ចូរកុំភ្លេចបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះជនបរទេស
«កុំភ្លេចទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់»។—ហេប្រឺ ១៣:២
ចម្រៀងលេខ: ៥០, ២៥
១, ២. (ក) នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើជនបរទេសជាច្រើននាក់មានការពិបាកអ្វីខ្លះ? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ) (ខ) តើសាវ័កប៉ូលបានផ្ដល់សេចក្ដីរំលឹកអ្វី ហើយតើយើងនឹងពិចារណាសំណួរអ្វីខ្លះ?
ជាង៣០ឆ្នាំមុន បងអូសេដែលមិនទាន់ទៅជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា បានចាកចេញពីផ្ទះរបស់គាត់នៅប្រទេសហ្គាណាដើម្បីទៅរស់នៅទ្វីបអឺរ៉ុប។ [១] (សូមមើលកំណត់នៅចុងអត្ថបទ) គាត់និយាយថា៖ «មិនយូរក្រោយពីពេលទៅដល់ ខ្ញុំឃើញថាមនុស្សភាគច្រើនមិនយកចិត្ដទុកដាក់នឹងខ្ញុំទេ។ អាកាសធាតុនៅទីនោះធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលមែនទែន។ ពេលខ្ញុំចេញពីព្រលានយន្ដហោះ នោះជាលើកទី១ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំដែលខ្ញុំជួបប្រទះនឹងអាកាសធាតុត្រជាក់អ៊ីចឹង ហើយខ្ញុំចាប់ផ្ដើមយំ»។ ដោយសារបងអូសេពិបាករៀនភាសារបស់ប្រទេសនោះ គាត់ត្រូវការពេលជាងមួយឆ្នាំដើម្បីរកការងារល្អ។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារគាត់រស់នៅឆ្ងាយពីផ្ទះ គាត់នឹកក្រុមគ្រួសារនិងមានអារម្មណ៍ឯកោ។
២ សូមគិតថាអ្នកនឹងចង់ឲ្យគេប្រព្រឹត្ដយ៉ាងណាចំពោះអ្នក បើអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពស្រដៀងគ្នានេះ។ អ្នកប្រាកដជានឹងធូរស្រាលក្នុងចិត្ដដែលបានត្រូវទទួលស្វាគមន៍យ៉ាងកក់ក្ដៅនៅសាលប្រជុំពីមនុស្សដែលស្រឡាញ់អ្នក ទោះជាអ្នកមានសញ្ជាតិ ឬពណ៌សម្បុរយ៉ាងណាក៏ដោយ។ តាមពិត គម្ពីរប្រាប់គ្រិស្ដសាសនិកពិតមិនឲ្យ«ភ្លេចទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់»។ (ហេប្រឺ ១៣:២) ពាក្យភាសាដើម«រាក់ទាក់»មានន័យថា«បង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះអ្នកដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់»។ ដូច្នេះ សូមយើងពិចារណាសំណួរដូចតទៅនេះ៖ តើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះជនបរទេស? តើយើងត្រូវកែប្រែអារម្មណ៍របស់យើងចំពោះជនបរទេសឬទេ? ម្យ៉ាងទៀត តើតាមរបៀបណាយើងអាចជួយអ្នកដែលមកពីប្រទេសផ្សេងឲ្យមានអារម្មណ៍ស្រួលក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង?
ទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះជនបរទេស
៣, ៤. យោងទៅតាមនិក្ខមនំ ២៣:៩ តើព្រះចង់ឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្ដយ៉ាងណាចំពោះជនបរទេស ហើយហេតុអ្វី?
