អំណរជាគុណសម្បត្ដិមួយដែលមកពីព្រះ
មនុស្សចង់មានជីវិតសប្បាយ។ ប៉ុន្ដែ នេះជាគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ ហើយមនុស្សទាំងអស់មានបញ្ហាផ្សេងៗដែល«លំបាកណាស់»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១) អ្នកខ្លះបាត់បង់អំណរដោយសារពួកគេបានរងអំពើអយុត្ដិធម៌ មានជំងឺ បាត់បង់ការងារ ឬបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់បានស្លាប់។ អ្នកខ្លះទៀត បាត់បង់អំណរដោយសារមានអ្វីផ្សេងទៀតកើតឡើងដែលធ្វើឲ្យពួកគេព្រួយបារម្ភឬឈឺចិត្ដ។ សូម្បីតែពួកអ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា ក៏ប្រហែលជាធ្លាក់ទឹកចិត្ដនិងបាត់បង់អំណរបន្ដិចម្ដងៗដែរ។ បើនេះបានកើតឡើងចំពោះអ្នក តើអ្នកអាចមានអំណរឡើងវិញតាមរបៀបណា?
ដើម្បីឆ្លើយសំណួរនេះ ដំបូងយើងត្រូវយល់អំពីអ្វីដែលជាអំណរពិតនិងរបៀបដែលអ្នកឯទៀតបានរក្សាអំណររបស់ពួកគេ សូម្បីតែពេលដែលពួកគេមានការពិបាកក្ដី។ បន្ទាប់មក យើងនឹងឃើញរបៀបដែលយើងអាចរក្សាអំណររបស់យើង ហើយរបៀបដែលយើងអាចមានអំណរកាន់តែខ្លាំង។
តើអំណរគឺជាអ្វី?
មនុស្សដែលមានអំណរគឺមិនដូចគ្នានឹងមនុស្សដែលសប្បាយរីករាយឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ បុគ្គលដែលស្រវឹងស្រាប្រហែលជាសើចច្រើន។ ប៉ុន្ដែ ពេលគាត់ស្វាងស្រា គាត់មិនសើចទៀតទេ ហើយគាត់ប្រហែលជាឃើញថាគាត់នៅតែមានបញ្ហាជាច្រើន។ ការសប្បាយរបស់គាត់គឺគ្រាន់តែមួយរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនមែនជាអំណរពិតប្រាកដទេ។—សុភាសិត ១៤:១៣
ផ្ទុយទៅវិញ អំណរគឺជាអារម្មណ៍ដែលយើងមាននៅក្នុងចិត្ដពេលដែលយើងទទួលឬរំពឹងថាយើងនឹងទទួលអ្វីណាមួយដ៏ល្អ។ ការមានអំណរមានន័យថាយើងសប្បាយរីករាយ ទោះជាយើងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពល្អឬអាក្រក់ក៏ដោយ។ (ថែស្សាឡូនិចទី១ ១:៦) តាមពិត យើងប្រហែលជាឈឺចិត្ដអំពីអ្វីណាមួយ តែយើងនៅតែមានអំណរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកសាវ័កបានត្រូវគេវាយដោយសារពួកគាត់ផ្សព្វផ្សាយអំពីលោកយេស៊ូ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ពួកគាត់«ចេញពីមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ដោយត្រេកអរ ពីព្រោះពួកគាត់បានត្រូវរាប់ជាសមនឹងទទួលការមើលងាយ ដោយសារនាមរបស់លោក»។ (សកម្មភាព ៥:៤១) ពួកគាត់មិនត្រេកអរដោយសារពួកគាត់បានត្រូវគេវាយនោះទេ ប៉ុន្ដែដោយសារពួកគាត់អាចរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ។
អំណរមិនមែនជាអ្វីដែលយើងមានតាំងពីកំណើត ឬជាអ្វីដែលយើងមានដោយស្វ័យប្រវត្ដិនោះទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះអំណរពិតប្រាកដគឺជាគុណសម្បត្ដិឬលក្ខណៈមួយនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ សកម្មពលរបស់ព្រះជួយយើងឲ្យមាន«បុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី»ដែលរួមបញ្ចូលអំណរ។ (អេភេសូរ ៤:២៤; កាឡាទី ៥:២២) ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងមានអំណរ យើងនឹងស្រួលប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាជាង។
