជួបប្រទះនឹងទុក្ខលំបាកបែបណាទេ។ ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយដូច្នេះ? សូមយើងពិចារណាមូលហេតុបួនយ៉ាង។

ទី១ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យមនុស្សនូវចិត្ដសេរី ពោលគឺសេរីភាពដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្ដ។ លោកចង់ឲ្យយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ដផ្ទាល់ខ្លួន។ (ចោទិយកថា ៣០:១៩, ២០; យ៉ូស្វេ ២៤:១៥) បើយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ដដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ដ យើងអាចពឹងផ្អែកលើលោកដើម្បីណែនាំយើង។ (សុភាសិត ១៦:៩) ប៉ុន្ដែ ពេលយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ដមិនល្អ យើងត្រូវទទួលផលវិបាកដែលមកពីការសម្រេចចិត្ដនោះ។ (កាឡាទី ៦:៧) ដូច្នេះ បើព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រេចចិត្ដថាយើងនឹងឆ្លងកាត់បញ្ហាខ្លះក្នុងជីវិតរបស់យើង តើយើងពិតជាមានចិត្ដសេរីឬទេ?

ទី២ ព្រះយេហូវ៉ាមិនការពារយើងពី«ពេលវេលានឹងឱកាស»ឬព្រឹត្ដិការណ៍ដែលយើងមិនបានរំពឹងទុកទេ។ (សាស្តា ៩:១១) បុគ្គលម្នាក់អាចមានគ្រោះថ្នាក់ដោយសារតែគាត់នៅកន្លែងមួយចំពេលដែលមានរឿងអាក្រក់កើតឡើង។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍អំពីគ្រោះថ្នាក់មួយដែលបណ្ដាលឲ្យមនុស្ស១៨នាក់ស្លាប់ដោយសារប៉មបានរលំលើពួកគេ។ លោកបានបញ្ជាក់ច្បាស់ថាព្រះមិនបានធ្វើឲ្យពួកគេស្លាប់ទេ។ (លូកា ១៣:១-៥) គឺមិនសមហេតុផលទេដែលគិតថាមុនគ្រោះថ្នាក់មួយកើតឡើង ព្រះបានសម្រេចចិត្ដថាអ្នកណានឹងរស់ ឬអ្នកណានឹងស្លាប់ឡើយ។

ទី៣ យើងម្នាក់ៗត្រូវរក្សាចិត្ដស្មោះគ្រប់លក្ខណៈចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ សាថានបាននិយាយថាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបម្រើលោកដោយសារតែផលប្រយោជន៍ដែលពួកគេទទួលពីលោក។ សាថានបានចោទថាបើយើងមានទុក្ខលំបាក យើងនឹងមិនរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទេ។ (យ៉ូប ១:៩-១១; ២:៤; ការបើកបង្ហាញ ១២:១០) បើព្រះយេហូវ៉ាបានការពារយើងពីទុក្ខលំបាកខ្លះ នេះអាចមើលទៅហាក់ដូចជាសាថាននិយាយត្រឹមត្រូវ។

ទី៤ ព្រះយេហូវ៉ាសម្រេចចិត្ដមិនដឹងទុកជាមុនអំពីអ្វីៗដែលនឹងកើតឡើងដល់យើង។ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាអាចដឹងអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគត បើលោកចង់ធ្វើដូច្នេះ។ (អេសាយ ៤៦:១០) ប៉ុន្ដែ គម្ពីរបង្ហាញថាលោកសម្រេចចិត្ដមិនដឹងទុកជាមុនអំពីអ្វីមួយចំនួន។ (លោកុប្បត្ដិ ១៨:២០, ២១; ២២:១២) ព្រះយេហូវ៉ាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយក៏សុចរិត ដូច្នេះលោកមិនបំពានលើសេរីភាពរបស់យើងដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្ដឡើយ។—ចោទិយកថា ៣២:៤; កូរិនថូសទី២ ៣:១៧

ពេលប៉ូលបាននិយាយថាព្រះយេហូវ៉ា«នឹងមិនឲ្យអ្នករាល់គ្នារងការល្បួងហួសពីសមត្ថភាពស៊ូទ្រាំរបស់អ្នករាល់គ្នា» តើគាត់ចង់សំដៅលើអ្វី? ក្នុងខគម្ពីរនេះ ប៉ូលកំពុងរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្វើក្នុងអំឡុងពេលដែលយើងមានទុក្ខលំបាក មិនមែនមុនយើងមានទុក្ខលំបាកទេ។ * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់) បើយើងទុកចិត្ដព្រះយេហូវ៉ា លោកនឹងជួយយើងឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកណាក៏ដោយដែលយើងជួបប្រទះក្នុងជីវិតរបស់យើង។ (ទំនុកតម្កើង ៥៥:២២) យើងនឹងពិចារណានៅឥឡូវនេះអំពីមូលហេតុពីរយ៉ាងដែលប៉ូលអាចនិយាយដូច្នេះ។