៣ ក្រោយពីព្រះយេហូវ៉ាបានរំដោះរាស្ដ្ររបស់លោកឲ្យចេញពីទាសភាពនៅស្រុកអេស៊ីប លោកបានផ្ដល់ច្បាប់ដល់ពួកគេដែលបង្រៀនពួកគេឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះជនបរទេសដែលបានចាកចេញពីស្រុកនោះជាមួយនឹងពួកគេ។ (និក្ខមនំ ១២:៣៨, ៤៩; ២២:២១) ដោយសារជីវិតជាជនបរទេសគឺមិនតែងតែងាយស្រួល នោះព្រះយេហូវ៉ាបានយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះពួកគេដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេអាចរើសសន្សំផលដំណាំដែលសល់ក្រោយពីកសិករប្រមូលផល។—លេវីវិន័យ ១៩:៩, ១០
៤ ជាជាងគ្រាន់តែបង្គាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យគោរពជនបទេស ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យពួកគេនឹកចាំអំពីអារម្មណ៍ដែលពួកគេធ្លាប់មានកាលដែលពួកគេជាជនបរទេស។ (សូមអាន និក្ខមនំ ២៣:៩) សូម្បីតែមុនពេលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានទៅជាខ្ញុំបម្រើនៅស្រុកអេស៊ីបក្ដី ជនជាតិអេស៊ីបមិនចូលចិត្ដពួកគេដោយសារពួកគេខុសពីជនជាតិអេស៊ីប។ (លោកុប្បត្ដិ ៤៣:៣២; ៤៦:៣៤; និក្ខមនំ ១:១១-១៤) ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានជីវិតពិបាកកាលដែលជាជនបរទេស។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យពួកគេនឹកចាំអំពីចំណុចនោះ ហើយបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះជនបរទេសដែលរស់នៅក្នុងចំណោមពួកគេ។—លេវីវិន័យ ១៩:៣៣, ៣៤
ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះជនបរទេស
៥. តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះជនបរទេសដូចព្រះយេហូវ៉ា?
៥ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានប្រែប្រួលឡើយ។ ដូច្នេះ ពេលជនបរទេសមកក្រុមជំនុំរបស់យើង យើងមិនគួរភ្លេចថាព្រះយេហូវ៉ានៅតែបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះមនុស្សបែបនោះ។ (ចោទិយកថា ១០:១៧-១៩; ម៉ាឡាគី ៣:៥, ៦) សូមរំពឹងគិតអំពីការពិបាកដែលជនបរទេសប្រហែលជាមាន។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេប្រហែលជាមិនយល់ភាសាថ្មី ហើយប្រហែលជាបានត្រូវគេប្រព្រឹត្ដដោយអយុត្ដិធម៌។ សូមយើងខំប្រឹងជួយពួកគេនិងបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះពួកគេ។—ពេត្រុសទី១ ៣:៨
តើយើងត្រូវកែប្រែទស្សនៈរបស់យើងចំពោះជនបរទេសឬទេ?
៦, ៧. តើអ្វីបង្ហាញថាគ្រិស្ដសាសនិកនៅសម័យដើមដែលជាជនជាតិយូដាបានរៀនយកឈ្នះការរើសអើង?
៦ គ្រិស្ដសាសនិកនៅសម័យដើមបានរៀនយកឈ្នះការរើសអើងដែលមានជាទូទៅក្នុងចំណោមជនជាតិយូដា។ នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ គ.ស. គ្រិស្ដសាសនិកជនជាតិយូដាដែលរស់នៅក្រុងយេរូសាឡិមបានបង្ហាញការរាក់ទាក់និងការយកចិត្ដទុកដាក់ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកថ្មីដែលមកពីប្រទេសផ្សេងៗ។ (សកម្មភាព ២:៥, ៤៤-៤៧) នេះបង្ហាញថាគ្រិស្ដសាសនិកជនជាតិយូដាទាំងនោះបានយល់អត្ថន័យនៃ‹ការទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់›។