គំរូល្អដែលយើងចង់ធ្វើតាម
ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឃើញអ្វីល្អៗកើតឡើងនៅលើផែនដី មិនមែនអ្វីដ៏អាក្រក់ដែលយើងឃើញនៅសព្វថ្ងៃនេះឡើយ។ ប៉ុន្ដែ ទោះជាមនុស្សប្រព្រឹត្ដអាក្រក់ក្ដី ព្រះយេហូវ៉ាមិនបាត់បង់អំណររបស់លោកទេ។ គម្ពីរចែងថា៖ «ឥទ្ធានុភាពនឹងសេចក្ដីអំណរក៏នៅទីកន្លែងរបស់ទ្រង់»។ (របាក្សត្រទី១ ១៦:២៧) បន្ថែមទៅទៀត អ្វីល្អៗដែលអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើ នាំឲ្យលោកមានចិត្ដរីករាយ។—សុភាសិត ២៧:១១
យើងយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា ពេលដែលយើងមិនបាត់បង់អំណរ ទោះជាអ្វីខ្លះមិនកើតឡើងដូចដែលយើងបានរំពឹងទុកក្ដី។ ជាជាងព្រួយបារម្ភ យើងអាចផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីល្អៗដែលយើងមាននៅឥឡូវនេះ ហើយទន្ទឹងរង់ចាំដោយចិត្ដអត់ធ្មត់នូវអ្វីៗដ៏ល្អប្រសើរជាងនៅពេលអនាគត * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់)។
ក្នុងគម្ពីរមានគំរូជាច្រើនរបស់មនុស្សដែលបានរក្សាអំណរ ទោះជាពួកគាត់មានបញ្ហាជាច្រើនក៏ដោយ។ អាប្រាហាំបានរក្សាអំណរ សូម្បីតែនៅពេលដែលគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលអាចមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត និងនៅពេលដែលមនុស្សឯទៀតបានបង្កបញ្ហាដល់គាត់។ (លោកុប្បត្ដិ ១២:១០-២០; ១៤:៨-១៦; ១៦:៤, ៥; ២០:១-១៨; ២១:៨, ៩) តើគាត់បានធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? គឺដោយគិតអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់គាត់ស្ដីអំពីការរស់នៅក្នុងពិភពលោកថ្មីក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់មេស្ស៊ី។ (លោកុប្បត្ដិ ២២:១៥-១៨; ហេប្រឺ ១១:១០) លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អាប្រាហាំ ដែលជាឪពុករបស់អ្នករាល់គ្នាបានត្រេកអរដោយសង្ឃឹមថានឹងឃើញគ្រារបស់ខ្ញុំ»។ (យ៉ូហាន ៨:៥៦) យើងយកតម្រាប់អាប្រាហាំ ពេលយើងបន្ដគិតអំពីអំណរដែលយើងនឹងមាននៅពេលអនាគត។—រ៉ូម ៨:២១
ប៉ូលនិងស៊ីឡាសក៏មានជំនឿមាំមួននិងបានរក្សាអំណររបស់ពួកគាត់ ទោះជាពួកគាត់បានជួបប្រទះនឹងការពិបាកជាច្រើនក្ដី។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រោយពីពួកគាត់បានត្រូវគេវាយយ៉ាងខ្លាំង ហើយបោះចូលក្នុងគុក ពួកគាត់បាន«អធិដ្ឋាននិងច្រៀងសរសើរព្រះ»។ (សកម្មភាព ១៦:២៣-២៥) ពួកគាត់អាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាករបស់ពួកគាត់បាន ដោយសារពួកគាត់បានបន្ដគិតអំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។ ម្យ៉ាងទៀត ការដឹងថាពួកគាត់រងទុក្ខលំបាកដោយសារពួកគាត់ជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ដ នាំឲ្យពួកគាត់មានអំណរ។ យើងយកតម្រាប់ប៉ូលនិងស៊ីឡាស ពេលយើងចាំអំពីលទ្ធផលល្អដែលមកពីការបម្រើព្រះដោយស្មោះត្រង់។—ភីលីព ១:១២-១៤