មូលហេតុទី១គឺដោយសារ‹មនុស្សឯទៀតក៏ធ្លាប់ជួប›ទុក្ខលំបាកដែលយើងជួបប្រទះដែរ។ ដរាបណាយើងរស់នៅក្នុងពិភពលោករបស់សាថាន ដរាបនោះយើងទាំងអស់គ្នានឹងជួបប្រទះនឹងស្ថានភាពពិបាក ថែមទាំងជួបប្រទះនឹងរឿងដ៏ខ្លោចផ្សា។ ប៉ុន្ដែ បើយើងពឹងផ្អែកទៅលើព្រះ យេហូវ៉ា យើងអាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកទាំងនោះ ហើយរក្សាចិត្ដស្មោះភក្ដី។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៨, ៩) នៅកូរិនថូសទី១ ជំពូក១០ ប៉ូលបានសរសេរអំពីសេចក្ដីល្បួងមួយចំនួនដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានជួបប្រទះនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ (កូរិនថូសទី១ ១០:៦-១១) ពួកអ្នកដែលបានពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ាអាចស៊ូទ្រាំទុក្ខលំបាកនោះបាន។ ប៉ុន្ដែ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលខ្លះមិនបានស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ពួកគេមិនបានរក្សាចិត្ដស្មោះភក្ដីដោយសារពួកគេមិនបានពឹងផ្អែកលើលោកឡើយ។

មូលហេតុទី២គឺដោយសារ«ព្រះគឺស្មោះត្រង់»។ តើនេះមានន័យយ៉ាងណា? ពេលយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានថែរក្សាអ្នកបម្រើរបស់លោកក្នុងប្រវត្ដិសាស្ដ្រ យើងអាចឃើញថាដោយចិត្ដស្មោះត្រង់លោកជួយ«ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រង់ហើយកាន់តាមបញ្ញត្ដរបស់ទ្រង់»។ (ចោទិយកថា ៧:៩) យើងក៏អាចឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាតែងតែធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់លោក។ (យ៉ូស្វេ ២៣:១៤) យើងអាចប្រាកដថា (១) ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនឲ្យទុក្ខលំបាកណាទៅជាពិបាកខ្លាំងពេកដែលយើងស៊ូទ្រាំមិនបាន ហើយ(២) លោក«នឹងរៀបចំផ្លូវចេញ»សម្រាប់យើង។

តើតាមរបៀបណាព្រះយេហូវ៉ា«រៀបចំផ្លូវចេញ»សម្រាប់ពួកអ្នកដែលពឹងផ្អែកលើលោក? លោកពិតជាអាចដកចេញទុក្ខលំបាកណាមួយ។ ប៉ុន្ដែសូមចាំថា ប៉ូលបាននិយាយថាព្រះយេហូវ៉ានឹង«រៀបចំផ្លូវចេញ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចស៊ូទ្រាំនៅពេលជួបប្រទះសេចក្ដីល្បួងនោះ»។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាច្រើនតែរៀបចំផ្លូវចេញសម្រាប់យើងដោយពង្រឹងកម្លាំងយើងដើម្បីយើងអាចរក្សាចិត្ដស្មោះភក្ដី។ សូមយើងពិចារណារបៀបខ្លះដែលលោកធ្វើដូច្នេះ។

• ព្រះយេហូវ៉ា«សម្រាលទុក្ខយើងពីសេចក្ដីវេទនាសព្វបែបយ៉ាង»។ (កូរិនថូសទី២ ១:៣, ៤) លោកអាចធ្វើឲ្យយើងស្ងប់ចិត្ដ អារម្មណ៍ និងគំនិតតាមរយៈគម្ពីរ សកម្មពលបរិសុទ្ធ និងខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់។—ម៉ាថាយ ២៤:៤៥; យ៉ូហាន ១៤:១៦, កំ.ស.; រ៉ូម ១៥:៤

• ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រើសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកដើម្បីណែនាំយើង។ (យ៉ូហាន ១៤:២៦) សកម្មពលបរិសុទ្ធអាចជួយយើងឲ្យចាំអំពីកំណត់ហេតុនិងគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរដើម្បីយើងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្ដដ៏ឈ្លាសវៃ។

• ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រើទេវតារបស់លោកដើម្បីជួយយើង។—ហេប្រឺ ១:១៤

• ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រើបងប្អូនរបស់យើងដើម្បីជួយយើង។ ពួកគាត់អាចពង្រឹងកម្លាំងយើងតាមរយៈពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្ដរបស់ពួកគាត់។—កូឡុស ៤:១១

ដូច្នេះ តើយើងបានរៀនអ្វីពីពាក្យរបស់ប៉ូលនៅកូរិនថូសទី១ ១០:១៣? ព្រះយេហូវ៉ាមិនជ្រើសរើសទុក្ខលំបាកដែលយើងជួបប្រទះទេ។ ប៉ុន្ដែយើងអាចប្រាកដថា បើយើងទុកចិត្ដព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកណាក៏ដោយដែលយើងជួបប្រទះក្នុងជីវិត។ យើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងតែងតែរៀបចំផ្លូវចេញដើម្បីឲ្យយើងអាចរក្សាភក្ដីភាពចំពោះលោក។