៧ ប៉ុន្ដែ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ មានរឿងមួយបានកើតឡើង។ ជនជាតិយូដាដែលនិយាយភាសាក្រិចបានត្អូញត្អែរថាស្ដ្រីមេម៉ាយដែលនិយាយភាសាក្រិចបានត្រូវគេប្រព្រឹត្ដដោយអយុត្ដិធម៌។ (សកម្មភាព ៦:១) ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានោះ ពួកសាវ័កបានជ្រើសរើសបុរស៧នាក់ដើម្បីធ្វើឲ្យប្រាកដថាគ្មានអ្នកណាបានត្រូវគេប្រព្រឹត្ដដោយអយុត្ដិធម៌។ ពួកសាវ័កបានជ្រើសរើសបុរសដែលមានឈ្មោះជាភាសាក្រិច ប្រហែលជាដើម្បីធ្វើឲ្យស្ដ្រីមេម៉ាយទាំងនោះមានអារម្មណ៍ស្រួលជាង។—សកម្មភាព ៦:២-៦
៨, ៩. (ក) តើសំណួរអ្វីខ្លះនឹងជួយយើងឲ្យដឹងថាយើងមានការរើសអើងឬយ៉ាងណា? (ខ) តើយើងត្រូវបំបាត់ចោលអ្វី? (ពេត្រុសទី១ ១:២២)
៨ យើងទាំងអស់គ្នាទទួលឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងពីវប្បធម៌របស់យើង ទោះជាយើងទទួលស្គាល់ឬមិនទទួលស្គាល់ចំណុចនេះក៏ដោយ។ (រ៉ូម ១២:២) ម្យ៉ាងទៀត យើងប្រហែលជាឮអ្នកជិតខាង អ្នករួមការងារ ឬសិស្សរួមថ្នាក់និយាយអ្វីមិនល្អអំពីមនុស្សដែលមានប្រវត្ដិ កុលសម្ព័ន្ធ ឬពណ៌សម្បុរផ្សេង។ តើទស្សនៈមិនល្អនេះមានឥទ្ធិពលខ្លាំងយ៉ាងណាមកលើយើង? តើយើងប្រព្រឹត្ដយ៉ាងណាពេលអ្នកណាម្នាក់សើចចំអកជាតិសាសន៍ឬក៏វប្បធម៌របស់យើង?
៩ សាវ័កពេត្រុសធ្លាប់រើសអើងមនុស្សដែលមិនមែនជាជនជាតិយូដា។ ប៉ុន្ដែ បន្ដិចម្ដងៗគាត់បានរៀនបំបាត់ទស្សនៈមិនល្អនោះ។ (សកម្មភាព ១០:២៨, ៣៤, ៣៥; កាឡាទី ២:១១-១៤) ស្រដៀងគ្នាដែរ បើយើងកត់សម្គាល់ឃើញថាយើងរើសអើងឬអួតអំពីពូជសាសន៍របស់ខ្លួនសូម្បីតែបន្ដិចបន្ដួចក្ដី យើងគួរព្យាយាមបំបាត់ទស្សនៈនេះទាំងស្រុង។ (សូមអាន ពេត្រុសទី១ ១:២២) តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យធ្វើដូច្នេះ? សូមចាំថាទោះជាយើងមកពីប្រទេសណាក្ដី យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយគ្មានអ្នកណាសមនឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះទេ។ (រ៉ូម ៣:៩, ១០, ២១-២៤) ដូច្នេះ យើងគ្មានមូលហេតុមានអារម្មណ៍ថាយើងគឺប្រសើរជាងអ្នកឯទៀតឡើយ! (កូរិនថូសទី១ ៤:៧) យើងគួរមានអារម្មណ៍ដូចសាវ័កប៉ូល។ គាត់បានប្រាប់គ្រិស្ដសាសនិករួមជំនឿថាពួកគេ«មិនមែនជាជនចម្លែកនិងជាអ្នកស្នាក់នៅទៀតទេ» ប៉ុន្ដែ«ជាសមាជិកនៃក្រុមគ្រួសាររបស់ព្រះ»។ (អេភេសូរ ២:១៩) យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវខំព្យាយាមបំបាត់ចោលការរើសអើងណាក៏ដោយដែលយើងមានដើម្បីយើងអាចពាក់បុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី។—កូឡុស ៣:១០, ១១
របៀបបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះជនបរទេស
១០, ១១. តើបូអូសបានបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាគាត់មានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះជនបរទេស?