សព្វថ្ងៃនេះ យើងក៏មានគំរូរបស់បងប្អូនជាច្រើនដែលបានរក្សាអំណររបស់ពួកគាត់ ទោះជាពួកគាត់ប្រឈមមុខនឹងការពិបាកក្ដី។ ជាឧទាហរណ៍ នៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៣ ព្យុះសង្ឃរាហាយយ៉ាន់បានបំផ្លិចបំផ្លាញផ្ទះរបស់ក្រុមគ្រួសារសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ជាង១.០០០ខ្នងនៅប្រទេសហ្វីលីពីន។ នៅក្រុងថាកឡូប៉ាន ផ្ទះរបស់បងប្រុសចចបានត្រូវបំផ្លាញខ្ទេចខ្ទីអស់។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ទោះជាមានបញ្ហានេះកើតឡើងក្ដី បងប្អូននៅតែសប្បាយរីករាយ។ ខ្ញុំពិបាកប្រាប់អំពីអំណរដែលយើងមាន»។ បើយើងគិតអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើសម្រាប់យើង ហើយបន្ដមានចិត្ដកតញ្ញូចំពោះលោក នោះយើងនឹងរក្សាអំណររបស់យើង សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងមានការពិបាកដ៏ខ្លាំងក៏ដោយ។ តើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់អ្វីទៀតដើម្បីជួយយើងឲ្យមានអំណរ?
មូលហេតុដែលយើងមានអំណរ
មូលហេតុដ៏សំខាន់បំផុតដែលយើងមានអំណរគឺដោយសារយើងមានចំណងមិត្ដភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ យើងស្គាល់មហាក្សត្រលើសកលលោក។ លោកគឺជាបិតា ជាព្រះ និងជាមិត្ដសម្លាញ់របស់យើង!—ទំនុកតម្កើង ៧១:១៧, ១៨
យើងក៏ដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាដែលលោកបានផ្ដល់ជីវិតឲ្យយើង ហើយបានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសមត្ថភាពសប្បាយនឹងជីវិត។ (សាស្តា ៣:១២, ១៣) ដោយសារលោកបានទាញនាំយើងទៅឯលោក នោះយើងអាចយល់អំពីបំណងប្រាថ្នារបស់លោកចំពោះយើង ហើយដឹងអំពីរបៀបប្រើជីវិតរបស់យើងយ៉ាងល្អបំផុត។ (កូឡុស ១:៩, ១០) ក៏ប៉ុន្ដែ មនុស្សភាគច្រើនមិនយល់ថាគោលបំណងនៃជីវិតគឺជាអ្វីទេ។ ដើម្បីលើកបញ្ជាក់អំពីភាពខុសគ្នានេះ ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «‹ភ្នែកមិនធ្លាប់ឃើញ ត្រចៀកមិនធ្លាប់ឮ ហើយចិត្ដរបស់មនុស្សមិនដែលនឹកស្មានដល់អ្វីដែលព្រះបានរៀបចំទុកសម្រាប់អ្នកដែលស្រឡាញ់លោក›។ ព្រោះព្រះបានបើកបង្ហាញការទាំងនោះដល់យើងតាមរយៈសកម្មពលរបស់លោក»។ (កូរិនថូសទី១ ២:៩, ១០) ការយល់អំពីគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នាំឲ្យយើងមានអំណរ។
ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីច្រើនជាងនេះទៅទៀតសម្រាប់យើង។ លោកបានបើកឱកាសឲ្យយើងទទួលការអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គង។ (យ៉ូហានទី១ ២:១២) លោកផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមអំពីជីវិតនៅក្នុងពិភពលោកថ្មី ដែលនឹងមកដល់ក្នុងពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ។ (រ៉ូម ១២:១២) សូម្បីតែនៅឥឡូវនេះក្ដី ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យយើងនូវមិត្ដភក្ដិជាច្រើនដែលយើងអាចគោរពប្រណិប័តន៍លោកជាមួយគ្នា។ (ទំនុកតម្កើង ១៣៣:១) លោកក៏ការពារយើងពីសាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាចដែរ។ (ទំនុកតម្កើង ៩១:១១) បើយើងបន្ដគិតអំពីអ្វីដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យយើង នោះយើងនឹងកាន់តែមានអំណរ។—ភីលីព ៤:៤
របៀបដែលយើងអាចមានអំណរថែមទៀត
តើគ្រិស្ដសាសនិកដែលមានអំណររួចហើយអាចមានអំណរថែមទៀតឬទេ? លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអ្វីៗទាំងនេះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានអំណរពេញខ្នាតដូចខ្ញុំដែរ»។ (យ៉ូហាន ១៥:១១) នេះបង្ហាញថាយើងតែងតែអាចមានអំណរថែមទៀតបាន។ យើងអាចប្រៀបប្រដូចអំណររបស់យើងទៅនឹងភ្លើង។ បើយើងចង់ឲ្យភ្លើងកាន់តែក្ដៅ យើងត្រូវដាក់ឧសបន្ថែមទៀត។ សូមចាំថា សកម្មពលបរិសុទ្ធជួយយើងឲ្យមានអំណរ។ ដូច្នេះ បើយើងចង់មានអំណរថែមទៀត យើងត្រូវបន្ដអធិដ្ឋានសុំសកម្មពលរបស់ព្រះ។ យើងក៏ត្រូវបន្ដរំពឹងគិតអំពីគម្ពីរដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមឥទ្ធិពលនៃសកម្មពលរបស់ព្រះ។—ទំនុកតម្កើង ១:១, ២; លូកា ១១:១៣
អ្វីមួយទៀតដែលនឹងជួយយើងឲ្យមានអំណរថែមទៀតគឺដោយជាប់រវល់ក្នុងសកម្មភាពផ្សេងៗដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្ដ។ (ទំនុកតម្កើង ៣៥:២៧; ១១២:១) ហេតុអ្វី? គម្ពីរចែងថាយើងបានត្រូវបង្កើតឲ្យ«កោតខ្លាចដល់ព្រះ ហើយកាន់តាមបញ្ញត្ដទ្រង់ចុះ ដ្បិតប៉ុណ្ណេះឯងជាកិច្ចទាំងមូលដែលមនុស្សត្រូវធ្វើ»។ (សាស្តា ១២:១៣) ព្រះបានបង្កើតយើងឲ្យរស់នៅសមស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ ដូច្នេះ យើងនឹងមានអំណរពិតប្រាកដនៅក្នុងជីវិត ពេលយើងបម្រើព្រះយេហូវ៉ា * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់)។
ប្រយោជន៍ដែលមកពីការមានអំណរ
ពេលយើងមានអំណរកាន់តែខ្លាំង យើងក៏នឹងទទួលប្រយោជន៍ផ្សេងទៀតដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងនឹងកាន់តែទទួលការពេញចិត្ដពីព្រះយេហូវ៉ា កាលដែលយើងបន្ដបម្រើលោកដោយអំណរ ទោះជាយើងមានបញ្ហាក្ដី។ (ចោទិយកថា ១៦:១៥; ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១៦-១៨) ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារយើងមានអំណរពិតប្រាកដ យើងក៏នឹងមិនគិតថាការមានទ្រព្យសម្បត្ដិច្រើនគឺជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងនឹងព្យាយាមធ្វើការលះបង់ថែមទៀតដើម្បីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ (ម៉ាថាយ ១៣:៤៤) មួយវិញទៀត ពេលយើងឃើញលទ្ធផលល្អដែលមកពីការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាច្រើនជាង យើងនឹងកាន់តែមានអំណរ យើងនឹងកាន់តែស្កប់ចិត្ដដោយដឹងថាយើងបានធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ហើយយើងនឹងធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតសប្បាយចិត្ដជាង។—សកម្មភាព ២០:៣៥; ភីលីព ១:៣-៥