១០ បូអូសគឺជាបុរសស្មោះត្រង់ដែលបានបង្ហាញថាគាត់មានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះជនបរទេស។ តើតាមរបៀបណា? ពេលបូអូសទៅពិនិត្យមើលវាលចំការរបស់គាត់ក្នុងអំឡុងរដូវច្រូតកាត់ គាត់បានកត់សម្គាល់រូថដែលជាស្ដ្រីបរទេសពីស្រុកម៉ូអាប់។ នាងខំព្យាយាមរើសស្រូវពីវាលនោះ។ ក្រោមច្បាប់ម៉ូសេ រូថមានសិទ្ធិរើសសន្សំផលដំណាំ។ ប៉ុន្ដែ បូអូសកោតស្ងើចណាស់ពេលគាត់បានឮថានាងបានសុំការអនុញ្ញាតដើម្បីរើសសន្សំផលដំណាំក្នុងវាលរបស់គាត់ ហើយគាត់បានអនុញ្ញាតឲ្យនាងរើសសន្សំផលដំណាំសូម្បីតែពីកណ្ដាប់ស្រូវ។—សូមអាន នាងរស់ ២:៥-៧, ១៥, ១៦
១១ អ្វីដែលបានកើតឡើងបន្ទាប់មកបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាបូអូសយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះរូថនិងបញ្ហាដែលនាងមានជាជនបរទេស។ គាត់បានឲ្យនាងនៅជិតក្រុមស្ដ្រីវ័យក្មេងរបស់គាត់កាលដែលពួកគេធ្វើការក្នុងវាលដើម្បីមិនឲ្យបុរសដែលធ្វើការនៅទីនោះធ្វើបាបនាង។ គាត់ថែមទាំងបានធ្វើឲ្យប្រាកដថានាងទទួលអាហារនិងទឹកគ្រប់គ្រាន់ ដូចកម្មកររបស់គាត់ដែរ។ បូអូសបានបង្ហាញការគោរពចំពោះស្ដ្រីបរទេសក្រីក្រនេះ ហើយបានលើកទឹកចិត្ដនាង។—នាងរស់ ២:៨-១០, ១៣, ១៤
១២. តើការបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើជនបរទេស?
១២ បូអូសបានបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះរូថមិនគ្រាន់តែដោយសារនាងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះចំពោះន៉ាអូមីដែលជាម្ដាយក្មេករបស់នាងប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ដោយសាររូថបានចាប់ផ្ដើមបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ហើយបានស្វែងរកការការពារពីលោក។ ពេលបូអូសបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះនាង គាត់កំពុងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះតាមគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (នាងរស់ ២:១២, ២០; សុភាសិត ១៩:១៧) ស្រដៀងគ្នាដែរនៅសព្វថ្ងៃនេះ ពេលយើងបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរស យើងប្រហែលជាអាចជួយ«មនុស្សគ្រប់ប្រភេទ»ឲ្យរៀនសេចក្ដីពិត ហើយឲ្យយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ពួកគេយ៉ាងខ្លាំង។—ធីម៉ូថេទី១ ២:៣, ៤
តើយើងស្វាគមន៍ជនបរទេសយ៉ាងកក់ក្ដៅឬទេពេលពួកគេមកសាលប្រជុំ? (សូមមើលវគ្គ១៣, ១៤)
១៣, ១៤. (ក) នៅសាលប្រជុំ ហេតុអ្វីយើងគួរស្វាគមន៍ជនបរទេស? (ខ) តើអ្វីអាចជួយអ្នកឲ្យមានអារម្មណ៍ស្រួលនិយាយជាមួយនឹងអ្នកដែលមានវប្បធម៌ផ្សេង?