កាលដែលយើងមានអំណរកាន់តែខ្លាំង យើងទំនងជានឹងមានសុខភាពល្អជាងដែរ។ គម្ពីរចែងថា៖ «ចិត្ដដែលសប្បាយជាថ្នាំយ៉ាងវិសេស»។ (សុភាសិត ១៧:២២) អ្នកស្រាវជ្រាវម្នាក់ដែលបានសិក្សាផ្នែកសុខភាពសិក្សា នៅសកលវិទ្យាល័យណេប្រាស្កា នាសហរដ្ឋអាម៉េរិក បាននិយាយអ្វីមួយដែលសមស្របនឹងអ្វីដែលគម្ពីរចែង។ គាត់និយាយថា៖ «បើអ្នកសប្បាយ ហើយស្កប់ចិត្ដនឹងជីវិតរបស់អ្នកនៅឥឡូវ នោះអ្នកទំនងជានឹងមានសុខភាពល្អនៅថ្ងៃអនាគត»។
ដូច្នេះ ទោះជាយើងរស់នៅគ្រាដែលធ្វើឲ្យតានតឹងចិត្ដក្ដី យើងអាចមានអំណរពិតប្រាកដពេលដែលយើងទទួលសកម្មពលបរិសុទ្ធតាមរយៈការអធិដ្ឋាន ព្រមទាំងការសិក្សានិងការរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ យើងក៏នឹងមានអំណរកាន់តែខ្លាំងដែរ បើយើងគិតអំពីអ្វីល្អៗជាច្រើនដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ បើយើងមានជំនឿដូចពួកអ្នកស្មោះត្រង់ឯទៀត ហើយបើយើងព្យាយាមធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។ យ៉ាងនេះ យើងអាចទទួលអ្វីដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅទំនុកតម្កើង ៦៤:១០ ដែលចែងថា៖ «ពួកមនុស្សសុចរិតនឹងអរសប្បាយដោយនូវព្រះយេហូវ៉ា គេនឹងពឹងជ្រកក្នុងទ្រង់»។
^ វគ្គ 10 នៅពេលអនាគត យើងនឹងពិចារណាអំពីចិត្ដអត់ធ្មត់ក្នុងអត្ថបទមួយនៃអត្ថបទតភាគនេះអំពី«ផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ»។
^ វគ្គ 20 ដើម្បីដឹងអំពីវិធីមានអំណរថែមទៀត សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា « របៀបផ្សេងៗដើម្បីមានអំណរថែមទៀត»។
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ទស្សនាវដ្ដី
សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាគុណសម្បត្ដិមួយដែលមានតម្លៃ
បទគម្ពីរបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាមនុស្សមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ពេលដែលសកម្មពលបរិសុទ្ធមានឥទ្ធិពលលើពួកគេ។ តើសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាអ្វី? តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចមានគុណសម្បត្ដិនេះកាន់តែច្រើន? តើអ្នកអាចបង្ហាញគុណសម្បត្ដិនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃយ៉ាងដូចម្ដេច?
ទស្សនាវដ្ដី
សេចក្ដីសុខសាន្ដ តើអ្នកអាចមានតាមរបៀបណា?
ដោយសារយើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយដែលមានបញ្ហាជាច្រើន យើងត្រូវខំប្រឹងដើម្បីមានសេចក្ដីសុខសាន្ដ។ បណ្ដាំរបស់ព្រះអាចជួយយើង។
ទស្សនាវដ្ដី
ចិត្ដធ្ងន់ គឺជាការស៊ូទ្រាំដោយមានសង្ឃឹម
ក្នុងអត្ថបទនេះ អ្នកនឹងរៀនអំពីអត្ថន័យនៃការមានចិត្ដធ្ងន់ដូចព្រះ របៀបបណ្ដុះឲ្យមានចិត្ដធ្ងន់ និងប្រយោជន៍ដែលមកពីការធ្វើដូច្នេះ។
ទស្សនាវដ្ដី
សេចក្ដីសប្បុរស ជាគុណសម្បត្ដិមួយដែលសឲ្យឃើញតាមរយៈពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្ដ
សេចក្ដីសប្បុរសគឺជាគុណសម្បត្ដិឬលក្ខណៈមួយនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ តើយើងអាចធ្វើឲ្យមានគុណសម្បត្ដិនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