១៣ យើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះជនបរទេសដោយស្វាគមន៍ពួកគេយ៉ាងកក់ក្ដៅនៅឯសាលប្រជុំ។ ជនអន្ដោប្រវេសន៍ដែលទើបតែមកប្រទេសណាមួយ ជួនកាលមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាស ហើយមិនសូវហ៊ានសេពគប់ជាមួយនឹងអ្នកឯទៀតទេ។ ដោយសារវប្បធម៌និងឋានៈរបស់ពួកគេក្នុងសង្គម ពួកគេប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនអន់ជាងមនុស្សដែលមានពូជសាសន៍ឬសញ្ជាតិផ្សេង។ ដូច្នេះ យើងគួរទៅស្វាគមន៍ពួកគេមុន ហើយបង្ហាញការយកចិត្ដទុកដាក់យ៉ាងស្មោះនិងយ៉ាងកក់ក្ដៅចំពោះពួកគេ។ បើមានកម្មវិធីJWភាសា (JW Language)ក្នុងភាសារបស់អ្នក នោះអាចជួយអ្នកឲ្យរៀនពាក្យដើម្បីស្វាគមន៍ពួកគេក្នុងភាសារបស់ពួកគេ។—សូមអាន ភីលីព ២:៣, ៤
១៤ អ្នកប្រហែលជាមានអារម្មណ៍មិនស្រួលពេលអ្នកគិតអំពីការនិយាយជាមួយនឹងអ្នកដែលមានវប្បធម៌ផ្សេង។ ដើម្បីយកឈ្នះអារម្មណ៍នេះ អ្នកអាចប្រាប់គាត់អ្វីមួយអំពីខ្លួនអ្នក។ ក្រោយមក អ្នកប្រហែលជានឹងឃើញថាអ្នកមានអ្វីដែលដូចគ្នាច្រើនជាងអ្នកបានគិតទៅទៀត។ សូមចាំថាវប្បធម៌នីមួយៗមានចំណុចខ្សោយនិងចំណុចដែលគួរឲ្យសរសើរ។
ចូរជួយមនុស្សទាំងអស់ឲ្យមានអារម្មណ៍ស្រួល
១៥. តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យយល់អំពីពួកអ្នកដែលកំពុងសម្របខ្លួនទៅនឹងប្រទេសថ្មី?
១៥ ដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតឲ្យមានអារម្មណ៍ស្រួលក្នុងក្រុមជំនុំ សូមសួរខ្លួនអ្នកដោយស្មោះថា ‹បើខ្ញុំនៅប្រទេសឯទៀត តើខ្ញុំនឹងចង់ឲ្យគេប្រព្រឹត្ដយ៉ាងណាចំពោះខ្ញុំ?›។ (ម៉ាថាយ ៧:១២) ចូរមានចិត្ដអត់ធ្មត់ចំពោះពួកអ្នកដែលកំពុងសម្របខ្លួននឹងប្រទេសថ្មី។ ដំបូង យើងប្រហែលជាមិនយល់អំពីរបៀបគិតគូរនិងប្រតិកម្មរបស់ពួកគេទាំងស្រុងទេ។ ប៉ុន្ដែ ជាជាងរំពឹងថាពួកគេនឹងគិតនិងប្រព្រឹត្ដដូចជនជាតិយើង គឺល្អជាងដែលយើងទទួលពួកគេដោយទុកឲ្យពួកគេគិតនិងប្រព្រឹត្ដដូចជនជាតិពួកគេ។—សូមអាន រ៉ូម ១៥:៧
ចូរមានចិត្ដអត់ធ្មត់ ចំពោះពួកអ្នកដែលកំពុង សម្របខ្លួននឹងប្រទេសថ្មី
១៦, ១៧. (ក) តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីមានអារម្មណ៍កាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងពួកអ្នកដែលមានវប្បធម៌ផ្សេង? (ខ) តើយើងអាចផ្ដល់ជំនួយអ្វីដល់ជនអន្ដោប្រវេសន៍ដែលនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង?
១៦ បើយើងចំណាយពេលដើម្បីរៀនអំពីប្រទេសនិងវប្បធម៌របស់ជនបរទេស យើងប្រហែលជាកាន់តែងាយស្រួលស្គាល់ពួកគេ។ ក្នុងអំឡុងការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ យើងអាចធ្វើការស្រាវជ្រាវខ្លះអំពីវប្បធម៌របស់ជនអន្ដោប្រវេសន៍ក្នុងក្រុមជំនុំឬតំបន់ផ្សាយរបស់យើង។ របៀបមួយទៀតដើម្បីចូលកាន់តែជិតជនអន្ដោប្រវេសន៍គឺដោយអញ្ជើញពួកគេឲ្យមកពិសាអាហារនៅផ្ទះរបស់យើង។ ព្រះយេហូវ៉ា«បានបើកទ្វារនៃជំនឿឲ្យប្រជាជាតិទាំងឡាយ» ដូច្នេះយើងគួរយកតម្រាប់លោកដោយបើកទ្វារផ្ទះរបស់យើងឲ្យជនបរទេសដែលជា«បងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង» ឬទទួលស្វាគមន៍ពួកគេឲ្យមកផ្ទះយើង។—សកម្មភាព ១៤:២៧; កាឡាទី ៦:១០; យ៉ូប ៣១:៣២
តើយើងកំពុងទទួលអ្នកថ្មីដែលមកពីប្រទេសផ្សេងដោយរាក់ទាក់ឬទេ? (សូមមើលវគ្គ១៦, ១៧)
១៧ ពេលយើងចំណាយពេលជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសារដែលបានរើមកស្នាក់នៅប្រទេសរបស់យើង នេះនឹងជួយយើងឲ្យយល់និងឲ្យតម្លៃចំពោះការខំប្រឹងរបស់ពួកគេដើម្បីសម្របខ្លួនទៅតាមវប្បធម៌របស់យើង។ យើងប្រហែលជាឃើញថាពួកគេត្រូវការជំនួយដើម្បីរៀនភាសា។ ប្រហែលជាយើងក៏អាចជួយពួកគេតាមរបៀបផ្សេងៗដែរ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចជួយពួកគេឲ្យរកការងារឬកន្លែងស្នាក់នៅ។ ជំនួយបែបនេះអាចជួយធ្វើឲ្យជីវិតរបស់បងប្អូនយើងប្រសើរជាង។—សុភាសិត ៣:២៧
១៨. នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើជនអន្ដោប្រវេសន៍អាចធ្វើតាមគំរូអ្វីស្ដីអំពីការបង្ហាញការគោរពនិងចិត្ដកតញ្ញូ?
១៨ ជនអន្ដោប្រវេសន៍នឹងចង់ខំអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ពួកគេដើម្បីសម្របខ្លួនទៅតាមវប្បធម៌របស់ប្រទេសថ្មី។ រូថបានទុកគំរូល្អស្ដីអំពីរឿងនេះ។ ទី១ នាងបានគោរពទំនៀមទម្លាប់របស់ប្រទេសថ្មី ដោយសុំការអនុញ្ញាតដើម្បីរើសសន្សំផលដំណាំ។ (នាងរស់ ២:៧) នាងមិនមានទស្សនៈថានាងសមនឹងទទួលសិទ្ធិនេះ ឬថាខ្លួនត្រូវទទួលអ្វីមួយពីអ្នកឯទៀតឡើយ។ ទី២ នាងប្រាប់អ្នកឯទៀតថានាងមានចិត្ដកតញ្ញូចំពោះសេចក្ដីសប្បុរសដែលពួកគេបានបង្ហាញចំពោះនាង។ (នាងរស់ ២:១៣) ពេលជនអន្ដោប្រវេសន៍បង្ហាញចិត្ដគំនិតល្អស្រដៀងនឹងនេះ បងប្អូននិងមនុស្សឯទៀតដែលរស់នៅទីនោះនឹងទំនងជាគោរពពួកគេជាង។
១៩. តើយើងមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដើម្បីធ្វើឲ្យជនបរទេសមានអារម្មណ៍ស្រួល?
១៩ យើងសប្បាយចិត្ដណាស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់លោក ដោយអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សទាំងអស់ឮដំណឹងល្អ។ នៅស្រុកកំណើតរបស់អ្នកខ្លះ ពួកគេប្រហែលជាមិនអាចសិក្សាគម្ពីរ ឬទៅកិច្ចប្រជុំជាមួយនឹងរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានទេ។ ប៉ុន្ដែ ដោយសារឥឡូវនេះពួកគេមានឱកាសប្រជុំជាមួយនឹងយើង យើងគួរជួយពួកគេដើម្បីពួកគេនឹងមិនមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនខុសពីគេ។ យើងប្រហែលជាមិនមានលុយច្រើនឬមិនអាចផ្ដល់ជំនួយច្រើនឡើយ ប៉ុន្ដែពេលយើងប្រព្រឹត្ដដោយសប្បុរសចំពោះជនបរទេស យើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចព្រះយេហូវ៉ា។ ក្នុងនាមជាអ្នក«យកតម្រាប់តាមព្រះ» សូមយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីស្វាគមន៍ជនបរទេសក្នុងចំណោមយើង!—អេភេសូរ ៥:១, ២
^ [១] (វគ្គ១) ឈ្មោះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
